نبرد با آلودگی: ایده عجیب دژی از بطری‌های پلاستیکی

قلعه‌ای که از بطری‌های پلاستیکی، شبیه قلعه‌های سده‌های میانه ساخته شده. این قلعه در جزیره “بوکاس دل تورو” در شمال غربی پاناما قرار دارد. ۴۰ هزار بطری پلاستیکی برای ساخت این قلعه به کار رفته است. هدف این اقدام توجه بیشتر به محیط زیست بوده است.

آشغال‌های پلاستیکی عامل آلودگی دریاها

نمای بیرونی و درونی این دژ مصنوعی از بطری‌های پلاستیکی است و قصد دارد به ورود سرسام‌آور آلاینده‌های پلاستیکی به اقیانوس‌ها اعتراض کند. موسسه تحقیقاتی “آینده اقیانوس‌ها” اعلام کرده که در سال ۲۰۱۳ میلادی تولیدات پلاستیکی جهان ۳۰۰ میلیون تن بوده و تنها بخش کوچکی از آن بازیافت شده است. بخش اعظم آشغال‌های پلاستیکی به اقیانوس‌ها ریخته شده‌اند.

مبارزه با آلایش پلاستیکی محیط زیست

روبرت بزو، شهروند کانادایی می‌خواهد علیه آلایش پلاستیکی محیط زیست اعتراض کند. او ۹ سال پیش هنگامی که به جزیره “بوکاس دل تورو” در شمال غربی پاناما وارد شد، می‌خواست با آرامش دوران بازنشستگی خود را سپری کند، اما بعد تصمیم گرفت فعالیت‌های خود را در مبارزه با آلایش پلاستیکی اقیانوس‌ها آغاز کند. در سال ۲۰۱۰ میلادی حدود ۸/ ۴ تا ۷/ ۱۲ میلیون تن زباله پلاستیکی در اقیانوس‌ها موجود بود.

کوهی از بطری‌های پلاستیکی

تنها در جزیره کوچک “بوکاس دل تورو” پاناما با ۶۲ کیلومترمربع مساحت، سالانه یک‌و‌نیم میلیون بطری پلاستیکی به دور ریخته می‌شوند. روبرت بزو این شیشه‌ها را برای طرح ساختمانی خود جمع‌آوری می‌کند. او اما شیشه‌هایی را جمع می‌کند که درجه اشتعال‌‌شان پائین باشد.

بطری‌های پلاستیک در محبس

بطری‌های پلاستیک در قفس‌های آهنی جای داده می‌شوند و در نمای قلعه به کار می‌روند. در هر بخش نما حدود ۳۰۰ بطری نیم لیتری یا ۱۲۰ شیشه ۵/ ۱ لیتری استفاده شده است. دیوارهای بوجود آمده از شیشه‌های پلاستیکی سپس با لایه‌ای از بتون پوشیده می‌شوند.

افزایش تقاضای بازیافت آلاینده‌ها در سراسر جهان

هنوز ساختمان قلعه روبرت بزو، شهروند کانادایی در جزیره “بوکاس دل تورو” در شمال غربی پاناما به پایان نرسیده است. این ساختمان قرار است امسال (۲۰۱۷) به پایان برسد و مرکزی باشد برای گردشگران تا بیایند و درباره مشکل آلاینده‌های پلاستیکی گفت‌وگو کنند. روبرت بزو امیدوار است که بازیافت آلاینده‌ها در سراسر جهان مدام پیشرفت کند و طرح او نیز در این رابطه مورد توجه قرار گیرد.

منبع خبر: سایت ایده و خلاقیت

دفع زباله پروسه ای پیچیده و حساس است و دغدغه ای مهم برای مسئولان شهری و کشوری به حساب می آید و اگر روشی درست برای دفع آن در نظر گرفته نشود می تواند به فاجعه ای زیست محیطی تبدیل شود و جان انسانها، حیوانات و گیاهان را به خطر بیندازد، همچنین هزینه های جبران ناپذیری را وارد کند.

به همین دلیل در این مقاله و دو مقاله بعدی به بررسی انواع روشهای دفع زباله خواهیم پرداخت:

انواع روش های دفع زباله

زباله ها مشکلاتی برای محیط زیست و انسانها ایجاد می کنند، بنابراین نمی توانیم آنها را در طبیعت رها کنیم. متاسفانه تقریبا بیشتر از نیمی از زباله ها، بدون بازیافت در خارج از شهر و در محل دفن زباله ها از بین می روند. پدیده ای که باعث انتشار و تولید گاز متان و گازهای گلخانه ای می شود و در بخشهایی باعث از بین رفتن جنگلها و منابع طبیعی شده، و به واسطه وارد شدن شیرآبه آن داخل منابع آب و چشمه ها باعث آلوده کردن آنها شده اند.  بنابراین باید دید چگونه می شود آنها رو دفع کرد و یا با توجه به ویژگی شان مورد بازیافت قرار دهیم و دوباره از آن استفاده کنیم.

انبار کردن (Dumping)

حتما در اطراف شهرها، کوه ها و یا چاله های بزرگ مملو از زباله را دیده اید. این یکی از روش های ساده دفع زباله است. در این روش به دلیل اینکه زباله ها پوشانده نمی شود مشکلاتی به همراه دارد، به عنوان مثال بوی بد زباله و اینکه محلی برای تجمع حیواناتی مانند موش ها، مگس ها و موجودات دیگر می شوند؛ یا اینکه ممکن است باد به راحتی زباله ها رو پراکنده نماید. این روش یکی از غیربهداشتی ترین و بدترین روش برای دفع زباله است. البته عمدتا زباله های خشک که آلودگی و فساد کمتری دارند را به این صورت دفع می کنند اما این روش هم مشکلات زیادی دارد.

دفن بهداشتی زباله

در این روش زباله ها را در چاله ها و مکان های عمیق جمع آوری می کنند و در نهایت روی آن را با خاک می پوشانند و خاک را می کوبند. این روش نسبت به روش قبل بهداشتی تر است و خطرات کمتری به همراه دارد اما باز هم ممکن است مشکلاتی ایجاد کند. در کل میشود گفت دفن بهداشتی زباله یکی از روش های مناسب برای دفع زباله هست.

سوزاندن زباله

اگر در جایی محدودیت زمین وجود داشته باشد و یا زمین مناسبی موجود نباشد، سوزاندن زباله یکی از روش های خوب برای دفع زباله است. همچنین این روش برای دفع زباله های بیمارستانی که خطرهای ویژه ای دارند گزینه ی مناسب تری هستند.

البته باید توجه کنیم که زباله هایی که حامل مواد شیمیایی و یا رادیواکتیوی هستند را نمی توان سوزاند چرا که با سوزاندن، آنها تغییر شیمیایی ایجاد می کنند و به مواد سمی و خطرناک دیگری تبدیل می شوند که اثرات جبران ناپذیری را به همراه خواهند داشت.

دستگاه زباله سوز

کوره و دستگاه های زباله سوز یکی از ابزارهای مخصوص برای دفع زباله است. در این دستگاه ها ابزاری برای کنترل گازهای خروجی مضر وجود دارد که اثرات مخرب آن را بر طبیعت را کاهش می دهد. این کوره ها گزینه ی بسیار مناسبی برای بیمارستان ها و مکان هایی هستند که نیاز به دفع زباله دارند و از طرفی با کمبود زمین مناسب روبرو هستند. در بسیاری از کشور ها از این کوره ها برای تولید انرژی استفاده می شود.

تهیه کود

بهترین راه حل برای استفاده از زباله های تر، تبدیل آن به کود است. زباله ها طی فرآیند طبیعی به وسیله های باکتری ها تجزیه و به مواد آلی پوسیده ای تبدیل می گردند که به آن گیاه خاک (Humus) و یا کمپوست نیز گفته می شود. کمپوستها محصولات ارزشمندی برای خاک و تقویت خاک هستند و به همین دلیل در کشاورزی بیولوژیک کاربرد فراوانی دارند. در فرآیند تجزیه پسماتد تر به وسیله باکتری ها دما به ۶۰درجه سانتی گراد و یا حتی بیشتر می رسد و برای همین مدت زیادی زمان می برد که باعث تولید تخم لارو گردیده و عوامل بیماری زا را از بین می برد. نتیجه این فرایند تولید کمپوست سالم است که می توان آن را بدون نگرانی برای تقویت خاک استفاده کرد. تهیه کود از زباله به دو روش زیر انجام می شود:

• روش بی هوازی یا فرآیند تخمیرداغ
• کودسازی به روش مکانیکی

در مناطق روستایی و یا ییلاقها که جمع آوری زباله مرتب نیست، می توان به راحتی زباله ها رو به کود تبدیل کرد. فقط کافیست که چاله ای حفر کنید و زباله های ارگانیک که خوتان تولید کرده اید را درون این چاله بریزید. بعد از پر شدن، روی چاله رو با خاک بپوشانید و اجازه بدید ۵ الی ۶ ماه در این حالت بماند. سپس بعد از مدتی می توان از آن به عنوان کود استفاده کرد. در اروپا مخزنهایی درست شده که به ما اجازه می دهد این نوع کود را در درون آپارتمان و در آشپزخانه خودمان آن را تولید نماییم.

انواع دیگر روشهای دفع زباله

 زباله های الکترونیکی

بازیافت زباله های الکترونیکی

عمر کوتاه تجهیزات کامپیوتری و الکترونیکی، پیشرفت تکنولوژی و ورود فناوری به زندگی مردم به عنوان جزئی حیاتی اساسی، از طرف دیگر تنوع طلبی مردم به استفاده از تجهیزات الکترونیکی جدید سبب شده است که بحث زباله های الکترونیکی به مقوله ای مهم تبدیل شود؛ کشورهای پیشرفته و بزرگ تا حدودی توانسته اند با یافتن روشهای بازیافت، برای آن راه حلی بیابند و حتی با تصویب قوانینی خاص تولیدکنندگان را به بازیافت زباله های محصولات تولید شده خود ترغیب کنند. زباله های الکترونیکی سومین منبع بزرگ تولید سرب درزباله های جامد شهری است.

در حال حاضر امریکا، اتحادیه اروپا، ژاپن، کره جنوبی و استرالیا بزرگترین تولیدکنندگان زباله های الکترونیکی و کشورهایی مانند چین، هند، تایلند، برزیل، مکزیک، نیجریه، سنگاپور و پاکستان وارد کنندگان عمده این زباله ها هستند.

مسلماً دفن یا سوزاندن این مواد که به طور وسیعی انجام می شود راه حل مناسبی نیست و یا حداقل آخرین راه حلی است که باید بدان اندیشید. زیرا با دفن این زباله ها یا تلنبار کردنشان در محیط خرد و شکسته می شوند و بنابراین مواد سمی موجود در آنها راه خود را به سفره های آب زیرزمینی می یابد و سوزاندن آنها نیز تنها گازهای سمی خطرناک وارد محیط زیست می سازد.

چه چیزهایی را زباله الکترونیک می نامیم؟

زباله الکترونیک شامل انواع یخچال ها، مانیتور، تلویزیون و صفحه های اکران، کامپیوتر و لپ تاپ، فکس، تلفن، موبایل و پرینتر، رادیو و ضبط صوت ها، ماشین های ظرف شویی، غذاسازها، قهوه ساز، چای ساز، سرخکن و ... می باشد.

طبق قراردادی از سوی سازمان ملل در سال ۱۹۸۹ برای کنترل زباله های خطرناک که از کشورهای ثروتمند به کشورهای فقیر وارد می شود، هر کشوری میتواند بصورت یک جانبه واردات این زباله ها را ممنوع کند، و صادر کنندگان نیز قبل از فرستادن زباله باید موافقت کشور مقصد را کسب کند. اما آمریکا که مهمترین تولید کننده عمده زباله الکترونیک و دیجیتال و سمی در دنیا محسوب می شود، هرگز این قرارداد را امضا نکرد و کشورهایی مانند چین نیز بخاطر پول، مقادیر زیادی از این ضایعات را وارد می کنند. هم اکنون ۷۰ درصد کامپیوترها و موبایل های جهان در چین بازیافت می‌شود.

یک مثال ساده می تواند به ما بفهماند که برای ساخت یک وسیله الکترونیکی چه مقدار انرژی مصرف می شود و پس از استعمال چه مقدار زباله تولید می کند: برای ساخت یک مانیتور ساده علاوه بر مواد اولیه ی مورد نیاز حدود ۲۴۰ کیلوگرم سوخت، ۲۲ کیلوگرم مواد شیمیایی، ۱۵۰۰ لیتر آب نیاز است و با توجه به این مساله به نظر می‌رسد استفاده مجدد از وسایل کامپیوتری می‌تواند تا حد زیادی در مصرف مواد طبیعی صرفه‌جویی به وجود آورد. تنها اجزای یک کامپیوتر شخصی شامل ۲۶ درصد شیشه، ۲۳ درصد پلاستیک، ۲۰ درصد فلزات، ۱۴ درصد آلومینیوم، ۱۷ درصد  اجزاء دیگر همچون مس، سرب، کادمیوم و روی است.

بسیاری از قطعات دستگاههای کامپیوتری «الکترومگنتیک» هستند اگر درست و کارشناسانه دفع نشوند با تشعشعاتی که از خود بروز می دهند سلامتی انسانها را با خطر جدی روبرو خواهند کرد. در قطعات «الکترومگنتیک» امواج به صورت عمود بر هم منتشر می شود که برای انسانها بسیار خطرناک است. درست مانند کاری که دستگاههای مایکروویو انجام می دهند و مواد غذایی را از درون می پزند این تشعشعات نیز می توانند تاثیرات خطرناک و مخرب ژنتیکی بر بدن انسانها گذاشته و علاوه بر آسیب رساندن به اندامهای داخلی بدن موجب متولد شدن کودکان ناقص الخلقه نیز شوند.

جالب است بدانید که در ایران بیش از ۴ میلیون کامپیوتر غیرقابل استفاده وجود دارد  و عمر مفید آنها در دنیا ۳ سال است.

خطرات زباله های الکترونیک

مواد سمی موجود در زباله های الکترونیکی

• کادمیوم موجود در یک باطری گوشی موبایلمی تواند ۶۰۰ متر مکعب آب را آلوده کند.
• استفاده از اسیدهای قوی جهت بازیافت فلزات گرانبها مانند طلا.
• بیفنیل پلی‌کلر شده «PCBs» در خازن ها و تقویت کننده ها.
• پلی ونیل کلراید (PVC) حاصل از پوشش های پلاستیکی و کابل ها.
• دیواکسین ها و فوران های حاصل از سوزاندن کابلها و پوشش های عایق.
• ، PD ،PB ،  BFRو Mercury در بردها و مدارهای الکتریکی.
• اکسید سرب و کادمیوم در باطریهای کامپیوتر.
• CU ، PVC،  BFRدر سیم ها.
• سرب استفاده شده جهت اتصال و لحیم.

انواع دفع و بازیافت زباله های الکترونیکی

تولید کننده مسئول دفع زباله های خود باشد: بعضی شرکت های بزرگ خود موظف به بازیافت کالاهای تولیدی شان شده اند. مثلاً در ژاپن شرکت HP هنگام فروش کالا مبلغی را نیز به عنوان بازیافت می گیرد تا بعد از اسقاطی شدن کالای الکترونیکی، آن را بار دیگر وارد چرخه بهره وری کند.

جداسازی قطعات و استفاده آنها در وسایل دیگر: فرآیند جداسازی قطعات الکترونیکی برای بازیافت کار پیچیده ای می باشد به طوری که در اروپا ٢ مرکز در سوئد و انگلستان برای انجام این کار احداث شده است و بقیه کشورها کالاهای الکترونیکی خود را برای بازیافت به این ٢ کشور می فرستند.

کاهش فلزات سمی در ساخت وسایل: یکی از روشهای دفع زباله های الکترونیکی توسعه برنامه بازیابی رایانه ها و تلفن های شخصی است. مانند کاری که شرکت  Dellانجام داده است.  با کاهش استفاده از فلزات سمی در تولید قطعات مثل کاری که شرکت Apple انجام داده است. با این حال پولی که کشورهای فقیر از راه ذوب این فلزات بدست می آورند آنقدر زیاد هست که حاضر به ترک این روش نباشند، البته اگر هزینه های محیط زیست و بهداشت را در نظر نگیریم.

افزایش عمر محصولات از طریق قابلیت ارتقاء: با خرید تجهیزاتی که قابل ارتقاء هستند می توان عمر محصول را تا حد ممکن افزایش داد. یا مثلاً مانیتور کامپیوتر را برای استفاده نگه داشت و تنها بخش پردازنده مرکزی (CPU) را تعویض نمود. می توان با اضافه کردن حافظه به یک کامپیوتر یا ترفیع دادن نرم افزاری از آن همچنان استفاده کرد. این نه تنها مقرون به صرفه است بلکه به نفع محیط زیست نیز می باشد. کامپیوترهای کار کرده را همچنین می توان به خیریه ها یا مدارس اهدا نمود یا آنها را به افراد، سازمانها یا مؤسسات دیگر فروخت.

بازیافت قطعات به صورت تفکیک آنها: زباله های الکترونیکی و دیجیتالی، هر چند به خاطر داشتن بعضی فلزات گران بها مانند طلا و پلاتین باارزش است، ولی بازیافت آن به علت وجود فلزات سنگین و سمی مثل سرب و کادمیوم نیاز به فناوری پیشرفته ای دارد. متاسفانه، این فناوری در ایران وجود ندارد و فقط قطعات پلاستیکی و بعضی از فلزات آن مانند آلومینیوم و آهن توسط زباله جمع کن ها جداسازی و برای استفاده مجدد فروخته می شود ولی قطعات مداری پس از چندین بار استفاده دور انداخته و با بقیه زباله ها دفن می شود. ولی در کشورهای پیشرفته بازیافت فلزات گرانبها در لوازم الکترونیکی سودی معادل استخراج طلا از یک معدن طلا را دارد.

همچنین، کارخانه ها از کابل ها و جوهرهای سیاه که حاوی پلادیوم و نقره هستند و کارت های حافظه قدیمی انواع فلزها را استخراج می کند.

منبع خبر: پایگاه خبری زیست آنلاین

کد مطلب: 79692

17 روش کاهش زباله

‍‍

کاهش زباله به کاهش جمع آوری، حمل و نقل، بازیافت و سپس دفع آن منجر خواهد شد و در پی آن حفظ منابع طبیعی و کاهش آلودگی ها را دربر خواهد داشت.

سالهاست که راهکارهای کاهش زباله در جوامع مختلف مورد توجه قرار گرفته است و برای دستیابی به یک عادت اجتماعی درست کاهش زباله های شهری، فعالیت های زیادی صورت می گیرد.

این تلاشها در هر شکلی، بدون در نظر گرفتن نقش کلیدی و اساسی تولیدکنندگان زباله شهری ؛ یعنی شهروندان نافرجام خواهد بود.

کاهش زباله به کاهش جمع آوری، حمل و نقل، بازیافت و سپس دفع آن منجر خواهد شد و در پی آن حفظ منابع طبیعی و کاهش آلودگی ها را دربر خواهد داشت و این زمانی می تواند تحقق یابد که تغییرات اساسی در عادتهای روزمره زندگی، شیوه تولید و مصرف صورت پذیرد.در اینجا به چند راهکار درباره چگونگی کاهش تولید زباله اشاره می کنیم:

- از پذیرفتن بسته بندی های غیرضروری بپرهیزید، مانند وسایل یا میوه هایی که بسته بندی های تجملاتی و غیرضروری دارند.

- از لیوان ها و فنجان های بادوام و ثابت استفاده کنید و حتی در مسافرت ها، ظروف یکبار مصرف به کار نبرید.

- دستمال سفره های پارچه ای یا لباسهای کهنه را می توان برای نظافت منزل استفاده کرد.

- از ظروف پلاستیکی نوشابه ها و قوطی های خالی قهوه به جای گلدان استفاده کنید.- از باتری های قابل شارژ استفاده کنید تا هم به حفظ محیطزیست یاری رسانید و هم جلوی مسمومیت جیوه و کادیوم ناشی از دفن باتری ها را بگیرید.- از مواد بی خطر یا کم خطر برای انجام بعضی کارها استفاده کنید.

به عنوان مثال به جای استفاده از اسپری آفت زدایی، می توان از مخلوط آب و مقداری مایع ظرفشویی و کمی سرکه استفاده کرد.

- از محصولات بادوامی مثل پوشاک و وسایل منزل، بخوبی نگهداری و بموقع تعمیر کنید تا احتمال شکستن و فرسوده شدن و بی استفاده شدنشان کمتر شود.

- از لاستیک های بادوام و با کیفیت بالا برای اتومبیل، دوچرخه و... استفاده کنید تا مجبور نباشید در فواصل زمانی کوتاه آنها را عوض کنید.

- برای طول عمر بیشتر لاستیک ها، هر ماه باد آن را تنظیم کنید.

- قسمتهای سفید کاغذ و بریده های کاغذ را دوباره استفاده کنید و قبل از فرستادن کاغذ برای بازیافت مطمئن شوید که از دوروی آن استفاده کرده اید.

- جعبه های کادویی و کاغذهای کادو را برای بسته بندی های جدید استفاده کنید و آنها را دور نیندازید.

- روزنامه و مجلات را به طور مشترک استفاده کنید.

- باقیمانده پارچه ها را برای تکه دوزی، دوخت لباسهای عروسک، نظافت منزل و طراحی روی لباسها استفاده کنید.

- لوازم و پوشاکی که لازم ندارید را دور نیندازید، آنها را ببخشید یا به عنوان دست دوم در حراج به فروش برسانید.

- کیف، کفش و چمدان هایتان را تعمیر کنید و خود یا دیگران از آن استفاده نمایید.

- هنگام خرید، محصولاتی را انتخاب کنید که بسته بندی های آنها از مواد قابل بازیافت ساخته شده باشند.

- اگر دارای هنر یا خلاقیتی هستید که می توانید از پسماندهای خشک به نحوی استفاده کنید، این هنر را به دوستان خود نیز آموزش دهید تا قدمی در راه حفاظت محیط زیست برداشته باشید

منبع خبر:  سایت تحلیلی خبری عصر ایران
کد خبر ۳۱۰۸۸

با این ۶ راهکار می توانید زباله های سفرتان را به صفر برسانید

برای اینکه زباله‌های سفرتان را به صفر برسانید، ساده‌ترین راه این است که استفاده از وسایل یک‌بار مصرف به‌خصوص پلاستیک‌ها را کنار بگذارید و از وسایلی با دوام و ماندگاری بالا استفاده کنید.

حتمالا جنبش «زباله صفر» به گوش‌تان خورده است. در این جنبش، افراد با تغییر سبک زندگی خود، تولید زباله را به صفر می‌رسانند،‌ به عبارتی استفاده از وسایل یک‌بار مصرف به‌خصوص پلاستیک‌ها را کنار می‌گذارند. این موضوع در طول مسافرت نیز رخ می‌دهد و از غذاهای هواپیما که در ظروف یک‌بار مصرف سرو می‌شود تا بسته‌بندی خمیر دندان و شامپو و... به زباله تبدیل می‌شوند. زندگی عاری از زباله مخصوصا در طول سفر می‌تواند دشوار و چالش‌برانگیز باشد. ساده‌ترین راه این است که حواستان به آنچه که استفاده می‌کنید باشد. این روش خیلی زود به یک عادت تبدیل می‌شود و می‌توانید با کاهش زباله‌های سفرتان، کمک زیادی به محیط زیست کنید.

۱-همیشه بطری چند بار مصرف داشته باشید

در ایالات متحده فقط در طول یک سال، ۲۹ میلیون بطری‌ چندبار مصرف خریداری می‌شود. برای تهیه این تعداد بطری، از ۱۷ میلیون بشکه نفت خام استفاده می‌کنند و از آنجا که فقط ۲۳ درصد از این بطری‌ها بازیافت می‌شوند، مابقی بطری‌ها به محل دفن زباله‌ها می‌روند که تجزیه شدن آن‌ها صدها سال طول می‌کشد یا وارد اقیانوس‌ها می‌شوند و حیوانات دریایی را به کشتن می‌دهند یا به واسطه‌ی سوزانده شدن، مواد شیمیایی سمی وارد محیط زیست می‌کنند.

حالا وقت آن رسیده است که یک بطری‌ آب چندبار مصرف محکم بخرید تا بتوانید به‌طور دائم از آن استفاده کنید. به این ترتیب کافی است بطری را زیر شیر آب بگیرید و آن را پر کنید. اگر هم به جایی سفر کرده‌اید که آب شیر آشامیدنی نیست می‌توانید از نی تصفیه آب لایف استراو (Lifestraw) برای بطری خود استفاده کرده یا یک ظرف آب لایف استراو خریداری کنید. این فیلتر یک نی دارد که باکتری‌ها را از آب جدا کرده و آن را قابل آشامیدن می‌کند. با توجه به مقصدتان و اینکه شاید این فیلتر نتواند همه ویروس‌ها را از آب جدا کند، قرص‌های ضدعفونی‌کننده آب بخرید و آن را در بطری خود قرار دهید.

یکی دیگر از مواردی که باید در طول مسافرت همراهتان باشد، ظرف نگهداری غذا و نوشیدنی گرم است. من عاشق غذاهای خیابانی هستم،‌ اما از اینکه همین غذا را در یک ظرف پلاستیکی یا بسته‌بندی‌های یک بار مصرف بخورم،‌ بیزارم؛ به همین دلیل همیشه ظرف غذایم را به همراه دارم. به همین دلیل یک ظرف عایق یو کنسرو (U.Konserve) خریداری کرده‌ام که مناسب نگهداری غذا و نوشیدنی داغ است و هر وقت گرسنه نباشم، در ظرف را می‌بندم و آن را در کوله‌پشتی‌ام می‌گذارم بدون اینکه هیچ نشتی از آن بیرون بیاید.

این گزینه‌های پایدار نه تنها برای زمانی که به مقصدتان رسیده‌اید مفید هستند، بلکه می‌توانید در مسیر برگشت به کشورتان، غذا و آب را به داخل هواپیما ببرید. شخصا اصلا غذاهای هواپیما را دوست ندارم و به همین دلیل خودم غذا درست می‌کنم یا گاهی اوقات از فرودگاه غذا می‌خرم و در ظرف یو کنسرو نگهداری می‌کنم.

۲-لباس مناسب انتخاب کنید

خرید لباس ساری در سفر به هند، ‌شلوار فیل در سفر به تایلند و... می‌تواند جالب باشد، اما قبل از خرید خوب به انتخاب لباس مناسب فکر کنید. این لبا‌س‌ها ارزان و زیبا هستند، اما وزن زیادی دارند و وقتی به کشورتان برگردید در کمد لباس‌تان خاک می‌خورد زیرا اصلا از آن‌ها را استفاده نخواهید کرد. مد سریع و ارزان باعث ایجاد بحران زیست محیطی شده است. شهروندان آمریکا هر سال ۲۰ میلیون لباس جدید می‌خرند و ۱۰ میلیون تن لباس را به زباله‌دان می‌فرستند که هیچ‌کدام از آنها، حتی لباس‌های تهیه شده از الیاف طیعی هم تجزیه نمی‌شوند. علاوه‌براین، اتلاف منابع به کار رفته در تولید پارچه به شدت فاجعه‌بار است.

۳-کیف لوازم بهداشتی خود را مختصر کنید

ا ساده‌تر کردن کیف لوازم بهداشتی نه تنها می‌توانید به سبک سفر با زباله صفر نزدیک شوید، بلکه این روش باعث صرفه‌جویی در وقت و پول‌تان می‌شود. به جای بطری‌های شامپو و ژل حمام، از قالب‌های شامپو و صابون استفاده کنید. این قالب‌ها دوام خیلی بیشتری دارند و می‌توان آن‌ها را از هر فروشگاه مواد غذایی سالم تهیه کرد. اگر قالب صابون کاستیل دکتر برونر را خریداری کنید، می‌توانید از آن برای بدن و مو استفاده کنید و در طول سفر آن را بین دستکش حمام قرار دهید تا پس از استفاده به سرعت خشک شود و سایر وسایل کیف‌تان را کثیف نکند.

خمیر دندان خود را بسازید. در واقع با کمک سه ماده اولیه (روغن نارگیل، جوش شیرین، اسانس‌ روغنی) و قرار دادن آن در یک شیشه یا یک ظرف کوچک درپوش‌دار می‌توانید این خمیر دندان را برای چندین ماه استفاده کنید و دندان‌های تمیزی داشته باشید.

به جای عطر و ادکلن، از دئودورانت سنگ معدنی استفاده کنید که یک تکه‌ی آن ۵ سال دوام دارد و می‌توان آن را در هر فروشگاه مواد غذایی سالم پیدا کرد.ز گوش پاک کن استفاده نکنید زیرا هم برای خودتان و هم برای محیط زیست مضر است. گوش‌تان را با صابون بشویید و بعد از حمام با حوله خشک کنید.

از تیغ خودتراش استفاده کنید چراکه تیزتر از مدل‌های یک‌بار مصرف هستند و تیغ آن‌ها دوام خیلی بیشتری دارد و باعث صرفه‌جویی اقتصادی نیز می‌شود. این تیغ‌ها به خاطر فلزی بودن، قابل بازیافت هستند و در نتیجه هیچکدام به محل دفن زباله نمی‌روند. در ضمن می‌توان به جای فوم اصلاح از کف صابون معمولی استفاده کرد.

عادت نرم‌کنندگی پوست خود را تغییر دهید. به جای خرید چندین مدل مرطوب‌کننده مختلف در ظروف مختلف (کرم صورت، کرم شب، کرم بعد از اصلاح، لوسیون بدن و...)، به فروشگاه مواد غذایی سالم بروید و مقداری روغن نارگیل خریداری کنید. این روغن بهترین مرطوب‌کننده پوست است و مقدار کمی از آن برای مدت زمان طولانی روی پوست می‌ماند. پس با پر کردن یک شیشه یا ظرف پلاستیکی کوچک می‌توانید برای چندین هفته از آن استفاده کنید.

کیسه‌های زیپ‌دار را کنار بگذارید. این کیسه‌ها خیلی کاربردی هستند و وقتی مایعات و ژل‌هایی را در کوله‌پشتی‌تان دارید مانع از نشتی این مایعات به سایر وسایل‌تان می‌شود، اما این کیسه‌ها دوام زیادی ندارند و قابل بازیافت هم نیستند. پس با صرف کمی هزینه‌ی بیشتر یک کیسه ضد آب وسایل بهداشتی تهیه کنید که تا چندین سال دوام می‌آورد.

۴-به جای سوپرمارکت، ‌به بازار بروید

مسافران در سفر به یک کشور خارجی بهتر است به جای سوپرمارکت‌ها، به سراغ بازارها بروند. با این کار می‌توانند درباره‌ی محصولات محلی، و رژیم غذایی مردم مطلع شوند و در ضمن این بازارها بهترین مکان برای تمرین مهارت‌های زبانی با فروشندگان، ملاقات با مردم محلی و امتحان کردن غذاهای جدید است. در این بازارها می‌توانید مواد غذایی تازه و سالم و غرفه‌های غذاهای خیابانی را نیز ببینید.

۵-از برداشتن وسایل غیر ضروری بپرهیزید

نه گفتن، بهترین راه برای شروع یک سبک سفر با زباله صفر است که باید از درون هواپیما آغاز ‌شود. با اینکه شما نمی‌توانید به‌عنوان مثال از برچسب چمدان در فرودگاه بپرهیزید، اما به راحتی می‌توان از خیلی از وسایل چمدان‌تان صرفنظر کنید.

پتو جزو اقلامی است که در مسافرت‌ها اصلا از آن‌ها استفاده نمی‌کنم و به همین دلیل یک روسری پشمی بزرگ و نازک را جایگزین آن کرده‌ام.

هدفون‌های هواپیما در بسته‌های کوچک پلاستیکی هستند و بعد از استفاده، بخش فومی که وارد گوش شده، دور انداخته می‌شود؛ به همین دلیل من در هواپیما با هدفون خودم کار می‌کنم.

همانطور که قبلا هم گفتم از غذا یا نوشیدنی هواپیما استفاده نمی‌کنم زیرا همه مواد غذایی در فویل یا پلاستیک بسته‌بندی شده‌اند و نوشیدنی‌ها در فنجان‌های پلاستیکی یا یونولیت یک‌بار مصرف ارائه می‌شوند؛ در نتیجه از ظرف همیشگی خودم استفاده می‌کنم.

جالب است بدانید که من اصلا به بسته‌های مراقبتی دست نمی‌زنم چون هیچ نیازی به یک جفت جوراب نو یا مسواک جدید یا حتی ماسک چشم ندارم به‌خصوص ک همه آن‌ها در بسته‌بندی پلاستیکی هستند.

به دستمال کاغذی نه بگویید. من همیشه یک دستمال پارچه‌ای با خود دارم و در نتیجه هیچ نیازی به دستمال کاغذی یک‌بار مصرف ندارم.

هر سال ۴۰ میلیون کارد و چنگال پلاستیکی د‌ر ایالات متحده استفاده می‌شود و تقریبا هیچ‌کدام از آن‌ها وارد فرایند بازیافت نمی‌شوند. من یک کارد و چنگال چندبار مصرف از جنس بامبو دارم که از یک مغازه خریدم. به کسانی که می‌خواهند میزان زباله سفرشان را به صفر برسانند، توصیه می‌کنم که کارد و چنگال استیل نخرند زیرا نمی‌توانند آن را با خود به داخل هواپیما ببرند. چاپستیک نیز می‌تواند یک گزینه‌ی مناسب باشد.

آیا می‌دانستید که هر نی پلاستیکی که تاکنون ساخته شده است، همچنان روی کره زمین وجود دارد و از بین نرفته است؟ در ضمن هر روز ۵۰۰ میلیون نی در ایالات متحده مصرف می‌شود، پس به پیش‌خدمت بگویید که همراه با نوشیدنی برایتان نی نیارود!

۶-هیچ هدیه ای نخرید

من در گذشته از سفرهایم، هدایا و سوغاتی‌هایی به‌خصوص اقلام دست‌ساز و سنتی را برای خانواده‌ام می‌آوردم، اما به سرعت فهمیدم که خریدن هدیه، ایده خوبی نیست. همانطور که باید از شر خرید لباس‌های فانتزی خلاص شوید، خرید هدیه نیز هزینه‌بردار است و همینطور بخشی از فضای چمدان‌تان را اشغال می‌کند و در نهایت هم سر از خیریه درمی‌آورد.

در عوض می‌توانید کارت‌پستال‌هایی برای عزیزان خود تهیه کنید. همه عاشق این هستند که یک نامه دریافت کنند و ببینند که یک نفر آنقدر به فکر او بوده که برایش کارت‌پستال ارسال کرده است. در ضمن این کارت‌ها قابل بازیافت هستند و در نتیجه تاثیرشان بر محیط زیست کمتر از یک روسری فانتزی یا یک قطعه جواهر است.

من خودم خیلی دوست دارم که مواد غذایی کشورهای دیگر را با خود به کشورم ببرم. در روسیه که بودم یک قوطی چای سیاه خریدم که والدینم هنوز هم از قوطی آن استفاده می‌کنند یا در کانادا،‌ کره افرا در یک ظرف شیشه‌ای کوچک خریداری کردم که الان از ظرف آن برای نگهداری خمیر دندان خانگی‌ام استفاده می‌کنم.

منبع خبر:

https://www.kojaro.com/2018/12/23/167091/zero-waste-traveler/
صدیقه شجاعی

آشتی با محیط زیست: محلی غذا بخوریم

معنی غذا خوردن “محلی” یعنی سعی کنیم اون دسته از مواد غذایی رو بخریم که در نزدیکی های محل زندگیمون تولید میشن. یکی از مزیت های بزرگ این کار اینه که مقدار انرژی ای که برای حمل و نقل این مواد بین شهرها و کشورهای مختلف مصرف میشه، کاهش پیدا میکنه. علاوه بر اینها، مواد خوراکی محلی، بسته بندیهای کمتری نسبت به مواد وارداتی دارن. غذا خوردن محلی یعنی حمایت از کشاورزهایی که دور و برمون هستن و حواسشون به آسیب نزدن به طبیعت هم هست.

۱٫ گلدونهای خودمون رو بکاریم.

خیلی وقته که کاشتن سبزیجات در گلدونهای کوچک بین مردم جا افتاده و خیلیها هستن که سبزیجات مورد نیازشون، مثل انواع سبزی خوردن، گوجه، فلفل، خیار و.. رو توی گلدونهای خودشون میکارن. حتی اگه آپارتمان نشین هم هستید، باز هم میتونید این کار رو به راحتی انجام بدین.

۲٫از محلی ها خرید کنید.

به جای اینکه از یه فروشگاه زنجیره ای بزرگ موادتون رو بخرید، به یک فروشنده ی محلی که محصولاتش رو از زمین کشاورزی خودش تهیه میکنه خرید کنید.

۳٫ توی رستورانهای محلی غذا بخوریم.

این فقط به معنی غذا خوردن در نزدیک ترین رستوران به خونه تون نیست، بلکه یعنی در رستورانهایی غذا بخوریم که مواد غذاییشون رو خودشون درست میکنن. کافیه یه تلفن بهشون بزنید و در این باره ازشون سوال بپرسید.

۴٫ از یک باغچه شروع کنیم.

یک کار هیجان انگیز برای دوستداران گل و گیاه اینه که یک تکه زمینی که در دسترستون هست، یا بخشی از باغچه ی خونه رو تبدیل به زمین کشاورزی شخصی خودتون بکنید. سبزیجاتی که رشد دادنشون آسونه رو خودتون بکارید. این کار هم به صرفه است، هم لذتبخشه، هم به سلامت محیط زیست کمک میکنه.

۵٫ با فصل پیش بریم.

یه کار دیگه که میشه انجام داد اینه که میوه ها و مواد غذایی هر فصلی که توش هستیم رو بخوریم. برای گیر آوردن مواد غذایی نادر توی فصل های خاص، باید حمل و نقل بیشتری انجام شه، و این یعنی آلودگی بیشتر محیط زیست!

۶٫ ذخیره کنیم.

یک نکته ی غافلگیر گیر کننده که تازه فهمیدیم اینه که میوه و سبزیجات رو میشه تا یک سال و نیم فریز کرد! این به شرطیه که موقعی اونها رو فریز کنیم که در بهترین و تازه ترین حالتشون هستن. همچنین میتونید از میوه ها و سبزیجات کمپوت، ترشی، یا مربا درست کنید.

۷٫ با کم شروع کنید.

لازم نیست که یهو برنامه ی غذاییمون رو به هم بزنیم و فقط و فقط دنبال غذای محلی باشیم. برای شروع، به ۵ تا از مواد غذایی که میتونید محلی اونها رو از جای دیگه خریداری کنید، فکر کنید. کم کم این عادت رو ادامه بدین تا تبدیل به خصلت همه ی مواد غذایی داخل یخچالتون بشه.

منبع:

https://rangirangi.com/ashti-ba-mohite-zist-ghazaye-mahali/

بهترین کتاب دنیا

بهترین کتاب دنیا کتابی است که شما خودتان نوشته اید

شاثد این حرف به نظرتان مسخره بیاید، اما شما مطمئنا خودتان بهتر از هر کسی میدانید که چه مطلبی برایتان جذاب است و چه مطلبی نه. بعضی افراد از حاشیه رفتن و خواندن مطالب صفحه پر کن و الفاظ دهن پر کن لذت می برند و بعضی ها مثل من اهل ساده خوانی و رفتن سر اصل مطلب در چند سطر هستند.

پس حالا که خودتان را شناختید بهترین کار این است که یک صفحه سفید در یکی از برنامه های متن نویسی مثل نوت پد یا ورد word  باز کنید و از هر مطلبی که در دنیای مجازی و فضای بی کران اینترنتی، برایتان جذاب و آموزنده است یک خلاصه چند خطی داخل این صفحه سفید کپی کرده و آنرا به نام مرتبطی نام گذاری کرده و هر بار که به آن مطالب جدیدی اضافه میکنید، یک کتاب برگزیده با انشاء و قلم دلخواه خود دارید. و بارها قادر به خواندن این کتاب دلخواه خود خواهید بود و از مطالبی که خودتان انتخاب کرده اید، لذت می برید.

۱۰ مورد از عجیب ترین اتفاقات علمی سال

۱۰ مورد از عجیب ترین داستان های علمی سال گذشته چه بود؟

به گزارش تاپ دیجیت و به نقل از لایوساینس، اگرچه انتخاب این ۱۰ مورد کار آسانی نیست ولی وبسایت لایوساینس ۱۰ مورد از عجیب ترین اتفاقات علمی سال ۲۰۱۸ را گرد آورده که در اینجا ذکر می گردند. 

۱۰- نی کرو فیلیا (Ne-crow-philia)

کلاغها می توانند کارهای شگفت انگیزی انجام دهند، از استفاده از ابزار گرفته تا حل پازل. آنها همچنین گاهی اوقات با کلاغ مرده آمیزش می کنند. دانشمندان یک کلاغ مرده را روی زمین انداختنه و عکس العمل سایر کلاغها را مشاهده کردند. مشخص نیست که چرا یک کلاغ با دیگر کلاغ مرده آمیزش می کند، اما ممکن است یک پاسخ سردرگم به جنس مخالف باشد.

۹- شکل گیری

مثلث ها و کره ها اشیاء جالبی هستند اما آیا تابحال در مورد اسکوتوئید (scutoid) شنیده اید؟ این شکل جدید با انحنا و خمیدگیها فانتزی به نظر میرسد. اگر چه این شکل قبلا ناشناخته بود ولی احتمالا درون بدن ما وجود دارد. به گفته دانشمندان، برخی از سلولهای بدن می توانند به این شکل درآیند.

۸- منتظر در آسمان

در ماه فوریه اسپیس ایکس (SpaceX) اولین موشک فالکون هوی (Falcon Heavy) را به مریخ فرستاد. بار این موشک یک خودروی تسلا با نام رودستور بود که توسط یک مانکن با نام استارمن هدایت میشد. ایلاس ماسک مدیرعامل سابق تسلا تصاویری از خودرو در فضا منتشر کرد که به نظر جعلی می رسیدند. ماسک در این مورد میگوید به دلیل اینکه نور در فضا همانند زمین از میان ذرات گرد و غبار و بخار آب منتقل نمیشوند از اینرو تصاویر در آن مجعد به نظر میرسند. 

۷- کپک زده

پرتاب محموله عظیم اسپیس ایکس به ایستگاه بین المللی فضایی سال جاری به دلیل غذای کپک زده موش به تاخیر افتاد! مهندسان هنگامی که بارهای موشهای مسافر را بارگذاری می کردند متوجه کپک زدگی غذای آنها شدند، آنها مجبور بودند بار غذای کپک زده را دوباره جایگزین کنند. اگرچه پرسنل اسپیس ایکیس به سرعت تلاش می کردند ولی آنها موفق نشدند در موعد مقرر کار را به اتمام برساند بنابراین پرتاب ۲۴ ساعت به تاخیر افتاد.

۶- خوک دریایی با مارماهی

تصویر یک مارماهی که از بینی یک خوک دریایی آویزان است. اگرچه این یک اتفاق نادر است، اما در سال های اخیر زیاد دیده شده و علت آن را دانشمندان نمی دانند؟ آنها فکر می کنند که مارماهی ها به صورت ناگهانی در داخل سوراخ بینی خوک دریایی قرار می گیرند و یا خوک دریای مارماهی خورده شده را اینگونه استفراغ میکند. 

۵- پایان نهایی

در روز ماه فوریه  ایستگاه فضایی قدیمی چینی به نام تیانگانگ ۱ (Tiangong-1) از آسمان سقوط کرد. هیچ کس واقعا نمی دانست که کجا میرود زیرا قابل کنترل نبود. بسیاری از آن قطعات آن هنگام ورود به جو زمین آتش گرفتند اما برخی قطعات بزرگ آن به اقیانوس آرام جنوبی سقوط کردند. 

۴- جمجمه بر سر چوب

باستان شناسان در سوئد تعدادی جمجمه با قدمت ۸۰۰۰ سال یافتند، تعدادی از آن جمجمهها بدون فک بودند و بر سر چوب قرار گرفته بودند. این کشف بسیار مبهم است و مشخص نیست که این افراد چه کسانی بودند و چرا در یک زیر آب در زیر یک سنگ با استخوانهای حیوانات دفن شده اند. 

۳- بسیار پایین

در ماه مارس، یک نفر به نام مایک دیوانه با موشک بخار خانگی که خود ساخته بود می خواست ثابت کند که زمین صاف است (که نیست). مرد ۶۱ ساله علم ساخت موشک را خود آموخته بود. او توانست تا ارتفاع ۵۸۰ متری بالا برود که بسیاری از هواپیماها در این ارتفاع پرواز می کنند. او می گوید که دفعه بعد بالاتر خواهد رفت.

۲- نور چشمک زن از اعماق فضا

آیا کسی سعی دارد چیزی به بگوید؟ هوش مصنوعی به محققان کمک میکند تا کدهای امواج رادیویی مرموزی که از یک کهکشان کوتوله با فاصله ۳ میلیارد سال نوری به زمین می رسند، را بشکنند. ۲۱ نور چشمک زن عجیب و غریب در یک ساعت در سال ۲۰۱۷ شناسایی شدند، ولی حالا پس از تجزیه و تحلیل شبکه عصبی مشخص شده که ما ۷۲ عدد نور چشمک زن دیگر را در آن روز از دست دادیم. دانشمندان هنوز نمیدانند که علت این نورهای چشمک زن چیستند ولی پیام آنرا دریافت کردیم.

۱- اهدا کننده انگشت

مردی که ۳ انگشت خود را به علت یخ زدگی از دست داده بود تصمیم گرفت آنها را به یک بار کانادایی اهدا کند. در بار آنها انگشت را به همراه نوشیدنی الکلی به نام Sourtoe Cocktail سرو می کردند.

منبع : https://topdigit.ir/۱۰   سایت تاپ دیجیت

 اختراعاتی که از محیط‌ زیست حفاظت می‌کنند

برخی استارتاپ‌های جهان با عنوان «استارتاپ‌های سبز»با توجه به مسائل مهمی چون گرمایش زمین، نابودی محیط زیست و کمبود منابع انرژی، اختراعاتی را برای محافظت از محیط زیست، کاهش زباله‌ها و کاهش گرمایش زمین ارائه می‌دهند.

به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا از usgreentechnology، کسب‌وکارها به همان میزانی که باید ثبات خود را در بازار به دست آورند، باید به محیط زیست نیز پایبند باشند. در همین راستا نیز کسب‌وکارهایی هم‌اکنون در حال شکل‌گیری و رشد هستند که سعی در حفاظت از محیط زیست دارند.     این کسب‌وکارهای نوپا یا استارتاپ‌ها پنج شاخص مهم دارند؛ زباله‌ها را کاهش می‌دهند، به بهینه‌سازی مصرف انرژی کمک می‌کنند، از مواد ارگانیک به جای مواد مضر برای تولید محصولات‌شان استفاده می‌کنند، مصرف کاغذ را به حداقل می‌رسانند و محصولات سبز (دوستدار محیط زیست) ارائه می‌دهند. در ادامه به معرفی برخی از ایده‌های جالب این استارتاپ‌های سبز می‌پردازیم:

بازیکنان فوتبال برق تولید می‌کنند

به گزارش گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا از usgreentechnology، کسب‌وکارها به همان میزانی که باید ثبات خود را در بازار به دست آورند، باید به محیط زیست نیز پایبند باشند. در همین راستا نیز کسب‌وکارهایی هم‌اکنون در حال شکل‌گیری و رشد هستند که سعی در حفاظت از محیط زیست دارند.

این کسب‌وکارهای نوپا یا استارتاپ‌ها پنج شاخص مهم دارند؛ زباله‌ها را کاهش می‌دهند، به بهینه‌سازی مصرف انرژی کمک می‌کنند، از مواد ارگانیک به جای مواد مضر برای تولید محصولات‌شان استفاده می‌کنند، مصرف کاغذ را به حداقل می‌رسانند و محصولات سبز (دوستدار محیط زیست) ارائه می‌دهند.

در ادامه به معرفی برخی از ایده‌های جالب این استارتاپ‌های سبز می‌پردازیم:

لباس‌هایی که با شیر درست می‌شوند

​معمولا شما شیر را در پخچال پیدا می‌کنید ولی در آلمان می‌توانید در کمد لباس هم آن را پیدا کنید. یک شرکت در آلمان از الیاف شیر لباس تهیه می‌کند. برای تهیه یک کیلوگرم الیاف از شیر به دو لیتر آب نیاز است در حالی که برای تهیه هر تی‌شرت پنبه‌ای ۲۷۰۰ لیتر آب مصرف می‌شود.

صفحه‌های خورشیدی به نازکی یک کاغذ

تصور کنید که هر ساختمان بتواند انرژی سبز مورد نیاز خود را تامین کند. یک استارتاپ آلمانی امیدوار است بتواند با استفاده از صفحه‌های خورشیدی به این دیدگاه جامه عمل بپوشاند.

تولید برق از موج‌های دریا

در اکثر سواحل ژاپن موج‌شکن‌های بتنی از ساحل در برابر موج‌ها حفاظت می‌کنند. یک مهندس ژاپنی می‌خواهد این توربین‌های آبی را جایگزین موج‌شکن‌ها کند تا علاوه بر محافظت از ساحل، برق نیز تولید کند

.

تولید بطری‌ از شکر

روزانه صدها میلیون تکه‌ پلاستیکی در جهان رها می‌شود. یک شیمیدان هلندی بطری‌های سازگار با محیط ‌زیست تولید کرده که از شکر ساخته شده‌اند. این بطری‌ها کاملا قابل بازیافت هستند

.

ساخت آسفالت خیابان‌ها از پلاستیک

در آسفالت برخی خیابان‌ها در بریتانیا پلاستیک وجود دارد. بطری‌های پلاستیکی پس از خرد شدن در آسفالت قرارداده می‌شوند. در نتیجه جاده‌ها کمتر آسیب می‌بینند

جابه‌جایی کانتینرها در دریا با انرژی باد

​​

یک شرکت فرانسوی برای حمل و نقل سازگار با محیط ‌زیست در اقیانوس‌ها، دانش جدید استفاده از انرژی باد را با کشتی‌رانی سنتی تلفیق کرده است. چنین کشتی‌هایی دو سوم کمتر از کشتی‌هایی که سوخت مصرف می‌کنند گازکربنیک تولید می‌کنند.

کیوسک‌های خورشیدی

حدود دو سوم جمعیت مناطق جنوب صحرای بزرگ آفریقا به برق دسترسی ندارند. یک استارتاپ آلمانی کیوسک‌هایی را تولید کرده که برق خود را از طریق انرژی خورشیدی تولید می‌کنند. در این کیوسک‌ها مردم می‌توانند مواد غذایی خریداری کنند، موبایل‌های خود را شارژ کنند یا وارد اینترنت شوند

منبع خبر : 

http://ana.ir/i/242973

ابداع جوان محله چیتگر، آینده محیط‌زیست پایتخت را متحول می‌کند

تجزیه پلاستیک در ۱۰۰ ثانیه

عطیه اکبری-خبرنگار: شاید اگر «الکساندر پارکس» می‌دانست با اختراع کیسه نایلون در سال ۱۸۵۶ چه بر سر زمین و محیط‌زیست می‌آورد، عطای این اختراع را به لقایش می‌بخشید و آن را برای همیشه به گنجینه خاطرات علمی‌اش می‌سپرد.

در این وانفسا که حتی مدیران شهری هم از آمار سر به فلک کشیده تولید کیسه‌های نایلونی توسط پایتخت‌نشینان به ستوه آمده‌اند، نخبه‌ای در محله چیتگر شمالی کیسه نایلونی اختراع کرده که نه به 100 سال بلکه به 100 ثانیه زمان برای تجزیه شدن نیاز دارد و در چشم بر هم زدنی اثری از آن باقی نمی‌ماند. اگر متولیان پایتخت، حامی این جوان نخبه باشند، اختراع دکتر «سیاوش اسماعیلی» می‌تواند ناجی این روزهای پایتخت و محیط‌زیست به گل نشسته‌اش باشد.

تصمیم گرفتیم همراه سیاوش اسماعیلی به منطقه‌ای برویم که بر اساس آمارهای سازمان پسماند سهم بالایی در تولید کیسه نایلون در میان مناطق مختلف پایتخت دارد. در یکی از روزهای گرم تیرماه، ایستگاه جمع‌آوری پسماند شماره 12 در خیابان شوش، محل آزمایش این اختراع نخبه جوان شد، اختراعی که شاید روزی گره از مشکل کیسه‌های پلاستیکی پایتخت باز کند.

انبوه کیسه‌های نایلونی انباشته شده روی هم نخستین تصویری است که در بدو ورود به مرکز جمع‌آوری پسماند منطقه 12، کام ما و مخترع جوان را تلخ می‌کند و این تلخ‌کامی وقتی بیشتر می‌شود که مدیر مرکز پسماند هم به جمع‌مان اضافه می‌شود و از آمار جمع‌آوری روزانه کیسه‌های نایلونی می‌گوید.

آمارها بهت‌آور و هشداردهنده هستند. مدیر مرکز پسماند می‌گوید: «روزانه 3 هزار و 600‌کیلوگرم کیسه نایلونی از منطقه 12 جمع‌آوری می‌شود.» حتی ذهن هم از پس تصور کردن این حجم از کیسه نایلون در یک مکان بر نمی‌آید. «رسول زارعی» ادامه می‌دهد: «منطقه 12 یکی از مراکز مهم تجاری تهران است و به همین دلیل هم سهم زیادی در تولید کیسه نایلونی دارد.»

• جادوی پروفسور بالتازار جوان

مخترع جوان پیشنهاد می‌دهد برای آزمایش اختراع به محل دپوی کیسه‌های نایلونی برویم. نخبه جوان می‌گوید کیسه نایلونی که اختراع کرده در عرض 40 تا 100 ثانیه در آب حل می‌شود و هیچ اثری از آن باقی نمی‌ماند. اما موضوع به همین‌جا ختم نمی‌شود. سیاوش اسماعیلی می‌گوید: «آبی که کیسه پلاستیک در آن حل شده قابل خوردن است چون این کیسه از مواد ارگانیک ساخته شده و حتی می‌توان از آن برای آبیاری و رشد گیاهان استفاده کرد.»

آقای نخبه از نتیجه آزمایش‌هایش اطمینان دارد. دست به کار می‌شود و تکه‌ای از کیسه پلاستیک را داخل پارچ آب می‌اندازد. خبر حضور این مخترع به گوش کارگران مرکز پسماند هم رسیده است و آنها هم به جمع ما پیوسته‌اند تا نظاره‌گر این آزمایش جالب باشند. زمان‌سنج را روشن می‌کنیم. ادعای مخترع جوان واقعیت دارد. هنوز 100 ثانیه نگذشته که اثری از کیسه پلاستیک در آب دیده نمی‌شود. مدیر مرکز جمع‌آوری پسماند نمی‌تواند تعجب خود را از این اتفاق پنهان کند و خطاب به اسماعیلی می‌گوید: «این اختراع می‌تواند انقلاب بزرگی را در پایتخت رقم بزند.

آمار تولید کیسه‌های پلاستیک در تهران شبیه به فاجعه است. روزانه 7 هزار و 500 تن زباله در تهران تولید می‌شود که 500 تن آن زباله پلاستیکی است. بر اساس آمار، هر خانواده تهرانی در روز به‌طور میانگین 3 کیسه پلاستیکی مصرف می‌کند. کیسه‌های پلاستیکی‌ای که بسیاری از آنها غیرقابل بازیافت هستند.»

«رسول زارعی» می‌گوید: «کیسه‌های پلاستیکی‌ موجود در بازار علاوه بر غیر‌قابل بازیافت بودن مشکلات دیگری هم در پایتخت به وجود می‌آورند. بسیاری از کیسه‌ها توسط شهروندان در جوی‌ها رها شده و موجب گرفتگی آبراهه‌ها و فاضلاب‌ها می‌شود و سیلاب‌های خیابانی را در زمان بارندگی به وجود می‌آورند.»

• تجزیه بطری در 30 روز

متولیان بازیافت در سال‌های گذشته سعی کردند با روش‌های مختلف، فرهنگ استفاده از کیسه‌های نایلونی را در میان شهرنشینان اصلاح کنند تا شاید آمار مصرف کاهش پیدا کند. این تلاش‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که یک روز تیر ماه را به نام روز بدون کیسه نایلون در تقویم نامگذاری کردند. اما با همه این تلاش‌ها، به گفته مسئولان، همچنان آمار تولید کیسه‌های پلاستیک بالاست. زارعی می‌گوید:

«مناطق 4، 1، 3، 8، 7 و 12 به‌ترتیب آمار بیشترین حجم تولید زباله را در میان مناطق مختلف به خود اختصاص می‌دهند اما منطقه 12 در تولید کیسه‌های نایلونی نسبت به مناطق دیگر پیشتاز است.» توضیحات مدیر مرکز پسماند که به اینجا می‌رسد، اسماعیلی برگ دیگری از اختراعاتش را رو می‌کند و از اختراع بطری پلاستیک تجزیه‌پذیری می‌گوید که آن هم مثل کیسه نایلون تجزیه‌پذیر، شگفت‌آور است: «بطری پلاستیکی با فرمولی خاص اختراع کردم که در اثر مجاورت با خاک و آب در مدت 28 تا 30 روز تجزیه می‌شوند و اثری از آن باقی نمی‌ماند. در حالی که بطری‌های معمولی برای تجزیه شدن به سال‌ها زمان نیاز دارند.»

• تولید کیسه با مواد ارگانیک

علاقه نخبه جوان تهرانی به رشته شیمی بود اما شرایط او را مجبور کرد در رشته کامپیوتر درس بخواند. تا مقطع دکترای کامپیوتر پیش رفت و چند اختراع قابل توجه در این حوزه از او ثبت شد که مهم‌ترین آن دست هوشمند مصنوعی است. اختراعی که ایران را به سومین کشور تولید‌کننده دست مصنوعی در دنیا تبدیل کرد. اما چند سال قبل به دلیل علاقه قلبی‌اش تصمیم گرفت مطالعاتش را در رشته شیمی آغاز کند. اسماعیلی می‌گوید:

«5 سال وقتم را صرف مطالعه کتاب‌های شیمی و تفکر در فرمول‌های مختلف کردم. همیشه انبوه کیسه‌های پلاستیکی رها شده در کوچه‌ها و خیابان‌ها مرا آزار می‌داد تا اینکه تصمیم گرفتم از علم شیمی استفاده و کیسه پلاستیکی‌ای اختراع کنم که در کمترین زمان تجزیه شود. در طی یک سال، روند تولید و مصرف کیسه‌های پلاستیکی در کشورهای مختلف دنیا را هم بررسی کردم.

در دنیا 3 مخترع، کیسه پلاستیک‌تجزیه‌پذیر اختراع کرده‌اند اما در فرمول هریک از آنها موادی به کار رفته که تقریباً خاص همان کشور است و در همه کشورها وجود ندارد. مثلاً در کشور آفریقای جنوبی یک محقق، کیسه نایلون تجزیه‌پذیری را اختراع کرده که پایه اصلی تشکیل‌دهنده آن، نــوع خاصی از ســیب‌زمینی است که فقط در کشورهای آفریقای جنوبی کشت می‌شود. دانشمندی از کشــور اسـکاندیناوی کیسـه پلاستیک تجزیه‌پذیری اختراع کرده که از نوعی جلبک قرمز که خاص همان کشور است تولید می‌شود اما فرمول ابداعی من در ساخت کیسه نایلون از مواد ارگانیکی تشکیل می‌شود که در همه کشورها موجود است.»

• فقط کافی است مسئولان اراده کنند

مخترع جوان تهرانی فرمول ساخت کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیرش را بر اساس فصل تغییر می‌دهد. دکتر اسماعیلی می‌گوید: «چون کیسه پلاستیکی اختراعی من در آب تجزیه می‌شود، فرمول ساخت را بر اساس فصلی که در آن هستیم تغییر می‌دهم. در فصل سرما فرمول ساخت را طوری تغییر می‌دهم که کیسه در آب گرم تجزیه شود و نسبت به آب سرد واکنش نشان ندهد.

یا برعکس در فصل تابستان فرمول ساخت کیسه را طوری تغییر می‌دهم که نسبت به آب سرد واکنش نشان دهد و تجزیه شود. نکته مهم‌تر آنکه، کیسه پلاستیکی اختراعی من با دستگاه‌های موجود تولید کیسه نایلون در ایران سازگاری دارد. یعنی اینکه فقط کافی است مسئولان اراده کنند و تصمیم بگیرند که فرمول من را در ساخت کیسه پلاستیک به کار ببرند و تولید‌کننده‌ها با دستگاه‌های موجود کارخانه‌ها می‌توانند این کیسه را به تولید انبوه برسانند.»

• اگر مافیای زباله بگذارد!

هزینه تولید انبوه کیسه‌های نایلونی چقدر است؟ قیمت این کیسه‌ها برای مصرف‌کننده در صورت تولید انبوه آنقدر مناسب است که آنها را ترغیب به خرید کند؟ دکتراسماعیلی در این‌باره می‌گوید: «هزینه تولید یک تن کیسه پلاستیک با فرمول من، فقط یک میلیون تومان گران‌تر از هزینه تولید همین مقدار کیسه پلاستیک معمولی است.

اما این هزینه با هزینه‌هایی که به شهرداری برای جمع‌آوری و انتقال آنها به مراکز پسماند و در مرحله بعد سوزاندن یا بازیافت تحمیل می‌شود قابل مقایسه نیست.» امیدواریم مسئولان شهری قدر این نخبه جوان و اختراع منحصربه‌فردش را بدانند و شرایط را برای تولید انبوه کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر فراهم کنند. البته کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر آقای دکتر به مذاق خیلی‌ها خوش نمی‌آید؛ افرادی که مافیای زباله را در پایتخت راه انداخته‌اند و از این رهگذر سود هنگفتی را به جیب می‌زنند.جالب است بدانید اسماعیلی با اختراع شیشه هوشمند پلمیری در نخستین فستیوال بین المللی جایزه بزرگ اختراعات ایران از میان بیش از 6 هزار شرکت کننده برتر شده است.»

• اختراعم را ثبت نکردم چون...

سیاوش اسماعیلی کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر را در سازمان اختراعات ثبت نکرده است. دلیلش را که جویا می‌شویم می‌گوید: «من تا به حال 6 اختراع داشته‌ام و همه آنها را ثبت کرده‌ام. ترجیح دادم فعلاً این اختراع را ثبت نکنم. چون برای دریافت تأییدیه، مخترع باید فرمول را به‌طور کامل توضیح دهد. پس از تأیید و طی مراحل ثبت، قوه قضاییه اظهارنامه‌ای صادر می‌کند که بر اساس آن انحصار تولید اختراع را به مدت 20 سال به فردی که آن را ثبت کرده است می‌دهد. اما گاهی برخی سودجویان با اعمال تغییری جزئی در فرمول، آن محصول را به تولید انبوه می‌رسانند. مخترع متوجه می‌شود و شکایت می‌کند اما روند پیشبرد این پرونده‌ها در قوه قضاییه به قدری کند است که تا زمان به نتیجه رسیدن، کار از کار گذشته است.»

• حسن خلیل‌آبادی، عضو شورای شهر: حمایت می‌کنیم

«اعضای شورای‌شهر از هر نوآوری، اختراع و کارآفرینی‌ای که به بهبود وضعیت محیط‌زیست شهر تهران کمک کند، حمایت می‌کنند.» این جمله را عضو شورای‌شهر تهران وقتی موضوع اختراع کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر توسط یک جوان نخبه تهرانی را می‌شنود می‌گوید و ادامه می‌دهد: «محیط‌زیست پایتخت به دلیل استفاده بی‌اندازه تهرانی‌ها از کیسه‌های نایلون با مخاطرات جدی مواجه است و این اختراع می‌تواند اتفاقات خوبی را رقم بزند.» «حسن خلیل‌آبادی» از این جوان نخبه می‌خواهد به کمیسیون محیط‌زیست شورای‌شهر مراجعه کند و ادامه می‌دهد: «ما از این مخترع تهرانی حمایت می‌کنیم. کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر را می‌توان در بازارهای میوه و تره‌بار جایگزین کیسه‌های فعلی کرد.»

• محمود دلاور؛ فعال محیط‌زیست: قدر این اختراع را بدانید

«استفاده از کیسه‌های پلاستیک تجزیه‌پذیر در بسیاری از کشورهای دنیا مرسوم است. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته از اختراعات حوزه فناوری‌های نوین حمایت می‌شود.» این جملات را محقق حوزه فناوری‌های نوین و فعال محیط‌زیست می‌گوید و ادامه می‌دهد: «از نخستین روزی که آقای اسماعیلی پروژه ساخت کیسه نایلون تجزیه‌پذیر را آغاز کرد با او همراه بوده‌ام و در جریان جزئیات این اختراع هستم. آبی که کیسه در آن تجزیه می‌شود قابل استفاده است و هیچ ضرری ندارد. امیدوارم مسئولان قدر این اختراع را بدانند.»

منبع : همشهری آنلاین کد خبر 411377

کاهش زباله‌های پلاستیکیِ اقیانوس‌ها در اولویت نشست گروه ۲۰

انتشار تصاویری تکان‌دهنده از پسماندهای پلاستیکی رها شده در سواحل و لاشه حیواناتی که به دلیل بلع مواد پلاستیکی تلف شده‌اند اعتراضات قابل توجهی را در سراسر دنیا به دنبال داشته است.

به منظور مقابله به این معضل جدی در بسیاری از کشورها از جمله تعدادی از کشورهای آفریقایی استفاده از کیسه‌های پلاستیکی ممنوع شده‌ است.همچنین اتحادیه اروپا به طرح ممنوعیت استفاده از ۱۰ کالای پلاستیکیِ یکبار مصرف تا سال ۲۰۲۱ میلادی رای مثبت داده است. علاوه بر این، قرار است اقداماتی در نظر گرفته شود تا تمامی بسته‌بندی‌های پلاستیکی که منبع اصلی پسماندهای پلاستیکی است تا سال ۲۰۳۰ قابل بازیافت شوند.«شینزو آبه» نخست وزیر ژاپن که کشورش، میزبانی نشست گروه ۲۰ را در روزهای ۲۸ و ۲۹ ماه جاری به عهده دارد در این باره اظهار کرده‌ است: ژاپن به دنبال آن است تا در مسیر کاهش پسماندهای پلاستیکی دریایی در جهان پیشگام باشد.به گزارش ژاپن تودی، مقابله با آلودگی پلاستیکی در آسیا که بزرگترین تولید کننده محصولات و زباله‌های پلاستیکی است کمتر در اولویت‌ قرار دارد.

منبع: سایت خبری حامیان محیط زیست پاک