چراغ هایی که با زباله روشن می شوند!

سوزاندن زباله برای تولید برق؛

سیناپرس: زباله منبع مهمی برای تولید انرژی محسوب می شود. پروژه های تولید برق از زباله علاوه بر تأمین نیاز برق خانوارها، صدها فرصت شغلی نیز ایجاد می کنند.

محمدحسین مقیمی، استاندار تهران روز گذشته در جلسه کارگروه آلودگی هوای تهران عنوان کرد: ۳۵۰۰ تن از مجموع ۸۰۰۰ تن زباله تولیدی در تهران باید سوزانده و تبدیل به برق شود.

استاندار تهران در عین حال خاطر نشان کرد: پسماندسوزی در سطح شهر تهران خلاف قانون است و هیچ کس حق ندارد در هیچ جای شهر، پسماند را بسوزاند. اگر قرار باشد پسماندسوزی در جایی صورت گیرد، حتما باید این کار به تایید محیط زیست برسد.پسماندسوزی حتما باید خارج از حریم شهر باشد.

تولید برق از زباله، یکی از راه های مدیریت پسماند

در مدیریت پسماند، چندین مرحله جداسازی و بازیافت انجام می گیرد؛ اما در نهایت، زباله هایی باقی می مانند که قابل بازیافت نیستند. این زباله ها باید در کوره های زباله سوز، سوزانده شوند و در طی این فرآیند، گاز متان آزاد می شود؛ از این گاز برای تولید برق استفاده می‌ شود.

اردیبهشت سال 95، کارخانه تولید برق از پسماند به روش هاضم در منطقه 4 تهران به بهره برداری رسید که توان تولید 2 مگاوات برق را دارد.

از هر ۱۰۰ تن زباله، یک مگاوات برق تولید می شود و ظرفیتی که در کارخانه هاضم وجود دارد، ۲ مگاوات برق است که می تواند برق ۳۰ هزار لامپ ۱۰۰ واتی - معادل برق مصرفی ۵۰۰ خانوار - را تأمین کند.

سوئد، واردکننده زباله برای تولید برق

شاید بتوان کشور سوئد را یکی از موفق ترین کشورهای جهان در زمینه بازیافت زباله عنوان کرد. درحالیکه در سال 1975 تنها 38 درصد زباله های خانگی این کشور بازیافت می شدند، این میزان درحال حاضر به 99 درصد افزایش یافته است؛ درحقیقت شاهد یک انقلاب بزرگ در چرخه بازیافت پسماند در سوئد هستیم.

نخستین کارخانه زباله سوزی سوئد در سال 1904 راه اندازی شد و درحال حاضر، 32 کارخانه در سراسر این کشور با سوزاندن زباله، برق تولید می کنند.

سوئد در سال 2015، نزدیک به 2.3 میلیون تن از زباله های خانگی را از طریق سوزاندن، به انرژی برق تبدیل کرد. حجم واردات زباله این کشور از نروژ، انگلیس و ایرلند در این سال، بالغ بر 1.3 میلیون تن بود. انتقادات زیادی بویژه از سوی فعالان محیط زیست نسبت به روند صادرات زباله از سوی انگلیس مطرح می شود.

اما اصلی ترین علت پیشتازی سوئد در زمینه بازیافت و تولید برق از زباله، دیدگاه و فرهنگ حاکم در این کشور در قبال محیط زیست است. سوئد نخستین کشوری است که در سال 1991، مالیات سنگینی را بر سوخت های فسیلی وضع کرد.

انگلیس تلاش می کند با احداث چند نیروگاه تولید برق از زباله، علاوه بر ایجاد فرصت های شغلی جدید، درصد بازیافت زباله های خانگی را از حدود 50 درصد کنونی به 65 درصد تا سال 2030 افزایش دهد

منبع: https://sinapress.ir/news/72439

پیش‌نیازهای بازیافت زباله در شهرک‌های صنعتی

 

صفیه رضایی: ایده ایجاد واحد صنعتی بازیافت زباله در شهرک‌های صنعتی بزرگ و وسیع میسر است و می‌تواند هزینه‌های حمل‌ونقل، جابه‌جایی و دفن و امحای زباله را کاهش دهد. به علاوه اینکه صنعت بازیافت سودآور است و می‌تواند چالش نبود محل دفن زباله که بین سازمان‌های محیط‌زیست، شهرداری و شرکت شهرک‌های صنعتی به وجود می‌آید را از بین ببرد. پیش‌نیاز تحقق این ایده در تمامی شهرک‌های صنعتی فرهنگ‌سازی برای تفکیک زباله است تا صنعت بازیافت بیش از پیش در کشور ما رشد کند.

براساس ماده ۱۱ قانون مدیریت پسماندها مصوب سال ۸۳ مجلس شورای اسلامی، مدیریت اجرایی پسماندها همگام با ضوابط سازمان محیط‌زیست مورد تاکید قرار گرفته است. حال اگر در شهرک‌های صنعتی واحدهای بازیافت زباله ایجاد شود میزان هزینه‌های جاری در سازمان‌ها کم خواهد شد. 
امروزه نگرش‌ها به زباله به عنوان ماده‌ای دورریختنی نیست بلکه به عنوان طلای کثیفی است که به مدیریت نیاز دارد و مدیریت پسماند یا مدیریت زباله شناخته می‌شود. در شهرک‌های صنعتی نیز مانند شهرک‌های مسکونی حجمی از زباله وجود دارد که نیاز است مدیریت، جانمایی و امحا شود و چه بسا نیاز باشد بر اثر فرآیند تبدیل، بازیافت شود. صنعتی که چندان در کشور ما قوی نیست. این در حالی است که کشورهای دیگر از صنعت بازیافت زباله درآمد زیادی دارند. با این حال ایده ایجاد واحد صنعتی بازیافت زباله اندکی باید مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد چراکه ممکن است سوال شود در کشوری که چندان در صنعت بازیافت سرمایه‌گذاری جدی نمی‌شود آیا احداث یک کارخانه بازیافت آن هم در شهرک‌های صنعتی امکان‌پذیر است؟ 
جمع‌آوری زباله‌ها
مرتضی دارایی، مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی استان ایلام در این زمینه به گسترش صنعت گفت: زباله‌های موجود در شهرک‌های صنعتی را مامور خدماتی شهرداری جمع‌آوری می‌کند و در یک محل تعیین‌شده دپو، سپس امحا می‌شود. 
دارایی معتقد است که ایجاد واحد صنعتی بازیافت زباله در شهرک‌های صنعتی ممنوع است چراکه برای واحدهای صنعتی غذایی که در آن محدوده فعالیت می‌کنند معضلات زیست‌محیطی ایجاد می‌کند. 
بازیافت؛ اقتصادی و به‌صرفه
بختیار رازانی، مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی لرستان نیز به گسترش صنعت گفت: میزان زباله‌ها در شهرک‌های صنعتی کم‌وسعت است از این رو در این شهرک‌ها به احداث کارخانه بازیافت زباله نیازی نیست اما در شهرک‌های صنعتی پروسعت احداث کارخانه بازیافت نه‌تنها صرفه اقتصادی دارد بلکه باعث مدیریت صحیح پسماندها خواهد شد. 
آن‌طور که رازانی بیان کرد، در استان لرستان کارخانه بازیافت برای شهرک‌های صنعتی تعریف نشده است؛ موضوعی که دارایی نیز برای استان متبوع خود بر آن صحه گذاشت. 
پیش‌نیاز بازیافت زباله
جهانگیر شاهمرادی، مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی البرز از وجود کارخانه بازیافت در شهرک صنعتی اشتهارد خبر داده است. این کارخانه بازیافت زباله‌های نایلونی و پلاستیکی را بازیافت می‌کند. 
وی در توضیحات بیشتری به گسترش صنعت گفت: نوع زباله‌های واحدهای صنعتی با هم فرق دارد. از این رو روش یکسان بازیافت برای تمامی زباله‌ها وجود ندارد. مگر اینکه یک شهرک تخصصی وجود داشته باشد که در تمامی زون‌بندی‌های آن واحدهای همگن باشند و تمامی زباله‌های آن یکسان جمع‌آوری شود. 
شاهمرادی گفت: متاسفانه مشکلی که در تمامی استان‌های کشور وجود دارد مربوط به امحا و بازیافت زباله‌ها است چراکه برای زباله‌های صنعتی و ویژه، زیرساخت‌های لازم امحا وجود ندارد و محل‌هایی را که سازمان محیط‌زیست برای امحای زباله درنظر می‌گیرد مربوط به پسماندهای خانگی است و به طور معمول برای زباله‌های صنعتی و بیمارستانی کمتر برنامه‌ریزی می‌شود. وی گفت: برای بازیافت زباله‌های خشک مانند کاغذ در داخل شهرک‌های صنعتی امکان احداث واحد صنعتی بازیافت وجود دارد اما پسماندهای حجیم و بزرگ به تعیین محل امحا نیاز دارد. مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی البرز در بررسی مشکلات بازیافت زباله‌های صنعتی گفت: واقعیت این است که شهرک‌های بزرگ در کلانشهرهایی مانند البرز و تهران به تفکیک ویژه زباله و محل بازیافت نیاز دارد به ویژه برای شهرک‌های بزرگ صنعتی نیز باید این رویکرد در پیش گرفته شود. البته هم‌اکنون برای بازیافت زباله‌های پلیمری مشکلی وجود ندارد اما نیاز است برای امحای بخشی از زباله‌ها که امکان بازیافت آن در شهرک‌های صنعتی وجود ندارد محل ویژه امحا از طرف سازمان محیط‌زیست معرفی شود. در بررسی نکاتی که مدیران عامل شرکت‌های استانی ایلام، لرستان و البرز مطرح کردند به چند نکته می‌توانیم اشاره کنیم؛ نخست اینکه زباله‌ها در شهرک‌های صنعتی به دو دسته تقسیم می‌شوند: زباله‌های عادی که شرکت‌های خدماتی وابسته به شهرداری آنها را از سطح شهرک‌های صنعتی جمع‌آوری می‌کنند. دوم پسماندهای ویژه و صنعتی که مدیریت آنها بر عهده واحد صنعتی است و زیرنظر سازمان محیط‌زیست باید امحا شود. گام نخست در بازیافت زباله تفکیک آن است و تا زمانی که این تفکیک انجام نشود، نمی‌توان به موضوع بازیافت ترکیبات زباله خوش‌بین بود به ویژه اینکه این رویکرد احداث واحدهای صنعتی بازیافت زباله ایده‌ای است که در تمامی شهرک‌های صنعتی قابل اجرا نیست چراکه تفکیک زباله‌های تمامی واحدهای صنعتی در رشته- صنعت‌های مختلف سخت است. نکته دیگر اینکه متولی جمع‌آوری زباله‌های معمولی شهرداری است اما زباله‌های صنعتی را باید واحدهای صنعتی هماهنگی برای امحا و جابه‌جایی آن را انجام دهند. به عبارتی، مدیریت پسماندها بر عهده صاحبان صنایع است چراکه باید محل جمع‌آوری و دفن پسماندها در ابتدا معلوم و بعد از آن کار انتقال انجام شود. از این رو امحا و دفن پسماندهای صنعتی در شهرک‌ها و نواحی صنعتی برعهده صاحبان صنعت بوده و فقط شناسایی محل مناسب انباشت پسماندها و هماهنگی با دستگاه‌های مربوط برعهده شرکت شهرک‌های صنعتی استانی است. حمل‌ونقل زباله و پسماندهای تولیدشده در واحدهای مستقر در شهرک‌های صنعتی با ایجاد تفاهم بین شرکت شهرک‌های صنعتی و شرکت جداسازی و دفن زباله و پسماند بررسی شده است. 
 نکته دیگر مربوط به کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل و سودآوری بابت وجود کارخانه بازیافت زباله است. به هر میزان سعی شود که در شهرک‌های صنعتی یا در کنار آنها احداث کارخانه‌های بازیافت زباله پیگیری شود، از چالش امحای زباله‌ها نیز کاسته خواهد شد. 
بدیهی است در صورتی که الزامات مدیریت پسماند نهادینه شود، همه مردم و صنعتگران رعایت می‌کنند. همچنین درباره جلوگیری از آلایندگی‌های صنعتی و دفع و تفکیک زباله‌ها به صورت اصولی، همکاری تمام دستگاه‌های دولتی و خصوصی مورد نیاز است. ممکن است وضعیت مدیریت پسماند به‌دلیل آگاهی ناکافی واحدهای صنعتی از قانون و نحوه برخورد با پسماند تولیدی، به‌کار نگرفتن افراد دانش‌آموخته متخصص مسئول پسماند در واحدهای صنعتی، قانون‌گریزی برخی واحدهای دارای پسماند صنعتی و خاص، نبود زیرساخت‌های لازم و در دسترس در زمینه مدیریت پسماند و اجرا نشدن موثر برخی از مفاد قانون مدیریت پسماند از سوی متولیان مشخص شده دچار اخلال شود که در این زمینه توجه بیشتر و برنامه‌ریزی صحیح و اصولی بیشتر احساس می‌شود. همچنین در سایر گروه‌های پسماند مانند پسماندهای خاص باید ضوابط نگهداری، دفن و بازیافت زباله به خوبی برای واحدهای تولیدکننده از سوی تمامی بخش‌های تخصصی و علمی و نظارتی برای واحدهای صنعتی تبیین شود تا کمترین مشکلات زیست‌محیطی ناشی از این گروه از پسماندها ایجاد شود. حتی می‌توان در حالتی آرمانی شرایطی را تصور کرد که یک شهرک صنعتی بازیافت زباله ایجاد شود و زباله‌ها درحالت تفکیک شده به چرخ بازیافت و مصرف درآیند.

چند حقیقت درباره آلودگی محیط زیست که احتمالا نمی دانستید

وبسایت روزیاتو - حامد آل محمد: جامعه ای که ما امروزه در آن زندگی می کنیم، به صنعت اهمیت بسیار زیادی می دهد و آن را به صورت جدی دنبال می کند. به همین دلیل، آلودگی ناشی از این مسئله روز به روز در حال افزایش بوده و جهان پیرامون ما را تحت تاثیر قرار داده است. بسیاری از شهرهای دنیا با معضل آلودگی محیط زیست مواجه هستند و سعی می کنند راه حلی مناسب برای آن بیابند. در این زمینه می توان از کشور چین به عنوان یکی از آلوده ترین سرزمین های جهان نام برد.

مسئله آلودگی محیط زیست تا کنون بسیار مورد بحث قرار گرفته است. اخیرا کشورهای جهان به توافقی دست یافته اند که بر اساس آن، حجم استفاده از سوخت های فسیلی کاهش خواهد یافت و انرژی های پاک مانند باد و خورشید جایگزین آن ها می شوند. با این حال، حقایقی درباره آلودگی وجود دارد که کمتر کسی از آن ها آگاه است. ما در این مطلب قصد داریم ۱۶ مورد از آن ها را برای شما بازگو کنیم. تا پایان همراه باشید.

۱- تاثیر چین بر آمریکا

آلودگی کشور چین می تواند الگوهای هوا در کشور آمریکا را تغییر دهد. کمتر از ۵ روز طول می کشد که جریان آلودگی از چین به ایالات متحده برسد. این امر از تولید باران و برف توسط ابر ها جلوگیری می کند

.۲- مرگ های زود رس

بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی، بیش از ۷ میلیون مورد مرگ زود رس بر اثر آلودگی هوا رخ داده است

.۳- آواز پرندگان

بسیاری از پرندگان به خاطر وجود نور مصنوعی زیاد، در زمانی اشتباه آواز می خوانند

.۴- قاره زباله ها

قاره ای به نام «زباله دان بزرگ اقیانوس آرام» در این مکان وجود دارد که از زباله های دریایی شناور درست شده است. وسعت این سرزمین بیش از ۲ برابر کشور آمریکا برآورد می شو

د.۵- حمل و نقل نفت

از هر ۱ میلیون تن نفتی که حمل می شود، ۱ تن آن به درون اقیانوس ها می ریزد

.۶- چین

چین آلوده ترین کشور جهان به شمار می رود. نفس کشیدن در پکن پایتخت این کشور، معادل با کشیدن ۲۱ نخ سیگار در روز است.

۷- آلودگی آب ها

هند از این نظر آلوده ترین کشور جهان است. بیشتر زباله های این سرزمین درون رودخانه گنگ ریخته می شوند. این رود مکانی مقدس برای مردم هند به شمار می رود.

۸- نوشیدن آب های آلوده

هر ۸ ثانیه، یک کودک به خاطر نوشیدن آب های آلوده جان خود را از دست می دهد

.۹- رودخانه روسیه

دریاچه کاراچای که در کشور روسیه قرار دارد، آلوده ترین دریاچه جهان (مواد رادیو اکتیو) شناخته می شود.۱۰- آلودگی شدید و محدود شدن فضای شنا

۴۰ درصد دریاچه های ایالات متحده به قدری آلوده هستند که نمی توان در آن ها به شنا، ماهیگیری و یا دیگر فعالیت های آبی پرداخت

۱۱- حشره کش ها

بیش از ۱۰۰ نوع آفت کش در هوا، آب و یا خاک وجود دارند که می توانند نوزاد های ناقص، تغییرات ژنتیکی و یا سرطان را به وجود بیاورند

۱۲- ماشین ها

بیش از ۵۰۰ میلیون دستگاه خودرو در جاده های جهان تردد می کنند. این رقم می تواند طی سال های آینده به ۱ میلیارد عدد نیز برسد

.۱۳- دیوار بزرگ آلودگی

دیوار بزرگ چین در تصاویر ماهواره ای نمایان نیست، در حالی که آلودگی این کشور به خوبی مشاهده می شود

۱۴- ماهی ها

ماهی هایی که در آب های آلوده زندگی می کنند، احتمالا حس بویایی خود را از دست خواهند داد

۱۵- افزایش بارش برف

مطلاعات نشان می دهند که بین افزایش آلودگی در کشور چین و بیشتر شدن بارش برف در شهر کالیفرنیای آمریکا، رابطه وجود دارد

۱۶- ماشین ها زمانی به عنوان راه حل رفع آلودگی شناخته می شدند

در اویل قرن بیستم میلادی، اسب ها آلودگی زیادی (مدفوع) ایجاد می کردند. در آن زمان، خودرو ها به عنوان جانشینی مناسب و سبز شناخته می شدند.

10 اتفاق مهم و چالش‌برانگیز در حوزه محیط زیست

فهیمه حسن‌میری: دوستدار محیط زیست، طرفدار حمایت از حقوق حیوانات، پیگیر اخبار زیست‌محیطی و اهل رعایت و همکاری با انجمن‌های محیط زیستی باشیم یا نباشیم، زندگی‌مان به صورت مستقیم و غیرمستقیم به سالم بودن محیطی که در آن زندگی می‌کنیم پیوند خورده است. کم‌توجهی مردم عادی و مسئولان به محیط زیست و گم شدن این مسائل در بین دغدغه‌های روزانه، شرایطی را پیش می‌آورد که حالا با آن درگیریم. بروز انواع بیماری‌ها، مختل شدن فعالیت‌های روزمره، کم شدن کیفیت زندگی و بسیاری از تبعات دیگر، حاصل سال‌ها کم‌توجهی به این مقوله بوده است. با توجه به این که علاوه بر مردم، دولت‌ها نقش مهمی در بهبود بخشیدن یا بدتر کردن چنین شرایطی دارند، در این گزارش مروری داریم بر بعضی از مهمترین و جنجالی‌ترین اتفاق‌های محیط زیستی در دولت دهم؛ هرچند به اعتقاد کارشناسان محیط زیست آسیب‌ها، خطرات و لطماتی که محیط زیست در این سال‌ها دیده بیشتر از این است که در یک گزارش گنجانده شود

1: ماجرای فروش پارک پردیسان

سازمان حفاظت محیط زیست در اسفندماه سال 89 از هیات دولت مصوبه‌ای دریافت کرد که به این سازمان اجازه می‌داد با حفظ منافع مردمی، پارک پردیسان را بفروشد. با این که سازمان حفاظت محیط زیست بارها وجود این مصوبه را تکذیب کرد و آن را یک خبر دروغ خواند، اما انتشار عکس آن در خبرگزاری‌ها بر این موضوع صحه گذاشت. بعد از آن، اعضای شورای شهر تهران نگرانی خود از وجود این مصوبه را اعلام کردند و برای جلوگیری از فروش این پارک، از دولت به دیوان عدالت اداری شکایت کردند. بعد از انتظارهای فراوان و نگرانی از سرانجام این پارک، اقدام شورای شهر نتیجه‌‌بخش بود و دیوان عدالت اداری به لغو مصوبه دولت رای داد.

یکی از مشکلات زیست‌محیطی که پیش از این هم وجود داشت ولی در سال‌های اخیر شدت گرفت، گردوغبار شدید در شهرهای جنوبی و غربی کشور بود که گاهی تا حدی زیاد می‌شد که زندگی روزانه مردم را هم با مشکل مواجه می‌کرد. این معضل در حالی روز به روز ابعاد بیشتری گرفت که اگر مسئولان برای آن اهمیت بیشتری قائل بودند و راهکارهای مدبرانه‌ای در نظر می‌گرفتند بخش زیادی از آن رفع می‌شد چرا که درست است که به گفته آنها، بخش زیادی از این مشکل از کشورهای همسایه ناشی می‌شود اما به گفته کارشناسان محیط زیست از طرفی با همکاری با آن کشورها و مالچ‌پاشی و از طرف دیگر با رسیدگی به وضعیت تالاب‌های در حال خشک شدن کشور خودمان، امکان کاهش این میزان گرد و غبار وجود داشت. این بی‌توجهی به مساله ریزگردها تا حدی بود که در سال 91 بر خلاف سال 90 که صد میلیارد تومان اعتبار برای مهار ریزگردها و ساماندهی تالاب‌ها و دریاچه‌ها بودجه اختصاص داده شده بود ردیف بودجه خاصی برای این مباحث در نظر گرفته نشد.

2: گردوغبار در شهرهای جنوبی و غربی 

3: کاهش بودجه محیط زیست

در شرایطی که محیط زیست با مشکلات زیادی مواجه است و در آخرین رتبه‌بندی معتبر بین‌المللی اعلام شد ایران در جایگاه صد و چهاردهم از بین 130 کشور قرار گرفته، انتظار می‌رفت برای کاهش این مشکلات و به دست آوردن جایگاه بهتر بودجه بیشتری به محیط زیست اختصاص پیدا کند. با این حال آنچه اتفاق افتاد این بود که بودجه محیط زیست در سال 92 با کاهشی 30 درصدی مواجه شد. کاهشی که اگرچه در مجلس مورد موافقت قرار گرفت، اما مجلسی‌ها دیر ارائه شدن لایحه بودجه از طرف دولت و همکاری نکردن سازمان محیط زیست برای بررسی‌های همه‌جانبه این موضوع را به عنوان مقصر معرفی می‌کنند به طوری که به گفته آنها سازمان محیط زیست در لایحه جدید طرح جدیدی درخصوص کاهش آلودگی هوا و احیای دریاچه ارومیه ارائه نداد و همچنین ردیف بودجه جلوگیری از آلودگی هوا نسبت به سال گذشته ۳۹ درصد کاهش یافت.

4: آلودگی هوا در شهرهای بزرگ و صنعتی

یکی از مهمترین چالش‌های محیط زیستی اخیر در سال‌های اخیر، آلودگی هوا بوده است. موضوعی که نه تنها در تهران شدت گرفت، بلکه پایش به شهرهای بزرگ و صنعتی مانند مشهد، اصفهان و اراک هم باز شد. طبق استانداردهای جهانی، آلودگی هوا در هر شهر فقط یک بار در سال می‌تواند از حد مجاز فراتر رود، با این حال ساکنان شهرهای بزرگ در ایران، روزهای زیادی از سال را به خانه‌نشینی دعوت شدند. با این که سال به سال و مخصوصا با شروع فصل سرما، آلودگی هوا شدت می‌گرفت و پزشکان و متخصصان نسبت به عوارض زندگی در چنین فضایی هشدار می‌دادند و مردم منتظر اقدام اساسی از طرف مسئولان برای حل یا کاهش این بحران بودند، تنها کاری که انجام شد ارائه طرح‌های بی‌ثمری بود مانند آبپاشی بر فراز شهر، تعطیلی چند روزه مدارس و اداره‌ها، طرح زوج یا فرد کردن خودروها و ...

5: مصوبه بهره‌برداری از معادن در مناطق حفاظت شده

در آخرین روزهای سال 91 خبری از مصوبه هیات وزیران رسید مبنی بر این که از سازمان حفاظت از محیط‌ زیست کشور خواسته تا معادن موجود در محدوده مناطق حفاظت شده را برای واگذاری به مردم شناسایی کند. این خبر با این که جای تعجب فراوان داشت که مگر مسئولان معنای واژه "مناطق حفاظت شده" را نمی‌دانند، اما اولین مورد از این دست تصمیمات نبود. در سال 88 هم شورای عالی محیط زیست مصوبه‌ای داشت مبنی بر این که محدودیت‌هایی که تا قبل از آن برای این مناطق درنظر گرفته می‌شد، تا حدودی برداشته شد و وزارتخانه‌های متعددی چون وزارت راه، مسکن و دفاع و حتی سازمان گردشگری حق ورود به آن و اجرای برنامه‌های خود را پیدا کردند. اما با مصوبه جدیدی که داده شد، این نگرانی پیش آمد که دیگر فرقی بین مناطق حفاظت شده و مناطق عادی وجود نداشته باشد و کم‌کم بهره‌برداری از معادن، فعالیت‌های راه‌سازی و گردشگری را هم به آنجا باز کند. این در حالی است که به گفته کارشناسان محیط زیست، این مساله در هیچ جای دنیا سابقه ندارد و حتی اگر مناطقی که قرار است از آنها حفاظت شوند هم معدن داشته باشند بعد از قرار گرفتن تحت این عنوان هیچ مجوزی برای اکتشاف در معادن آنها صادر نمی‌شود.6: افت سطح آب‌های زیرزمینی

افت سطح آب زیرزمینی یکی از مسائلی است که شاید مردم عادی توجه کمتری به آن داشته باشند و از اهمیت آن و عواقبی که می‌تواند داشته باشد بی‌خبر باشند، اما در این میان توقعی که از مسئولان و کارشناسان محیط زیست می‌رود این است که نسبت به این مسائل حساس باشند، توقعی که چندان هم برآورده نشده چرا که به جای انجام اقداماتی برای پیشگیری یا رفع این مشکل، دست به اقداماتی زده شد که این مشکل را چندبرابر کند. آمارها نشان می‌دهد آب‌های زیرزمینی در ایران به‌خصوص در دشت اصفهان، یزد، کرمان و جنوب خراسان منفی است یعنی میزان برداشت از این سفره‌ آب‌های زیرزمینی بیش از مقدار و توانایی آن‌هاست. افزایش بی‌رویه برداشت از آب‌های زیرزمینی تهران هم طوری است که به گفته کارشناسان، تا 10 سال دیگر، چیزی به عنوان سفره آب زیرزمینی در تهران وجود نخواهد داشت و علاوه بر تهران، زمین‌های شهریار، ری و دشت‌های ورامین هم در حال فرونشستن هستند. با این حال، کاری که انجام شد این بود که نمایندگان مجلس طرحی را به تصویب رساندند که بر اساس آن وزارت نیرو مکلف شد برای چاه‌های آب کشاورزی فعال فاقد پروانه بهره‌برداری واقع در دشت‌های ممنوعه آبی پروانه صادر کند؛ تصمیمی که اگر چه مورد انتقاد وزارت نیرو و فعالان محیط زیست واقع شد اما این اعتراض‌ها برای تصویب نشدن آن فایده‌ای نداشت.7: سد گتوند 

در شرایطی که کارشناسان محیط زیست بارها بر تاثیرات مخرب ساخت بی‌رویه سد هشدار دادند، اما مسئولان با بی‌توجهی هرچه بیشتر به این هشدارها، راهی را که در پیش گرفته بودند ادامه دادند. یکی از پروژه‌هایی که انجام گرفت و تبعاتش هم طولی نکشید که پیدا شود، ساخت سد گتوند بود؛ سدی که با افتتاح آن یک فاجعه اجتماعی و زیست‌محیطی شکل گرفت و زندگی40 هزار روستایی را تحت‌الشعاع قرار داد. در کنار تهدید تمدن چندهزار ساله ایران بر اثر ساخت این سد، زیرآب رفتن 35 روستا همراه با آوارگی و بیکاری 40 هزار روستایی نتیجه‌ای بود که ساخت این سد به همراه داشت. این مشکلات به قدری بود که درنهایت، با تلاش‌ها و هشدارهایی که داده شد، سازمان بازرسی کل کشور دستور تخلیه سدگتوند را صادر کرد.8: کشتار خرس‌های سمیرمی

کشتار و سلاخی سه قلاده خرس در سمیرم‌ که دیدن تصاویر آن دل هر کسی را به درد می‌آورد، اتفاقی بود که سال گذشته افتاد و نه تنها دوستداران محیط زیست بلکه عموم افراد جامعه را متاسف کرد و منتظر برخورد دستگاه‌های قضایی با این افراد بودند. سرانجام جلسه دادگاه متهمین برگزار شد و هر کدام از متهمین به ۱۸ ماه حبس تعزیری و ۵ سال محرومیت از شکار و حمل اسلحه شکاری محکوم شدند. این حکم در حالی صادر شد که به عقیده بسیاری از طرفداران محیط زیست، قوانین ما باید مجازات‌های بیشتری برای خاطیان محیط زیست و شکار غیرمجاز حیوانات در نظر بگیرد چرا که در غیر این صورت باز هم شاهد چنین رفتارهایی خواهیم بود.

9: خشک شدن تالاب‌ها

مدیریت نادرست منابع آبی، نگرانی جدی را درباره خشک شدن تالاب‌ها به وجود آورده است. بختگان، پریشان، هامون، گاوخونی و گندمان علاوه بر این که با تهدیدهای جدی مواجه هستند، اگر به موقع فکری برایشان نشود، خودشان می‌توانند تهدیدهایی جدی محسوب شوند. مساله اینجاست که با همه اینها و در چنین شرایط بحرانی، در چند سال گذشته نه تنها توجه خاصی به بهبود وضعیت دریاچه‌ها و تالاب‌های در معرض خطر نشد بلکه با مصرف بی‌رویه منابع آّبی، جانمایی غلط سدها و بی‌توجهی به اهمیت حق‌آبه تالاب‌ها، وضعیت این منابع طبیعی رو به وخامت هم رفت.

10: وبالاخره اوضاع بحرانی دریاچه ارومیه

دریاچه ارومیه که حالا دیگر همه با شنیدن نام آن برایش دل‌ می‌سوزانند و از آنچه بر این جاذبه طبیعی کشورمان گذشته، اظهار تاسف می‌کنند، هنوز هم روزهای سختی را پشت سر می‌گذارد. هم‌اکنون دوسوم این دریاچه خشک و تبدیل به شوره‌زار شده و این امر به این معنی است که عمق متوسط این دریاچه به شدت کاهش یافته به طوری که در ابتدا عمق متوسط این دریاچه برابر 14 متر بود اما عمق متوسط این دریاچه در شرایط فعلی 2متر است. به عقیده کارشناسان، در صورت خشک شدن این دریاچه هوای معتدل منطقه به هوای گرمسیری با بادهای نمکی تبدیل خواهد شد و بارش باران نمک در استان‌های همجوار آن، منجر به آواره شدن چندین میلیون نفر می‌شود. با همه این هشدارها و حتی با اعتراضی که در سال 90 نسبت به وضعیت بحرانی این دریاچه انجام شد و در مواردی این قضیه رنگ و بوی سیاسی هم گرفت،‌ اما باز هم اقدامی اساسی برای بهبود وضعیت آن شاهد نبودیم و طرح‌های مختلفی که برای نجات این دریاچه مطرح شد همگی بی‌فایده بودند از جمله باروری ابرها، انتقال آب از طریق رودخانه‌هایی مانند ارس به دریاچه ارومیه و جلوگیری از ادامه برداشت‌های غیرمجاز آب از طریق چاه‌ها. در حالی که هیچکدام از این کارها تا کنون درمانی برای وضعیت وخیم این دریاچه بیمار نبوده‌اند، در آخرین روزهای کاری دولت، احمدی‌نژاد به وزارت نیرو دستوری داد مبنی بر استفاده از همه ظرفیت‌ها و امکانات برای جلوگیری از ادامه روند خشکی در دریاچه ارومیه. او در جریان سفر هیئت دولت به آذربایجان غربی تاکید کرد که دولت نگاه ویژه‌ای به احیاء و بهبود وضعیت این دریاچه دارد و در این زمینه اجرای پروژه‌‌هایی را آغاز کرده و دستور داده برای نجات این دریاچه اقدام شود؛ دستوری که بعید است ظرف این مدت کوتاه بتواند کوتاهی‌های این چند سال را جبران کند

منبع: 

https://www.khabaronline.ir/detail/304488/society/environment

درمان ریزگردهای خوزستان آب است و بس

یک فعال محیط زیست گفت: وقتی از اهواز به سمت جنوب خوزستان حرکت می‌کردیم، این مناطق همه آبگیر فصلی و علفزار بود که امروز دیگر وجود ندارند و این پاسخ معمای ریزگردهای داخلی خوزستان است.

یک فعال محیط زیست در تشریح وضعیت منابع آبی در خوزستان به خبرنگار مهر گفت: کارون زمانی سالانه بیش از ۳۰ میلیارد متر مکعب آورد آب به خوزستان داشت که این آب برای کارون و تمدن انسانی کارون و محیط طبیعی خوزستان و کارون شریان واقعی حیات بود و سبب شد در خوزستان بشر برای اولین بار کشاورزی کند و اکوسیستم‌های متنوعی از علفزار تا آبگیر سالانه و هور و تالاب ایجاد شود.

کرامت حافظی افزود: در مورد اهمیت هورها و تالاب‌ها در سالهای اخیر صحبت شده و همگان به اهمیت آنها مخصوصا برای کنترل ریزگردها پی برده اند. هر چند در عمل، اقدامات صورت گرفته همچنان در جهت نابودی هورها و تالاب‌های خوزستان است اما اهمیت آنها در کنترل ریزگرد بر کسی پوشیده نیست.

وی تاکید کرد: این در حالی است که در مورد اکوسیستم علفزار و آبگیرهای فصلی و دشت‌های سیلابی خوزستان کمتر صحبت می‌شود؛ جلگه خوزستان که میزبان طبیعی و خدادادی کارون و مارون و کرخه و زهره بوده همواره وابسته به آبگیرهای فصلی و سیلاب‌ها و سیراب شدن علفزار ها بوده است و تا زمانی که آب بود و علف بود خبری از ریزگرد در دشت ها و آبگیرهای فصلی نبود. آب سالی یک یا چند بار در دشت های وسیع خوزستان حتی با عمق چند سانتیمتر گسترده بود. به طوری که وقتی از شهر اهواز به سمت جنوب خوزستان حرکت می‌کردیم، کل سرزمین را پوشیده از آب می دیدیم. این مناطق، نه تالاب و هور، بلکه آبگیر فصلی و علفزار بود که امروز دیگر وجود ندارند و این پاسخ معمای ریزگردهای داخلی خوزستان است. دردی که درمان آن آب است و بس.

حافظی تصریح کرد: امروز به علت تغییرات اقلیم شدید بارش‌ها در زاگرس مرکزی در استان چهارمحال بختیاری بسیار کم شده است و این استان حالا جزو ده استان خشک کشور به حساب می‌آید. کارونی که زمانی ۳۰ تا ۴۰ میلیارد متر مکعب آورد آب به خوزستان داشت حالا سالانه حدود ۵ تا ۱۰ میلیارد متر مکعب آورد دارد که این به خودی خود فاجعه‌ای است. حالا در چنین شرایطی به جای صورت دادن اقداماتی عقلانی و منطقی، با انتقال آب کمر به تشدید این بحران بسته‌ایم. آن هم انتقال آب برای مصرف غیرشرب. ده ها و صدها کارخانه و کارگاه آب‌بر در سال‌های اخیر در فلات مرکزی تاسیس شده‌اند و فهرست بلندبالایی در صف افتتاح هستند. اقداماتی که بر برنامه انتقال آب از سرشاخه های کارون آن هم در اوج بی‌آبی منطقه استوار است.

این فعال محیط زیست افزود: بزرگترین کارخانه‌های آب‌بر خاورمیانه از فولاد تا پتروشیمی در اصفهان و یزد و کرمان با تکیه بر آب سرشاخه‌های کارون شکل گرفته و در حال گسترش هستند، به طوری که هفتمین مورد انتقال آب سرشاخه‌های کارون یعنی اجرای طرح  تونل سوم کوهرنگ با هزینه صنایع فولاد اصفهان هم‌اکنون در اوج بی‌آبی کارون در حال انجام است. آن هم در حالی که مسئولان فولاد اصفهان اعلام می‌کنند فولاد اصفهان تا کنون هرگز منفعت اقتصادی نداشته و قیمت فروش محصولات فولادی همواره کمتر از هزینه تولید بوده چرا که هزینه تولید با آب انتقالی بین حوضه‌ای  بسیار بالاست.

وی تاکید کرد: افزایش هزینه تولید در نتیجه انتقال آب بین حوضه‌ای را هیچ عقل سلیمی نمی‌پذیرد. اما متاسفانه هم صنعت و هم کشاورزی با انتقال پرهزینه آب کارون به فلات مرکزی انجام می‌شود و این یک فاجعه اقتصادی است. اما موضوع دیگر این است که در سالهای اخیر زاگرس مرکزی کم‌آب‌تر از همیشه شده هر ساله تولید آب در آن کاهش می‌یابد. به طوری که نه سهم کارون را تامین می‌کند و نه از پروژه‌های انتقال آب دردی دوا می‌کند. همین سبب شده تونل‌های انتقال آب  بسیار کمتر از ظرفیت شان تولید آب داشته باشند و تجربه‌ای شکست‌خورده به حساب بیایند. حالا سوال اینجاست که آیا در چنین شرایطی باید تونل‌های انتقال آب را افزایش داد و با اجرای طرح  تونل سوم کوهرنگ آخرین جرعه‌ها را هم از لب خشکیده کارون برید؟

این فعال محیط زیست ادامه داد: کارون امروز با آوردی که به شدت کاهش یافته به جویی نحیف بدل شده که حتی توان راه یافتن به دریا را هم ندارد و حالا این آب دریا است که وارد مسیر کارون می‌شود. به طوری که مسیر کارون در خرمشهر و بهمنشیر که از انشعابات کارون است امروز از آب دریا پر است: آب شوری که نه قابل شرب است نه قابل استحمام و نه مناسب کشاورزی. متاسفانه امروز خیلی زودتر از آنچه پیش‌بینی شده بود شاهد مرگ کارون هستیم. حالا باید پرسید آیا هنوز هستند کسانی که به نظم طبیعت و آفرینش کارون بی‌اعتمادند و می‌گویند آب نباید به خلیج فارس برود؟ آیا اشخاصی مثل آقای عیسی کلانتری هنوز مدعی هستند کارون آب مازاد دارد؟

حافظی تاکید کرد: وضع کارون آنقدر بحرانی است که دولت دیگر آن را برای شرب مناسب نمی‌داند و برای اهواز و خرمشهر و آبادان به دنبال طرح انتقال آب نابودگر دیگری از دز و کرخه است که این معنایی به جز پذیرفتن مرگ کارون از سوی دولت ندارد. جالب آنکه با همه این مشکلات دولت هنوز در حال انتقال آب سرشاخه های کارون است. شش سرشاخه کارون هر ساله انتقال داده می شود. تونل اول کوهرنگ در سال ۳۲ و تونل دوم کوهرنگ در سال ۶۷ بخشی از آب ارتفاعات کوهرنگ و زردکوه را به اصفهان و یزد انتقال داده بودند، چشمه لنگان، خدنگستان، کمال‌صالح و کوچری به قمرود دیگر سرشاخه‌های کارون هستند که بطور کامل انتقال یافته‌اند و حالا با آبگیری سد تونل سوم که هفتمین انتقال ویرانگر آب سرشاخه‌های کارون است تمام آورد آب زردکوه و کوهرنگ در اوج بی‌آبی، تغییرات اقلیمی و گرمای روزافزون خوزستان و در نتیجه در اوج نیاز طبیعی مردم خوزستان به آب کارون از دست خواهد رفت.

وی اعلام کرد: دولت اجرای طرح تونل سوم کوهرنگ که هفتمین انتقال آب سرشاخه‌های کارون است را از نوروز امسال آغاز کرده است حتی پیش از آنکه سد آن ساخته شود. استاندار اصفهان هم اعلام کرده است با تمام تجهیزات و حدود ۵۰۰ نیرو برای آبگیری سد تونل سوم کوهرنگ تا ۱۸ ماه دیگر کارگاه سد کوهرنگ سوم را تجهیز کرده است و هزینه آن را صنایع فولاد اصفهان می‌پردازد.

حافظی هشدار داد: اگر سد کوهرنگ سوم آبگیری شود دیگر آب یخچال ها و برف چال‌ها و ارتفاعات کوهرنگ و زردکوه  بطور کامل و همیشگی از کارون دریغ خواهد شد و این بزرگترین فاجعه برای خوزستان است که مرگ ابدی کارون را رقم خواهد زد. سد کوهرنگ، شاهرگ اصلی کارون را  که هویت، حیات و آب را از کوهرنگ گرفته قطع خواهد کرد تا نسل‌های آینده ایران، کارون را به عنوان نمادی از کفران نعمت پیشینیانشان بدانند و ما امروز شاید آخرین نسلی باشیم که بتوانیم جلوی نابودی ابدی کارون را بگیریم که اگر نگیریم و در انتقال آب ها برای صنعت و کشاورزی تجدیدنظر نکنیم فاجعه آب شرب آبادان و خرمشهر روز به روز بزرگتر شده و بحران ریزگردهای داخلی خوزستان روز به روز بغرنج‌تر می‌شود چه آنکه هم اکنون خوزستان از نظر بیماری‌های مرتبط با آب و هوا یعنی بیماری های آمیبی و تنفسی در صدر استان‌های کشور است. از سوی دیگر، کاهش آورد آب کارون بحران شدید معیشتی برای کشاورزان خوزستان که زادگاه کشاورزی در دنیا است ایجاد کرده است. بحران‌هایی که حکایت از آن دارد که خوزستان در سایه سوء مدیریت‌ها و بی‌کفایتی‌ها علاوه بر نابودی محیط زیست طبیعی با نابودی جامعه انسانی روبه‌رو است.

منبع: mehrnews.com/news/4336288

آلودگی واحدهای چرم‌سازی یکی از مسائل مهم زیست محیطی قرچک است

قرچک- فرماندار قرچک گفت: آلودگی واحدهای چرم‌سازی یکی از مسائل مهم زیست محیطی قرچک است.

به گزارش خبرنگار مهر، مسعود مرسلپور بعد ازظهر سه شنبه در جلسه کارگروه مدیریت پسماند قرچک که با حضور کیومرث کلانتری مدیرکل سازمان حفاظت محیط زیست در اداره حفاظت محیط زیست این شهرستان برگزار شد طی سخنانی اظهار داشت: بسیار خوشحال هستیم که امروز اداره حفاظت محیط زیست قرچک راه اندازی شده است چرا که در گذشته هر مشکلی که در خصوص محیط زیست این شهرستان وجود داشت باید به ورامین مراجعه می شد اما امروز با لطف خدا همه شهرستان های استان تهران از این نعمت بهره مند هستند.

مرسلپور در ادامه افزود: با توجه به اینکه قرچک تحت تأثیر آلودگی‌های ناشی از شهر تهران، ری و اسلامشهر قرار دارد آلودگی زیادی در این زمینه را شامل می شود.

وی با اشاره به اینکه با راه اندازی این مجموعه در قرچک گام‌های مهم و مؤثری در حوزه محیط زیست برداشته شده است گفت: یکی از مهم‌ترین موضوعات زیست محیطی شهرستان بحث آلودگی واحدهای چرم‌سازی است.

فرماندار قرچک بیان داشت: واحدهای چرم سازی سبب آلودگی های زیاد برای محیط زیست قرچک شده اند که با تلاش های موثر مسئولین اداره حفاظت محیط زیست ورامین و برخوردهای صورت گرفته از سوی دادستانی شاهد مرتفع شدن این مشکلات بوده ایم و امیدواریم نتیجه این اقدامات را با راه اندازی این اداره به صورت عینی بیشتر و بهتر مشاهده کنیم.

منبع: mehrnews.com/news/4356259

سایه مرگ بر سر جاده چالوس

کرج - انتقال تونلی آب رودخانه کرج به پایتخت ماجرای طرحی است که هر از چند گاهی موجی از نگرانی‌ها را به راه می‌اندازد، طرحی که در صورت اجرای نادرست مرگ جاده چالوس را رقم می‌زند.

خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: شانزدهم بهمن‌ماه سال یک هزار و سیصد و نودوپنج، حسین محمدی مدیرکل وقت حفاظت محیط‌زیست استان البرز از تست انتقال تونلی آب رودخانه کرج به تهران آن‌هم با اجازه مسئولان البرزی خبر داد و ضمن تشریح آخرین وضعیت پروژه گفته بود عملیات اجرایی به پایان رسیده است.

مدیرکل وقت حفاظت محیط‌زیست استان البرز تأکید کرده بود که در تست انتقال آب سعی شده حق آبه رعایت تا صدمه‌ای متوجه رودخانه کرج نشود.

اما تست انتقال تونلی آب رودخانه کرج به پایتخت آن‌هم با اجازه مسئولان البرزی واکنش‌های زیادی در پی داشت؛ طرحی که به گفته بسیاری از صاحب‌نظران اگر بدون توجه به وضعیت حق آبه رودخانه اجرا شود مرگ جاده چالوس و چه‌بسا کرج رقم می‌خورد. 

بسیاری بر این باور هستند؛ انتقال آب رودخانه کرج فجایع غیرقابل جبرانی به دنبال دارد زیرا این رودخانه تنها منبع سطحی تغذیه‌کننده سفره‌های زیرزمینی دشت کرج است و اجرای این طرح باعث کاهش محسوس سفره‌های آب زیرزمینی خواهد شد، همچنین ماهی قزل‌آلای خال قرمز یکی از منحصربه‌فردترین ماهی‌های دنیا مهم‌ترین خواستگاه‌اش رودخانه کرج است که با انتقال آب زیستگاه‌اش به برهوت تبدیل خواهد شد.

بهانه مجریان طرح آلوده شدن آب رودخانه کرج توسط واحدهای گردشگری و منازل مسکونی استاما؛ در ادامه باید گفت آب رودخانه کرج به تهران در شرایط فعلی نیز انتقال می‌یابد اما از انتهای مسیر این رودخانه یعنی بیلقان - کرج، اما طرح انتقال تونلی آب کرج به تهران از سد امیرکبیر پروژه‌ای است که آب رودخانه را از خروجی سد توسط تونل به تهران انتقال می‌دهد و بیش از ۳۰ کیلومتر از این رودخانه منحصربه‌فرد را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

اگرچه بهانه مجریان این طرح آلوده شدن آب رودخانه توسط واحدهای گردشگری و منازل مسکونی است که به فرض صحیح بودن این ادعا می‌توان با درصدی از هزینه‌های میلیاردی یک خط لوله فاضلاب در حاشیه رودخانه احداث و نسبت به ایمن‌سازی کیفیت و سلامت آب اقدام کرد.

با احداث این تصفیه‌خانه حداکثر تا آخر سال کار انتقال آب رودخانه کرج به تهران از طریق تونل آغاز خواهد شدداود نجفیان مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان البرز به‌تازگی از اتمام ساخت تونل انتقال آب رودخانه کرج به تهران خبر داد و گفت: انتقال تونلی آب رودخانه کرج به تهران باید به‌گونه‌ای باشد که به اقتصاد و محیط‌زیست رودخانه لطمه‌ای وارد نشود.

وی در خصوص آخرین وضعیت تونل انتقال آب رودخانه کرج به تهران، گفت: ساخت این تونل به پایان رسیده اما هنوز تصفیه‌خانه شماره شش این پروژه تکمیل‌نشده است.

مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان البرز اضافه کرد: با پایان این تصفیه‌خانه حداکثر تا آخر امسال کار انتقال آب رودخانه کرج به تهران از طریق تونل آغاز خواهد شد.

موج نگرانی‌ها از انتقال آب رودخانه کرج به پایتخت

نجفیان در خصوص تبعات زیست‌محیطی که تونل انتقال آب می‌تواند برای جاده چالوس و  پایین‌دست تونل داشته باشد، گفت: ما نگران این موضوع هستیم.

وی در خصوص وضعیت حق آبه رودخانه کرج، گفت: برآورد حق‌آبه رودخانه کرج به محیط‌زیست واگذارشده و این سازمان با انجام یک پژوهش برآوردی از میزان حق‌آبه کرده است.

اما وضعیت حق آبه رودخانه کرج پس از اجرای این پروژه را از حمیدرضا لشگری رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست شهرستان کرج جویا شده‌ایم. وی بابیان اینکه انتقال آب از یک حوزه آبریز به حوزه آبریز دیگر امری کارشناسی نیست، اظهار کرد: به عقیده کارشناسان حوزه آبریز و محیط‌زیست دنیا، انتقال آب به صلاح اکوسیستم‌های آبی، محیط‌زیست، گونه‌های گیاهی، جانوری و مردم نیست.

رئیس حفاظت محیط‌زیست شهرستان کرج به خبرنگار مهر گفت: سازمان‌های بین‌المللی مربوط به محیط‌زیست مخالف اکید انتقال آب از یک حوزه آبریز به حوزه دیگر هستند، حالا آب رودخانه کرج قرار است توسط تونلی که از شش سال پیش حفاری‌شده به تهران انتقال یابد، این موضوع از ابتدا تا انتها مسبب ایجاد مشکلاتی برای محیط‌زیست استان و منطقه البرز مرکزی خواهد شد.

لشگری بابیان اینکه احداث تونل انتقال آب خود موجب ایجاد آثار زیانباری برای محیط‌زیست کرج شده است، گفت: حالا که کار تونل به اتمام رسیده، نوبت به آبگیری می‌رسد که اگر به این مهم توجه ویژه‌ای نشود رودخانه کرج خشک خواهد شد.

پیش از آبگیری تونل انتقال آب از کرج به تهران، باید حق آبه رودخانه تعیین و تکلیف شودرئیس حفاظت محیط‌زیست شهرستان کرج بابیان اینکه عملیات اجرایی تونل انتقال آب در دولت یازدهم به پایان رسیده است، گفت: اینکه تاکنون تونل آبگیری نشده به دلیل مخالفت محیط‌زیست نیست بلکه به دلیل تمام نشدن عملیات اجرایی تصفیه‌خانه‌ تهران است تا آب انتقال‌یافته از کرج در آنجا تصفیه و بعد به شبکه آبفای شهری انتقال یابد.

لشگری بابیان اینکه میلیاردها تومان برای حفر تونل انتقال آب هزینه شده است، گفت: نباید به مسائل حاشیه‌ای پرداخته شود زیرا تصمیم اتخاذ و آب رودخانه کرج توسط این تونل به تهران انتقال می‌یابد اما باید مسئولان مربوطه به‌حق آبه رودخانه کرج توجه ویژه‌ای داشته باشند زیرا هرگونه بی‌توجهی باعث از بین رفتن این رودخانه دائمی خواهد شد.

وی بابیان اینکه پیش از آبگیری تونل انتقال آب، باید حق آبه رودخانه کرج تعیین و تکلیف شود، گفت: پیش از حفاری این تونل مسئولان مربوطه اذعان کردند که حق آبه رودخانه کرج را تخصیص می‌دهند و در این راستا نیز اعداد و ارقامی اعلام شد.

آب طی ۱۲ ماه سال باید به‌صورت مداوم به رودخانه کرج اختصاص یابد تا اکوسیستم به خطر نیفتدرئیس حفاظت محیط‌زیست شهرستان کرج ادامه داد: این اعداد و ارقام از نظر سازمان محیط‌زیست قابل‌قبول نبوده به همین منظور قرار شد که مطالعاتی در این خصوص انجام شود تا بدانیم حق آبه اعلام‌شده برای رودخانه کافی است یا خیر. این موضوع در سفر رئیس وقت سازمان محیط‌زیست دولت یازدهم مصوب شد، حالا پس از دو سال مطالعات به پایان رسیده و طی دو هفته آینده در یک جلسه توجیهی با دستگاه‌های مرتبط اعلام می‌شود.

لشکری با اشاره به اهمیت چگونگی تأمین حق آبه و میزان آب رودخانه کرج، خاطرنشان کرد: آب باید طی ۱۲ ماه سال به‌صورت مداوم به رودخانه اختصاص یابد تا اکوسیستم محیط‌زیست رودخانه به خطر نیفتد.

وی بابیان اینکه آبگیری از رودخانه باید به‌گونه‌ای انجام شود که محیط‌زیست، جوامع محلی و اقتصاد حاشیه رودخانه به خطر نیفتد، گفت: با توجه به شرایط اقتصادی کشور حتی از دست دادن یک شغل نیز زیان‌بار است حالا اگر به نحوه انتقال آب از رودخانه کرج به تهران توجه نشود، مشاغل بسیاری ازجمله مشاغل گردشگری، رستوران‌ها، خدماتی و غیره از بین می‌رود.

رئیس حفاظت محیط‌زیست شهرستان کرج بابیان اینکه رودخانه کرج در جاده چالوس واقع‌شده و یکی از قطب‌های گردشگری کشور محسوب می‌شود، گفت: پیش از آبگیری تونل باید به همه این مباحث به‌صورت ویژه توجه شود تا رودخانه کرج برای همیشه باقی بماند.

mehrnews.com/news/4352370

تولید روزانه ۴ تن پسماند پزشکی غیر بیمارستانی در البرز

حمیدرضا لشگری در گفتگو با خبرنگار مهر، با اشاره به نشستی با معاونت پزشکی دانشگاه علوم پزشکی البرز که در راستای پیگیری مصوبات کارگروه مدیریت پسماند برگزار شده است، اظهار کرد: ۱۷ بیمارستان در استان البرز وجود دارد که دارای دستگاه های بی خطر کننده پسماندهای بیمارستانی هستند و پسماند حاصل از بیمارستان ها پس از بی خطرسازی، دفن می شود.کرج - رئیس اداره حفاظت محیط زیست کرج گفت: روزانه ۴ تن پسماند پزشکی غیر بیمارستانی در استان البرز تولید می شود.

وی در ادامه یکی از مهمترین موارد آلوده کننده و مخاطره آمیز برای محیط زیست را پسماند های پزشکی غیر بیمارستانی اعلام کرد و افزود: پسماند های پزشکی غیر بیمارستانی مربوط به پسماندهای کلینیک ها، آزمایشگاه ها و غیره است. این مراکز به دلیل مقدار کم پسماند امکان نصب دستگاه های بی خطر ساز پسماند ندارند چراکه این دستگاه ها با ظرفیت بالا ساخته شده اند اما این مراکز ممکن است روزانه کمتر از نیم کیلو پسماند داشته باشند.

رئیس اداره حفاظت محیط زیست کرج با اشاره به اعلام دانشگاه علوم پزشکی مبنی بر اینکه ۵ شرکت خصوصی مجوز ایجاد واحد بی خطر سازی پسماند را از دانشگاه علوم پزشکی استان اخذ کرده اند، تصریح کرد: روزانه حدود ۴ تن پسماند پزشکی غیر بیمارستانی در سطح استان تولید می شود که متاسفانه با ریختن آهک روی آنها دفن می شود که این مهم غیر بهداشتی نیست و مخاطراتی برای محیط زیست به همراه دارد.

وی با بیان اینکه اداره محیط زیست پس از پیگیری های انجام شده توسط شرکت های بی خطر کننده پسماند های پزشکی نسبت به اعطای مجوز به آنها اقدام می کند، خاطرنشان کرد: این شرکت ها می توانند با دریافت پسماند پزشکی غیر بیمارستانی نسبت به بی خطرسازی و تحویل آنها به مراکز دفن پسماند اقدام کنند.

منبع: مهر نیوز mehrnews.com/news/4343088

وقتی به صدای طبیعت گوش میکنی، میفهمی که سکوت چقدر ارزش داره

قطعه سکوت

مرد روی صحنه میرود.آرام چهار پایه پیانو را عقب میکشد.روی آن مینشیند.و در پیانو را باز میکند.

چهار دقیقه و سی و سه ثانیه بعد از گشودن در پیانو آرام در را میبندد و بلند میشود.در این دقایق هیچ نتی نواخته نمیشود.تنها چیزی که تماشاگران میشنوند سکوت است. و این میشود معروفترین قطعه موسیقی "جان کیج" هنرمند داداییسم دهه ۵٠ آمریکا!

مردم منتظر شنیدند وقتی به طور عادی به یک کنسرت میروند.آنها سکوت میکنند تا صدای آلات موسیقی را بشنوند اما در قطعه سکوت جان کیج هیچ چیزی نواخته نمیشود.بلکه نوازندگان خود همان تماشاچیان هستند.

او معتقد بود ما آدمها از صداهای اطرافمان غافل شده ایم.بدن ما مثل یک کارخانه تولید اصوات عمل میکند اما گوشهای ما ناتوان از شنیدنش هستند.محیط اطراف ما پر از  انواع صداهاست که هریک میتواند مثل یک قطعه موسیقی جاری باشد.هنر چیزی جدای از خود زندگی نیست.این اشتباه ما آدمهاست که هنر را فراتر از زندگی قرار میدهیم.درواقع هنر در لحظه جاری است.

در قطعه سکوت نوازنده چیزی نمینوازد.آنچه شنیده میشود صداهای محیط است. صداهایی مثل سرفه کردن-حرکت دست و پای فرد تماشاچی-تکان دادن سر-برخورد بالهای مگس-صداهای چوب صندلیها وقتی تماشاچی روی آنها جابجا میشود.... در تمام این ۴:٣٣ دقیقه ما صداهای طبیعت را میشنویم.

وقتی دورتادور ما را سکوت احاطه کند گوشهایمان خود به خود تیز تر میشوند تا کوچکترین جابجایی هوا را ردیابی کنند و این میشود درک همان هنری که جان کیج به دنبالش بود.

ما آدمها باید بپذیریم که در دنیای ماشینی امروز داریم از محیط دور و دورتر میشویم و این یعنی از دست دادن قدرت تبادلمان با طبیعت....

***

جان کیج هنرمند آوانگاردی بود که رشته تحصیلیش به موسیقی مربوط میشد اما بیشتر از موسیقی او به هنر پرفورمنس میپرداخت.قطعه سکوت ۴ دقیقه و سی و سه ثانیه به طول انجامید یعنی ٢٧٣ ثانیه.اما چون ٢٧٣ ثانیه عملا سکوت محض حکمفرماست یعنی  منفی ٢٧٣ ثانیه موسیقی!

٢٧٣- !این عدد ما را به یاد صفر کلوین میندازد که درجه انجماد تمام اجسام است . جان کیج این استعاره را بدین جهت بکار میبرد تا به ما بگوید در ٢٧٣ ثانیه سکوت فضا منجمد میشود تا ما به درونمان برگردیم و به صداهای طبیعت گوش فرا دهیم و یک بار دیگر به خودمان برسیم.زیرا هنر چیزی از ما جدا نیست و هریک از ما خود یک هنرمند است.

منبع؟ پرشین بلاگ

https://biyataberavim.persianblog.ir/NM541JE0vysNwL1p6RRq-%D9%82%D8%B7%D8%B9%D9%87-%D8%B3%DA%A9%D9%88%D8%AA

بانک اطلاعاتی پژوهش های زیست محیطی ایران

بانک اطلاعاتی پژوهش های زیست محیطی ایران توسط مرکز تحقیقات محیط زیست دانشگاه علوم پزشکی تهران راه اندازی شده است تا امکان دست رسی آسان و رایگان سیاست گزاران، مدیران و برنامه ریزان، پژوهش‌گران و سایر فعالان در زمینه‌ی محیط زیست در ایران را به مستندات این حوزه که در کشور تولید می گردد فراهم آورد. این بانک شامل مقالات منتشر شده در مجلات علمی کشور، مقالاتی که از ایران در زمینه‌های مرتبط در مجلات علمی خارج کشور منتشر می‌گردد، مطالب ارایه شده در سمینارها و کنفرانس‌‌های داخلی، پایان نامه های دوره‌ی کارشناسی ارشد و دکترا و طرح های تحقیقاتی می شود. این مرکز از کلیه همکاران و صاحب نظران دعوت می نماید ضمن ارسال نظرات ارزشمندشان در خصوص این بانک اطلاعاتی، چنانچه هر مطلبی در این زمینه دارند که آن را برای ورود در این بانک مناسب میدانند آدرس اینترنتی یا فایل word آن را به آدرس همکارانی که مطالبی در این زمینه دارند که برای ورود به سایت مناسب است، می توانند آدرس اینترنتی یا فایل Word مطلب را به آدرس [e-mail] ارسال نمایند. 

منبع:  http://iranenvex.ir/