حجم آب دریاچه ارومیه بیش از 4 میلیارد مترمکعب افزایش یافت

تبریز- ایرنا- مدیر دفتر استانی ستاد احیای دریاچه ارومیه در آذربایجان شرقی با اشاره به تاثیرات بارندگی های اخیر و اقدامات این ستاد در احیای این پهنه آبی گفت: حجم آب دریاچه نسبت به روز مشابه سال گذشته 2.98 میلیارد مترمکعب و نسبت به ابتدای سال آبی جاری(اول مهر پارسال) 4.04 میلیارد مترمکعب افزایش‌یافته است.

به گزارش ایرنا، خلیل ساعی روز یکشنبه در جمع خبرنگاران در خصوص آخرین وضعیت دریاچه ارومیه اظهار داشت: بر این اساس وسعت دریاچه نسبت به روز مشابه پارسال 867 کیلومترمربع و نسبت به ابتدای مهرماه سال گذشته ( ابتدای سال آبی جاری ) یک هزار و 463 کیلومترمربع افزایش دارد.
وی افزود: اکنون حجم آب دریاچه به بیش از 5.03 میلیارد مترمکعب رسیده و تراز دریاچه ارومیه در 21 اردیبهشت یک هزار و 271 متر و 85 سانتی‌متر بود که در مقایسه با سال گذشته در همین موقع یک متر و 6سانتی متر سانتی‌متر افزایش ‌یافته است.
ساعی افزود: این افزایش نسبت به ابتدای مهرماه سال گذشته (ابتدای سال آبی جاری) یک متر و 56 سانتی‌متر افزایش دارد.
وی همچنین با بیان اینکه در کنار اقدامات اجرایی و فنی ستاد احیا، برای پیشبرد اهداف نیاز به بسترسازی‌های فرهنگی گسترده است، اظهار داشت: در خصوص این موضوع سمن‌ها با جلب مشارکت‌های مردمی نقش بسیار مؤثری را می‌توانند ایفا کنند.
وی افزود: برای افزایش مشارکت‌های اجتماعی، فعالیت تشکل‌های مردم‌نهاد از ضرورت‌هاست و با وجود هماهنگی و مشارکت مردمی، برنامه احیای دریاچه ارومیه با موفقیت‌های بیشتری عملی می‌شود.
مدیر دفتر استانی ستاد احیای دریاچه ارومیه در آذربایجان شرقی بیان کرد: سمن‌ها در واقع در کنار همه تعهدات شان، ارگان نظارتی مردم برای پیشبرد بهتر امور بوده و نمودی از دموکراسی هستند.
وی اضافه کرد: اکنون 45 سازمان مردم‌ نهاد در حوزه زیست ‌محیطی آذربایجان شرقی فعال و 6 مورد دیگر در حال طی مراحل ثبت هستند؛ البته مجموع سمن‌های فعال زیست‌محیطی در استان‌های دیگر حوضه آبریز دریاچه ارومیه بیش از این است.
ساعی با بیان اینکه در سال‌های گذشته تشکل‌های مردم‌ نهاد به‌ منظور پیشبرد اهداف ستاد احیا در کنار دولت بوده‌اند و این موضوع قابل تقدیر است، گفت: بدون حضور و مشارکت مردم در روند احیای دریاچه ارومیه به نتایج مطلوبی که انتظار داریم نخواهیم رسید.
به گزارش ایرنا، تراز دریاچه ارومیه از سال 1344 تا سال 1372 در حد فاصل یکهزار و 274 متر تا یکهزار و 278 متر متغیر بود، اما از این تاریخ به بعد روند کاهشی تراز دریاچه آغاز شد و تا سال 1393 کاهش متوسط سالانه 40 سانتی متر و در مجموع 8 متر از تراز دریاچه ارومیه به ثبت رسید.
پس از تصویب طرح نجات دریاچه ارومیه و با وجود تغییر نداشتن چشمگیر بارش های حوضه در چهار سال گذشته تراز دریاچه ارومیه نسبت به تراز احتمالی از روند گذشته با افزایش همراه شد که این نشان ‌دهنده توقف روند کاهشی و تثبیت وضعیت دریاچه است.
به واسطه بارش های مناسب سال آبی جاری امیدواری به احیای این گنجینه آبی شمال غرب کشور و تحقق اهداف برنامه ریزی برای بازگشت به تراز واسط دریاچه ( 1272 متر ) بیشتر شده است.
دریاچه ارومیه یکی از مهمترین و ارزشمندترین زیست‌ بوم‌های آبی در شمالغرب ایران است که 550 گونه گیاهی یک ‌ساله و چند ساله در ناحیه اکولوژیک آن شناسایی شده و پوشش گیاهی بیشتر این منطقه شامل گونه‌‌های شورپسند، خشکی ‌دوست و آبزی است.
این دریاچه به ‌دلیل برخورداری از ویژگی‌های طبیعی و اکولوژیکی منحصر به فرد از سال 1346 به عنوان پارک ملی و به همراه جزایر کبودان و قویون داغی جزو مناطق حفاظت شده اعلام شد.
دریاچه ارومیه در سال 1354 به عنوان سایت رامسر( تالاب بین ‌المللی) ثبت و در سال 1356 از سوی یونسکو جزو مناطق حفاظت ‌شده نیز اعلام شد.
حوضه آبریز این دریاچه با مساحت 51 هزار و 876 کیلومترمربع یکی از 6 حوضه آبریز اصلی کشور است.

منبع خبر: http://www.irna.ir/fa/News/83312060

کشف 85 قطعه کوسه ماهی کمیاب و در حال انقراض صید شده آبهای خلیج فارس

سرهنگ علی اصغر جمالی روز سه شنبه در گفت و گو با ایرنا افزود: این آبزیان، از 2 لنج ماهیگیری کشف و پرونده مربوطه همراه متخلفان به مراجع قانونی و شیلات ارجاع شده است. 

این اولین بار است که این تعداد کوسه ماهی صید شده، در آبهای کیش توقیف می شود، بر اساس قانون، صید کوسه ماهی مجاز نیست و جریمه صید هر یک از این آبزیان 300 میلیون ریال تعیین شده است. طبق پژوهش های انجام شده تاکنون 19 گونه کوسه ماهی در خلیج فارس ودریای عمان شناسایی شده است. متاسفانه طی سالیان اخیر با راه اندازی کارخانه های عمل آوری پیشرفته در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و حتی در کشورمان و به لحاظ این که قیمت کوسه در مقابل دیگر ماهیان خلیج فارس گرانتر است ، صیادان ایرانی و در کنار آن صیادان دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس علاقه و گرایش عجیبی به صید کوسه پیدا کرده اند. گفته می شود با بالا رفتن و گران شدن هزینه های سوخت، هزینه تعمیر و نگهداری موتور و افت محصول در میان صیادان جنوب کشور، صید بی رویه کوسه ها مورد توجه قرار گرفته و نسل این آبزی در خلیج فارس همانند دیگر ماهیان با خطر انقراض روبه رو است. به گفته حمید عالی حسینی کارشناس شیلات، برخی محققان بر این باورند که دخایر گونه های مختلف کوسه ماهی نه تنها در خلیج فارس بلکه در تمامی دریاهای جهان مورد تهدید واقع شده است. وی می گوید: کوسه ها یکی از ذخایر پر ارزش آبزیان است که از گذشته نه چندان دور به علت سودجویی استفاده از گوشت، روغن سرشار از ویتامین، باله ها، پوست، دندانها و به دلیل ذهنیت، شناخت نادرست و وحشت بی موردی که از این حیوان وجود دارد، مورد هجوم بیرحمانه بشر قرار گرفته اند. عالی حسینی گفت: اکثر مردم تصور می کنند که همه کوسه ها مانند کوسه های سفید خطرناکند و همواره به دبنال شکار انسانها هستند این در حالی است که این تفکر و القائات غلط یکی دیگر از دلایل هجوم انسان ها به سوی ذخائر کوسه بوده است. وی می گوید: افزایش سریع صید اینگونه آبزی، در ابتدا به خاطر تقاضای زیاد باله های آن بوده ولی بعداً به خاطر گوشت و غضروفشان بشدت مورد بهره برداری قرار گرفته اند. همچنین از پوست کوسه ماهی ماهی در تهیه چرم و وسایل لوکس مانند کیف دستی، کفش، چکمه، کیف زنانه ومردانه، بندساعت، کمربند، جاکلیدی، جلدهفت تیر و دسته چاقو استفاده می شود، همچنین از کبد این آبزی علاوه بر استخراج ویتامین A برای تهیه روغن استفاده می شود، تعدادی ازکوسه ها نیز پوست باارزشی دارند، درحالیکه گوشت آنها بی ارزش است. در استانهای ساحلی از قدیم الایام جگر کوسه برای روغن کاری بدنه لنج ها کاربرد داشته و علاوه بر آن به عنوان یک داروی محلی، سنتی برای درمان انواع دردهای مفصلی، استخوانی و عضلانی و همچنین برای جلوگیری از ریزش مو استفاده می شده است. طبق برخی گزارشها، بیشرین صید کوسه های در خلیج فارس و دریای عمان از سه گونه دوسه مری، چانه سفید و لیمباتوس است. 

منبع :http://www.irna.ir/fa/News/83255865

پاکسازی ساحل کیش توسط دستگاه ابداعی در داخل کشور

                                                                                                      

منبع خبر:  

 گروه چند نفره‌ای از مخترعان دستگاه ساحل‌روب اختراع کردند و بهره‌برداری از آن بخشی از ساحل مازندران پاکسازی شد. 3 برادر به نام‌های امید، امین و ایمان نژادعلی به همراه دایی خود «امیرحسین قلبی» در سالی که قرار است تولید ملی مورد توجه قرار گیرد، این دستگاه را اختراع کردند. این مخترعان با دستگاه ساحل‌روب خودشان اواخر شهریور به بخشی از سواحل ساری آمدند تا ساحل را پاکسازی کنند؛ البته فقط همان چند پلاژی که قرارداد نظافت آن را بسته بودند

وقتی به ساحل رفتم، «امیرحسین قلبی» به همراه «امین نژادعلی» مشغول پاکسازی ساحل بودند. «امیرحسین قلبی» درباره این اختراع به همشهری گفت: ساحل‌روبی فقط یکی از کارهای این دستگاه است. اختراع ما سه کار دیگر هم انجام می‌دهد. نیوجرسی کنار خیابان، شانه‌های خاکی کنار آسفالت و حتی جوی‌های کنار شهر را هم جارو می‌کند. این دستگاه برگ‌هایی که الان در حال ریختن است را با یک حرکت جمع می‌کند، حتی در زمستان هم می‌تواند زیر باران برگ‌های خیس را جمع کند. نه برگی در دستگاه گیر می‌کند، نه روی زمین باقی می‌ماند.آغاز به کار رسمی ساحل‌روبوی اظهار کرد: در نخستین فعالیت رسمی و کاری دستگاه با سه پلاژ عدالت یک، وزارت کشور و بهزیستی قرارداد بستیم. مبلغ قرارداد ما بر اساس متر مربع است چنانچه همسایه‌های این پلاژها هم بخواهند می‌توانند قرارداد ببندند تا ما ساحل را تمیز کنیم. با توجه به این‌که دور زدن با تراکتور در محیط کوچک سخت است، اگر یک خط مستقیم را برای پاکسازی برویم و ساحل بیشتری در اختیار داشته باشیم، هم به سود ما است و هم به سود طرف قرارداد. به این شکل قیمت کمتری می‌گیریم و ساحل هم یک‌دست تمیز می‌شود.این جوان مازندرانی افزود: ساحل پلاژ وزارت کشور با این دستگاه تا 30 متر پاکسازی شد. تپه‌هایی را که دور از ساحل وجود داشت نیز همسطح دریا کردیم. زمانی حتی بچه‌ها برای بازی به آن قسمت‌ها نمی‌رفتند. اما الان خانواده‌ها می‌توانند در آنجا ساکن شوند. کاری را که ما در گسترش ساحل انجام دادیم لودر هم نمی‌تواند انجام دهد. لودر باید صاف کند، آن هم به شکل تلنبار، ولی ما تمیز و خط‌کشی و صاف می‌کنیم و حتی نیم متر داخل دریا هم می‌توانیم برویم.تولید داخلی با یک‌سوم هزینه خرید مشابه خارجیقلبی با بیان این‌که این دستگاه اختراع و تولید ملی است تصریح کرد: با یک‌سوم هزینه دستگاه مشابه خارجی، صفر تا صد این دستگاه را ساختیم. 3 کشور دیگر این دستگاه را دارند که به ما نمی‌فروشند و اگر هم بتوانیم بخریم، 3 برابر قیمت باید پول بپردازیم، در حالی که ما حدود 300 میلیون تومان هزینه کردیم و بدون دریافت تسهیلات، فقط با هزینه شخصی این دستگاه را ساختیم. این دستگاه نیاز مملکت بود. جوانان ما دنبال کارهای نو می‌گردند و فقط نیاز به حمایت دارند.عضو گروه مخترعان دستگاه ساحل‌روب خاطرنشان کرد: به جز این دستگاه، سه طرح دیگر هم طراحی کردیم که آماده به کار است و 7 دستگاه دیگر هم در دست تولید داریم. قرار است در مازندران با اجرای این طرح‌ها اشتغال‌زایی کنیم. اگر مسئولان حمایت کنند، حدود 35 شغل مستقیم و 40 شغل غیرمستقیم ایجاد می‌شود. نوار نقاله‌ای را که روی این دستگاه ساحل‌روب نصب است هیچ‌جا نمی‌توانند سوراخ کنند. ما با دستگاه لیزری آن را ساختیم و توانستیم این کار را انجام دهیم. برای تولید این دستگاه به شکل کامل خودکفا هستیم.وی با ابراز نگرانی برای وضعیت سواحل مازندران به خاطر بی‌توجهی مسافران گفت: گردشگران فکر کنند خانه خودشان است. آیا ما در خانه هر چیزی که مصرف کنیم زباله‌اش را در محیط خودمان می‌ریزیم یا سطل زباله داریم؟ در پاکسازی ساحل، هر زباله‌ای که فکر کنید جمع‌آوری کردیم. از پوشک بچه گرفته تا باقی مانده غذا، ظروف یک‌بار مصرف، سرنگ و هر آنچه شاید به ذهن کسی نیاید. در شأن مردم ما نیست که محیط خود را پاکیزه نگه ندارند.پاکسازی تا عمق 15 سانتی‌متری ساحل«امین نژادعلی» هم اپراتور دستگاه است و کار تنظیمات دستگاه برای ساحل را که در چه ارتفاع و سطحی تمیز کند انجام می‌دهد. وی درباره این دستگاه گفت: دستگاه در دور‌های نخست زباله‌های بزرگ‌تر را برمی‌دارد و هر سری که بیشتر کار کند عمق بیشتری را تمیز و زباله بیشتری را جمع می‌کند. اگر ساحل‌روب چند بار کار کند، به مرور زمان باعث می‌شود ساحل پاک و زیبا داشته باشیم. به اکوسیستم کمک می‌شود و مردم هم از حضور در ساحل لذت بیشتری می‌برند.اپراتور دستگاه ساحل‌روب اظهار کرد: این دستگاه برای نخستین بار در خاورمیانه ساخته شده است. برادرم از 10 سال پیش به این فکر بود که ساحل را تمیز کنیم. از مزایای دستگاه این است که تولید ملی و توان و تخصص خودمان است. دوست داریم با کمک توان و تخصص داخلی حفظ محیط زیست مورد توجه باشد.دستگاه کاربردی برای همه فضاهابرادر بزرگ‌تر، «امیدرضا نژادعلی»، یکی از مخترعان دستگاه ساحل‌روب، زمان تهیه گزارش در ساحل نبود و نتوانستیم با او گفت‌و‌گوی حضوری داشته باشیم؛ اما فضای مجازی امکان این گفت‌گو را داد. نژادعلی به همشهری گفت: از مزایاى خیلى خوب این ماشین می‌شود به دقت و قدرت بالا در جمع‌آورى همه زباله و پسماندهاى ساحل، از فیلتر سیگار و خرده‌شیشه مدفون در عمق ١٥ سانتی‌متری ماسه‌ها گرفته تا تکه‌هاى بزرگ تورهاى ماهیگیرى و حتى بلوک سیمانى اشاره کرد.وی اظهار کرد: همچنین غربال کردن ماسه به هنگام سرند موجب هوادهى لایه‌هاى زیرین ساحل می‌شود که بدین ترتیب همه میکروارگانیسم‌هاى غیرهوازى از بین می‌رود. به نظرم این دو ویژگی ماشین می‌تواند گام بلندى در پاکیزگى ساحل و سلامت مردم باشد. هـمچنین در جلو دستگاه تسطیح ساحل و در انتهاى ماشین کار خط‌کشى ساحل برای زیباسازى نوار ساحلى انجام مى‌شود. مهم‌ترین کار این ماشین که کمتر به آن پرداخته شده تخلیه سطل زباله ماشین توسط اهرم هیدرولیک در ماشین ثانویه حمل زباله است که می‌تواند کامیون یا وانت باشد. این حرکت تکمیلى دور شدن زباله از سواحل را تضمین مى‌کند.این مخترع جوان مازندران یادآور شد: این‌ها ویژگی‌های کار ماشین ساحل‌روب است. با در نظر گرفتن کاربردهاى دیگر این ماشین از قبیل جاروى زمین‌هاى چمن و فضاى سبز و جنگل‌ها و شانه‌خاکى جاده‌ها با اضافه شدن دو چرخ دیگر در جلو ماشین، جاروکشى زمین آسفالت و کنار نیوجرسى و گاردریل‌ها با اضافه شدن دو فرچه در جلو ماشین می‌توان آن را به عنوان یک ماشین کاربردی برای همه محیط‌ها معرفی کرد.نژادعلی افزود: این ماشین‌ در چند سایز مختلف برای کاربردهاى گوناگون ساخته شده است. ماشین کوچک مدل٣٠٠ برای کار در زمین‌هاى کشاورزى با کاربرد جدا کردن سنگ و کلوخ و ریشه گیاهان و پلاستیک طراحی شد. مدل متوسط٥٠٠ این ماشین هم در زمین‌هاى گلف، پیست اسبدوانى یا حتی پروژه‌های راه‌سازى برای جمع‌آورى سنگ‌ها از جاده کاربرد دارد.ضرورت حمایت از تولیداتشاید توجیه برخی مسئولان برای حمایت نشدن از بسیاری از طرح‌های ابداعی جوانان کاربردی نبودن آن طرح‌ها باشد. اما دست‌کم در مورد دستگاه‌ ساحل‌روب این موضوع صدق نمی‌کند. چند جوان مازندرانی دستگاهی ساخته‌اند که به‌شدت مورد نیاز برای همه مناطق ساحلی کشور و به ویژه ساحل شمال ایران در سه استان گیلان، گلستان و مازندران است. خلاقیت جوانان ایرانی نیازمند حمایت مسئولان است تا بتواند به بار بنشیند، حمایت از تولید ملی شعاری است که سر داده شده و اکنون زمان عمل است.

منبع خبر:   http://www.pictame.com/tag/%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D9%BE%D8%B4%D8%AA_%D9%85%D8%A7%D8%B4%DB%8C%D9%86

هدیه هشت میلیون یورویی اتحادیه اروپا به محیط زیست ایران؛

گشایش گره کور مشکلات زیست محیطی با تامین منابع مالی

سیناپرس: اتحادیه اروپا روز پنج‌شنبه برای کاهش تاثیرات تحریم‌های ضدایرانی آمریکا، مبلغ 18 میلیون یورو (20.7 میلیون دلار) به ایران کمک مالی کرد.

بنا بر گفته رویترز، اتحادیه اروپا با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده مبلغ ۱۸ میلیون یورو برای اجرای پروژه‌های توسعه‌ای در ایران اختصاص می‌دهد. اتحادیه اروپا در بیانیه‌ای اعلام کرده این مبلغ بخشی از بسته‌ بزرگ‌تر ۵۰ میلیون یورویی محسوب می‌شود.

موگرینی، رییس سیاست خارجی اتحادیه اروپا در این بیانیه‌ای اعلام کرده است: اتحادیه اروپا به همکاری با ایران پایبند است. این بسته روابط اقتصادی و بخشی که به طور مستقیم به نفع شهروندانمان است را بهبود می‌بخشد.

این اتحادیه مبلغ ۸ میلیون یورو را در بخش خصوصی جمهوری اسلامی ایران که شامل کمکی برای موسسات کوچک و متوسط و سازمان توسعه تجارت ایران است، صرف می‌کند. ۸ میلیون یورو دیگر نیز صرف پروژه‌های محیط زیستی و ۲ میلیون یورو نیز صرف مبارزه با مواد مخدر می‌شود.

هدیه اروپا به محیط زیست ایران صرف چه می‌شود؟

اختصاص بالغ بر ٤٠ درصد از این بسته به پروژه‌های محیط زیستی در کشور و تاکید اتحادیه اروپا بر ایجاد زمینه‌ای برای تحولی پایدار در ایران نشان از اهمیت نقش مشکلات زیست‌محیطی در شرایط فعلی کشور دارد. محیط زیست ایران علاوه بر چالش‌هایی که برای فعالان این حوزه پیش آمده است، چالش‌های بسیار جدی در شهر‌های مختلف دارد که به طور مستقیم با زندگی مردم در ارتباط است.

از خوزستان و معضل ریزگرد‌ها که مردم این مناطق را در ماه‌های مختلف سال به نوعی با آن درگیر می‌کند و بخشی از آن به وضعیت کانون‌های گرد و غبار داخلی برمی‌گردد، تا خشک شدن هامون در جنوب شرق و تاثیری که این اتفاق بر زندگی مردم شهر‌های اطراف داشته، مهاجرت‌های اجباری و خالی شدن شهر‌ها و روستا‌ها از سکنه تا بحران‌های مرتبط با کشاورزی و دامداری در این مناطق و خشکسالی گسترده‌ای که اهالی سیستان و بلوچستان به شکلی ملموس آن را درک می‌کنند.

وضعیت دریاچه ارومیه در شمال غرب کشور و نگرانی‌هایی که خشک شدن این دریاچه ایجاد کرده است و بحران‌هایی که در نتیجه تصمیمات اشتباه در این منطقه ایجاد خواهد کرد.

موضوع نشست زمین در مناطق مختلف کشور تبدیل به یک نگرانی جدی شده است که در نتیجه صدور مجوز‌های بی‌رویه برای حفر چاه و برداشت‌های بی‌برنامه و غیراصولی از آب‌های زیرسطحی ایجاد شده و هر بار به شکلی خود را به صدر خبر‌ها می‌رساند. در ماه‌های اخیر هم فروچاله‌های همدان در یکی از پر آب‌ترین دشت‌های ایران تبدیل به چالشی جدی در حوزه محیط زیست شده است.

از سویی نبود تجهیزات امدادرسانی در حوزه محیط‌زیست به خصوص در مواقعی که جنگل‌ها دچار آتش‌سوزی می‌شوند، از جمله مواردی است که شاید در نگاه اول چندان با اهمیت به نظر نرسد، اما نبود همین تجهیزات و امکانات مناسب در سال‌های اخیر موجب از بین رفتن بخش عمده‌ای از پوشش گیاهی و جنگلی ایران شده است.

حال باید دید کارشناسان و مسوولان حوزه محیط‌زیست کدام یک از موارد ذکر شده را به عنوان اولویت در پروژه‌های مشترک با اتحادیه اروپا در حوزه محیط زیست قرار خواهند داد و باید دید از منظر آنان کدام یک از چالش‌های موجود نقش پررنگ‌تری در ایجاد شرایط موجود دارد.

کمبود اعتبار و سیاست‌های اشتباه؛ عامل اصلی مشکلات زیست محیطی

عیسی کلانتری، معاون رییس جمهوری و رییس سازمان حفاظت محیط زیست گفت: در حوزه زیست محیطی به اندازه ۱۰ درصد دنیا سرمایه گذاری نکرده ایم و مردم در آینده باید مشکلات زیادی در این حوزه را تحمل کنند.

وی بیان کرد: امروز یکی از بزرگترین مسایل و دغدغه و اولین آلوده کننده محیط زیست مصرف انرژی است و ما ۸.۵ برابر کشوری مثل آلمان مصرف انرژی داریم.

وی با اشاره به اینکه در کشور هر بخشی برای خود تصمیم می گیرد و برنامه ریزی می کند و استراتژی ها جمع نمی شود ، تاکید کرد: سرانه مصرف آب‌های تجدید پذیر در کشور حدود ۱۲۰ درصد است و این در حالیست که سرانه جهانی ۴۰ درصد است که قطعا در آینده با مشکلات زیست محیطی مواجه می شویم.

وی تصریح کرد: پروژه‌های ما اگر پیوست مطالعات محیط زیستی داشت امروز شاهد این همه مشکلات در حوزه زیست محیطی کشور نبودیم.

وی با تاکید براینکه ما به اصول توسعه پایدار پایبند نبودیم و یکسری سیاست های اشتباه و غیر کارشناسی کردیم ، افزود : امروز شاخص فرسایش خاک در کشور بسیار بالا است و هر سال ۶ دهم میلی متر از خاک کشور از بین می رود و با همین روند ۴۰۰ سال دیگر خاکی در کشور باقی نخواهد ماند.

کلانتری اظهار داشت: امروز بزرگترین معضل در گرد و غبار، خشک شدن تالاب ها است و اغلب تالاب های کشور براثر قهر طبیعت و نیز عدم برنامه ریزی های اصولی خشک شده اند.

وی بیان کرد: بودجه سازمان محیط زیست کشور کمتر از سه در هزار بودجه کشور است و امکانات ما بسیار محدود است گفت: کار ما فقط سیاست‌گذاری می‌تواند باشد و وظیفه اجرایی نداریم

منبع: سینا پرس https://sinapress.ir/news/83107

پیش‌نیازهای بازیافت زباله در شهرک‌های صنعتی

 

صفیه رضایی: ایده ایجاد واحد صنعتی بازیافت زباله در شهرک‌های صنعتی بزرگ و وسیع میسر است و می‌تواند هزینه‌های حمل‌ونقل، جابه‌جایی و دفن و امحای زباله را کاهش دهد. به علاوه اینکه صنعت بازیافت سودآور است و می‌تواند چالش نبود محل دفن زباله که بین سازمان‌های محیط‌زیست، شهرداری و شرکت شهرک‌های صنعتی به وجود می‌آید را از بین ببرد. پیش‌نیاز تحقق این ایده در تمامی شهرک‌های صنعتی فرهنگ‌سازی برای تفکیک زباله است تا صنعت بازیافت بیش از پیش در کشور ما رشد کند.

براساس ماده ۱۱ قانون مدیریت پسماندها مصوب سال ۸۳ مجلس شورای اسلامی، مدیریت اجرایی پسماندها همگام با ضوابط سازمان محیط‌زیست مورد تاکید قرار گرفته است. حال اگر در شهرک‌های صنعتی واحدهای بازیافت زباله ایجاد شود میزان هزینه‌های جاری در سازمان‌ها کم خواهد شد. 
امروزه نگرش‌ها به زباله به عنوان ماده‌ای دورریختنی نیست بلکه به عنوان طلای کثیفی است که به مدیریت نیاز دارد و مدیریت پسماند یا مدیریت زباله شناخته می‌شود. در شهرک‌های صنعتی نیز مانند شهرک‌های مسکونی حجمی از زباله وجود دارد که نیاز است مدیریت، جانمایی و امحا شود و چه بسا نیاز باشد بر اثر فرآیند تبدیل، بازیافت شود. صنعتی که چندان در کشور ما قوی نیست. این در حالی است که کشورهای دیگر از صنعت بازیافت زباله درآمد زیادی دارند. با این حال ایده ایجاد واحد صنعتی بازیافت زباله اندکی باید مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد چراکه ممکن است سوال شود در کشوری که چندان در صنعت بازیافت سرمایه‌گذاری جدی نمی‌شود آیا احداث یک کارخانه بازیافت آن هم در شهرک‌های صنعتی امکان‌پذیر است؟ 
جمع‌آوری زباله‌ها
مرتضی دارایی، مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی استان ایلام در این زمینه به گسترش صنعت گفت: زباله‌های موجود در شهرک‌های صنعتی را مامور خدماتی شهرداری جمع‌آوری می‌کند و در یک محل تعیین‌شده دپو، سپس امحا می‌شود. 
دارایی معتقد است که ایجاد واحد صنعتی بازیافت زباله در شهرک‌های صنعتی ممنوع است چراکه برای واحدهای صنعتی غذایی که در آن محدوده فعالیت می‌کنند معضلات زیست‌محیطی ایجاد می‌کند. 
بازیافت؛ اقتصادی و به‌صرفه
بختیار رازانی، مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی لرستان نیز به گسترش صنعت گفت: میزان زباله‌ها در شهرک‌های صنعتی کم‌وسعت است از این رو در این شهرک‌ها به احداث کارخانه بازیافت زباله نیازی نیست اما در شهرک‌های صنعتی پروسعت احداث کارخانه بازیافت نه‌تنها صرفه اقتصادی دارد بلکه باعث مدیریت صحیح پسماندها خواهد شد. 
آن‌طور که رازانی بیان کرد، در استان لرستان کارخانه بازیافت برای شهرک‌های صنعتی تعریف نشده است؛ موضوعی که دارایی نیز برای استان متبوع خود بر آن صحه گذاشت. 
پیش‌نیاز بازیافت زباله
جهانگیر شاهمرادی، مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی البرز از وجود کارخانه بازیافت در شهرک صنعتی اشتهارد خبر داده است. این کارخانه بازیافت زباله‌های نایلونی و پلاستیکی را بازیافت می‌کند. 
وی در توضیحات بیشتری به گسترش صنعت گفت: نوع زباله‌های واحدهای صنعتی با هم فرق دارد. از این رو روش یکسان بازیافت برای تمامی زباله‌ها وجود ندارد. مگر اینکه یک شهرک تخصصی وجود داشته باشد که در تمامی زون‌بندی‌های آن واحدهای همگن باشند و تمامی زباله‌های آن یکسان جمع‌آوری شود. 
شاهمرادی گفت: متاسفانه مشکلی که در تمامی استان‌های کشور وجود دارد مربوط به امحا و بازیافت زباله‌ها است چراکه برای زباله‌های صنعتی و ویژه، زیرساخت‌های لازم امحا وجود ندارد و محل‌هایی را که سازمان محیط‌زیست برای امحای زباله درنظر می‌گیرد مربوط به پسماندهای خانگی است و به طور معمول برای زباله‌های صنعتی و بیمارستانی کمتر برنامه‌ریزی می‌شود. وی گفت: برای بازیافت زباله‌های خشک مانند کاغذ در داخل شهرک‌های صنعتی امکان احداث واحد صنعتی بازیافت وجود دارد اما پسماندهای حجیم و بزرگ به تعیین محل امحا نیاز دارد. مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی البرز در بررسی مشکلات بازیافت زباله‌های صنعتی گفت: واقعیت این است که شهرک‌های بزرگ در کلانشهرهایی مانند البرز و تهران به تفکیک ویژه زباله و محل بازیافت نیاز دارد به ویژه برای شهرک‌های بزرگ صنعتی نیز باید این رویکرد در پیش گرفته شود. البته هم‌اکنون برای بازیافت زباله‌های پلیمری مشکلی وجود ندارد اما نیاز است برای امحای بخشی از زباله‌ها که امکان بازیافت آن در شهرک‌های صنعتی وجود ندارد محل ویژه امحا از طرف سازمان محیط‌زیست معرفی شود. در بررسی نکاتی که مدیران عامل شرکت‌های استانی ایلام، لرستان و البرز مطرح کردند به چند نکته می‌توانیم اشاره کنیم؛ نخست اینکه زباله‌ها در شهرک‌های صنعتی به دو دسته تقسیم می‌شوند: زباله‌های عادی که شرکت‌های خدماتی وابسته به شهرداری آنها را از سطح شهرک‌های صنعتی جمع‌آوری می‌کنند. دوم پسماندهای ویژه و صنعتی که مدیریت آنها بر عهده واحد صنعتی است و زیرنظر سازمان محیط‌زیست باید امحا شود. گام نخست در بازیافت زباله تفکیک آن است و تا زمانی که این تفکیک انجام نشود، نمی‌توان به موضوع بازیافت ترکیبات زباله خوش‌بین بود به ویژه اینکه این رویکرد احداث واحدهای صنعتی بازیافت زباله ایده‌ای است که در تمامی شهرک‌های صنعتی قابل اجرا نیست چراکه تفکیک زباله‌های تمامی واحدهای صنعتی در رشته- صنعت‌های مختلف سخت است. نکته دیگر اینکه متولی جمع‌آوری زباله‌های معمولی شهرداری است اما زباله‌های صنعتی را باید واحدهای صنعتی هماهنگی برای امحا و جابه‌جایی آن را انجام دهند. به عبارتی، مدیریت پسماندها بر عهده صاحبان صنایع است چراکه باید محل جمع‌آوری و دفن پسماندها در ابتدا معلوم و بعد از آن کار انتقال انجام شود. از این رو امحا و دفن پسماندهای صنعتی در شهرک‌ها و نواحی صنعتی برعهده صاحبان صنعت بوده و فقط شناسایی محل مناسب انباشت پسماندها و هماهنگی با دستگاه‌های مربوط برعهده شرکت شهرک‌های صنعتی استانی است. حمل‌ونقل زباله و پسماندهای تولیدشده در واحدهای مستقر در شهرک‌های صنعتی با ایجاد تفاهم بین شرکت شهرک‌های صنعتی و شرکت جداسازی و دفن زباله و پسماند بررسی شده است. 
 نکته دیگر مربوط به کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل و سودآوری بابت وجود کارخانه بازیافت زباله است. به هر میزان سعی شود که در شهرک‌های صنعتی یا در کنار آنها احداث کارخانه‌های بازیافت زباله پیگیری شود، از چالش امحای زباله‌ها نیز کاسته خواهد شد. 
بدیهی است در صورتی که الزامات مدیریت پسماند نهادینه شود، همه مردم و صنعتگران رعایت می‌کنند. همچنین درباره جلوگیری از آلایندگی‌های صنعتی و دفع و تفکیک زباله‌ها به صورت اصولی، همکاری تمام دستگاه‌های دولتی و خصوصی مورد نیاز است. ممکن است وضعیت مدیریت پسماند به‌دلیل آگاهی ناکافی واحدهای صنعتی از قانون و نحوه برخورد با پسماند تولیدی، به‌کار نگرفتن افراد دانش‌آموخته متخصص مسئول پسماند در واحدهای صنعتی، قانون‌گریزی برخی واحدهای دارای پسماند صنعتی و خاص، نبود زیرساخت‌های لازم و در دسترس در زمینه مدیریت پسماند و اجرا نشدن موثر برخی از مفاد قانون مدیریت پسماند از سوی متولیان مشخص شده دچار اخلال شود که در این زمینه توجه بیشتر و برنامه‌ریزی صحیح و اصولی بیشتر احساس می‌شود. همچنین در سایر گروه‌های پسماند مانند پسماندهای خاص باید ضوابط نگهداری، دفن و بازیافت زباله به خوبی برای واحدهای تولیدکننده از سوی تمامی بخش‌های تخصصی و علمی و نظارتی برای واحدهای صنعتی تبیین شود تا کمترین مشکلات زیست‌محیطی ناشی از این گروه از پسماندها ایجاد شود. حتی می‌توان در حالتی آرمانی شرایطی را تصور کرد که یک شهرک صنعتی بازیافت زباله ایجاد شود و زباله‌ها درحالت تفکیک شده به چرخ بازیافت و مصرف درآیند.

«شیطان نیلگون»در پیاده‌روهاخریدوفروش می‌شود

    سنبل آبی» یا همان «شیطان نیلگون» تهدیدی جدی برای پهنه‌های آبی گیلان است که این روزها در میان غفلت مردم و مسئولان، خریدوفروش آن در سطح معابر وسیله‌ای برای سودجویی برخی افراد شده است. 

حسین شمس نصرتی: سنبل آبی یا همان «شیطان نیلگون» که چند سالی است پهنه‌های آبی گیلان را اشغال کرده، امروز در میان غفلت مردم و کم‌کاری مسئولان، در سطح معابر عمومی شهر رشت دادوستد می‌شود غافل از اینکه، جابجایی این گیاه مهاجم و سریع الرشد، کمک فراوانی به تکثیر سریع و غیرقابل‌تصور آن کرده و تهدیدی جدی برای پهنه‌های آبی استان محسوب می‌شود.
ناآگاهی مردم و کم‌کاری مسئولان، تیشه‌ای بر جان طبیعت گیلان

نخستین بار که گیاه مهاجم سنبل آبی با ظاهری فریبنده و گل‌هایی زیبا در پهنه‌های آبی گیلان مشاهده شد، تنها یک هکتار از این عرصه را اشغال کرده بود و کسی حتی فکرش را هم نمی‌کرد که باگذشت تنها پنج سال از نخستین رؤیت آن، عرصه درگیر با این گیاه به ۶۰۰ هکتار در پهنه‌های آبی استان برسد.

رشد سریع این گیاه بومی آمازون و ماندگاری ۲۰ تا ۳۰ ساله ریزوم آن در محیط باعث شده تا امروز تالاب عینک که یکی از بزرگ‌ترین تالاب‌های شهری دنیا محسوب می‌شود، در کنار تالاب بین‌المللی انزلی و بخش‌هایی از رودخانه سیاه درویشان و بهمبر در شهرستان صومعه‌سرا به‌طورجدی با این پدیده شوم دست‌وپنجه نرم کرده و ناآگاهی مردم و کم‌کاری مسئولان نیز آتش به دامان محیط‌زیست گیلان به‌ویژه پهنه‌های آبی این استان بزند.

سودجویی در پیاده‌روهای شهر

درحالی‌که سمن‌های محیط زیستی گیلان به‌طورجدی پیگیر راهکارهایی برای مبارزه با گیاه سنبل آبی در آب‌های شیرین استان هستند، برخی افراد سودجو از غفلت مسئولان و ناآگاهی مردم سوءاستفاده کرده و با خریدوفروش این گیاه سمی و خطرناک نه‌تنها سود کلانی به جیب می‌زنند که عرصه را برای تکثیر سریع‌تر این گیاه در پهنه‌های آبی استان فراهم می‌کنند. ‌

‌ یکی از فروشندگان این گیاه به خبرنگار مهر می‌گوید: این گیاه بسیار زیباست و طرفداران زیادی داری و تقریباً هرروز تعداد ۱۵ تا ۲۰ بوته آن را می‌فروشم.

نادر که اطلاعی از خطرناک بودن سنبل آبی ندارد می‌افزاید: بعید می‌دانم این گیاه خطر داشته باشد و این حرف‌ها را می‌گویند تا مانع نان خوردن افرادی مثل من شوند!

وقتی درباره خطرات این گیاه به او آگاهی می‌دهیم، می‌پرسد: اگر این گیاه این‌قدر خطرناک است پس چرا مسئولان هیچ کاری نمی‌کنند؟ من از ساکنان اطراف تالاب عینک هستم و چند سالی است که این گیاه در تالاب وجود دارد اما تا به امروز کسی به ما نگفته که چقدر خطرناک است و هیچ دستگاه یا نهادی هم اقدامی برای جمع‌آوری آن نکرده است.

سنبل آبی جدی‌ترین تهدید برای تالاب‌های گیلان

به گفته یکی از کار‌شناسان پژوهشکده آبزی‌پروری انزلی، گیاه سنبل آبی خطرناک‌ترین وجدی‌ترین تهدیدی است که تا امروز زندگی در تالاب‌های گیلان را تهدید کرده و توجه نکردن به حضور این‌گونه مهاجم به‌طور حتم عواقب جبران‌ناپذیری را به بار می‌آورد.

علیرضا میرزاجانی درباره حضور سنبل آبی در تالاب‌های گیلان و خطری که از جانب این گیاه جان تالاب‌ها را تهدید می‌کند بهخبرنگار مهر توضیح می‌دهد: متأسفانه سنبل آبی گل‌های زیبا و ظاهری فریبنده دارد که بسیاری از علاقه‌مندان به طبیعت و پرورش گیاه از آن به‌عنوان گیاهی تزئینی استفاده می‌کنند.

وی ادامه می‌دهد: متأسفانه ناآگاهی مردم از خطرات این گیاه باعث شده تا برخی افراد از آن به‌عنوان گیاه زینتی استفاده کنند به همین دلیل فروش آن در معابر شهری و حتی برخی گلخانه‌ها به چشم می‌خورد.

میرزاجانی تصریح می‌کند: متأسفانه حضور این گیاه مهاجم و خطرناک در کوچک‌ترین محیط آبی باعث می‌شود تا از حالت کنترل خارج‌شده و با گسترش سریع در اکوسیستم، حیات گونه‌های مختلف جانوری منطقه را از بین ببرد.

وی با اشاره به خطرات ناشی از حضور گیاه سنبل آبی در تالاب‌ها و مجاری آبی می‌گوید: مصرف بالای اکسیژن آب توسط سنبل آبی از یک‌سو و گسترش طولی و عرضی این گیاه از سوی دیگر باعث می‌شود تا علاوه بر اینکه هیچ‌کدام از گونه‌های جانوری موجود در تالاب قادر به ادامه زندگی نباشند، تردد در تالاب‌ها و دسترسی به آن‌ها نیز به دلیل گسترش ریشه‌های این گیاه در آب با مشکل مواجه شود.

سنبل آبی سرطان‌زا است

این کار‌شناس محیط‌زیست در ادامه با اشاره به قدرت بالای سنبل آبی در پالایش محیط اطراف خود می‌گوید: این گیاه به دلیل قدرت خود پالایی بالا و امکان سازگاری فوق‌العاده با محیط می‌تواند حتی فلزاتی سنگین مثل جیوه و سرب که از طریق فاضلاب کارخانه‌های صنعتی به آب‌ها وارد می‌شوند را به خود جذب کند ازاین‌رو تجمع سنبل آبی در محیط به‌شدت خطرناک بوده و می‌تواند عامل مهمی برای بروز بیماری‌هایی ازجمله انواع سرطان باشد.

میرزاجانی با هشدار نسبت به خطرناک بودن جابجایی این گیاه مهاجم تأکید می‌کند: متأسفانه دیده‌شده که در برخی از شهرهای استان مثل شهر رشت این گیاه به‌عنوان گیاهی زینتی فروخته‌شده و در بین مردم ردوبدل می‌شود درحالی‌که جابجایی این گیاه باعث رشد و تکثیر آن در تمام محیط‌های آبی استان شده و خطری هم‌ردیف استنشاق گاز خردل برای محیط‌زیست و به‌تبع آن ساکنان استان دارد.

بی‌توجهی به خطرات سنبل آبی

یکی از فعالان محیط‌زیست در گیلان و مدیر سازمان مردم‌نهاد «سرزمین ایده آل ما» نیز درباره ناآگاهی مردم و کم‌کاری مسئولان در مقابل سنبل آبی به خبرنگار مهر توضیح می‌دهد: متأسفانه هنوز عمق فاجعه‌ای که در تالاب عینک و سایر پهنه‌های آبی گیلان به‌وسیله سنبل آبی به وجود آمده، برای مردم و مسئولان درک نشده است.

پیمان بازدیدی می‌افزاید: به‌رغم تلاش‌های زیادی که طی دو سال اخیر برای مقابله با سنبل آبی توسط سازمان‌های مردم‌نهاد انجام‌شده، اما تاکنون هیچ اقدام مؤثری از سوی مدیران و مسئولان برای مبارزه با این گیاه صورت نگرفته و اگر هم اقداماتی انجام‌شده کاملاً سطحی و گذرا بوده است.

وی به شرایط رشد و تکثیر و ماندگاری این گیاه در محیط اشاره می‌کند و می‌گوید: متأسفانه آگاهی مردم و مسئولان درباره این گیاه مهاجم کافی نیست چراکه برخی افراد سودجو به‌راحتی این گیاه را در معابر عمومی و یا حتی گلخانه‌ها خریدوفروش می‌کنند و کسی هم جلوی آن‌ها را نمی‌گیرد.

بازدیدی لزوم اطلاع‌رسانی دراین‌باره را ضرورتی اجتناب‌ناپذیر عنوان کرده و تصریح می‌کند: باید درباره خطرات این گیاه و تأثیرات مخربی که بر محیط‌زیست دارد اطلاع‌رسانی شده و مسئولان نیز برای مقابله با این پدیده دغدغه مند برخورد کنند.

وی خاطرنشان می‌کند: اگر امروز آگاهی بخشی درباره خطرات سنبل آبی صورت نگیرد و مردم و مسئولان در کنار هم برای مقابله با این گیاه سمی، خطرناک و مهاجم اقدام نکنند، همان‌طور که در عرض پنج سال گذشته رشد ۶۰۰ برابری در پهنه‌های آبی استان داشته، تا  پنج سال آینده دیگر اثری از منابع آب شیرین گیلان باقی نخواهد ماند.

لزوم برخورد جدی با فروشندگان سنبل آبی

یکی از اعضای شورای شهر رشت در حاشیه بازدید از حرکت نمادین طرفداران محیط‌زیست در راستای جمع‌آوری سنبل آبی از سطح تالاب عینک به خبرنگار مهر می‌گوید: مقابله با سنبل آبی باید به یک مطالبه عمومی تبدیل شود.

رضا رسولی با اشاره به خطرات این گیاه تصریح می‌کند: متأسفانه به‌رغم تلاش‌هایی که برای مقابله با این گیاه شده ولی به دلیل نبود نظارت و راهکارهای مقابله‌ای با خریدوفروش آن، تکثیر سنبل آبی در پهنه‌های آبی استان غیرقابل‌کنترل شده است.

وی بر لزوم اجرای راهکارهای مقابله‌ای و برخوردهای جدی از طریق دستگاه‌های مربوطه مانند سازمان محیط‌زیست و دادگستری استان با پدیده خریدوفروش سنبل آبی در معابر عمومی تأکید کرده و می‌افزاید: به‌طور حتم آگاهی بخشی به مردم در کنار اقدامات سلبی، سریع و عمل‌گرایانه مسئولان می‌تواند مانع از نابودی منابع آب شیرین استان شود.

هجوم بی‌رویه زیبای خطرناک به تالاب انزلی

این سخنان در حالی مطرح می‌شود که پیش‌ازاین مدیرکل حفاظت از محیط‌زیست گیلان با اشاره به اقداماتی که برای احیای تالاب انزلی صورت گرفته یادآور شده بود: آنچه به‌تازگی برای تالاب اتفاق افتاده هجوم بی‌رویه گیاه غیربومی سنبل آبی است.

قربانعلی محمد پور بابیان اینکه علاوه بر تالاب انزلی، نشانه‌هایی از این گیاه در شرق گیلان نیز گزارش‌شده است، اضافه می‌کند: دامنه گستردگی خطر سنبل آبی بسیار وسیع شده است و نیاز است که هر چه زودتر با تخصیص اعتبارات از فراگیری این گیاه در تالاب ممانعت شود.

به گفته وی باوجود ریشه‌کنی مکانیکی گیاه سنبل آبی، امکان رشد مجدد این گیاه تا ۱۵ سال در محیط آبی مورد هجوم باقی می‌ماند.

مدیرکل محیط‌زیست گیلان یادآور می‌شود: خطر فراگیری سنبل آبی به‌مراتب بسیار بیشتر از آزولا است و نباید بگذاریم این گیاه تمام وسعت تالاب انزلی و سایر تالاب‌های استان را در بربگیرد.

سنبل آبی رودخانه‌های صومعه‌سرا را غرق کرد

رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست صومعه‌سرا نیز در خصوص حضور سنبل آبی در این مناطق به خبرنگار مهر توضیح می‌دهد: در حال حاضر حضور سنبل آبی در دو منطقه مهم از شهرستان صومعه‌سرا که مدخل ورود رودخانه‌های بهمبر و چکوور به تالاب انزلی است مشاهده‌شده که به دلیل خطری که این مناطق را تهدید می‌کند، مبارزه مکانیکی با این گیاه مهاجم در این مناطق آغازشده است.

حمزه عشوری بابیان اینکه سنبل آبی موجب افزایش تعرق آب تا ۸۰ درصد می‌شود، می‌افزاید: به دلیل اهمیت موضوع مأموران اداره حفاظت محیط‌زیست شهرستان صومعه‌سرا تاکنون توانسته‌اند طی یک عملیات پاک‌سازی در مدت پنج روز رودخانه بهمبر را از وجود سنبل آبی پاک‌سازی کنند.

وی توانایی زنده‌بودن این گیاه را ۱۵ تا ۳۰ سال عنوان کرده و می‌گوید: سنبل آبی با کوچک‌ترین ذخیره آبی تکثیر می‌یابد ازاین‌رو لازم است تا با اجرای برنامه‌های پایشی برای جلوگیری از ورود مجدد این گیاه به سطح مناطق پاک‌سازی‌شده، از هجوم این گیاه به سایر نقاط جلوگیری شود.

تالاب «عینک» کور می‌شود؟

عشوری بیشترین حجم مشاهده‌شده از این گیاه را در روستای چکوور شهرستان صومعه‌سرا اعلام کرده و تصریح می‌کند: این گیاه در شهرستان صومعه‌سرا برای نخستین بار در تابستان امسال رؤیت شد ولی در حال حاضر تالاب عینک منبع اصلی این گیاه در استان گیلان است که متأسفانه به دلیل نا‌آگاهی مردم از خطر این گیاه و خریدوفروش آن به‌صورت گیاه تزئینی، به سایر نقاط استان نیز منتقل‌شده است.

وی می‌افزاید: خوشبختانه در مناطق درگیر در شهرستان صومعه‌سرا با استفاده از راهکار جمع‌آوری فیزیکی و با کمک جوامع بومی این مناطق توانسته‌ایم رودخانه بهمبر روستای سیادرویشان را به‌طور کامل و مناطق منتهی به تالاب در روستای چکوور را جمع‌آوری کنیم ولی متأسفانه هنوز بخش اعظمی از بخش روستای چکوور باقیمانده که محیط‌بانان و جوامع بومی در حال کار هستند ولی به دلیل هزینه‌بر بودن، اندکی با مشکل مواجه هستیم.

رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست صومعه‌سرا نبود شناخت کافی در مورد این‌گونه گیاهی را یکی از مشکلات بر سر راه برخورد با آن عنوان کرده و خاطرنشان می‌کند: بسیاری از کشورهای دنیا درگیر مقابله با این گیاه بوده و حتی در ایالت فلوریدای آمریکا نیز سالانه ۱۰۰ میلیون دلار برای مقابله با این گیاه هزینه می‌شود.

بخشنامه و دیگر هیچ

وی با اشاره به مخالفت سازمان محیط‌زیست برای برخورد با این گیاه از طریق سموم تصریح می‌کند: سازمان محیط‌زیست مخالف ورود هرگونه سم به داخل رودخانه‌ها و تالاب انزلی است و فعلاً بهترین روش برای نابودی این گیاه جمع‌آوری فیزیکی با کمک محیط‌بانان و سازمان‌های مردم‌نهاد و همچنین آگاهی و هشدار دادن به مردم برای پرهیز از هرگونه خریدوفروش و تکثیر این‌گونه گیاه است.

اگرچه طی ابلاغی که از سوی استانداری گیلان به فرمانداری‌های شهرستان‌ها به‌ویژه شهر رشت شده، فرمانداری‌ها موظف به مقابله با خریدوفروش گیاه سنبل آبی در معابر عمومی هستند اما به نظر می‌رسد که برخورد با سودجویان در این زمینه، نیاز به ورود و مداخله جدی‌تر دارد تا در کنار اقدامات مقابله‌ای با گیاه سنبل آبی و آگاهی بخشی به مردم درباره خطرات آن، پهنه‌های آبی استان از خطر نابودی در امان بماند  
نوشته شده توسط: حسن مرادپور   منبع: http://diyarmirza.ir 

حل مسائل زیست محیطی نیازمند رویکرد فلسفی است

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

امروزه و به خصوص در دهه اخیرحل مسائل محیط زیستی جدای از امور فنی نیازمند رویکرد جدیدی شامل رویکردهای جامعه شناختی، اخلاقی، فلسفی و .... است.

خبرگزاری مهر، گروه دین واندیشه: زندگی و همزیستی مسالمت آمیز با طبیعت را شاید بتوان یکی از مشخصه های بارز انسان اولیه دانست. آنها علاوه براینکه در دل طبیعت زندگی می کردند با آن روابط دوستانه و مهربانانه ای داشتند و طبیعت و محیط زیست را بخشی از خود به نوعی آن را مقدس می دانستند به مرور زمان با پیشرفت تکنولوژی، بین انسان و طبیعت فاصله افتاد و انسان ها طبیعت را امری بیرونی و با فاصله از خود دیدند شاید بتوان اینگونه گفت که به مرور زمان و در عصر مدرن طبیعت تبدیل به یک امر فانتزی برای انسان ها و از طبیعت برای تفریح و خوشگذرانی استفاده می شد؛ این اتفاق در کشورهای جهان سوم و درحال توسعه پررنگ تر هم بود. ادامه و پیشروی این سیر موجب شد که محیط زیست و طبیعت کم کم در معض خطرقرار بگیرد. به این ترتیب انسانی که تا دیروز دوست و رفیق طبیعت بود امروز تبدیل به دشمنی برای طبیعت شده است؛ خشک شدن دریاچه ها، خشکسالی، نابودی مراتع و جنگل ها و آلوده کردن آب دریاها تنها تعدادی از این دشمنی ها و بی مهری ها با طبیعت است. تشدید شدن این خطرات موجب شده که به نوعی بازگشت مجدد به طبیعت صورت بگیرد و انسان امروزی به فکر اصلاح و ترمیم رابطه خود با طبیعت بیفتد اما نکته مهم اینکه علیرغم صرف هزینه های کلان برای پروژه های عظیم محیط زیستی نتایج چندان رضایت بخشی حاصل نمی شود. همین موضوع، متفکران را به این فکر رهنمون کرد که حل مسائل محیط زیستی جدای از امور فنی نیازمند رویکرد جدیدی شامل رویکردهای جامعه شناختی، اخلاقی، فلسفی و .... است.

اخلاق زیست محیطی شاخه نسبتا جدیدی از مبحث اخلاق فلسفی است و در خصوص روابط اخلاقی بین انسانها و دنیای پیرامون آنها سوال می کند.  یکی از مهم ترین پرسش های مطروحه در این شاخه از علم این است که آیا ارزش محیط زیست طبیعی به خاطر منافعی است که برای ما انسانها دارند،  یا آن که آنها دست کم از برخی جهات واجد ارزشی هستند متعالی و ذاتی فارغ از منافع ما انسانها؟ پرسش دوم این است که ما در مقام انسان در خصوص ارتباطمان با سایر اجزای طبیعت چگونه باید بیندیشیم؟در این شاخه از علم، سوالات دیگری از این قبیل پاسخ داده می شود: آیا ما وظایف یا مسئولیتهایی در برابر انواع دیگر موجودات یا به طور کلی در برابر طبیعت داریم؟ آیا اصول اخلاقی تعیین می کنند که ما چگونه از منابع و محیط زیست اطرافمان بهره ببریم؟ اگر اینطور است اساس این اصول چیست و چه فرقی با اصول حاکم بر روابط ما با دیگر انسانها دارد؟ مسئولیتهای ما نسبت به طبیعت، چگونه با ارزشها و علایق بشری در تضاد می افتد؟ آیا این علایق  یا ارزشها با سایر علایق انسان در تضاد است؟

آلدولئو پلد برای اولین بار در ۱۹۴۹ شرحی، با عنوان «اخلاق زمینی» بر اخلاق محیط زیست نوشت. او در این مقاله خاطر نشان کرد که مسائل را نباید فقط بر اساس ارزش اقتصادی آن بسنجیم، چرا که اهمیت مسائل از دیدگاه زیست محیطی کمتر از مسائل اقتصادی نیست. پس از آن مباحث مربوط به اخلاق و فلسفه زیست محیطی به صورت پراکنده ادامه یافت. با توجه به حاد شدن مسائل زیست محیطی در امریکا و عدم موفقیت برنامه های مختلف این کشور در خصوص کنترل آلاینده های منتشره از سوی بسیاری از واحدهای صنعتی درسال۱۹۷۹ میلادی طرفداران محیط زیست از فیلسوفان امریکایی درخواست کردند که در زمینه اخلاق زیست محیطی فعالیت جدی خود را آغاز کنند.

در ایران هم چندسالی است که بیشتر از قبل به موضوع فلسفه محیط زیست و طبیعت توجه می شود. مصطفی محقق داماد، استاد حوزه و دانشگاه یکی از افرادی است که موضوعات مهمی را درخصوص محیط زیست بیان کرده و همواره به موضوع محیط‌زیست در نظام اندیشه دینی و اسلامی توجه داشته و کتابی هم با عنوان «الهیات محیط زیست» نوشته است.

وی دراین کتاب آورده است که ادیان ابراهیمی به طور کلی و خصوصا اسلام که منبع اصلی‌اش قرآن است، تذکر داده اند که ‌ای انسان! زمین امانتی به دست توست و باید آن را آباد کنی و از فساد در ارض بپرهیزی. یک معنای جزیی فساد در ارض همین چیزی است که در فقه به آن اشاره می‌شود. اما در معنای کلی هرگونه تخریب محیط‌زیست به معنای فساد در ارض تلقی می‌شود و از این جهت به بشر تذکر داده شده است که زمین و آب و هوا را فاسد نکن. در آنجا همچنین به یک نگرش فلسفی اشاره کرده‌ام و گفته‌ام که بنا به فلسفه حکمت متعالیه محیط‌زیست انسان خداوند است، یعنی ما محاط به خداوند هستیم و خداوند محیط بر ما است. طبیعت تجلی الهی است و تجاوز به این تجلی الهی موجب غضب الهی می‌شود. بنابراین خداوند به هیچ‌وجه تحریک به تخریب محیط‌زیست نکرده است، بلکه برعکس آن است. به طوریکه در قرآن تصریح شده است که «ولا تُفْسِدُوا فِی الْأرْضِ بعْد إِصْلاحِها» (سوره اعراف، آیه ٥٦) یعنی زمین به نحو صالح به دست شما رسیده است و نباید آن را فاسد کنید.رابطه اخلاق انسانی با طبیعت رابطه‌ای تنگاتنگ است. در این کتاب یک نظریه ارایه کرده‌ام و گفته‌ام که تاکنون در ذهن همه کس اخلاق را در رابطه انسان با انسان می‌دیدند، در حالی که چنین نیست و اخلاق امری وسیع‌تر است و به رابطه سه جانبه و مثلثی انسان با انسان با طبیعت بازمی‌گردد.

قرآن کریم این را می‌گوید. خداوند تبارک و تعالی در سوره شمس می‌فرماید: «والشّمْسِ ضُحاها (١) سوگند به خورشید و تابندگی‌اش، والْقمرِ إِذا تلاها(٢) سوگند به ماه چون پی [خورشید] رود، والنّهارِ إِذا جلّاها(٣) سوگند به روز چون [زمین را] روشن گرداند، واللّیْلِ إِذا یغْشاها(۴) سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد، والسّماءِ وما بناها(٥) سوگند به آسمان و آن کس که آن را برافراشت، والْأرْضِ وما طحاها(٦) سوگند به زمین و آن کس که آن را گسترد»

وی در یکی از مصاحبه های خود  بیان کرده که  یکی از اتهاماتی که به ادیان توحیدی و الهی وارد می شود این است ادیان موجب تخریب محیط‌زیست هستند. این قضیه چندین سال پیش (١٩٦٧) نخست در یک مقاله (نوشته تانسند وایت، استاد تاریخ قرون وسطی دانشگاه پرینستون و استنفورد امریکا) علیه یهودیت و مسیحیت بیان شد. یعنی در وهله اول اسم اسلام مطرح نبود و ادعا شده بود که این دو دین (یهودیت و مسیحیت) موجبات تخریب محیط‌زیست هستند، زیرا اینها بشر را «عزیز بی‌جهت» بار آورده‌اند و گفته‌اند که جهان برای تو خلق شده است و زمین برای توست و چون انسان این احساس را کرده، به عنوان مالک زمین به نحو غیرمنطقی از طبیعت بهره‌برداری کرده است. به عبارت دیگر بنا به این دیدگاه، در ادیان یهودیت و مسیحیت چون خدا به انسان گفته که همه طبیعت برای تو آفریده شده و انسان گل سرسبد آفرینش است و همه آفرینش برای اوست، بنابراین بشر خودش را مالک طبیعت دانسته است. بعدها این دیدگاه از اختصاص به یهودیت و مسیحیت بیرون آمد و به تدریج به اسلام نیز توسعه پیدا کرد (در سال ١٩٨٣ کیت توماس، استاد تاریخ بریتانیایی کتابی در این زمینه نوشت.).

رضا داوری اردکانی، رئیس فرهنگستان علوم از دیگر اساتید فلسفه است که راجع به محیط زیست و طبیعت نظرات خواندنی دارد، وی در مراسم روزجهانی فلسفه که در سال ۱۳۹۲ در موسسه حکمت و فلسفه با عنوان «فلسفه و شاخت  طبیعت» برگزار شد گفت: ما با طبیعت قهر کرده‌ایم اما آن را منبع نیرو می‌دانیم. ما باید نیرو را از طبیعت استخراج کرده و به کارگیریم و ارتباطی با عالم برقرار کنیم، تکنولوژی جدیدی از این نیرو به وجود می‌آید وقتی به جهان توسعه یافته می‌رویم، بشر، طبیعت را استخدام و به خدمت خود در می‌آورد اما چون با آن هماهنگی دارد وقتی وارد شهر آسمان‌خراش‌ها با ۲۰ میلیون جمعیت می‌شود وضعیت اضطرار را مشاهده نمی‌کند! تردد ماشین‌ها زوج و فرد نیستند، پس چه می‌شود که می‌گویند تهران فقط یک روز هوای سالم داشته است؟! ما به تبع غرب و عالم جدید، طبیعت را مرده می‌دانیم اما در استخدام طبیعت، مقلد و ناتوان هستیم، هماهنگی در کار و تکنولوژی نمی‌بینیم چرا که ما سازنده تکنولوژی نیستیم درست است که ما ابوریحان بیرونی، ابن‌هیثم‌ها داشته‌ایم اما نیوتن نداشته‌ایم، چرا که فیزیک نیوتن، کمال فیزیک ابن‌هیثم نیست بلکه فیزیک دیگری است. وقتی این ناهماهنگی وجود دارد قهراً آثار و نتایج مطلوب به دست نمی‌آید؛ اقتصاد و تکنولوژی بی‌سامان است ما قطعاتی را که از جاهای ارگانیک گرفته‌ایم نمی‌دانیم باید در کجا قرار دهیم و فکر نمی‌کنیم هر یک از آنها جایی برای خویش دارد. در این صورت و با این تلقی، همه چیز ناهماهنگ است و چیزهای مختلف در جای حقیقی خود قرار نمی‌گیرد و کسی در این زمینه مقصر نیست.

مرور کردن نظرات این دو استاد فلسفه درباب طبیعت و محیط زیست تنها بخش اندکی از نظریات صاحب نظران و کارشناسان فلسفه دراین حوزه است ولی نکته ای که از سخنان تمامی اساتید و کارشناسان فلسفه برمی آید اینکه امروز تنها با فن و ابزار وتشریفات دولتی و سازمانی نمی توان به داد طبیعت و محیط زیست  رسید و لازم است که اساتید حوزه فلسفه، الهیات ،جامعه شناسی و تاریخ هم وارد عمل شوند و برای حل مسائل و مشکلات محیط زیستی موجود همفکری کنند تا شاید روی آوردن به این رویکرد جدید بتواند به داد طبیعت برسد. 

منبع: https://www.mehrnews.com/news/4261326/

حجم پلاستیک با جایگزینی شیشه کاهش می یابد؟

سالانه در جهان حدود ۳۰۰ میلیون تن پلاستیک تولید می شود این در حالی است که سرانه مصرف پلاستیک در جهان در حال افزایش است ولی چه راهکاری هایی برای کاهش آن وجود دارد؟ در اغلب کشور های جهان همچون انگلستان قوانین سخت گیرانه ای به تازگی تصویب شده که دنبال آن سوپر مارکت ها و مراکز ارائه دهنده پلاستیک باید نسبت به کاهش حجم پلاستیک و حذف آن اقدام کنند ولی منتقدین معتقدند این روش محدودیت را به بار می آورد و باید روش های دیگر را امتحان نمود!

حجم پلاستیک و کاهش آن با استفاده از جایگزینی شیشه

شیشه و بازگردانی دوباره آن به چرخه مصرف هم اکنون نیز در بعضی از کشور های جهان انجام می شود. بطری های شیشه ای شیر، دوغ و نوشابه قابل بازگشت به چرخه مصرف هستند و در ایران سرانه بازیافت سالانه کمتر از ۸ درصد عنوان شده است و بسیاری از شرکت های ارائه دهنده نوشابه، شیر و دوغ نسبت به کاهش پلاستیک تولیدشان اقدام نمی کنند زیرا قوانینی برای کاهش آن وجود ندارد و تا به حال نیز اقدامی توسط مسئولین دولتی انجام نگرفته است.

دوغ آبعلی

یکی از مثال های بارز دوغ آبعلی است. این شرکت علاوه بر اینکه سرانه تولید پلاستیکش تحت کنترل نیست، شیشه های نوشیدنی اش نیز حتی ۱ درصد نیز بازیافت نمی شوند البته این عمل غیر معقولانه در تمامی شرکت های حال حاضر ایران وجود دارد. بی شک دوغ آبعلی با طمعی فوق العاده و بی نظیر در سال های اخیر در ایران مشتری های ثابت و زیادی را جذب خود کرده است ولی اگر نگاهی به اهمیت این شرکت نسبت به محیط زیست بیاندازیم نتیجه ای نخواهیم یافت.

یکی از قوانین و مقررات برای شرکت های ارائه دهنده نوشیدنی خارجی این است که وظایف خود را در قبال محیط زیست و حفظ آن به انجام برسانند. اینکه جایگزینی شیشه به جای پلاستیک روشی خوب و بهینه ای بوده درست است ولی این امر زمانی ارزش می یابد که نسبت به بازگردانی دوباره آن به چرخه مصرف اقدام شود.

منبع: https://eafworld.com/reduced-plastic-volume/

کاشت گونه‌های اشتباه منجر به بیابان‌زایی می‌شود

عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور گفت: کاشت درخت در هر زمان و مکان کار درستی نیست و ممکن است با انتخاب گونه و یا زمان غلط منجر به تشدید بیابان‌زایی شود.

به گزارش مهر، محمد درویش گفت: ایرانیان سال‌هاست که نشان دادند درخت برای آن‌ها حرمت دارد.

وی ادامه داد: ما در کشوری زندگی می‌کنیم که هفت درصد خاک پهناور آن رویشگاه جنگلی دارد، سقف سرانه هر ایرانی از جنگل چیزی حدود ۰/۱۷ هکتار است این در حالی است که هر شهروند کره زمین هشت‌دهم سهم دارد.

درویش افزود: یعنی ما باید چهار برابر متوسط علاقه و توجه مردم جهان به حفظ جنگل‌ها را داشته باشیم، آیا چنین چیزی اتفاق افتاده است؟ باید ظرفیت‌سازی بیشتری تاکنون اتفاق می‌افتاد.

نقش رسانه در حفظ محیط زیست

این کنشگر محیط زیست اضافه کرد: رسانه‌ها باید محتواهای جذابی تولید کنند و نشان دهیم که حفظ و حراست جنگل‌های هیرکانی که در شمار دیرینه‌ترین جنگل‌های موجود در کره زمین است چرا باید در صدر اولویت‌های راهبردی ما باشد؟ و ده‌ها چرای دیگر.

وی گفت: اگر مردم به این اطلاعات به شکل جذاب، مؤثر و ساده آشنا شوند، در برابر آتش‌سوزی جنگل‌ها، قطع بی‌رویه جنگل‌ها، جانمایی غلط جاده‌ها و سکونتگاه‌های شهری و صنعتی بی‌تفاوت نخواهند بود.

درویش افزود: هر درختی که از دست برود یعنی ما آینده تیره‌تری را برای نسل آینده فراهم می‌کنیم و این یک گناه نابخشودنی است، امیدوارم نهضت حفظ حرمت درختان بتواند جایگاه بایسته خود را در کشور پیدا کند.

وی گفت: همه تلاش ما در موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع این است که یافته‌های پژوهشی به زبان ساده منتقل شود، ما هستیم که باید بگوییم چرا درخت ۵۰۰ ساله تا ۲۰۰ هزار دلار ارزش دارد؟ خدمتی که یک درخت ارائه می‌دهد چیست؟ چگونه می‌توان از این جذابیت‌ها پول تولید کرد بدون این‌ که شما قربانی احداث جاده‌های بیشتر و یا استقرار صنایع آلوده‌کننده مانند پتروشیمی و نظایر آن شوید.

درویش گفت: مناطق شمالی ما به خاطر وجود پایه‌های بالای هزار سال یک منطقه راهبردی و استراتژیک است و نباید بر سر آن معامله شود.

بدتر شدن اوضاع سفره‌های زمینی با کاشت گونه‌های اشتباه

عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور گفت: باید تلاش کنیم که از گونه‌هایی استفاده کنیم که با کمترین میزان آبیاری دستی بتوانند در منطقه مستقر شوند.

درویش تصریح کرد: خیران و تشکل‌های مردم‌نهاد باید این نکته را در نظر بگیرند که کاشت درخت در هر زمان و مکان کار درستی نیست و ممکن است با انتخاب گونه و یا زمان غلط منجر به تشدید بیابان‌زایی شوند.

وی تأکید کرد: گونه‌های آب‌دوست نباید در جای خشک کاشته شود زیرا سبب بدتر شدن اوضاع سفره‌های زیرزمینی می‌شوند.

۲ میلیون هکتار از جنگل‌های هیرکانی در طول ۶۰ سال از بین رفت

این کنشکر محیط زیست اظهار کرد: دو میلیون هکتار از جنگل‌های هیرکانی را در طول ۶۰ سال اخیر از دست دادیم و اولویت ما ترمیم جنگل‌های هیرکانی است.

وی ادامه داد: از دیگر اولویت‌ها ترمیم جنگل‌های زاگرس، ارسباران و حرا است، هم‌وطنان باید کمک کنند تا بودجه لازم در اختیار نهاد تخصصی این حوزه قرار بگیرد.

درویش گفت: این بودجه هم مادی و هم معنوی است یعنی نیروی انسانی در چنین روزهایی در خدمت نهاد متولی باشد.

وی ادامه داد: آن‌ها مشخص کرده‌اند که چه نقاطی در اولویت کاشت درخت است به مفهوم این‌که درخت را بکاریم و نگران آبیاری آن نباشیم زیرا ان درخت بسته به اقلیم منطقه خودش می‌تواند سازگار باشد.

درویش اظهار کرد: اگر در دو دهه اخیر رصد کنید تعداد درختانی که شهرداری‌ها و سازمان‌های مختلف می‌کارند اگر سبز می‌شد اکنون جایی برای سوزن انداختن هم نبود اما به دلیل مناسب نبودن گونه‌ها برای اقلیم، رشد نمی‌کند.

انتخاب کاج برای شمال کشور اشتباه است

عضو هیئت علمی مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور گفت: کاج در برخی از مناطق کشور اشکالی ندارد، اما در شمال که مازو، راش، افرا و توسکا داریم نباید کاج کاشته شود و این غلط است، ما نباید گونه‌های غیربومی را جایگزین بومی‌ها کنیم.

وی بیان کرد: مهم‌ترین اقدام برای ممانعت از ورود ریزگردها این است که جلوی تغییر اراضی گرفته شود، به حریم جنگل‌ها احترام بگذاریم و تحت هیچ شرایطی مجوز تغییر کاربری را ندهیم.

منبع: شهر > محیط زیست ایران - همشهری آنلاین:

راهکارهایی برای کاهش مصرف آب در خانه‌تکانی

خانه‌تکانی از جمله سنت‌های ما ایرانیان است که با انجام آن به استقبال بهار می‌رویم، اما دغدغه فعالان محیط زیست در روزهای پایانی سال و شروع خانه‌تکانی‌ها، مدیریت مصرف آب است. پویش خانه تکانی و مدیریت مصرف آب کمپینی است که اخیرا با دغدغه مصرف آب در خانه تکانی‌ها شکل گرفته است. مجید رحمانی یکی از اعضای این کمپین راهکارهای ساده‌ای را برای کاهش مصرف آب در این ایام پیشنهاد داده است.

به گزارش ایسنا، مجید رحمانی درباره روش‌های کاهش اتلاف آب هنگام خانه‌تکانی توضیح داد: قبل از اقدام به شست وشوی هر چیزی از خود بپرسید که آیا شستن آن وسیله واقعا ضروری است یا از روی عادت این کار را انجام می‌دهید همچنین برای شست وشوهای ضروری برنامه داشته باشید و اقلام هم جنس را در کنار هم بشویید تا میزان آب مصرفی کمتر شود.

وی ادامه داد: شوینده‌های شیمیایی هر چند باعث پاکیزگی می‌شود اما استفاده نادرست از این مواد در کوتاه مدت آسیب جدی به سلامت انسان و محیط زیست وارد می‌کند. این مواد در چرخه استفاده از آب‌های خاکستری باقی می‌ماند و به محیط‌های مختلف مانند زمین‌های کشاورزی وارد می‌شود. وجود مواد شیمیایی در آب فرایند تصفیه فاضلاب را با مشکل مواجه می‌کند بنابر این تا جایی که امکان دارد از این شوینده‌های شیمیایی کمتر استفاده کنیم.

این عضو پویش خانه تکانی و مدیریت مصرف آب در ادامه گفت: آبی که حاوی مواد شوینده شیمیایی نیست را می‌توان به مصرف گل‌ها و گیاهان خانگی رساند و اینگونه از هدر دادن آن‌ها جلوگیری کرد.

رحمانی با بیان اینکه شستن پرده‌ها و فرش‌ها را به کاربلدها بسپارید، تصریح کرد: با این کار از استفاده از آب تصفیه شده برای شستشوی این وسایل جلوگیری می‌شود.

وی با بیان این که قبل از اقدام به شستن هر چیزی به راهکارها و ابزارهای مورد نیاز آن فکر کنید، اظهار کرد: استفاده از آب به عنوان جارو برای تمیز کردن بالکن یا حیاط، کار بسیار غلطی است که گاهی اوقات موقع خانه تکانی‌ها دیده می‌شود. در شرایطی که در کشور با کم آبی دست و پنجه نرم می‌کنیم هدر دادن آب به این شکل بسیار ناپسند است.

این عضو هیات مدیره خانه محیط زیست استان آذربایجان شرقی با تاکید بر این که سرویس و تعمیر شیرآلات خراب را در لیست کارهای خانه تکانی قرار دهید، گفت: با این کار مانع از هدررفت آب تصفیه شده و تبدیل آب سالم به فاضلاب می‌شویم.

رحمانی در ادامه بر تفکیک زباله‌ها هنگام خانه تکانی تاکید و اظهار کرد: با این اقدام میزان مصرف انرژی و آب نسبت به تولید اولیه به طرز چشمگیری کاهش پیدا می‌کند.

این عضو پویش خانه تکانی و مدیریت مصرف آب توصیه کرد که برنامه‌های فنی وسایل خانگی مختلف مانند لباسشویی را بیاموزید تا بتوانید مدت زمان شست و شو را بر اساس نیاز خود تنظیم کنید.

وی در پایان گفت: اگر فردی پول کافی دارد که می‌تواند هزینه آب، برق و گاز را پرداخت کند نباید این مسئله بهانه‌ای برای اسراف شود و به اندازه‌ای از این منابع استفاده کند که موجب سلب این نعمت از سایر همنوعان و موجودات زنده شود.

منبع: شهر > محیط زیست ایران - همشهری آنلاین: