زیرکچیان گفت:با تزریق آب و گاز، میزان بازیافت از 23 درصد به 33 درصد و تولید نفت از این میدان حدود 800 میلیون بشکه افزایش مییابد که با احتساب نفت بشکهای 40 دلار، 32 میلیارد دلار درآمد نصیب کشور میشود.
ایلنا: قرارداد
سرویسهای فنی طرح درود بین شرکت نفت فلات قاره ایران و شرکت توتال فرانسه به امضا
رسید.
به گزارش ایلنا، بر اساس این قرارداد که به امضای محمود زیرکچیانزاده، مدیرعامل شرکت نفت فلات قاره ایران
و جرارد رابیه (Gerard Rabier) مدیرعامل
شرکت توتال ایران رسید، سرویسها و خدمات فنی طرح درود جزیره
خارگ توسط شرکت توتال توسعه مییابد.
زیرکچیانزاده در این خصوص گفت: هدف از انعقاد این قرارداد راهبری
سرویسهای فنی مورد نیاز طرح درود در جزیره خارگ است.
وی در ادامه گفت: با انعقاد این قرارداد و اجرایی کردن آن از توانمندیهای شرکت توتال فرانسه در جهت بهینهسازی
راهبری تاسیسات جدید طرح
درود استفاده خواهد شد.
وی با اشاره به خصوصیات منحصربفرد میدان درود گفت: در این میدان با تزریق همزمان آب و گاز، میزان بازیافت از 23 درصد
به 33 درصد افزایش خواهد یافت و
تولید نفت از این میدان حدود 800 میلیون بشکه افزایش مییابد که با احتساب نفت بشکهای 40 دلار، 32 میلیارد دلار
درآمد نصیب کشور میشود.
وی افزود: برای نخستین بار در سطح کشور تزریق همرزمان آب و گاز در میدان درود انجام گرفته و بر این اساس روزانه 120
میلیون فوت مکعب گاز برای
افزایش ضریب بازیافت به این میدان تزریق شده است. این گاز قبلا سوزانده میشد که با اجرای این طرح علاوه بر
جلوگیری از سوزانده شدن آن و افزایش
بازیافت، از آلودگی محیط زیست نیز جلوگیری به عمل میآید. همچنین برای اولین بار در صنایع بالادستی کشور (نمکزدایی،
تزریق و ...) در یک مجتمع
به طور واحد در میدان درود انجام گرفته که این امر صرفهجویی قابل ملاحظهای در پی داشته است.
گفتنی است ارزش قرارداد امضاء شده بین شرکت نفت فلات قاره ایران و
شرکت توتال فرانسه بیش از 32 میلیون دلار برآورد شده است.
پژوهشگران آمریکایی در ایالت فلوریدا موفق به خلق یکی از
بزرگترین آهنربا های جهان به وزن بیش از 15 تن شدند. به گزارش خبرگزاری
آسوشیتدپرس، میدان مغناطیسی بسیار نیرومند این
آهنربای غول پیکر،
420 هزار
برابر قوی تر از میدان مغناطیسی زمین است.
به
گفته دانشمندان آمریکایی، این آهنربای جدید به اندازه ای نیرومند است
که
می تواند یک شیء فلزی را از دستتان بیرون بیاورد و اگر بتوانید مقاومت
کنید
و شیء فلزی را در دستتان نگهدارید، آنگاه آهنربا شما و فلز را با هم
در
آسمان به پرواز در خواهد آورد. بر اساس این گزارش، آزمایشگاه سازنده
این
آهنربا که یکی از 9 آزمایشگاه میدان های فوق مغناطیسی جهان به شمار
می رود،
به مدت 13 سال درگیر پروژه ساخت این آهنربای غول آسا بوده است. هزینه ساخت
این آهنربا، 16 میلیون دلار اعلام شده است.
مسئولان و کارشناسان، بارها نسبت به استفاده درست از ظروف یکبار
مصرف هشدار دادهاند؛ با وجود این، استفاده از این نوع ظروف روز به روز
افزایش یافته و طبیعتا با افزایش تولید و مصرف آن، احتمال خطا، چه از سوی
تولیدکنندگان
و چه مصرفکنندگان افزایش می یابد.
نکتهای
که کارشناسان به تازگی نسبت به آن هشدار میدهند این است که در ایران
پلیاتیلنها
یا پیویسیهای استاندارد (food grade) برای بستهبندی مواد غذایی و بهداشتی
تولید نمیشود و از نوع صنعتی این مواد، بدون توجه به مضراتشان، در صنایع
غذایی و بهداشتی استفاده میشود.
در
شرایطی که در تمام دنیا استفاده از پیویسی صنعتی برای مصارف غذایی و بستهبندی
به طور کامل منسوخ شده است و حتی اخیرا برای لوازم منزل و اسباببازی
نیز این محدودیت در جهان به وجود آمده، به گفته کارشناسان، در ایران به رغم
نظارت وزارت بهداشت، همچنان به دلیل صرفههای اقتصادی، گروهی از
تولیدکنندگان همچنان از موادی استفاده میکنند که تاثیر آنها بر سلامت مردم در
درازمدت آشکار میشود.
اکبر
رحمانی، کارشناس بهداشت محیط ضمن اشاره به این که تنها دلیل تولید این
مواد، حمایت از تولیدکنندگان داخلی است، به همشهری میگوید: صاحبان صنایع
بهداشتی و غذایی کشور به هزینه کمتر ظروف تولیدی با این نوع پیویسی توجه
دارند، در حالیکه به تاکید کشورهای پیشرفته بر مصرف مواد
food grade و رنگهای مورد مصرف در ظروف پیویسی توجهی نمیکنند.
ناظری
وجود ندارد!
ظروف
یکبار مصرف در ایران حاوی پلیمرهایی هستند که وقتی گرما میخورند،
رادیکال آزاد تولید میکنند. رحمانی در این مورد میگوید: علاوه این که تولید این ظروف در کشور
استاندارد
نیست و هیچ نظارتی روی تولید آنها نمیشود، مواد افزودنی موجود
در
آنها هم به هیچ وجه کنترل نمیشود و متخصصان شیمی به هیچ عنوان روی
تولید
این ظروف نظارت ندارند.
غیرواگیرها
با اهمیتترند
اما
با وجود این که به عقیده عدهای از متخصصان، استفاده از ظروف یکبار
مصرف از بروز و شیوع بیماریهای عفونی جلوگیری میکنند، کارشناسان شیمی و
بهداشت محیط ، نظر کاملا مخالفی دارند. رحمانی در این باره میگوید: شاید
این ظروف از بروز بیماریهای عفونی جلوگیری کنند، چون با یک بار مصرف
دور انداخته میشوند، ولی باید توجه داشت که پیویسی هم منجر به بروز
انواع اختلالات گوارشی و ریوی، علاوه بر سرطان و سایر بیماریهای غیرواگیر
میشود.
اهمیت این موضوع هم زمانی روشنتر میشود که بدانیم ما برای بیماران سرطانی و
گوارشی هزینههای بالایی صرف میکنیم، ولی برای بیماریهای واگیرداری
که قابل کنترل است، مثل تب روده و حصبه، احتیاج به صرف هزینههای بالایی
نداریم.
به
عقیده وی معمولا بیماریهای ناشی از این ظروف دیر تشخیص داده میشوند و حتی
در صورت تشخیص به راحتی درمانپذیر نیستند، چون مواد شیمیایی روی بدن، انواع
و اقسام تاثیرات را دارند. علاوه بر این به عقیده کارشناسان بهداشت محیط
در ساخت ظروف یکبار مصرف، به منظور جلوگیری از شکنندگی ظروف، از مواد
پلاستیکی لایزر استفاده میشود. بنابراین اگر درون این ظروف آب جوش یا غذای داغ مانند آش ریخته شود،
این مواد حل شده، وارد بدن میشوند و به دلیل داشتن ترکیبات خاص، منجر
به بروز سرطانهای مختلف میشوند. البته کارشناسان اذعان میکنند که این
خاصیت به خصوص در مورد ظروف یکبار مصرف شفاف که درصد بالاتری از مواد سرطانزا
را دارا هستند و در جامعه کاربرد بیشتری هم دارند، بسیار حائز اهمیت
است.
در
عین
حال علاوه بر انواع پلاستیکهایی که به عنوان ظروف یکبار مصرف در سرو
چای
یا غذا مورد استفاده قرار میگیرند، دستهای دیگر از این مواد به
عنوان
ظروف آشپزخانه، ظروف نگهداری غذا در یخچال، ظروف بستهبندی مواد
غذایی
به خصوص لبنیات مانند ماست و پنیر و همچنین بطریهای آب معدنی
استفاده
میشوند که استفاده از این ظروف نیز مستلزم رعایت نکات ایمنی خاصی
است.
دکتر
کشاورز، متخصص تغذیه، در این زمینه میگوید: به طور کلی پلاستیکها، پلیمرهایی
هستند که از سنتز مواد اولیهای به نام مونومر تهیه میشوند. مونومرها
موادی سمی و برای سلامت انسان مضر هستند؛ در حالی که پلیمرها خنثی هستند و
مشکلی ندارند. اما اشکال کار اینجاست که معمولاً در فرایند تهیه پلیمرها،
مقداری مونومر باقی میماند.
کشاورز
میگوید: اگر این فرآیند، اصولی و مطابق استانداردهای لازم صورت گرفته باشد،
مشکلی برای سلامت افراد به وجود نمیآورد. برای همین در استفاده از
پلاستیکها به عنوان ظروف غذا باید بسیار محتاط بود و در ضمن به هر نوع
پلاستیکی نباید مجوز بستهبندی مواد غذایی داده شود.
در
میان تمام انواع ظروف یکبار مصرف، شاید بتوانیم از بطریهای
آب آشامیدنی به عنوان پرمصرفترین انواع این ظروف نام ببریم. بطریهایی که
حتی اگر حاوی آب معدنی نباشند، به طور مرتب از آب شهری پر میشوند و درون
یخچال قرار میگیرند تا آب خنک مصرفی خانواده را تامین کنند. دکتر
کشاورز در زمینه استفاده از این بطریها میگوید: معمولا جنس این بطریها
از پیویسی است که مشکلی هم برای سلامت انسان به وجود نمیآورد، اما
اگر آب بیش از 6 ماه در این ظروف نگهداری شود، آلوده میشود. بنابراین
خانوادهها باید از استفاده مکرر این ظروف برای نگهداری آب در یخچال خودداری
کنند.
چرخه
ناسالم بازیافت
با
این
حال عوارض ظروف یکبار مصرف تنها به سلامت انسان ختم نمیشوند، چون به
عقیده
کارشناسان برگشتپذیری این ظروف به محیط بین 100تا 200 سال است و از
همه
مهم تر، این مواد دوباره بازیافت میشوند. رحمانی با اشاره به این که
چرخه
بازیافت نیز در کشور ما چرخه سالمی نیست، خاطرنشان میکند: علاوه بر
این،
همین مواد بازیافت شده باعث بروز انواع بیماریهای دیگر میشوند،در
حالیکه
خیلی از مردم در هنگام استفاده از این مواد بازیافتی از عوارض
آنها
کاملا بیخبرند.
وی
با بیان این که البته پیویسیهای استاندارد در ظروف یکبار مصرفی که داخل
هواپیما در دسترس مردم قرار میگیرند، بیضرر هستند، توضیح میدهد: این
ظروف به صورت فوم هستند، ولی آنقدر هزینههایشان بالا ست که باز هم
تولید همان ظروف غیر استاندارد ترجیح داده میشود، در حالیکه در ساخت
همین ظروف غیر استاندارد هم حتی یک متخصص تغذیه و یا یک کارشناس شیمی وجود
ندارد. این کارشناس بهداشت محیط با تاکید بر این که بستهبندی مواد غذایی
سرد با این ظروف چون حرارتی نمیبینند، مشکلی ایجاد نمیکنند، میگوید:
اما این ظروف گاهی آنقدر داغ میشوند که ماده غذایی در آنها حالت ظرف
را به خود میگیرد، بخصوص در مراسم و عزاداریها.
وی
خاطرنشان میکند: یکی از دلایلی که سرطان در گذشته اینقدر سر زبانها
نبود و حالا اینقدر شایع است، به خاطر همین مواد شیمیایی است.
متاسفانه
مسئولان توجه ندارند که هزینههای سلامت مردم، مقدم برهزینههای تولید
ظروف استاندارد است، چون حاضرند سالانه میلیاردها دلار دارو وارد کنند،
ولی برای استاندارد کردن تولیداتشان هزینه اضافی تقبل نمیکنند.
سمیه
شرافتی
شاید شما هم شنیده باشید که ستارهشناسان میگویند کهکشانها
در حال دورشدن از هم هستند یا به اصطلاح جهان در حال انبساط است؛ اما
دانشمندان چگونه به این موضوع پی بردهاند؟
چند
سال پس از آنکه آلبرت اینشتین نظریه مشهور "نسبیت عمومی"
(GR) را در سال 1915 ارائه کرد، او این نظریه را در مورد کل جهان به
کار برد و به نتبجهای قابلتوجه دست یافت.
این
نظریه
پیشبینی میکند که کل جهان را یا در حال انبساط یا در حال انقباض
است.
در واقع حالت جایگزین دیگری غیر از این دو حالت وجود ندارد.
اینکه
جهان
در حالتی پایدار و ثابت قرار داشته باشد، مانند ایستادن یک مداد روی
نوک
آن وضعیتی ممکن، اما بسیار بسیار غیر محتمل است و مدت زیادی به طول
نخواهد
انجامید.
ادوین
هابل ستارهشناس در سال 1929 سرعتهای حرکت مجموعه بزرگی از کهکشانها
را اندازه گرفت. او انتظار داشت که شمار یکسانی از آنها در حال حرکت به
طرف ما و در حال دور شدن از ما باشند. به هر حال کره زمین مکان ویژهای
در جهان به حساب نمیآید!
اما
در عوض او کشف کرد که تقریبا همه کهکشانها دارند از ما دور میشوند!
از
زمان هابل به بعد ما میلیونها کهکشان با ابزارهای نجومی قویتر مشاهده کردهایم
و نتیجهگیریهای او به اثبات رسیدهاند.
به
جز معدودی از کهکشانهای نزدیک ما، هر کهکشانی دارد از ما دور میشود.و
در حقیقت
هر
چه
یک کهکشان از ما فاصله بیشتری دارد، با سرعت بیشتری از ما دور
میشود.این
مشاهد به خوبی با پیشبینیهای اینشتین تطبیق میکند. به این خاطر به نظر میرسد که
کهکشانها دارند از ما دور میشوند که کل جان دارد بزرگتر میشود.
فضای
بین کهکشانها دارد کش میآید!و هرچه کهکشان دورتر باشد، فضای بیشتری وجود
دارد که کش بیاید و بنابراین به نظر میرسد که آن کهکشان با سرعت بیشتری
دارد از ما دور میشود.
ستارهشناسان
در بیش از نیمقرن گذشته بسیاری از حقایق دیگر درباره جهان را مشاهده کردهاند،
که همگی به این حقیقت اشاره میکنند که جهان در حال گسترشیافتن است.
گرچه
یک
فرد مبدع ممکن است بتواند یک یا دست بالا دوتا از این اکتشافات را
توضیح
دهد، گسترش یا انبساط جهان تنها نظریهای است که میتواند همه این
مشاهدات
را یک جا توضیح دهد. و هر سال که میگذرد شواهد موید این پدیده
بیشتر
میشود.
همشهری
آنلاین
پژوهشگران کشور با استفاده از فناوری نانو موفق به تولید فیلمها و
پلاستیکهای بسته بندی مواد غذایی شدند که می تواند مواد غذایی را برای مدت
طولانی در خارج یخچال بدون تغییر در طعم، بو و خاصیت نگهداری کند.
مهندس
مهدی شبانکاره مجری طرح در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه این فیلمها
و پلاستیکها با استفاده از فناوری نانو تولید شد، گفت: فیلمهای نانویی
بسته بندی از مخلوطی نانو مواد که به تنهایی خاصیت آنتی باکتریال ندارند
ولی مجموعه این نانو مواد با درصدهای کم می توانند خاصیت آنتی باکتریالی،
ضد قارچی و کپکی را از خود نشان دهند، تولید شد.
وی با بیان اینکه نانو
مواد به کار رفته از محصولات شرکت نانو بسپار است، افزود: یکی از موادی که
در تولید این محصول به کار رفته است، نانو کلی (خاک رس) هستند که موجب می
شود فیلم را در برابر گازها حفظ کند.
شبانکاره افزایش مدت ماندگاری
مواد غذایی را از ویژگیهای مهم این فیلمها و پلاستیکها دانست و اظهار
داشت: این فیلمها و پلاستیکها طعم، بو و ارزش غذایی را برای مدت طولانی
حفظ می کنند.
مجری طرح خاطر نشان کرد: پسته پس از مدتی که در خارج
یخچال بماند تولید سم "آفلاتوکسین"می کند و کپک می زند که این یکی از
مشکلات صادرات پسته است که با تست هایی که بر روی این محصول شد مشخص شد که
با بسته بندی این محصول با فیلمها و پلاستیک های نانویی می توان پسته تر
را برای مدت 35 روز خارخ از یخچال نگهداری کرد.
وی با بیان اینکه بر
اساس آزمایشهای صورت گرفته می توان نان باگت و لواش را بین 2 تا 3 هفته
خارج از یخچال نگهداری کرد به مهر گفت: تستهای این محصول علاوه بر پسته بر
روی گوشت، صیفی جات، میوه ها، حبوبات و شیر انجام شده است.
شبانکاره
گفت: ما با این آزمایشات توانستیم به دانش فنی تولید این محصول دست یابیم
که تا پایان سال تولید انبوه صورت می گیرد و محصول به بازار عرضه می شود.