بازیافت باتری ...

تمام باتری‌ها دارای دو عنصر عمومی هستند که ترکیب این دو باعث تولید انرژی می‌شود؛ محلول الکترولیت و فلزات سنگین. بازیافت باتری می‌تواند از نشر فلزات سنگین در خاک و هوا جلوگیری کند. با توجه به خاصیت تجمع‌پذیری فلزات سنگین در گیاهان و ورود آن‌ها به چرخه مواد غذایی، بازیافت این فلزات اهمیت ویژه‌ای دارد. همچنین مواد بازیافتی حاصل از باتری‌های مستعمل می‌توانند در ساخت یک باتری جدید استفاده شوند.

باتری‌ها حاوی فلزات سنگینی مانند جیوه، سرب، روی، کادمیوم و نیکل هستند. زمانی که باتری‌ها به صورت نامناسب دفع یا سوزانده شوند، ممکن است در هوا آزاد یا در خاکستر تغلیظ شوند. در مورد باتری تر هم باید گفت تقریباً هرساله 99 میلیون باتری تر (اسید – سرب) برای اتومبیل‌ها ساخته می‌شود. باتری‌های تر حاوی الکترولیت مایع هستند و معمولاً منبع انرژی برای موتور سیکلت و اتومبیل‌ها محسوب می‌شوند. در آمریکا 90 درصد باتری‌های اسید- سرب بازیافت می‌شوند. تقریباً بیشتر فروشندگان باتری، باتری‌های فرسوده را جمع‌آوری می‌کنند و برای بازیافت به محل‌های مخصوص می‌فرستند. پلاستیک و سرب از یکدیگر جدا می‌شوند. پلاستیک به کارخانه‌های بازیافت پلاستیک فرستاده می‌شود و سرب خالص به کارخانه‌های باتری‌سازی و دیگر صنایع مرتبط می‌رود. به صورت معمول 60تا 80 درصد سرب و پلاستیک به‌کاررفته در باتری‌های جدید، بازیافتی هستند. باتری‌های دیگر از این نوع که برای موارد مصرف غیر از خودرو‌ها استفاده می‌شوند، باتری‌هایی با سلول ژلی و سرب - اسید پک‌شده هستند که همانند چرخه باتری‌های اتومبیل بازیافت می‌شوند.

باتری‌های خشک

آمریکایی‌ها در سال، نزدیک به 3 میلیارد سلول باتری خشک برای اسباب‌بازی، ساعت، لپ‌تاپ، تلفن‌های قابل حمل، ابزارهای مکانیکی قابل حمل و کامپیوتر خریداری می‌کنند. هر آمریکایی به‌طور متوسط در سال، 8 باتری خشک مصرف می‌کند. باتری‌های آلکالین، هر روز در خانه‌ها، در وسایل کنترل از راه دور، چراغ‌های چشمک‌زن و دیگر دستگاه‌ها استفاده می‌شوند. یکی از راه‌های کاهش تعداد باتری‌های زاید و مستعمل، خرید باتری‌های قابل شارژ است‌. علاوه بر دوره طولانی مصرف (یعنی زمان نگه‌داشتن شارژ) این باتری‌ها به اندازه 100 باتری یک‌بار مصرف کار می‌کنند. تقریباً از هر 5 باتری خریداری‌شده در آمریکا، یکی قابل شارژ است.

باتری‌های تر

این نوع باتری‌ها در ساعت و وسایل کمک‌شنوایی استفاده می‌شوند؛ جیوه، نقره، کادمیوم، لیتیم یا دیگر فلزات سنگین، محتویات اصلی این باتری‌ها هستند. از آن‌جا که محتویات این باتری‌ها قابل بازیافت هستند و حجم آن‌ها هم کوچک و حمل‌و‌نقلشان آسان است، توجه و هدف‌گذاری خاصی برای بازیافت آن‌ها در سراسر دنیا انجام شده است.