اجرای طرح تعویض نهال با کاغذهای باطله

رئیس سازمان جوانان جمعیت هلال احمر گفت: انجام طرح های ابتکاری اعضای داوطلب از جمله کاشت نهال به تعداد اعضای داوطلب و طرح ایمنی و سلامت مسافران نوروزی از دیگر برنامه های فرهنگی طرح ملی نهضت سبز است.

به گزارش آژانس خبری چاپ و بسته بندی، وی همچنین پلاک کوبی درختان، برگزاری نمادین مراسم جشن تولد برای کهنسال ترین درخت شهرستان ها، ایجاد و نامگذاری بوستان های ویژه جوانان و واگذاری مسئولیت کاشت و نگهداری تا پایان عضویت، اجرای طرح تعویض نهال با کاغذهای باطله و موادبازیافت، اجرای شیوه های ابتکاری در آبیاری نهال و پوشش گیاهی محل تحصیل یا کانون برای صرفه جویی و هدررفت آب، همگی تحت عنوان برنامه های فرهنگی اجرا می شود.

قبادی دانا اظهار امیدواری کرد: اجرای طرح ملی نهضت سبز با مشارکت فعال جوانان، گام اساسی در زمینه حفظ و حراست از محیط زیست باشد و بتوانیم از منابع طبیعی به خوبی محافظت کنیم.

منبع : http://papna.ir/home/ShowContent.php

تولید کاغذ ضدآب از بطری‌های پلاستیکی!

یک گروه از کارآفرینان مکزیکی موفق به ابداع روشی شده اند که بطری های پلاستیکی را به کاغذ ضدآب تبدیل می کند.

به گزارش آژانس خبری چاپ و بسته بندی ایران،  محققان ادعا کرده‌اند که این روش در تولید همین مقدار کاغذ به روش‌های سنتی، باعث حفظ 20 درخت می‌شود و حدود 56 هزار لیتر آب در هر تن تولید کاغذ صرفه‌جویی می‌شود. کاغذ ضدآب در چاپ کتاب، انواع لوازم‌التحریر و جعبه کاربرد دارد.

مدیر این پروژه هزینه تمام شده تولید کاغذ به این روش را 15 درصد ارزان‌تر از مکانیسم‌های فعلی برآورد کرده است؛ البته اسپانیا و تایوان نیز از روشی مشابه برای تولید کاغذ استفاده می‌کنند ولی قیمت تمام شده روش محققان مکزیکی، یک چهارم روش استفاده شده در دو کشور دیگر است.

سالانه حدود 700 هزار تن کاغذ برای تولید کتاب، دفتر، جعبه و دستمال توالت در مکزیک تولید می‌شود که هزینه‌های تولید و جنگل‌زدایی آن بسیار بالاست.

بطری‌های پلاستیکی استفاده شده در این فرآیند از جنس پلی‌اتیلن ترفتالات یا به اختصار PET هستند.

منبع : http://papna.ir/

کاغذ دیجیتال را بهتر بشناسید

کاغذ دیجیتال نوعی کاغذ است که به همراه قلم دیجیتال برای ایجاد اسناد دیجیتال دست نوشته به کار می رود.

به گزارش آژانس خبری چاپ و بسته بندی ایران،  الگوی نقطه ای چاپ شده مختصات نقاط را بر روی کاغذ دیجیتال مشخص می سازد.قلم دیجیتال از این الگو برای نگهداری دست نوشته و انتقال آن به رایانه استفاده می کند.کاغذ دیجتال نباید با کاغذ الکترونیک اشتباه گرفته شود.
کاغذ دیجیتال

مختصات نقطه ای نوعی بارکد دو بعدی است.معمول ترین الگوی مورد استفاده در این کاغذ الگوی نقطه ای آنوتو (Anoto)است.در الگوی نقطه ای آنوتو کاغذ به جدولی با فواصل ۳/۰ میلی متر تقسیم می شود.

دوربینی که بر روی قلم دیجیتال نصب شده معمولا یک گروه ۶×۶ نقطه ها را ثبت می کند.تمام فضای الگو به حوزه (domain)های متعددی تقسیم می شود.می توان الگوی نقطه ای آنوتو را با استفاده از یک فرآیند استاندارد چاپ با تفکیک حداقل ۶۰۰ dpi و جوهر سیاه کربن پایه تقریباً بر روی هر کاغذی چاپ کرد.  

جوهر نور مادون قرمز ساطع شده از قلم دیجیتال را جذب می کند و با استفاده از گیرنده ای که دارد الگوی نوری بازتاب شده از کاغذ را اندازه گیری می کند. می توان از جوهرهایی به رنگ های دیگر و نیز جوهر سیاه غیر کربن پایه برای چاپ اطلاعاتی که برای کاربر قابل رؤیت و برای قلم دیجیتال نامرئی باشند استفاده کرد.

منبع : http://papna.ir/

چاپگری با قابلیت استفاده از کاغذهای استفاده شده

برای بسیاری از کاربران چاپگر، تامین کاغذ مورد استفاده چاپگر یک مشکل است.

این مشکل برای شرکت و اداراتی با حجم چاپ روزانه زیاد بیشتر به چشم می‌آید. به همین دلیل در بعضی از موارد مشاهده می‌شود که راهکارهای عجیبی برای کم کردن هزینه‌های تامین کاغذ از طرف بعضی ارایه می‌شود.

یکی از این راه حل ها استفاده از کاغذهایی است که یک بار مورد استفاده قرار گرفته و به بیان ساده‌تر یک روی آنها چاپ شده و روی دیگر سفید است. استفاده از این کاغذها اگرچه تا حدودی موجب صرفه‌جویی در هزینه تامین کاغذ می‌شود، اما پس از مدتی موجب بروز ایراداتی برای چاپگر شده و هزینه‌های جانبی را دو برابر می‌کند.

این موضوع موجب شد تا برخی از تولیدکنندگان در این زمینه دست به ابتکاراتی بزنند.

تولید و ورود چاپگرهایی با قابلیت بازیافت کاغذ یا تبدیل کاغذهای چاپی و استفاده شده به کاغذهای سفید یکی از این ابتکارات است.

بر اساس خبرهای رسیده، این اواخر دستگاه‌های چاپگر جدیدی به بازار معرفی شده‌اند که نه تنها کاغذهای استفاده شده (کاغذهایی که یکبار مورد استفاده چاپگر قرار گرفته‌اند) مشکلی برایشان ایجاد نمی‌کند.بلکه اصلا این دستگاه برای کاغذهای پرینت شده طراحی و تولید

شده است.

کافی است کاغذ‌های پرینت شده را در این دستگاه دیجیتالی قرار دهید و از طرف دیگر کاغذ سفید تحویل بگیرید!

این دستگاه توسط مهندسان دانشگاه کمبریج طراحی و تولید شده است. آنها از لیزر سبز برای این کار استفاده می‌کنند؛ چرا که بیشترین توانایی را برای این کار دارد.

این دستگاه که Unprint  نام دارد، همچنین از پالس‌های کوتاه لیزر برای پاک کردن کلمات و تصاویر از روی کاغذ استفاده می‌کند. لیزر در واقع جوهر روی کاغذ را بخار می‌کند. اما به طوری که آسیبی به خود کاغذ وارد نمی‌شود. این دستگاه کمک بزرگی به صرفه‌جویی در مصرف کاغذ می‌کند و جان هزاران درخت را نیز نجات می‌دهد.

منبع: خبرگزاری فارس

ساخت کاغذ از یک گیاه مضر در اکوسیستم

محققان ایرانی با تلاش فراوان درنهایت موفق شدند از یک گیاه مضرهمچون سنبل آبی، خمیر کاغذ تولید کنند.

فرشاد زارع محقق ایرانی گفت: گیاه سنبل آبی یک گیاه مضر در اکوسیستم است که آسیب‌های جدی به همراه دارد ولی در تحقیقاتی به این مسئله دست یافتیم که می‌توان از بروز آسیب‌های سنبل آبی جلوگیری کرد.

وی همچنین افزود: با استفاده از این گیاه مضر اکوسیستم می‌توانیم ضمن پیشگیری از آسیب‌های جدی این گیاه، خمیر کاغذ تهیه کنیم و با این کار مانع قطع شدن درختان شویم.

زارع در ادامه اظهار داشت: همچنین از این طریق به توسعه اشتغال‌زایی نیز کمک شایانی می توان کرد.

محقق این طرح ادامه داد: ما برای تولید این خمیر کاغذ به دستگاه و امکانات پیشرفته نیازی نداریم بنابراین می‌توانیم در کارخانه‌های معتبر این خمیر را در انواع کاغذهای بهادار و کاغذهای تترا و … تبدیل کنیم.

شایان ذکر است، فرشاد زارع موفق شده است رتبه اول علوم زیستی و پزشکی در بخش دانش آموزی جشنواره خوارزمی را به خود اختصاص دهد.

منبع: خبرگزاری فارس

بازیافت شیشه

بازیافت شیشه:

شیشه از این نظر بی نظیر است که بارها می‌توان آن را به کار برد. شیشه‌های شکسته یا ضایعاتی را می‌توان با ماسه، سنگ آهک و کربنات سدیم مخلوط کرد و شیشهٔ نو به دست آورد.

با گسترش سریع شهرها و افزایش پسماندها، بر مشکلات شهر و هزینه‌های حمل و نقل و دفع این پسماندها افزوده شده و آثار جانبی آن را بر محیط‌زیست و سلامت بشر می‌توان مشاهده کرد.

پسماندهای حاصل از فعالیت‌های انسان، سال‌ها طول می‌کشد تا تجزیه شیمیایی و فیزیکی شوند، به همین علت متخصصان بر این تلاش‌اند که ضمن استفاده مطلوب از این منابع، بتوان به طور بهینه و بدون بر هم زدن نظم حیاتی آن را به طبیعت بازگردانند.

شیشه یکی از مواد قابل بازیافت است که در صورت بازیافت می‌تواند اولاً صرفه‌جویی در استفاده از مواد خام را دربرداشته باشد، ثانیاً به صرفه‌جویی در مصرف انرژی منجر می‌شود. نزدیک به ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، شیشه بیشتر به صورت دانه‌های تزئینی در خاورمیانه مورد استفاده قرار می‌گرفت.

۱۵۵۰ سال قبل از میلاد مسیح، ظرف‌های شیشه‌ای رنگی جهت پخت‌وپز و نوشیدن استفاده می‌شدند. همراه با انقلاب صنعتی، ساخت شیشه در مقیاس بزرگ شروع شد که اوج آن ظرف‌های شیشه در قرن۲۰ بوده ولی امروزه قیمت آن ارزانتر و مصرف آن بیشتر است و برای بسته‌بندی، تولید مواد و استفاده در پنجره و کاربردهای متنوع دیگری استفاده می‌شود.

بازیافت شیشه دلایل زیست‌محیطی، اقتصادی و فرهنگی مهمی دارد. کیفیت بازیافتی شیشه شبیه کیفیت شیشه‌ای است که از ابتدا توسط مواد خام اولیه ساخته شده‌است. شیشه می‌تواند بدون اینکه از کیفیت آن کاسته شود، بازیافت شود.

به طوری‌که هر بطری شیشه‌ای می‌تواند تا ۱۵ بار در چرخه بین تولید و مصرف مورد استفاده مجدد قرار گیرد. بازیافت شیشه مقرون به صرفه‌است و قیمت مصرف آن را کاهش می‌دهد. بازیافت شیشه به ذخیره انرژی منجر می‌شود و موجب حفظ محیط‌زیست نیز می‌گردد.

استفاده از شیشه بازیافتی سبب ذخیره صدها هزار تن ماده خام اولیه در هر سال می‌شود که این کار نیاز به استخراج ماده خام را کاهش می‌دهد و به حفظ زیبایی مناطق اطراف شهرها منجر می‌گردد. از طرفی باعث اشتغال‌زایی نیز می‌شود.

به ازای هر تن تولید شیشه نو از ماده خام اولیه ۸/۲۷ پوند آلودگی، تولید می‌شود که بازیافت شیشه این مقدار را ۲۰-۱۴ درصد و مصرف انرژی را به ۳۲-۲۵ درصد کاهش می‌دهد و می‌توان به ازای هر تن شیشه بازیافتی ۹ گالن نفت ذخیره می‌شود. اما شیشه‌هایی که قابل بازیافت‌اند، شامل تمام بطری‌هایی به رنگ سبز، قهوه‌ای که در آنها ماءالشعیر، نوشابه، آب، آب معدنی ریخته می‌شود و تمام ظروف دهانه گشاد شیشه‌ای و ظروف حاوی چاشنی می‌شود.

شیشه‌هایی که غیرقابل بازیافت‌اند شامل: شیشه شکسته پنجره، شیشه شکسته جلو اتومبیل، ظرف سفالی پیرکس، ظروف شیشه‌ای برای زیبایی، لامپ روشنایی یا لوله فلورسنت، شیشه‌های آزمایشگاهی و طبی، آینه و شیشه‌های لعابی مانند کریستال و شیشه تلویزیون.

مهم‌ترین مرحله و شاید پرهزینه‌ترین مرحله در بازیافت شیشه از زباله‌های شهری، جداسازی شیشه براساس رنگ، مخلوط زباله‌هاست، بنابراین توصیه می‌شود شیشه‌ها در محل تولید توسط شهروندان جدا شوند و در حد امکان برچسب و در روی بطری‌های شیشه‌ای از آنها جدا شوند و برای استفاده مجدد قرار بگیرند که البته باید اطمینان حاصل کرد که برای نگهداری مواد سمی و خطرناک استفاده نشده باشد.

در زباله‌ها می‌توان بطری‌های سالم شیشه‌ای زیادی را پیدا نمود. غالب این بطری‌ها را شیشه‌های کوچک که مقاومت آنها در مقابل شکنندگی بیشتر از بطری‌های عمومی بزرگ است، تشکیل می‌دهند، اما با این حال برخی از افراد به علت عدم آگاهی ارزش اقتصادی بطری‌های بزرگ و یا هر علت دیگر، گاهی اوقات بطری‌ها را روی زباله‌ها می‌اندازند که در کنار بطری‌های کوچک موجود در زباله جمع‌آوری می‌شوند.

۱ - طراحی سطل‌های چند قسمتی به طوری‌که هر قسمت آن مخصوص یک نوع زباله باشد. ۲ - قرار دادن سطل‌های مخصوص جمع‌آوری شیشه در مغازه‌ها و مراکز تولید شیشه ۳ - قراردادن سطل‌های مخصوص جمع‌آوری شیشه‌های نوشابه، شیشه شیر، ماءالشعیر و... در مدارس ۴ - آموزش چهره به چهره شهروندان به‌خصوص خانم‌های خانه‌دار در نحوه جمع‌آوری شیشه‌ها ۵ - استفاده از تبلیغات تلویزیونی برای آموزش به افراد.

بازیافت پت

مراحل بازیافت PET 

اولین قدم برای احداث یک واحد بازیافت پت مراجعه به اداره صنایع استان خود و درخواست برگه جواز تاسیس است.برای این کار فرم اداره صنایع را تکمیل می کنید که در آن مساحت زمین-مساحت سالن سرپوشیده-ارزش ماشین آلات-میزان برق مورد نیاز-میزان آب مورد نیاز و غیره را میپرسند.و شما با اخذ این برگه اولین قدم را برداشته اید.مدت اعتبار این برگه یک ساله است.و شما فرصت دارید تا نسبت به احداث واحد خود در این یکسال اقدام کنید.البته قابل تمدید هم هست.

خواص فیزیکی و شیمیایی ویژه pet مانند استحکام مکانیکی بالا و استحکام اتصالات شفافیت وزن سبک و بی خطر بودن و نفوذ نا پذیری در برابر co2 سبب شده است که بطور گسترده در ساخت بطریهای نوشیدنی و الیاف بکار رود.مزیت دیگر استفاده از بطریهای پت اثر نداشتن pet  در مزه و پایداری در برابر گرماست.

صنعت با معرفی بطریهایی که از مواد نفوذ ناپذیر در ساخت آنها استفاده می شود و خواص استثنایی دارند دوره جدیدی را تجربه می کند.معرفی این بطریهای جدید منجر به گسترش بی سابقه بازار مصرف شده است.جنس این بطریهای شفاف چیزی نیست جز petکه پیش بینی میشود بازار مصرف آن روز به روز بیشتر هم بشود.بازیافت پت در اروپا به بیش از 250 هزار تن در سال رسیده است.

مهمترین کاربرد پت بازیافت شده در الیاف-موکت ها-عایق ها-پارچه های بی بافت-ورق ها-فیلم ها-نوارها-تسمه ها و بطریهای جدید پت است.

بطریهای شفاف پی وی سی بسیار شبیه بطریهای پت هستند.باید هنگام تفکیک به کد بازیافت در زیر بطری توجه کرد.

پی وی سی یا همان پلی وینیل کلراید اصلی ترین آلاینده پت است.pvc در پروسه بازیافت هنگام مخلوط شدن با پت ایجاد اسید می نماید که این اسید باعث شکنندگی و تغییر رنگ پت به زرد می گردد.که باعث افت کیفیت پت و غیر قایل قبول بودن آن برای خریدار نهایی می گردد.

آلاینده ها تاثیر به سزایی در ارزش بازیافتی پلاستیکهای جمع آوری شده دارند.آلاینده ها موجب افزایش هزینه ها گردیده و ضایعات صنایع بازیافت پت را نیز افزایش می دهد.

طریهای پت پس از آسیاب وارد یک سرند لغزنده می شود تا خاک و آلودگی باقیمانده از پرکها جدا شود.سپس وارد وان فلوتینگ یا شناورساز می شود تا در آن درب و لیبل از پت جدا شوند.

در بازیافت پت قسمت سورتینگ یا همان جدا سازی بطریها از نظر رنگ بیشترین هزینه را برای تولید کننده دارد چراکه برای این کار به نیروی کارگری زیادی مورد نیاز است.باید بیرنگ را از آبی و سبز و زرد و قهوه ای جدا کنند.بیشترین بار در ضایعات پت بیرنگ است.که مرغوب ترین نیز هست.

عضی واحدهای بازیافت بدلیل امکانات کم بطریها را فقط خرد می کنند با درب و لیبل بصورت در هم به فروش می رسانند.

حمل و نقل بطریهای ضایعاتی پت مقرون به صرفه نیست چون سبک هستند و حجیم.بنابر این بعضی واحدهای بازیافت یا فروشندگان این بطریها را از نظر رنگ جدا می کنند و درب و رینگی درب را هم جدا می کنند سپس پرس می کنند و به شکل مکعب در می آورند.مزیت این کار این است که فضای خالی بین بطریها فشرده شده و حمل و نقل آن اقتصادی می شود.

منبع: http://larimshimi.com/

http://pet.blogsky.com/

سرنوشت زباله های شهر ما

از حدود صد سال پیش تا کنون که مسئولیت جمع آوری زباله های شهری به شهرداری ها سپرده شد، شهرداری ها برای جمع آوری و حمل زباله ها از کوچه و خیابان های شهرمان به هر روشی که فکرش را بکنید متوسل شدند.

 

از آن سال ها که زباله ها از سوی کارگران جمع آوری و در محل هایی در سطح شهر تلنبار شده و سپس به وسیله اسب و قاطر به حومه شهر منتقل و تخلیه می شد، گرفته تا امروز که پس از گذشت این همه سال کامیون های بزرگ حمل زباله جای گاری و قاطر را گرفته اند.

اما این پایان داستان زباله های شهری نیست. بطری های شیشه ای، قوطی های پلاستیکی، ته مانده غذاها و سبزیجات و میوه های پلاسیده، ظروف آلومینیومی و انواع و اقسام زباله های تر و خشکی که نام پسماند شهری را یدک می کشند هر کدام شان ممکن است سرنوشت متفاوتی داشته باشد.

شاید آنها را پس از پرس کردن دوباره به کارخانه ساخت ظروف آلومینیومی ببرند تا با آن ظرف های جدید درست کنند یا شاید در نزدیک ترین محل دفن زباله برای همیشه نابودشان کنند یا حتی به نقاطی دور فرستاده شود تا بازیافت شوند.

بسیاری از شهروندان گمان می کنند وقتی کیسه نایلونی سیاه رنگ زباله را دم در خانه می گذارند تا ساعت 9 شب کامیون های بزرگ جمع آوری زباله با کارگران نارنجی پوشی که پشت این خودروها سوار شده اند از راه می رسند، داستان زباله های شهرما هم تمام می شود، اما این تازه آغاز سفر است؛ سفری طولانی که در میانه راه سرنوشت زباله های شهری را تغییر می دهد.

ایستگاه اول: کامیون های حمل زباله

سر و کله شان حوالی ساعت 9 شب به بعد پیدا می شود؛ کامیون های بزرگ حمل زباله وقتی از کنارتان عبور می کنند علاوه بر ظاهر نازیبایشان که انواع و اقسام ته مانده زباله از آنها آویزان شده، بوی ناخوشایندی هم از آنها به مشام می رسد.

حالا نوبت کارگران خدمات شهری با آن لباس های فسفری رنگ شان است که تر و فرز از کامیون ها پایین بپرند و مخزن های از زباله لبریز شده سر کوچه و محله تان را با کمک بالابر مخصوص درون کامیون ها خالی کنند.

جمع آوری زباله های شهری که در اصطلاح به آنها پسماند هم گفته می شود مهم ترین فعالیت معاونت خدمات شهری شهرداری ها را تشکیل می دهد.

از سال 84 که شهرداری تصمیم گرفت زحمت کار رفتگرها را کمتر کند برای جمع آوری زباله های شهری به روش مکانیزاسیون متوسل شد.

در این روش با استفاده از ماشین آلات و تجهیزات مکانیزه که به سیستم فشرده سازی و پرس زباله مجهز هستند، پسماندهای نگهداری شده در مخازن مخصوص با خودروی مکانیزه تخلیه شده و پس از تکمیل ظرفیت به ایستگاه انتقال یا به طور مستقیم به مرکز دفن منتقل می شوند.

این خودروها به داشتن مخزن شیرابه گیر هم مجهز هستند، چون مخزن شیرابه گیر باعث جلوگیری از جاری شدن شیرابه و ریختن زباله در سطح خیابان می شود.

به این ترتیب در شیوه مکانیزه کارگران خدمات شهری، مستقیم با زباله و ضایعات و آلودگی های شهری تماس ندارند، بلکه فقط با مخازن در ارتباط هستند و تخلیه و حمل زباله با ماشین آلات مکانیزه انجام می شود که علاوه بر جلوگیری از بیماری ها، سبب افزایش بهره وری کارگران و سرعت گرفتن جمع آوری زباله از سطح شهر می شود.

البته این روش فقط شامل کلان شهرهایی چون تهران است و در شهرهای کوچک هنوز از سیستم های قدیمی جمع آوری زباله استفاده می شود.

ایستگاه دوم: ایستگاه های انتقال پسماند

ایستگاه های انتقال پسماند یا ایستگاه های خدمات شهری به مکان هایی گفته می شود که زباله های جمع آوری شده به آنجا منتقل و پس از ثبت اطلاعاتی مانند نوع بار، پیمانکار مربوط، تاریخ، زمان و.. در خودروهای سنگینی با عنوان خودروهای سمی تریلر بارگیری و به مرکز دفع حمل می شوند. در تهران تا قبل از اجرای سیستم جدید جمع آوری، حدود 1200 مرکز اصلی و فرعی زباله در کنار خیابان ها، چهار دیواری های بین ساختمان ها و کنار بیمارستان ها یا در محل های مسکونی وجود داشت که این نقاط به صورت ایستگاه انتقال عمل می کردند. ابتدا زباله از سوی رفتگرها در این محل ها تخلیه و سپس به وسیله کامیون از این ایستگاه ها به مراکز دفن در جاده آبعلی و کهریزک منتقل می شد، اما با اجرای سیستم جدید جمع آوری، این مراکز حذف و به جای آنها 11 ایستگاه انتقال ساخته شد. این ایستگاه ها محل تخلیه و بارگیری پسماند از خودروهای جمع آوری به خودروهای بزرگ تر (سمی تریلر) برای حمل به مرکز دفع و پردازش آرادکوه هستند.

وقتی راه زباله ها از هم جدا می شود

از اینجا به بعد راه زباله های شهری از هم جدا می شود، زباله های تر به راه خود، زباله های خشک هم به راه خود و سرنوشت خاک و نخاله های ساختمانی هم طور دیگری رقم می خورد!

پس از جمع آوری زباله خشک این زباله ها به ایستگاه های میانی در هر منطقه شهرداری منتقل می شوند؛ در اینجا شیشه، پلاستیک و کاغذ از هم تفکیک شده، بسته بندی می شوند و در صورت وجود مشتری به کارخانه هایی که برای تولیدات خود از مواد اولیه بازیافتی استفاده می کنند، فرستاده می شوند.

زباله های تر پس از رسیدن به کهریزک وارد خطوط پردازش شده و زباله های خشک ارزشمند از آن جدا می شود، سپس زباله تر باقیمانده به سایت تخمیر رفته، هوا دهی شده و به کمپوست درشت دانه تبدیل می شوند.

کمپوست های درشت دانه در آنجا به خطوط پالایش که کمپوست را به درجه یک و درجه دو تبدیل می کند، وارد می شود و در صورت وجود مشتری به مصارف کشاورزی می رسد.

خاک، نخاله و ضایعات ساختمانی نیز راهی مرکز دفن و پردازش خاک و نخاله می شوند.

مجتمع آرادکوه؛ خانه پایانی زباله ها

سرنوشت همه زباله ها به اینجا ختم می شود؛ مجتمع پردازش و دفع پسماند آرادکوه مجموعه ای بزرگ در مساحتی حدود 1400 هکتار است که از سال 1355 پذیرای زباله های شهر تهران بوده است.

این مرکز در جنوب شهر کهریزک و ابتدای جاده قدیم تهران قم واقع شده است، همه روزه به طور متوسط بیش از 7000 تن پسماند وارد این مرکز می شود، پسماند منتقل شده به این مرکز از منابع مختلفی مانند مناطق 22 گانه شهر تهران، بیمارستان ها و مراکز بهداشتی- درمانی، شرکت ها و شهرک های اطراف پایتخت وارد این مجتمع می شوند.

پسماندهای وارد شده به این مرکز، پس از وزن شدن یا برای طرح های پردازش پسماند و تولید کمپوست راهی واحدهای بازیافت و پردازش مجتمع آرادکوه هدایت می شوند یا به مرکز دفن منتقل و دفن می گردند.

کوه زباله

زباله ها اگر آنقدر با ارزش باشند که وقتی پایشان به مرکز آرادکوه می رسد، بشود روی شان حساب باز کرد به جای این که راهی بخش دفن زباله شوند سرنوشت دیگری پیدا می کنند. این زباله ها به واحد بازیافت و پردازش منتقل می شوند. این واحدها شامل 14 خط بازیافت و پردازش پسماند هستند که از سال 1384 تاکنون با همکاری بخش خصوصی راه اندازی و به بهره برداری رسیده است.

در این روش، پسماند ریزدانه پس از جداسازی و خردشدن، وارد فرآیند کمپوست سازی شده و پس از پشته سازی با هوادهی فعال یا غیرفعال در طی زمان به کمپوست تبدیل می شود.

پسماندهای تر حاصل از خطوط پردازش مجتمع آرادکوه به صورت مستقیم با تسمه نقاله به دو سایت هوادهی شماره یک و دو منتقل می شوند.

پسماندهای تر به صورت پشته هایی به ارتفاع دو متر و طول 200 متر روی یکدیگر ریخته شده و به طور متوسط هشت هفته روی یکدیگر باقی می مانند، در طول این مدت بر اثر فعالیت باکتری های هوازی مواد آلی تجزیه شده و بر اثر حرارت تولید شده، رطوبت موجود در پسماند (50 درصد وزن از کل پسماند تر ورودی) به صورت بخار خارج می شود.

در طول این مدت بنا به نظر آزمایشگاه کنترل کیفیت پشته های موجود در سایت ها با دستگاه های هوادهی زیر و رو شده تا کمپوست تولیدی از یکنواختی بیشتری برخوردار شود.

کمپوست تولید شده در این سایت پس از طی مرحله رسیدگی به واحدهای پالایش کمپوست وارد شده و محصول به دست آمده به صورت کمپوست درجه یک و دو در اختیار بازارهای مصارف کشاورزی قرار می گیرد.

گود آبعلی؛ قبرستان خاک و نخاله ساختمانی

از ابتدای دهه 40 زباله های شهر تهران به دره ای در آبعلی منتقل و در این محل سوزانده می شد، عملیات سوزاندن زباله از سال 1356 در این محل متوقف و از آن پس زباله ها در این محل دفن شدند.

به دلیل نزدیکی این محل به رودخانه و آلودگی های زیست محیطی ناشی از دفن زباله در این محدوده با توجه به ضرورت حفظ محیط زیست از شش ماهه دوم سال 1369 دفن زباله در گود آبعلی ممنوع شد و از آن زمان تاکنون از این مرکز فقط برای دفع خاک، نخاله و ضایعات ساختمانی تولیدی شهر تهران استفاده می شود.

البته پس از گود آبعلی، کهریزک مهم ترین مرکز دفع نخاله های ساختمانی در تهران است، مانند گود آبعلی، خاک و نخاله های ساختمانی مناطق جنوبی شهر به این مرکز منتقل می شود.

  منبع : جام جم

۲۶۹هزار تن پلاستیک در اقیانوس‌ها

محیط زیست > آلودگی - نیویورک> نتایج پژوهشی که در مجله Plos One منتشر شده نشان می‌دهد که حدود ۲۶۹هزار تن مواد پلاستیکی در اقیانوس‌ها به‌صورت زباله رها شده است.

بیشتر این پلاستیک‌ها ‌، در آب‌های نیمکره‌شمالی زمین شناور است. با درنظر گرفتن 288میلیون تن پلاستیکی که فقط در سال 2012تولید شده، این میزان در اقیانوس‌ها فقط یک دهم درصد تولید سال میلادی یاد‌شده است.  

 

به نقل از روزنامه همشهری 

پنجشنبه 27 آذر 1393

بازیافت البسه و منسوجات

ازیافت البسه و منسوجات-

بازیافت البسه و منسوجات عنوانی است که خیلی کمتر از سایر شاخه های بازیافت به آن پرداخته شده است. اما با توجه به سهم قابل توجه ای که در پسماند شهری دارد نیاز است اهمیت بیشتری را به آن معطوف کرد.

با جستجو و مطالعه توانستم مطالب قابل ذکری را در مورد بازیافت البسه و منسوجات بدست بیاورم و تصمیم گرفتم مطالبم رو در اختیار علاقمندان قرار بدهم.

اهمیت بازیافت منسوجات و البسه :

حدود 5% پسماند شهری را البسه و منسوجات کهنه در بر میگیرد. که این میزان در فصول مختلف متفاوت است و بخصوص در اسفند ماه به مقدار آن افزوده می شود. این میزان قابل توجه ای است که در صورت بازیافت نشدن به ناچار باید سوزانده و دفن شوند که مخاطرات آن هم بر همگان مشخص است.

روش های بازیافت البسه و منسوجات :

1- استفاده مجدد :

اولین و مهمترین روش بازیافت البسه و منسوجات که به فکر خطور می کند، استفاده مجدد از منسوجات کهنه و یا بلااستفاده است. این موضوع بسیار حائز اهمیت است که البسه و منسوجاتی که استفاده نمی کنیم را به صورت اهدا یا فروش در اختیار دیگران قرار دهیم و یا منسوجات کهنه را اهدا و یا به فروشگاه های تاناکورا بفروشیم تا اولا از تولید شدن پسماند جلوگیری کنیم و ثانیا کمکی به افراد کمتر توانمند کنیم.

 این فرهنگی است که در بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد و حتی افراد منسوجات کهنه خود را بسته بندی کرده و با احترام در دسترس افراد نیازمند قرار می دهند. البته در ایران هم به این موضوع توجه شده است اگرچه بسیار محدود است.

2- بازیافت :

منسوجات و البسه حدود 100% قابل بازیافت هستند. منسوجات طبیعی از دو قسمت پارچه ای (کتان، پنبه، نخ، ابریشم و ...) و ملحقات (کش، دکمه فلزی و پلاستیکی، زیپ) تشکیل شده است.

در زمینه ملحقات منسوجات (بازیافت اقلام پلاستیکی و فلزی) اطلاعات و مطالب فراوانی در سایت ها و مقالات موجود می باشد. در ضمن لازم است اشاره شود می توان از همین ملحقات سود فراوانی بدست آورد.

اما قسمت اصلی منسوجات بخش پارچه ای می باشد. مهمترین نکته در این مورد وجود تنوع فراوان در جنس پارچه بکار رفته در منسوجات می باشد که مانع استفاده از یک فرایند یکسان در بازیافت منسوجات مختلف می باشد. بنابراین باید برای بازیافت منسوجات و البسه با جنس های مختلف، آنها را از هم تفکیک کرد.

بازیافت البسه کانوایی و پنبه ای :

در کشور انگلیس منسوجات کانوایی و پنبه ای را با دستگاه خاص شکافته و بعد از انجام عملیات ها و فرآیندهای ریسندگی، از محصول نهایی به عنوان جعبه پرورش گیاه استفاده می شود. البته می توان در نظر گرفت که بعد از شکافتن منسوجات کانوایی از آنها محصولات متنوعی بدست آورد.

بازیافت البسه جین و کتان :

این گونه البسه را می توان بعد از تعمیر و رنگ آمیزی قابل استفاده مجدد کرد و آن را اهدا یا به فروش رساند. اما منسوجات جین و کتانی که بیش از حد کهنه شده اند را می توان به عنوان عایق صوتی و عایق حرارتی، و یا لکه گیری، در اختیار برخی شرکت های فعال در این زمینه قرار داد.

بازیافت البسه مختلط :

از انواع البسه و منسوجات کهنه می توان در صنایع بسته بندی، عایق کاری، لکه گیری، صنایع مبل سازی، مبلمان شهری وحتی ضربهگیر استفاده کرد. از دیگر کاربردهای منسوجات کهنه می توان در صنایع قالبسازی و تراشکاری و .. برای تمیز کاری دستگاه ها و مکان های روغن آلود استفاده کرد. در نهایت می توان البسه و منسوجات کهنه را سوزاند و از انرژی آن استفاده کرد.

ظرفیت های شهر تهران در این زمینه :

در صورت جمع آوری البسه و منسوجات کهنه و در نتیجه داشتن مقدار فراوان این پسماندها می توان امیدوار بود بازیافت آنها بصرفه تر شود.

در شهر تهران ظرفیت مناسبی برای جمع آوری منسوجات و البسه کهنه وجود دارد. وجود غرفه های بازیافت در محلات با توجه به ایجاد سیستم انگیزشی و تشویقی امکانات مناسبی را برای جمع آوری فراهم آورده است. همچنین پیمانکاران بازیافتمناطق با توجه به داشتن پرسنل جمع آوری پسماند می توانند نقش اساسی در جمع آوری ایفا کنند. 

نویسنده: ابوالفضل نوروزی