ساخت تابلو های هنری و وسایل کاربردی با مواد دور ریز

امروزه توجه به هنر با ابعاد گسترده تری روبروست. اگر تا چند دهه گذشته علاقه مندان به هنر با مراجعه به کلاس های نقاشی و خط و موسیقی به آموزش یکی از رشته های هنری می پرداختند، امروزه با رقابت بوجود آمده در بازار هنر، آنچه که مورد توجه هنرمندان است، خلاقیت است و نوآوری. 

در اینجا تعدادی از تابلوهای ساخته شده توسط دکتر سالی صالحی که با وسایل دورریز ساخته شده اند را می بینیم. تابلوها تماماً جنبه آموزشی دارند و با پسماندهای تر و خشک و خطرناک ساخته شده اند.

این تصاویر را بنابر درخواست عزیزانی که در قسمت نظرات ، طالب اطلاعات بیشتری از هنر بازیافت بوده اند، قرار داده ام.

سند مدیریت پسماند کشور به تصویب هیات وزیران رسید

 همزمان با «روز زمین پاک» سند مدیریت پسماند کشور یا آسیب شناسی کلانشهرها در بخش محیط زیست و خدمات شهری به تصویب رسید.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی دولت، در این جلسه سازمان حفاظت از محیط زیست همزمان با «روز زمین پاک» گزارشی با هدف حفاظت از آب و خاک به هیئت وزیران ارایه داد.

در این گزارش مهم ترین آلاینده های محیط زیست ناشی از فاضلاب ها و پسماندها و وضعیت مدیریت انواع پسماندها و مسئولیت دستگاهای اجرایی ذیربط برای حل مشکلات و چالش های پیش رو مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

در همین راستا دولت سند مدیریت پسماند کشور یا آسیب شناسی کلانشهرها در بخش محیط زیست و خدمات شهری – بخش پسماند را با تکیه بر اهمیت حفظ و نگهداری محیط زیست به تصویب رساند.

بر اساس سند مذکور، سازمان حفاظت از محیط زیست، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سایر دستگاه ها مسئول موظفند در چارچوب وظایف قانونی نسبت به تهیه دستورالعمل بهره برداری استفاده صنایع از سوخت های مشتق شده از پسماندها، تعیین حد تشخیص پسماندهای عادی، پزشکی حاصل از مطب ها و کلینیک ها، تدوین دستور العمل بسته بندی مواد و تجهیزات با هدف کاهش تولید پسماند، تدوین دستور العمل و ضوابط مربوط به دخیره سازی، جمع آوری و دفع پسماندهای پزشکی حاصل از مطب ها و کلینیک ها، تدوین دستورالعمل بسته بندی مواد و تجهیزات با هدف کاهش تولید پسماند، تدوین دستور العمل ضوابط جایگزینی پلاستیک های زیست تجزیه پذیر، اصلاح ضوابط استقرار واحدهای بازیافت و مدیریت پسماندها و اصلاح قانون مدیریت پسماند و آیین نامه اجرایی آن یا رویکرد بررسی میزان تحقق و تعیین تکلیف مواد اجرایی نشده و تدوین مواد قانونی مورد نیاز اقدام نمایند.

وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز مکلف است تسهیلات و شرایط لازم برای اجرایی نمودن دستور العمل بهره بهرداری و استفاده صنایع از سوخت های مشتق شده از پسماندها را فراهم کند.

منبع: http://www.iew.ir/

آسمان آبی، زمین پاک نیازشهر ۹ میلیون نفری

نیمی از نخستین‌ماه سال ۹۴با هوای پاک گذشته است و با استناد به آمار می‌توان ادعا کرد که این بهترین دوره آب و هوایی در ۶ سال اخیر است.

اما سرانجام آلودگی هوا و دیگر آلاینده‌های زیست‌محیطی به سراغ تهران خواهند آمد. در این میان آسمان آبی، زمین پاک عنوان طرحی است که از زمستان سال 93کلید خورده و قرار است گامی نو برای بهبود شرایط زندگی شهروندان باشد.گرچه مردم آسمان آبی، زمین پاک را یک ‌رؤیا می‌دانند و مسئولان شهری برای ارتقای محیط‌زیست شهر تلاش کرده‌اند اما باید همه مسئولان، نهادها و اقشار جامعه برای این مهم تلاش کنند؛ موضوعی که 4نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با همشهری بر آن تأکید کردند.

اراده ملی برای حفظ محیط‌زیست

مهرداد لاهوتی، عضو فراکسیون مدیریت شهری مجلس شورای اسلامی درباره وضعیت هوای تهران به همشهری گفت: گرچه در روزهای ابتدایی سال جدید هوای پاک نصیب شهروندان شده است اما هیچ نهادی برای این مهم کاری نکرده است. بی‌شک آلودگی هوا می‌تواند دوباره دامنگیر تهران شود. نسخه‌های پیچیده‌شده در این‌باره کاملا واضح و شفاف است و سهم هر نهاد برای نوسازی ناوگان شهری و کاهش آلودگی هوا مشخص شده است اما باید اراده ملی جدی برای کاهش آلودگی هوا فراهم شود.

به گفته این نماینده مجلس، در این میان شهرداری در حد وسع خودش تلاش کرده و می‌کند که آسمان آبی، زمین پاک را در تهران حمایت و برقرار کند اما باید همه نهادها شامل دولت و قوای دیگر هم برای این کار همدل شوند. وقتی کسی به فکر استاندارد‌سازی‌ خودروها و سوخت نیست، مشخص است که نمی‌تواند آسمان را نیز آبی خواست.

یک طرح مردم نهاد

جواد کولیوند، نایب‌رئیس کمیسیون شوراهای مجلس درباره تحقق آسمان آبی، زمین پاک در تهران تصریح کرد: اجرای این طرح منجر به اتفاق فرهنگی بزرگی در کشور خواهد شد. وی افزود: درصورتی که بخواهیم آسمان آبی و زمین پاکی داشته باشیم نباید متولی این طرح را گره گشا و مجری بدانیم چرا که متولی تنها سیاستگذار است و بسیاری از شاخص‌های اجرایی دست مردم است. کولیوند خاطرنشان کرد: طرح آسمان آبی، زمین پاک طرح مردم نهادی است که در راستای رسیدن به شهر ایده آل کمک شایانی خواهد کرد و مجلس شورای اسلامی نیز درصورت ابلاغ این طرح، از هیچ حمایتی صرف‌نظر نخواهد کرد.

حمایت مجلس از طرح

حجت‌الاسلام علی‌اکبر ناصری، عضو فراکسیون محیط‌زیست مجلس در این‌باره گفت: تصمیم جدید و ابتکار مطرح شده با عنوان «آسمان آبی، زمین پاک» مورد تقدیر است چراکه می‌تواند به‌صورت جدی شهر تهران را متحول کند. وی اظهار کرد: هر اقدامی که در راستای حفظ زیست‌محیطی، زیبایی، آراستگی و سلامت شهرهای بزرگ و به‌خصوص شهر تهران باشد، کاری ضروری است و چنین اقداماتی باعث می‌شود تا شهروندان هرچه بیشتر در کارهای شهرداری مشارکت کنند.

به گفته این نماینده مجلس، این آمادگی نزد قوه مقننه وجوددارد که با تمام توان از طرح مذکور حمایت کند چرا که ترافیک و آلودگی 2 موضوع بسیار مهم و حیاتی در شهر تهران محسوب می‌شود و بر همگان لازم است تا نهایت تلاش خود را در راستای حل‌وفصل این معضل انجام دهند. به گفته ناصری، مجلس علاوه بر بحث قانونگذاری، می‌تواند در زمینه تأمین اعتبارات لازم کمک یار شهرداری تهران باشد. به گفته وی، حل مسائل پسماند، ترافیک و آلاینده‌های زیست‌محیطی ازجمله چالش‌های عمده‌ای است که اکنون شهر تهران با آن دست به گریبان است و ضرورت دارد تا تمام دستگاه‌های موجود، اعم از دولتی و غیردولتی شهرداری تهران را در حل‌وفصل این معضلات یاری دهند.

لزوم برنامه‌ریزی جدی

ایرج ندیمی، دیگر عضو فراکسیون مدیریت شهری مجلس درباره طرح آسمان آبی، زمین پاک تصریح کرد:‌ برای شهری با 9میلیون جمعیت ثابت و میلیون‌ها جمعیت سیار باید همه نهادها برنامه‌ریزی جدی داشته باشند. همه باید با توجه به شناخت علل آلودگی هوا آن را رفع کنند. طبیعی‌ترین نیازی که جمعیت تهران به آن نیاز دارد، داشتن آسمان آبی و بهره‌مندی از زمین پاک و طبیعت است. به گفته وی، حتی دین ما نیز آسمان آبی، زمین پاک را یک نیاز اولیه برای بشر عنوان می‌کند. اگر این هماهنگی بر هم بخورد و به جای مناظر طبیعی و پاک، آلوده‌کننده‌های مختلف محیط زندگی وی را دربر بگیرد، آرامش زندگی وی مورد هدف قرار می‌گیرد.

منبع : http://www.hamshahrionline.ir/

داشتن آسمان آبی و زمین پاک امکان پذیر است

داشتن آسمان آبی و زمین پاک آرزویی دست نیافتنی نیست بلکه هدفی است ارزشمند که با برنامه ریزی ،حمایت و مشارکت شهروندان ،دولتمردان و مدیران شهری به واقعیت می پیوندد.

در بسیاری از کشورهای جهان با همکاری و تعامل سازنده میان مسوولان و شهروندان، این امر مهم تحقق پیدا کرده است.به طور حتم کشور ما نیز با افزایش آگاهی اجتماعی و توانمندسازی شهروندان،رفتارهای زیست محیطی بهبود پیدا کرده و ارتقا خواهد یافت.در واقع راه حل اصلی معضل آلودگی هوا،آب و خاک در دستان شهروندان است چرا که دست یابی به شهری سالم و پاک تنها با مشارکت فعال مردم در حفظ محیط زیست میسر خواهد شد.

تهران پایتخت، بیش از سایر استان های کشور با مشکلات و معضلات زیست محیطی شهری دست و پنجه نرم می کند و به همین دلیل شهرداری این کلان شهر در سال جاری برای مدیریت محیط زیست شهری،طرح کمپین آسمان آبی و زمین پاک را اجرایی می کند و در واقع راه اندازی این کمپین می تواند با مشارکت شهروندان و بهره گیری از پیشنهادات و ایده های خلاقانه آن ها تاثیر مهمی در بحران آلودگی هوا و آلودگی آب و خاک داشته باشد.

در صورتی که این کمپین به عنوان یک اصل در اولویت کار مدیران و دستگاه های دولتی قرار بگیرد و با حمایت دولتی و همراهی مردم اجرا شود ما شاهد تاثیرات زیست محیطی خوبی در شهرخواهیم بود.

در گزارشی مردمی بیشترین دغدغه ساکنان شهر،آلودگی هوا و ترافیک بود که از جهت روحی ،روانی ،سلامت و اقتصادی ضررهای زیادی به پایتخت نشینان تاکنون وارد کرده است.

نکته جالب در این گزارش شهری این بود که اکثر شهروندان خواستار جریمه خودروهای تک سرنشین بودند تا از این طریق تعامل میان افراد بیشتر شده و نیزاستفاده ازحمل و نقل عمومی افزایش یابد و نیز تجهیز اکثر سازمان ها و اماکن دولتی و خصوصی به سرویس های حمل و نقل سهم زیادی در کاهش ترافیک و آلودگی هوا دارد.

منبع: http://aryanews.com/

هنر استفاده از سی دی های سوخته و بازیافتی CD ART

هنر استفاده از سی دی های سوخته و بازیافتی CD ART

لوح فشرده یا سی‌دی (به انگلیسی: Compact disc) یک لوح گرد نوری است که برای انبار کردن داده‌های رقمی (دیجیتالی) بکار می‌رود. لوح فشرده در اصل برای کار با آواهای دیجیتالی شده، اختراع شده بود و همچنین به عنوان ابزار ذخیره و انبارش داده‌ها یا همان لوح فشرده فقط خواندنی (سی‌دی رام CD-ROM) هم استفاده می‌شود. ابزاری که توانایی خواندن سی‌دی رام را دارند امروزه از اجزاء استاندارد رایانه‌های شخصی بشمار می‌روند. روی‌هم‌رفته لوح‌های فشردهٔ آوایی با لوح‌های فشرده فقط-خواندنی تمایز دارند و لوح‌نوازهایی (CD players) که برای شنیدن آوا درست شده‌اند نمی‌توانند داده‌هایی که بر روی سی‌دی رام انبار شده را درست بفهمند،

این نوع دیسک اولین بار در سال ۱۹۷۹ (۱۳۵۷ هجری شمسی) توسط شرکت فیلیپس و سونی به عنوان دیسک نوری برای ذخیره موسیقی*cda معرفی شد. پس از یک سال کار مداوم پیشرفت زیادی در کیفیت صدا و حجم ذخیره شده بوجودآمد و در ۱۹۸۱ اولین محصول این نوع لوح با محتوی «سمفونی آلپ» ساختهریچارد اشتراوس در کشور آلمان ساخته و عرضه گردید و در برنامه «جهان فردا» شرکت BBC پخش شد.[۳][۴] هرچند ساخت لوح فشرده ابتدا بعنوان پخش صوت ابداع شده بود ولی در سال ۱۹۸۵ لوح رایانه‌ای CD-ROM و در سال ۱۹۹۰ CD-Rcordable برای ذخیره اطلاعات و داده‌ها ساخته شد.[۵]

مخترع CD یا لوح فشرده یا compact disc نوریو اوگاا بوده که در سال ۱۹۸۲ به ریاست شرکت بزرگ سونی رسید و وی در سن ۸۱ سالگی در سال ۲۰۱۱ درگذشت.

با این نوع پسماند خشک می توان کارهای دستی جالبی ساخت.از آنها به عنوان زیر لیوانی،  جاشمعی، پرده های تزئینی و آویز، تابلوهای زینتی و ... استفاده کرد. تابلویی که در تصویر می بینید از 600 سی دی سوخته توسط خانم سالی صالحی ساخته شده است و در نگارخانه دائمی مرکز آموزش سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران در معرض دید علاقه مندان قرار دارد

   

اولین مدرسه سبز شهرستان ری مورد بهره برداری قرار گرفت

رییس اداره محیط زیست شهرری از بهره برداری از اولین مدرسه سبز شهرستان ری، همزمان با هفته دولت خبر داد.

به گزارش پسماند ایران از روابط عمومی محیط زیست، محسن شوکتی گفت: مدرسه دخترانه فضیلت 1 و 2 با 600 دانش آموز به عنوان اولین مدرسه سبز در منطقه 13 آبان شهرستان ری افتتاح گردید.
به گفته وی، این مدرسه با اجرای برنامه های بهینه سازی مصرف انرژی از جمله استفاده از آبگرمکن خورشیدی، لامپهای کم مصرف، استفاده از پنجره های دوجداره، اجرای برنامه مدیریت پسماند و تفکیک زباله به مدرسه سبز مشهور شده است.
شوکتی مدیریت بهینه مصرف آب و ایجاد فضای سبز را از دیگر ویژگی های مثبت مدرسه سبز ذکر کرد. وی در ادامه افزود: با شروع سال تحصیلی جدید برنامه های آموزش حفظ محیط زیست به دانش آموزان در این مدرسه اجرا خواهد شد.
دوم تا هشتم شهریورماه همزمان با ایام شهادت شهیدان رجایی و باهنر، هفته دولت نامگذاری شده است.

منبع : http://pasmandiran.ir/hs/2176

سرنوشت زباله های شهر ما

از حدود صد سال پیش تا کنون که مسئولیت جمع آوری زباله های شهری به شهرداری ها سپرده شد، شهرداری ها برای جمع آوری و حمل زباله ها از کوچه و خیابان های شهرمان به هر روشی که فکرش را بکنید متوسل شدند.

 

از آن سال ها که زباله ها از سوی کارگران جمع آوری و در محل هایی در سطح شهر تلنبار شده و سپس به وسیله اسب و قاطر به حومه شهر منتقل و تخلیه می شد، گرفته تا امروز که پس از گذشت این همه سال کامیون های بزرگ حمل زباله جای گاری و قاطر را گرفته اند.

اما این پایان داستان زباله های شهری نیست. بطری های شیشه ای، قوطی های پلاستیکی، ته مانده غذاها و سبزیجات و میوه های پلاسیده، ظروف آلومینیومی و انواع و اقسام زباله های تر و خشکی که نام پسماند شهری را یدک می کشند هر کدام شان ممکن است سرنوشت متفاوتی داشته باشد.

شاید آنها را پس از پرس کردن دوباره به کارخانه ساخت ظروف آلومینیومی ببرند تا با آن ظرف های جدید درست کنند یا شاید در نزدیک ترین محل دفن زباله برای همیشه نابودشان کنند یا حتی به نقاطی دور فرستاده شود تا بازیافت شوند.

بسیاری از شهروندان گمان می کنند وقتی کیسه نایلونی سیاه رنگ زباله را دم در خانه می گذارند تا ساعت 9 شب کامیون های بزرگ جمع آوری زباله با کارگران نارنجی پوشی که پشت این خودروها سوار شده اند از راه می رسند، داستان زباله های شهرما هم تمام می شود، اما این تازه آغاز سفر است؛ سفری طولانی که در میانه راه سرنوشت زباله های شهری را تغییر می دهد.

ایستگاه اول: کامیون های حمل زباله

سر و کله شان حوالی ساعت 9 شب به بعد پیدا می شود؛ کامیون های بزرگ حمل زباله وقتی از کنارتان عبور می کنند علاوه بر ظاهر نازیبایشان که انواع و اقسام ته مانده زباله از آنها آویزان شده، بوی ناخوشایندی هم از آنها به مشام می رسد.

حالا نوبت کارگران خدمات شهری با آن لباس های فسفری رنگ شان است که تر و فرز از کامیون ها پایین بپرند و مخزن های از زباله لبریز شده سر کوچه و محله تان را با کمک بالابر مخصوص درون کامیون ها خالی کنند.

جمع آوری زباله های شهری که در اصطلاح به آنها پسماند هم گفته می شود مهم ترین فعالیت معاونت خدمات شهری شهرداری ها را تشکیل می دهد.

از سال 84 که شهرداری تصمیم گرفت زحمت کار رفتگرها را کمتر کند برای جمع آوری زباله های شهری به روش مکانیزاسیون متوسل شد.

در این روش با استفاده از ماشین آلات و تجهیزات مکانیزه که به سیستم فشرده سازی و پرس زباله مجهز هستند، پسماندهای نگهداری شده در مخازن مخصوص با خودروی مکانیزه تخلیه شده و پس از تکمیل ظرفیت به ایستگاه انتقال یا به طور مستقیم به مرکز دفن منتقل می شوند.

این خودروها به داشتن مخزن شیرابه گیر هم مجهز هستند، چون مخزن شیرابه گیر باعث جلوگیری از جاری شدن شیرابه و ریختن زباله در سطح خیابان می شود.

به این ترتیب در شیوه مکانیزه کارگران خدمات شهری، مستقیم با زباله و ضایعات و آلودگی های شهری تماس ندارند، بلکه فقط با مخازن در ارتباط هستند و تخلیه و حمل زباله با ماشین آلات مکانیزه انجام می شود که علاوه بر جلوگیری از بیماری ها، سبب افزایش بهره وری کارگران و سرعت گرفتن جمع آوری زباله از سطح شهر می شود.

البته این روش فقط شامل کلان شهرهایی چون تهران است و در شهرهای کوچک هنوز از سیستم های قدیمی جمع آوری زباله استفاده می شود.

ایستگاه دوم: ایستگاه های انتقال پسماند

ایستگاه های انتقال پسماند یا ایستگاه های خدمات شهری به مکان هایی گفته می شود که زباله های جمع آوری شده به آنجا منتقل و پس از ثبت اطلاعاتی مانند نوع بار، پیمانکار مربوط، تاریخ، زمان و.. در خودروهای سنگینی با عنوان خودروهای سمی تریلر بارگیری و به مرکز دفع حمل می شوند. در تهران تا قبل از اجرای سیستم جدید جمع آوری، حدود 1200 مرکز اصلی و فرعی زباله در کنار خیابان ها، چهار دیواری های بین ساختمان ها و کنار بیمارستان ها یا در محل های مسکونی وجود داشت که این نقاط به صورت ایستگاه انتقال عمل می کردند. ابتدا زباله از سوی رفتگرها در این محل ها تخلیه و سپس به وسیله کامیون از این ایستگاه ها به مراکز دفن در جاده آبعلی و کهریزک منتقل می شد، اما با اجرای سیستم جدید جمع آوری، این مراکز حذف و به جای آنها 11 ایستگاه انتقال ساخته شد. این ایستگاه ها محل تخلیه و بارگیری پسماند از خودروهای جمع آوری به خودروهای بزرگ تر (سمی تریلر) برای حمل به مرکز دفع و پردازش آرادکوه هستند.

وقتی راه زباله ها از هم جدا می شود

از اینجا به بعد راه زباله های شهری از هم جدا می شود، زباله های تر به راه خود، زباله های خشک هم به راه خود و سرنوشت خاک و نخاله های ساختمانی هم طور دیگری رقم می خورد!

پس از جمع آوری زباله خشک این زباله ها به ایستگاه های میانی در هر منطقه شهرداری منتقل می شوند؛ در اینجا شیشه، پلاستیک و کاغذ از هم تفکیک شده، بسته بندی می شوند و در صورت وجود مشتری به کارخانه هایی که برای تولیدات خود از مواد اولیه بازیافتی استفاده می کنند، فرستاده می شوند.

زباله های تر پس از رسیدن به کهریزک وارد خطوط پردازش شده و زباله های خشک ارزشمند از آن جدا می شود، سپس زباله تر باقیمانده به سایت تخمیر رفته، هوا دهی شده و به کمپوست درشت دانه تبدیل می شوند.

کمپوست های درشت دانه در آنجا به خطوط پالایش که کمپوست را به درجه یک و درجه دو تبدیل می کند، وارد می شود و در صورت وجود مشتری به مصارف کشاورزی می رسد.

خاک، نخاله و ضایعات ساختمانی نیز راهی مرکز دفن و پردازش خاک و نخاله می شوند.

مجتمع آرادکوه؛ خانه پایانی زباله ها

سرنوشت همه زباله ها به اینجا ختم می شود؛ مجتمع پردازش و دفع پسماند آرادکوه مجموعه ای بزرگ در مساحتی حدود 1400 هکتار است که از سال 1355 پذیرای زباله های شهر تهران بوده است.

این مرکز در جنوب شهر کهریزک و ابتدای جاده قدیم تهران قم واقع شده است، همه روزه به طور متوسط بیش از 7000 تن پسماند وارد این مرکز می شود، پسماند منتقل شده به این مرکز از منابع مختلفی مانند مناطق 22 گانه شهر تهران، بیمارستان ها و مراکز بهداشتی- درمانی، شرکت ها و شهرک های اطراف پایتخت وارد این مجتمع می شوند.

پسماندهای وارد شده به این مرکز، پس از وزن شدن یا برای طرح های پردازش پسماند و تولید کمپوست راهی واحدهای بازیافت و پردازش مجتمع آرادکوه هدایت می شوند یا به مرکز دفن منتقل و دفن می گردند.

کوه زباله

زباله ها اگر آنقدر با ارزش باشند که وقتی پایشان به مرکز آرادکوه می رسد، بشود روی شان حساب باز کرد به جای این که راهی بخش دفن زباله شوند سرنوشت دیگری پیدا می کنند. این زباله ها به واحد بازیافت و پردازش منتقل می شوند. این واحدها شامل 14 خط بازیافت و پردازش پسماند هستند که از سال 1384 تاکنون با همکاری بخش خصوصی راه اندازی و به بهره برداری رسیده است.

در این روش، پسماند ریزدانه پس از جداسازی و خردشدن، وارد فرآیند کمپوست سازی شده و پس از پشته سازی با هوادهی فعال یا غیرفعال در طی زمان به کمپوست تبدیل می شود.

پسماندهای تر حاصل از خطوط پردازش مجتمع آرادکوه به صورت مستقیم با تسمه نقاله به دو سایت هوادهی شماره یک و دو منتقل می شوند.

پسماندهای تر به صورت پشته هایی به ارتفاع دو متر و طول 200 متر روی یکدیگر ریخته شده و به طور متوسط هشت هفته روی یکدیگر باقی می مانند، در طول این مدت بر اثر فعالیت باکتری های هوازی مواد آلی تجزیه شده و بر اثر حرارت تولید شده، رطوبت موجود در پسماند (50 درصد وزن از کل پسماند تر ورودی) به صورت بخار خارج می شود.

در طول این مدت بنا به نظر آزمایشگاه کنترل کیفیت پشته های موجود در سایت ها با دستگاه های هوادهی زیر و رو شده تا کمپوست تولیدی از یکنواختی بیشتری برخوردار شود.

کمپوست تولید شده در این سایت پس از طی مرحله رسیدگی به واحدهای پالایش کمپوست وارد شده و محصول به دست آمده به صورت کمپوست درجه یک و دو در اختیار بازارهای مصارف کشاورزی قرار می گیرد.

گود آبعلی؛ قبرستان خاک و نخاله ساختمانی

از ابتدای دهه 40 زباله های شهر تهران به دره ای در آبعلی منتقل و در این محل سوزانده می شد، عملیات سوزاندن زباله از سال 1356 در این محل متوقف و از آن پس زباله ها در این محل دفن شدند.

به دلیل نزدیکی این محل به رودخانه و آلودگی های زیست محیطی ناشی از دفن زباله در این محدوده با توجه به ضرورت حفظ محیط زیست از شش ماهه دوم سال 1369 دفن زباله در گود آبعلی ممنوع شد و از آن زمان تاکنون از این مرکز فقط برای دفع خاک، نخاله و ضایعات ساختمانی تولیدی شهر تهران استفاده می شود.

البته پس از گود آبعلی، کهریزک مهم ترین مرکز دفع نخاله های ساختمانی در تهران است، مانند گود آبعلی، خاک و نخاله های ساختمانی مناطق جنوبی شهر به این مرکز منتقل می شود.

  منبع : جام جم

طرح توجیهی تفکیک زباله از مبدأ ناحیه 2 منطقه 7 شهرداری تهران

طرح توجیهی تفکیک زباله از مبدأ ناحیه 2 منطقه 7 شهرداری تهران

چکیده:

     دفع و بازیافت زباله، یکی از معضلات جدی جهان امروز، خصوصاً در کشورهای در حال توسعه می باشد. تفکیک زباله از مبدأ به عنوان یکی از تکنیک های مدیریت دفع و بازیافت زباله، علاوه بر رعایت اصول بهداشتی، به کاهش هزینه ها و سودآوری نیز کمک می نماید.
اجرای این طرح از سال 1374 در برخی نقاط سطح شهر تهران کم و بیش انجام شده است. ناحیه 2 منطقه 7 شهرداری تهران، به عنوان یکی از مناطق مهم در مرکز شهر، این امکان را دارد تا با اجرای صحیح و پیگیری موضوع، به کاهش هزینه های دفع و جمع آوری زباله در سطح این منطقه کمک نماید. همچنین سود حاصل از درآمدهای حاصله می تواند صرف توسعه این امر در این بخش و یا حتی مکانیزه نمودن این امر گردد.

مقدمه:

     یکی از معضلات امروز جوامع، تولید انبوه زباله در انواع و اقسام گوناگون می باشد. با پیشرفت تکنولوژی و ظهور مصالح و مواد جدید، دامنه این زباله ها نیز افزایش یافته است. از راه حل های اساسی جهت مقبله با این معضل، توسعه راهکار تفکیک از مبدأ و اشاعه این فرهنگ در جامعه می باشد.

بازیافت مواد می تواند به کاهش هزینه های تولید مواد خام، کاهش هزینه های انسانی، حمل و نقل، انرژی وزمان و همچنین کاهش مخاطرات زیست محیطی کمک نماید.
تفکیک زباله از مبدأ نیازمند آموزش همگانی و استفاده از نیروهای مردمی جهت تغییر عادات و رویه ها می باشد.

عنوان مسئله    

بالا بودن میزان حجم زباله تولیدی در شهر تهران ( نمونه موردی: ناحیه 2 منطقه 7)

شرح مسئله

یکی از بزرگترین مشکلات امروزی جوامع، حجم بسیار زیاد زباله تولیدی میباشد. افراد بدون توجه به میزان نیاز و مصرف خود، مواد و وسایل مصرفی را تهیه و در نهایت با حجم وسیعی از زباله روبرو هستند. در گذشته، فرهنگ بهینه وجود داشته که بر مبنای آن، زباله های تر به عنوان کود در باغچه خانه دفن شده و به جهت محدود بودن ظروف پلاستیکی و شیشه، زباله خشک کمتری تولید میشده است. به مرور زمان و تغییر این فرهنگ، جوامع به سمت مصرفگرایی گام برداشته اند و بدون توجه به عواقب، روزانه انبوهی از زباله خشک را تولید و دفع میکنند که موجب پر شدن مراکز دفن بسیاری در تهران و حومه شده است. انواع بسته بندی های مواد غذایی و وسایل مصرفی، کاغذ و روزنامه، شیشه و پلاستیک و فلزات حجم بالایی از این زباله های را شامل میشوند که با توجه به سیستم ناکامل تفکیک، بخش اعظم این سرمایه ها بازیافت نشده و به همان شکل دفن میشوند که پیامدهای بسیار خطرناک زیست محیطی برای محیط و انسانها و دیگر موجودات را در پی دارد.

تفکیک زباله از مبدا نیازمند آموزش همگانی و استفاده از نیروهای مردمی حهت تغییر عادات و رویه ها  می­باشد.

منطقه 7 شهرداری تهران دارای مساحتی بالغ بر15366862 متر مربع بوده که 2/1٪ مساحت کل شهر تهران است و از لحاظ وسعت، مقام پانزدهم را در بین مناطق شهر تهران دارا است. و جمعیتی در حدود 309745نفر در این بخش ساکن هستند.

منطقه 7 شهرداری تهران ازشمال همجوار مناطق 4 و 3 از شرق با منطقه 8 و از غرب با منطقه 6 و از جنوب با مناطق 12 و 13 شهرداری تهران همسایه است. مرز شمالی این منطقه بزرگراه رسالت، مرز شرقی خیابان سبلان و قسمت جنوبی خیابان مجیدیه (استاد حسن بنا)، مرز جنوبی خیابانهاى انقلاب و دماوند و مرز غربی آن بزرگراه مدرس و خیابان شهید دکتر مفتح است.

این منطقه که در قلب تهران قرارگرفته است، دارای 5 ناحیه و 19محله است. محلات گرگان، نظام­آباد، عباس­آباد، عشرت­آباد و اندیشه از محلات مشهور این منطقه هستند.

ناحیه 2 منطقه 7 شهرداری تهران دارای مساحتی بالغ بر2 کیلومتر مربع و با جمعیتی در حدود 65148 نفراست، که به صورت تقریبی در 16000 خانوار ساکن منطقه حضور دارند. حدود منطقه از شمال به خیابان پلیس، از جنوب به خیابان انقلاب، از شرق به خیابان های اجاره دار و سرتیپ نامجو و از غرب به خیابان دکتر شریعتی می رسد.

در جدول 1 درصد زباله های شهری تولید شده در منطقه 7 نسبت به کل زباله تولید شده در تهران درسال های 86-90 آمده است. در سال 90 چیزی معادل 100هزاز تن در منطقه 7 زباله شهری تولید شده است.

جدول شماره 1- درصد تقریبی ماهیانه پسماندهای خشک ناحیه 2 منطقه 7 شهرداری تهران

عنوان	نان	پلاستیک	کاغذ و کارتن	شیشه	آهن	فلزات	پت و مشمع	منسوجات
کیلو	23005	30425	110258	4094	30005	9887	18947	20826

سود آوری و توجیه اقتصادی طرح:

با توجه به آمارهای ارائه شده در جدول 1 و حدود قیمت هر کیلوگرم از هر یک از زباله های خشک قابل استفاده مجدد و فروش، میتوان به سادگی دریافت که در صورت اجرای صحیح این طرح میتوان به مرور زمان به بازدهی اقتصادی قابل قبولی رسید و هزینه های اجرا و مدیریت را نیز از محل همین سوددهی تامین نمود. از طرف دیگر، با اجرای این طرح میتوان برخی نیروهای مورد استفاده در بخش تفکیک و دفن را به این بخش ها منتقل نمود و عملاً هزینه ای به کل پروژه اضافه نمیگردد، بلکه از بخشی به بخش دیگر جابجا میشود.

در حال حاضر صدها تن انواع زباله و پسماند شهری در منطقه 7 شهرداری تهران، هزینه های گزافی به جمع آوری، حمل و دفن زباله اختصاص می یابد. لذا با اجرای طرح بازیافت و تفکیک از مبدا پسماندهای خانگی و حتی عمرانی و ساختمانی، علاوه بر کاهش خطرات زیست محیطی و بهداشتی، از محل بازیافت مواد باارزش میتوان به درآمدزایی نیز رسید و همچنین با کاهش حجم زباله ی ورودی به مراکز دفن، به طول عمر این مراکز نیز کمک نمود.

تجربیات پیشین اجرای این طرح نشان میدهد که آموزش و تبلیغات و نیز ایجاد انگیزه های اقتصادی در شهروندان و نیز بالا بردن آگاهی آنها از خطرات بهداشتی و زیست محیطی میتواند به مشارکت هرچه بیشتر مردم در اجرای این طرح ها کمک شایانی نماید.

پیشنهادات:

فرهنگ سازی و آموزش جهت تولید کمتر زباله، کاهش استفاده از ظروف یکبار مصرف، جایگزینی کیسه های پارچه ای به جای کیسه های پلاستیکی، اصلاح فرهنگ خرید به میزان مصرف و نیاز

-    استقرار یک متصدی با برخورد مناسب در ایستگاه و ارائه کالاهای بهداشتی همچون صابون، شامپو، پودر و ... در قبال دریافت پسماندهای خشک،

-         استفاده از رسانه های جمعی و تبلیغات خیابانی جهت هشدارهای زیست محیطی مربوط به زباله ها،

-         ارائه طرح های تشویقی برای مجتمع هایی که طرح تفکیک از مبدا را انجام میدهند؛

-         برنامه منظم هفتگی جهت جمع آوری و نظارت مداوم بر آن ،

-         آموزش در پارک ها، مدارس، مساجد و مراکز فرهنگی،

-         قرار دادن مخازن تفکیک در نقاط اصلی محلات.

نتایج عدم اجرای طرح تفکیک از مبدأ

1-  عدم تعادل میان توسعه فیزیکی نواحی شهر و فرصت های شغلی، مسکن، خدمات اساسی، زیرساخت های اجتماعی، حمل و نقل و کیفیت محیط در نواحی مختلف شهر تهران

2-    سطح پایین کیفیت محیط شامل آلودگی هوا، پوشش گیاهی، دمای سطح زمین و آلودگی صوتی

3-    قطبی گرایی خدماتی در مرکز شهر تهران و مشکلات زیست محیطی

4-    زیر‌ساخت‌های شهری ناکافی

5-   استفاده نامناسب از انرژی، بهره برداری و تخریب بی‌رویه منابع پایه، افزایش جمعیت، الگوهای نامعقول تولید و مصرف، افزایش آلودگی‌ها

6-     عدم بازیافت زباله

7-    تخریب بی رویه ساختمان و حجم بالای خاک و نخاله های ساختمانی

8-    ظرفیت محدود مراکز دفن زباله

9-    عدم وجود سیستم های آموزشی مناسب الگو سازی و فرهنگ سازی در جهت حفاظت محیط زیست و کاهش تولید زباله

10-                        محدودیت مراکز خدمات رسانی جهت تفکیک زباله

11-                        بالا بودن میزان حجم زباله تولیدی در شهر تهران

12-                        هدررفت انرژی های پاک

13-                        عدم وجود نظام هماهنگ جهت توزیع زیرساخت های شهری و خدمات

14-                        آلودگی صوتی به دلیل افزایش بی رویه و بدون برنامه تولید خودروهای شهری

15-                        عدم ضدعفونی کردن زباله های بیمارستانی بیش از دفع

16-عدم وجود نظام هماهنگ در ساخت و سازهای شهری (نما، کفپوش و...)

17-                        عدم وجود یک سازمان هماهنگ کننده میان سازمان ها و ادارات مرتبط در یک پروسه جهت کاهش بروکراسی

18-                        عدم توازن در پراکندگی مراکز مطالعاتی و تحقیقاتی و کتابخانه های شبانه روزی در نقاط مختلف شهر تهران

19-                        عدم سرمایه گذاری بر روی بازیافت پسماندهای خانگی، ساختمانی و عمرانی

20-                        عدم برنامه ریزی جهت کارآفرینی با مواد دورریز

21-          عدم تعادل میان میزان ساخت و سازهای شهری و برنامه ریزی های بلند مدت و کوتاه مدت در زمینه توسعه های شهری

22-          پراکندگی در زیر مجموعه های سازمانی که چندان هم ضروری بنظر نمی رسد. (وجود واحدهای تایپ، دبیرخانه، ثبت، کنترل، تأیید،

صید تمساح یک متری در تهران!

 

فرمانده نجاتگران آتش نشانی تهران گفت: تمساح حدود یک متری در ساختمان مسکونی در غرب تهران توسط گروه امداد و نجات آتش نشانی صید شد.

به گزارش پایگاه خبری 125، ˈحمید جهانبانیˈ افزود: ساکنان یک ساختمان سه طبقه در بلوار کاشانی با مشاهده این تمساح در پارکینگ ساختمان، بلافاصله موضوع را به آتش نشانی اطلاع داده و درخواست کمک کردند.

وی در مورد پیدا شدن این تمساح در واحد مسکونی، اظهار کرد: احتمال دارد این تمساح مصری بطور قاچاق وارد کشور شده و به عنوان یک حیوان خانگی توسط فرد یا افرادی در منزل نگهداری می شده است.

جهانبانی با بیان این که این تمساح کمتر از 20 ماه سن دارد، افزود: این نوع تمساح تا بیش از 25 سال عمر می کند و طول آن هم تا 6 متر می رسد.

وی با اشاره به تحویل این حیوان به پارک پردیسان از شهروندان خواست در صورت مشاهده جانوران و حیوانات وحشی خودسرانه اقدام به صید آنها نکنند چرا که ممکن است به خود یا دیگران آسیب وارد کنند.

فرمانده آتش نشانی از مردم خواست در صورت مشاهده اینگونه جانوران بلافاصله با سامانه 125 تماس گرفته و موضوع را به آتش نشانی اطلاع دهند.

اطلاعات بیشتر: http://www.mypersianforum.com/showthread.php?t=248887#ixzz3CobPzYrY
منبع این مطلب انجمن گفتگوی پرشین فروم می باشد.

طبیعت‌دوستی ما از نوع تخریبی

فصل کوهپیمایی‌های بهاره و تابستانی در طبیعت ایران فرارسیده است. به گمانم جز اینکه به یکدیگر یادآوری کنیم ورود، حضور و خروج از عرصه‌های طبیعی نیاز به دانش، دقت و حساسیت بالایی دارد چاره دیگری نداریم. متولیان عرصه‌های طبیعی وظایف ذاتی خود را به درستی انجام نمی‌دهند.
قوانین بزرگ به سادگی نقض می‌شود و درست به همین دلیل ما باید به رعایت همین قواعد کوچکی که می‌توانیم رعایت‌شان کنیم، پافشاری کنیم. همین که یک کوله‌پشتی به دوش بگیریم و کفشی به پا کنیم اهل طبیعت نشده‌ایم. باور کنیم که نیاز به دانستن بسیاری چیزها داریم. برخلاف آنچه در نگاه نخست به نظر می‌رسد، آدم‌های اهل طبیعت از مهم‌ترین مخربین آن محسوب می‌شوند. کافی است انبان انباشته از سبزی‌های کوهی کوهنوردان پا به سن گذاشته را در یک بعدازظهر بهاری در میدان سربند تهران به تماشا بایستید تا کمی به این جمله ابتدایی من بیندیشید.

اینکه چرا این اتفاق رخ می‌دهد از نظرگاه‌های گوناگونی قابل نگریستن است. یک منظر، دیدگاه جامعه‌شناختی است که شاید به رفتارهای ویژه نسل‌ها و برخی ارتباط‌های ویژه در ساخت جوامع نظر داشته باشد. الگوهای تربیتی گروه‌های مختلف اجتماعی نیز می‌تواند مورد توجه قرار گیرد. برخی تحلیل‌های پیچیده‌تر روانشناختی را هم می‌توان به این داستان چسباند. فعلا به بیان چند تجربه و یک تلنگر کوتاه آموزشی بسنده می‌کنم.

سال گذشته از مسیر روستای «شاه شهیدان» قصد صعود به قله «درفک» در استان گیلان را داشتیم. از محله «ارده ناو» که در انتهای منطقه جنگلی قرار گرفته جاده‌ای ماشین‌رو تا خود کاسه قله پیش رفته است. با اندک اطلاعاتی که از مسایل محیط‌زیستی داشتم، هرچه کردم دلیل عقلانی ساخت این جاده هولناک را نفهمیدم. جاده‌ای که جبهه شرقی کوه درفک را شکافی عمیق می‌دهد تا به دهانه آن برسد. آنجا چند کلبه کوچک متعلق به چوپانان محلی وجود دارد. تا اینجای داستان، دعوای دیگری است. زخمی کردن بی‌دلیل و بادلیل عرصه‌های طبیعی همچنان ادامه دارد و متولیان سازمان محیط‌زیست... خب حتما دارند وظایف‌شان را انجام می‌دهند!

گروهی کوهنورد با یال و کوپالی مثال زدنی و تا بن دندان مجهز، در راه فتح قله بودند. کسانی که از دود و دم شهر گریخته‌اند، به دامان طبیعت پناه آورده‌اند و تو چه خبر ‌داری که چه احساس یگانه‌ای نسبت به طبیعت دارند! درست بیرون جنگل جاده را رها کردند و حرکت خود را از روی یالی پانخورده ادامه دادند. یک گروه بیست یا سی نفره. سنگ‌ریزه‌ها از زیر پایشان غلت می‌خوردند و در شیب دامنه به پایین‌تر سقوط می‌کردند. علف‌های تازه زیر پایشان له می‌شدند و خاک نرم تازه باران‌خورده کوبیده می‌شد. آنها در حال باز کردن معبری تازه بودند. اعتراض کوچکی به سرپرست گروه کردم و از همراهان خود خواستم که در جاده به راه خود ادامه دهیم.

بالای قله: کوهنوردان قله را فتح کرده‌اند. به دوردست‌ها خیره می‌شوند و احساس غرور می‌کنند! بیشترشان به ما بی‌اعتنا هستند و از پچ‌پچ‌ها این‌طور به نظر می‌رسد که از دیدن دوباره چند آدم از خود راضی که همه‌جا هستند و حتی در دل این طبیعت پاک هم دست از سر آنها برنمی‌دارند، زیاد خوشحال نیستند. یکی از اعضای گروه به سراغ ما می‌آید تا اعلام کند که در کل با نظر من درباره باز نکردن راهی تازه در مسیری که یک جاده دارد به پهنای عبور یک کامیون موافق است اما نباید زیاد افراطی بود. چند نفر به او ملحق می‌شوند. جمله‌ها تکراری است: «این همه راه آمده‌ایم که از یک جاده ماشین‌رو به قله برسیم؟» «با احساس واقعی حضور در طبیعت که این همه راه دنبالش آمده‌ایم چه کنیم؟» جمله‌ها زیاد است.
اما جان کلام این است. من حق ویژه‌ای دارم که از طبیعت هر طور که دوست دارم استفاده کنم. دیدگاه همان است که بز کوهی را تنها یک نشانه برای شلیک یک گلوله تصور می‌کند. کوه سازه‌ای است که باید به زیر پای من بیاید. من حق دارم آن را فتح کنم. از هر سینه‌کشی خواستم بالا بروم تا حس انسان فاتح را در خودم زنده نگه دارم. طبیعت منبعی است که من تصمیم می‌گیرم چگونه و در چه زمانی از آن چه استفاده‌ای کنم. طبیعت‌روها مخربان اصلی برخی از دست نیافتنی‌ترین عرصه‌های طبیعی هستند. دوستانی که در اوایل دهه 70 از قله باشکوه دماوند چند گونی قوطی‌های خالی کنسرو جمع کردند و به پایین آوردند، واقعیت این جمله را خوب درک می‌کنند.

دوستانی که با هم در «حصار چال» چادر زدیم در یک عصر تابستانی دور، شاهد یک خرمن بزرگ از گَوَن‌هایی بودند که یک گروه هشت‌نفره از کوهنوردان برای دم کردن چای، از طبیعت بی‌مانند تخت‌سلیمان درو کرده بودند. واکنش طعنه‌آمیز آنها به پرسش ما درباره لطمه‌ای که به پوشش گیاهی منطقه وارد می‌شود به یاد دوستان‌مان مانده است. تنها پیشنهاد من این است که در مواجهه با طبیعت باید با وسواس عمل کنیم. هر عملی که در مخرب بودن یا نبودن آن شک داریم به احتمال زیاد مخرب است. هر کاری که قبلا می‌کردیم و هیچ‌گاه درباره درستی و نادرستی‌اش اندیشه نکرده‌ایم احتمالا نیاز به بازنگری دارد. هر رفتاری که بیشتر طبیعت‌گردان می‌کنند الزاما کاری درست نیست. هر کاری که کوهنوردان قدیمی انجام می‌دهند به احتمال فراوان نیاز به مرور مجدد منابع و بازپرسی درباره تاثیرش بر طبیعت و بر خود ما دارد.

فعالیت‌های گروهی به دلایل زیادی نیاز به دقت بیشتری از منظر تخریب طبیعت دارند. پوشش گیاهی و جانوری مناطق کوهستانی ایران به‌شدت شکننده و در معرض آسیب بالا هستند پس باید با دقت بسیار با آنها برخورد کنیم. سرزمین ما سومین کشور جهان از نظر فرسایش خاک است. این به معنی آن است که هر ریشه کوچکی که زیر پای ما له می‌شود، سهم مهمی از حفظ خاک را بر عهده داشته است. هر پایه درخت کهنسالی، حاصل تلاش سالیانی دراز است که بر دوش طبیعت سرزمین بوده است. زباله‌هایی که در طبیعت جا می‌گذاریم خاک را آلوده می‌کنند. آب‌ها را می‌آلایند و جانوران را آزار می‌دهند. بیندیشیم که پیش پای ما پرنده‌ای از نهری که در آن زباله انداخته‌ایم آب می‌نوشیده است و ما روزی از همین آبی که خود آلوده می‌کنیم، خواهیم نوشید. طبیعت‌دوستان و طبیعت‌گردان پیشقراولان برنامه‌های حفاظت از محیط‌زیست در سراسر جهان بوده‌اند، پس طبیعت‌گردان ایرانی نیز می‌توانند پاسداران عرصه‌های طبیعی سرزمین باشند نه پیشگامان تخریب.





ابوالفضل وطن‌پرست/ فعال محیط‌زیست - جمعیت داوطلبان سبز
شرق / شماره 1515