بازیافت بهینه لاستیک ها در کشور ( بازیافت تایر ) ...

استفاده از مواد پلیمری در دنیای فعلی روز به روز افزایش یافته است. این در حالی است که عدم بازگشت مجدد این مواد به چرخه تولید از مشکلات زیست محیطی محسوب می شود. با توجه به این موضوع محققان در تلاش هستند به فناوری حیاتی در بازیافت لاستیک ها دست یابند. تهیه آلیاژهای آمیزه سه تایی با استفاده از ضایعات ای.پی.دی.ام یکی از جدیدترین پروژه های تحقیقاتی کاربردی محققان داخلی بوده است که به جهت برطرف شدن بخش عمده ای از مشکلات ناشی از عدم بازیافت لاستیک ها بشدت مورد توجه قرار گرفته است.
در پروژه ای که توسط محققان کشور انجام شده است شاهد افت خواص اصلی این نوع لاستیک نخواهیم بود، در حالی که در روشهای سنتی که در دوکارخانه داخلی مورد استفاده قرار می گیرد ، بازیافت لاستیک با افت خواص همراه است.هم اکنون این فناوری در کشور ژاپن و چند کشور آسیایی دیگر ارائه شده و استفاده از آن انحصاری است.


بازیافت فرآیندی است که در نتیجه آن مواد زائد جدا شده و به عنوان ماده خام برای تولید محصولات جدید به کار گرفته می شود، به عبارت دیگر می توان گفت بازیافت عبارت است از بازگرداندن مواد قابل استفاده به چرخه تولید یا طبیعت. در نتیجه فرآیند بازیافت ، حجم زباله های ورودی به محیط زیست و آلودگی ناشی از آن کاهش خواهد یافت بنابراین نیاز به تولید یا ورود مواد خام از خارج کشور کاهش و تولید ملی افزایش می یابد. لاستیک ها حدود 5 درصد وزن خودرو را تشکیل می دهند. در ایران سالانه حدود 7 میلیون حلقه انواع لاستیک سبک و سنگین مصرف می شود. لاستیک های فرسوده از ضایعاتی هستند که به سبب پایداری زیاد، اثرات زیانبار زیست محیطی بسیاری دارند و چهره طبیعت را نازیبا می کنند. اگر بدانیم به ازای تولید یک لاستیک کامیونی معادل 22 گالن نفت مصرف می شود و در صورت روکش گذاری لاستیک ، معادل 70درصد در مصرف نفت خام مورد نیاز صرفه جویی می شود، بیشتر به لزوم بازیافت لاستیک پی می بریم.
لاستیک های فرسوده به صورت روکش مجدد ، پودر یا سوزاندن مورد استفاده مجدد قرار می گیرند. لاستیک هایی که از شرایط لازم برای بازسازی برخوردار باشند، روکش مجدد شده و مورد استفاده قرار می گیرند. برخی از لاستیک ها نیز خرد شده و پس از آسیاب شدن به صورت گرانول برای استفاده در زمینهای ورزشی ، رنگها و کف پوش ها آماده می شوند. در روش پیروفیر، لاستیک ها به دور از مجاورت هوا حرارت داده می شوند و از آنها روغن و کربن به دست می آید. برای ایجاد انرژی در نیروگاه ها یا تولید سوخت در کارخانه تولید سیمان ، سوزاندن لاستیک ها در شرایط حفاظت شده ای صورت می گیرد تا موجب آلودگی هوا نشود. این روش برای لاستیک های قابل بازیافت به کار برده نمی شود.متخصصان بازیافت ، روکش گذاری را مناسب ترین شیوه بازیافت می دانند. فناوری صنعت روکش با پیشرفت فناوری در صنعت ساخت لاستیک همگام بوده و به شیوه ای مکمل رشد داشته است.
کاهش پیامدهای زیست محیطی
به گفته دکتر کرابی از محققان پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران و مجری این طرح ، افزایش روزافزون مصرف مواد پلیمری در دنیا، علی رغم مزایای بسیار زیاد این مواد، مشکلات زیست محیطی فراوانی را با خود همراه داشته است.
مواد پلیمری پس از دور ریخته شدن مدت طولانی در طبیعت باقی می مانند تا تجزیه شوند، به همین دلیل تلاشهای زیادی در دنیا برای ساخت پلیمرهای زیست تخریب پذیر و توسعه فناوری های مربوط در حال انجام است.
درحال حاضر سالانه مواد پلیمری زیادی دور ریخته می شود که بخشی از آنها بازیافت شده و دوباره به چرخه مصرف بازمی گردند. بخش دیگری نیز در طبیعت باقی مانده و علاوه بر ایجاد مشکلات زیست محیطی منجر به از دست رفتن سرمایه می شوند.