خودروهای فرسوده

حدود 75درصد وزن خودرو شامل فلزات و 25درصد دیگر آن شامل مواد غیرفلزی مانند پلاستیک ، لاستیک و شیشه است که دورریز محسوب می شوند. هنگامی که عمر یک خودرو به پایان می رسد ، معمولا به اوراق کنندگان فروخته می شود.
قطعات قابل فروش آن جدا شده و باقی مانده قطعات در محیط رها می شود. این دورریز سبب آلودگی زمین و خاک می شود و تاثیر نامطلوبی بر محیط زیست دارد.
امروزه در کشورهای توسعه یافته تلاش بر آن است که میزان مواد دورریز را به حداقل برسانند. ازجمله در انگلستان پروژه ای با همکاری خودروسازان و اوراق کنندگان خودرو در حال اجراست که هدف آن کاهش میزان مواد دورریز غیرفلزی است.
به کمک روشهای جدید بازیافت مواد می توان میزان دورریز مواد اولیه را به 8 درصد رساند. این گروه از محققان در تلاش هستند تا سال 2015 این مقدار به 5 درصد کاهش پیدا کند.

بازیافت بهینه لاستیک ها در کشور ( بازیافت تایر ) ...

استفاده از مواد پلیمری در دنیای فعلی روز به روز افزایش یافته است. این در حالی است که عدم بازگشت مجدد این مواد به چرخه تولید از مشکلات زیست محیطی محسوب می شود. با توجه به این موضوع محققان در تلاش هستند به فناوری حیاتی در بازیافت لاستیک ها دست یابند. تهیه آلیاژهای آمیزه سه تایی با استفاده از ضایعات ای.پی.دی.ام یکی از جدیدترین پروژه های تحقیقاتی کاربردی محققان داخلی بوده است که به جهت برطرف شدن بخش عمده ای از مشکلات ناشی از عدم بازیافت لاستیک ها بشدت مورد توجه قرار گرفته است.
در پروژه ای که توسط محققان کشور انجام شده است شاهد افت خواص اصلی این نوع لاستیک نخواهیم بود، در حالی که در روشهای سنتی که در دوکارخانه داخلی مورد استفاده قرار می گیرد ، بازیافت لاستیک با افت خواص همراه است.هم اکنون این فناوری در کشور ژاپن و چند کشور آسیایی دیگر ارائه شده و استفاده از آن انحصاری است.


بازیافت فرآیندی است که در نتیجه آن مواد زائد جدا شده و به عنوان ماده خام برای تولید محصولات جدید به کار گرفته می شود، به عبارت دیگر می توان گفت بازیافت عبارت است از بازگرداندن مواد قابل استفاده به چرخه تولید یا طبیعت. در نتیجه فرآیند بازیافت ، حجم زباله های ورودی به محیط زیست و آلودگی ناشی از آن کاهش خواهد یافت بنابراین نیاز به تولید یا ورود مواد خام از خارج کشور کاهش و تولید ملی افزایش می یابد. لاستیک ها حدود 5 درصد وزن خودرو را تشکیل می دهند. در ایران سالانه حدود 7 میلیون حلقه انواع لاستیک سبک و سنگین مصرف می شود. لاستیک های فرسوده از ضایعاتی هستند که به سبب پایداری زیاد، اثرات زیانبار زیست محیطی بسیاری دارند و چهره طبیعت را نازیبا می کنند. اگر بدانیم به ازای تولید یک لاستیک کامیونی معادل 22 گالن نفت مصرف می شود و در صورت روکش گذاری لاستیک ، معادل 70درصد در مصرف نفت خام مورد نیاز صرفه جویی می شود، بیشتر به لزوم بازیافت لاستیک پی می بریم.
لاستیک های فرسوده به صورت روکش مجدد ، پودر یا سوزاندن مورد استفاده مجدد قرار می گیرند. لاستیک هایی که از شرایط لازم برای بازسازی برخوردار باشند، روکش مجدد شده و مورد استفاده قرار می گیرند. برخی از لاستیک ها نیز خرد شده و پس از آسیاب شدن به صورت گرانول برای استفاده در زمینهای ورزشی ، رنگها و کف پوش ها آماده می شوند. در روش پیروفیر، لاستیک ها به دور از مجاورت هوا حرارت داده می شوند و از آنها روغن و کربن به دست می آید. برای ایجاد انرژی در نیروگاه ها یا تولید سوخت در کارخانه تولید سیمان ، سوزاندن لاستیک ها در شرایط حفاظت شده ای صورت می گیرد تا موجب آلودگی هوا نشود. این روش برای لاستیک های قابل بازیافت به کار برده نمی شود.متخصصان بازیافت ، روکش گذاری را مناسب ترین شیوه بازیافت می دانند. فناوری صنعت روکش با پیشرفت فناوری در صنعت ساخت لاستیک همگام بوده و به شیوه ای مکمل رشد داشته است.
کاهش پیامدهای زیست محیطی
به گفته دکتر کرابی از محققان پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران و مجری این طرح ، افزایش روزافزون مصرف مواد پلیمری در دنیا، علی رغم مزایای بسیار زیاد این مواد، مشکلات زیست محیطی فراوانی را با خود همراه داشته است.
مواد پلیمری پس از دور ریخته شدن مدت طولانی در طبیعت باقی می مانند تا تجزیه شوند، به همین دلیل تلاشهای زیادی در دنیا برای ساخت پلیمرهای زیست تخریب پذیر و توسعه فناوری های مربوط در حال انجام است.
درحال حاضر سالانه مواد پلیمری زیادی دور ریخته می شود که بخشی از آنها بازیافت شده و دوباره به چرخه مصرف بازمی گردند. بخش دیگری نیز در طبیعت باقی مانده و علاوه بر ایجاد مشکلات زیست محیطی منجر به از دست رفتن سرمایه می شوند.

بازیافت و استفاده از لاستیکهای فرسوده در بتن ...

در هر سال فقط در ایالات متحده ۲۵۰ میلیون تایر فرسوده به وزن بیش از ۳ میلیون تن جمع آوری می شود. همچنین یکی از بزرگترین چالشهای محیط زیستی موجود در اطراف کلان شهرها در جهان نحوه بازیافت و حذف مواد لاستیکی زائد از چرخه زیست محیطی می باشد. یکی از راه حلهای که برای حل این مشکل پیشنهاد شده است استفاده از ذرات لاستیک تایر بعنوان یک ماده افزودنی در مصالح بر پایه سیمان است.

اگرچه بتن یک ماده محبوب و پراستفاده در مصالح ساختمانی است اما دارای تقطه ضعفهایی نیز می باشد . همانند مقاومت کششی پایین ، شکل پذیری پایین ، جذب انرژی کم، انقباض و جمع شدگی بتن (shrinkage) و در پی آن ترک خوردگی ناشی از آن و در نهایت ترکهای ناشی از عمل آوری نامناسب و سخت شدگی بتن (hardening and curing cracking). یافته های جدید نشان می دهد که استفاده از ذرات تایرهای فرسوده به میزان زیادی می تواند این نقاط ضعف بتن را برطرف کند. هر چند استفاده از لاستیک در آسفالت بیشتر از یک دهه است که صورت می گیرد اما کاربرد آن در بتن بتازگی صورت گرفته است و تحقیقات زیادی بر امکان سنجی آن انجام شده. هرچند این تحقیقات هنوز کامل نشده است اما روشهای آزمایشی مختلفی برای کاربرد این لاستیک ها حاصل گردیده است .

معمولا جایگزینی کامل سنگدانه های درشت دانه(شن) و سنگدانه های ریزدانه(ماسه ) با لاستیک بدلیل کاهش مقاومت شدید مناسب بنظر نمی رسد. ولی با جایگزینی نسبت کمی از آن با سنگدانه ها کاهش مقاومت ناچیزی صورت می گیرد که قابل صرفنظر کردن است.

مطالعات نشان می دهد که میزان لاستیک نباید از ۲۰-۱۷ درصد کل حجم سنگدانه ها بیشتر شود . همچنین آزمایشها نشان می دهد که استفاده از لاستیک در مخلوط بتن سیمانی میزان انقباض و ترکیدگی بتن در اثر از دست دادن آب (drying shrinkage) ،شکنندگی و مدول الاستیسته بتن را کاهش می دهد و بطور کلی پایایی و دوام ( durability) و سرویس دهی بتن سیمانی را افزایش میدهد. بتازگی دکتر زاوو (Dr. Zhu) استاد دانشگاه آریزونا در آمریکا تلاشهایی را برای کاربرد بتن لاستیکی در پروژه های مسکونی و تجاری آغاز کرده است. او در نمونه خود در حدود ۸ درصد وزن سیمان از لاستیکهای فرسوده ریزشده استفاده کرده است.

منبع: سایت معین عمران

درباره بازیافت لاستیک های فرسوده ..

حتما تا به حال شده که در حال رانندگی در یکی از خیابان ها و بزرگراه ها هستید و ناگهان دیدگانتان به جمال یکی دو حلقه لاستیک پاره در کف خیابان ها روشن شود. آیا می دانید همین لاستیک پاره ای که اصطلاحا به آن تایر گفته می شود صنعت بازیافت آن در خارج از کشور چه صنعت پر سودی به شمار میآید ولی برعکس در کشور ما این لاستیک های پاره شده یا نشده و هیچ تفاوتی با زباله ندارد. بر اساس آمار سالانه 200 هزار تن لاستیک در داخل کشور تولید و مصرف می شود که حداقل یک پنجم آن در هر سال از بین می رود ولی هیچگونه صنعت بازیافتی در این خصوص در کشور ما وجود ندارد.
لاستیک یکی از عناصر مهم زندگی بشر بوده و استفاده از آن روز به روز در حال افزایش است.
با توجه به تولید سالانه بیش از 200 هزار تن لاستیک در ایران و مطرح شدن موضوع از رده خارج کردن خودروهای فرسوده که خود باعث افزایش لاستیک های فرسوده می شود، توجه به نحوه مدیریت زایدات این مواد بسیار اهمیت پیدا می کند. مسلما بهترین راه حل در این زمینه بازیافت لاستیک های فرسوده است که تاکنون هیچ برنامه خاصی برای بازیافت لاستیک در ایران اجرا نشده است.
لاستیک های مستعمل، زباله های مخصوصی هستند که از لحاظ شیمیایی، اندازه، حالت و شکل با زباله های دیگر تفاوت دارند.
لاستیک ها از مواد پلیمری تشکیل شده اند که به راحتی در طبیعت تجزیه نمی شوند. در بسیاری از موارد، لاستیک های مستعمل روی هم انباشته شده و به شکل کوهی از زباله، مناظر زشتی را به وجود آورده که خطر آتش سوزی را نیز به همراه دارند.
کارشناسان معتقدند، سوزاندن لاستیک ها، دودهای سیاه و مضری را ایجاد می کنند که باعث آلودگی محیط می شود و با توجه به رشد سریع نرخ مصرف تایر در ایران به دلیل افزایش استفاده از وسایل نقلیه، بزودی با مشکلات جدی در این زمینه مواجه خواهیم بود.
“سمانه اکبری” کارشناس ارشد مدیریت محیط زیست، در این باره گفت: طبق آمار به دست آمده در کشورهای صنعتی به ازای هر شهروند سالانه یک حلقه تایر مصرف می شود و سرانه مصرفی تقریبی هر شهروند، 9 کیلوگرم تایر در سال است.
وی افزود: در کشورهای صنعتی از لاستیک های فرسوده به عنوان سوخت جایگزین در صنایعی چون سیمان استفاده می شود.
این کارشناس با اشاره به مشکلات زیست محیطی این تایرها گفت: برخلاف دیگر مواد زاید جامد، تایرهای زاید را نمی توان بدون انجام عملیات مقدماتی دفن کرد، از طرف دیگر، تایرهایی که در طبیعت رها می شوند، خطرات جدی برای محیط زیست و سلامت انسان ها به همراه دارد. وی گفت: همچنین تجمع و دفن تایرها، آمادگی و قابلیت زیادی برای آتش سوزی دارند، به طوری که آتش گرفتن آنها با دود غلیظی همراه بوده و کنترل آن مشکل است.
اکبری افزود: این دودها هیدروکربن های نسوخته هستند و گازهای سمی را وارد محیط می کنند، تایرها دارای سولفور، آهن و فلزهای دیگری هستند که در فضا و شرایط نامناسب باعث آزاد شدن مواد و گازهای خطرناک می شوند.
وی با اشاره به مزایای استفاده مجدد از تایرهای فرسوده، گفت: استفاده های مجدد از تایرهای فرسوده راه حل بسیار جالب و مناسبی برای کاهش ضایعات، کاهش قیمت ها و افزایش کیفیت و ایمنی محیط زندگی است.
این کارشناس گفت: کاهش زایدات کاهش قیمت محصولات و امنیت طرح های عمومی محلی از دیگر مزایای بازیافت تایرهای فرسوده است.
اکبری در خصوص افزایش کیفیت و امنیت طرح های عمومی محلی به استفاده از آسفالت با پوشش پلاستیکی در جاده های محلی، استفاده از تکه های کوچک و ریزه پلاستیک وتایر در دیگر کارهای مهندسی عمران و استفاده از خرده های پلاستیکی در بازسازی زمین های بازی اشاره کرد که فایده همه اینها کمک به چرخه مواد در طبیعت است.
“ناصر سعادت” کارشناس محیط زیست و استاد دانشگاه نیز، بازیافت فیزیکی را یکی از روش های بازیافت لاستیک های فرسوده ذکر کرد که در این روش لاستیک ها با حرارت خارجی گرم و بازیافت می شوند.
وی گفت: در این فرآیند، شبکه ای سه بعدی از اتصالات عرضی در جوار انرژی می شکند و مولکول های پلیمر به مولکول های کوچکتر تقسیم می شوند و این مولکول های کوچکتر به راحتی با لاستیک خام به عنوان پر کننده ای تقویتی مخلوط می شوند و لاستیک بازیافت شده را می سازند.
این کارشناس با اشاره به روش بازیافت لاستیک از طریق مواد شیمیایی، گفت: بیشتر صنایع بازیافت لاستیک از مواد شیمیایی می کنند که این مواد معمولادی سولفیدها یا مرکاپتان ها هستند که در حرارت های مشخص به کار گرفته می شوند.
سعادت افزود: استفاده از فرآیند بیوتکنولوژی در بازیافت لاستیک شامل فرآیند بیوتکنولوژی برای بازیافت لاستیک و نگهداری آن در محیط باکتریایی و بدون هواست تا سولفورها و سولفوریک اسیدهای آن بیرون آیند و از این طریق به راحتی می توان هم سولفور و هم لاستیک بازیافت شده داشت.
وی ادامه داد: به طور متوسط از بازیافت کامل هر تایر می توان فلز، لاستیک و فیبر نایلونی با کیفیت مطلوب به دست آورد.
وی لزوم استفاده از بخش خصوصی در این بخش را بسیار با اهمیت دانست تا منجر به شکل گیری صنایع بازیافتی لاستیک و تایر و بازاریابی های مربوط شود. این کارشناس، گفت: استفاده مجدد از تایرهای فرسوده در ساخت تایرهای جدید نیز یکی از مهمترین راه های بازیافت تایرهاست.
به گفته وی، از آنجا که هنگام پردازش تایرهای فرسوده به منظور استخراج اجزای مفید آن عملیات متعددی انجام می گیرد، به همین دلیل محدودیت هایی در استفاده از این نوع لاستیک در تولید لاستیک جدید وجود دارد.
وی تاکید کرد: استفاده از تایرهای فرسوده علاوه بر کمک به پاکسازی محیط زیست و راهی برای دستیابی به زمین پاک، می تواند مزایای دیگری همچون کاهش قیمت تمام شده و افزایش کارآیی را به دنبال داشته باشد که نیازمند مدیریت قوی در بخش مواد زاید و جامد است.

منبع روزنامه رسالت

مدیریت مواد زائد شهر زاهدان

گسترش و توسعه روزافزون شهر و شهرنشینی معضلات ومشکلات عدیده‌ای را برای مدیریت شهر ایجاد کرده است که توسعه پسماند از جمله مشکلات می باشد . مسلما یکی از مهمترین دغدغه های مدیران شهری بهبود کیفیت خدماتی است که شهروندان ساکن مستمرا انتظار آن را دارند محیطهای شهری با توجه به نوع فعالیتهای رایج کاربری های تعریف شده و نهایتا عملکردهای فرا منطقه ای خود دستخوش تغییر و تحولات مختلفی از این دست می باشد. امروزه مصرف، حکم یکی از آموزشهای مهم جوامع مصرفی را یافته است. اما این روش آمیخته به مصیبت، همواره مسائل و مشکلات زیادی را همچون تولید انبوهی از زباله‌ها به همراه داشته است. اگر قرار است اکوسیستمهای تامین کننده حیات این کره برای نسل های آینده نیز پایدار بماند، جوامع مصرفی به ناچار باید این روند را به نحوی کنترل کنند. برای کنترل این روند باید به دو نکته توجه ویژه ای کرد، اول اینکه کالاهایی بادوام و بازیافت شدنی تولید شود و دیگر آنکه با ارتقاء فن آوری بازیافت از منابع اولیه استفاده کمتری به عمل آید. در دنیای امروز زباله و بازیافت آن به یکی از مسائل مهم روز تبدیل شده است. امروزه اهمیت جمع آوری مواد زائد از جنبه های مختلف حفاظت از محیط زیست و برگرداندن مواد به چرخه تولید بیش از پیش روشن شده است به نحوی که پسماندهای زائد به عنوان سرمایه ملی کشور مطرح شده است.

به دلیل شرایط خاص زاهدان و همسایگی با دو کشور جنگ زده و توسعه نیافته موقعیت اقتصادی ویژه را در تمامی بخشهای اقتصادی – اجتماعی –زیست محیطی داشته که فقط در چار چوب حمایتهای ملی وبین المللی می تواند توسعه پایدار نماید.

لذا در اسفند ماه سال1379 از دفتر زیست محیطی زانا دعوت به عمل آمد تا از محلات زاهدان بازدید و در خصوص نحوه مشارکت مردم برای اجرای طرح پروژه بیوکمپست و ارائه راه حل پیشنهاد لازم به عمل آورد .

موضوع در دفتر سازمان ملل مطرح گردید و موافقت به عمل آمد که قراردادی برای مطالعات طرح بیوکمپست و آموزش تفکیک پسماندهای آلی در مبدا شهر زاهدان با دفتر مهندسی زانا منعقد گردید که در این راستا مشاور به جهت رسیدن به اهداف ذیل مطالعاتی به انجام رساند:

1-کاهش حجم زباله دفن شده به منظور جلوگیری از آلودگی وحفظ محیط زیست وحذف آن در آینده.

2-ارتقاءسطح فرهنگ عمومی در بر خورد با پسماندها.

3-کار آفرینی واشتغال زایی مواد در سطح منطقه.
تعاریف بخشهای مدیریت مواد زائد زاهدان

1-آموزش

اجرای طرح آموزش یا اهداف ارتقاءفرهنگ زیست محیطی در بین تمامی اقشار شهروندان جهت:

.کاهش تولید مانده ها از طریق الگوی صحیح مصرف

.همکاری وجذب مشارکت عمومی در اجرای طرح تفکیک پس مانده ها در مبداء

2-تفکیک

امروزه تفکیک پس مانده ها در مبداء در جوامع پیشرفته جزء قوانین اصلی مدیریت مواد زائد می باشد.زیرا پردازش پس مانده ها به روش دفن اصولی یا زباله سوز بسیار پر هزینه و زمین محلهای دفن محدود می باشد.بنابراین پس مانده ها به بخشهای بازیافتنی وغیر بازیافتنی هم توجیه اقتصادی داشته و هم توجیه اکولوژیکی واین در صورتی ممکن خواهد بود که برنامه آموزش عمومی بصورت جامع و مرتبط به شهروندان ارائه شود.

3-جمع آوری

سیستم جمع آوری پس مانده ها بر اساس نوع پس مانده های تفکیک شده از اصول مهم مدیریت مواد زائد است زیرا در صورتی آموزش و تفکیک نتیجه بخش خواهد بود که جمع آوری پس مانده ها طبق برنامه زمانبندی و منظم بر اساس شرایط منطقه و نوع پس مانده صورت گیرد.

4-بازیافت

امروزه بازیافت هم به لحاظ کاهش حجم پسمانده ها و آلاینده های محل دفن و در نتیجه کاهش هزینه های مربوط به آن و هم بعنوان مواد اولیه یکی از شاخص ترین فاکتورهای مدیریت مواد زائد است.لذا باید واحدهای مورد نیاز مانند واحدهای بیوکمپست و دیگر واحدهای بازیافت (کاغذ،پلاستیک،شیشه)در منطقه موجود باشد تا طرحهای آموزش وتفکیک و جمع آوری پس مانده ها بطور صحیح اجرا شود.

5-پردازش

با توجه به اینکه زمینهای محل دفن در دراز مدت محدود می شود جهت استفاده بهینه از امکانات و پیشگیری از آلودگیهای ناشی از محل دفن در جوامع پیشرفته سیستمها و روشهای اجرایی، قانونمند شده است بطوریکه تا آنجا که ممکن است پسمانده های بازیافتنی تفکیک و سپس پس مانده های غیر بازیافتنی یا دفنی را (به سیستم کاهش حجم فیزیکی-بیولوژیکی)پردازش و سیستم نگهداری خشک به عنوان مواد قابل سوخت جهت تولید انرژی استفاده می شود.به این طریق هم نیاز به زمینهای محل دفن کمتر میشود و هم از آلودگی های ناشی از محل دفن زباله ها جلوگیری میشود.
آنالیز فیزیکی پسماندهادر زاهدان

1- روزانه 250 الی 350 تن زباله در زاهدان تولید

2- سرانه تولید 250 الی 450 گرم

3- 70 الی 75 درصد از وزن پسماندها مواد آلی(غذایی-باغچه ای)

4- 10 درصد از حجم پسماندها مواد خشک بازیافتنی(کاغذ،شیشه،فلز و پلاستیک باز یافتنی)

5- 15 الی 20 درصد از پس ماندها غیر بازیافتنی ( مواد بهداشتی ، پوشک،مواد یکبار مصرف و منسوجات )

6- جمعیت شهر زاهدان 885000 نفر

7- سرانه خانوار 5/4 نفر

8- میانگین درصد آنالیز فیزیکی پس مانده های خانگی ( جدول شماره 1 )
اجرای طرح پروژه بیوکمپوست زاهدان

در اردیبهشت 1384 برای اجرای طرح تفکیک از مبدا فعالیت گروه آموزش شروع و خرداد 84 کارخانه بیوکمپوست زاهدان افتتاح شد.

1 – آموزش

تیم 35 نفره کارشناس سازمان بازیافت زاهدان با مراجعه به درب منازل و آموزش چهره به چهره مبنی بر تفکیک پسماندها در زاهدان توانسته تاکنون 30000 خانوار را آموزش داده ( یک سوم شهر تحت پوشش سازمان است).

2 – تفکیک

هر خانوار یک سطل سبز و یک سطل خاکستری و یک گونی زرد دریافت کرده است تا پسماندهای غذایی ( سطل سبز ) مواد غیرقابل بازیافت و دفنی ( سطل خاکستری )مواد خشک بازیافتنی ( گونی زرد ) را تفکیک کنند .

در آینده سازمان در نظر دارد برای هر 12 الی 14 خانوار دو عدد مخزن 240 لیتری سبز و خاکستری در هر کوچه گذاشته تا مشکل زمان جمع آوری حل شود.

3 – جمع آوری

در حال حاضر پسماند شهروندان توسط ماشین آلات خاور به صورت بهینه شده دارای یک تیغه در وسط و قسمت و خاکستری جدا است که در نظر است در آینده از ماشین آلات جمع آوری سرپوشیده ( بهداشتی ) پسماندهای تفکیک شده استفاده شود .

4 – بازیافت

پس ماندهای تفکیک شده وارد سایت پروژه شده که محتویات سطل سبز طی عملیات کارشناسانه تبدیل به کود بیوکمپوست شده، این کود پس از آزمایش به سازمانهای وابسته به شهرداری و دیگر سازمانها فروخته می شود .

مواد قابل بازیافت شیشه ، بطری ، کاغذ و قوطی ها توسط دستگاه پرس ، پرس شده و طی مزایده توسط کارخانه داران شهرهای دیگر خریداری می شود .

5 – پردازش

روزانه 140 تن از 340 تن پسماند شهر زاهدان وارد کارخانه شده 10 تن تبدیل به کود بیوکمپوست و 40 تن کود کمپوست می گردد و مابقی جهت دفن به محل دفن انتقال و یا تلنبار می شود. بازیافت مواد و تبدیل آن به بیوکمپوست هدف از اجرای طرح مذکور است که توسط کارشناسان به مرحله اجرا در آمده است. امید است تجربه به دست آمده در مکانهای دیگر نیز به کار آید.

در پایان جا دارد از زحمات بی شائبه جناب آقای محمدابراهیم صادقی مدیر کل سازمان بازیافت که با وجود مشکلات و کمبود امکانات برای اجرای طرح مذکور کشیده است تشکر و قدردانی کرد.

تعریف زباله

زباله های مخاطره آمبز کدام است ؟

هر ساله مقادیر زیادی مواد زاید خطر ناک تولید می شود که به راستی موجب نگرانی است . این مواد نه تنها مواد غذایی و آب و هوارا آلوده می کنند بلکه زیست بوم هایی را که انسان به آنها متکی است ، بشدت تهدید می کنند . مواد زاید خطرناک شامل زنگ های روغنی ، تینر ، ضد یخ و ... هستند . اما خطرناکترین زباله ها ، زباله های هسته ای است .

اشکال این مواد در این است که در حال عادی غیر قابل تجزیه بوده و عمر بسیار طولانی دارند و در تمام طول عمر خود ، پرتوهای مخرب و مضری را از خود متصاعد می کنند .
بازیافت چیست ؟

برای دفع صحیح و بهداشتی زباله باید زباله را با توجه به جنس و اجزای تشکیل دهنده آن جدا سازی کرد . به عنوان مثال پسمانده های گیاهی و حیوانی را برای ساخت کود و کمپوست ، شیشه را برای تبدیل و بازیافت آن و کاغذ را برای استفاده مجدد ، جدا کرده و پس از اعمال تغییراتی بر روی آنها ، دوباره مورد استفاده قرار می دهند .
بازیافت زباله های پر مصرف

کاغذ یکی از پر مصرف ترین زباله های قابل بازگشت است . این زباله به لحاظ زیست محیطی ، خطر جدی به حساب نمی آید و تنها ازدیاد آنها مزاحمت ایجاد می کند . کاغذ بازیافت شده را می توان به سهولت و بدون افت کیفیت جانشین کرد .

روزنامه ها راحت ترین مواد برای بازیافت کاغذ هستند ، ضمن اینکه کاغذهای بازیافتی که معمولاً در رنگ های تیره تری عرضه می شوند ، از نظر بهداشتی با کاغذهای سفید تفاوتی ندارند . انواع کاغذهای تحریر سفید ، مجله ، دفتر مشق و .... برای بازیافت مناسبند . از دیگر مواد قابل بازیافت ، ظروف آلمینیومی هستند . این ضایعات به هر شکلی که باشند ، قابل بازیافت هستند ، بنابراین قوطی های نوشابه و کنسرو و چهار چوب پنجره ها و بشقاب های آلمینیومی را می توان جمع آوری و بازیافت کرد .

با بازیافت فلزاتی مانند آلمینیوم می توان به مقدار زیادی استخراج از معادن را کاهش داد . اما از پر مصرف ترین وسایل زندگی انسان ، وسایل پلاستیکی هستند . پلاستیک ها به دلیل اینکه غیر قابل تجزیه هستند ، از زباله های پایدار و آلوده کننده محیط زیست محسوب می شوند ، بنابراین باید سعی کرد تا حد امکان از مصرف ظروف پلاستیکی و نایلونی مانند کیسه های فریزر ، طلق های پلاستیکی چسبان ، ظروف پلاستیکی رنگی و ... خود داری کرد . از دیگر مواد قابل بازیافت که بازیافت آن در کاهش انرژی بسیار موثر است ، می توان به شیشه اشاره کرد که تولید آن به انرژی بسیاری نیازمند است .

تقسیم بندی زباله های تولیدی

انواع زباله ها را می توان به انواع مختلف طبقه بندی کرد . بر این اساس زباله ها را به انواع : زباله های خانگی ، بیمارستانی ، صنعتی ، ساختمانی و ... تقسیم بندی کرد ه اند .

زباله های خانگی شامل معمولی ترین زباله ها نظیر پسمانده های عادی منازل ، مواد اضافی و باقی مانده در فرایندهای آشپزی ، تغذیه و پسمانده های میوه و سبزیجات است که با همکاری مردم ، قابل تفکیک و بازگشت است . اما یکی از انواع خطرناک زباله های بیمارستانی است . این زباله ها که حاصل فعالیت مراکز بهداشتی و درمانی ، مطب ها و آزمایشگاهها ست ، به دلیل اینکه که هیچ عنوان قابلیت بازیافت ندارند ، به دفع بسیار دقیق نیازمند اند . این مواد بسیار خطر ناک و عامل انتقال بیماریهای خطر ناکی چون ایدز و هپاتیت می باشند.

اما از انواع دیگر زباله ها می توان زباله های صنعتی را نام برد . این زباله ها که از فعالیت کارخانجات و کارگاه های صنعتی تولید می شوند ، اثرات سوء زیادی در زیست بوم خواهند داشت . شهرداری هیچگونه مسئولیتی در قبال این زباله ها و همچنین نخاله های ساختمانی ندارد و هر گونه مسئولیت متوجه کارخانه ها و صاحبان آنهاست .
توصیه هایی برای کاهش تولید زباله

*
به اندازه نیاز مصرفی ، خرید نمائیم .
*
بجای استفاده از کالاها و محصولات یکبار مصرف ، از کالاها و محصولات چند بار مصرف و با دوام استفاده نمائیم.
*
از محصولات و کالاهایی استفاده نماییم که در دسته بندی های قابل بازیافت به بازار عرضه شده اند و به جای استفاده از نایلکس و کیسه های پلاستیکی از زنبیلهای پارچه ای و سبد دستی استفاده نمائیم .
*
در استفاده از کاغذ و سایر محصولات که تولید آنها مستقیم با منابع طبیعی و محیط زیست مرتبط می باشند، صرفه جویی منطقی و صحیح داشته باشیم .

قانون مدیریت پسماندها

ماده 1- جهت تحقق اصل پنجاهم (50) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و به منظور حفظ محیط زیست کشور از آثار زیانبار پسماندها و مدیریت بهینه آنها، کلیه وزارتخانه و سازمانها و موسسات و نهادهای دولتی و نهادهای عمومی غیردولتی که شمول قانون برآنها مستلزم ذکر نام می باشد و کلیه شرکتها و موسسات و اشخاص حقیقی و حقوقی ، موظفند مقررات و سیاستهای مقرر در این قانون را رعایت نمایند.

ماده 2- عبارات و اصطلاحاتی که در این قانون به کار رفته است،‌دارای معانی زیر می باشد:‌

الف- سازمان : سازمان حفاظت محیط زیست

ب – پسماند: به مواد جامد، مایع و گاز (غیر از فاضلاب) گفته می شود که به طور مستقیم یا غیرمستقیم حاصل از فعالیت انسان بوده و از نظر تولید کننده‌،‌ زائد تلقی می شود. پسماندها به پنج گروه تقسیم می شوند:

- پسماندهای عادی : به کلیه پسماندهایی گفته می شود که به صورت معمول از فعالیتهای روزمره انسانها در شهرها، روستاها و خارج از آنها تولید می شود، از قبیل زباله های خانگی و نخاله های ساختمانی .

- پسماندهای پزشکی (بیمارستانی) : به کلیه پیشماندهای عفونی و زیان آور ناشی از بیمارستانها ، مراکز بهداشتی ، درمانی ، آزمایشگاههای تشخیص طبی و سایر مراکز مشابه گفته می شود. سایر پسماندهای خطرناک بیمارستانی از شمول این تعریف خارج است.

- پسماندهای ویژه :‌ به کلیه پسماندهایی گفته می شود که به دلیل بالا بودن حداقل، یکی از خواص خطرناک ، از قبیل سمیت، بیماری زایی ، قابلیت انفجار یا اشتعال، خورندگی و مشابه آن به مراقبت ویژه نیاز داشته باشد و آن دسته از پسماندهای پزشکی و نیز بخشی از پسماندهای عادی ، صنعتی ، کشاورزی که نیاز به مدیریت خاص دارند، جز پسماندهای ویژه محسوب می شوند.

- پسماندهای کشاورزی :‌ به پسماندهای ناشی از فعالیتهای تولیدی در بخش کشاورزی گفته می شود از قبیل فضولات،‌لاشه حیوانات (دام، طیور و آبزیان) محصولات کشاورزی فاسد یا غیرقابل مصرف.

- پسماندهای صنعتی :‌ به کلیه پسماندهای ناشی از فعالیتهای صنعتی و معدنی و پسماندهای پالایشگاهی صنایع گاز،‌نفت و پتروشیمی و نیروگاهی و امثال آن گفته می شود از قبیل براده ها ، سرریزها و لجن های صنعتی .

ج – مدیریت اجرایی پسماند:‌شخصیت حقیقی یا حقوقی است که مسئول برنامه ریزی، ساماندهی، مراقبت و عملیات اجرایی مربوط به تولید، جمع آوری، ذخیره سازی ، جداسازی‌، حمل و نقل ، بازیافت، پردازش و دفع پسماندها و همچنین آموزش و اطلاع رسانی در این زمینه می باشد.

1- دفع: کلیه روشهای از بین بردن یا کاهش خطرات ناشی از پسماندها، از قبیل بازیافت، دفن بهداشتی ، زباله سوزی

2- پردازش:‌ کلیه فراینده های مکانیکی ، شیمیایی ، بیولوژیکی که منجر به تسهیل در عملیات دفع گردد.

د- منظور از آلودگی ، همان تعریف مقرر در ماده (9) قانو حفاظت و بهسازی محیط زیست – مصوب 28/3/1353- است.

تبصره 1- پسماندهای پزشکی و نیز بخشی از پسماندهای عادی ، صنعتی و کشاورزی که نیاز به مدیریت خاص دارند، جز پسماندهای ویژه محسوب می شوند.

تبصره 2- فهرست پسماندهای ویژه از طرف سازمان ، با همکاری دستگاههای ذیربط تعیین و به تصویب شورای عالی حفاظت محیط زیست ، خواهد رسید.

تبصره 3- پسماندهای ویژه پرتوزا، تابع قوانین و مقررات مربوط به خود می باشند.

تبصره 4- لجن های حاصل از تصفیه فاضلاب های شهری و تخلیه چاههای جذبی فاضلاب خانگی در صورتی که خشک یا کم رطوبت باشند، در دسته پسماندهای عادی قرار خواهند گرفت.

ماده 3- موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران موظف است با همکاری وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و سایر دستگاهها حسب مورد، استاندارد کیفیت و بهداشت محصولات و مواد بازیافتی و استفاده های مجاز آنها را تهیه نماید.

ماده 4- دستگاههای اجرایی ذیربط موظفند جهت بازیافت و دفع پسماندها ، تدابیر لازم را به ترتیبی که در آیین نامه های اجرایی این قانون مشخص خواهد شد، اتخاذ نمایند. آیین نامه اجرایی مذکور می بایستی در برگیرنده موارد زیر نیز باشد

1- مقررات تنظیم شده موجب گردد تا تولید و مصرف ، پسماند کمتری ایجاد نماید.

2- تسهیلات لازم برای تولید و مصرف کالاهایی که بازیافت آنها سهل تر است ،‌فراهم شود و تولید و واردات محصولاتی که دفع یا بازیافت پسماند آنها مشکل تر است ، محدود شود.

3- تدابیری اتخاذ شود که استفاده از مواد اولیه بازیافتی در تولید گسترش یابد.

4- مسئولیت تامین و پرداخت بخشی از هزینه های بازیافت بر عهده تولید کنندگان محصولات قرار گیرد.

ماده 5- مدیریت های اجرایی پسماندها ، موظفند براساس معیارها و ضوابط وزارت بهداشت، درمان و آموزش ترتیبی اتخاذ نمایند تا سلامت ، بهداشت و ایمنی عوامل اجرایی تحت نظارت آنها تامین و تضمین شود.

ماده 6- سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و سایر رسانه هایی که نقش اطلاع رسانی دارند و همچنین دستگاههای آموزشی و فرهنگی ، موظفند جهت اطلاع رسانی و آموزش ، جداسازی صحیح، جمع آوری و بازیافت پسماندها،‌اقدام و با سازمانها و مسئولین مربوط همکاری نمایند.

تبصره – وزارتخانه های جهاد کشاورزی ، صنایع و معادن ، کشور و بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی به منظور کاهش پسماندهای کشاورزی ، موظفند نسبت به اطلاع رسانی و آموزش روستائیان و تولید کنندگان ، اقدام لازم را به عمل آورند.

ماده 7- مدیریت اجرایی کلیه پسماندها غیر از صنعتی و ویژه در شهرها و روستاها و حریم آنها به عهده شهرداری و دهیاری ها و در خارج از حوزه و وظایف شهرداری ها و دهیاری ها به عهده بخشداری ها می باشد. مدیریت اجرایی پسماندهای صنعتی ویژه به عهده تولید کننده خواهد بود. در صورت تبدیل آن به پسماند عادی به عهده شهرداریها ، دهیاریها و بخشداریها خواهد بود.

تبصره – مدیریت های اجرایی می توانند تمام یا بخشی از عملیات مربوط به جمع آوری ، جداسازی و دفع پسماندها را به اشخاص حقیقی و حقوقی واگذار نمایند.

ماده 8- مدیریت اجرایی می تواند هزینه های مدیریت پسماندها را از تولید کننده پسماند با تعرفه ای که طبق دستورالعمل وزارت کشور توسط شوراهای اسلامی بر حسب نوع پسماند تعیین می شود ، دریافت نموده و فقط صرف هزینه های مدیریت پسماند نماید.

ماده 9- وزارت کشور با هماهنگی سازمان ، موظف است برنامه ریزی و تدابیر لازم برای جداسازی پسماندهای عادی را به عمل آورده و برنامه زمان بندی آن را تدوین نماید. مدیریت های اجرایی مندرج در ماده (7) این قانون موظفند در چارچوب برنامه فوق و در مهلتی که در آیین نامه اجرایی این قانون، پیش بینی می شود، کلیه پسماندهای عادی را به صورت تفکیک شده جمع آوری ، بازیافت یا دفن نمایند.

ماده 10- وزارت کشور موظف است در اجرای وظایف مندرج در این قانون، ظرف مدت شش ماه پس از تصویب این قانون ، نسبت به تهیه دستورالعمل تشکیلات و ساماندهی مدیریت اجرایی پسماندها در شهرداریها، دهیاری ها و بخشداری ها اقدام نماید.

ماده 11- سازمان موظف است با همکاری وزارتخانه های بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ( در مورد پسماندهای پزشکی)، صنایع و معادن ، نیرو و نفت (در مورد پسماندهای صنعتی و معدنی)‌، جهاد کشاورزی (در مورد پسماندهای کشاورزی)‌ضوابط و روشهای مربوط به مدیریت اجرایی پسماندها را تدوین و در شورای عالی حفاظت محیط زیست به تصویب برساند، وزارتخانه های مذکور مسئول نظارت بر اجرای ضوابط و روشهای مصوب هستند.

ماده 12- محل های دفن پسماندها براساس ضوابط زیست محیطی توسط وزارت کشور با هماهنگی سازمان و وزارت جهاد کشاورزی تعیین خواهد شد.

تبصره 1- شورای عالی شهرسازی و معماری موظف است در طرحهای ناحیه ای جامع،‌ مناطق مناسبی را برای دفع پسماندها در نظر بگیرد.

تبصره 2- وزارت کشور موظف است اعتبارات،‌تسهیلات و امکانات لازم راجهت ایجاد و بهره برداری از محل های دفع پسماندها راسا یا توسط بخش خصوصی فراهم نماید.

ماده 13- مخلوط کردن پسماندهای پزشکی با سایر پسماندها و تخلیه و پخش آنها در محیط و یا فروش ، استفاده و بازیافت این نوع پسماندها ممنوع است.

ماده 14- نقل و انتقال برون مرزی پسماندهای ویژه تابع مقررات کنوانسیون بازل و با نظارت مرجع ملی کنوانسیون خواهد بود. نقل و انتقال درون مرزی پسماندهای ویژه تابع آیین نامه اجرایی مصوب هیات وزیران خواهد بود.

ماده 15- تولید کنندگان آن دسته از پسماندهایی که دارای یکی از ویژگی های پسماندهای ویژه نیز می باشند، موظفند با بهینه سازی فرآیند و بازیابی، پسماندهای خود را به حداقل برسانند و در مواردی که حدود مجاز در آیین نامه اجرایی این قانون پیش بینی شده است ، در حد مجاز ، نگهدارند. ماده 16- نگهداری ، مخلوط کردن، جمع آوری ، حمل و نقل ، خرید و فروش ، دفع، صدور تخلیه پسماندها در محیط بر طبق مقررات این قانون و آیین نامه اجرایی آن خواهد بود. در غیر این صورت اشخاص متخلف به حکم مراجع قضایی به جزای نقدی در بار اول پسماندهای عادی از پانصد هزار (500000) ریال تا یکصد میلیون

(100000000) ریال و برای سایر پسماندها از دو میلیون (2000000) ریال تا یکصد میلیون (100000000) ریال و در صورت تکرار، هر بار دو برابر مجازات قبلی در این ماه محکوم می شوند.

ماده 17- مخالفین از حکم ماده (14)‌ این قانون موظفند پسماندهای مشمول کنوانسیون بازل را به کشور مبدا اعاده و یا در صورت امکان معدوم کردن در داخل تحت نظارت و طبق نظر سازمان (مرجع ملی کنوانسیون مذکور در ایران)‌ با هزینه خود به نحو مناسب دفع نمایند. در غیر این صورت به مجازاتهای مقرر در ماده (16) محکوم خواهند شد.

ماده 18- در شرایطی که آلودگی ،‌خطر فوری برای محیط و انسان دارد، با اخطار سازمان و وزارت بهداشت ،‌درمان و آموزش پزشکی ، متخلفین و عاملین آلودگی موظفند فورا اقداماتی را که منجر به بروز آلودگی و تخریب محیط زیست می شود متوقف نموده و بلافاصله مبادرت به رفع آلودگی و پاکسازی محیط نمایند. در صورت استنکاف ، مرجع قضایی خارج از نوبت به موضوع رسیدگی و متخلفین و عاملین را علاوه بر پرداخت جریمه تعیین شده ، ملزم به رفع آلودگی و پاکسازی خواهد نمود.

ماده 19- در تمام جرایم ارتکابی مذکور ، مرجع قضایی مرتکبین را علاوه بر پرداخت جریمه به نفع صندوق دولت ، به پرداخت خسارت به اشخاص و یا جبران خسارت وارده ، بنا به درخواست دستگاه مسئول محکوم خواهد نمود

ماده 20- خودروهای تخلیه کننده پسماند در اماکن غیرمجاز، علاوه بر مجازاتهای مذکور، به یک تا ده هفته توقیف محکوم خواهند شد.

تبصره – در صورتی که محل تخلیه ، معابرعمومی ، شهری و بین شهری باشد، به حداکثر میزان توقیف محکوم می شوند.

ماده 21- درآمد حاصل از جرایم این قانون به حساب خزانه داری کل کشور واریز و همه ساله معادل وجوه واریزی از محل اعتبارات ردیف خاصی که در قوانین بودجه سنواتی پیش بینی می شود،‌ در اختیار دستگاههایی که در آیین نامه اجرایی این قانون تعیین خواهند شد، قرار خواهد گرفت تا صرف آموزش ، فرهنگ سازی ، اطلاع رسانی و رفع آلودگی ناشی از پسماندها ، حفاظت از محیط زیست و تامین امکانات لازم در جهت اجرای این قانون گردد.

ماده 22- آیین نامه اجرایی این قانون توسط سازمان با همکاری وزارت کشور و سایر دستگاههای اجرایی ذیربط حداکثر ظرف مدت شش ماه تهیه و به تصویب هیات وزیران می رسد.

مده 23- نظارت و مسئولیت حسن اجرای این قانون بر عهده سازمان می باشد. قانون فوق مشتمل بر بیست و سه ماده و نه تبصره در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیستم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و سه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 9/3/1383 به تایید شورای نگهبان رسیده است.

غلامعلی حداد عادل- رییس مجلس شورای اسلامی

کود کمپوست :

با توجه با اینکه بیش از نیمی از زباله های شهری ایران را مواد آلی و قابل تجزیه تشکیل می دهد و زمینهای کشاورزی اطراف شهرها نیز از نظر مواد آلی فقیر هستند تولید کمپوست بعنوان یک روش دفع زباله می تواند بسیار مفید باشد .

کمپوست از کلمه لاتین COMPOSITUS به معنای مخلوط و ترکیب گرفته شده و کمپوست سازی یک فرایند طبیعی ، هوازی ، مستمر و پویا است که بوسیله میکرو ارگانیسمهایی چون باکتریها ، قارچها و اکتینومیسها انجام می شود اساس فرایند کمپوست شامل پنج مرحله می باشد :

1- آماده سازی مواد خام

2- فرایند کمپوست

3- رسیدن کمپوست

4- سرند کردن

5- انبار سازی و ذخیره

ابتدا حجم مشخصی از مواد آلی ، با هم به ظرز مناسب مخلوط میشوند . هوا و آب به توده اضافه می شود تا میکرو ارگانیسمهای مخلوط همراه با مواد مغذی ، شروع به فعالیت کنند این مرحله فعال کمپوست حدود 1 ماه طول می کشد . در این مدت حرارت به اندازه کافی بالا می رود و پاتوژنها بیماریزا ، لاروهای آزاد و انگلها کشته می شوند . بعد از کامل شدن این مرحله ، کمپوست وارد رسیدن و بهبود یافتن می شود که دو ماه دیگر طول میکشد در این مرحله فعالیت میکروبی با آهنگ کندتر از مرحله اول ادامه می یابد . بعد از حدود 3 ماه کمپوست باید الک شود تا مواد غیر قابل کمپوست شدن مانند سنگ ، شیشه ، پلاستیک و ... از کمپوست جدا شوند . غربال کردن باعث یکنواخت شدن اندازه ذرات ، بهبود حجم مواد و بالا رفتن کیفیت کمپوست می شود . سپس 3 ماه دیگر باید بگذرد تا کمپوست تثبیت شود . در زمان تثبیت ، کمپوست خاکستری تیره رنگ با بویی ملایم به نظر میرسد که میتواند برای استفاده ذخیره گردد یا برای فروش به بازار فرستاده شود . مدت زمانی که طول میکشد تا مواد خام تبدیل به کمپوست رسیده شوند 90 روز می باشد اما ار انجائیکه فرایند کمپوست ادامه می یابد تا مواد مقاومتر تجزیه شوند 90 روز دیگر برای تثبیت کامل مورد نیاز است . به دلیل نقش و ارتباط عوامل میکروبی ، عوامل شیمیایی ، عوامل فیزیکی و محیطی در روند تخمیر و تثبیت کمپوست، فرایند باید به طور مداوم و در مراحل مختلف کنترل گردد . همچنین با توجه به تولید کمپوست از زباله های شهری و وجود زائدات مختلف در زباله و تغییرات فصلی آن، باید زباله ورودی به کارخانه و محصولات تولیدی آن ، مورد آنالیز قرار گیرد . این کار در کارخانه توسط واحد آزمایشگاه انجام می گیرد .

بیوگاز

بر اساس مطالعات انجام شده دفن زباله ها از حدود پنج هزار سال پیش مرسوم بوده است . نزدیک به یک دهه زباله های شهری اصفهان در زمینهای واقع در گردنه زینل با مساحت تقریبی یکصد هکتار ، در حوزه هایی با عمق متوسط 9 متر و مساحت تقریبی 30*1000 متر مربع دفن می شود در این منطقه تاکنون 30 لندفیل موجود وجود داشته که از زباله پر شده و روی آن پوشانده شده است .

استحصال بیوگاز از از لندفیل زباله شهری در سال 1381 بمنظور بازیافت انرژی های موجود در لندفیل زباله و حفظ محیط زیست اجرا گردید که بر آورد می شود سالانه بالغ بر 2.500.000 متر مکعب گاز تولید گردد شایان ذکر است که شیخ بهائی 450 سال قبل در اصفهان از این گاز برای گرم کردن حمام شیخ استفاده نموده است.

بیو گاز حوزه های دفن زباله که از تجزیه پسماند جامد شهری در اثر واکنشهای شیمیایی و فعالیتهای بیولوژیکی تولید می شود ، به طور عمده شامل مخلوطی از متان حدود 50 – 60 درصد و 30 – 40 درصد دی اکسید کربن است به علاوه مقدار ناچیز اکسیژن ، ترکیبات آلی غیر متانی مانند سولفید هیدروژن و همچنین گازهای آلی نیز در بیوگاز تولیدی وجود دارد .به علاوه آنالیز بیوگاز استحصالی حوزه های دفن زباله پایلوت شهر اصفهان نشان داد که بیوگاز مذکور دارای 4/59 درصد دی اکسید کربن ،7/4 درصد نیتروژن و درصد ناچیزی از گازهای دیگر مانند اکسیژن و مونوکسید کربن می باشد .

جمع آوری گاز حوزه های دفن زباله دارای منابع مختلفی در زمینه های زیست محیطی ، اقتصادی و از همه مهمتر انرژی می باشد . بیوگاز تولیدی حوزه های دفن زباله دارای اجزا، آلی فرار بوده که محتویات سمی آنها باعث آسیب به لایه ازن می گردد . در صورتیکه این گاز توسط تکنولوژیهای مختلف مصرف و یا سوزانده شود اثرات مخرب زیست محیطی آن کاهش یافته و یا از بین می رود .
به علاوه این حوزه های دفن زباله یک منبع انرژی در دسترس و تجدید پذیر بوده که با توجه به تداوم تولید گاز در یک بازه زمانی نسبتا" طولانی ( 10 تا 15 سال ) بعنوان یک سوخت مطمئن برای کاربردهای مختلف محسوب می شود .

زباله سوز:

استفاده از زباله سوزها جهت سوزاندن مواد زاید عفونی یکی از بهترین و مقرون به صرفه ترین روش جهت بی خطر سازی و دفع نهای این مواد است
زباله های عفونی که تصفیه اولیه ( بی خطر سازی ) بر روی انها انجام نشده است باید درون ظروف مناسب و مطابق با استاندارد به محل زباله سوزها انتقال داده شده و سوزانده شود
دمای متعارف زباله سوزها 1000-1300 سانتیگراد می باشد برای کنترل آلاینده ها خروجی از زباله سوزها نصب تجهیزاتی مانند سیکلونها رسوب دهنده های الکترو استاتیکی ، شستشو دهنده مرطوب و ... الزامی می باشد
در اروپا جهت گیری عمومی بر حذف زباله سوزهای کوچک بیمارستانی و حرکت به سوی زباله سوزهای بزرگ مرکزی است که باید با اتخاذ تدابیر لازم خطرات سوء بهداشتی را به حد اقل رساند . سوزاندن زباله به تنهایی یک روش کامل نیست زیرا خاکستر بجا مانده میبایست به نحو دیگری دفع شود انتخاب این روش به عنوان یک روش بهداشتی بستگی به ارزش حرارتی زباله دارد زباله ایران به دلیل رطوبت زیاد و وجود مواد آلی و فساد پذیر از ارزش حرارتی پائینی برخوردار است . علاوه بر این عملیات زباله سوزی به انرژی زیادی نیاز دارد که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست . همچنین این روش به هر حال با آلودگی هوا همراه است .