دکتر جواد آریانژاد در گفت و گو با
خبرنگار موبنا اظهار داشت:مساله ای که باید در استفاده از تلفن همراه مورد
توجه محققان قرار بگیرد، دوز مشخص استفاده از این وسیله ارتباطی برای
مبتلایان به بیماریهای گوناگون است.
وی
با بیان اینکه برای مثال میزان استفاده از تلفن همراه در افراد دیابتی که
در برابر امواج آسیبپذیرتر از افراد سالم هستند، باید متفاوت باشد یادآور
شد: تحقیقات پژوهشگران در زمینه اثرات میدان الکترو مغناطیسی تلفن همراه
(940 مگاهرتز) روی هموگلوبین خون که وظیفه حیاتی حمل اکسیژن از ریه به
بافتها را بر عهده دارد، نشان می دهد که میدان الکترومغناطیسی تلفن همراه
موجب تغییرات ساختاری در هموگلوبین و کاهش پیوند اکسیژن با پروتیین میشود.
وی
افزود: اختلال در عملکرد هموگلوبین، موجب آزاد سازی اکسیژن بیشتر در بافت
و در نهایت بروز ناهماهنگی در واکنشهای بدن میشود.این استاد بیوشیمی
تاکید کرد: اثرات سوء تغییر ساختاری هموگلوبین خون تحت تاثیر امواج تلفن
همراه تنها به آزادسازی بیش از حد اکسیژن در بافت محدود نمیشود، بلکه بر
سایر وظایف هموگلوبین هم تاثیر منفی میگذارد.
دکتر
آریانژاد با تاکید بر اینکه این پدیده در بررسی اثرات امواج در بیماران
تالاسمی هم مشاهده شده است، تصریح کرد: در این مورد از نظر ساختار
هموگلوبین، ساختمان سوم آن که عامل اصلی عملکردهای این مولکول است، دچار
تغییر شد.وی با بیان اینکه پرتوهای تلفن همراه رشتههای DNA را پاره می
کند، افزود:طبق پژوهش های صورت پذیرفته، اثر اشعه الکترو مغناطیسی تلفن
همراه روی ساختار پروتیینها، آنزیمها و DNA نشان داده که اشعه موبایل
موجب پارگی رشتههای DNA میشود و به طور کلی بحث توارث و ژن را درگیر می
کند.به گفته این استاد دانشگاه پاره شدن رشتههای DNA بسیاری از بیماریها
را به دنبال دارد که یکی از مهمترین آنها سرطان است که امکان دارد این
بیماری به علت درگیری DNA به نسلهای بعدی هم منتقل شود.