با کاغذ باطله سوخت درست کنید

حتماً خانه شما هم پر از کاغذ باطله است؛ بویژه اگر دانش آموز یا دانشجو در خانه داشته باشید. تحویل این کاغذها به غرفه بازیافت ایده خوبی است اما چرا خودتان با این همه کاغذ چیزی نمی‌سازید؟ می‌توانید با این کاغذهای باطله آجر کاغذی درست کنید؛ یک سوخت طبیعی که در سفر و کوهنوردی خیلی بدردتان میخورد.

این سوخت فوری بسیار سبک است و برای سفر و کوهنوری مناسب است

هرچه کاغذ باطله در خانه دارید، جمع کنید و با آنها این سوخت را درست کنید. برای ساخت این آجرهای کاغذی به حجم زیادی کاغذ نیاز داریم.

گام اول : وسایل مورد نیاز

• کاغذ باطله
• آب
• کاغذ خردکن
• سطل پلاستیکی
• مخلوط کن
• تشت پلاستیکی
• صافی
• یک تابه برای ساخت آجرها
• یک تخته چندلا برای خشک کردن آجرها

گام دوم : کاغذها را آماده کنید

این اولین مرحله ساخت سوخت کاغذی است اما بیشتر از همه مراحل طول میکشد. ابتدا باید کاغذها را خرد کنید. قبل از آن مطمئن شوید که روی هیچکدام از کاغذها تکه‌های پلاستیک و فلز وجود ندارد. کاغذ خردکن در این مرحله کارتان را خیلی راحت تر میکند. کاغذها را خرد کنید و داخل سطل پلاستیکی بریزید. وقتی سطل پر از خرده‌های کاغذ شد، آن را پر از آب کنید.

اگر صبر کنید تا خرده‌های کاغذ چند ساعت داخل آب بمانند، کارتان در مرحله مخلوط کردن کاغذها راحت تر میشود.

گام سوم : کاغذها را مخلوط کنید

اگر یک مخلوط کن کهنه دارید بهتر است از آن استفاده کنید. نوع مخلوط کن هم فرقی نمی‌کند و می‌توانید از هر نوع مخلوط کنی استفاده کنید. با خیال راحت از مخلوط کن آشپزخانه تان استفاده کنید چون اگر خوب آن را تمیز کنید، هیچ مشکلی پیش نمی‌آید.

کمی‌آب و مخلوط کاغذ را داخل مخلوط کن بریزید و آن را روشن کنید. باید چندبار آزمایش کنید تا مناسب آب و کاغذ را پیدا کنید. این نسبت روی کیفیت سوخت کاغذی تاثیری نمی‌گذارد و فقط کار مخلوط کن را ساده تر میکند.

گام چهارم : آب اضافی کاغذها را بگیرید

با یک صافی آب اضافی مخلوط کاغذ را بگیرید. اینکار باعث کوتاه تر شدن زمان خشک شدن آجرهای کاغذی میشود.

گام پنجم : آجرهای کاغذی را بسازید

گرمترین قسمت خانه را برای خشک کردن آجرها انتخاب کنید

برای ساخت آجرها به یک ماهی تابه نیاز داریم که برای پخت و پز استفاده نشود. این تابه در واقع قالب آجرهای کاغذی است و شکل آنها را مشخص میکند. کمی‌خمیر کاغذ بردارید و داخل قالب بگذارید. با دست تان روی آن را صاف کنید و فشار بدهید تا آب اضافی اش گرفته بشود. تابه را برعکس روی یک تخته چندلا بگذارید و به پشت آن ضربه بزنید تا آجر بیرون بیاید.

همین مراحل را برای ساخت آجرهای کاغذی دیگر تکرار کنید. همه آجرها را روی تخته چندلا بچینید و تخته را در یک جای گرم بگذارید. گرمترین قسمت خانه تان را برای گذاشتن تخته انتخاب کنید.

زمان خشک شدن آجرهای کاغذی بستگی به اندازه و ضخامت شان دارد و بین ۲ تا ۳ هفته متغیر است.

از سوخت کاغذی استفاده کنید

صبر کنید تا آجرها کاملاً خشک بشوند. این آجرها خیلی سبک هستند و براحتی می‌توانید چندتا از آنها را داخل کوله تان بگذارید. از این سوخت می‌توانید در هر نوع اجاقی استفاده کنید. آجر کاغذی به اندازه چوب دوام نمی‌آورد و کمی‌هم خاکستر می‌سازد اما ارزش زحمتی که کشیده اید را دارد.

این سوخت فوری بسیار سبک است و برای سفر و کوهنوری مناسب است

هرچه کاغذ باطله در خانه دارید، جمع کنید و با آنها این سوخت را درست کنید. برای ساخت این آجرهای کاغذی به حجم زیادی کاغذ نیاز داریم.

گام اول : وسایل مورد نیاز

• کاغذ باطله
• آب
• کاغذ خردکن
• سطل پلاستیکی
• مخلوط کن
• تشت پلاستیکی
• صافی
• یک تابه برای ساخت آجرها
• یک تخته چندلا برای خشک کردن آجرها

گام دوم : کاغذها را آماده کنید

این اولین مرحله ساخت سوخت کاغذی است اما بیشتر از همه مراحل طول میکشد. ابتدا باید کاغذها را خرد کنید. قبل از آن مطمئن شوید که روی هیچکدام از کاغذها تکه‌های پلاستیک و فلز وجود ندارد. کاغذ خردکن در این مرحله کارتان را خیلی راحت تر میکند. کاغذها را خرد کنید و داخل سطل پلاستیکی بریزید. وقتی سطل پر از خرده‌های کاغذ شد، آن را پر از آب کنید.

اگر صبر کنید تا خرده‌های کاغذ چند ساعت داخل آب بمانند، کارتان در مرحله مخلوط کردن کاغذها راحت تر میشود.

گام سوم : کاغذها را مخلوط کنید

اگر یک مخلوط کن کهنه دارید بهتر است از آن استفاده کنید. نوع مخلوط کن هم فرقی نمی‌کند و می‌توانید از هر نوع مخلوط کنی استفاده کنید. با خیال راحت از مخلوط کن آشپزخانه تان استفاده کنید چون اگر خوب آن را تمیز کنید، هیچ مشکلی پیش نمی‌آید.

کمی‌آب و مخلوط کاغذ را داخل مخلوط کن بریزید و آن را روشن کنید. باید چندبار آزمایش کنید تا مناسب آب و کاغذ را پیدا کنید. این نسبت روی کیفیت سوخت کاغذی تاثیری نمی‌گذارد و فقط کار مخلوط کن را ساده تر میکند.

گام چهارم : آب اضافی کاغذها را بگیرید

با یک صافی آب اضافی مخلوط کاغذ را بگیرید. اینکار باعث کوتاه تر شدن زمان خشک شدن آجرهای کاغذی میشود.

گام پنجم : آجرهای کاغذی را بسازید

گرمترین قسمت خانه را برای خشک کردن آجرها انتخاب کنید

برای ساخت آجرها به یک ماهی تابه نیاز داریم که برای پخت و پز استفاده نشود. این تابه در واقع قالب آجرهای کاغذی است و شکل آنها را مشخص میکند. کمی‌خمیر کاغذ بردارید و داخل قالب بگذارید. با دست تان روی آن را صاف کنید و فشار بدهید تا آب اضافی اش گرفته بشود. تابه را برعکس روی یک تخته چندلا بگذارید و به پشت آن ضربه بزنید تا آجر بیرون بیاید.

همین مراحل را برای ساخت آجرهای کاغذی دیگر تکرار کنید. همه آجرها را روی تخته چندلا بچینید و تخته را در یک جای گرم بگذارید. گرمترین قسمت خانه تان را برای گذاشتن تخته انتخاب کنید.

زمان خشک شدن آجرهای کاغذی بستگی به اندازه و ضخامت شان دارد و بین ۲ تا ۳ هفته متغیر است.

از سوخت کاغذی استفاده کنید

صبر کنید تا آجرها کاملاً خشک بشوند. این آجرها خیلی سبک هستند و براحتی می‌توانید چندتا از آنها را داخل کوله تان بگذارید. از این سوخت می‌توانید در هر نوع اجاقی استفاده کنید. آجر کاغذی به اندازه چوب دوام نمی‌آورد و کمی‌هم خاکستر می‌سازد اما ارزش زحمتی که کشیده اید را دارد.

منبع: سایت ساختنی نویسنده: عاطفه اسدزادهعاطفه اسدزاده

ساخت شهر شناور ناسا بر فراز سیاره ناهید

شاید این روزها دیگر همه به فکر سفر به مریخ باشند، اما یک گروه از دانشمندان ناسا سیاره ناهید را ترجیح می‌دهند. این دانشمندان قصد دارند با یک ایده بسیار نو و بدیع در نهایت زندگی انسان در اتمسفر سیاره ناهید را امکان پذیر کنند. دانشمندن ناسا به فکر ایجاد شهر شناور ناسا بر فراز اتمسفر سیاره ناهید هستند!

شهر شناور ناسا که بر فراز اتمسفر سیاره ناهید ساخته خواهد شد، محلی برای مطالعه این سیاره و امکان سنجی زندگی روی آن خواهد بود

همه ما درباره زندگی روی مریخ کنجکاو و البته مشتاق هستیم و آن را به چشم گام بزرگ بعدی تمدن بشری می‌نگریم. دلیل اصلی این نگرش غالب خصوصیت‌های مشابه زمین و و مریخ است. در بین تمام سیاره‌های منظومه شمسی، ترکیبات شیمیایی اتمسفر مریخ بیشترین تشابه را به اتمسفر سیاره ما دارد و متوسط دمای این سیاره هم خیلی سرد نیست. علاوه براین، هم زمین و هم مریخ کلاهک‌های قطبی بزرگی دارند که تصور می‌شود هر دو عمدتاً از یخ آب تشکیل شده باشند.

اما آیا زمین هیچ وجه شباهتی با نزدیک ترین همسایه اش در منظومه شمسی یعنی ناهید ندارد؟ درواقع شباهت‌های ناهید و زمین بسیار قابل توجه است؛ به طوری که سیاره ناهید را به عنوان دوقلوی زمین هم می‌شناسند، البته یک دوقلوی آتشین . این دو سیاره منظومه شمسی از لحاظ جرم، چگالی، گرانش و ترکیبات بهم شبیه هستند. پس چرا بجای مریخ به زندگی در سیاره ناهید فکر نکنیم؟ جواب این پرسش به گرمای بیش از حد این سیاره مربوط می‌شود.

سیاره ناهید گرمترین سیاره در منظومه شمسی است و دمای سطح آن به ۴۶۵ oC میرسد؛ دمایی که برای ذوب کردن سرب کافی است. گذشته از این اتمسفر سیاره ناهید بسیار متراکم است و این سیاره با ابرهای سمی‌سولفوریک اسید احاطه شده است. به این مشکلات فشار سطحی سیاره ناهید را هم اضافه کنید که ۹۰ برابر فشار سطحی سیاره ماست.

همانطور که می‌بینید، سطح سیاره ناهید یک منطقه ممنوعه تمام عیار است. وقتی نمی‌شود روی سطح این سیاره زندگی کرد، چرا در اتمسفر این سیاره زندگی نکنیم؟ شاید بنظرتان عجیب و حتی غیرممکن بیاید اما این همان ایده ناسا برای زندگی در سیاره ناهید است. مرکز تحقیقات لانگلی ناسا برخی از ایده‌های جالبش برای این ماموریت احتمالی منتشر کرده است.

HAVOC نام اختصاری طرح مفهومی‌ناسا برای ساخت شهر ابری شناور بر فراز سیاره ناهید است. این برنامه تکاملی شامل مجموعه ای از اکتشافات عظیم روی ارسال یک ربات برای آزمایش آب اتمسفر سیاره و پس از آن یک ماموریت مداری سرنشین دار ۳۰ روزه در سیاره ناهید می‌باشد. اگر این ماموریت اول موفقیت آمیز بود، ماموریت بعدی یک ماموریت اکتشافی سرنشین دار ۳۰ روزه در اتمسفر ناهید خواهد بود. مجموعه این اکتشافات در نهایت منجر به یک سال زندگی انسان‌ها در اتمسفر سیاره ناهید و شاید اقامت دائمی‌انسان در شهر شناور ناسا خواهد شد.

چیزی که این ماموریت را از سایر ماموریت‌های فضایی متمایز می‌کند، فضاپیمایی است که ناسا خیال ساخت آن را دارد؛ یک کشتی فضایی پر شده از هلیوم که با انرژی خورشیدی کار می‌کند. نسخه رباتیک این شتی فضایی ۳۱ متر طول خواهد داشت درحالیکه وسیله نقلیه سرنشین دار تقریباً ۱۳۰ متر خواهد بود. بالای این کشتی فضایی با پتل‌های خورشیدی پوشانده میشود، یک گوندولا زیر کشتی قرار می‌گیرد تا ابزار را حمل کند. در کشتی سرنشین دار یک اقامتگاه هم برای انسان‌ها و رباتی که فضانوردان برای ورود به مدار سیاره ناهید و بازگشت به زمین از آن استفاده می‌کنند، تعبیه خواهد شد.

این کشتی در فاصله ۵۰ کیلومتری از سطح سیاره ناهید شناور خواهد بود. در این فاصله فقط اتمسفر میتواند مشکل ایجاد کند و درجه حرارت به میزان ۷۵ oC است که برای اکتشاف‌های فضایی مناسب است. در اتمسفر سیاره ناهید نور خورشید به اندازه کافی وجود دارد – بسیار بیشتر از مریخ – و انرژی موردنیاز فضاپیماها براحتی تامین می‌شود. میزان تشعشعات در این سیاره درست به اندازه میازن تشعشعات در کانادا است و نمی‌تواند به فضانوردان و یا کسانی که برای زندگی به سیاره ناهید می‌روند، آسیب بزند.

همه این ایده‌ها روی کاغذ و در مرحله تئوری بسیار عالی هستند اما برای به عمل درآوردن این ایده‌ها موانع جدی وجود دارد که ناسا باید بر آنها غلبه کند. قبل از هر چیز باید بدانند چگونه کشتی‌هایی را که باید باز شوند و خودشان را پر از گاز کنند، در اتمسفر سیاره ناهید مستقر کنند. همچنین باید یک راه عملی و ایمن برای سوار شدن انسان‌ها به فضاپیماها و بازگشتن آنها به خانه پیدا کنند. با وجود اینکه برای عملی شدن این ایده باید کارهای زیادی انجام داد اما ایده زندگی در شهر شناور ناسا و برفراز سیاره ناهید حتی در مرحله نظری هم بسیار جالب و هیجان انگیز است.

منبع: sakhtani.ir

امواج Wi-Fi اطرافتان را ببینید !

ما با چشم غیر مسلح نمی‌توانیم ببینیم، اما در دنیای مدرن ارتباطات بی سیم، امواج Wi-Fi و پر از دستگاه‌هایی که با اینترنت به هم متصل اند، دائما در حال چرخش به دور هزارتو های در هم پیچیده ای از سیگنال‌های نامرئی هستیم که ما را مثل مگس‌هایی که در یک تور عنکبوت ترسناک گیر افتاده، احاطه کرده اند. در این مجموعه عکس‌های بی نظیر که یک دانشجوی دکتری به همراه یک گروه معماری و طراحی دیجیتال در دانشگاه نیو کسل (Newcastle university) ساخته است، واقعا می‌توانید ببینید که این موجودیت‌های غیر قابل مشاهده چه شکلی هستند. در واقع، این تصاویر زیبایی سورئال دنیای دیجیتالی ما را آشکار می‌کند.

تصاویر امواج Wi-Fi چطور ثبت شدند؟

این عکس‌ها با استفاده از دوربین تصویربرداری کرلیان (Kirlian Device)، گرفته شده است. این دوربین توسط لوییس هرنان (Luis Hernan) و به عنوان بخشی از پروژه “ظرافت دیجیتالی” (Digitally Ethereal) او اختراع شد. این وسیله از یک پنل LED تشکیل شده که می‌تواند قدرت امواج Wi-Fi را تشخیص دهد و آن‌ها را به جلوه‌هایی رنگی تبدیل کند؛ به صورتی که ضعیف ترین سیگنال‌ها به رنگ آبی و قوی ترین آن‌ها به رنگ قرمز ظاهر می‌شوند. هرنان با تصویربرداری از نوع نوردهی دراز مدت (تکنیکی در عکاسی که برای ثبت تصویر از عناصری که بازتاب کمتری داشته و در تاریکی قرار دارند مورد استفاده قرار می‌گیرد) و با حرکت دادن دوربین به سمت‌های مختلف این عکس‌ها را ثبت کرد. او توانست حد فاصل شبکه‌های اینترنتی محلی را ثبت کند و با این کار نوسانات قدرت امواج Wi-Fi را در فضا‌های مختلف نشان دهد. تصویر برداری از پیاده رو مجهز به Wi-Fi هم باید جالب باشد!

لوییس هرنان به کمک دستگاه کرلیان، امواج Wi-Fi را به تصویر کشیده.

اگر می‌توانستیم امواج Wi-Fi را ببینیم، دنیا این شکلی بود!

اسم این دستگاه از تکنیک عکس برداری کرلیان گرفته شده است. تکنیکی که تخلیه الکتریکی بار‌ها به داخل هوا را در اطراف اشیا مختلف ثبت می‌کند و به همین دلیل باعث می‌شود آن‌ها طوری به نظر برسند که انگار اطرافشان را یک‌هاله شبح مانند فرا گرفته است. با این که خیلی‌ها به اشتباه ادعا کرده اند که این دستگاه حضور ارواح را تشخیص می‌دهد، واقعیت این است که این بار‌ها بر اثر عبور فرکانس‌های بالا از میان یک صفحه فلزی که برای یونیزه کردن ذرات هوای اطراف استفاده می‌شود، به وجود می‌آیند.

امواج Wi-Fi اطراف یک تلفن هوشمند.

منبع: http://saakhtani.ir

پلاستیک جدیدی که در عرض ۳ ساعت تجزیه میشود

پلاستیک یکی از مهمترین محصولات در سطح جهانی است و همه کاره بودن آن باعث شده تقریباً در تمام محصولات مورد استفاده قرار بگیرد؛ از قطعات الکترونیکی و مبلمان گرفته تا خودروها و اندام‌های مصنوعی. هیچ شکی نیست که پلاستیک نقض بسیار مهم و بزرگی را در صنعت ایفا می‌کند. اما از طرفی هم یک فاجعه زیست محیطی بسیار بزرگ است. بخاطر کند بودن فرایند تجزیه پلاستیک، محصولات پلاستیکی برای صدها سال در محل دفن زباله‌ها باقی می‌مانند و بدتر اینکه به تدریج مواد شیمیایی مضری تولید می‌کنند که می‌تواند وارد آب‌های زیرزمینی شود. این پلاستیک‌ها وارد دریا هم می‌شوند و می‌توانند به موجودات دریایی آسیب بزنند. سوزاندن و ذوب کردن آنها هم منجر به تولید گازهای گلخانه ای سمی‌می‌شود.

با این اوصاف تنها راه حل موجود، ساخت پلاستیکی است که در طبیعت باقی نماند. این همان چیزی است که محققان دانشگاه ایالتی داکوتای شمالی روی آن کار کرده اند. این محققان موفق به ساخت نوعی پلاستیک شده اند که با قرار گرفتن در معرض نور خورشید تجزیه می‌شود و کل فرایند تجزیه این پلاستیک فقط ۳ ساعت طول می‌کشد.

این تیم تحقیقاتی برای ساخت ماده جدید، از ترکیب مولکول‌های مشتق شده از فروکتوز – یک قند ساده که در مواد غذایی مثل میوه یافت می‌شود – و مولکول‌های جاذب نور بنام phototrigger استفاده کرده اند. محققان می‌توانند با گرم کردن این ترکیب، زنجیره‌های تکراری و طولانی از مولکول‌هایی را بسازند که بعد از سردشدن تبدیل به پلاستیک جامد می‌شوند.

محققان برای بررسی روند تجزیه پلاستیک جدید، آن را در معرض نور ماوراء بنفش با طول موج ۳۵۰ نانومتر که همان محدوده طول موجی ساطع شده از خورشید است، قرار دادند. این عمل باعث شد مولکول‌های جاذب نور زنجیره مولکولی را بشکنند و از آن جدا شوند و همین امر باعث شروع روند تجزیه پلاستیک شد. این روند در آزمایش اثبات کارایی این محققان بسیار کارآمد بود و فقط بعد از سه ساعت تاباندن نور ماوراء بنفش، پلاستیک تبدیل به یک محلول شفاف شد. ذوب شدن پلاستیک نشان می‌دهد که پلاستیک به مولکول‌های تشکیل دهنده اش تقلیل یافته است.

براساس مقاله این تیم تحقیقاتی در نشریه Angewandte Chemie، می‌توان این محلول ناشی از تجزیه پلاستیک را بازیافت کرد و برای ساخت محسولات پلاستیکی جدید مورد استفاده قرار داد. این ویژگی این پلاستیک جدید هم به محیط زیست کمک می‌کند زیرا به میزان زیادی تقاضا برای مواد خام را کاهش می‌دهد.

چون بسیاری از محصولات پلاستیکی باید مدام در معرض نور خورشید باشند، این پلاستیک جدید برای بسیاری از کاربردها مناسب نیست. اما این پلاستیک جدید برای تولید ابزارهای الکترونیکی بسیار مفید هستند زیرا بازیافت این محصولات معمولاً بسیار دشوار است و به همین خاطر برای مدت طولانی در طبیعت می‌مانند.

محققان امیدوارند بتوانند با توسعه بیشتر این نوع پلاستیک ، بتوانند آن را به یک محصول تجاری تبدیل کنند. اما رسیدن به این هدف باید قبل از هر چیز تاثیرگذاری مولکول‌های جاذب نور روی برخی از خواص پلاستیک مثل ماندگاری آن، کار کنند.

منبع: ساختنی ها

سرنوشت پسماندهای الکترونیکی

زباله‌های الکترونیکی خیلی بیشتر از آنچه فکر می‌کنید به سلامت ما و محیط زیست مان آسیب می‌زنند

برای برخی از افراد جابجا کردن لوازم الکترونیکی بزرگ و دورریختنی در خیابان‌های شهر خیلی سخت نیست اما عده ای هم هستند که دوست دارند از میزان زباله‌های الکترونیکی که در طبیعت وجود دارند، کم کنند. اگر جزو دسته دوم هستید، شاید برایتان جالب باشد بدانید که این وسایل الکترونیکی چگونه بازیافت می‌شوند و بعد از بازیافت چه استفاده‌هایی از آنها می‌شود؟ در این پست ساختنی جواب این سوال را می‌خوانید.

وقتی یک پرینتر قدیمی‌– یا هر وسیله الکترونیکی دیگر – را دور می‌اندازید، ابتدا بررسی می‌شود تا مشخص شود که قابل تعمیر هست یا خیر. شاید فکر کنید تعداد وسایل الکترونیکی که قابل بازگشت هستند خیلی ناچیز است اما حتی نمی‌توانید تصور کنید در بین زباله‌های الکترونیکی چه چیزهایی می‌توان یافت.

وسایلی که نمی‌توان آنها را برای استفاده مجدد تعمیر کرد، در کنار سایر وسایل قابل بازیافت بسته بندی می‌شوند و با تریلر به کارخانه‌های مخصوص بازیافت منتقل می‌شوند. بعد از اینکه تکنسین‌ها تمام وسایل و قطعات الکترونیکی را بررسی کردند، آنها را داخل یک خرد کننده بزرگ می‌ریزند تا تمام قطعات و سایل تبدیل به تکه‌های کوچک شوند. کارخانه‌های مختلف این تکه‌ها را براساس معیارهای مختلفی مرتب می‌کنند اما بیشتر آنها از سیستم مرتب سازی نوری استفاده می‌کنند. این نوع سیستم از یک پرتوی لیزر برای تشخیص ویژگی‌ها و خواص تکه‌هایی که روی نوار تسمه حرکت می‌کنند، استفاده می‌کند و قطعات را به پلاستیک، فلز و تراشه‌های کامپیوتری طبقه بندی می‌کند. سپس این کالاها در بازارهای جهانی به فروش می‌رسند.

وقتی این مواد فروخته شدند، بازیافت واقعی شروع می‌شود. از این مواد میتوان در کارخانه‌های مختلف و برای تولید قطعات مختلف استفاده کرد. برای مثال، تمام قطعات پلاستیکی که در کامپیوترها بکار می‌روند، مواد کند کننده آتش در خود دارند که می‌توان از آنها برای تولید مواد تکنولوژی بیشتر استفاده کرد. پلاستیک‌ها معمولاً به کارخانه‌های چینی فروخته می‌شوند تا در ساخت سایر وسایل و قطعات الکترونیکی مورد استفاده قرار بگیرند. فلزاتی که از زباله‌های الکترونیکی بازیافت شده، استخراج می‌شود معمولاً در کشورهایی که خودشان تاسیسات تولید فلز دارند، می‌مانند. در ساخت بسیاری از قطعات و وسایل الترونیکی از فلزات خاکی کمیاب استفاده می‌شود؛ استخراج این فلزات از زباله‌های الکترونیکی بسیار راحت تر از استخراج این مواد از زمین است.

اگرچه بسیاری از وسایل الکترونیکی با این روش بازیافت می‌شوند اما برخی از وسایل را نمی‌توان داخل دستگاه‌های خرد کننده ریخت. تلفن‌های همراه معمولاً دست آخر از همین کارخانه‌های بازیافت سر در می‌آورند، اما در برخی از شهرها روند بازیافت آنها متفاوت است. مثلاً در نیویورک از سال ۲۰۰۶ یک برنامه بازیافت اجباری در حال اجرا است که کمپانی‌های فروشنده موبایل را ملزم می‌کند در برنامه بازیافت هم داشته باشند. فرایند بازیافت موبال کمی‌بیشتر طول می‌کشد؛ شاید دلیلش این باشد که مردم کمتر موبایل‌هایشان را دور می‌اندازند.

وقتی وسایل الکترونیکی وارد کارخانه‌های بازیافت می‌شوند، تکنسین‌ها قطعاتی مثل کارتریج پرینت یا باتری‌های قابل شارژ که ممکن است در دستگاه خردکننده آتش بگیرند را جدا می‌کنند. مانیتورهای CRT – صفحه‌های مانیتور و تلویزیون که قبل از رواج صفحه‌های مسطح استفاده می‌شدند – باید با دست تخریب شوند زیرا پشت شیشه آنها یک لایه سرب قرار دارد که بیننده را دربرابر پرتوهای الکترونی محافظت می‌کند و تصاویر را به نمایش در می‌آورد. از هر کدام از این مانیتورها بیش از ۳ کیلوگرم سرب استخراج می‌شود که به کارخانه‌های ذوب فلز فرستاده می‌شود.

هدف از اجرای برنامه‌های اجباری بازیافت زباله‌های الکترونیکی در نیوروک – و ۴ ایالت دیگر – کاستن از حجم ۵۰ میلیون تن زباله ای است که هر سال در سرتاسر جهان در طبیعت رها می‌شوند. بیشتر زباله‌های تولید شده به تدریج تجزیه می‌شوند و در حین تجزیه گازهایی مثل دی اکسید کربن منتشر می‌کنند اما محیط اطراف شان را به کلی از بین نمی‌برند. باوجود اینکه زباله‌های الکترونیکی تنها بیش از ۲ درصد از زباله‌های رها شده در طبیعت را تشکیل می‌دهند اما ۷۰ درصد از آلودگی‌های زیستی از همین ۲ درصد ناشی می‌شوند. وقتی قطعات و وسایل الکترونیکی شروع به تجزیه شدن می‌کنند، فلزات و مواد شیمیایی داخل شان – مثل سرب – آزاد می‌شود که بشدت با مشکلات زیستی و سلامتی مرتبط است. با گذشت زمان، این مواد شیمیایی سمی‌به آب‌های زیرزمینی نفوذ می‌کنند و آنها را آلوده می‌کنند. وسایل و قطعات الکترونیکی آنقدر مواد سمی‌دارند که رها کردن آنها در طبیعت آسیب‌های جبران ناپذیری به سلامتی خودمان و محیط زندگی مان بزند.

اما اعمال این ممنوعیت‌ها چقدر کارایی دارد: در شهر نیویورک بیشتر مردم در آپارتمان‌های اجاره ای زندگی می‌کنند و به همین خاطر جریمه ۱۰۰ دلاری به دوش صاحبخانه‌هایی می‌افتد که مستاجرها را مجبور به پذیرش ممنوعیت‌ها نکرده اند. این مسئله یکی از مهمترین مشکلات پیش روی اجرای این محدودیت‌هاست؛ چون مانع از این می‌شود که جریمه متوجه مصرف کننده ای شود که به ممنوعیت‌ها اهمیت نداده است. مشکل بعدی کمبود زیرساخت‌های لازم در شهر نیویورک است؛ تصور کنید چند شهروند در روز وسایل الکترونیکی بزرگ را برای بازیافت به مراکز بازیافت خواهند آورد. البته برای رفع این مشکل مجتمع‌های مسکونی بزرگ می‌توانند درخواست نصب سطل‌های بازیافت مخصوص در محل مجتمع را بدهند که بصورت دوره ای توسط ماموران بازیافت تخلیه خواهد شد. همچنین می‌توانند به برنامه‌های بازیافت بپیوندند تا کامیون‌های بازیافت مرتباً به محل زندگی آنها سر بزند.

منبع: saakhtani.ir

دانشمندان توانستند تخم‌مرغ آب‌پز را به حالت اولیه‌اش بازگردانند

لابد شما هم با این سوال که اول مرغ بوده یا تخم‌مرغ درگیر بوده‌اید اما تمام این مدت دانشمندان به یک مساله دیگر فکر می‌کردند که آیا واقعا می‌شود تخم مرغ را به شکل اول درآورد و دوباره به یخچال بازگرداند؟ براساس مطالعه‌ای که اخیرا انجام شد و در کمال شگفتی باید بگوییم، بله.

هنگامی که تخم‌مرغ را می‌جوشانیم درون آن به سادگی سفت نمی‌شود. حرارت منجر به شکافته شدن زنجیره‌ها‌ی پروتئین‌ می‌شود، این زنجیره‌های پروتئین سپس با آمینواسیدهای دیگر پیوند می‌خورند و آب را در چین و شکن‌ها به خود جذب کرده و به ماده‌ای ژلاتینی تبدیل می‌شوند، جالب است بدانید دانشمندان تاکنون برگرداندن آن به شکل اولیه را ناممکن می‌دانستند اما حالا پژوهشگران دستگاهی اختراع کرده‌اند که تخم‌مرغ را از حالت آب‌پز به شکل اولیه باز می‌گرداند.

دستگاهی توسط محققین دانشگاه کالیفرنیا در ایرواین طراحی شده که می‌تواند این ماده‌ی ژله‌ای را مجددا به حالت مایع بازگرداند. پروفسور Gregory Weiss توضیح داد که سفیده‌ی تخم مرغی را 20 دقیقه در آب 90 درجه سانتیگراد جوشاند و سپس با فرآیندی وارونه آنرا به حالت مایع اولیه‌ بازگرداند، آنها طی فرایندی اوره را به تخم مرغ وارد کردند تا پیوند‌های شیمیایی دورن آن را شکسته و به حالت مایع تبدیل کند.

اگر حالا در حال پرسیدن این سوال هستید که این اختراع چه دردی از بشر درمان می‌کند باید بگوئیم این تکنیک می‌تواند ظرف چند دقیقه پروتئین‌ها را بازیابی کند و می‌شود از آن در تولید ارزان‌تر پادتن‌ در درمان سرطان و یا تولید پروتئین‌های باز ترکیب‌کننده در صنایع غذایی استفاده کرد

هنگامی که تخم‌مرغ را می‌جوشانیم درون آن به سادگی سفت نمی‌شود. حرارت منجر به شکافته شدن زنجیره‌ها‌ی پروتئین‌ می‌شود، این زنجیره‌های پروتئین سپس با آمینواسیدهای دیگر پیوند می‌خورند و آب را در چین و شکن‌ها به خود جذب کرده و به ماده‌ای ژلاتینی تبدیل می‌شوند، جالب است بدانید دانشمندان تاکنون برگرداندن آن به شکل اولیه را ناممکن می‌دانستند اما حالا پژوهشگران دستگاهی اختراع کرده‌اند که تخم‌مرغ را از حالت آب‌پز به شکل اولیه باز می‌گرداند.

دستگاهی توسط محققین دانشگاه کالیفرنیا در ایرواین طراحی شده که می‌تواند این ماده‌ی ژله‌ای را مجددا به حالت مایع بازگرداند. پروفسور Gregory Weiss توضیح داد که سفیده‌ی تخم مرغی را 20 دقیقه در آب 90 درجه سانتیگراد جوشاند و سپس با فرآیندی وارونه آنرا به حالت مایع اولیه‌ بازگرداند، آنها طی فرایندی اوره را به تخم مرغ وارد کردند تا پیوند‌های شیمیایی دورن آن را شکسته و به حالت مایع تبدیل کند.

اگر حالا در حال پرسیدن این سوال هستید که این اختراع چه دردی از بشر درمان می‌کند باید بگوئیم این تکنیک می‌تواند ظرف چند دقیقه پروتئین‌ها را بازیابی کند و می‌شود از آن در تولید ارزان‌تر پادتن‌ در درمان سرطان و یا تولید پروتئین‌های باز ترکیب‌کننده در صنایع غذایی استفاده کرد

منبع: http://farnet.ir/

اولین دستگاه صنعتی بازیافت زباله وارد بازار می‌شود

محققان موفق به ساخت یک دستگاه بازیافت زباله شده‌اند که زباله‌های غیربازیافتی را نیز به سوخت‌های زیستی و مود شیمیایی سودمند تبدیل می‌کند.

به گزارش ایرنا، به کمک سیستم‌های پیشرفته بازیافت زباله، حدود 60 درصد از زباله‌های برخی از کشورها از جمله کانادا، به مواد سودمند تبدیل می‌شود ولی 40 درصد باقیمانده زباله‌ها، به هیچ عنوان قابل استفاده نیستند.

محققان با بهینه کردن سیستم‌های موجود، موفق به تولید یک دستگاه صنعتی شده‌اند که آمار 60 درصدی زباله‌های بازیافتی را به 90 درصد افزایش داده است.

این سیستم بازیابی زباله Waste-to-Biofuels and Chemicals Facility نام دارد. در این روش حتی زباله‌هایی که قابلیت بازیافت یا تبدیل به کمپوست را ندارند نیز به متانول یا اتانول تبدیل می‌شوند.

در این سیستم زباله‌ها به صورت دستی یا مکانیکی طبقه‌بندی می‌شوند.

در حال حاضر ساکنین بسیاری از کشورها زباله‌های خود را تفکیک می‌کنند و در کیسه‌هایی با رنگ متفاوت قرار می‌دهند تا هزینه طبقه‌بندی زباله بر عهده دولت نباشد.

معمولا زباله‌هایی مانند چوب، پارچه و پلاستیک حاوی بیشترین مقدار کربن هستند و قابلیت بیشتری برای تبدیل به سوخت زیستی و مواد آلی دارند.

پس از طبقه‌بندی، این مواد در یک محفظه کم اکسیژن حرارت می‌بینند تا پیوندهای شیمیایی آنان گسسته شود. پس از این فرآیند، کربن و هیدروژن زباله‌ها، به ماده‌ای به نام گاز سنتز تبدیل می‌شود. مرحله آخر تبدیل این ماده به سوخت زیستی و متانول و اتانول است.

فروش این دستگاه صنعتی در اوایل هفته آینده بصورت آنلاین شروع می‌شود و انتظار می‌رود که هر دستگاه قابلیت تبدیل 100 هزار تن زباله جامد به 38 میلیون لیتر (معادل 10 میلیون گالن) سوخت زیستی و مواد شیمیایی را داشته باشد.

منبع: محیط زیست ایران - همشهری آنلاین:

تولید کتانی زیست محیطی از بازیافت زباله‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها

یک شرکت فعال در عرصه تولید پوشاک و کفش در عرصه بین‌المللی اعلام کرد: برای نجات اقیانوس‌ها با استفاده از نوآوری‌های جدید زیست محیطی برند بعدی کفش ورزشی خود را از زباله‌های اقیانوسی می‌سازد. طبق گزارش‌های جهانی اکنون ۲۶۹ هزار تن زباله پلاستیکی زیست بوم اقیانوس‌ها را با ۹۰ درصد پوشش کره زمین، تهدید می‌کند.

به گزارش ایرنا، این شرکت که یکی از برندهای معروف بین‌المللی تولید و عرضه پوشاک است اعلام کرد با توجه به این که اقیانوس‌ها سرشار از زباله‌های پلاستیکی هستند، برای کمک به این پهن زیست‌بوم آبی با استفاده از نوآوری طراحان برند جدید کفش کتانی خود را از این مواد تهیه و تولید می‌کنند.

طبق این گزارش نمونه اولیه این کتانی که بدنه آن از زباله‌های پلاستیکی و بندهای آن از نخ و تورهای ماهیگیری در اثر صید غیرقانونی در طبیعت اقیانوس‌ها رها شده‌اند تولید شده است، اما این کفش که برای دویدن طراحی شده، هنوز مراحل آزمایشی خود را کامل نکرده است و پس از طی این مراحل بزودی به بازار عرضه خواهد شد.

طبق گزارش‌های جهانی اقیانوس‌ها که سه چهارم سطح کره زمین را در اختیار دارند مامن حدود 226 هزار گونه آبزی شناخته شده شامل 200 هزار گونه جانوی و بیش از هزار و 600 گونه گیاهی و هزار نوع فانجی یا قارچ‌های آبزی هستند. البته این پهنه‌های آبی اکنون در معرض تهدید انواع آلودگی‌های زیست محیطی مانند نشت نفت و لکه‌های عظیم نفتی، فاجعه اتمی فوکوشیما و زباله‌های مختلف به ویژه 269 هزار تن زباله پلاستیکی هستند.

حجم بالای تولید زباله در سراسر دنیا حتی در اقیانوس‌ها به گونه‌ای است که اکنون قاره هفتمی را در اقیانوس آرام شکل داده است.

همچنین این کشورها بزرگ‌ترین تولیدکنندگان زباله در دنیا نیز هستند. به گونه‌ای که اکنون تولید انواع زباله به وسعت 3.5 میلیون کیلومتر مربع در غرب آمریکا و غرب اقیانوس آرام در کنار سواحل هاوایی سالانه بیش از 1 میلیون قطعه پرنده و آبزی را از بین می‌برد و هر سال 10 درصد به وسعت آن اضافه می‌شود.

البته کشورهای صنعتی رتبه نخست تولیدکننده زباله به ویژه زباله‌های سمی و خطرناک را دارند که محیط زیست انسانی، حیوانی و گیاهی را به شدت مورد تهدید قرار داده است. 

منبع: اجتماع > محیط زیست ایران - همشهری آنلاین:

روش جدید محققان جوان ایرانی برای بازیافت بطری‌های پت جایزه جهانی را برد

  

طرح تیم ایرانی برای بازیافت بطری‌های پت در مسابقات استارت‌کاپ ایتالیا مقام اول را کسب کرد.

این جایزه برای طرحی داده شده است که در آن راهی برای بازیافت بطری PET ، یکی از پر مصرف‌ترین محصولات پلیمری اختراع شده است. 

بازیافت بطری‌های پت که ما آنها را به عنوان بطری نوشابه و آب معدنی می‌شناسیم، هزینه مالی و زیست محیطی زیادی دارد. از آنجایی که سرانه مصرف بطری‌های PET در ایران، 3 کیلوگرم در سال گزارش شده است. روش بازیافتی جدید بسیار مقرون به صرفه است. 

در روش‌های پیشین بازیافت به صورت فیزیکی و با ذوب شدن بطری‌ها صورت می‌گیرد. در این روش بطری پت به گرونول یا الیاف پلی‌استر تبدیل می‌شود اما در طرح ابداعی تیم ایرانی بازیافت شیمیایی طی فرایند سبز صورت می‌پذیرد.

ساسان ممتازی کارشناس ارشد شیمی معدنی که به همراه دکتر علی محمد حسینی دکترای مهندسی شیمی و هادی خاتم شیشه کارشناس ارشد شیمی آلی این طرح را ارائه کرده‌اند در گفت‌و گو با همشهری گفت: بطری پتی که به روش فیزیکی بازیافت می‌شود فقط یکبار قابلیت تبدیل شدن به پت درجه دو را دارد و پس از آن به یک زباله غیر قابل بازیافت تبدیل می‌شود. اما در روش جدید، بتری پت با تمام بخش ها و ناخالصی‌های احتمالی از جمله برچسب و در پوش آن، درون رآکتور با حلال شیمیایی حل می‌شود و پس از طی چند مرحله تحت فشار فیلتر شده و ماده اصلی پت بدست می‌آید. نکته‌ حائز اهمیت برای داوران در این مسابقه بود، استفاده مجدد از حلال‌های مورد استفاده در این روش یود. در نتیجه هیچ ماده دور ریزی در این فرایند برجای نمی‌ماند و

وی گفت: ماده‌ای که از این روش استخراج می‌شود با ۹۹.۵ درصد خلوص، ارزش اقتصادی بالایی دارد و در واقع همان ماده پیش‌ساز بطری‌های پت است. از این ماده علاوه بر صنایع پت می‌توان در صنایع نساجی و رنگ استفاده کرد. ماده ترفتالیک‌ اسید در حال حاضر فقط در صنایع پتروشیمی تند‌گویان و طی فرایند فشار و دمای بالا و با استفاده از کاتالیزور‌های فلزات سنگین مانند کبالت و منگنز بدست می‌آید. این روش ضایعات و هزینه بسیار زیادی دارد. در روش جدید، ترفتالیک اسید خالص بدست می‌آید و محدودتی برای بازیافت چند باره ندارد.

این محقق با اشاره به این که به دلیل بازیافت مجدد و نامحدود بطری‌ها عنوان طرح Zero PET نام گذاری شده است گفت:در این روش ماده‌ای دور ریز که هزاران سال بازیافت آن در طبیعت به طول می‌انجامد، تبدیل به ماده‌ای می‌شود که به صورت نامحدود قابلیت استفاده شدن را دارد. مراحل ثبت پتنت این روش در ایتالیا در حال انجام است و چند سرمایه‌گذار برای اجرایی شدن آن در ایتالیا اعلام آمادگی کرده‌اند.

وی در مورد مزایای این طرح گفت: در مقایسه با سایر روشهای بازیافت شیمیایی در این روش واکنش بدون اعمال فشار بالا انجام می‌شود. این پارامتر به لحاظ اقتصادی در صنعت دارای اهمیتی فوق العاده‌ای است. از مزایای بسیار مهم این روش این است که تحمل آلودگی تا 40% را دارد. به این معنی که جهت شستشو و جداسازی ظروف PET نیازی به راه اندازی واحد جداکننده ظروف از سایر آلودگی ها مانند درپوش‌ها و سایر پلیمرها و برچسب‌ها و احداث خط شستشو و خشک کردن ظروف PET ندارد. مجموع این دو عامل در صنعت بسیار مهم هستند چون از جهتی کل فرایند را پیچیده تر می‌کنند و از جهتی دیگر باعث تحمیل هزینه های مضاعف بر دوش تولید خواهند شد.

ساسان ممتازی گفت؛ نقطه اتکا و اهمیت این طرح ماهیت آن به عنوان یک طرح بازیافتی است که اساس آن محافظت محیط زیست و کمک به بهره مندی پایدار از محیط زیست است. به طور کلی روش ابداع شده دارای سازگاری با محیط زیست است و روشی سبز محسوب می‌شود. با این روش هیچ ماده خطرناکی به هیچ صورت وارد محیط زیست نمی‌شود. تنها ضایعات شیمیایی این روش نمک سولفات سدیم است که این نمک به صورت گسترده در صنایع بهداشتی و شوینده ها استفاده می‌شود.

منبع: همشهری دانش > دانش - زهرا رفیعی

از بین بردن آلودگی جیوه با استفاده از پوست پرتقال

به گزارش گروه علمی ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، محققان دانشگاه فلیندرز استرالیا یک ماده جدید کم هزینه و غیر سمی از پسماند صنعتی و پوست پرتقال ساخته اند که می تواند مشکل آلودگی جیوه را برطرف سازد.

این ماده جدید که یک پلیمر است، از گوگرد و لیمونن ساخته می شود.
در حالی که هر سال میلیون ها تن گوگرد از صنایع نفت و گاز تولید می شود، هزاران تن لیمونن نیز که به اندازه زیادی در پوست پرتقال وجود دارد، توسط صنعت مرکبات تولید می شود. به عبارت دیگر با این راه حل، از یک پسماند طبیعی برای مبارزه با یک پسماند صنعتی استفاده می شود. 
جاستین چالکر محقق مواد می گوید: این پلیمر جدید نه تنها برای حل مشکل آلودگی جیوه خوب است بلکه یک امتیاز افزوده زیست محیطی نیز دارد.
ساخت این پلیمر کم هزینه است و به طور موثر موجب از بین بردن جیوه و سایر فلزات سنگین از آب می شود.
از این پلیمر می توان در خطوط لوله فاضلاب استفاده کرد؛ همچنین این پلیمر پتانسیل استفاده در واحدهای بزرگ آب را برای مبارزه با نشت های شیمیایی دارد.
از سوی دیگر از آنجا که این پلیمر در زمان جذب جیوه به رنگ زرد درمی آید، می توان از آن برای آزمایش آلودگی جیوه استفاده کرد.
جیوه که سنگین و کاملا سمی است، یکی از سخت ترین آلودگی ها در محیط زیست محسوب می شود. 
جیوه ناشی از نیروگاه های زغال سنگ و عملیات استخراج معدن، پس از نفوذ به خاک و دریا و آلوده کردن ماهی ها و گیاهان، به مقدار زیاد وارد چرخه غذایی می شود.
همچنین جیوه به آسانی از طریق پوست جذب می شود و انسان می تواند به سادگی از طریق حضور در محل های آلوده، تنفس هوای آلوده و یا مصرف گوشت آلوده، در معرض خطرات حاصل از آن قرار گیرد. 
مسمومیت با جیوه می تواند به مغز، کلیه ها، ریه و سیستم عصبی آسیب برساند. زنان باردار و کودکان به ویژه در برابر اثرات منفی جیوه برای بهداشت و سلامت آسیب پذیر هستند.
محققان می گویند، آلودگی جیوه مناطق زیادی را در جهان درگیر کرده و بر منابع آب و غذایی اثر گذاشته است، به طوری که ضرورتی جدی برای ابداع یک روش موثر و با صرفه به منظور از بین بردن این آلودگی وجود دارد. 
جزئیات تولید پلیمر جدید با استفاده از پوست پرتقال در مجله Angewandte Chemie International Edition منتشر شده است.