محققان ابزار جدیدی برای بازیافت کاغذهای باطله در محیط کاری ارائه کرده‌اند که این کار را بدون نیاز به آب انجام می‌دهد.
با ابزار جدید شرکت Epson میتوان کاغذهای بازیافتی را در اندازه، ضخامت و حتی رنگ و بوی مختلف دوباره تولید کرد.
این فناوری برای نخستین بار در ژاپن در سال 2016 اجرا خواهد شد و سازندگان آن امیدوارند که از این روش بدون آب در همه جا استفاده شود.
محققان اظهار کردند: در روش‌های مشابه نیازمند یک فنجان آب برای هر ورق تولیدی بودیم، اما این روش بازیافتی بی‌نیاز از آب است.
در این روش کاغذها ، نرم و تبدیل به الیاف شده و سپس با استفاده از فشار زیاد کاغذهای جدید تولید می‌شوند و در یک روز کاری (هشت ساعت) 6720 ورق تولید خواهد شد.
با این روش نه تنها کاغذها بازیافت شده بلکه جوهر روی آن نیز از بین می‌رود و دیگر نیازی به مواد خاص برای از بین بردن اسناد محرمانه نیست.
به کمک این ابزار هم در هزینه‌ها صرفه‌جویی میشود و هم محیط زیست پاک و تمیز می‌ماند.
حتماً خانه شما هم پر از کاغذ باطله است؛ بویژه اگر دانش آموز یا دانشجو در خانه داشته باشید. تحویل این کاغذها به غرفه بازیافت ایده خوبی است اما چرا خودتان با این همه کاغذ چیزی نمی‌سازید؟ می‌توانید با این کاغذهای باطله آجر کاغذی درست کنید؛ یک سوخت طبیعی که در سفر و کوهنوردی خیلی بدردتان میخورد.
این سوخت فوری بسیار سبک است و برای سفر و کوهنوری مناسب است
هرچه کاغذ باطله در خانه دارید، جمع کنید و با آنها این سوخت را درست کنید. برای ساخت این آجرهای کاغذی به حجم زیادی کاغذ نیاز داریم.
گام اول : وسایل مورد نیاز
کاغذ باطله
آب
کاغذ خردکن
سطل پلاستیکی
مخلوط کن
تشت پلاستیکی
صافی
یک تابه برای ساخت آجرها
یک تخته چندلا برای خشک کردن آجرها
گام دوم : کاغذها را آماده کنید
این اولین مرحله ساخت سوخت کاغذی است اما بیشتر از همه مراحل طول میکشد. ابتدا باید کاغذها را خرد کنید. قبل از آن مطمئن شوید که روی هیچکدام از کاغذها تکه‌های پلاستیک و فلز وجود ندارد. کاغذ خردکن در این مرحله کارتان را خیلی راحت تر میکند. کاغذها را خرد کنید و داخل سطل پلاستیکی بریزید. وقتی سطل پر از خرده‌های کاغذ شد، آن را پر از آب کنید.
اگر صبر کنید تا خرده‌های کاغذ چند ساعت داخل آب بمانند، کارتان در مرحله مخلوط کردن کاغذها راحت تر میشود.
گام سوم : کاغذها را مخلوط کنید
اگر یک مخلوط کن کهنه دارید بهتر است از آن استفاده کنید. نوع مخلوط کن هم فرقی نمی‌کند و می‌توانید از هر نوع مخلوط کنی استفاده کنید. با خیال راحت از مخلوط کن آشپزخانه تان استفاده کنید چون اگر خوب آن را تمیز کنید، هیچ مشکلی پیش نمی‌آید.
کمی‌آب و مخلوط کاغذ را داخل مخلوط کن بریزید و آن را روشن کنید. باید چندبار آزمایش کنید تا مناسب آب و کاغذ را پیدا کنید. این نسبت روی کیفیت سوخت کاغذی تاثیری نمی‌گذارد و فقط کار مخلوط کن را ساده تر میکند.
گام چهارم : آب اضافی کاغذها را بگیرید
با یک صافی آب اضافی مخلوط کاغذ را بگیرید. اینکار باعث کوتاه تر شدن زمان خشک شدن آجرهای کاغذی میشود.
گام پنجم : آجرهای کاغذی را بسازید
گرمترین قسمت خانه را برای خشک کردن آجرها انتخاب کنید
برای ساخت آجرها به یک ماهی تابه نیاز داریم که برای پخت و پز استفاده نشود. این تابه در واقع قالب آجرهای کاغذی است و شکل آنها را مشخص میکند. کمی‌خمیر کاغذ بردارید و داخل قالب بگذارید. با دست تان روی آن را صاف کنید و فشار بدهید تا آب اضافی اش گرفته بشود. تابه را برعکس روی یک تخته چندلا بگذارید و به پشت آن ضربه بزنید تا آجر بیرون بیاید.
همین مراحل را برای ساخت آجرهای کاغذی دیگر تکرار کنید. همه آجرها را روی تخته چندلا بچینید و تخته را در یک جای گرم بگذارید. گرمترین قسمت خانه تان را برای گذاشتن تخته انتخاب کنید.
زمان خشک شدن آجرهای کاغذی بستگی به اندازه و ضخامت شان دارد و بین ۲ تا ۳ هفته متغیر است.
از سوخت کاغذی استفاده کنید
صبر کنید تا آجرها کاملاً خشک بشوند. این آجرها خیلی سبک هستند و براحتی می‌توانید چندتا از آنها را داخل کوله تان بگذارید. از این سوخت می‌توانید در هر نوع اجاقی استفاده کنید. آجر کاغذی به اندازه چوب دوام نمی‌آورد و کمی‌هم خاکستر می‌سازد اما ارزش زحمتی که کشیده اید را دارد.
این سوخت فوری بسیار سبک است و برای سفر و کوهنوری مناسب است
هرچه کاغذ باطله در خانه دارید، جمع کنید و با آنها این سوخت را درست کنید. برای ساخت این آجرهای کاغذی به حجم زیادی کاغذ نیاز داریم.
گام اول : وسایل مورد نیاز
کاغذ باطله
آب
کاغذ خردکن
سطل پلاستیکی
مخلوط کن
تشت پلاستیکی
صافی
یک تابه برای ساخت آجرها
یک تخته چندلا برای خشک کردن آجرها
گام دوم : کاغذها را آماده کنید
این اولین مرحله ساخت سوخت کاغذی است اما بیشتر از همه مراحل طول میکشد. ابتدا باید کاغذها را خرد کنید. قبل از آن مطمئن شوید که روی هیچکدام از کاغذها تکه‌های پلاستیک و فلز وجود ندارد. کاغذ خردکن در این مرحله کارتان را خیلی راحت تر میکند. کاغذها را خرد کنید و داخل سطل پلاستیکی بریزید. وقتی سطل پر از خرده‌های کاغذ شد، آن را پر از آب کنید.
اگر صبر کنید تا خرده‌های کاغذ چند ساعت داخل آب بمانند، کارتان در مرحله مخلوط کردن کاغذها راحت تر میشود.
گام سوم : کاغذها را مخلوط کنید
اگر یک مخلوط کن کهنه دارید بهتر است از آن استفاده کنید. نوع مخلوط کن هم فرقی نمی‌کند و می‌توانید از هر نوع مخلوط کنی استفاده کنید. با خیال راحت از مخلوط کن آشپزخانه تان استفاده کنید چون اگر خوب آن را تمیز کنید، هیچ مشکلی پیش نمی‌آید.
کمی‌آب و مخلوط کاغذ را داخل مخلوط کن بریزید و آن را روشن کنید. باید چندبار آزمایش کنید تا مناسب آب و کاغذ را پیدا کنید. این نسبت روی کیفیت سوخت کاغذی تاثیری نمی‌گذارد و فقط کار مخلوط کن را ساده تر میکند.
گام چهارم : آب اضافی کاغذها را بگیرید
با یک صافی آب اضافی مخلوط کاغذ را بگیرید. اینکار باعث کوتاه تر شدن زمان خشک شدن آجرهای کاغذی میشود.
گام پنجم : آجرهای کاغذی را بسازید
گرمترین قسمت خانه را برای خشک کردن آجرها انتخاب کنید
برای ساخت آجرها به یک ماهی تابه نیاز داریم که برای پخت و پز استفاده نشود. این تابه در واقع قالب آجرهای کاغذی است و شکل آنها را مشخص میکند. کمی‌خمیر کاغذ بردارید و داخل قالب بگذارید. با دست تان روی آن را صاف کنید و فشار بدهید تا آب اضافی اش گرفته بشود. تابه را برعکس روی یک تخته چندلا بگذارید و به پشت آن ضربه بزنید تا آجر بیرون بیاید.
همین مراحل را برای ساخت آجرهای کاغذی دیگر تکرار کنید. همه آجرها را روی تخته چندلا بچینید و تخته را در یک جای گرم بگذارید. گرمترین قسمت خانه تان را برای گذاشتن تخته انتخاب کنید.
زمان خشک شدن آجرهای کاغذی بستگی به اندازه و ضخامت شان دارد و بین ۲ تا ۳ هفته متغیر است.
از سوخت کاغذی استفاده کنید
صبر کنید تا آجرها کاملاً خشک بشوند. این آجرها خیلی سبک هستند و براحتی می‌توانید چندتا از آنها را داخل کوله تان بگذارید. از این سوخت می‌توانید در هر نوع اجاقی استفاده کنید. آجر کاغذی به اندازه چوب دوام نمی‌آورد و کمی‌هم خاکستر می‌سازد اما ارزش زحمتی که کشیده اید را دارد.
پلاستیک یکی از مهمترین محصولات در سطح جهانی است و همه کاره بودن آن باعث شده تقریباً در تمام محصولات مورد استفاده قرار بگیرد؛ از قطعات الکترونیکی و مبلمان گرفته تا خودروها و اندام‌های مصنوعی. هیچ شکی نیست که پلاستیک نقض بسیار مهم و بزرگی را در صنعت ایفا میکند. اما از طرفی هم یک فاجعه زیست محیطی بسیار بزرگ است. بخاطر کند بودن فرایند تجزیه پلاستیک، محصولات پلاستیکی برای صدها سال در محل دفن زباله‌ها باقی می‌مانند و بدتر اینکه به تدریج مواد شیمیایی مضری تولید می‌کنند که می‌تواند وارد آب‌های زیرزمینی شود. این پلاستیک‌ها وارد دریا هم می‌شوند و می‌توانند به موجودات دریایی آسیب بزنند. سوزاندن و ذوب کردن آنها هم منجر به تولید گازهای گلخانه ای سمی‌می‌شود.
با این اوصاف تنها راه حل موجود، ساخت پلاستیکی است که در طبیعت باقی نماند. این همان چیزی است که محققان دانشگاه ایالتی داکوتای شمالی روی آن کار کرده اند. این محققان موفق به ساخت نوعی پلاستیک شده اند که با قرار گرفتن در معرض نور خورشید تجزیه میشود و کل فرایند تجزیه این پلاستیک فقط ۳ ساعت طول میکشد.
این تیم تحقیقاتی برای ساخت ماده جدید، از ترکیب مولکول‌های مشتق شده از فروکتوز – یک قند ساده که در مواد غذایی مثل میوه یافت میشود – و مولکول‌های جاذب نور بنام phototrigger استفاده کرده اند. محققان می‌توانند با گرم کردن این ترکیب، زنجیره‌های تکراری و طولانی از مولکول‌هایی را بسازند که بعد از سردشدن تبدیل به پلاستیک جامد می‌شوند.
محققان برای بررسی روند تجزیه پلاستیک جدید، آن را در معرض نور ماوراء بنفش با طول موج ۳۵۰ نانومتر که همان محدوده طول موجی ساطع شده از خورشید است، قرار دادند. این عمل باعث شد مولکول‌های جاذب نور زنجیره مولکولی را بشکنند و از آن جدا شوند و همین امر باعث شروع روند تجزیه پلاستیک شد. این روند در آزمایش اثبات کارایی این محققان بسیار کارآمد بود و فقط بعد از سه ساعت تاباندن نور ماوراء بنفش، پلاستیک تبدیل به یک محلول شفاف شد. ذوب شدن پلاستیک نشان می‌دهد که پلاستیک به مولکول‌های تشکیل دهنده اش تقلیل یافته است.
براساس مقاله این تیم تحقیقاتی در نشریه Angewandte Chemie، میتوان این محلول ناشی از تجزیه پلاستیک را بازیافت کرد و برای ساخت محسولات پلاستیکی جدید مورد استفاده قرار داد. این ویژگی این پلاستیک جدید هم به محیط زیست کمک میکند زیرا به میزان زیادی تقاضا برای مواد خام را کاهش می‌دهد.
چون بسیاری از محصولات پلاستیکی باید مدام در معرض نور خورشید باشند، این پلاستیک جدید برای بسیاری از کاربردها مناسب نیست. اما این پلاستیک جدید برای تولید ابزارهای الکترونیکی بسیار مفید هستند زیرا بازیافت این محصولات معمولاً بسیار دشوار است و به همین خاطر برای مدت طولانی در طبیعت می‌مانند.
محققان امیدوارند بتوانند با توسعه بیشتر این نوع پلاستیک ، بتوانند آن را به یک محصول تجاری تبدیل کنند. اما رسیدن به این هدف باید قبل از هر چیز تاثیرگذاری مولکول‌های جاذب نور روی برخی از خواص پلاستیک مثل ماندگاری آن، کار کنند.
محققانی که بر روی مشکل زباله‌های پلاستیکی موجود در دریا مطالعه می‌کنند پیشبینی می‌کنند که تا سال ۲۰۵۰ تقریبا هر پرنده ساحلی تکه ای پلاستیک در دستگاه گوارش خود خواهد داشت. این پیش بینی ترسناک بر اساس تحقیق جدیدی است که نشان می‌دهد
در حال حاضر ۹۰ درصد پرندگان دریایی پلاستیک درون بدن خود دارند !!
در دهه‌های اخیر مقدار پلاستیکی که در سیستم گوارشی پرندگان می‌ماند به شدت افزایش پیدا کرده است. در سال ۱۹۸۰ حدود ۱۰ درصد این پرندگان، پلاستیک درون شکم خود داشتند. افزایش تعداد این پرندگان به دلیل مقدار بسیار زیاد زباله‌های پلاستیکی است که امروزه در آب‌های دریاها انباشته شده است ،حدود ۳۶۰ هزار قطعه پلاستیک در هر مایل مربع اقیانوس‌ها !
بوریس ورم (Boris Worm)، زیست شناسی از دانشگاه دالهاوس که تفسیری بر این تحقیق نوشته است می‌گوید: این مشکل به تمام انسان‌ها مربوط میشود و فعالیت‌های روزانه ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
کریس ویلکاکس (Chris Wilcox) و همکارانش، اریک فن سبیل (Erik van Sebill) و بریتا دنیس‌هاردستی (Britta Denise Hardesty) از CSIRO (سازمان تحقیات علمی‌وابسته به دولت فدرال استرالیا) این تحقیق را هدایت کردند. آنها داده‌ها را با ترکیب اطلاعاتی دیگر بر روی ۱۸۶ گونه پرنده دریایی بررسی کردند. اطلاعاتی از قبیل آلودگی پلاستیکی در زیستگاه‌های پرندگان، روش‌های غذایابی، اندازه بدن و… .
سپس محققان اطلاعات حقیقی بلعیدن زباله‌های پلاستیکی توسط پرندگان را با استفاده از گزارش‌های سال‌های ۱۹۶۲ تا ۲۰۱۲ گردآوری کردند. طبق نوشته ویلکاکس و همکارانش، مدل آماری و دیگر داده‌ها نشان می‌دهد که اگر این مطالعات امروز انجام می‌شد نرخ بلعیدن پلاستیک پرندگان ۹۰ درصد به دست می‌آمد. یافته‌های آنان در مجله پیشرفت‌های آکادمی‌ملی علوم (Proceedings of the National Academy of Sciences) منتشر شده است. نویسندگان مقاله می‌گویند:
ما پیشبینی می‌کنیم که بلعیدن پلاستیک در پرندگان رو به افزایش است و تا سال ۲۰۵۰ به نرخ ۹۹ درصد خواهد رسید.
مدلی که آنها استفاده کردند باعث شد محققان عقیده پیدا کنند که پرندگان دریایی در اطراف دریای تاسمان، بین استرالیا و نیوزیلند، در معرض بیشترین خطر قرار دارند. تمرکز زیاد زباله‌های پلاستیکی در این منطقه همراه با جمعیت زیاد پرندگان خطری که منطقه را تهدید میکند، توضیح می‌دهد. قرن‌ها است که تمام گونه‌ها برای تولید مثل، غذایابی و دیگر اعمال بر منابع این منطقه تکیه دارند.
لاک پشتی که با یک زباله پلاستیکی اطراف لاک خود بزرگ شده است.
ورم می‌گوید:
پرندگان به دنبال پیدا کردن قطعات قابل رویت بر آب، زباله‌های پلاستیکی را با غذا اشتباه می‌گیرند. پرندگان قطعات بسیار مختلفی را می‌بلعند، شامل فندک‌های یک بار مصرف، مسواک، میله‌های نوری ( که در ماهی گیری‌های طولانی استفاده میشود) و خرده ریز‌های پسماندها و زباله‌های پلاستیکی بزرگ تر.
ورم اضافه میکند که مقدار زیادی از زباله‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها از طریق رودخانه‌ها به آن راه یافته است، پس منبع آلودگی خیلی عقب تر از اقیانوس‌ها و در خشکی قرار دارد.
این آلودگی حتی اگر بلعیده نشود برای پرندگان و دیگر گونه‌های حیات وحش مضر است زیرا منجر به مسمومیت، انسداد روده و دیگر مشکلات میشود. برای مثال نگه دارنده پلاستیکی بسته‌های نوشابه دور گردن پرندگان و لاک لاکپشت‌ها و دیگر حیوانات پیدا شده و نتایج وحشت آوردی به بار آورده است.
با توجه به آن چه دانشمندان می‌گویند با کم کردن اتکای خود به پلاستیک و مدیریت بهتر زباله‌ها میتوان آلودگی اقیانوس‌ها و خطرات سلامت پرندگان دریایی و دیگر گونه‌ها را کاهش داد. ورم می‌گوید:
بزرگ ترین مشکل رشد سریع اقتصادی در حالی است که مدیریت استفاده ( مانند ذخیره امن و بازیابی) به همان نرخ رشد نکرده است. به همین دلیل زباله‌ها هر جایی رها می‌شوند و درست انباشته نمی‌شود.
زباله‌های الکترونیکی خیلی بیشتر از آنچه فکر می‌کنید به سلامت ما و محیط زیست مان آسیب می‌زنند
برای برخی از افراد جابجا کردن لوازم الکترونیکی بزرگ و دورریختنی در خیابان‌های شهر خیلی سخت نیست اما عده ای هم هستند که دوست دارند از میزان زباله‌های الکترونیکی که در طبیعت وجود دارند، کم کنند. اگر جزو دسته دوم هستید، شاید برایتان جالب باشد بدانید که این وسایل الکترونیکی چگونه بازیافت می‌شوند و بعد از بازیافت چه استفاده‌هایی از آنها میشود؟ در این پست ساختنی جواب این سوال را می‌خوانید.
وقتی یک پرینتر قدیمی– یا هر وسیله الکترونیکی دیگر – را دور می‌اندازید، ابتدا بررسی میشود تا مشخص شود که قابل تعمیر هست یا خیر. شاید فکر کنید تعداد وسایل الکترونیکی که قابل بازگشت هستند خیلی ناچیز است اما حتی نمی‌توانید تصور کنید در بین زباله‌های الکترونیکی چه چیزهایی میتوان یافت.
وسایلی که نمی‌توان آنها را برای استفاده مجدد تعمیر کرد، در کنار سایر وسایل قابل بازیافت بسته بندی می‌شوند و با تریلر به کارخانه‌های مخصوص بازیافت منتقل می‌شوند. بعد از اینکه تکنسین‌ها تمام وسایل و قطعات الکترونیکی را بررسی کردند، آنها را داخل یک خرد کننده بزرگ می‌ریزند تا تمام قطعات و سایل تبدیل به تکه‌های کوچک شوند. کارخانه‌های مختلف این تکه‌ها را براساس معیارهای مختلفی مرتب می‌کنند اما بیشتر آنها از سیستم مرتب سازی نوری استفاده می‌کنند. این نوع سیستم از یک پرتوی لیزر برای تشخیص ویژگی‌ها و خواص تکه‌هایی که روی نوار تسمه حرکت می‌کنند، استفاده میکند و قطعات را به پلاستیک، فلز و تراشه‌های کامپیوتری طبقه بندی میکند. سپس این کالاها در بازارهای جهانی به فروش می‌رسند.
وقتی این مواد فروخته شدند، بازیافت واقعی شروع میشود. از این مواد میتوان در کارخانه‌های مختلف و برای تولید قطعات مختلف استفاده کرد. برای مثال، تمام قطعات پلاستیکی که در کامپیوترها بکار می‌روند، مواد کند کننده آتش در خود دارند که میتوان از آنها برای تولید مواد تکنولوژی بیشتر استفاده کرد. پلاستیک‌ها معمولاً به کارخانه‌های چینی فروخته می‌شوند تا در ساخت سایر وسایل و قطعات الکترونیکی مورد استفاده قرار بگیرند. فلزاتی که از زباله‌های الکترونیکی بازیافت شده، استخراج میشود معمولاً در کشورهایی که خودشان تاسیسات تولید فلز دارند، می‌مانند. در ساخت بسیاری از قطعات و وسایل الترونیکی از فلزات خاکی کمیاب استفاده میشود؛ استخراج این فلزات از زباله‌های الکترونیکی بسیار راحت تر از استخراج این مواد از زمین است.
اگرچه بسیاری از وسایل الکترونیکی با این روش بازیافت می‌شوند اما برخی از وسایل را نمی‌توان داخل دستگاه‌های خرد کننده ریخت. تلفن‌های همراه معمولاً دست آخر از همین کارخانه‌های بازیافت سر در می‌آورند، اما در برخی از شهرها روند بازیافت آنها متفاوت است. مثلاً در نیویورک از سال ۲۰۰۶ یک برنامه بازیافت اجباری در حال اجرا است که کمپانی‌های فروشنده موبایل را ملزم میکند در برنامه بازیافت هم داشته باشند. فرایند بازیافت موبال کمی‌بیشتر طول میکشد؛ شاید دلیلش این باشد که مردم کمتر موبایل‌هایشان را دور می‌اندازند.
وقتی وسایل الکترونیکی وارد کارخانه‌های بازیافت می‌شوند، تکنسین‌ها قطعاتی مثل کارتریج پرینت یا باتری‌های قابل شارژ که ممکن است در دستگاه خردکننده آتش بگیرند را جدا می‌کنند. مانیتورهای CRT – صفحه‌های مانیتور و تلویزیون که قبل از رواج صفحه‌های مسطح استفاده می‌شدند – باید با دست تخریب شوند زیرا پشت شیشه آنها یک لایه سرب قرار دارد که بیننده را دربرابر پرتوهای الکترونی محافظت میکند و تصاویر را به نمایش در می‌آورد. از هر کدام از این مانیتورها بیش از ۳ کیلوگرم سرب استخراج میشود که به کارخانه‌های ذوب فلز فرستاده میشود.
هدف از اجرای برنامه‌های اجباری بازیافت زباله‌های الکترونیکی در نیوروک – و ۴ ایالت دیگر – کاستن از حجم ۵۰ میلیون تن زباله ای است که هر سال در سرتاسر جهان در طبیعت رها می‌شوند. بیشتر زباله‌های تولید شده به تدریج تجزیه می‌شوند و در حین تجزیه گازهایی مثل دی اکسید کربن منتشر می‌کنند اما محیط اطراف شان را به کلی از بین نمی‌برند. باوجود اینکه زباله‌های الکترونیکی تنها بیش از ۲ درصد از زباله‌های رها شده در طبیعت را تشکیل می‌دهند اما ۷۰ درصد از آلودگی‌های زیستی از همین ۲ درصد ناشی می‌شوند. وقتی قطعات و وسایل الکترونیکی شروع به تجزیه شدن می‌کنند، فلزات و مواد شیمیایی داخل شان – مثل سرب – آزاد میشود که بشدت با مشکلات زیستی و سلامتی مرتبط است. با گذشت زمان، این مواد شیمیایی سمی‌به آب‌های زیرزمینی نفوذ می‌کنند و آنها را آلوده می‌کنند. وسایل و قطعات الکترونیکی آنقدر مواد سمی‌دارند که رها کردن آنها در طبیعت آسیب‌های جبران ناپذیری به سلامتی خودمان و محیط زندگی مان بزند.
اما اعمال این ممنوعیت‌ها چقدر کارایی دارد: در شهر نیویورک بیشتر مردم در آپارتمان‌های اجاره ای زندگی می‌کنند و به همین خاطر جریمه ۱۰۰ دلاری به دوش صاحبخانه‌هایی می‌افتد که مستاجرها را مجبور به پذیرش ممنوعیت‌ها نکرده اند. این مسئله یکی از مهمترین مشکلات پیش روی اجرای این محدودیت‌هاست؛ چون مانع از این میشود که جریمه متوجه مصرف کننده ای شود که به ممنوعیت‌ها اهمیت نداده است. مشکل بعدی کمبود زیرساخت‌های لازم در شهر نیویورک است؛ تصور کنید چند شهروند در روز وسایل الکترونیکی بزرگ را برای بازیافت به مراکز بازیافت خواهند آورد. البته برای رفع این مشکل مجتمع‌های مسکونی بزرگ می‌توانند درخواست نصب سطل‌های بازیافت مخصوص در محل مجتمع را بدهند که بصورت دوره ای توسط ماموران بازیافت تخلیه خواهد شد. همچنین می‌توانند به برنامه‌های بازیافت بپیوندند تا کامیون‌های بازیافت مرتباً به محل زندگی آنها سر بزند.
ممکن است در خبرها ببینید که مثلاً در فلان کشور یا شهر، از رنگ مخزن سبز برای پسماند تر استفاده می کنند یا ... اما در تهران مخازن تیره رنگ یا خاکستری برای پسماندهای تر، در نظر گرفته شده است و از مخزن آبی برای ذخیره و جمع آوری پسماندهای خشک استفاده می کنند. باید توجه کنید که هر شهر و کشوری باید با توجه به آموزش های منطقه خود تفکیک از مبدأ را انجام دهد.
خیلی از مردم و خانواده ها، بعد از آنکه پسماندهای خشک و تر را جدا می کنند، واقعاً تمیدانند آنرا به کجا تحویل بدهند. کافی است شما بدانید که در کدام منطقه شهرداری زندگی می کنید تا یکی از شماره ها و آدرس ها به داد شما برسد و با راهنمایی به نزدیک ترین غرفه پسماند، شما را به آنجا هدایت کند.
مشخصات ادارات بازیافت مناطق
منطقه
نام ونام خانوادگی
تلفن دفتر
نشانی
1
مهدی جمشیدیان
22747507
خ شریعتی، نرسیده به میدان قدس، کوچه مهنام، ساختمان معاونت شهری و فضای سبز
2
مژده صابری
66522373
خیابان ستارخان، زنجان شمالی، جنب ایستگاه خدمات شهری، بوستان بازیافت
3
علی خوش برش
88618092
خیابان ملاصدرا، خیابان شیخ بهایی شمالی، انتهای خیابان عرفی شیرازی
4
حمیدرضا پازوکی
77113102
حکیمه، فاز یک میدان فجر، بلوار فجر
5
سید شهاب الدین محمدی
44047707
خیابان آیت‌ا... کاشانی، بعد از خ ابوذر، شهرداری منطقه 5
6
شهریار بستانی
88543125
میدان آرژانتین، جنب پارک سوار بیهقی، ایستگاه خدمات شهری بیهقی، اداره بازیافت.
ا آغاز به‌کار طرح تفکیک زباله از مبدا در پایتخت، تولید زباله‌های شهر تهران کاهش معناداری یافته است.
به گزارش جی پلاس، هرچند در روزهای پایانی هر سال میزان تولید زباله در پایتخت و شهرهای بزرگ روندی صعودی می‌یابد، اما معاون خدمات شهری شهرداری تهران بر لزوم برنامه‌ریزی به‌منظور کاهش تولید زباله توسط شهروندان تأکید کرد.مجتبی عبداللهی با اشاره به اینکه در روزهای پایانی سال شاهد روند صعودی تولید زباله در شهر تهران هستیم، گفت:« در سال‌جاری و با توجه به فرهنگ‌سازی انجام شده و همچنین استقبال مردم از طرح تفکیک زباله و کاهش تولید، انتظار داریم تا شاهد رشد کمتری در تولید زباله شهری باشیم.»
هر شهروند تهرانی روزانه بین ۷۵۰تا ۹۰۰گرم زباله تولید میکند که برای جمع‌آوری آن روزانه هزینه‌ای بالغ بر یک میلیارد و ۲۰۰میلیون تومان صرف میشود.مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند و بازیافت مواد نیز با اعلام اینکه روزانه بیش از ۷ هزار و ۵۰۰ تن زباله در پایتخت تولید میشود، گفت: متأسفانه در روزهای پایانی سال شاهد تولید ۱۰هزار تن زباله در شهر هستیم و هر شهروند تهرانی روازنه ۷۵۰تا ۸۰۰گرم زباله تولید میکند.
حسن کریمیان با تأکید بر اینکه سازمان مدیریت پسماند اهداف و برنامه‌های بسیاری را برای کاهش زباله در دست اجرا دارد، یادآور شد: حفظ و ارتقای سلامت شهروندان از مهمترین اهداف این سازمان است به همین منظور سازمان مدیریت پسماند شهر تهران در زمینه تفکیک پسماند از مبدأ، آموزش‌های بسیاری را به شهروندان ارائه می‌دهد.
از طرفی معاون خدمات شهری شهرداری تهران نیز با اشاره به اجرای طرح تفکیک از مبدا در مناطق ۲۲گانه شهر تهران و در نواحی مشخصی از این مناطق گفت: «امیدواریم به‌زودی طرح تفکیک زباله در ۱۲۳ناحیه شهر تهران اجرایی و منجر به کاهش ۳۰درصدی زباله شود.»
مجتبی عبداللهی با اشاره به میزان تولید زباله در تهران گفت: « در ماه‌های پایانی سال میزان تولید زباله در تهران بیشتر میشود. » وی گفت: «در روزهای پایانی سال میزان تولید زباله بسیار زیاد است و دوبرابر میزان جهانی زباله در پایتخت تولید میشود. تهرانی‌ها در روزهای پایانی سال به‌طور متوسط روزانه بیش از یک کیلوگرم زباله تولید می‌کنند که این رقم دوبرابر سرانه تولید زباله در شهرهای توسعه‌یافته جهان است.»
به گفته وی با آغاز طرح تفکیک زباله از مبدا و همچنین آموزش‌های چهره‌به‌چهره و برنامه‌های مختلف آموزشی که در سطح مناطق در دست اجراست، انتظار بر این است که با نزدیکی به روزهای پایانی سال تولید زباله در شهر تهران کاهش یابد. همانطور که تاکنون با اجرای این طرح شاهد کاهش زباله‌های خشک و تر در برخی از مناطق شهر تهران بودیم.
جلب مشارکت شهروندان به‌معنای زباله کمتر
تنها مدیران شهری نیستند که بر کاهش تولید زباله توسط شهروندان تهرانی تأکید دارند. اعضای شورای شهر تهران به‌ویژه اعضای کمیسیون سلامت شورای شهر هم بر اجرای طرح‌های آموزشی به‌منظور کاهش تولید زباله تأکید دارند.رحمت‌الله حافظی در این‌باره گفته است که علاوه بر بالا بردن استانداردهای لازم در پردازش زباله باید با آموزش‌های مناسب از مردم بخواهیم که از طریق مصرف صحیح و بهینه، زباله کمتری را تولید کنند و به تفکیک زباله از مبدا نیز توجه شود.
وی از مسئولان مدیریت پسماند خواست تا به‌صورت قانونی به این مسئله رسیدگی کنند و افزود: تفکیک زباله از مبدا به‌صورت جدی باید صورت گیرد تا هزینه حمل‌ونقل آن نیز کاهش یابد.رئیس کمیسیون سلامت، محیط زیست و خدمات شهری شورای شهر تهران با تأکید براینکه آموزش همگانی و عمومی باید در راس کارها قرار گیرد، افزود: علاوه بر بالا بردن استانداردهای لازم در پردازش زباله باید با آموزش‌های مناسب از مردم بخواهیم که زباله کمتری را تولید کنند همچنین مسئله تفکیک زباله از مبدا نیز آموزش و باجدیت پیگیری شود.
آموزش طرح بازیافت در کل مناطق تهران توسعه می‌یابد
۲۲ ناحیه در مناطق ۲۲ گانه شهر تهران هم‌اکنون میزبان اجرای طرح آزمایشی تفکیک زباله از مبدا هستند که به‌گفته مسئولان، این طرح با استقبال و مشارکت گسترده شهروندان روبه‌رو شده است. معاون امور خدمات شهری منطقه۶شهرداری تهران از افزایش ۵درصدی تفکیک زباله از مبدا در این منطقه خبر داده‌است. معاون خدمات شهری منطقه۱۹تهران نیز از مشارکت ۵۰درصدی شهروندان در اجرای این طرح گفته است و معاون خدمات شهری مناطق ۵و ۲نیز از آموزش شهروندان و تأثیر آن بر فرهنگ تولید پسماند در مناطق خود خبر داده‌اند.
آیا تا بحال کنجکاو شده اید این اعداد و ارقامی که ته ظرف های پلاستیکی حک شده چه هستند؟ اگر دقت کرده باشید وسط آرم بازیافت معمولا حروف یا اعداد و گاهی هر دو نوشته شده. اگر هم ندیده اید نگران نباشید، متاسفانه هر لحظه ای که اراده کنید دور و برتان آنقدر ظرف پلاستیکی زیاد است که کافی است دستتان را دراز کنید تا یکیشان را بردارید. اما داستان این اعداد: پلاستیک ها با توجه به نوعشان به ۷ گروه تقسیم بندی می شوند. با این شناخت پلاستیک های قابل بازیافت، خطرناک ، کم خطر و … قابل شناسایی خواهند بود.
شماره ۱: PETE یا PET که همان بطری های آب معدنی است که نسبتا بی خطرند اما بدلیل متخلخل بودن آن امکان نفوذ باکتری ها به درون بطری وجود دارد پس متاسفم که بگویم بهتر است آنها را استفاده مجدد نکنید.به زباله های خشک بسپاریدشان
شماره۲: HDPE یا پلی اتیلن متراکم. پلاستیک بی خطری است. کدر رنگ است . ظروف مایع ظرفشویی و سایر مواد شستشو از این قبیل پلاستیک ها هستند و برای بازیافت ظروف مناسبی هستند.
شماره۳: PVC که معمولا لوله ها از این جنس اند و همچنین مواد اولیه پلاستیک هایی که روی ظروف غذا می کشند و بطری های روغن مایع. این گونه از پلاستیک به هیچ وجه نباید نزدیک حرارت در هنگام پخت غذا شوند چراکه گرما باعث آزاد شدن مواد شیمیایی درون PVC شده و به درون مواد غذایی در حال پخت نفوذ می کند که باعث اختلالات هورمونی می شوند پس تا جایی که می توانید از استفاده ی ظروف با این جنس خودداری کنید . هرگز مواد را با پلاستیک رویش در مایکروویو نگذارید . راستی این PVC ها بد قلقند و به راحتی بازیافت نمی شوند.
شماره ۴: LDPE یا پلی اتیلن با تراکم کم. همان کیسه های نایلونی خرید . این کیسه ها بی خطرند اما متاسفانه و متاسفانه معمولا غیر قابل بازیافت.
شماره ۵: PP یا پلی پروپیلن . ظرف ماست و ظروف مشابه که دهانه گشادی دارند. همچنین نی نوشیدنی ها . بی خطرند و به راحتی بازیافت می شوند.
شماره ۶: PS یا پلی استیرن ها. همان ظروف یکبار مصرف . در این ظروف مواد سمی بالقوه وجود دارد بویژه هنگام گرم شدن . تا جایی که می شود از این ظروف استفاده نکنید. بیشتر مواقع غیر قابل بازیافتند.
شماره ۷: همان گزینه معروف سایر موارد. از کیس کامپیوتر و iPod گرفته تا ظروف غذا. استفاده از این جنس پلاستیک بویژه برای غذا همیشه آخرین گزینه تان باشد و این شماره ۷ هم معمولا غیر قابل بازیافت است.
نمی دانم توجه کردید یا نه اما بدترین ها همان کیسه نایلونی خرید و ظروف یکبارمصرف بودند که هم سمی اند و هم بازیافتشان سخت است. اما این بدترین ها بدبختانه در شمار بیشترین ها هم هستند.
