ممنوعیت بسته بندی پلاستیکی تجزیه ناپذیر از مراکز تحویل در پکن

29, 2022  No Comments

شهره صدری – مقامات محلی روز پنجشنبه گفتند که پکن استفاده از بسته‌بندی‌های پلاستیکی تجزیه‌ناپذیر را تا پایان سال توسط مراکز تحویل پیک ممنوع می‌کند. این تصمیم در جهت کنترل آلودگی پلاستیکی در چین اتخاذ شده است.

به گفته کمیسیون توسعه و اصلاحات شهرداری پکن، برای کاهش استفاده از محصولات پلاستیکی تجزیه ناپذیر از مبدا، مراکز تحویل در پایتخت مجاز به استفاده از کیسه های پلاستیکی یکبار مصرف نخواهند بود.

تا پایان سال 2022، تحویل بار از پیک های شهری باید دارای  نوار بسته بندی باریک تر از 45 میلی متر و کیسه های قابل بازیافت باشند.

علاوه بر بخش پیک، پکن اقداماتی را برای محدود کردن یا حتی ممنوعیت استفاده از محصولات پلاستیکی در سایر صنایع کلیدی شامل پذیرایی، تحویل غذا، عمده‌فروشی و خرده‌فروشی آغاز کرده است.

طبق آمارهای تقریبی، فروشگاه‌های آفلاین سوپرمارکت‌های بزرگ پکن شاهد کاهش ۳۷ درصدی یا ۲۳ میلیونی فروش کیسه‌های پلاستیکی در سال ۲۰۲۱ نسبت به سال قبل بودند.

سخنگوی این کمیسیون گفت که پکن در کاهش آلودگی پلاستیک پیشرفت کرده است، اما همچنان با چالش های متعددی مواجه است و باید تلاش های بیشتری انجام دهد.

در سال 2020، چین طرحی را برای ممنوعیت یا کاهش قابل توجه تولید و استفاده از محصولات پلاستیکی ناسازگار با محیط زیست در پنج سال آینده برای جلوگیری از آلودگی منتشر کرد.

طبق این برنامه انتظار میرود تا سال 2025 به طور مؤثر آلودگی پلاستیک را مدیریت گردد. چین در نظر دارد در طی این مدت میزان زباله های پلاستیکی را در محل دفن زباله شهرهای بزرگ به میزان قابل توجهی کاهش دهد، سیستم مدیریت کامل پلاستیک ایجاد کرده و محصولات جایگزین را توسعه دهد.

منبع: chinadaily

ممنوعیت بسته بندی پلاستیکی میوه و سبزیجات در فرانسه

 ژانویه 8, 2022  No Comments

شهره صدری – فرانسه می گوید با ممنوعیت جدید بسته بندی پلاستیکی میوه و سبزیجات انتظار دارد تا سالانه حدود یک میلیارد مورد زباله پلاستیکی را حذف کند.

این ممنوعیت براساس مقررات جدیدی که دولت اتخاذ کرده است، از روز شنبه اجرا میشود. این مقررات با توجه به تشدید آلودگی در جهان در جهت حذف پلاستیک های یکبار مصرف وضع شده است.

براساس قوانین جدید، تره فرنگی و هویج، گوجه فرنگی و سیب زمینی، سیب و گلابی و حدود 30 قلم میوه و سبزیجات دیگر را نمی توان با بسته بندی پلاستیکی فروخت. در عوض آنها باید در مواد قابل بازیافت پیچیده شود.

پلاستیک همچنان برای میوه های شکننده تر مانند توت ها و هلو مجاز خواهد بود، اما به تدریج در سال های آینده حذف خواهد شد. مجلات و سایر نشریات نیز باید بدون بسته بندی پلاستیکی ارسال شوند و رستوران های فست فود دیگر مجاز به ارائه اسباب بازی های رایگان به کودکان نخواهند بود.

اواخر سال 2022، در فضاهای عمومی امکان تهیه آب آشامیدنی فراهم خواهد شد تا استفاده از بطری های پلاستیکی کاهش یابد. دولت می گوید با این تمهیدات انتظار میرود حدود یک میلیارد مورد زباله پلاستیکی سالانه حذف شود.

آن الیزابت موته، روزنامه نگار و نویسنده فرانسوی، به الجزیره در اینباره گفت که واکنش های متفاوتی نسیت به وضع قوانین جدید وجود داشته است.

به گفته موته، این کمی شبیه به اسکیزوفرنی است. زیرا از یک طرف، فرانسوی ها از نیاز به کاهش استفاده از پلاستیک بسیار آگاه هستند. پشتیبانی گسترده ای برای عدم استفاده زیاد از پلاستیک وجود دارد. از طرف دیگر، هنگامی که خودتان سبزیجات خریداری می کنید، متوجه میشوید که هیچ کاری برای یافتن روش های جدید بسته بندی که مانع از تجزیه سریع محصولات شود، انجام نشده است.

نکته دیگر این است که این درست در زمان کووید رخ میدهد . کاملا صادقانه بگویم، مردم از اینکه دیگران سبزی های شان را دست بزنند خوشحال نمی شوند. مردم دقیقا نمی دانند در این قانون جدید قرار است چگونه سبزی ها و میوه ها را دریافت کنند. در این مورد نکات مثب و منفی وجود دارد.

در همین حال، صنعت بسته بندی فرانسه اعلام کرده که از قوانین جدید، بویژه ممنوعیت استفاده از پلاستیک های بازیافتی، ناامید شده است.

لوران گراندین، رئیس انجمن ایترفرل در بخش میوه و سبزیجات، شکایت کرد که هرگز در مورد این قانون با آنها مشورت نشد. او به خبرگزاری فرانسه گفت که هزینه ها برای شرکت های کوچکی که مجبورند به استفاده از پلاستیک برای صادرات خصوصا صادرات سیب های فرانسوی به بریتانیا ادامه دهند،غیر قابل جبران خواهد است.

الیپسو انجمنی که نماینده تولید کنندگان است، در بیانیه ای اعلام کرده که شرکت هایی که تا کنون سالها بر روی استفاده از پلاستیک های بازیافتی و تجزیه پذیر برای بسته بندی میوه و سبزیجات کار کرده اند، فعالیت شان متوقف خواهد شد.

الیپسو و پلوویا، اتحادیه ای متشکل از 3500 شرکت تولید کننده بسته بندی، از دولت فرانسه به شورای دولتی فرانسه که صلاحیت رسیدگی به اختلافات اداری را دارد، شکایت کرده اند. آنها در شکایت خود به تحریف بازارهای اروپایی، اعتراض کرده اند چرا که این ممنوعیت فقط در فرانسه اعمال میشود.

اما آرمند چاین، مدیر بازاهای صنعتی در شرکت بسته بندی  DS Smith، مزایای این قانون را فقط برای شرکت های تولید کننده بسته بندی مقوایی می داند. او گفت: تخمین زده میشود که در اروپا، از هشت میلیون تن پلاستیک تولید شده در سال برای بسته بندی یکبار مصرف، 1.5 میلیون تن می تواند از قبل حذف شود.

به اعتقاد وی، این حدود 70 میلیارد واحد بسته بندی پلاستیکی یکبار مصرف، یا حدود هفت میلیارد یورو پتانسیل گردش مالی اضافی برای صنعت مقوا را نشان میدهد.

منبع: الجزیره

تولید آهک هیدراته یک سرمایه گذاری سودمند و پر رونق

تولید آهک هیدراته فرصت سرمایه‌گذاری مناسبی است زیرا یکی از پر مصرف‌ترین انواع آهک در صنایع مختلف است و فروش آن بسیار پر رونق است.

آهک هیدراته با قابلیت‌های فیزیکی و شیمیایی که دارد کاربردهای فراوانی پیدا  کرده است و روز به روز افزایش تقاضا برای صنایع دیگر از جمله صنایع ساختمانی، صنایع فولاد سازی، کاغذ، پلاستیک، صنایع شیمیایی ، صنایع معدنی ، محیط زیست و… بر اهمیت آن افزوده است .

آهک هیدراته

معرفی محصول:

آهک هیدراته نتیجۀ ترکیب کنترل شدۀ آب با آهک زندۀ فعال در دستگاهی به نام هیدراتور می‌باشد. آهک هیدراته دارای کاربردهای وسیع و متنوعی در صنایع شیمیایی، دارویی، غذایی، بهداشتی و آرایشی، رنگ، کشاورزی و لبنیات می‌باشد. آهک هیدراته نسبت به آهک زنده، میل ترکیبی چندانی با رطوبت و آب و دی اکسید کربن ندارد و این مزیت سبب سهولت حمل و نقل و نگهداری آن می‌گردد.  به طور کلی آهک یک قلیای اقتصادی و قابل دسترس و دارای میل ترکیبی با بنیان‌های مزاحم اسیدی و سولفوری و به طور کلی عناصر مزاحم صنایع مختلف می‌باشد و میزان مصرف آن در هر کشوری می‌تواند یکی از نشانگرهای میزان صنعتی بودن آن کشور باشد.

بررسی بازار

با توجه به مصارف و کاربردهای فراوان آهک هیدراته در صنایع مختلف شیمیایی، بهداشتی، کشاورزی، غذایی و …  ، برتری ویژگی‌های شیمیایی آهک هیدراته نسبت به آهک زنده و همچنین عدم وجود واحد فعال تولید این محصول در استان اردبیل، بازار مناسبی برای آن در این استان پیش بینی می‌شود. همچنین با توجه به صادرات فعال کشور در این زمینه پیش بینی می‌شود که با رعایت استانداردهای مربوطه و تامین حداکثر خلوص و کیفیت،  بتوان این محصول را به کشورهای همسایه نیز صادر نمود.

این مطلب را هم بخوانید:   قبل از مشارکت این نکته ها را در نظر بگیرید

نیازمندی‌های اجرای طرح

جدول هزینه‌های طرح

جدول هزینه‌های طرح

مزایای اجرای طرح

با توجه به مواردی چون تامین بخشی از تقاضای داخلی در صورت بهره‌برداری از این طرح و کاربرد گسترده و رو به رشد محصولات طرح و امکان‌ صادرات محصول در صورتی رعایت استانداردهای لازم از یک سو و نرخ بازده داخلی و بازگشت سرمایه مناسب طرح از سوی دیگر، طرح را به عنوان فرصت سرمایه‌گذاری ارزشمند می‌توان معرفی نمود.

دریک آنلاین

نبرد با آلودگی: ایده عجیب دژی از بطری‌های پلاستیکی

قلعه‌ای که از بطری‌های پلاستیکی، شبیه قلعه‌های سده‌های میانه ساخته شده. این قلعه در جزیره “بوکاس دل تورو” در شمال غربی پاناما قرار دارد. ۴۰ هزار بطری پلاستیکی برای ساخت این قلعه به کار رفته است. هدف این اقدام توجه بیشتر به محیط زیست بوده است.

آشغال‌های پلاستیکی عامل آلودگی دریاها

نمای بیرونی و درونی این دژ مصنوعی از بطری‌های پلاستیکی است و قصد دارد به ورود سرسام‌آور آلاینده‌های پلاستیکی به اقیانوس‌ها اعتراض کند. موسسه تحقیقاتی “آینده اقیانوس‌ها” اعلام کرده که در سال ۲۰۱۳ میلادی تولیدات پلاستیکی جهان ۳۰۰ میلیون تن بوده و تنها بخش کوچکی از آن بازیافت شده است. بخش اعظم آشغال‌های پلاستیکی به اقیانوس‌ها ریخته شده‌اند.

مبارزه با آلایش پلاستیکی محیط زیست

روبرت بزو، شهروند کانادایی می‌خواهد علیه آلایش پلاستیکی محیط زیست اعتراض کند. او ۹ سال پیش هنگامی که به جزیره “بوکاس دل تورو” در شمال غربی پاناما وارد شد، می‌خواست با آرامش دوران بازنشستگی خود را سپری کند، اما بعد تصمیم گرفت فعالیت‌های خود را در مبارزه با آلایش پلاستیکی اقیانوس‌ها آغاز کند. در سال ۲۰۱۰ میلادی حدود ۸/ ۴ تا ۷/ ۱۲ میلیون تن زباله پلاستیکی در اقیانوس‌ها موجود بود.

کوهی از بطری‌های پلاستیکی

تنها در جزیره کوچک “بوکاس دل تورو” پاناما با ۶۲ کیلومترمربع مساحت، سالانه یک‌و‌نیم میلیون بطری پلاستیکی به دور ریخته می‌شوند. روبرت بزو این شیشه‌ها را برای طرح ساختمانی خود جمع‌آوری می‌کند. او اما شیشه‌هایی را جمع می‌کند که درجه اشتعال‌‌شان پائین باشد.

بطری‌های پلاستیک در محبس

بطری‌های پلاستیک در قفس‌های آهنی جای داده می‌شوند و در نمای قلعه به کار می‌روند. در هر بخش نما حدود ۳۰۰ بطری نیم لیتری یا ۱۲۰ شیشه ۵/ ۱ لیتری استفاده شده است. دیوارهای بوجود آمده از شیشه‌های پلاستیکی سپس با لایه‌ای از بتون پوشیده می‌شوند.

افزایش تقاضای بازیافت آلاینده‌ها در سراسر جهان

هنوز ساختمان قلعه روبرت بزو، شهروند کانادایی در جزیره “بوکاس دل تورو” در شمال غربی پاناما به پایان نرسیده است. این ساختمان قرار است امسال (۲۰۱۷) به پایان برسد و مرکزی باشد برای گردشگران تا بیایند و درباره مشکل آلاینده‌های پلاستیکی گفت‌وگو کنند. روبرت بزو امیدوار است که بازیافت آلاینده‌ها در سراسر جهان مدام پیشرفت کند و طرح او نیز در این رابطه مورد توجه قرار گیرد.

منبع خبر: سایت ایده و خلاقیت

دفع زباله پروسه ای پیچیده و حساس است و دغدغه ای مهم برای مسئولان شهری و کشوری به حساب می آید و اگر روشی درست برای دفع آن در نظر گرفته نشود می تواند به فاجعه ای زیست محیطی تبدیل شود و جان انسانها، حیوانات و گیاهان را به خطر بیندازد، همچنین هزینه های جبران ناپذیری را وارد کند.

به همین دلیل در این مقاله و دو مقاله بعدی به بررسی انواع روشهای دفع زباله خواهیم پرداخت:

انواع روش های دفع زباله

زباله ها مشکلاتی برای محیط زیست و انسانها ایجاد می کنند، بنابراین نمی توانیم آنها را در طبیعت رها کنیم. متاسفانه تقریبا بیشتر از نیمی از زباله ها، بدون بازیافت در خارج از شهر و در محل دفن زباله ها از بین می روند. پدیده ای که باعث انتشار و تولید گاز متان و گازهای گلخانه ای می شود و در بخشهایی باعث از بین رفتن جنگلها و منابع طبیعی شده، و به واسطه وارد شدن شیرآبه آن داخل منابع آب و چشمه ها باعث آلوده کردن آنها شده اند.  بنابراین باید دید چگونه می شود آنها رو دفع کرد و یا با توجه به ویژگی شان مورد بازیافت قرار دهیم و دوباره از آن استفاده کنیم.

انبار کردن (Dumping)

حتما در اطراف شهرها، کوه ها و یا چاله های بزرگ مملو از زباله را دیده اید. این یکی از روش های ساده دفع زباله است. در این روش به دلیل اینکه زباله ها پوشانده نمی شود مشکلاتی به همراه دارد، به عنوان مثال بوی بد زباله و اینکه محلی برای تجمع حیواناتی مانند موش ها، مگس ها و موجودات دیگر می شوند؛ یا اینکه ممکن است باد به راحتی زباله ها رو پراکنده نماید. این روش یکی از غیربهداشتی ترین و بدترین روش برای دفع زباله است. البته عمدتا زباله های خشک که آلودگی و فساد کمتری دارند را به این صورت دفع می کنند اما این روش هم مشکلات زیادی دارد.

دفن بهداشتی زباله

در این روش زباله ها را در چاله ها و مکان های عمیق جمع آوری می کنند و در نهایت روی آن را با خاک می پوشانند و خاک را می کوبند. این روش نسبت به روش قبل بهداشتی تر است و خطرات کمتری به همراه دارد اما باز هم ممکن است مشکلاتی ایجاد کند. در کل میشود گفت دفن بهداشتی زباله یکی از روش های مناسب برای دفع زباله هست.

سوزاندن زباله

اگر در جایی محدودیت زمین وجود داشته باشد و یا زمین مناسبی موجود نباشد، سوزاندن زباله یکی از روش های خوب برای دفع زباله است. همچنین این روش برای دفع زباله های بیمارستانی که خطرهای ویژه ای دارند گزینه ی مناسب تری هستند.

البته باید توجه کنیم که زباله هایی که حامل مواد شیمیایی و یا رادیواکتیوی هستند را نمی توان سوزاند چرا که با سوزاندن، آنها تغییر شیمیایی ایجاد می کنند و به مواد سمی و خطرناک دیگری تبدیل می شوند که اثرات جبران ناپذیری را به همراه خواهند داشت.

دستگاه زباله سوز

کوره و دستگاه های زباله سوز یکی از ابزارهای مخصوص برای دفع زباله است. در این دستگاه ها ابزاری برای کنترل گازهای خروجی مضر وجود دارد که اثرات مخرب آن را بر طبیعت را کاهش می دهد. این کوره ها گزینه ی بسیار مناسبی برای بیمارستان ها و مکان هایی هستند که نیاز به دفع زباله دارند و از طرفی با کمبود زمین مناسب روبرو هستند. در بسیاری از کشور ها از این کوره ها برای تولید انرژی استفاده می شود.

تهیه کود

بهترین راه حل برای استفاده از زباله های تر، تبدیل آن به کود است. زباله ها طی فرآیند طبیعی به وسیله های باکتری ها تجزیه و به مواد آلی پوسیده ای تبدیل می گردند که به آن گیاه خاک (Humus) و یا کمپوست نیز گفته می شود. کمپوستها محصولات ارزشمندی برای خاک و تقویت خاک هستند و به همین دلیل در کشاورزی بیولوژیک کاربرد فراوانی دارند. در فرآیند تجزیه پسماتد تر به وسیله باکتری ها دما به ۶۰درجه سانتی گراد و یا حتی بیشتر می رسد و برای همین مدت زیادی زمان می برد که باعث تولید تخم لارو گردیده و عوامل بیماری زا را از بین می برد. نتیجه این فرایند تولید کمپوست سالم است که می توان آن را بدون نگرانی برای تقویت خاک استفاده کرد. تهیه کود از زباله به دو روش زیر انجام می شود:

• روش بی هوازی یا فرآیند تخمیرداغ
• کودسازی به روش مکانیکی

در مناطق روستایی و یا ییلاقها که جمع آوری زباله مرتب نیست، می توان به راحتی زباله ها رو به کود تبدیل کرد. فقط کافیست که چاله ای حفر کنید و زباله های ارگانیک که خوتان تولید کرده اید را درون این چاله بریزید. بعد از پر شدن، روی چاله رو با خاک بپوشانید و اجازه بدید ۵ الی ۶ ماه در این حالت بماند. سپس بعد از مدتی می توان از آن به عنوان کود استفاده کرد. در اروپا مخزنهایی درست شده که به ما اجازه می دهد این نوع کود را در درون آپارتمان و در آشپزخانه خودمان آن را تولید نماییم.

انواع دیگر روشهای دفع زباله

 زباله های الکترونیکی

بازیافت زباله های الکترونیکی

عمر کوتاه تجهیزات کامپیوتری و الکترونیکی، پیشرفت تکنولوژی و ورود فناوری به زندگی مردم به عنوان جزئی حیاتی اساسی، از طرف دیگر تنوع طلبی مردم به استفاده از تجهیزات الکترونیکی جدید سبب شده است که بحث زباله های الکترونیکی به مقوله ای مهم تبدیل شود؛ کشورهای پیشرفته و بزرگ تا حدودی توانسته اند با یافتن روشهای بازیافت، برای آن راه حلی بیابند و حتی با تصویب قوانینی خاص تولیدکنندگان را به بازیافت زباله های محصولات تولید شده خود ترغیب کنند. زباله های الکترونیکی سومین منبع بزرگ تولید سرب درزباله های جامد شهری است.

در حال حاضر امریکا، اتحادیه اروپا، ژاپن، کره جنوبی و استرالیا بزرگترین تولیدکنندگان زباله های الکترونیکی و کشورهایی مانند چین، هند، تایلند، برزیل، مکزیک، نیجریه، سنگاپور و پاکستان وارد کنندگان عمده این زباله ها هستند.

مسلماً دفن یا سوزاندن این مواد که به طور وسیعی انجام می شود راه حل مناسبی نیست و یا حداقل آخرین راه حلی است که باید بدان اندیشید. زیرا با دفن این زباله ها یا تلنبار کردنشان در محیط خرد و شکسته می شوند و بنابراین مواد سمی موجود در آنها راه خود را به سفره های آب زیرزمینی می یابد و سوزاندن آنها نیز تنها گازهای سمی خطرناک وارد محیط زیست می سازد.

چه چیزهایی را زباله الکترونیک می نامیم؟

زباله الکترونیک شامل انواع یخچال ها، مانیتور، تلویزیون و صفحه های اکران، کامپیوتر و لپ تاپ، فکس، تلفن، موبایل و پرینتر، رادیو و ضبط صوت ها، ماشین های ظرف شویی، غذاسازها، قهوه ساز، چای ساز، سرخکن و ... می باشد.

طبق قراردادی از سوی سازمان ملل در سال ۱۹۸۹ برای کنترل زباله های خطرناک که از کشورهای ثروتمند به کشورهای فقیر وارد می شود، هر کشوری میتواند بصورت یک جانبه واردات این زباله ها را ممنوع کند، و صادر کنندگان نیز قبل از فرستادن زباله باید موافقت کشور مقصد را کسب کند. اما آمریکا که مهمترین تولید کننده عمده زباله الکترونیک و دیجیتال و سمی در دنیا محسوب می شود، هرگز این قرارداد را امضا نکرد و کشورهایی مانند چین نیز بخاطر پول، مقادیر زیادی از این ضایعات را وارد می کنند. هم اکنون ۷۰ درصد کامپیوترها و موبایل های جهان در چین بازیافت می‌شود.

یک مثال ساده می تواند به ما بفهماند که برای ساخت یک وسیله الکترونیکی چه مقدار انرژی مصرف می شود و پس از استعمال چه مقدار زباله تولید می کند: برای ساخت یک مانیتور ساده علاوه بر مواد اولیه ی مورد نیاز حدود ۲۴۰ کیلوگرم سوخت، ۲۲ کیلوگرم مواد شیمیایی، ۱۵۰۰ لیتر آب نیاز است و با توجه به این مساله به نظر می‌رسد استفاده مجدد از وسایل کامپیوتری می‌تواند تا حد زیادی در مصرف مواد طبیعی صرفه‌جویی به وجود آورد. تنها اجزای یک کامپیوتر شخصی شامل ۲۶ درصد شیشه، ۲۳ درصد پلاستیک، ۲۰ درصد فلزات، ۱۴ درصد آلومینیوم، ۱۷ درصد  اجزاء دیگر همچون مس، سرب، کادمیوم و روی است.

بسیاری از قطعات دستگاههای کامپیوتری «الکترومگنتیک» هستند اگر درست و کارشناسانه دفع نشوند با تشعشعاتی که از خود بروز می دهند سلامتی انسانها را با خطر جدی روبرو خواهند کرد. در قطعات «الکترومگنتیک» امواج به صورت عمود بر هم منتشر می شود که برای انسانها بسیار خطرناک است. درست مانند کاری که دستگاههای مایکروویو انجام می دهند و مواد غذایی را از درون می پزند این تشعشعات نیز می توانند تاثیرات خطرناک و مخرب ژنتیکی بر بدن انسانها گذاشته و علاوه بر آسیب رساندن به اندامهای داخلی بدن موجب متولد شدن کودکان ناقص الخلقه نیز شوند.

جالب است بدانید که در ایران بیش از ۴ میلیون کامپیوتر غیرقابل استفاده وجود دارد  و عمر مفید آنها در دنیا ۳ سال است.

خطرات زباله های الکترونیک

مواد سمی موجود در زباله های الکترونیکی

• کادمیوم موجود در یک باطری گوشی موبایلمی تواند ۶۰۰ متر مکعب آب را آلوده کند.
• استفاده از اسیدهای قوی جهت بازیافت فلزات گرانبها مانند طلا.
• بیفنیل پلی‌کلر شده «PCBs» در خازن ها و تقویت کننده ها.
• پلی ونیل کلراید (PVC) حاصل از پوشش های پلاستیکی و کابل ها.
• دیواکسین ها و فوران های حاصل از سوزاندن کابلها و پوشش های عایق.
• ، PD ،PB ،  BFRو Mercury در بردها و مدارهای الکتریکی.
• اکسید سرب و کادمیوم در باطریهای کامپیوتر.
• CU ، PVC،  BFRدر سیم ها.
• سرب استفاده شده جهت اتصال و لحیم.

انواع دفع و بازیافت زباله های الکترونیکی

تولید کننده مسئول دفع زباله های خود باشد: بعضی شرکت های بزرگ خود موظف به بازیافت کالاهای تولیدی شان شده اند. مثلاً در ژاپن شرکت HP هنگام فروش کالا مبلغی را نیز به عنوان بازیافت می گیرد تا بعد از اسقاطی شدن کالای الکترونیکی، آن را بار دیگر وارد چرخه بهره وری کند.

جداسازی قطعات و استفاده آنها در وسایل دیگر: فرآیند جداسازی قطعات الکترونیکی برای بازیافت کار پیچیده ای می باشد به طوری که در اروپا ٢ مرکز در سوئد و انگلستان برای انجام این کار احداث شده است و بقیه کشورها کالاهای الکترونیکی خود را برای بازیافت به این ٢ کشور می فرستند.

کاهش فلزات سمی در ساخت وسایل: یکی از روشهای دفع زباله های الکترونیکی توسعه برنامه بازیابی رایانه ها و تلفن های شخصی است. مانند کاری که شرکت  Dellانجام داده است.  با کاهش استفاده از فلزات سمی در تولید قطعات مثل کاری که شرکت Apple انجام داده است. با این حال پولی که کشورهای فقیر از راه ذوب این فلزات بدست می آورند آنقدر زیاد هست که حاضر به ترک این روش نباشند، البته اگر هزینه های محیط زیست و بهداشت را در نظر نگیریم.

افزایش عمر محصولات از طریق قابلیت ارتقاء: با خرید تجهیزاتی که قابل ارتقاء هستند می توان عمر محصول را تا حد ممکن افزایش داد. یا مثلاً مانیتور کامپیوتر را برای استفاده نگه داشت و تنها بخش پردازنده مرکزی (CPU) را تعویض نمود. می توان با اضافه کردن حافظه به یک کامپیوتر یا ترفیع دادن نرم افزاری از آن همچنان استفاده کرد. این نه تنها مقرون به صرفه است بلکه به نفع محیط زیست نیز می باشد. کامپیوترهای کار کرده را همچنین می توان به خیریه ها یا مدارس اهدا نمود یا آنها را به افراد، سازمانها یا مؤسسات دیگر فروخت.

بازیافت قطعات به صورت تفکیک آنها: زباله های الکترونیکی و دیجیتالی، هر چند به خاطر داشتن بعضی فلزات گران بها مانند طلا و پلاتین باارزش است، ولی بازیافت آن به علت وجود فلزات سنگین و سمی مثل سرب و کادمیوم نیاز به فناوری پیشرفته ای دارد. متاسفانه، این فناوری در ایران وجود ندارد و فقط قطعات پلاستیکی و بعضی از فلزات آن مانند آلومینیوم و آهن توسط زباله جمع کن ها جداسازی و برای استفاده مجدد فروخته می شود ولی قطعات مداری پس از چندین بار استفاده دور انداخته و با بقیه زباله ها دفن می شود. ولی در کشورهای پیشرفته بازیافت فلزات گرانبها در لوازم الکترونیکی سودی معادل استخراج طلا از یک معدن طلا را دارد.

همچنین، کارخانه ها از کابل ها و جوهرهای سیاه که حاوی پلادیوم و نقره هستند و کارت های حافظه قدیمی انواع فلزها را استخراج می کند.

منبع خبر: پایگاه خبری زیست آنلاین

کد مطلب: 79692

17 روش کاهش زباله

‍‍

کاهش زباله به کاهش جمع آوری، حمل و نقل، بازیافت و سپس دفع آن منجر خواهد شد و در پی آن حفظ منابع طبیعی و کاهش آلودگی ها را دربر خواهد داشت.

سالهاست که راهکارهای کاهش زباله در جوامع مختلف مورد توجه قرار گرفته است و برای دستیابی به یک عادت اجتماعی درست کاهش زباله های شهری، فعالیت های زیادی صورت می گیرد.

این تلاشها در هر شکلی، بدون در نظر گرفتن نقش کلیدی و اساسی تولیدکنندگان زباله شهری ؛ یعنی شهروندان نافرجام خواهد بود.

کاهش زباله به کاهش جمع آوری، حمل و نقل، بازیافت و سپس دفع آن منجر خواهد شد و در پی آن حفظ منابع طبیعی و کاهش آلودگی ها را دربر خواهد داشت و این زمانی می تواند تحقق یابد که تغییرات اساسی در عادتهای روزمره زندگی، شیوه تولید و مصرف صورت پذیرد.در اینجا به چند راهکار درباره چگونگی کاهش تولید زباله اشاره می کنیم:

- از پذیرفتن بسته بندی های غیرضروری بپرهیزید، مانند وسایل یا میوه هایی که بسته بندی های تجملاتی و غیرضروری دارند.

- از لیوان ها و فنجان های بادوام و ثابت استفاده کنید و حتی در مسافرت ها، ظروف یکبار مصرف به کار نبرید.

- دستمال سفره های پارچه ای یا لباسهای کهنه را می توان برای نظافت منزل استفاده کرد.

- از ظروف پلاستیکی نوشابه ها و قوطی های خالی قهوه به جای گلدان استفاده کنید.- از باتری های قابل شارژ استفاده کنید تا هم به حفظ محیطزیست یاری رسانید و هم جلوی مسمومیت جیوه و کادیوم ناشی از دفن باتری ها را بگیرید.- از مواد بی خطر یا کم خطر برای انجام بعضی کارها استفاده کنید.

به عنوان مثال به جای استفاده از اسپری آفت زدایی، می توان از مخلوط آب و مقداری مایع ظرفشویی و کمی سرکه استفاده کرد.

- از محصولات بادوامی مثل پوشاک و وسایل منزل، بخوبی نگهداری و بموقع تعمیر کنید تا احتمال شکستن و فرسوده شدن و بی استفاده شدنشان کمتر شود.

- از لاستیک های بادوام و با کیفیت بالا برای اتومبیل، دوچرخه و... استفاده کنید تا مجبور نباشید در فواصل زمانی کوتاه آنها را عوض کنید.

- برای طول عمر بیشتر لاستیک ها، هر ماه باد آن را تنظیم کنید.

- قسمتهای سفید کاغذ و بریده های کاغذ را دوباره استفاده کنید و قبل از فرستادن کاغذ برای بازیافت مطمئن شوید که از دوروی آن استفاده کرده اید.

- جعبه های کادویی و کاغذهای کادو را برای بسته بندی های جدید استفاده کنید و آنها را دور نیندازید.

- روزنامه و مجلات را به طور مشترک استفاده کنید.

- باقیمانده پارچه ها را برای تکه دوزی، دوخت لباسهای عروسک، نظافت منزل و طراحی روی لباسها استفاده کنید.

- لوازم و پوشاکی که لازم ندارید را دور نیندازید، آنها را ببخشید یا به عنوان دست دوم در حراج به فروش برسانید.

- کیف، کفش و چمدان هایتان را تعمیر کنید و خود یا دیگران از آن استفاده نمایید.

- هنگام خرید، محصولاتی را انتخاب کنید که بسته بندی های آنها از مواد قابل بازیافت ساخته شده باشند.

- اگر دارای هنر یا خلاقیتی هستید که می توانید از پسماندهای خشک به نحوی استفاده کنید، این هنر را به دوستان خود نیز آموزش دهید تا قدمی در راه حفاظت محیط زیست برداشته باشید

منبع خبر:  سایت تحلیلی خبری عصر ایران
کد خبر ۳۱۰۸۸

با این ۶ راهکار می توانید زباله های سفرتان را به صفر برسانید

برای اینکه زباله‌های سفرتان را به صفر برسانید، ساده‌ترین راه این است که استفاده از وسایل یک‌بار مصرف به‌خصوص پلاستیک‌ها را کنار بگذارید و از وسایلی با دوام و ماندگاری بالا استفاده کنید.

حتمالا جنبش «زباله صفر» به گوش‌تان خورده است. در این جنبش، افراد با تغییر سبک زندگی خود، تولید زباله را به صفر می‌رسانند،‌ به عبارتی استفاده از وسایل یک‌بار مصرف به‌خصوص پلاستیک‌ها را کنار می‌گذارند. این موضوع در طول مسافرت نیز رخ می‌دهد و از غذاهای هواپیما که در ظروف یک‌بار مصرف سرو می‌شود تا بسته‌بندی خمیر دندان و شامپو و... به زباله تبدیل می‌شوند. زندگی عاری از زباله مخصوصا در طول سفر می‌تواند دشوار و چالش‌برانگیز باشد. ساده‌ترین راه این است که حواستان به آنچه که استفاده می‌کنید باشد. این روش خیلی زود به یک عادت تبدیل می‌شود و می‌توانید با کاهش زباله‌های سفرتان، کمک زیادی به محیط زیست کنید.

۱-همیشه بطری چند بار مصرف داشته باشید

در ایالات متحده فقط در طول یک سال، ۲۹ میلیون بطری‌ چندبار مصرف خریداری می‌شود. برای تهیه این تعداد بطری، از ۱۷ میلیون بشکه نفت خام استفاده می‌کنند و از آنجا که فقط ۲۳ درصد از این بطری‌ها بازیافت می‌شوند، مابقی بطری‌ها به محل دفن زباله‌ها می‌روند که تجزیه شدن آن‌ها صدها سال طول می‌کشد یا وارد اقیانوس‌ها می‌شوند و حیوانات دریایی را به کشتن می‌دهند یا به واسطه‌ی سوزانده شدن، مواد شیمیایی سمی وارد محیط زیست می‌کنند.

حالا وقت آن رسیده است که یک بطری‌ آب چندبار مصرف محکم بخرید تا بتوانید به‌طور دائم از آن استفاده کنید. به این ترتیب کافی است بطری را زیر شیر آب بگیرید و آن را پر کنید. اگر هم به جایی سفر کرده‌اید که آب شیر آشامیدنی نیست می‌توانید از نی تصفیه آب لایف استراو (Lifestraw) برای بطری خود استفاده کرده یا یک ظرف آب لایف استراو خریداری کنید. این فیلتر یک نی دارد که باکتری‌ها را از آب جدا کرده و آن را قابل آشامیدن می‌کند. با توجه به مقصدتان و اینکه شاید این فیلتر نتواند همه ویروس‌ها را از آب جدا کند، قرص‌های ضدعفونی‌کننده آب بخرید و آن را در بطری خود قرار دهید.

یکی دیگر از مواردی که باید در طول مسافرت همراهتان باشد، ظرف نگهداری غذا و نوشیدنی گرم است. من عاشق غذاهای خیابانی هستم،‌ اما از اینکه همین غذا را در یک ظرف پلاستیکی یا بسته‌بندی‌های یک بار مصرف بخورم،‌ بیزارم؛ به همین دلیل همیشه ظرف غذایم را به همراه دارم. به همین دلیل یک ظرف عایق یو کنسرو (U.Konserve) خریداری کرده‌ام که مناسب نگهداری غذا و نوشیدنی داغ است و هر وقت گرسنه نباشم، در ظرف را می‌بندم و آن را در کوله‌پشتی‌ام می‌گذارم بدون اینکه هیچ نشتی از آن بیرون بیاید.

این گزینه‌های پایدار نه تنها برای زمانی که به مقصدتان رسیده‌اید مفید هستند، بلکه می‌توانید در مسیر برگشت به کشورتان، غذا و آب را به داخل هواپیما ببرید. شخصا اصلا غذاهای هواپیما را دوست ندارم و به همین دلیل خودم غذا درست می‌کنم یا گاهی اوقات از فرودگاه غذا می‌خرم و در ظرف یو کنسرو نگهداری می‌کنم.

۲-لباس مناسب انتخاب کنید

خرید لباس ساری در سفر به هند، ‌شلوار فیل در سفر به تایلند و... می‌تواند جالب باشد، اما قبل از خرید خوب به انتخاب لباس مناسب فکر کنید. این لبا‌س‌ها ارزان و زیبا هستند، اما وزن زیادی دارند و وقتی به کشورتان برگردید در کمد لباس‌تان خاک می‌خورد زیرا اصلا از آن‌ها را استفاده نخواهید کرد. مد سریع و ارزان باعث ایجاد بحران زیست محیطی شده است. شهروندان آمریکا هر سال ۲۰ میلیون لباس جدید می‌خرند و ۱۰ میلیون تن لباس را به زباله‌دان می‌فرستند که هیچ‌کدام از آنها، حتی لباس‌های تهیه شده از الیاف طیعی هم تجزیه نمی‌شوند. علاوه‌براین، اتلاف منابع به کار رفته در تولید پارچه به شدت فاجعه‌بار است.

۳-کیف لوازم بهداشتی خود را مختصر کنید

ا ساده‌تر کردن کیف لوازم بهداشتی نه تنها می‌توانید به سبک سفر با زباله صفر نزدیک شوید، بلکه این روش باعث صرفه‌جویی در وقت و پول‌تان می‌شود. به جای بطری‌های شامپو و ژل حمام، از قالب‌های شامپو و صابون استفاده کنید. این قالب‌ها دوام خیلی بیشتری دارند و می‌توان آن‌ها را از هر فروشگاه مواد غذایی سالم تهیه کرد. اگر قالب صابون کاستیل دکتر برونر را خریداری کنید، می‌توانید از آن برای بدن و مو استفاده کنید و در طول سفر آن را بین دستکش حمام قرار دهید تا پس از استفاده به سرعت خشک شود و سایر وسایل کیف‌تان را کثیف نکند.

خمیر دندان خود را بسازید. در واقع با کمک سه ماده اولیه (روغن نارگیل، جوش شیرین، اسانس‌ روغنی) و قرار دادن آن در یک شیشه یا یک ظرف کوچک درپوش‌دار می‌توانید این خمیر دندان را برای چندین ماه استفاده کنید و دندان‌های تمیزی داشته باشید.

به جای عطر و ادکلن، از دئودورانت سنگ معدنی استفاده کنید که یک تکه‌ی آن ۵ سال دوام دارد و می‌توان آن را در هر فروشگاه مواد غذایی سالم پیدا کرد.ز گوش پاک کن استفاده نکنید زیرا هم برای خودتان و هم برای محیط زیست مضر است. گوش‌تان را با صابون بشویید و بعد از حمام با حوله خشک کنید.

از تیغ خودتراش استفاده کنید چراکه تیزتر از مدل‌های یک‌بار مصرف هستند و تیغ آن‌ها دوام خیلی بیشتری دارد و باعث صرفه‌جویی اقتصادی نیز می‌شود. این تیغ‌ها به خاطر فلزی بودن، قابل بازیافت هستند و در نتیجه هیچکدام به محل دفن زباله نمی‌روند. در ضمن می‌توان به جای فوم اصلاح از کف صابون معمولی استفاده کرد.

عادت نرم‌کنندگی پوست خود را تغییر دهید. به جای خرید چندین مدل مرطوب‌کننده مختلف در ظروف مختلف (کرم صورت، کرم شب، کرم بعد از اصلاح، لوسیون بدن و...)، به فروشگاه مواد غذایی سالم بروید و مقداری روغن نارگیل خریداری کنید. این روغن بهترین مرطوب‌کننده پوست است و مقدار کمی از آن برای مدت زمان طولانی روی پوست می‌ماند. پس با پر کردن یک شیشه یا ظرف پلاستیکی کوچک می‌توانید برای چندین هفته از آن استفاده کنید.

کیسه‌های زیپ‌دار را کنار بگذارید. این کیسه‌ها خیلی کاربردی هستند و وقتی مایعات و ژل‌هایی را در کوله‌پشتی‌تان دارید مانع از نشتی این مایعات به سایر وسایل‌تان می‌شود، اما این کیسه‌ها دوام زیادی ندارند و قابل بازیافت هم نیستند. پس با صرف کمی هزینه‌ی بیشتر یک کیسه ضد آب وسایل بهداشتی تهیه کنید که تا چندین سال دوام می‌آورد.

۴-به جای سوپرمارکت، ‌به بازار بروید

مسافران در سفر به یک کشور خارجی بهتر است به جای سوپرمارکت‌ها، به سراغ بازارها بروند. با این کار می‌توانند درباره‌ی محصولات محلی، و رژیم غذایی مردم مطلع شوند و در ضمن این بازارها بهترین مکان برای تمرین مهارت‌های زبانی با فروشندگان، ملاقات با مردم محلی و امتحان کردن غذاهای جدید است. در این بازارها می‌توانید مواد غذایی تازه و سالم و غرفه‌های غذاهای خیابانی را نیز ببینید.

۵-از برداشتن وسایل غیر ضروری بپرهیزید

نه گفتن، بهترین راه برای شروع یک سبک سفر با زباله صفر است که باید از درون هواپیما آغاز ‌شود. با اینکه شما نمی‌توانید به‌عنوان مثال از برچسب چمدان در فرودگاه بپرهیزید، اما به راحتی می‌توان از خیلی از وسایل چمدان‌تان صرفنظر کنید.

پتو جزو اقلامی است که در مسافرت‌ها اصلا از آن‌ها استفاده نمی‌کنم و به همین دلیل یک روسری پشمی بزرگ و نازک را جایگزین آن کرده‌ام.

هدفون‌های هواپیما در بسته‌های کوچک پلاستیکی هستند و بعد از استفاده، بخش فومی که وارد گوش شده، دور انداخته می‌شود؛ به همین دلیل من در هواپیما با هدفون خودم کار می‌کنم.

همانطور که قبلا هم گفتم از غذا یا نوشیدنی هواپیما استفاده نمی‌کنم زیرا همه مواد غذایی در فویل یا پلاستیک بسته‌بندی شده‌اند و نوشیدنی‌ها در فنجان‌های پلاستیکی یا یونولیت یک‌بار مصرف ارائه می‌شوند؛ در نتیجه از ظرف همیشگی خودم استفاده می‌کنم.

جالب است بدانید که من اصلا به بسته‌های مراقبتی دست نمی‌زنم چون هیچ نیازی به یک جفت جوراب نو یا مسواک جدید یا حتی ماسک چشم ندارم به‌خصوص ک همه آن‌ها در بسته‌بندی پلاستیکی هستند.

به دستمال کاغذی نه بگویید. من همیشه یک دستمال پارچه‌ای با خود دارم و در نتیجه هیچ نیازی به دستمال کاغذی یک‌بار مصرف ندارم.

هر سال ۴۰ میلیون کارد و چنگال پلاستیکی د‌ر ایالات متحده استفاده می‌شود و تقریبا هیچ‌کدام از آن‌ها وارد فرایند بازیافت نمی‌شوند. من یک کارد و چنگال چندبار مصرف از جنس بامبو دارم که از یک مغازه خریدم. به کسانی که می‌خواهند میزان زباله سفرشان را به صفر برسانند، توصیه می‌کنم که کارد و چنگال استیل نخرند زیرا نمی‌توانند آن را با خود به داخل هواپیما ببرند. چاپستیک نیز می‌تواند یک گزینه‌ی مناسب باشد.

آیا می‌دانستید که هر نی پلاستیکی که تاکنون ساخته شده است، همچنان روی کره زمین وجود دارد و از بین نرفته است؟ در ضمن هر روز ۵۰۰ میلیون نی در ایالات متحده مصرف می‌شود، پس به پیش‌خدمت بگویید که همراه با نوشیدنی برایتان نی نیارود!

۶-هیچ هدیه ای نخرید

من در گذشته از سفرهایم، هدایا و سوغاتی‌هایی به‌خصوص اقلام دست‌ساز و سنتی را برای خانواده‌ام می‌آوردم، اما به سرعت فهمیدم که خریدن هدیه، ایده خوبی نیست. همانطور که باید از شر خرید لباس‌های فانتزی خلاص شوید، خرید هدیه نیز هزینه‌بردار است و همینطور بخشی از فضای چمدان‌تان را اشغال می‌کند و در نهایت هم سر از خیریه درمی‌آورد.

در عوض می‌توانید کارت‌پستال‌هایی برای عزیزان خود تهیه کنید. همه عاشق این هستند که یک نامه دریافت کنند و ببینند که یک نفر آنقدر به فکر او بوده که برایش کارت‌پستال ارسال کرده است. در ضمن این کارت‌ها قابل بازیافت هستند و در نتیجه تاثیرشان بر محیط زیست کمتر از یک روسری فانتزی یا یک قطعه جواهر است.

من خودم خیلی دوست دارم که مواد غذایی کشورهای دیگر را با خود به کشورم ببرم. در روسیه که بودم یک قوطی چای سیاه خریدم که والدینم هنوز هم از قوطی آن استفاده می‌کنند یا در کانادا،‌ کره افرا در یک ظرف شیشه‌ای کوچک خریداری کردم که الان از ظرف آن برای نگهداری خمیر دندان خانگی‌ام استفاده می‌کنم.

منبع خبر:

https://www.kojaro.com/2018/12/23/167091/zero-waste-traveler/
صدیقه شجاعی

ابداع جوان محله چیتگر، آینده محیط‌زیست پایتخت را متحول می‌کند

تجزیه پلاستیک در ۱۰۰ ثانیه

عطیه اکبری-خبرنگار: شاید اگر «الکساندر پارکس» می‌دانست با اختراع کیسه نایلون در سال ۱۸۵۶ چه بر سر زمین و محیط‌زیست می‌آورد، عطای این اختراع را به لقایش می‌بخشید و آن را برای همیشه به گنجینه خاطرات علمی‌اش می‌سپرد.

در این وانفسا که حتی مدیران شهری هم از آمار سر به فلک کشیده تولید کیسه‌های نایلونی توسط پایتخت‌نشینان به ستوه آمده‌اند، نخبه‌ای در محله چیتگر شمالی کیسه نایلونی اختراع کرده که نه به 100 سال بلکه به 100 ثانیه زمان برای تجزیه شدن نیاز دارد و در چشم بر هم زدنی اثری از آن باقی نمی‌ماند. اگر متولیان پایتخت، حامی این جوان نخبه باشند، اختراع دکتر «سیاوش اسماعیلی» می‌تواند ناجی این روزهای پایتخت و محیط‌زیست به گل نشسته‌اش باشد.

تصمیم گرفتیم همراه سیاوش اسماعیلی به منطقه‌ای برویم که بر اساس آمارهای سازمان پسماند سهم بالایی در تولید کیسه نایلون در میان مناطق مختلف پایتخت دارد. در یکی از روزهای گرم تیرماه، ایستگاه جمع‌آوری پسماند شماره 12 در خیابان شوش، محل آزمایش این اختراع نخبه جوان شد، اختراعی که شاید روزی گره از مشکل کیسه‌های پلاستیکی پایتخت باز کند.

انبوه کیسه‌های نایلونی انباشته شده روی هم نخستین تصویری است که در بدو ورود به مرکز جمع‌آوری پسماند منطقه 12، کام ما و مخترع جوان را تلخ می‌کند و این تلخ‌کامی وقتی بیشتر می‌شود که مدیر مرکز پسماند هم به جمع‌مان اضافه می‌شود و از آمار جمع‌آوری روزانه کیسه‌های نایلونی می‌گوید.

آمارها بهت‌آور و هشداردهنده هستند. مدیر مرکز پسماند می‌گوید: «روزانه 3 هزار و 600‌کیلوگرم کیسه نایلونی از منطقه 12 جمع‌آوری می‌شود.» حتی ذهن هم از پس تصور کردن این حجم از کیسه نایلون در یک مکان بر نمی‌آید. «رسول زارعی» ادامه می‌دهد: «منطقه 12 یکی از مراکز مهم تجاری تهران است و به همین دلیل هم سهم زیادی در تولید کیسه نایلونی دارد.»

• جادوی پروفسور بالتازار جوان

مخترع جوان پیشنهاد می‌دهد برای آزمایش اختراع به محل دپوی کیسه‌های نایلونی برویم. نخبه جوان می‌گوید کیسه نایلونی که اختراع کرده در عرض 40 تا 100 ثانیه در آب حل می‌شود و هیچ اثری از آن باقی نمی‌ماند. اما موضوع به همین‌جا ختم نمی‌شود. سیاوش اسماعیلی می‌گوید: «آبی که کیسه پلاستیک در آن حل شده قابل خوردن است چون این کیسه از مواد ارگانیک ساخته شده و حتی می‌توان از آن برای آبیاری و رشد گیاهان استفاده کرد.»

آقای نخبه از نتیجه آزمایش‌هایش اطمینان دارد. دست به کار می‌شود و تکه‌ای از کیسه پلاستیک را داخل پارچ آب می‌اندازد. خبر حضور این مخترع به گوش کارگران مرکز پسماند هم رسیده است و آنها هم به جمع ما پیوسته‌اند تا نظاره‌گر این آزمایش جالب باشند. زمان‌سنج را روشن می‌کنیم. ادعای مخترع جوان واقعیت دارد. هنوز 100 ثانیه نگذشته که اثری از کیسه پلاستیک در آب دیده نمی‌شود. مدیر مرکز جمع‌آوری پسماند نمی‌تواند تعجب خود را از این اتفاق پنهان کند و خطاب به اسماعیلی می‌گوید: «این اختراع می‌تواند انقلاب بزرگی را در پایتخت رقم بزند.

آمار تولید کیسه‌های پلاستیک در تهران شبیه به فاجعه است. روزانه 7 هزار و 500 تن زباله در تهران تولید می‌شود که 500 تن آن زباله پلاستیکی است. بر اساس آمار، هر خانواده تهرانی در روز به‌طور میانگین 3 کیسه پلاستیکی مصرف می‌کند. کیسه‌های پلاستیکی‌ای که بسیاری از آنها غیرقابل بازیافت هستند.»

«رسول زارعی» می‌گوید: «کیسه‌های پلاستیکی‌ موجود در بازار علاوه بر غیر‌قابل بازیافت بودن مشکلات دیگری هم در پایتخت به وجود می‌آورند. بسیاری از کیسه‌ها توسط شهروندان در جوی‌ها رها شده و موجب گرفتگی آبراهه‌ها و فاضلاب‌ها می‌شود و سیلاب‌های خیابانی را در زمان بارندگی به وجود می‌آورند.»

• تجزیه بطری در 30 روز

متولیان بازیافت در سال‌های گذشته سعی کردند با روش‌های مختلف، فرهنگ استفاده از کیسه‌های نایلونی را در میان شهرنشینان اصلاح کنند تا شاید آمار مصرف کاهش پیدا کند. این تلاش‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که یک روز تیر ماه را به نام روز بدون کیسه نایلون در تقویم نامگذاری کردند. اما با همه این تلاش‌ها، به گفته مسئولان، همچنان آمار تولید کیسه‌های پلاستیک بالاست. زارعی می‌گوید:

«مناطق 4، 1، 3، 8، 7 و 12 به‌ترتیب آمار بیشترین حجم تولید زباله را در میان مناطق مختلف به خود اختصاص می‌دهند اما منطقه 12 در تولید کیسه‌های نایلونی نسبت به مناطق دیگر پیشتاز است.» توضیحات مدیر مرکز پسماند که به اینجا می‌رسد، اسماعیلی برگ دیگری از اختراعاتش را رو می‌کند و از اختراع بطری پلاستیک تجزیه‌پذیری می‌گوید که آن هم مثل کیسه نایلون تجزیه‌پذیر، شگفت‌آور است: «بطری پلاستیکی با فرمولی خاص اختراع کردم که در اثر مجاورت با خاک و آب در مدت 28 تا 30 روز تجزیه می‌شوند و اثری از آن باقی نمی‌ماند. در حالی که بطری‌های معمولی برای تجزیه شدن به سال‌ها زمان نیاز دارند.»

• تولید کیسه با مواد ارگانیک

علاقه نخبه جوان تهرانی به رشته شیمی بود اما شرایط او را مجبور کرد در رشته کامپیوتر درس بخواند. تا مقطع دکترای کامپیوتر پیش رفت و چند اختراع قابل توجه در این حوزه از او ثبت شد که مهم‌ترین آن دست هوشمند مصنوعی است. اختراعی که ایران را به سومین کشور تولید‌کننده دست مصنوعی در دنیا تبدیل کرد. اما چند سال قبل به دلیل علاقه قلبی‌اش تصمیم گرفت مطالعاتش را در رشته شیمی آغاز کند. اسماعیلی می‌گوید:

«5 سال وقتم را صرف مطالعه کتاب‌های شیمی و تفکر در فرمول‌های مختلف کردم. همیشه انبوه کیسه‌های پلاستیکی رها شده در کوچه‌ها و خیابان‌ها مرا آزار می‌داد تا اینکه تصمیم گرفتم از علم شیمی استفاده و کیسه پلاستیکی‌ای اختراع کنم که در کمترین زمان تجزیه شود. در طی یک سال، روند تولید و مصرف کیسه‌های پلاستیکی در کشورهای مختلف دنیا را هم بررسی کردم.

در دنیا 3 مخترع، کیسه پلاستیک‌تجزیه‌پذیر اختراع کرده‌اند اما در فرمول هریک از آنها موادی به کار رفته که تقریباً خاص همان کشور است و در همه کشورها وجود ندارد. مثلاً در کشور آفریقای جنوبی یک محقق، کیسه نایلون تجزیه‌پذیری را اختراع کرده که پایه اصلی تشکیل‌دهنده آن، نــوع خاصی از ســیب‌زمینی است که فقط در کشورهای آفریقای جنوبی کشت می‌شود. دانشمندی از کشــور اسـکاندیناوی کیسـه پلاستیک تجزیه‌پذیری اختراع کرده که از نوعی جلبک قرمز که خاص همان کشور است تولید می‌شود اما فرمول ابداعی من در ساخت کیسه نایلون از مواد ارگانیکی تشکیل می‌شود که در همه کشورها موجود است.»

• فقط کافی است مسئولان اراده کنند

مخترع جوان تهرانی فرمول ساخت کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیرش را بر اساس فصل تغییر می‌دهد. دکتر اسماعیلی می‌گوید: «چون کیسه پلاستیکی اختراعی من در آب تجزیه می‌شود، فرمول ساخت را بر اساس فصلی که در آن هستیم تغییر می‌دهم. در فصل سرما فرمول ساخت را طوری تغییر می‌دهم که کیسه در آب گرم تجزیه شود و نسبت به آب سرد واکنش نشان ندهد.

یا برعکس در فصل تابستان فرمول ساخت کیسه را طوری تغییر می‌دهم که نسبت به آب سرد واکنش نشان دهد و تجزیه شود. نکته مهم‌تر آنکه، کیسه پلاستیکی اختراعی من با دستگاه‌های موجود تولید کیسه نایلون در ایران سازگاری دارد. یعنی اینکه فقط کافی است مسئولان اراده کنند و تصمیم بگیرند که فرمول من را در ساخت کیسه پلاستیک به کار ببرند و تولید‌کننده‌ها با دستگاه‌های موجود کارخانه‌ها می‌توانند این کیسه را به تولید انبوه برسانند.»

• اگر مافیای زباله بگذارد!

هزینه تولید انبوه کیسه‌های نایلونی چقدر است؟ قیمت این کیسه‌ها برای مصرف‌کننده در صورت تولید انبوه آنقدر مناسب است که آنها را ترغیب به خرید کند؟ دکتراسماعیلی در این‌باره می‌گوید: «هزینه تولید یک تن کیسه پلاستیک با فرمول من، فقط یک میلیون تومان گران‌تر از هزینه تولید همین مقدار کیسه پلاستیک معمولی است.

اما این هزینه با هزینه‌هایی که به شهرداری برای جمع‌آوری و انتقال آنها به مراکز پسماند و در مرحله بعد سوزاندن یا بازیافت تحمیل می‌شود قابل مقایسه نیست.» امیدواریم مسئولان شهری قدر این نخبه جوان و اختراع منحصربه‌فردش را بدانند و شرایط را برای تولید انبوه کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر فراهم کنند. البته کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر آقای دکتر به مذاق خیلی‌ها خوش نمی‌آید؛ افرادی که مافیای زباله را در پایتخت راه انداخته‌اند و از این رهگذر سود هنگفتی را به جیب می‌زنند.جالب است بدانید اسماعیلی با اختراع شیشه هوشمند پلمیری در نخستین فستیوال بین المللی جایزه بزرگ اختراعات ایران از میان بیش از 6 هزار شرکت کننده برتر شده است.»

• اختراعم را ثبت نکردم چون...

سیاوش اسماعیلی کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر را در سازمان اختراعات ثبت نکرده است. دلیلش را که جویا می‌شویم می‌گوید: «من تا به حال 6 اختراع داشته‌ام و همه آنها را ثبت کرده‌ام. ترجیح دادم فعلاً این اختراع را ثبت نکنم. چون برای دریافت تأییدیه، مخترع باید فرمول را به‌طور کامل توضیح دهد. پس از تأیید و طی مراحل ثبت، قوه قضاییه اظهارنامه‌ای صادر می‌کند که بر اساس آن انحصار تولید اختراع را به مدت 20 سال به فردی که آن را ثبت کرده است می‌دهد. اما گاهی برخی سودجویان با اعمال تغییری جزئی در فرمول، آن محصول را به تولید انبوه می‌رسانند. مخترع متوجه می‌شود و شکایت می‌کند اما روند پیشبرد این پرونده‌ها در قوه قضاییه به قدری کند است که تا زمان به نتیجه رسیدن، کار از کار گذشته است.»

• حسن خلیل‌آبادی، عضو شورای شهر: حمایت می‌کنیم

«اعضای شورای‌شهر از هر نوآوری، اختراع و کارآفرینی‌ای که به بهبود وضعیت محیط‌زیست شهر تهران کمک کند، حمایت می‌کنند.» این جمله را عضو شورای‌شهر تهران وقتی موضوع اختراع کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر توسط یک جوان نخبه تهرانی را می‌شنود می‌گوید و ادامه می‌دهد: «محیط‌زیست پایتخت به دلیل استفاده بی‌اندازه تهرانی‌ها از کیسه‌های نایلون با مخاطرات جدی مواجه است و این اختراع می‌تواند اتفاقات خوبی را رقم بزند.» «حسن خلیل‌آبادی» از این جوان نخبه می‌خواهد به کمیسیون محیط‌زیست شورای‌شهر مراجعه کند و ادامه می‌دهد: «ما از این مخترع تهرانی حمایت می‌کنیم. کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر را می‌توان در بازارهای میوه و تره‌بار جایگزین کیسه‌های فعلی کرد.»

• محمود دلاور؛ فعال محیط‌زیست: قدر این اختراع را بدانید

«استفاده از کیسه‌های پلاستیک تجزیه‌پذیر در بسیاری از کشورهای دنیا مرسوم است. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته از اختراعات حوزه فناوری‌های نوین حمایت می‌شود.» این جملات را محقق حوزه فناوری‌های نوین و فعال محیط‌زیست می‌گوید و ادامه می‌دهد: «از نخستین روزی که آقای اسماعیلی پروژه ساخت کیسه نایلون تجزیه‌پذیر را آغاز کرد با او همراه بوده‌ام و در جریان جزئیات این اختراع هستم. آبی که کیسه در آن تجزیه می‌شود قابل استفاده است و هیچ ضرری ندارد. امیدوارم مسئولان قدر این اختراع را بدانند.»

منبع : همشهری آنلاین کد خبر 411377

کاهش زباله‌های پلاستیکیِ اقیانوس‌ها در اولویت نشست گروه ۲۰

انتشار تصاویری تکان‌دهنده از پسماندهای پلاستیکی رها شده در سواحل و لاشه حیواناتی که به دلیل بلع مواد پلاستیکی تلف شده‌اند اعتراضات قابل توجهی را در سراسر دنیا به دنبال داشته است.

به منظور مقابله به این معضل جدی در بسیاری از کشورها از جمله تعدادی از کشورهای آفریقایی استفاده از کیسه‌های پلاستیکی ممنوع شده‌ است.همچنین اتحادیه اروپا به طرح ممنوعیت استفاده از ۱۰ کالای پلاستیکیِ یکبار مصرف تا سال ۲۰۲۱ میلادی رای مثبت داده است. علاوه بر این، قرار است اقداماتی در نظر گرفته شود تا تمامی بسته‌بندی‌های پلاستیکی که منبع اصلی پسماندهای پلاستیکی است تا سال ۲۰۳۰ قابل بازیافت شوند.«شینزو آبه» نخست وزیر ژاپن که کشورش، میزبانی نشست گروه ۲۰ را در روزهای ۲۸ و ۲۹ ماه جاری به عهده دارد در این باره اظهار کرده‌ است: ژاپن به دنبال آن است تا در مسیر کاهش پسماندهای پلاستیکی دریایی در جهان پیشگام باشد.به گزارش ژاپن تودی، مقابله با آلودگی پلاستیکی در آسیا که بزرگترین تولید کننده محصولات و زباله‌های پلاستیکی است کمتر در اولویت‌ قرار دارد.

منبع: سایت خبری حامیان محیط زیست پاک

بازگشت پروانه های رنگین بال زیبا به تهران

به گزارش مهر، تهران این روزهای میزبان مهمانان زیبا و کوچکی است که سال‌ها از آنها خبری نبود. از اواخر هفته گذشته سطح شهر تهران پر از پروانه شد، پروانه‌هایی که به خاطر تغییر دوره‌های بارشی در کشور، افزایش بارندگی و زمستان‌های معتدل هستند. کارشناسان محیط زیست این اطمینان را به شهروندان می‌دهند که پروانه‌ها خطری برای سلامتی شهروندان ندارند.

علیرضا نادری، کارشناس حشرات و پروانه‌شناس در معاونت محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست در خصوص افزایش پروانه‌ها در سطح شهر تهران به خبرنگار مهر گفت: هرگونه حشره‌ای به خاطر تغییر وضعیت آب و هوا، جمعیتش تغییر می‌کند. اینگونه پروانه خاص که در تهران مشاهده می‌کنید به دلیل افزایش بارندگی و افزایش گیاهانی که مناسب تخم گذاری این حشره است، جمعیتش افزایش پیدا کرده است. تنها دلیل ظهور این پروانه‌ها، افزایش بارندگی و به تبع آن افزایش گیاهان است.

• بارندگی‌های اخیر دلیل بازگشت پروانه‌ها

این حشره شناس با اشاره به اینکه جای نگرانی برای شهروندان وجود ندارد اظهارداشت: عمر این پروانه‌ها حداکثر یکی دو ماه است و عموماً پروانه‌ها عمر کوتاهی دارند. این پروانه‌ها امسال تخم گذاری می‌کنند و اگر سال بعد آب و هوا و بارندگی‌ها مشابه امسال بود و دشت‌ها و کوه‌ها مملو از گیاهان مختلف شد ما دوباره شاهد این پروانه‌ها خواهیم بود اما اگر بارندگی کم باشد و گیاهان به اندازه امسال در سطح دشت‌ها و کوه‌ها نباشند، این پروانه‌ها به دلیل نبود غذا چنین ظهوری نخواهند داشت. این چرخه طبیعی حیات این پروانه‌ها است و از طی ۳۰ سال اخیر پنج بار این موج حضور پروانه‌ها اتفاق افتاده است.

• امسال موج حضور پروانه‌ها بزرگ‌تر بود

وی در پاسخ به این پرسش که با وجود آنکه پنج بار موج حضور پروانه‌ها را پشت سر گذاشته ایم اما امسال بیش از سالهای گذشته این پروانه به چشم آمده‌اند، گفت: امسال این موج حضور بزرگ‌تر بوده و به جز ایران، در خاورمیانه نیز این اتفاق افتاده است. ما در ترکیه، عراق، کشورهای حاشیه مدیترانه به دلیل رطوبت زیاد و بارندگی‌های بالا و افزایش گیاهان، شاهد حضور پروانه‌ها بوده‌ایم.

• چرای بی رویه دلیل کاهش جمعیت پروانه‌ها

نادری با اشاره به اینکه این نوع پروانه در پوشش فعلی گیاهانی که در مراتع وجود دارد قابلیت تخم گذاری دارند، گفت: یکی دیگر از دلایل کاهش پروانه‌ها، چرای بی رویه دام در زیست گاه‌ها است که بسیاری از گونه‌های گیاهی خوش خوراک در مراتع توسط دام‌ها خورده می‌شود و این گیاهان که محل تخم گذاری پروانه‌ها هستند از بین می‌روند و تنها گیاهانی در مراتع می‌مانند که خاردار هستند که نقش حفظ پوشش سطحی خاک را ایفا می‌کنند. این پروانه‌ها امکان تخم گذاری بر روی این نوع گیاهان را دارند و نیز می‌توانند سیکل زندگی خود را تکمیل کنند.

• ارتباط حذف گیاهان بومی با فرار پروانه‌ها

وی با تاکید بر اینکه هوای پاک ربطی به حضور پروانه‌ها ندارد، گفت: اصولاً پروانه‌ها در شهرهای آلوده نیز حضور دارند به شرط آنکه پوشش گیاهی بومی در منطقه وجود داشته باشد و ارتباطی بین شهرهای دودآلود و پاک با حضور پروانه‌ها وجود ندارد. اینکه ما در تهران پروانه نداشتیم به دلیل از بین بردن زیست گاه‌های طبیعی پروانه‌ها بوده و گیاهی برای تخم گذاری وجود نداشته است. درست است که ما بوستان، پارک، باغچه داشته‌ایم، اما در سطح این فضای سبز ما گلکاری کرده که تنها جنبه زیبایی دارد و چون گیاهی بومی منطقه نیست، پروانه‌های بومی امکان تخم گذاری بر روی آنها را ندارند. بیشتر بوستان‌های ما گیاهانی است که از مناطق مختلف جهان وارد می‌شوند و تنها جنبه زیبایی دارند و مکان مناسبی برای تخم گذاری پروانه‌ها نیستند.

• گونه‌های گیاهی پارک‌ها تنها زیبا است

وی در پاسخ به این پرسش که انتخاب اشتباه در کاشت گونه‌های گیاهی باعث نبود پروانه‌ها در این سال‌ها بوده است، گفت: صددرصد. ما بیشتر زمین‌های شهر را از بین برده‌ایم و آن را تبدیل به ساختمان و جاده کرده‌ایم و اگر خاکی را تبدیل به بوستان کرده‌ایم، گیاهان غیربومی را قطع کرده و گیاهان زیبا کاشته‌ایم. توصیه من به شهروندان این است که در این فضاها و باغ‌هایمان از پرچین استفاده کنیم و اگر گیاهی خودرو در حیاطمان جوانه زد، آن را به عنوان علف هرز از بین نبریم. گیاهان خودرو علف هرز نیستند. اینها به طی شدن چرخه طبیعی حشرات کمک می‌کنند و حشرات بر روی آنها تخم گذاری می‌کنند. سفید بالک‌ها که در سالهای گذشته برای شهروندان ایجاد مشکل کردند به دلیل از بین بردن حشرات دشمن این سفید بالک‌ها بود. بنابراین نباید دخالتی در چرخه طبیعی گیاهان داشته باشیم.

به گزارش مهر، پروانه‌هایی که این روزها در سطح شهر تهران هستند با نام علمی Vanessa cardui توانایی تطابق خود با شرایط مختلف اقلیمی را دارند و قادر به ادامه زندگی در شرایط سخت هستند.

لارو این پروانه قادر به تغذیه از طیف وسیعی از گیاهان است و همین موضوع به آن توانایی انتشار وسیع‌تری را داده است. هر چند سال که دوره‌های بارشی در کشور تغییر می‌کند و شاهد افزایش بارندگی می‌شویم و از طرفی زمستان‌ها معتدل‌تر می‌شوند و اقلیم بیشتر مدیترانه‌ای می‌شود، گیاهان میزبان این پروانه بخش وسیع‌تری را می‌پوشانند و این گونه به سرعت با تخم‌گذاری روی این گیاهان وارد دوران دگردیسی می‌شود و پروانه‌های بالغ در کمتر از سه هفته ظاهر می‌شوند. این پروانه‌ها مجدداً تخم‌گذاری می‌کنند و این چرخه را دوباره تکرار می‌کنند تا جایی که هنوز پوشش گیاهی و رطوبت و دما مناسب باشد.

• مشکلی مردم را تهدید نمی‌کند

بسیاری از این پروانه‌های تازه بالغ با پرواز قوی، خود را به نقاط دورتر می‌رسانند و حتی تا ارتفاعات ۴۰۰۰ متری نیز پیش می‌روند. آن‌ها این موضوع را مدیون سیستم ذخیره چربی بالای خود هستند که این پروانه‌ها را قادر به پرواز طولانی و زنده ماندن در دماهای پایین‌تر نیز می‌کند. آن‌ها به ندرت روی محصولات کشاورزی تخم‌گذاری می‌کنند و دلیل حضور این حشرات در اطراف این مزارع وجود منابع غنی شهد برای پروانه‌های بالغ و گیاه میزبان برای تخم‌گذاری است که در اطراف مزارع به‌صورت خودرو می‌رویند.

از اواسط دی ماه این پروانه‌ها از جنوب استان سیستان و بلوچستان با جمعیت بالا گزارش شدند و با گرم‌تر شدن فصل و رفتن به سمت بهار در عرض‌های شمالی‌تر دیده شدند و به زودی با بهاری شدن مناطق شمالی کشور، در تمام این مناطق به وفور یافت خواهند شد. در سال‌های اخیر با تخریب زیستگاه‌های طبیعی مخصوصاً چرای بی‌رویه دام‌ها، گیاهان خاردار جایگزین گیاهان متنوع و خوش خوراک مناطق مختلف شده‌اند. برای مثال گیاه کنگر وحشی به عنوان یک گونه مهاجم در تمام عرصه‌های استان خوزستان، لرستان و بوشهر و بسیاری استان‌های دیگر از جمله استان‌های شمال شرقی و شمالی جای سایر گیاهان را گرفته و پوشش بسیار وسیعی را به وجود آورده است. از آنجایی که این گیاه از اصلی‌ترین و مهمترین میزبان‌های لارو این پروانه است لذا به دلیل وجود غذای کافی جمعیت این پروانه جهش زیادی پیدا می‌کند. با گرم شدن هوا و کاهش بارندگی‌ها این موج جمعیتی رو به کاهش خواهد گذاشت و منتظر شرایط مناسب در سال‌های آینده خواهد بود. این گونه هیچ آسیبی به محصولات کشاورزی وارد نمی‌کند و مشکلی از جانب این پروانه برای مردم ایجاد نمی‌شود.

منبع خبر: www.hamshahrionline.ir/news/439986/