شهره صدری – مقامات محلی روز پنجشنبه گفتند که پکن استفاده از بسته‌بندی‌های پلاستیکی تجزیه‌ناپذیر را تا پایان سال توسط مراکز تحویل پیک ممنوع می‌کند. این تصمیم در جهت کنترل آلودگی پلاستیکی در چین اتخاذ شده است.
به گفته کمیسیون توسعه و اصلاحات شهرداری پکن، برای کاهش استفاده از محصولات پلاستیکی تجزیه ناپذیر از مبدا، مراکز تحویل در پایتخت مجاز به استفاده از کیسه های پلاستیکی یکبار مصرف نخواهند بود.
تا پایان سال 2022، تحویل بار از پیک های شهری باید دارای نوار بسته بندی باریک تر از 45 میلی متر و کیسه های قابل بازیافت باشند.
علاوه بر بخش پیک، پکن اقداماتی را برای محدود کردن یا حتی ممنوعیت استفاده از محصولات پلاستیکی در سایر صنایع کلیدی شامل پذیرایی، تحویل غذا، عمده‌فروشی و خرده‌فروشی آغاز کرده است.
طبق آمارهای تقریبی، فروشگاه‌های آفلاین سوپرمارکت‌های بزرگ پکن شاهد کاهش ۳۷ درصدی یا ۲۳ میلیونی فروش کیسه‌های پلاستیکی در سال ۲۰۲۱ نسبت به سال قبل بودند.
سخنگوی این کمیسیون گفت که پکن در کاهش آلودگی پلاستیک پیشرفت کرده است، اما همچنان با چالش های متعددی مواجه است و باید تلاش های بیشتری انجام دهد.
در سال 2020، چین طرحی را برای ممنوعیت یا کاهش قابل توجه تولید و استفاده از محصولات پلاستیکی ناسازگار با محیط زیست در پنج سال آینده برای جلوگیری از آلودگی منتشر کرد.
طبق این برنامه انتظار میرود تا سال 2025 به طور مؤثر آلودگی پلاستیک را مدیریت گردد. چین در نظر دارد در طی این مدت میزان زباله های پلاستیکی را در محل دفن زباله شهرهای بزرگ به میزان قابل توجهی کاهش دهد، سیستم مدیریت کامل پلاستیک ایجاد کرده و محصولات جایگزین را توسعه دهد.
شهره صدری- پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی حاوی منابع ارزشمندی مثل طلا، روی و مس هستند. این پسماندها در سطح جهانی یک معدن با ارزش شهری به شمار می آیند و یک ذخیره بالقوه از مواد قابل بازیافت هستند. در حالیکه کارخانجات بازیافت پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی در ایران فعال هستند ولی عمده این پسماندها به کارخانجات بازیافت ترکیه فروخته میشود.
تلفن، گوشی های هوشمند، یخچال و رایانه از ضروری ترین محصولات الکترونیکی هستند که در زندگی روزمره ما کاربرد دارند که با ریختن در سطل آشغال تبدیل به یک معضل میشوند. این پسماندها به دلیل خروج گازهای سمی و نشت ترکیبات خطرناک مانند سرب، جیوه و سایر فلزات سنگین در محیط اطراف محل های دفن، باعث از بین رفتن گیاهان، آلودگی منابع آب زیرزمینی و خاک میشود.
براساس گزارش سازمان ملل، در سال 2019 در جهان 53.6 میلیون تن پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی (WEEE) تولید شد. از این کوه پسماند که نسبت به سال 2014 از رشد 28 درصدی برخوردار است، تنها 17.4 درصد در سال 2019 بازیافت شده است.
اداره کل محیط زیست استان تهران اعلام کرد که سرانه تولید پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی در ایران از ۲۷/ ۰ کیلوگرم در سال ۱۳۷۶ به حدود هفت کیلوگرم در سال ۱۴۰۰ رسیده است. در همین حال میزان جمع آوری ضایعات الکترونیکی تنها در تهران در سال 1399 بالغ بر 52 تن در روز بوده است.
منبع: https://www.envnew.ir/?p=969
پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی حاوی منابع ارزشمندی مثل طلا، روی و مس هستند. در واقع پسماندهای الکترونیکی در سطح جهانی یک معدن با ارزش شهری به شمار می آیند و یک ذخیره بالقوه از مواد قابل بازیافت هستند.
در نمایشگاه بین المللی مدیریت پسماند و بازیافت که هفتم تا دهم اسفند در نمایشگاه بین المللی تهران برپا شد، تعدادی از شرکت های بازیافت کننده پسماندهای الکترونیکی نیز حضور داشتند.
حضور این شرکت ها با توان بالای بازیافت انواع پسماندهای الکترونیکی مطمئنا نشان دهنده عزم جدی برای حل معضل پسماندهای الکترونیکی در کشور است.
آقای هاشمی از شرکت بازیافت الکترونیک کاسپین از اصفهان در گفتگو با سایت خبری آخرین اخبار زیست محیطی جهان گفت: دستگاه های بازیافت ما از سیستم های حرارتی و شیمیایی که با استفاده از اسید تولید انواع آلاینده های محیط زیستی را می کنند نیست. ما از تفکیک فلزات با روش مکانیکی استفاده می کنیم که در آن انواع فلزات موجود در پسماند الکترونیکی با سنسورهای خاص در دستگاه شناسایی و تفکیک میشود. انواع فلزات مانند آهن، مس، آلومینیوم و غیره توسط سنسورهای موجود در دستگاه شناسایی و تفکیک شده و در نهایت انواع شمش فلزات تولید می گردد.
نمایشگاه بین المللی مدیریت پسماند و بازیافت و حضور شرکت بازیافت الکترونیک کاسپین
این کارخانه بازیافت در حال حاضر توان بازیافت 200 تن پسماند الکترونیکی در ماه را دارد. البته در صورت تامین خوراک بیشتر ظرفیت بازیافت نیز بیشتر خواهد شد.
آقای هاشمی نائب رئیس هیات مدیره شرکت بازیافت کاسپین در خصوص میزان بازیافت پسماندهای الکترونیکی در این کارخانه گفت : فرآیند بازیافت در این کارخانه به شکلی است که بطور مثال اگر یخچال بعنوان خوراک وارد شود تقریبا 100 درصد امکان تفکیک قطعات و بازیافت آن وجود دارد. در خصوص سایر پسماندهای الکترونیکی مانند گوشی های تلفن و موبایل، بردهای کامپیوتر و انواع لوازم الکتریکی خانگی نیز این چنین است. این کارخانه توانایی بازیافت کلیه پسماندها الکترونیکی به جز لامپ ها را داراست.
در ادامه این گفتگو، آقای محمدی مدیرعامل این شرکت در خصوص تامین خوراک اولیه – پسماندهای الکترونیکی- گفتند: متاسفانه با وجود حجم بالای پسماندهای الکترونیکی در کشور تامین خوراک مورد نیاز ما برای بازیافت آسان نیست.
براساس مصوبه شورایعالی حفاظت محیط زیست در خصوص پسماندهای الکترونیکی شرکت ها، سازمان ها، کارخانجات و سایر ارگان ها باید پسماندهای الکترونیکی خود را در سامانه محیط زیست ثبت کنند تا ما بتوانیم این پسماندها را بعنوان خوراک اولیه برای بازیافت تهیه کنیم. ولی متاسفانه با وجود شبکه های سنتی جمع آوری پسماند در کشور این کار به راحتی انجام نمیشود. بسیاری از دارندگان پسماندهای الکترونیکی این پسماندها را در اختیار این شبکه در سطح شهرها قرار میدهند. دلال های زباله نیز پسماندهای الکترونیکی را به کارخانجات بازیافت ترکیه می فروشند.
آقای محمدی توضیح داد با توجه به اینکه فروش پسماند الکترونیکی به ترکیه به دلار است و سود بیشتری دارد، این پسماندها چندان در اختیار کارخانجات بازیافت داخلی قرار نمی گیرد. در صورتی که خوراک اولیه کارخانه ما تامین شود، امکان ارتقاء ظرفیت بازیافت را داریم. از طرف دیگر با توجه به ارزشمند بودن فلزات بازیافتی از پسماندهای الکترونیکی، با خروج این پسماندها در اصل سرمایه ارزشمندی در کشور را از دست می دهیم.
محمدی در خاتمه به موضوع مهم اطلاع رسانی و فرهنگ سازی بین مردم برای بازیافت پسماندهای الکترونیکی اشاره کرد و گفت که هنوز مردم ما نسبت به تفکیک این پسماندها ترغیب نشده اند و اکثر این پسماندها در سطل های زباله شهری دور ریخته میشود.
پسماندهای الکترونیکی دور ریخته شده در صورت عدم تفکیک و جداسازی در محل، می توانند همراه با پسماندهای خانگی در محل های دفن زباله شهری دفن شده و باعث انتشار انواع آلاینده های خطرناک گردند.
شهره صدری – فرانسه می گوید با ممنوعیت جدید بسته بندی پلاستیکی میوه و سبزیجات انتظار دارد تا سالانه حدود یک میلیارد مورد زباله پلاستیکی را حذف کند.
این ممنوعیت براساس مقررات جدیدی که دولت اتخاذ کرده است، از روز شنبه اجرا میشود. این مقررات با توجه به تشدید آلودگی در جهان در جهت حذف پلاستیک های یکبار مصرف وضع شده است.
براساس قوانین جدید، تره فرنگی و هویج، گوجه فرنگی و سیب زمینی، سیب و گلابی و حدود 30 قلم میوه و سبزیجات دیگر را نمی توان با بسته بندی پلاستیکی فروخت. در عوض آنها باید در مواد قابل بازیافت پیچیده شود.
پلاستیک همچنان برای میوه های شکننده تر مانند توت ها و هلو مجاز خواهد بود، اما به تدریج در سال های آینده حذف خواهد شد. مجلات و سایر نشریات نیز باید بدون بسته بندی پلاستیکی ارسال شوند و رستوران های فست فود دیگر مجاز به ارائه اسباب بازی های رایگان به کودکان نخواهند بود.
اواخر سال 2022، در فضاهای عمومی امکان تهیه آب آشامیدنی فراهم خواهد شد تا استفاده از بطری های پلاستیکی کاهش یابد. دولت می گوید با این تمهیدات انتظار میرود حدود یک میلیارد مورد زباله پلاستیکی سالانه حذف شود.
آن الیزابت موته، روزنامه نگار و نویسنده فرانسوی، به الجزیره در اینباره گفت که واکنش های متفاوتی نسیت به وضع قوانین جدید وجود داشته است.
به گفته موته، این کمی شبیه به اسکیزوفرنی است. زیرا از یک طرف، فرانسوی ها از نیاز به کاهش استفاده از پلاستیک بسیار آگاه هستند. پشتیبانی گسترده ای برای عدم استفاده زیاد از پلاستیک وجود دارد. از طرف دیگر، هنگامی که خودتان سبزیجات خریداری می کنید، متوجه میشوید که هیچ کاری برای یافتن روش های جدید بسته بندی که مانع از تجزیه سریع محصولات شود، انجام نشده است.
نکته دیگر این است که این درست در زمان کووید رخ میدهد . کاملا صادقانه بگویم، مردم از اینکه دیگران سبزی های شان را دست بزنند خوشحال نمی شوند. مردم دقیقا نمی دانند در این قانون جدید قرار است چگونه سبزی ها و میوه ها را دریافت کنند. در این مورد نکات مثب و منفی وجود دارد.
در همین حال، صنعت بسته بندی فرانسه اعلام کرده که از قوانین جدید، بویژه ممنوعیت استفاده از پلاستیک های بازیافتی، ناامید شده است.
لوران گراندین، رئیس انجمن ایترفرل در بخش میوه و سبزیجات، شکایت کرد که هرگز در مورد این قانون با آنها مشورت نشد. او به خبرگزاری فرانسه گفت که هزینه ها برای شرکت های کوچکی که مجبورند به استفاده از پلاستیک برای صادرات خصوصا صادرات سیب های فرانسوی به بریتانیا ادامه دهند،غیر قابل جبران خواهد است.
الیپسو انجمنی که نماینده تولید کنندگان است، در بیانیه ای اعلام کرده که شرکت هایی که تا کنون سالها بر روی استفاده از پلاستیک های بازیافتی و تجزیه پذیر برای بسته بندی میوه و سبزیجات کار کرده اند، فعالیت شان متوقف خواهد شد.
الیپسو و پلوویا، اتحادیه ای متشکل از 3500 شرکت تولید کننده بسته بندی، از دولت فرانسه به شورای دولتی فرانسه که صلاحیت رسیدگی به اختلافات اداری را دارد، شکایت کرده اند. آنها در شکایت خود به تحریف بازارهای اروپایی، اعتراض کرده اند چرا که این ممنوعیت فقط در فرانسه اعمال میشود.
اما آرمند چاین، مدیر بازاهای صنعتی در شرکت بسته بندی DS Smith، مزایای این قانون را فقط برای شرکت های تولید کننده بسته بندی مقوایی می داند. او گفت: تخمین زده میشود که در اروپا، از هشت میلیون تن پلاستیک تولید شده در سال برای بسته بندی یکبار مصرف، 1.5 میلیون تن می تواند از قبل حذف شود.
به اعتقاد وی، این حدود 70 میلیارد واحد بسته بندی پلاستیکی یکبار مصرف، یا حدود هفت میلیارد یورو پتانسیل گردش مالی اضافی برای صنعت مقوا را نشان میدهد.
از آوریل 2019 واشنگتن استفاده از کمپوست جسد انسان را به‌عنوان کود در ایالات‌متحده آمریکا قانونی اعلام کرد، در نتیجه‌ی وضع این قانون جدید قرار است در سال 2021 میلادی اولین مرکز تولید کود از جسد انسان در جهان در منطقه سودو شهر سیاتل آمریکا افتتاح شود. در لست سکند قصد داریم معرفی کوتاهی از این طرح جنجالی برای شما داشته باشم، پس با ما همراه باشید.
برنامه‌ریزی برای تأسیس این مرکز توسط شرکت طراحی به نام اولسان کاندینگ (Olson Kundig) با همکاری کاترینا اسپادِ (Katrina Spade) به‌عنوان مدیرعامل و بنیان‌گذار شرکت ریکامپوز (Recompose) انجام شده است. طرح اولیه آنها به‌تازگی منتشرشده است و به‌هیچ عنوان شبیه به گورستان‌های عادی نیست.
فضایی که توسط این گروه طراحی شده است، حدود 1700 مترمربع مساحت دارد و به‌صورت فضای باز طراحی شده است. این فضا قرار است به صورتی ساخته شود که سرتاسر آن را فضای سبز با قابلیت جابجایی بپوشاند.
این مرکز کمپوست جسد محفظه‌هایی شش‌ضلعی با ظرفیت قرار دادن 75 جسد انسان را دارا است که اجساد پس از قرارگیری در این محفظه‌ها تا زمان تجزیه شدن نگهداری میشوند. محفظه‌ها در کنار هم شکلی شبیه به محل لانه زنبور عسل را شبیه‌سازی میکنند و در قسمت وسط نیز مکانی برای برگزاری مراسم پیش‌بینی‌شده است.
اعتقاد بر این است که تولید کود انسانی نسبت به روشهای سنتی دفن جسد سازگاری بسیار بیشتری با محیط زیست دارد. این روش فعلاً در انتظار ثبت اختراع است و داخل محفظه توسط خورده چوب، یونجه یا نی پر میشود. همچنین برای تجزیه بهتر جسد، دما و رطوبت داخل محفظه نیز کنترل میشود. درنهایت فقط 30 روز به طول می‌انجامد که بدن در اثر فعالیت میکروبی تجزیه شود. انرژی مورد نیاز برای تجزیه در این روش یک هشتم روش خاکستر کردن است.
پس از تکمیل فرایند کمپوست و کود سازی از جسد انسان، عزاداران میتوانند این کود و خاک را برای خود نگه دارند و در قسمتی از خاک نزدیک منزل خود استفاده کنند و یا شرکت ریکامپوز با اجازه آنها از کود تولیدی در جنگل‌های جنوب واشنگتن استفاده می‌کند. آیا شما با این طرح موافق هستید؟
دانشمندان دانشگاه کوئینزلند برای حفظ ده‌ها گونه
رو به انقراض الاغ از لقاح مصنوعی خارج از بدن (IVF) استفاده میکنند. این گروه تحقیقاتی نخستین جنین الاغ را با استفاده
از این فناوری تولید کرد.
این جنین الاغ که از نژاد اروپایی رو به
انقراض است، تا زمانی که محققان بتوانند ماده مناسبی برای لانه گزینی آن پیدا
کنند، به صورت یخ‌زده نگهداری می شود.
دکتر آندرس گامبینی، محقق دانشگاه کویینزلند می‌گوید:
«با استفاده از لقاح مصنوعی خارج از بدن که ابزار نوینی برای تولید جنین در
آزمایشگاه است، در صورت لزوم می‌توانیم مجددا گونه‌های رو به انقراض را تولید کنیم.»
نخستین
جنین الاغ تولید شده توسط لقاح مصنوعی خارج از بدن
گروه تحقیقاتی دانشگاه کوئینزلند موفق شد یک جنین
الاغ زنده‌مان را توسط نوع خاصی از لقاح مصنوعی خارج از بدن موسوم به تزریق داخل
سیتوپلاسمی اسپرم
(ICSI) تولید کند.
آقای گامبینی که همراه با محققان آرژانتینی و
اسپانیایی روی این پروژه کار می‌کند، با چالش برانگیز اما راه‌گشا خواندن تولید
جنین توسط لقاح مصنوعی خارج از بدن می‌گوید: «هنگام تلاش برای افزایش جمعیت یک
گونه، مشکلات زیادی در رابطه با تولید مثل حاصل از جفت‌گیری دو والد که باهم
ارتباط ژنتیکی دارند، وجود دارد. اما با استفاده از لقاح مصنوعی خارج از بدن قادر
ترکیب اسپرم و تخمک گونه‌های مختلف الاغ با پیشینه ژنتیکی متفاوت و در نتیجه تولید
جنین‌های زنده‌مان خواهیم بود.» جمعیت الاغ‌ها بیش از آنچه مردم تصور میکنند در خطر است
وی همچنین تاکید کرد که این روش امکان ایجاد باغ
وحش یخ‌زده یا بانک ژنتیکی جنین را برای کمک به بقای الاغ‌ها ویا دیگر گونه‌های در
خطر انقراض فراهم می‌کند.
آیا
الاغ‌ها در خطر هستند؟
محققان بر این باورند که جمعیت الاغ‌ها بیش از
آنچه مردم تصور میکنند در خطر است. آقای گامبینی می‌گوید: «۷ گونه از ۲۸ گونه اروپایی در شرایط بحرانی و ۲۰ گونه در خطر هستند، این در حالی است که گونه‌های
الاغ‌های وحشی نیز با مشکل روبرو هستند.» جمعیت الاغ‌ها به دلیل سرقت، کشتار
غیرقانونی، کاهش چراگاه و عدم استفاده از آنها توسط انسان برای حمل و نقل یا
کشاورزی در خطر قرار گرفته است.
آندرس گامبینی می‌افزاید: «همچنین نگرانی‌هایی از کشتار الاغ‌های وحشی
در سراسر جهان برای بدست آوردن «اجیائو» وجود دارد. اجیائو ماده‌ای کلیدی برای
تولید داروهای سنتی چینی است که از کلاژن پوست الاغ بدست می‌آید.» دکتر گامبینی علاوه بر الاغ‌ها بر روی اسب‌ها و
گورخرها هم کار می‌کند. وی اکنون ۱۰ جنین یخ‌زده گورخر در بانک ژنتیکی خود دارد.
او می‌گوید: «در طول فعالیت تحقیقاتی خود، همیشه
در حال بررسی فناوری‌های کمک باروری برای بهبود پیشرفت ژنتیکی در انواع حیوانات
اهلی بوده‌ام.» وی کار بر روی جنین الاغ را با شانس موفقیت ۵ تا ۱۰ درصد در مقایسه با کار بر روی جنین اسب با شانس موفقیت ۳۰ درصد، بسیار مشکل‌تر می‌داند.
آقای گامبینی می‌گوید: «در سال ۲۰۲۰ از تولید نخستین جنین گورخر با استفاده از
روش لقاح مصنوعی خارج از بدن خبر دادیم و اکنون از تولید نخستین جنین الاغ. چه کسی
می‌داند گام بعدی چه خواهد بود؟
برای ساخت بلوک سیمانی یا بلوک بتنی از مصالح مختلفی میتوان استفاده نمود که در همه آنها سیمان جزو مصالح ثابت می باشد و دیگر مصالح میتوانند ماسه، پوکه معدنی، پرلیت و لیکا استفاده نمود که هرکدام ویژگیهای خود را دارا میباشند اما اخیرا در تهیه بلوک سیمانی از پوکه معدنی بیشتر استفاده میشود الخصوص شهرهای غربی کشور، آنهم بعلت دارا بودن شهر تبریز از معادن متعدد پوکه با کیفیت بالا که استفاده از پوکه معدنی باعث سبکی بلوک می شود که گاها در بازار به بلوک سبک نیز معروف میباشند.
با ممنوعیت استفاده از بلوکهای سفالی در برخی از شهرها توسط سازمان نظام مهندسی، استفاده از بلوکهای سیمانی رایج شده که در دیوارها، تیغه بندی و سقف استفاده می شوند.
استانداردهای بلوک سیمانی
از لحاظ ظاهری بلوکهای سیمانی میبایست صاف و بدون شکستگی باشند و همچنین بگونه ای باشند که اندود و ملات براحتی به آن بچسبند.
در استاندار ملی شماره 70، بلوکهای توخالی دیواری را به چند دسته تقسیم کرده اند که اندازه های استاندارد بدین ترتیب میباشند 20*40*10 و 20*40*15 و 20*40*20 که ضخامت بلوکها میبایست در بلوکهای کوچک 3 سانتیمتر و در بلوکهای متوسط و بزرگ 4 سانتیمتر باشند.
جهت کم کردن بار مرده و کاهش تبادل حرارتی و صوتی ساختمان از بلوکهای سبک دیواری و سقفی استفاده می شود. منظور از بلوکهای سبک همچنان که در بالا اشاره شد همان بلوک های پوکه ای یا گازی(AAC) و یا سلولی(CLC) میباشند.
وزن مخصوص بلوک سبک بین 1200 تا 1450 کیلوگرم بر متر مکعب و مفاومت فشاری متوسط سه نمونه آنها باید حداقل 70 کیلوگزم بر سانتیمتر مربع و حداقل مقاومت فشاری یک نمونه 55 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع باشند. بلوک ساخته شده از ماسه و شن نیز وزنی در حدود 2000 کیلوگرم بر متر مکعب میباشد .
طرح اختلاط بلوک ماسه ای
بتن مصرفی برای تولید بلوک میبایست از ملات خشک تهیه شود.
150-130 لیتر آب برای بتن لرزیده یا 180-160 لیتر برای بتن نلرزیده باشد.
عمل آوری بلوکهای سیمانی
- عمل آوری با هیتر یا بخاری
در کارگاهای کوچک بلوک زنی با ظرفیت تولید پایین از این روش استفاده میشود بدلیل اینکه نیاز به امکانات زیادی ندارد بدین صورت که بلوکها در مقابل هیتر یا بخاری که دارای بادبزن میباشد قرار میگیرد که هوای گرم از بین بلوکها عبور مینماید در این روش میبایست روی بلوکها را جهت حفظ گرما پوشانید.
- عمل آوری با آب
در روش عمل آوری با آب نیز مانند روش بالا امکانات خاصی نیاز نیست و این روش بیشتر در جاهایی که بلوک در مکان سرباز قرار میگیرد و در معرض تابش مستقیم آفتاب باشد انجام میگیرد بدین صورت که با یک آبپاش بلوکها را آبپاشی نموده تا از پایین آمدن رطوبت در بلوکها جلوگیری نمود که معمولا در این روش عمل آوری یک هفته زمان میبرد.
- عمل آوری با بخار
در جاهایی با ظرفیت تولید بالا برای اینکه زمان خشک کردن و عمل آوری بلوک پایین بیاید از این روش استفاده میکنند که با طراحی و ساخت اطاق بخار امکان پذیر میباشد. این اطاقها میبایست دارای حرارت 80 درجه سانتیگراد باشند در این روش عمل آوری بلوکها به یک روز کاهش می یابد.
* نکته مهم در آماده سازی بلوکها با صرف نظر از روشهای بالا، حتما باید پس از زمانهای ذکر شده در بالا محل نگهداری بلوکها طوری باشد که در معرض مستقیم نور آفتاب نباشند و همچنین وزش باد و بهتر است تا سه هفته در این شرایط بمانند تا بطور یکنواخت خشک شوند به نحوی که رطوبت بلوکها برای بلوکهای (با وزن مخصوص 1400 کیلوگرم بر متر مکعب 2 درصد) (با وزن مخصوص کمتر از 1400 کیلوگرم بر متر مکعب 5 درصد) بیشتر نباشد زیرا رطوبت زیاد باعث ایجاد ترک و جمع شدگی در کار می شود.
بازیافت لاستیک های فرسوده راهی برای بهبود محیط زیست
شهره صدری – لاستیک های فرسوده خودرو یکی از مهم ترین انواع پسماندها به
شمار می روند. با اینکه طول عمر لاستیک های خودرو نسبت به گذشته بیشتر شده
است، اما بالا رفتن تعداد خودروها باعث افزایش تعداد لاستیک های فرسوده در
حجم پسماندهای کشور شده است.
به ازای تولید هر لاستیک، ۲ بشکه نفت مصرف می شود. لاستیک ها به راحتی
در طبیعت تجزیه نمی شوند. رهاسازی لاستیک های فرسوده در محیط سبب ایجاد
مشکلات زیادی اعم از کاهش زیبایی چشم اندازهای طبیعی و آتش زدن لاستیک ها و
انتشار آلاینده های خطرناک می گردد.
بنابر آمار موجود، در کشور ما تنها 6 درصد از لاستیک ها بازیافت می
شوند، این در حالی است که این رقم در سطح جهانی بین 60 تا 65 درصد است.
بنابر آمار موجود، در کشور ما تنها 6 درصد از لاستیک ها بازیافت می
شوند، این در حالی است که این رقم در سطح جهانی بین 60 تا 65 درصد است.
کشورهای پیشرفته ای مانند ژاپن و چین سالیانه حدود 360 میلیارد دلار از بازیافت لاستیک های فرسوده درآمدزایی دارند.
در کشورهای صنعتی از لاستیک‌های فرسوده به‌عنوان سوخت جایگزین و برای
تولید انرژی و حرارت در کوره های کارخانه سیمان استفاده می شود. حمایت از
واحدهای بازیافت لاستیک های فرسوده می تواند گام مهمی در کاهش میزان
پسماندهای کشور، کاهش انتشار آلودگی و مدیریت بهتر پسماندها باشد.
شرکت بهسان تکاپو تدبیر با فعالیت بازیافت لاستیک های فرسوده از سال
1394 در اردبیل آغاز به کار کرده است. ظرفیت اولیه بازیافت این واحد روزانه
3 تا 4 تن بوده که با بهبود سیستم در حال حاضر ظرفیت بازیافت به 6 تا 7 تن
لاستیک در روز رسیده است.
این واحد بازیافت قادر است تا سه محصول هیدروکربن سنگین، دوده صنعتی و سیم و مفتول را از لاستیک های فرسوده تولید کند.
محصول هیدروکربن سنگین و دوده از بازیافت لاستیک های فرسوده
بنا به گفته اسدالهی نژاد کارشناس این واحد در نمایشگاه پسماند، حدود
15 درصد از وزن لاستیک های فرسوده را سیم و مفتول با آلیاژ مخصوص ، حدود 33
درصد دوده و 45 درصد را هیدروکربن سنگین تشکیل میدهد.
خوراک ورودی این وحد بازیافت از جمع آوری لاستیک های فرسوده در محدوده استان اردبیل تامین می گردد.
محصول هیدروکربن سنگین تولیدی قابلیت مصرف در مشعل های کارخانجات آسفالت
و آهک را دارند. همچنین در صورت تقطیر و پالایش، انواع هیدروکربن های
موجود در فازهای مختلف را میتوان استحصال نمود.
از دوده صنعتی تولیدی از بازیافت لاستیک های فرسوده می توان استفاده های
متنوعی کرد، مانند رنگدانه در صنایع پلاستیک، مصالح ساختمانی، موزاییک و
سنگ مصنوعی همچنین سوخت جامد با قابلیت مصرف در مشعل های جامد سوز.
سومین نمایشگه بین المللی مدیریت پسماند، بازیافت، ماشین آلات و تجهیزات
وابسته از هفتم تا دهم اسفند 1400 در نمایشگاه بین المللی محیط زیست برگزار شد.
پسماندهای الکترونیکی با ارزش ایران روانه ترکیه میشود
شهره صدری- پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی حاوی منابع ارزشمندی مثل
طلا، روی و مس هستند. این پسماندها در سطح جهانی یک معدن با ارزش شهری به
شمار می آیند و یک ذخیره بالقوه از مواد قابل بازیافت هستند. در حالیکه
کارخانجات بازیافت پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی در ایران فعال هستند
ولی عمده این پسماندها به کارخانجات بازیافت ترکیه فروخته میشود.
تلفن، گوشی های هوشمند، یخچال و رایانه از ضروری ترین محصولات
الکترونیکی هستند که در زندگی روزمره ما کاربرد دارند که با ریختن در سطل
آشغال تبدیل به یک معضل میشوند. این پسماندها به دلیل خروج گازهای سمی و
نشت ترکیبات خطرناک مانند سرب، جیوه و سایر فلزات سنگین در محیط اطراف محل
های دفن، باعث از بین رفتن گیاهان، آلودگی منابع آب زیرزمینی و خاک میشود.
براساس گزارش سازمان ملل، در سال 2019 در جهان 53.6 میلیون تن پسماندهای
الکتریکی و الکترونیکی (WEEE) تولید شد. از این کوه پسماند که نسبت به سال
2014 از رشد 28 درصدی برخوردار است، تنها 17.4 درصد در سال 2019 بازیافت
شده است.
اداره کل محیط زیست استان تهران اعلام کرد که سرانه تولید پسماندهای
الکتریکی و الکترونیکی در ایران از ۲۷/ ۰ کیلوگرم در سال ۱۳۷۶ به حدود هفت
کیلوگرم در سال ۱۴۰۰ رسیده است. در همین حال میزان جمع آوری ضایعات
الکترونیکی تنها در تهران در سال 1399 بالغ بر 52 تن در روز بوده است.
پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی حاوی منابع ارزشمندی مثل طلا، روی و مس
هستند. در واقع پسماندهای الکترونیکی در سطح جهانی یک معدن با ارزش شهری
به شمار می آیند و یک ذخیره بالقوه از مواد قابل بازیافت هستند.
در نمایشگاه بین المللی مدیریت پسماند و بازیافت که هفتم تا دهم اسفند
در نمایشگاه بین المللی تهران برپا شد، تعدادی از شرکت های بازیافت کننده
پسماندهای الکترونیکی نیز حضور داشتند.
حضور این شرکت ها با توان بالای بازیافت انواع پسماندهای الکترونیکی
مطمئنا نشان دهنده عزم جدی برای حل معضل پسماندهای الکترونیکی در کشور است.
آقای هاشمی از شرکت بازیافت الکترونیک کاسپین از اصفهان در گفتگو با
سایت خبری آخرین اخبار زیست محیطی جهان گفت: دستگاه های بازیافت ما از
سیستم های حرارتی و شیمیایی که با استفاده از اسید تولید انواع آلاینده های
محیط زیستی را می کنند نیست. ما از تفکیک فلزات با روش مکانیکی استفاده می
کنیم که در آن انواع فلزات موجود در پسماند الکترونیکی با سنسورهای خاص
در دستگاه شناسایی و تفکیک میشود. انواع فلزات مانند آهن، مس، آلومینیوم و
غیره توسط سنسورهای موجود در دستگاه شناسایی و تفکیک شده و در نهایت انواع
شمش فلزات تولید می گردد.
نمایشگاه بین المللی مدیریت پسماند و بازیافت و حضور شرکت بازیافت الکترونیک کاسپین
این کارخانه بازیافت در حال حاضر توان بازیافت 200 تن پسماند
الکترونیکی در ماه را دارد. البته در صورت تامین خوراک بیشتر ظرفیت بازیافت
نیز بیشتر خواهد شد.
آقای هاشمی نائب رئیس هیات مدیره شرکت بازیافت کاسپین در خصوص میزان
بازیافت پسماندهای الکترونیکی در این کارخانه گفت : فرآیند بازیافت در این
کارخانه به شکلی است که بطور مثال اگر یخچال بعنوان خوراک وارد شود تقریبا
100 درصد امکان تفکیک قطعات و بازیافت آن وجود دارد. در خصوص سایر
پسماندهای الکترونیکی مانند گوشی های تلفن و موبایل، بردهای کامپیوتر و
انواع لوازم الکتریکی خانگی نیز این چنین است. این کارخانه توانایی
بازیافت کلیه پسماندها الکترونیکی به جز لامپ ها را داراست.
در ادامه این گفتگو، آقای محمدی مدیرعامل این شرکت در خصوص تامین خوراک
اولیه – پسماندهای الکترونیکی- گفتند: متاسفانه با وجود حجم بالای
پسماندهای الکترونیکی در کشور تامین خوراک مورد نیاز ما برای بازیافت آسان
نیست.
براساس مصوبه شورایعالی حفاظت محیط زیست در خصوص پسماندهای الکترونیکی
شرکت ها، سازمان ها، کارخانجات و سایر ارگان ها باید پسماندهای الکترونیکی
خود را در سامانه محیط زیست ثبت کنند تا ما بتوانیم این پسماندها را بعنوان
خوراک اولیه برای بازیافت تهیه کنیم. ولی متاسفانه با وجود شبکه های سنتی
جمع آوری پسماند در کشور این کار به راحتی انجام نمیشود. بسیاری از
دارندگان پسماندهای الکترونیکی این پسماندها را در اختیار این شبکه در سطح
شهرها قرار میدهند. دلال های زباله نیز پسماندهای الکترونیکی را به
کارخانجات بازیافت ترکیه می فروشند.
آقای محمدی توضیح داد با توجه به اینکه فروش پسماند الکترونیکی به ترکیه
به دلار است و سود بیشتری دارد، این پسماندها چندان در اختیار کارخانجات
بازیافت داخلی قرار نمی گیرد. در صورتی که خوراک اولیه کارخانه ما تامین
شود، امکان ارتقاء ظرفیت بازیافت را داریم. از طرف دیگر با توجه به ارزشمند
بودن فلزات بازیافتی از پسماندهای الکترونیکی، با خروج این پسماندها در
اصل سرمایه ارزشمندی در کشور را از دست می دهیم.
محمدی در خاتمه به موضوع مهم اطلاع رسانی و فرهنگ سازی بین مردم برای
بازیافت پسماندهای الکترونیکی اشاره کرد و گفت که هنوز مردم ما نسبت به
تفکیک این پسماندها ترغیب نشده اند و اکثر این پسماندها در سطل های زباله
شهری دور ریخته میشود.
پسماندهای الکترونیکی دور ریخته شده در صورت عدم تفکیک و جداسازی در
محل، می توانند همراه با پسماندهای خانگی در محل های دفن زباله شهری دفن
شده و باعث انتشار انواع آلاینده های خطرناک گردند.
شهریار نیوز: داستان دفن و محو زباله‌ها دیگر در جهان مدرن به پایان رسیده و راهی جز بازیافت آن باقی نمانده است.
با پیشرفت
تکنولوژی بازیافت صنعتی زباله‌ها به مهم‌ترین چالش زیست محیطی و انسانی
روزگار ما تبدیل شده که کشورهای مختلف رویه‌های متفاوتی را برای آن در پیش
گرفته‌اند.
به گزارش شهریار، معمولا کشورهای صنعتی دارای بالاترین نرخ در
تولید زباله هستند چرا که تولید و مصرف کالا در این کشورها بالاست؛ اما
نکته اساسی که از شاخصه های توسعه نیز هست در صد بازیافت وفرهنگ مدیریت
زباله است.
60 درصد زباله‌های خانگی بریتانیا
قابل بازیافت یا تغییر کاربری است اما در انگلیس تنها 17.7 درصد زباله‌ها
بازیافت میشوند و 78 درصد آن دفن میشوند. این در
شرایطی است که روزانه بیش از 5.3 میلیون تن زباله در جهان تولید میشود که
ایرانی‌ها با میانگین سرانه روزانه 700 گرم، ۴۰هزار تن زباله در روز تولید
میکنند.
این در حالی است که آلمانیها روزانه ۹۰هزار تن تولیدزباله
دارند، که در نگاه نخست فاجعه بار به‌نظر می‌رسد. اما در کشورهای توسعه
یافته‌ای همچون آلمان ۸۰درصد از زباله‌ها بازیافت میشود، در حالی که در
ایران کمتر از 5 درصد زباله به چرخه استفاده باز می‌گردد و فاجعه درست از
همین‌جا آغاز میشود؛ زمانی که با کوهی از زباله روبه‌روییم و نمی‌دانیم چه
کنیم، در حالیکه به‌طور متوسط کشورهای در حال توسعه، 5 درصد سرانه تولید
ناخالص ملی خود را برای خدمات مدیریت ضایعات شهری هزینه میکنند.
ژاپن 5 درصد از بودجه شهرداری را به این امر اختصاص میدهد.
در مالزی 70 درصد، در هند 86 درصد و در اندونزی 90 درصد هزینه مدیریت مواد
زائد جامد شهری صرف جمع آوری ضایعات میشود. از سوی دیگر در کشورهای توسعه
یافته خدمات جمع‌آوری محصولات قابل بازیافت بسیار بالاست و تاسیسات فراوری و
بازیافت، بسیار پیشرفته و بازار محصولات بازیافتی، بسیار گسترده است. در
همین حال روشهای عملی شده برای کاهش آسیبی که زباله‌ها به سلامت و محیط
وارد میکنند کاملاً شناخته شده هستند. در این میان اتحادیه اروپا همواره
روی 4 اصل کاهش مواد اولیه، استفاده دوباره از تولیدات، بازیافت و احیای
انرژی تاکید می‌کند.
سوئد
سوئد به منظور بازیافت زباله و بازیابی انرژی از کشورهای
همسایه زباله وارد می کند.در حالی که زباله از سال ها پیش به یکی از مشکلات
کشورهای صنعتی تبدیل شده ، سوئد بعلت کمبود تولید زباله مجبور به وارد
کردن آن از کشورهای همسایه است. در سوئد تنها یک درصد زباله های خانگی قابل
بازیافت نیست در حالی که این رقم در کشورهای اروپایی به سی و هشت درصد می
رسد. در سوئد سی و شش درصد زباله ها بازیافت ، چهارده درصد تبدیل به کود و
چهل و نه درصد سوزانده می شوند در حالی که متوسط بازیافت زباله در اروپا
بیست و دو درصد است.سوئد با استفاده از دستگاههای بسیار پیشرفته سوزاندن
زباله بیست درصد از برق مورد نیاز دستگاههای گرمازای کشور و نیز ذخیره برق
برای دویست و پنجاه هزار خانوار از چهار میلیون و ششصد هزار خانوار را
تامین می کند.مشکل کنونی سوئد ظرفیت بالای دستگاههای سوزاننده زباله است که
بیش از میزان تولید زباله داخلی (دو میلیون تن در سال) است.استکهلم برای
رونق این صنعت و پیشگیری از زیاندهی آن به تازگی شروع به واردات زباله از
کشورهای اروپایی کرده است.بر این اساس سوئد سالانه هشتصد هزار تن زباله از
نروژ وارد می کند.مشاور آژانس سوئدی حفاظت محیط زیست می گوید : استفاده از
انرژی حاصل از زباله در جهانی که بهای انرژی رو به افزایش است اهمیت بسیاری
دارد در حالی که ما ممکن است با کمبود سوخت مواجه شویم.سوئد همچنین برای
کنترل گازهای آلاینده کارخانجات بازیافت زباله قوانینی جدی در دستور کار
قرار داده است.
سوئیس
سوئیس تجهیزات بازیافت زباله خود را به درستی مورد تمجید قرار
میدهد. شیشه و کاغذ نمونه‌ای از زباله‌هایی هستند که به طور متوسط در
سوئیس دور انداخته نمی شوند. در اکثر سوپرمارکتها سطل‌های مجزایی برای
بطری‌هایی با شیشه سبز و قهوه‌ای وجود دارد. هر شهر این کشور به طور ماهانه
به جمع آوری رایگان زباله‌های کاغذی می‌پردازد که تنها شامل روزنامه‌های
قدیمی نمیشود و اکثر مردم همه اشیاء ساخته شد از مقوای نازک یا کاغذ را از
پاکت غلات تا قبض‌های تلفن قدیمی را مورد بازیافت قرار میدهند. در مورد
زباله‌های سبز هر دو هفته یک بار همه‌ی گیاهان و روییدنیهای مربوط به باغچه
یا باغ که دیگر مورد استفاده نبوده بیرون گذاشته شده و جمع آوری میشود.
آلومینیوم و حلبی به مخازن محلی منتقل شده باطریها به سوپرمارکتها
بازگردانده میشوند و روغن‌های قدیمی یا سایر مواد شیمیایی در نقاط ویژه‌ای
نگهداری میشود. بطری‌های پلاستیکی رایج‌ترین
محفظه نوشیدنیها در سوئیس هستند که 80 درصد آنها بازیافت میشوند که بسیار
بیشتر از میانگین اروپا با 20 تا 40 درصد است. اما حفظ محیط زیست تنها
عامل ایجاد چرخه بازیافت در سوئیس نیست و برای این کار انگیزه مالی زیادی
نیز وجود دارد. بازیافت رایگان است اما در اکثر نقاط سوئیس دور انداختن
زباله هزینه دارد و هر کیسه زباله داری برچسبی است که هر برچسب دست کم یک
یورو هزینه دارد.
آمریکا
در آمریکا تلاشها برای کاهش زباله‌های خانگی و تجاری تحت نظر آژانس محافظت از محیط زیست آمریکا (EPA) انجام
میشود. امروزه آمریکا 28 درصد زباله‌های خود را بازیافت می‌کند که این
میزان در 15 سال گذشته تقریباً 2 برابر شده است. بازیافت انواع خاصی از
زباله‌ها در این کشور افزایش بیشتری داشته است: 42 درصد کاغذها، 40درصد
بطری‌های پلاستیکی نوشابه‌های غیرالکلی، 55 درصد قوطی‌های آلومینیومی
نوشیدنیها، 57 درصد بسته بندی‌های استیل و 52 درصد سایر اشیا هم بازیافت
میشوند. 20 سال پیش تنها یک برنامه جاده‌ای زباله در آمریکا وجود داشت.
این میزان در سال 1998 به 9000 برنامه جاده‌ای و 12 هزار
مرکز بازیافت زباله رسید. در سال 1999 بازیافت و تغییر کاربری زباله‌ها
مانع ورود 64 تن زباله به محل دفن یا مراکز سوزاندن زباله‌ها شد. میزان
بازیافت زباله‌ها در ایالات مختلف آمریکا متفاوت است. در آلاسکا، وایومینگ
و مونتانا کمتر از 9 درصد زباله‌ها بازیافت میشود در حالی که در نیویورک،
ویرجینیا و 5 ایالات دیگر میزان بازیافت بیش از 40 درصد است.
اما امریکا هنوز نتوانسته و یا نخواسته است برای زباله های
اتمی خود اماکن ذخیره سازی مناسب دائمی در داخل خاک خود بسازد. بعد از
حادثه به وجود آمده در نیروگاه اتمی فوکوشیمای ژاپن و آلودگی حاصل از آن،
موضوع زباله های اتمی در کشورهای دارای فناوری های مربوطه به خصوص در
آمریکا مورد توجه قرار گرفته است. آمریکا 30 سال است که تلاش می کند برای
زباله های اتمی خود پایگاه های ذخیره سازی مطمئنی بسازد ولی هنوز موفق نشده
و با مخالفت مردم خود مواجه بوده و نیروگاه های اتمی زباله های خود را در
حومه خود نگه می دارند. مقدار بسیار بیشتری از مقادیر اعلام شده نیز به
صورت قاچاق و از مسیرهای غیر قانونی از این کشور خارج می شود که تا 50 درصد
مقادیر اعلام شده نیز برآورد می شود. آمریکا همچنین تا هشتاد درصد زباله
هایی که به آنها اقلام دست دوم الکترونیکی نام داده است را نیز از محدوده
سرزمینی خود خارج می کند
دانمارک
در دانمارک این امر تحت تأثیر فلسفه یکی از سبزترین کشورهای دنیا قرار دارد. هم
اکنن چند دهه است سیاست زیست محیطی دانمارک به زباله به عنوان یک منبع
می‌نگرد. در سال 2003 به طور میانگین هر دانمارکی 559 کیلوگرم زباله داشته
است که از پلاستیک و کاغذ تا بطری و باطری متفاوت بوده است. حدود 10هزار
دانمارکی در تجارت جمع آوری زباله فعالیت میکنند که حدود 1/0 درصد کل
جمعیت این کشور را تشکیل میدهد. تلاش سخت برای دستیابی به دانمارکی سبزتر
باعث شده که این کشور به رکوردی جالب دست یابد. آمار دولتی نشان میدهد در
سال 2003، 31 درصد زباله‌های خانگی بازیافت شده و 62 درصد سوزانده شده است. 6درصد
باقیمانده نیز در زمین دفن شده است. اگرچه میزان کل زباله‌های دانمارک به
اندازهای نیست تا این کشور به ایجاد مراکز بازیافت زباله بپردازد اما به
ویژه زباله‌های پلاستیکی، زباله محصولات الکترونیکی باطریها و فلزات برای
بازیافت به خارج این کشور فرستاده میشوند. دولت همچنین در حال ترغیب
صنایع به تولید محصولاتی است که زباله‌های کمتری را از خود به جای
می‌گذارند تا میزان تولید زباله کشورش را محدود کند.
آلمان
آلمانها خود را قهرمان محیط زیست جهان می‌دانند. البته شکی
نیست که این بحث برای آنها بسیار مهم است. جداسازی زباله‌های خانگی امری
بسیار مهم برای مردم آلمان است. در هر آپارتمان معمولاً 5 سطل برای 5 نوع
زباله وجود دارد که با رنگ‌های جداگانه مشخص شده‌اند. زرد برای بسته بندیها
(مانند کارتون‌های قدیمی شیر)، آبی برای کاغذ و مقوای نازک، سطل‌های ویژه
شیشه در سه قسمت شیشه های روشن، قهوه‌ای و سبز و یک سطل برای مواد غذایی و
گیاهی و سرانجام یک سطل سیاه برای سایر زباله‌ها که مناسب برای افرادی هم
هست که حوصله جداسازی زباله‌ها را ندارند. از لحاظ تئوری و قانونی همه
آلمانیها ملزم به رساندن زباله‌های خاص مانند باطری و مواد شیمیایی به
مراکز بازیافت هستند واگر کسی این کار را نکند مرتکب جرمی اداری شده که
البته در عمل به ندرت در این مورد پیگیرد قانونی رخ میدهد. بر اساس
نظرسنجیها حدود 90درصد آلمانیها باعلاقه شخصی به جداسازی زباله‌ها
می‌پردازند.
یونان
بر اساس آمار جامعه بازیافت زیست محیطی یونان این کشور هرساله
با تولید زباله‌ای برابر یک میلیارد بطری پلاستیکی آب، 1 میلیارد بطری
نوشیدنی‌های غیرالکلی و یک میلیارد محفظه پلاستیکی شوینده‌ها روبه‌روست.
حدود یک پنجم زباله‌های تولید شده این کشور پلاستیک است که تنها یک درصد آن
بازیافت میشود. به گفته مقامات این سازمان یونان در بحث بازیافت زباله
حدود 15 سال عقب تر از سایر کشورهای اتحادیه است. سیستم جداسازی زباله برای
یونانیها مهم نبوده و دولت سعی دارد تا سال آینده خود را به استانداردهای
اروپایی برساند.
در نتیجه این روند آتن پایتخت این کشور در حال حاضر با بحران
مدیریت زباله به دلیل نبود روش های جایگزین روبه روست. این درحالی است که
آتن بزرگترین مرکز بازیافت زباله در اروپا را در کنار محل دفن زباله‌های
این شهر داراست که ساخت آن 75 میلیون یورو هزینه برده است اما به همان شکل
رها شده و فعالیتی ندارد.
ایتالیا
قوانین زباله در ایتالیا از منطقه‌ای به منطقه دیگر بسیار
متفاوت است. در همین ماه قوانین زباله در رم سخت‌تر شده و بر اساس آن
افرادی که تا فاصله 500 متری خانه خود دارای سطل بازیافت هستند و زباله‌های
خود را جدا نکنند تا 619 یورو جریمه خواهند شد.
ساکنان رم معتقدند که معمولاً یافتن سطل زباله در این شهر سخت بوده و در
صورت یافتن هم اغلب پر هستند. شورای شهر رم اخیراً خواستار ایجاد سطل‌های
زباله جدید با رنگ‌های مختلف برای جداسازی زباله‌ها شده است. سال گذشته
کمیسیون اروپا اعلام کرد که قصد دارد با ایتالیا به خاطر 28 مورد نقض قواعد
زیست محیطی اتحادیه اروپا برخورد کند.
سنگال
بازیافت زباله در سنگال به صورت صنعتی انجام نمیشود اما بخشی
از زندگی روزانه مردم سنگال است. در این کشور همه چیز بازیافت میشود. از
کیسه‌های پلاستیکی تا کتاب تمرین مدارس، قوطی‌های غذا، بطری آب معدنی و حتی
پوست میوه. گفته میشود پوست میوه برای استفاده در صنعت عطرهای ارزان جمع
آوری میشود. قوطی های رب گوجه به لیوان آب مردم مناطق روستایی تبدیل شده و
در خیابانها نیز مورد استفاده متکدیان قرار میگیرد. از روزنامه‌ها و
اسناد اداری قدیمی برای پیچیدن نان، میوه و بادام استفاده میشود. از کیسه
های پلاستیکی برای ساخت کفش استفاده شده و عده‌ای از مردم با هوش این کشور
به جمع آوری زباله‌های فلزی برای ارسال آنها به کارخانه‌های اروپایی
می‌پردازند. شرکت زباله‌های "آلسیون" سوئیس قراردادی را به ارزش 9 میلیون
دلار با دولت سنگال منعقد کرده تا زباله‌های داکار پایتخت این کشور را جمع
آوری کند.
چین
بزرگترین وارد کننده زباله در جهان برای بازیافت آن است .
باتوجه به این که جمعیت چین بیش از یک میلیارد نفر است طبیعی است که در این
کشور روزانه زباله زیادی تولید شود. با این اوصاف، بازیافت زباله در چین
ضرورتی اجتناب ناپذیر است. فقط در شهر پکن ، پایتخت چین، هفده میلیون نفر
زندگی می کنند و آنها روزانه کوه عظیمی از زباله تولید می کنند. یکصد هزار
نفر در بخش بازیافت زباله شهر پکن فعال هستند. نکته جالب این است که در
کارخانه های بزرگ بازیافت زباله در پکن ، فقط زباله های خود چینی ها
بازیافت نمی شود. زباله ها از دیگر کشورهای جهان نیز به چین انتقال داده می
شود تا بازیافت شود. در واقع، چین بزرگترین وارد کننده زباله در جهان برای
بازیافت کردن ان است. بخشی از زباله هایی که در امریکا دور ریخته می شود از چین سر در می اورد. این زباله ها پس از بازیافت در قالب کالاهای جدیدی به کشورهای غربی فروخته می شود.
تایوان
در کشور تایوان که تایوان با بازیافت بطری ها ی پلاستیکی روح
تازه ای به این ضایعات بخشید است و از آن ها محصولات مختلفی نظیر پوشاک،
گلدان، موی مصنوعی و زیب لباس و آجرهای ساختمان تولید می کند. اداره حفاظت
از محیط زیست تایوان از یک دهه ی پیش و با افزایش نگرانی های زیست محیطی
اقدام به بازیافت پلاستیک کرد و امروز شاهد بازیافت حدود 73 درصدی در این
کشور است. تایوان افتخار این را داشت که پارچه های
سازگار با محیط زیست تولید کند و آن را در اختیار شرکت های داخلی قرار دهد
تا آن ها هم از این پارچه ها لباس های فوتبال تولید کنند.
به گزارش موسسه تحقیقات نساجی تایوان هرکدام از این لباس ها
از 8 بطری پلاستیکی ذوب شده و تبدیل شده به پلی استر تولید شده اند و
وزنشان هم 13 درصد از وزن لباس های معمولی کمتر است. همچنین می توانند عرق
را با سرعت بیشتری جذب و پراکنده کنند.
"درخت" نماد آبادانی و شاخص سبزی و خرمی و مظهر زندگی و باعث تلطیف هوا و موجب آسایش و رفاه مردم و پاکی طبیعت است.
نیمه اسفند به نام روز درختکاری نامگذاری شده که معمولا در این روز با
کاشت نهال از سوی مردم و برخی مسئولان، بر اهمیت درختان بیشتر تأکید
میشود.
در این گزارش به بهانه هفته درختکاری، مهم‌ترین فواید درختان در اکولوژی را یادآوری کرده‌ایم.
1- تولید اکسیژن و کاهش آلایندهها
تولید
اکسیژن و کاهش آلایندهها یکی از مؤثرترین ارزش جنگل‌ها در زندگی انسان
است. در مجموع 60 درصد از اکسیژن مصرفی جهان توسط پوشش گیاهی تولید
میشود، براساس برخی برآوردها هر هکتار جنگل قادر است ضمن جذب گاز کربنیک
سالانه 2.5 تن اکسیژن (نیاز 10 نفر در سال) را آزاد کند.
کاهش
آلودگی صوتی، جذب گرد و غبار، جذب برخی گازهای شیمیایی و از بین بردن
بسیاری از باکتری‌ها، قارچ‌های تک‌سلولی و حشرات مضر از فواید دیگر درختان
مناطق جنگلی محسوب میشود.
2- تعدیل آب و هوا
پوشش جنگلی باعث کاهش ماکزیمم و افزایش مینیمم دما، در مقایسه با مناطق عاری از درخت و سبب اعتدال در وضعیت آب و هوا میشود.
3- اکوتوریسم
امروزه
درآمد کشورهای توسعه‌یافته از طریق گردشگری در مناطق جنگلی چندین برابر
برداشت چوب از آن است. حفظ ذخایر ژنتیک گیاهی و جانوری و تنوع زیستی از
کارکردهای دیگر جنگل‌هاست.
4- کنترل آب‌های سطحی و تغذیه سفره‌های آب زیر زمینی
برای
نفوذ یک لیتر آب در اراضی جنگلی پهن‌برگ، هفت دقیقه و 40 ثانیه، در اراضی
کشاورزی 46 دقیقه و 46 ثانیه و در محیط خارج از جنگل چهار ساعت و 26 دقیقه و
40 ثانیه وقت لازم است، به عبارتی در عرض یک ساعت در زمین جنگلی پهن برگ
8.4 لیتر، در زمین کشاورزی 1.29 لیتر و در محیط خارج از جنگل 0.22 لیتر آب
وارد خاک میشود. این نتایج نشان‌دهنده اهمیت پوشش گیاهی به ویژه جنگل‌ها
در جلوگیری از بروز سیل همچنین جلوگیری از تبخیر و تغذیه بهتر سفره آب
زیرزمینی است همچنین جنگل منشأ بسیاری از رودخانه‌ها و چشمه‌ها است.
5- توانایی ذخیره آب توسط درختان
سایه
درختان روی برکه‌ها و چشمه‌ها از تبخیر شدن بی‌رویه آب جلوگیری می‌کند،
جالب است بدانید که بیشتر درختان تازه کاشته شده تنها فقط به یک پانزدهم از
یک گالون آب، در طول هفته نیاز دارد (هر گالون تقریبا برابر است با 4 و
نیم لیتر). درختان توانایی این را نیز دارند که رطوبت جو را نیز افزایش
دهند.
6- درختان هوا را تمیز میکنند
درختان قادرند بو‌ها و گازهای آلاینده (اکسید نیتروژن، آمونیاک، دی اکسید
گوگرد و اوزون) را جذب کنند. آنها این ذرات مضرّ را به همراه هوا از طریق
برگ‌های خود جذب کرده و علاوه بر اینکه اکسیژن تولید میکنند، این ذرات
آلاینده را درون برگ‌ها و پوست تنه خود ذخیره میکنند.
7- جذب گونه‌های مختلف حیوانات به شهرها با استفاده از درختان
وجود گونه‌های متفاوت درختان می‌تواند موجب شود تا گونه‌های جانوری بسیار
زیبا و نادری، شهرها را برای محل زندگی و سکونت انتخاب کنند، فقط کافی است
که نوع درختی که در شهرها کاشته میشود، مورد پسند جانوران، چه پرندگان و
چه جوندگان باشد، به عنوان مثال، درخت بلوط توانایی بالایی برای جذب
جوندگانی مانند سنجاب دارد.
8- درخت پناهگاه جانوران است
زندگی
بیش 500 نوع حشره، پرنده، پستاندار، قارچ‌ها و گلسنگ‌ها به زندگی درختان
وابسته است. اگر جاندارانی در محیط ریشه درختان زندگی میکنند را هم اضافه
کنیم، باید بگوییم زندگی هزاران نوع جاندار و جانور ریز و درشت، به حیات هر
درخت گره خورده است، درخت، خانه پرندگان و بعضی از حیوانات بی‌پناه نیز
هست.
9- درختان به بهبود کیفیت آب کمک میکنند
آلودگی
آب یکی دیگر از خطرات مهم سلامت است که جمعیت جهان را تهدید می‌کند، اما
درختان میتوانند به کاهش این خطر کمک کنند، درختان قدرت بارش باران را
کاهش داده و ریشه‌های آنها آب را تصفیه کرده و آبخوان را دوباره پُر
می‌کند، افزون بر این، درختان به کاهش روان‌آب‌ها و کاهش خطر سیل کمک
میکنند، این شرایط نیز آلودگی آب را کاهش میدهد.
10- فضاهای سبز احساس جمعی را بهبود می‌بخشند
داشتن
احساس جمعی برای سلامت و بهزیستی انسان اهمیت دارد. درختان میتوانند مردم
را به روشی مثبت گرد هم جمع کند. مردم به پیاده‌روی در خیابان درختکاری
شده تمایل بیشتری دارند که می‌تواند به مبارزه با احساس تنهایی کمک کند.
همچنین، درختان آلودگی صوتی در جوامع را کاهش میدهند که می‌تواند به حفظ
شرایط خوب در مناطق شلوغ کمک کند، افزون بر این، پژوهش‌ها نشان داده‌اند
جوامعی با درختان بیشتر با نرخ‌های پایین‌تر جرم و جنایت مواجه هستند.
