ساخت بطری آب خوردنی با استفاده از جلبک

هرساله میلیون‌ها تن پلاستیک به دامان طبیعت انداخته می‌شود که در طبیعت بازیافت نمی‌شوند و بسیاری از آن‌ها در زمین و یا اقیانوس دفن می‌شوند.

به گزارش ایسنا، در این میان راه‌حل‌های امیدوارکننده‌ای ارائه شده که یکی از این روش‌ها بطری‌های خوردنی است. "اری جانسون" دانشجوی ایسلندی، بطری زیست‌تجدیدپذیری طراحی کرده که شبیه بطری‌های پلاستیکی بوده با این تفاوت که بعد از استفاده مشکلی برای محیط زیست ایجاد نمی‌کند. 

جانسون اظهار کرد: بعد از این که فهمیدم 50 درصد مواد پلاستیکی در طبیعت رها می‌شوند در جستجوی روشی برای مقابله با این تهدید محیطی بودم. واقعا چرا از موادی که به راحتی در طبیعت شکسته می‌شوند و به محیط زیست آسیب نمی‌رسانند برای ساخت مواد استفاده نمی‌شود؟ 

به همین منظور وی از جلبک و پودر آگار برای ساخت استفاده کرد. زمانی که این پودر به آب افزوده شود شبیه ژله شده و در قالب ریخته می‌شود و تا زمانی که بطری حاوی آب باشد شکل خود را حفظ می‌کند. 

شما می‌توانید این بطری را بعد از خالی شدن میل کنید، البته ممکن است به دلیل وجود جلبک قدری شور مزه باشد. 

این بطری زیست‌تجدیدپذیر تنها قطعه‌ای مفهومی بوده و روشی برای ساخت بطری‌های جدید خواهد بود. این بطری نمایانگر فکر بیش‌تر برای طراحی‌های آینده خواهد بود. 

جانسون افزود: من ادعا نمی‌کنم این روش بهترین روش برای این مشکل است، اما شروعی امیدوارکننده برای روش‌های جدید در این مشکل خواهد بود.

ایده دانشجوی ایسلندی برای نجات زمین

منبع: همشهری آنلاین

روش‌‌های ساده برای کاهش پسماند در خانه

اگر علاقمند به کاهش پسماندها و محافظت از کره زمین باشیم، همواره مجال برای این کار وجود دارد.

به گزارش ایرنا، کاهش پسماندها ایده‌ای فراگیر و گسترده است، با این وجود می‌توان اجرای آن را از خانه آغاز کرد.

تغییراتی جزیی مانند به کارگیری ساک خرید پارچه‌ای به جای کیسه‌های پلاستیکی یا اقدام در جهت یافتن کاربردهایی برای قوطی‌ها و بطری‌های مصرف شده می‌تواند در حجم زباله‌های خانه شما تغییر عمده‌ای به وجود آورد.

به واقع با چند تغییر زیر می‌توانید پسماندهای خانه خود را کاهش دهید:

قوانین بازیافت را بدانید

از پیچیدگی الگوها و مقررات مرتب‌سازی و تفکیک زباله نگران نشوید، با کمی بررسی متوجه می‌شوید که هدایت و پیشبرد یک برنامه هدفمند بازیافت کاملا ساده است. لازم است که از ابتدا و هر اندازه که امکان دارد، از وسایل بسته‌بندی قابل استفاده مجدد در منزل استفاده شود و در مرحله بعد، بازیافت بهترین گزینه است که از حجم زباله تولیدی خانه شما کم می‌کند.

کیسه‌های پلاستیکی را کنار بگذارید

یکی از ساده‌ترین روش‌ها برای کاهش پسماند تولید شده در منازل، به کارگیری کیسه‌های قابل استفاده مجدد هنگام خرید است. به جای متکی بودن به کیسه‌های پلاستیکی فروشگاه‌ها، از ساک‌های خرید پارچه‌ای برای گردآوری و انتقال مواد غذایی مورد نظر استفاده کنید. همچنین بهتر است تعدادی از این کیف‌های پارچه‌ای را در خودروی خود داشته باشید.

یک برنامه غذایی تدارک ببینید

پسماندهای غذایی بخش عمده‌ای از زباله را در بیش‌تر خانواده‌ها تشکیل می‌دهد، اما پیروی مصرف کنندگان از یک قاعده کوچک می‌تواند مانع از تولید قابل توجه زباله شود؛ برنامه غذایی داشته باشید و در راستای آن، تنها سبزیجاتی را بخرید که مطمئن هستید مصرف می‌کنید. به نظر کار راحتی است اما اگر بدانید چه مقدار مواد غذایی به طور مرتب دور ریخته می‌شود، مبهوت می‌شوید.

از ظروف قابل استفاده مجدد برای نگه‌داری استفاده کنید

زمانی که مواد لازم و مایحتاج خود را تهیه کردید، مرحله بعدی نگه‌داری و ذخیره کردن آنها در ظروفی است که کیفیت خوبی دارند و سبب افزایش طول عمر و تازه ماندن مواد غذایی می‌شوند.

ظروف با کیفیتی که هوا به داخل آنها نفوذ نمی‌کند، برای نگه‌داری مواد غذایی مثل غلات، حبوبات و اقلامی که زود طعم و مزه کهنگی می‌گیرند، گزینه خوبی هستند.

به کمپوست مبادرت کنید

مقدار زیادی از مواد غذایی که هر روز راهی سطل زباله می‌شود، می‌تواند تجزیه شود و به زمین بازگردد. اگر خانواده‌ها فضای کافی داشته باشند، می‌توانند با کمپوست مواد غذایی فاسد شده (تجزیه مواد آلی فاسد) کود مغذی برای فضای سبز خانه خود تهیه کنند.

لوازم را به جای دور انداختن تعمیر کنید

آخرین باری که یک وسیله خراب را به جای بیرون انداختن و خرید نوع جدید تعمیر کردید، به یاد دارید؟ خرید محصولات باکیفیت و تعمیر کردن آنها در صورت نیاز، برای محیط زیست بهتر از خرید کالای ارزان قیمت و مواد یک بار مصرف است.

استفاده از بشقاب‌های یک بار مصرف را کنار بگذارید

حتی اگر شستن ظروف برای شما خیلی دشوار است، به کارگیری ظروف کاغذی و پلاستیکی با توجه به پسماند حاصل از آنها، توجیه ندارد. وابستگی به استفاده از ظروف کاغذی و پلاستیکی را کنار بگذارید و از دستان خود برای شست و شوی ظروف کار بکشید.

از خرید بطری‌های پلاستیکی آب خودداری کنید

بطری‌های پلاستیکی آب و فنجان‌های کاغذی قهوه بخش قابل توجهی از پسماندهای خشک هستند لذا با تهیه یک بطری بادوام و فلاسک قهوه می‌توانید هر جا که بخواهید نوشیدنی خود را حمل کنید، علاوه بر این، احساس خوب موثر بودن پیدا می‌کنید.

اپلیکیشن سفارش غذای پسمانده

کپنهاگ> دانمارکی‌ها اپلیکیشنی ساخته‌اند که به وسیله آن می‌توان غذای پسماند اما سالم و دست‌ نخورده رستوران‌ها را سفارش داد.

درحالی‌که ماهانه میلیون‌ها تن غذای سالم به وسیله رستوران‌ها دور ریخته می‌شود اپلیکیشنی که فردی به نام ویلسون آن را طراحی کرده به مصرف شدن این غذا‌ها کمک می‌کند. گفتنی است مطابق آخرین پژوهش در انگلستان در سال 2010فقط در انگلستان 600هزار تن غذای قابل مصرف دور ریخته شد.

منبع: همشهری 

تولید سرانه پسماند در مناطق برخوردار تهران بیشتر از ۸۵۰ گرم است

سرانه تولید پسماند در کشورهای توسعه یافته، کمتر از نیم کیلو گرم‌است؛ یعنی هر شهروند اروپایی در هر روز تقریبا کمتر از ۵۰۰گرم پسماند تولید می‌کند.

این در حالی است که سرانه تولید پسماند در شهر تهران در حدود بیش از 850 گرم است؛ یعنی چیزی نزدیک به یک کیلوگرم.

این آمار بیانگر سرعت حیرت آور شهروندان تهرانی برای نابودی منابعی است که زمین در اختیار ما گذارده است. تولید سرانه 900گرم زباله در شهری مانند تهران تنها نه از منظر اقتصادی که از منظر زیستی نیز یک بحران جدی است. نکته عجیب‌تر آنکه میزان تفکیک پسماند در شهر تهران با وجود تلاش مدیریت شهری هنوز فراگیر نشده است.

شهروندان برخوردار تهرانی بیشترین سهم را در تولید پسماند دارند به‌نحوی که مناطق برخوردار شهری با سرانه بالغ بر 850گرم بیشترین میزان تولید پسماند در پایتخت را دارند و شهروندان مناطق کمتر برخوردار با سرانه تولید 600گرم کمترین پسماند را تولید می‌کنند. 2منطقه شهر تهران نیز به‌دلیل وجود مراکز تجاری سرانه پسماندشان بالای یک کیلوگرم است.

مدیرعامل سازمان پسماند شهر تهران از رابطه معنادار تولید پسماند در شهر تهران با سطح معیشتی خانواده‌های تهرانی خبر داده است. حسین جعفری در این‌باره گفته است که تولید پسماند با سطح معیشتی خانواده‌ها رابطه مستقیمی دارد به‌گونه‌ای که به هر میزان که درآمد خانواده‌ها بیشتر بوده و سطح بالاتری داشته باشد، تولید پسماندهایشان بیشتر خواهد بود.

انتظار این است که در مناطق برخوردار به لحاظ معیشتی، رویکرد تولید پسماند نیز با توجه به سطح دانش و تحصیلات افراد، کاهش یابد.

مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری تهران با بیان اینکه سرانه تولید پسماند در مناطق 22گانه شهر متفاوت است، اضافه کرد: به‌عنوان نمونه در بازار تهران به‌دلیل‌اینکه خرید و فروش بیشتر بوده و کاغذ و مقوای بیشتری در بازار مورد استفاده قرار می‌گیرد، تولید پسماند خشک بسیار بالاست. بنابراین در منطقه12 تولید پسماند از جنس کاغذ و مقوا بیشتر از سایر مناطق است.

جعفری با بیان اینکه از بین مناطق 22گانه شهر تهران منطقه6 به‌دلیل وجود ادارات مختلف در سطح منطقه پسماندهای اداری بیشتری دارد، ادامه داد: این موضوع در سطح هر ناحیه و بسته به پرتراکم بودن هر ناحیه در هر منطقه متفاوت خواهد بود. در شهر تهران روزانه 7500تن پسماند تولید می‌شود. این پسماند شامل خاک و نخاله و شن و ماسه‌ای است که در زمان جمع‌آوری پسماند، توسط نیروهای خدمات شهری جمع‌آوری می‌شود. به گفته مدیرعامل سازمان پسماند شهر تهران پس از پردازش پسماندهای شهر تهران، پسماند خالص تولیدی شهر تهران به‌طور متوسط روزانه در حدود 5800تن است.

2منطقه تجاری سردمداران تولید پسماند

براساس آمار سازمان پسماند، در 9ماهه سال93 پسماند تولیدی شهر تهران در حدود 5هزارو952 تن اعلام شده است. ‌ 2 منطقه12 با تولید سرانه پسماند یک کیلو و 224گرم و منطقه6 نیز با تولید یک‌کیلوو185 گرم بیشترین میزان پسماند را در شهر تهران تولید می‌کنند. البته بخش عمده‌ای از پسماند تولیدی این مناطق پسماند خانگی نبوده و بیشتر پسماند تجاری است.

بیشترین‌ها و کمترین‌ها

‌براساس اطلاعات‌دریافتی از آمار تفکیک پسماند‌ در سال 92 مناطقی که بیشترین و کمترین میزان تولید و تفکیک زباله را دارند در جدول زیر مشخص شده اند.

روزانه ۵۵ هزار تن نخاله و پسماند ساختمانی و عمرانی در تهران تولید می‌شود

معاون فنی اداره کل محیط زیست استان تهران گفت: میزان تولید نخاله و پسماندهای ساختمانی و عمرانی شهر تهران حدود ۵۵ هزار تن در روز و شش برابر زباله‌های خانگی است.

به گزارش ایرنا، مصطفی سرمدی گفت: این میزان نخاله ساختمانی ناشی از تخریب، گودبرداری، خاکبرداری، تعمیرات و ساخت وساز در مناطق مختلف شهر تهران است.

وی خاطر نشان کرد: نخاله‌های ساختمانی توسط پیمانکاران خاک و نخاله به مراکز دفع و مخلوط ناشی از گودبرداری به شرکت‌های بازیافت نخاله‌های ساختمانی برای بازیافت منتقل می‌شوند.

سرمدی بابیان این که حدود 18شرکت بازیافت نخاله‌های ساختمانی در تهران وجود دارد که 20 درصد از پسماندهای ساختمانی را بازیافت می‌کنند افزود: 80 درصد نخاله‌ها و آوارهای ساختمانی نیز به مراکز دفع نخاله که مهم‌ترین آنها گود آبعلی است، منتقل می‌شود.

معاون فنی اداره کل محیط زیست استان تهران با بیان این که دفع بیش از حد نخاله‌های ساختمانی گود آبعلی را به کوه تبدیل کرده، گفت: وضعیت فعلی گود آبعلی از نظر دفع نخاله‌های ساختمانی به علت پر شدن ظرفیت، نامطلوب ارزیابی می‌شود.

سرمدی خاطر نشان کرد: پس از پیگیری‌های مستمر اداره کل حفاظت محیط زیست استان تهران، شهرداری هفت مکان از جمله کوره‌های محمود آباد، کوره کنی، اراضی اردیب دو، اراضی مسگر آباد، اراضی ده مویز، اراضی اردیب یک و جاده قدیم قم را برای دفع نخاله‌های ساختمانی به این اداره کل پیشنهاد کرده است.

وی گفت: اداره کل محیط زیست استان تهران نیز پس از بررسی‌های لازم و لحاظ معیار و ظرفیت‌های حجمی، فاصله از سکونتگاه، میزان دسترسی، فاصله از شهر تهران، آب و هوا، توپوگرافی (پستی و بلندی‌های زمین) در نهایت سه محل پیشنهادی را مشروط به ارائه گزارش توجیهی زیست محیطی و کسب نظر آب منطقه‌ای استان مورد موافقت قرار داده است.

معاون فنی اداره کل محیط زیست استان تهران، کوره‌های محمودآباد با وسعت 570 هکتار با قابلیت بهره‌برداری 10 ساله، کوره‌های کنی با مساحت حدود 60 هکتار با قابلیت بهره‌برداری دو ساله و اراضی اردیب دو با مساحت حدود 330 هکتار و قابلیت بهره‌برداری هشت ساله را سه محل مورد نظر برای دفع نخاله‌های ساختمانی و عمرانی شهر تهران ذکر کرد.

سرمدی خاطر نشان کرد: گودهای متروکه‌ای نیز در سایر شهرستان‌های استان تهران از جمله گودهای شینکوکار و صفیاری واقع در شهرستان قدس برای دفع نخاله‌های ساختمانی مورد تائید محیط زیست قرار گرفته است.

معاون فنی اداره کل محیط زیست استان تهران با بیان این که به جز خاک ناشی از نخاله‌های ساختمانی و مواد ارزشمند بقیه نخاله‌ها دفع می‌شود ادامه داد: بر اساس آخرین اطلاعات، شهرداری تهران نسبت به انعقاد قرار داد در خصوص احداث واحدی برای بازیافت کامل نخاله‌های ساختمانی، اقدام کرده است.

معاون فنی اداره کل محیط زیست استان تهران گفت: تمامی واحدهای بازیافت نخاله‌های ساختمانی تحت نظارت مستمر محیط زیست هستند و در صورت هرگونه آلودگی از ادامه فعالیت آن‌ها جلوگیری می‌شود.

سرمدی افزود: برای جلوگیری از آلودگی هوا این واحدها باید اقداماتی نظیر آسفالت محل تردد در بیرون از محیط و داخل محوطه، فضای سبز مناسب، بهره‌گیری از آب فشان و پیکنر (بازچرخانی فاضلاب‌های خروجی نخاله‌ها) را انجام دهند.

بازیافت مواد زائد جامد

بازیافت چیست؟

بازیافت به معنی استفاده دوباره می‌باشد. روزنامه‌ها برای تولید روزنامه جدید استفاده شوند. قومی‌ها آلومینیومی می‌توانند برای تولید قوطی‌های آلومینیومی جدید استفاده شوند. بطری‌های شیشه‌های می‌توانند برای ساخت بطری جدید استفاده شوند. اجازه دهید، نگاهی به تعدادی از فواید بازیافت بیاندازیم. حلقه بسته بازیافت که یک محصول قدیمی را به محصولی از همان تبدیل می‌کند

این به این معنی تبدیل قوطی‌های آلومینیمی به قوطی‌های جدید آلومینیومی یا بطری‌هایش شیشه‌ای قدیمی به بطری‌های شیشه‌ای جدید می باشد. تبدیل لیوان‌های شیر پلاستیکی به گلدان‌های گل یک حلقه بسته بازیافت نیست زیرا یک محصول دیگر ساخته می‌شود. حلقه بسته بازیافت آرمانی می‌باشد زیرا مجبور به امیدواری راجع به خرید قوطی‌های آلومینیومی نیستند، آنها می‌دانند که مردم می‌خرند. اما ممکن است گلدان گل بازیافت شده صادق نباشد.

بازیافت قضایای دفن زباله‌ها را ذخیره می‌کند.

آمریکایی‌ها، هر ساله زباله بیشتری تولید می‌کنند، بیشتر آنها در محل‌های دفن زباله دفن می شوند. مشکل چیست؟ خوب این موضوع هزینه بر و مشکل حفر محل‌های دفن زباله جدید یا ساختن کوره‌های جدید وجود دارد. بازیافت یک راه برای کاهش مقدار زباله‌ دفن شده می‌باشد.

بازیافت می‌تواند هزینه دفع زباله را کاهش دهد.

خلاصی از زباله‌ها حرف آسانی نیست، کامیونهای زباله در زباله‌‌دانی‌ها نیاز به پول دارند. این پرداخت حق الزحمه خالی کردن آشغال، که بر پایه وزن و حجم زباله تعیین می‌شد. حق الزحمه خالی کردن آشغال در مناطق مختلف متفاوت است، اما در هر جایی در حال بالا رفتن می‌باشد. در ورمونت، یک زباله‌دانی، در حدود 65 دارد در تن برای زباله‌ای که دریافت می‌کند، هزینه دارد. بازیافت هزینه حمل دفن زباله را کاهش می‌دهد زیرا زباله کمتری دفن می‌شود. البته هزینه‌های دفن زباله در مقابل هزینه‌‌های بازیافت شده سنجیده می‌شود. در سالهای اخیر، بازیافت یک کار سودمند شده است. از سال 1993، قسمتی توسط مرکزهای فرآوری بازیافت پرداخت می شده، ظرفهای شیشه شفاف تا بیشتر از 75 درصد افزایش یافته است. در طی همان دوره، هزینه روزنامه‌های قدیمی تا 1000 درصد بالا رفته است. شهرهای ساحلی تا ساحل در حال تبدیل زباله‌های بی‌ارزش خود به پولهای با ارزش هستند

بازیافت می‌تواند انرژی ذخیره کند.

همیشه برای ساختن یک محصول از مواد بازیافتی انرژی کمتری نسبت به ساخت آن از مواد جدید مصرف می‌شود. استفاده از تکه آلومینیوم بازیافت شده برای ساختن قوطی‌های آلومینیومی، برای مثال، 96 درصد انرژی کمتری نسبت به ساختن آن از کاناسر بوکسیت یا مواد خام مورد استفاده در ساختن آلومینیوم مصرف می‌کنند. یک استثناء در بازیافت = ذخیره انرژی مربوطه به پلاستیک می‌باشد. گاهی اوقات انرژی بیشتری برای بازیافت پلاستیک نسبت به ساخت آن از مواد جدید مصرف می‌شود

بازیافت منابع طبیعی را ذخیره می‌کند

منابع طبیعی شامل زمین، درختان، کانی‌ها و آب میباشند. با استفاده بیشتر از یکبار از مواد، ما منابع طبیعی را حفظ می‌کنیم. در مورد کاغذ، بازیافت آن باعث ذخیره درختان و آب می‌شود. ساختن یک تن کاغذ از ذخایر بازیافت شده تا حدود 17 درخت را ذخیره و 50 درصد آب کمتری استفاده می‌کند

بازیافت می‌‌تواند آلودگی آب و هوا را کم کند

استفاده از تکه آلومینیومی بجای کانسار بوکسیت برای ساختن محصولات آلومینیومی جدید، باعث کاهش آلودگی آب و هوا تا95 درصد می‌شود. اگر شما می‌خواهید کاری برای محیط زیست انجام دهید، قوطی‌های آلومینیومی را بازیافت کنید.

محل بازیافت

بیشتر مردم فکر می‌کنند که آمریکا باید بیشتر زباله‌های خود را بازیافت کند، حتی کارشناسان هم روی بهترین روش موجود با هم توافق ندارند. آیا جوامع باید باقی‌مانده را به صورت بازیافت شوند و انتخاب کنند. یا آیا این تمرین برای بودجه‌های شهرهای بزرگ خیلی گران می‌باشد؟

مسئله بازیافت جلوی کار جمع کنندگان سنتی زباله (گروه‌های بزرگ مدرسه‌ای) برای بدست آوردن پول برای باشگاه‌هاشان را می‌گیرد؟ بگذارید نگاهی به روشهای قابل بازیافت که می‌تواند جمع آوری شود.

مجموعه‌های کناره جاده

مواد قابل بازیافت خود را در کنار جاده یا در مکان‌های طراحی شده برای این ساکنان (مردم) موضوع می‌گذارند. جوامع ممکن است به مردم برای دسته‌بندی مواد قابل بازیافت خود نیاز داشته باشند نظیر قوطی‌های آلومینیوم، روزنامه‌ها و شیشه‌ها یا به ظرف‌های جداگانه یا ممکن است با هم ترکیب شوند. برنامه مجموعه‌های کنار جاده‌ای به نرخ بالای بازیافت خود می‌بالد. تعدادی از کارشناسان می‌گویند که بازیافت کنار جاده‌ای که در سرتاسر کشور وجود دارد، می‌توانست حجم مواد زائد جامد تا 15 ـ 20 درصد کاهش دهد

برنامه‌های بازیافت در ایالات متحده در حال رشد می‌باشند

رسانه‌های جمعی و حرکات زیست محیطی روی مشکل زباله‌های کوهستانی متمرکز شده‌اند. آمریکائیها فقط 6 درصد در سال 1960 و 16درصد در سال 1990 بازیافت کرده‌اند، اما ما امروزه 30 درصد بازیافت کرده‌ایم.

مراکز ریختن زباله

در بعضی نواحی، مردم مواد قابل بازیافت خود را به مراکز جمع‌آوری آنها می‌آورند. این باعث ذخیره هزینه جامعه از مجموعه‌های کنار جاده‌ای میشود ساکنان برای آمدن به این مرکز بدون هیچ پولی یا پول کمی اعتماد می‌کند. و آنها معمولاً باید، مواد را خرد، دسته‌‌بندی و تمیز کنند.

ماشینهای فروش معکوس

در بسیاری از مکانها، ماشینهایی وجود دارد که ظرف‌های آشامیدنی استفاده شده را می‌پذیرید و هزینه ذخیره کننده آن در آن لحظه می‌پردازد. ماشینهای فروش و معکوس مطلوب هستند زیرا آنها معمولاً در بیرون یا خارج خواربار فروش قرار دارند.

سپرده‌ها

چندین ایالت یک سپرده 5 تا ده درصدی روی بطریها و قوطی‌های قابل تبدیل اعمال کرده‌اند. مشتریها سپرده‌های خود را پس می‌گیرند. زمانی که آنها ظرف‌ها را برای بازیافت به فروشگاه‌ها می‌آورند. این پول بطری نامیده می شود. ایالات قوانین سپرده‌گذاری برای مبارزه با مشکلات وضع کرده‌اند. حالا آنها یک قدم جلوتر از مسابقه هستند. سپرده‌ها به مشکلات دفع مواد زائد جامد همچنین کمک می‌کند.

جمع‌آوری زباله توسط داوطلبان

این بازیافت یک روش قدیمی می‌باشد. گروه‌های جامعه، نظیر گروه‌های یکتایی و بوی اسکات، مواد قابل بازیافت برای بدست آوردن پول برای باشگاه‌هاشان را جمع می‌کنند. این گروه‌ها معمولاً فقط آلومینیوم و روزنامه‌ها را بخاطر اینکه ارزش تکه‌ای بودن آنها بیشتر از سایر مواد قابل بازیافت می‌باشد جمع‌آوری می‌کنند.

راههای موفقیت در بازیافت برنامه‌ها

کارشناسان بر سر این موضوع که آیا آمریکائیها باید بخاطر بازیافت مواد زایدشان سوال پرسیده شوند، (یک برنامه داوطلبان) یا آیا آنها نیازمند قانون برای بازیافت زباله‌هایشان هستند (برنامه‌ حمایتی) مباحثه دارند.

بازیافت حمایتی

تعدادی از جوامع قوانینی را تصویب کرده‌اند یا از اموری حمایت کرده‌اند که شهروندان حداقل تعدادی از زباله‌های خود را بازیافت می‌کنند. به طور شاخص، ساکنان این جوامع، روزنامه‌ها، آلومینیوم، شیشه‌ها و دیگر مواد قابل بازیافت از باقیمانده زباله را جدا می‌کنند.

برای جوامع دیگر ممکن است فقط روزنامه‌ها برای بازیافت جدا شود. ساکنانی که قوانین بازیافت محل را نپذیرفته‌اند ممکن است جریمه شوند یا زباله‌هایشان ممکن نیست جمع‌آوری نشود. در تلاش برای تشویق به بازیافت جوامع زیادی برنامه‌های پرداخت به شخص برای خارج کردن اشغال را پذیرفته‌اند. ساکنان جوامع هزینه ظرفهای زباله‌ای که آنها برای جمع‌آوری ترتیب داده‌اند را پرداخت‌ می‌کنند.

مواد قابل بازیافت ما از هیچی بدست می‌آید، سالی کنت، ساکن سلاتل توضیح‌ می‌دهد. اما ما 15 دلار در ماه برای یک سطل 30 گالنی زباله که قابل بازیافت نمی‌باشد، پرداخت می‌کنیم. اگر ما کار بازیافت را خوب انجام ندهیم، ما به دو سطح آشغال نیاز خواهیم داشت که هزینه آن دو برابر میشود.

بازیافت داوطلبانه

تحت عنوان یک بازیافت داوطلبانه، ساکنین برای بازیافت زباله‌هایشان تشویق می‌شوند اما نیاز ندارند که حتماً این کار را انجام دهند. ساکنینی که بازیافت انجام نمی‌دهند، به هیچ‌وجه جریمه یا تنبیه نمی‌شوند. آیا برنامه‌ها حمایتی در عمل بازیافت انجام نمی‌دهند، به هیچ وجه جریمه یا تنبیه نمی‌شوند. آیا برنامه‌های حمایتی در عمل بازیافت بهتر است یا برنامه‌های داوطلبانه؟ آمارها نشان می‌دهد که برنامه‌های حمایتی موفق‌تر هستند. در برنامه‌های داوطلبانه، در حدود جامعه عمل بازیافت را انجام می‌دهند. در برنامه‌های حمایتی، حدود  جامعه بازیافت انجام می‌دهند. چرا مردم بیشتری تحت برنامه‌های بازیافت حمایتی، بازیافت نمی‌کنند؟ جواب ساده است. اجباری کردن قانون غیر عملی می‌باشد این به معنی است که با گذشتن از یک سطل زباله به سطل دیگری می‌توان فهمید که چه کسی در حال بازیافت می‌باشد. نیویورک سیستی، که 24 میلیون جمعیت‌ دارد، تنها شهر بزرگی است که برنامه‌های خود را اجباری می‌کند. بخش بهداشت، شهر، تعدادی از کارمندان خود را به جستجوی خوب در سطح اشغالهای ساکنین در هر مورد، مطالعات جدید پیشنهاد می‌کند که برنامه‌های بازیافت موفقیت‌آمیز، برنامه‌هایی هستند که بازیافت را برای مردم آسان می‌کنند. مهمترین برنامه بازیافت موفقیت‌آمیز، برای ساکنان ظرفهای بخصوصی برای زباله‌هایشان فراهم کرد و مواد قابل بازیافت شده را هفتگی همراه با بقیه آشغال جمع‌آوری می‌کرد. آسودگی و راحتی کلیدهای موفقیت هستند

تصمیم زمانبازیافت

آیا بازیافت همیشه معنی می دهد؟ نه همیشه

بازیافت به نشر می رسد که فرایند بزرگی باشد اما بازیافت هزینه پولی و مصارف انرژی دارد . بازیافتی ها جمع شده ، ذخیره شد و به صورت مدیریت بازیافت فروخته شده و به محصولات جدید تبدیل می شوند

تجمع مواد قابل بازیافت فقط اولین قسمت داستان است .ما می توانیم شهروندان خوبی باشیم و زباله هایمان را بازیافت کنیم . اما اگر هیچ کسی نخواهد مواد مقابل بازیافت را بفروشد ما نمی توانیم خیلی ورزیده شویم

به عبارت دیگر هر کسی که مجبور است که روزنامه های قدیمی را بخرد ، زیرا استفاده از آنها برای ساخت محصول کاغذی جدید نسبت به استفاده از ذخیره کاغذی طبیعی ارزانتر است

چه اتفاقی می افتد اگر مواد قابل  بازیافت را نخرد ؟ساحل شرقی این مشکل را چند سال قبل تجربه کرده است زمانی که تقاضا بیشتر از عرضه روزنامه های قدیمی بود . جوامع در ساحل شرقی ، روزنامه ها را برای بازیافت جمع آوری کردند ، اما هیچ کس آنها را نمی خردید . روزنامه ها فقط در اطراف خانه ها منتظر زندگی دوباره بودند.

این بازیافت نیست . بازیافت به معنی ساختن چیزی جدید از چیزی قدیمی می باشد . جمع کردن اولین مرحله می باشد . خبرهای خوبی برای ساحل شرقی وجود دارد . از مشتریانی که تقاضای محصولات کاغذی بازیافت شده را داده اند متشکریم ، تقاضای بیشتر از عرضه روزنامه تمام شده است . امروز بیشتر بازیافت کنندگان مشتاق کارکردن زیاد روی کاغذهای استفاده شده می باشند.

راهنمای بازیافت :

چگونه	نمی تواند بازیافت شود	می تواند بازیافت شود	ماده
آبکشی کردن ، در آوردن درپوش ، جدا کردن با گردونه	نمی تواند بازیافت شود لامپ روشنایی ، ظروف ها ، ظروف پیرکس و کریستال	می تواند بازیافت شود کوزه ها – بطری ها تمییز ، سبز ،  زرد کهربایی	شیشه
تمییز نگاه داشتن	موم – پلاستیک-زرورق- چسب  مایع	روزنامه – جعبه ها – کارتن تخم مرغ – کتابها – کاغذ ها  اداری سفید	کاغذ
آبکشی و رویه کردن	--	تمام آلومینیم ها – قوطی ها – پنجره های قدیمی ،  اسباب و اثاثیه	آلومینیم
آبکشی و رویه کردن	--	فولاد و قلع	فولاد
آبکشی	با بازیافت کننده هماهنگ شود	تمام پلاستیک ها	پلاستیک

 منبع: http://www.ngdir.ir

ساخت شهر شناور ناسا بر فراز سیاره ناهید

شاید این روزها دیگر همه به فکر سفر به مریخ باشند، اما یک گروه از دانشمندان ناسا سیاره ناهید را ترجیح می‌دهند. این دانشمندان قصد دارند با یک ایده بسیار نو و بدیع در نهایت زندگی انسان در اتمسفر سیاره ناهید را امکان پذیر کنند. دانشمندن ناسا به فکر ایجاد شهر شناور ناسا بر فراز اتمسفر سیاره ناهید هستند!

شهر شناور ناسا که بر فراز اتمسفر سیاره ناهید ساخته خواهد شد، محلی برای مطالعه این سیاره و امکان سنجی زندگی روی آن خواهد بود

همه ما درباره زندگی روی مریخ کنجکاو و البته مشتاق هستیم و آن را به چشم گام بزرگ بعدی تمدن بشری می‌نگریم. دلیل اصلی این نگرش غالب خصوصیت‌های مشابه زمین و و مریخ است. در بین تمام سیاره‌های منظومه شمسی، ترکیبات شیمیایی اتمسفر مریخ بیشترین تشابه را به اتمسفر سیاره ما دارد و متوسط دمای این سیاره هم خیلی سرد نیست. علاوه براین، هم زمین و هم مریخ کلاهک‌های قطبی بزرگی دارند که تصور می‌شود هر دو عمدتاً از یخ آب تشکیل شده باشند.

اما آیا زمین هیچ وجه شباهتی با نزدیک ترین همسایه اش در منظومه شمسی یعنی ناهید ندارد؟ درواقع شباهت‌های ناهید و زمین بسیار قابل توجه است؛ به طوری که سیاره ناهید را به عنوان دوقلوی زمین هم می‌شناسند، البته یک دوقلوی آتشین . این دو سیاره منظومه شمسی از لحاظ جرم، چگالی، گرانش و ترکیبات بهم شبیه هستند. پس چرا بجای مریخ به زندگی در سیاره ناهید فکر نکنیم؟ جواب این پرسش به گرمای بیش از حد این سیاره مربوط می‌شود.

سیاره ناهید گرمترین سیاره در منظومه شمسی است و دمای سطح آن به ۴۶۵ oC میرسد؛ دمایی که برای ذوب کردن سرب کافی است. گذشته از این اتمسفر سیاره ناهید بسیار متراکم است و این سیاره با ابرهای سمی‌سولفوریک اسید احاطه شده است. به این مشکلات فشار سطحی سیاره ناهید را هم اضافه کنید که ۹۰ برابر فشار سطحی سیاره ماست.

همانطور که می‌بینید، سطح سیاره ناهید یک منطقه ممنوعه تمام عیار است. وقتی نمی‌شود روی سطح این سیاره زندگی کرد، چرا در اتمسفر این سیاره زندگی نکنیم؟ شاید بنظرتان عجیب و حتی غیرممکن بیاید اما این همان ایده ناسا برای زندگی در سیاره ناهید است. مرکز تحقیقات لانگلی ناسا برخی از ایده‌های جالبش برای این ماموریت احتمالی منتشر کرده است.

HAVOC نام اختصاری طرح مفهومی‌ناسا برای ساخت شهر ابری شناور بر فراز سیاره ناهید است. این برنامه تکاملی شامل مجموعه ای از اکتشافات عظیم روی ارسال یک ربات برای آزمایش آب اتمسفر سیاره و پس از آن یک ماموریت مداری سرنشین دار ۳۰ روزه در سیاره ناهید می‌باشد. اگر این ماموریت اول موفقیت آمیز بود، ماموریت بعدی یک ماموریت اکتشافی سرنشین دار ۳۰ روزه در اتمسفر ناهید خواهد بود. مجموعه این اکتشافات در نهایت منجر به یک سال زندگی انسان‌ها در اتمسفر سیاره ناهید و شاید اقامت دائمی‌انسان در شهر شناور ناسا خواهد شد.

چیزی که این ماموریت را از سایر ماموریت‌های فضایی متمایز می‌کند، فضاپیمایی است که ناسا خیال ساخت آن را دارد؛ یک کشتی فضایی پر شده از هلیوم که با انرژی خورشیدی کار می‌کند. نسخه رباتیک این شتی فضایی ۳۱ متر طول خواهد داشت درحالیکه وسیله نقلیه سرنشین دار تقریباً ۱۳۰ متر خواهد بود. بالای این کشتی فضایی با پتل‌های خورشیدی پوشانده میشود، یک گوندولا زیر کشتی قرار می‌گیرد تا ابزار را حمل کند. در کشتی سرنشین دار یک اقامتگاه هم برای انسان‌ها و رباتی که فضانوردان برای ورود به مدار سیاره ناهید و بازگشت به زمین از آن استفاده می‌کنند، تعبیه خواهد شد.

این کشتی در فاصله ۵۰ کیلومتری از سطح سیاره ناهید شناور خواهد بود. در این فاصله فقط اتمسفر میتواند مشکل ایجاد کند و درجه حرارت به میزان ۷۵ oC است که برای اکتشاف‌های فضایی مناسب است. در اتمسفر سیاره ناهید نور خورشید به اندازه کافی وجود دارد – بسیار بیشتر از مریخ – و انرژی موردنیاز فضاپیماها براحتی تامین می‌شود. میزان تشعشعات در این سیاره درست به اندازه میازن تشعشعات در کانادا است و نمی‌تواند به فضانوردان و یا کسانی که برای زندگی به سیاره ناهید می‌روند، آسیب بزند.

همه این ایده‌ها روی کاغذ و در مرحله تئوری بسیار عالی هستند اما برای به عمل درآوردن این ایده‌ها موانع جدی وجود دارد که ناسا باید بر آنها غلبه کند. قبل از هر چیز باید بدانند چگونه کشتی‌هایی را که باید باز شوند و خودشان را پر از گاز کنند، در اتمسفر سیاره ناهید مستقر کنند. همچنین باید یک راه عملی و ایمن برای سوار شدن انسان‌ها به فضاپیماها و بازگشتن آنها به خانه پیدا کنند. با وجود اینکه برای عملی شدن این ایده باید کارهای زیادی انجام داد اما ایده زندگی در شهر شناور ناسا و برفراز سیاره ناهید حتی در مرحله نظری هم بسیار جالب و هیجان انگیز است.

منبع: sakhtani.ir

امواج Wi-Fi اطرافتان را ببینید !

ما با چشم غیر مسلح نمی‌توانیم ببینیم، اما در دنیای مدرن ارتباطات بی سیم، امواج Wi-Fi و پر از دستگاه‌هایی که با اینترنت به هم متصل اند، دائما در حال چرخش به دور هزارتو های در هم پیچیده ای از سیگنال‌های نامرئی هستیم که ما را مثل مگس‌هایی که در یک تور عنکبوت ترسناک گیر افتاده، احاطه کرده اند. در این مجموعه عکس‌های بی نظیر که یک دانشجوی دکتری به همراه یک گروه معماری و طراحی دیجیتال در دانشگاه نیو کسل (Newcastle university) ساخته است، واقعا می‌توانید ببینید که این موجودیت‌های غیر قابل مشاهده چه شکلی هستند. در واقع، این تصاویر زیبایی سورئال دنیای دیجیتالی ما را آشکار می‌کند.

تصاویر امواج Wi-Fi چطور ثبت شدند؟

این عکس‌ها با استفاده از دوربین تصویربرداری کرلیان (Kirlian Device)، گرفته شده است. این دوربین توسط لوییس هرنان (Luis Hernan) و به عنوان بخشی از پروژه “ظرافت دیجیتالی” (Digitally Ethereal) او اختراع شد. این وسیله از یک پنل LED تشکیل شده که می‌تواند قدرت امواج Wi-Fi را تشخیص دهد و آن‌ها را به جلوه‌هایی رنگی تبدیل کند؛ به صورتی که ضعیف ترین سیگنال‌ها به رنگ آبی و قوی ترین آن‌ها به رنگ قرمز ظاهر می‌شوند. هرنان با تصویربرداری از نوع نوردهی دراز مدت (تکنیکی در عکاسی که برای ثبت تصویر از عناصری که بازتاب کمتری داشته و در تاریکی قرار دارند مورد استفاده قرار می‌گیرد) و با حرکت دادن دوربین به سمت‌های مختلف این عکس‌ها را ثبت کرد. او توانست حد فاصل شبکه‌های اینترنتی محلی را ثبت کند و با این کار نوسانات قدرت امواج Wi-Fi را در فضا‌های مختلف نشان دهد. تصویر برداری از پیاده رو مجهز به Wi-Fi هم باید جالب باشد!

لوییس هرنان به کمک دستگاه کرلیان، امواج Wi-Fi را به تصویر کشیده.

اگر می‌توانستیم امواج Wi-Fi را ببینیم، دنیا این شکلی بود!

اسم این دستگاه از تکنیک عکس برداری کرلیان گرفته شده است. تکنیکی که تخلیه الکتریکی بار‌ها به داخل هوا را در اطراف اشیا مختلف ثبت می‌کند و به همین دلیل باعث می‌شود آن‌ها طوری به نظر برسند که انگار اطرافشان را یک‌هاله شبح مانند فرا گرفته است. با این که خیلی‌ها به اشتباه ادعا کرده اند که این دستگاه حضور ارواح را تشخیص می‌دهد، واقعیت این است که این بار‌ها بر اثر عبور فرکانس‌های بالا از میان یک صفحه فلزی که برای یونیزه کردن ذرات هوای اطراف استفاده می‌شود، به وجود می‌آیند.

امواج Wi-Fi اطراف یک تلفن هوشمند.

منبع: http://saakhtani.ir

سرنوشت پسماندهای الکترونیکی

زباله‌های الکترونیکی خیلی بیشتر از آنچه فکر می‌کنید به سلامت ما و محیط زیست مان آسیب می‌زنند

برای برخی از افراد جابجا کردن لوازم الکترونیکی بزرگ و دورریختنی در خیابان‌های شهر خیلی سخت نیست اما عده ای هم هستند که دوست دارند از میزان زباله‌های الکترونیکی که در طبیعت وجود دارند، کم کنند. اگر جزو دسته دوم هستید، شاید برایتان جالب باشد بدانید که این وسایل الکترونیکی چگونه بازیافت می‌شوند و بعد از بازیافت چه استفاده‌هایی از آنها می‌شود؟ در این پست ساختنی جواب این سوال را می‌خوانید.

وقتی یک پرینتر قدیمی‌– یا هر وسیله الکترونیکی دیگر – را دور می‌اندازید، ابتدا بررسی می‌شود تا مشخص شود که قابل تعمیر هست یا خیر. شاید فکر کنید تعداد وسایل الکترونیکی که قابل بازگشت هستند خیلی ناچیز است اما حتی نمی‌توانید تصور کنید در بین زباله‌های الکترونیکی چه چیزهایی می‌توان یافت.

وسایلی که نمی‌توان آنها را برای استفاده مجدد تعمیر کرد، در کنار سایر وسایل قابل بازیافت بسته بندی می‌شوند و با تریلر به کارخانه‌های مخصوص بازیافت منتقل می‌شوند. بعد از اینکه تکنسین‌ها تمام وسایل و قطعات الکترونیکی را بررسی کردند، آنها را داخل یک خرد کننده بزرگ می‌ریزند تا تمام قطعات و سایل تبدیل به تکه‌های کوچک شوند. کارخانه‌های مختلف این تکه‌ها را براساس معیارهای مختلفی مرتب می‌کنند اما بیشتر آنها از سیستم مرتب سازی نوری استفاده می‌کنند. این نوع سیستم از یک پرتوی لیزر برای تشخیص ویژگی‌ها و خواص تکه‌هایی که روی نوار تسمه حرکت می‌کنند، استفاده می‌کند و قطعات را به پلاستیک، فلز و تراشه‌های کامپیوتری طبقه بندی می‌کند. سپس این کالاها در بازارهای جهانی به فروش می‌رسند.

وقتی این مواد فروخته شدند، بازیافت واقعی شروع می‌شود. از این مواد میتوان در کارخانه‌های مختلف و برای تولید قطعات مختلف استفاده کرد. برای مثال، تمام قطعات پلاستیکی که در کامپیوترها بکار می‌روند، مواد کند کننده آتش در خود دارند که می‌توان از آنها برای تولید مواد تکنولوژی بیشتر استفاده کرد. پلاستیک‌ها معمولاً به کارخانه‌های چینی فروخته می‌شوند تا در ساخت سایر وسایل و قطعات الکترونیکی مورد استفاده قرار بگیرند. فلزاتی که از زباله‌های الکترونیکی بازیافت شده، استخراج می‌شود معمولاً در کشورهایی که خودشان تاسیسات تولید فلز دارند، می‌مانند. در ساخت بسیاری از قطعات و وسایل الترونیکی از فلزات خاکی کمیاب استفاده می‌شود؛ استخراج این فلزات از زباله‌های الکترونیکی بسیار راحت تر از استخراج این مواد از زمین است.

اگرچه بسیاری از وسایل الکترونیکی با این روش بازیافت می‌شوند اما برخی از وسایل را نمی‌توان داخل دستگاه‌های خرد کننده ریخت. تلفن‌های همراه معمولاً دست آخر از همین کارخانه‌های بازیافت سر در می‌آورند، اما در برخی از شهرها روند بازیافت آنها متفاوت است. مثلاً در نیویورک از سال ۲۰۰۶ یک برنامه بازیافت اجباری در حال اجرا است که کمپانی‌های فروشنده موبایل را ملزم می‌کند در برنامه بازیافت هم داشته باشند. فرایند بازیافت موبال کمی‌بیشتر طول می‌کشد؛ شاید دلیلش این باشد که مردم کمتر موبایل‌هایشان را دور می‌اندازند.

وقتی وسایل الکترونیکی وارد کارخانه‌های بازیافت می‌شوند، تکنسین‌ها قطعاتی مثل کارتریج پرینت یا باتری‌های قابل شارژ که ممکن است در دستگاه خردکننده آتش بگیرند را جدا می‌کنند. مانیتورهای CRT – صفحه‌های مانیتور و تلویزیون که قبل از رواج صفحه‌های مسطح استفاده می‌شدند – باید با دست تخریب شوند زیرا پشت شیشه آنها یک لایه سرب قرار دارد که بیننده را دربرابر پرتوهای الکترونی محافظت می‌کند و تصاویر را به نمایش در می‌آورد. از هر کدام از این مانیتورها بیش از ۳ کیلوگرم سرب استخراج می‌شود که به کارخانه‌های ذوب فلز فرستاده می‌شود.

هدف از اجرای برنامه‌های اجباری بازیافت زباله‌های الکترونیکی در نیوروک – و ۴ ایالت دیگر – کاستن از حجم ۵۰ میلیون تن زباله ای است که هر سال در سرتاسر جهان در طبیعت رها می‌شوند. بیشتر زباله‌های تولید شده به تدریج تجزیه می‌شوند و در حین تجزیه گازهایی مثل دی اکسید کربن منتشر می‌کنند اما محیط اطراف شان را به کلی از بین نمی‌برند. باوجود اینکه زباله‌های الکترونیکی تنها بیش از ۲ درصد از زباله‌های رها شده در طبیعت را تشکیل می‌دهند اما ۷۰ درصد از آلودگی‌های زیستی از همین ۲ درصد ناشی می‌شوند. وقتی قطعات و وسایل الکترونیکی شروع به تجزیه شدن می‌کنند، فلزات و مواد شیمیایی داخل شان – مثل سرب – آزاد می‌شود که بشدت با مشکلات زیستی و سلامتی مرتبط است. با گذشت زمان، این مواد شیمیایی سمی‌به آب‌های زیرزمینی نفوذ می‌کنند و آنها را آلوده می‌کنند. وسایل و قطعات الکترونیکی آنقدر مواد سمی‌دارند که رها کردن آنها در طبیعت آسیب‌های جبران ناپذیری به سلامتی خودمان و محیط زندگی مان بزند.

اما اعمال این ممنوعیت‌ها چقدر کارایی دارد: در شهر نیویورک بیشتر مردم در آپارتمان‌های اجاره ای زندگی می‌کنند و به همین خاطر جریمه ۱۰۰ دلاری به دوش صاحبخانه‌هایی می‌افتد که مستاجرها را مجبور به پذیرش ممنوعیت‌ها نکرده اند. این مسئله یکی از مهمترین مشکلات پیش روی اجرای این محدودیت‌هاست؛ چون مانع از این می‌شود که جریمه متوجه مصرف کننده ای شود که به ممنوعیت‌ها اهمیت نداده است. مشکل بعدی کمبود زیرساخت‌های لازم در شهر نیویورک است؛ تصور کنید چند شهروند در روز وسایل الکترونیکی بزرگ را برای بازیافت به مراکز بازیافت خواهند آورد. البته برای رفع این مشکل مجتمع‌های مسکونی بزرگ می‌توانند درخواست نصب سطل‌های بازیافت مخصوص در محل مجتمع را بدهند که بصورت دوره ای توسط ماموران بازیافت تخلیه خواهد شد. همچنین می‌توانند به برنامه‌های بازیافت بپیوندند تا کامیون‌های بازیافت مرتباً به محل زندگی آنها سر بزند.

منبع: saakhtani.ir

دانشمندان توانستند تخم‌مرغ آب‌پز را به حالت اولیه‌اش بازگردانند

لابد شما هم با این سوال که اول مرغ بوده یا تخم‌مرغ درگیر بوده‌اید اما تمام این مدت دانشمندان به یک مساله دیگر فکر می‌کردند که آیا واقعا می‌شود تخم مرغ را به شکل اول درآورد و دوباره به یخچال بازگرداند؟ براساس مطالعه‌ای که اخیرا انجام شد و در کمال شگفتی باید بگوییم، بله.

هنگامی که تخم‌مرغ را می‌جوشانیم درون آن به سادگی سفت نمی‌شود. حرارت منجر به شکافته شدن زنجیره‌ها‌ی پروتئین‌ می‌شود، این زنجیره‌های پروتئین سپس با آمینواسیدهای دیگر پیوند می‌خورند و آب را در چین و شکن‌ها به خود جذب کرده و به ماده‌ای ژلاتینی تبدیل می‌شوند، جالب است بدانید دانشمندان تاکنون برگرداندن آن به شکل اولیه را ناممکن می‌دانستند اما حالا پژوهشگران دستگاهی اختراع کرده‌اند که تخم‌مرغ را از حالت آب‌پز به شکل اولیه باز می‌گرداند.

دستگاهی توسط محققین دانشگاه کالیفرنیا در ایرواین طراحی شده که می‌تواند این ماده‌ی ژله‌ای را مجددا به حالت مایع بازگرداند. پروفسور Gregory Weiss توضیح داد که سفیده‌ی تخم مرغی را 20 دقیقه در آب 90 درجه سانتیگراد جوشاند و سپس با فرآیندی وارونه آنرا به حالت مایع اولیه‌ بازگرداند، آنها طی فرایندی اوره را به تخم مرغ وارد کردند تا پیوند‌های شیمیایی دورن آن را شکسته و به حالت مایع تبدیل کند.

اگر حالا در حال پرسیدن این سوال هستید که این اختراع چه دردی از بشر درمان می‌کند باید بگوئیم این تکنیک می‌تواند ظرف چند دقیقه پروتئین‌ها را بازیابی کند و می‌شود از آن در تولید ارزان‌تر پادتن‌ در درمان سرطان و یا تولید پروتئین‌های باز ترکیب‌کننده در صنایع غذایی استفاده کرد

هنگامی که تخم‌مرغ را می‌جوشانیم درون آن به سادگی سفت نمی‌شود. حرارت منجر به شکافته شدن زنجیره‌ها‌ی پروتئین‌ می‌شود، این زنجیره‌های پروتئین سپس با آمینواسیدهای دیگر پیوند می‌خورند و آب را در چین و شکن‌ها به خود جذب کرده و به ماده‌ای ژلاتینی تبدیل می‌شوند، جالب است بدانید دانشمندان تاکنون برگرداندن آن به شکل اولیه را ناممکن می‌دانستند اما حالا پژوهشگران دستگاهی اختراع کرده‌اند که تخم‌مرغ را از حالت آب‌پز به شکل اولیه باز می‌گرداند.

دستگاهی توسط محققین دانشگاه کالیفرنیا در ایرواین طراحی شده که می‌تواند این ماده‌ی ژله‌ای را مجددا به حالت مایع بازگرداند. پروفسور Gregory Weiss توضیح داد که سفیده‌ی تخم مرغی را 20 دقیقه در آب 90 درجه سانتیگراد جوشاند و سپس با فرآیندی وارونه آنرا به حالت مایع اولیه‌ بازگرداند، آنها طی فرایندی اوره را به تخم مرغ وارد کردند تا پیوند‌های شیمیایی دورن آن را شکسته و به حالت مایع تبدیل کند.

اگر حالا در حال پرسیدن این سوال هستید که این اختراع چه دردی از بشر درمان می‌کند باید بگوئیم این تکنیک می‌تواند ظرف چند دقیقه پروتئین‌ها را بازیابی کند و می‌شود از آن در تولید ارزان‌تر پادتن‌ در درمان سرطان و یا تولید پروتئین‌های باز ترکیب‌کننده در صنایع غذایی استفاده کرد

منبع: http://farnet.ir/