جسد خود را تبدیل به درخت کنید

اتفاقی باور نکردنی! از این جسدها، درخت روییده است

از آوریل 2019 واشنگتن استفاده از کمپوست جسد انسان را به‌عنوان کود در ایالات‌متحده آمریکا قانونی اعلام کرد، در نتیجه‌ی وضع این قانون جدید قرار است در سال 2021 میلادی اولین مرکز تولید کود از جسد انسان در جهان در منطقه سودو شهر سیاتل آمریکا افتتاح شود. در لست سکند قصد داریم معرفی کوتاهی از این طرح جنجالی برای شما داشته باشم، پس با ما همراه باشید.

برنامه‌ریزی برای تأسیس این مرکز توسط شرکت طراحی به نام اولسان کاندینگ (Olson Kundig) با همکاری کاترینا اسپادِ (Katrina Spade) به‌عنوان مدیرعامل و بنیان‌گذار شرکت ریکامپوز (Recompose) انجام‌ شده است. طرح اولیه آن‌ها به‌تازگی منتشرشده است و به‌هیچ‌ عنوان شبیه به گورستان‌های عادی نیست.

فضایی که توسط این گروه طراحی‌ شده است، حدود 1700 مترمربع مساحت دارد و به‌صورت فضای باز طراحی شده است. این فضا قرار است به صورتی ساخته شود که سرتاسر آن را فضای سبز با قابلیت جابجایی بپوشاند.

این مرکز کمپوست جسد محفظه‌هایی شش‌ضلعی با ظرفیت قرار دادن 75 جسد انسان را دارا است که اجساد پس از قرارگیری در این محفظه‌ها تا زمان تجزیه شدن نگهداری می‌شوند. محفظه‌ها در کنار هم‌ شکلی شبیه به محل لانه زنبور عسل را شبیه‌سازی می‌کنند و در قسمت وسط نیز مکانی برای برگزاری مراسم پیش‌بینی‌شده است.

اعتقاد بر این است که تولید کود انسانی نسبت به روش‌های سنتی دفن جسد سازگاری بسیار بیشتری با محیط‌ زیست دارد. این روش فعلاً در انتظار ثبت اختراع است و داخل محفظه توسط خورده چوب، یونجه یا نی پر می‌شود. همچنین برای تجزیه بهتر جسد، دما و رطوبت داخل محفظه نیز کنترل می‌شود. درنهایت فقط 30 روز به طول می‌انجامد که بدن در اثر فعالیت میکروبی تجزیه شود. انرژی مورد نیاز برای تجزیه در این روش یک‌ هشتم روش خاکستر کردن است.

پس از تکمیل فرایند کمپوست و کود سازی از جسد انسان، عزاداران می‌توانند این کود و خاک را برای خود نگه‌ دارند و در قسمتی از خاک نزدیک منزل خود استفاده کنند و یا شرکت ریکامپوز با اجازه آن‌ها از کود تولیدی در جنگل‌های جنوب واشنگتن استفاده می‌کند. آیا شما با این طرح موافق هستید؟

منبع: matadornetwork.com

بلیط‌های ۹ یورویی سفر در آلمان

• 
• 
• 

کمتر از یک هفتۀ دیگر، طرح آزمایشی فروش بلیط‌های ۹ یورویی برای انجام سفرهای درون شهر در آلمان به پایان می‌رسد.

این طرح که از اول ماه ژوئن و برای مدت سه ماه به اجرا گذاشته شد، باعث شد که هزینه‌های حمل و نقل ساکنان این کشور بطور قابل توجهی کاهش یابد.

در این مدت حدود ۳۸ میلیون نفر از ساکنان و گردشگران، در سراسر آلمان بلیط‌هایی ۹ یورویی خریداری کردند که هر بلیط برای مدت یکماه اعتبار داشت و می‌توانستند با آنها از تمام اتوبوس‌ها، ترامواها، متروها و قطارهای منطقه‌ای (برای انجام سفرهای کوتاه) استفاده کنند.

خریداران این بلیط‌ها، هم افرادی بودند که قصد استفاده از اتوبوس‌های درون شهری برای رفتن به سوپرمارکت‌ها را داشتند و هم کسانی که از این امتیاز برای انجام سفری یک‌روزه و تقریبا رایگان از مونیخ به سمت مناطق کوهستانی، یا از برلین به سمت سواحل شنی دریای بالتیک استفاده می‌کردند.

برخی نیز از این فرصت، برای انجام یک سفر ریلی مقرون به صرفه به سراسر کشور استفاده کردند.

محبوبیت استفاده از این بلیط‌ها تا به آنجا بوده که بسیاری از سیاستمداران آلمان هم اکنون سعی دارند خود را مبدع یا حامی این طرح معرفی کنند و اولاف شولتس، صدراعظم این کشور نیز اعلام کرد که این طرح «یکی از بهترین ایده‌های ائتلاف حاکم» بوده است.

آخرین مهلت استفاده از مزایای این طرح ۳۱ ماه اوت است و دولت در حال حاضر برنامه‌ای برای تمدید آن ندارد؛ با این وجود از هم اکنون چند پیشنهاد به عنوان ایده‌های جایگزین مطرح شده است.

نتایج مثبت و منفی اجرای طرح

آلمان اولین کشوری نیست که حمل و نقل عمومی رایگان یا تقریباً رایگان داشته، اما بزرگترین کشوری است که تا کنون چنین آزمایشی را انجام داده است. 

دولت همچنین برای عملی کردن این طرح، یک بودجه ۲.۵ میلیارد یورویی برای کمک به شبکه‌های حمل و نقل‌ شهری و منطقه‌ای اختصاص داده بود.

طرح فروش بلیط‌های ۹ یورویی، توسط سبزهای آلمان پیشنهاد شد و بخشی از یک برنامۀ بزرگتر با هدف کاهش مصرف سوخت، مهار تورم و کاهش هزینه‌های زندگی همچنین ایجاد انگیزه برای مردم بود تا خودروهای شخصی خود را کناری بگذارند و به سیستم‌های حمل و نقل عمومی روی آورند.

هنوز خیلی زود است که قاطعانه گفته شود آیا پرداخت چنین هزینه‌ای ارزشش را داشت یا خیر؛ وزیر حمل و نقل آلمان نیز اعلام کرد که گزارش مطالعه گسترده‌ای که دربارۀ تأثیرات فروش بلیط ۹ یورویی در دست انجام است، در ابتدای ماه نوامبر آماده و منتشر خواهد شد.

اما ارزیابی‌های اولیه نشان می‌دهد که طرح به برخی از اهدافش رسیده؛ اگرچه در راه اجرای آن مشکلاتی نیز وجود داشته است. بطور مثال در این مدت فشار قابل توجهی به شبکه راه آهن آلمان وارد شده؛ چراکه تقاضا برای انجام سفرهای ریلی بطور قابل توجهی افزایش یافته است.

به گزارش اداره آمار فدرال آلمان، به لطف این طرح یک پنجم آلمانی‌ها برای اولین بار استفادۀ منظم از سیستم حمل و نقل عمومی را آغاز کرده‌اند و سفرهای ریلی نیز در ماههای ژوئن و ژوئیۀ امسال در مقایسه با دورۀ مشابه در سال ۲۰۱۹ میلادی (قبل از شیوع کرونا) افزایشی ۴۲ درصدی داشته است.

اگرچه کاهشی در میزان استفاده از خودروها دیده نشده اما بررسی پژوهشگران دانشگاه پوتسدام نشان داده که استفاده از این بلیط‌ها باعث کاهش ۶ تا ۷ درصدی سطح آلودگی هوا در سراسر آلمان (بویژه در طول هفته کاری و در مناطق شهری) شده است.

استقبال مردم از این طرح درخور توجه بوده؛ چراکه باعث حذف هزینه حمل و نقل از بودجه خانوارها شده است. در حالت معمول هزینه ماهانۀ داشتن یک کارت حمل و نقل عمومی در برلین ۸۶ یورو و در هامبورگ ۱۱۵ یورو است و فروش بلیط‌های ۹ یورویی باعث کاهش ۲ درصدی نرخ تورم فزاینده در این ماهها شده است.

بیشترین مشکلی که در زمان اجرای طرح دیده شد، ناتوانی شبکه حمل و نقل ریلی آلمان در پاسخ به موج فزایندۀ مسافرانی بوده که خواستار سفر به مقاصد گردشگری بودند. زیرا از آنجا که این طرح تنها برای مدت ۳ ماه اجرا می‌شد؛ برای اپراتورها غیرممکن بود که قطار یا واگن‌های اضافی را در شبکه‌های حمل‌ونقل شهری یا خطوط قطار محلیِ مناطق محبوب فعال کنند.

منتقدان همچنین می‌گویند که این کار برخی رفتارهای درست شهروندان را تغییر داده است؛ از جمله افرادی که بطور معمول پیاده‌روی را بر استفاده از خودرو ترجیح می‌دهند در این سه ماه حتی برای طی مسافت‌های کوتاه به وسایل حمل و نقل عمومی روی آورده‌اند.

آن دسته از شرکت‌های اتوبوسرانی که در بخش «مسافت‌های طولانی» فعالند و تحت پوشش این طرح نبودند نیز از کاهش شدید تعداد مسافران در تابستان امسال شکایت داشتند.

منبع :از یورونیوز فارسی با استفاده از  پولیتیکو  •  به روز شده در: ۲۶/۰۸/۲۰۲۲

کشتار برای داروهای سنتی چینی؛ جنین الاغ‌های اروپایی در آزمایشگاه تولید می‌شود

دانشمندان دانشگاه کوئینزلند برای حفظ ده‌ها گونه رو به انقراض الاغ از لقاح مصنوعی خارج از بدن (IVF) استفاده می‌کنند. این گروه تحقیقاتی نخستین جنین الاغ را با استفاده از این فناوری تولید کرد.

این جنین الاغ که از نژاد اروپایی رو به انقراض است، تا زمانی که محققان بتوانند ماده مناسبی برای لانه گزینی آن پیدا کنند، به صورت یخ‌زده نگهداری می شود.

دکتر آندرس گامبینی، محقق دانشگاه کویینزلند می‌گوید: «با استفاده از لقاح مصنوعی خارج از بدن که ابزار نوینی برای تولید جنین در آزمایشگاه است، در صورت لزوم می‌توانیم مجددا گونه‌های رو به انقراض را تولید کنیم.» 

نخستین جنین الاغ تولید شده توسط لقاح مصنوعی خارج از بدن

گروه تحقیقاتی دانشگاه کوئینزلند موفق شد یک جنین الاغ زنده‌مان را توسط نوع خاصی از لقاح مصنوعی خارج از بدن موسوم به تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) تولید کند.

آقای گامبینی که همراه با محققان آرژانتینی و اسپانیایی روی این پروژه کار می‌کند، با چالش‌ برانگیز اما راه‌گشا خواندن تولید جنین توسط لقاح مصنوعی خارج از بدن می‌گوید: «هنگام تلاش برای افزایش جمعیت یک گونه، مشکلات زیادی در رابطه با تولید مثل حاصل از جفت‌گیری دو والد که باهم ارتباط ژنتیکی دارند، وجود دارد. اما با استفاده از لقاح مصنوعی خارج از بدن قادر ترکیب اسپرم و تخمک گونه‌های مختلف الاغ با پیشینه ژنتیکی متفاوت و در نتیجه تولید جنین‌های زنده‌مان خواهیم بود.» جمعیت الاغ‌ها بیش از آنچه مردم تصور می‌کنند در خطر است

وی همچنین تاکید کرد که این روش امکان ایجاد باغ وحش یخ‌زده یا بانک ژنتیکی جنین را برای کمک به بقای الاغ‌ها ویا دیگر گونه‌های در خطر انقراض فراهم می‌کند. 

آیا الاغ‌ها در خطر هستند؟

محققان بر این باورند که جمعیت الاغ‌ها بیش از آنچه مردم تصور می‌کنند در خطر است. آقای گامبینی می‌گوید: «۷ گونه از ۲۸ گونه اروپایی در شرایط بحرانی و ۲۰ گونه در خطر هستند، این در حالی است که گونه‌های الاغ‌های وحشی نیز با مشکل روبرو هستند.»  جمعیت الاغ‌ها به دلیل سرقت، کشتار غیرقانونی، کاهش چراگاه و عدم استفاده از آن‌ها توسط انسان برای حمل و نقل یا کشاورزی در خطر قرار گرفته است.

 آندرس گامبینی می‌افزاید: «همچنین نگرانی‌هایی از کشتار الاغ‌های وحشی در سراسر جهان برای بدست آوردن «اجیائو» وجود دارد. اجیائو ماده‌ای کلیدی برای تولید داروهای سنتی چینی است که از کلاژن پوست الاغ‌ بدست می‌آید.» دکتر گامبینی علاوه بر الاغ‌ها بر روی اسب‌ها و گورخرها هم کار می‌کند. وی اکنون ۱۰ جنین یخ‌زده گورخر در بانک ژنتیکی خود دارد. 

او می‌گوید: «در طول فعالیت تحقیقاتی خود، همیشه در حال بررسی فناوری‌های کمک باروری برای بهبود پیشرفت ژنتیکی در انواع حیوانات اهلی بوده‌ام.»  وی کار بر روی جنین الاغ را با شانس موفقیت ۵ تا ۱۰ درصد در مقایسه با کار بر روی جنین اسب با شانس موفقیت ۳۰ درصد، بسیار مشکل‌تر می‌داند.

آقای گامبینی می‌گوید: «در سال ۲۰۲۰ از تولید نخستین جنین گورخر با استفاده از روش لقاح مصنوعی خارج از بدن خبر دادیم و اکنون از تولید نخستین جنین الاغ. چه کسی می‌داند گام بعدی چه خواهد بود؟

منبع: یورونیوز Rebecca Ann Hughes 

خبرنگار • Farhad Mirmohammadsadeghi

دانلود رایگان طرح توجیهی تولید بلوک سیمانی

برای ساخت بلوک سیمانی یا بلوک بتنی از مصالح مختلفی میتوان استفاده نمود که در همه آنها سیمان جزو مصالح ثابت می باشد و دیگر مصالح میتوانند ماسه، پوکه معدنی، پرلیت و لیکا استفاده نمود که هرکدام ویژگیهای خود را دارا میباشند اما اخیرا در تهیه بلوک سیمانی از پوکه معدنی بیشتر استفاده میشود الخصوص شهرهای غربی کشور، آنهم بعلت دارا بودن شهر تبریز از معادن متعدد پوکه با کیفیت بالا که استفاده از پوکه معدنی باعث سبکی بلوک می شود که گاها در بازار به بلوک سبک نیز معروف میباشند.

با ممنوعیت استفاده از بلوکهای سفالی در برخی از شهرها توسط سازمان نظام مهندسی، استفاده از بلوکهای سیمانی رایج شده که در دیوارها، تیغه بندی و سقف استفاده می شوند. 

 استانداردهای بلوک سیمانی

از لحاظ ظاهری بلوکهای سیمانی میبایست صاف و بدون شکستگی باشند و همچنین بگونه ای باشند که اندود و ملات براحتی به آن بچسبند.

در استاندار ملی شماره 70، بلوکهای توخالی دیواری را به چند دسته تقسیم کرده اند که اندازه های استاندارد بدین ترتیب میباشند 20*40*10 و 20*40*15 و 20*40*20 که ضخامت بلوکها میبایست در بلوکهای کوچک 3 سانتیمتر و در بلوکهای متوسط و بزرگ 4 سانتیمتر باشند.

جهت کم کردن بار مرده و کاهش تبادل حرارتی و صوتی ساختمان از بلوکهای سبک دیواری و سقفی استفاده می شود. منظور از بلوکهای سبک همچنان که در بالا اشاره شد همان بلوک های پوکه ای یا گازی(AAC) و یا سلولی(CLC) میباشند.

وزن مخصوص بلوک سبک بین 1200 تا 1450 کیلوگرم بر متر مکعب و مفاومت فشاری متوسط سه نمونه آنها باید حداقل 70 کیلوگزم بر سانتیمتر مربع و حداقل مقاومت فشاری یک نمونه 55 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع باشند. بلوک ساخته شده از ماسه و شن نیز وزنی در حدود 2000 کیلوگرم بر متر مکعب میباشد .

 طرح اختلاط بلوک ماسه ای

بتن مصرفی برای تولید بلوک میبایست از ملات خشک تهیه شود.

طرح اختلاط بتن مصرفی در تولید بلوک باید:

یک پیمانه سیمان

3/5 پیمانه شن 

2/5 پیمانه ماسه

150-130 لیتر آب برای بتن لرزیده یا 180-160 لیتر برای بتن نلرزیده باشد. 

 عمل آوری بلوکهای سیمانی

-  عمل آوری با هیتر یا بخاری

در کارگاهای کوچک بلوک زنی با ظرفیت تولید پایین از این روش استفاده میشود بدلیل اینکه نیاز به امکانات زیادی ندارد بدین صورت که بلوکها در مقابل هیتر یا بخاری که دارای بادبزن میباشد قرار میگیرد که هوای گرم از بین بلوکها عبور مینماید در این روش میبایست روی بلوکها را جهت حفظ گرما پوشانید.

 -  عمل آوری با آب

در روش عمل آوری با آب نیز مانند روش بالا امکانات خاصی نیاز نیست و این روش بیشتر در جاهایی که بلوک در مکان سرباز قرار میگیرد و در معرض تابش مستقیم آفتاب باشد انجام میگیرد بدین صورت که با یک آبپاش بلوکها را آبپاشی نموده تا از پایین آمدن رطوبت در بلوکها جلوگیری نمود که معمولا در این روش عمل آوری یک هفته زمان میبرد. 

-  عمل آوری با بخار

در  جاهایی با ظرفیت تولید بالا برای اینکه زمان خشک کردن و عمل آوری بلوک پایین بیاید از این روش استفاده میکنند که با طراحی و ساخت اطاق بخار امکان پذیر میباشد. این اطاقها میبایست دارای حرارت 80 درجه سانتیگراد باشند در این روش عمل آوری بلوکها به یک روز کاهش می یابد.

* نکته مهم در آماده سازی بلوکها با صرف نظر از روشهای بالا، حتما باید پس از زمانهای ذکر شده در بالا محل نگهداری بلوکها طوری باشد که در معرض مستقیم نور آفتاب نباشند و همچنین وزش باد و بهتر است تا سه هفته در این شرایط بمانند تا بطور یکنواخت خشک شوند به نحوی که رطوبت بلوکها برای بلوکهای (با وزن مخصوص 1400 کیلوگرم بر متر مکعب 2 درصد)  (با وزن مخصوص کمتر از 1400 کیلوگرم بر متر مکعب 5 درصد) بیشتر نباشد زیرا رطوبت زیاد باعث ایجاد ترک و جمع شدگی در کار می شود.

 دانلود طرح توجیهی کارگاه بلوک زنی

 منبع :https://tarahan-machinery.com/

مقالات مرتبط:

اصول تولید جداول بتنی

راهنمایی خرید دستگاه بلوک زن

تولید بلوک سیمانی در کشور گرجستان

روشهای کارآمد تولید کفپوش و جدول بتنی ضد خورنده

بازیافت لاستیک های فرسوده راهی برای بهبود محیط زیست

شهره صدری – لاستیک های فرسوده خودرو یکی از مهم ترین انواع پسماندها به شمار می روند. با اینکه طول عمر لاستیک های خودرو نسبت به گذشته بیشتر شده است، اما بالا رفتن تعداد خودروها باعث افزایش تعداد لاستیک های فرسوده در حجم پسماندهای کشور شده است.

به ازای تولید هر  لاستیک، ۲ بشکه نفت مصرف می شود. لاستیک ها به راحتی در طبیعت تجزیه نمی شوند. رهاسازی لاستیک های فرسوده در محیط سبب ایجاد مشکلات زیادی اعم از کاهش زیبایی چشم اندازهای طبیعی و آتش زدن لاستیک ها و انتشار آلاینده های خطرناک می گردد.

بنابر آمار موجود، در کشور ما تنها 6 درصد از لاستیک ها بازیافت می شوند، این در حالی است که این رقم در سطح جهانی بین 60 تا 65 درصد است.  

بنابر آمار موجود، در کشور ما تنها 6 درصد از لاستیک ها بازیافت می شوند، این در حالی است که این رقم در سطح جهانی بین 60 تا 65 درصد است. کشورهای پیشرفته ای مانند ژاپن و چین سالیانه حدود 360 میلیارد دلار از بازیافت لاستیک های فرسوده درآمدزایی دارند.

 در کشورهای صنعتی از لاستیک‌های فرسوده به‌عنوان سوخت جایگزین و برای تولید انرژی و حرارت در کوره های کارخانه سیمان استفاده می شود. حمایت از واحدهای بازیافت لاستیک های فرسوده می تواند گام مهمی در کاهش میزان پسماندهای کشور، کاهش انتشار آلودگی و مدیریت بهتر پسماندها باشد.

شرکت بهسان تکاپو تدبیر با فعالیت بازیافت لاستیک های فرسوده از سال 1394 در اردبیل آغاز به کار کرده است. ظرفیت اولیه بازیافت این واحد روزانه 3 تا 4 تن بوده که با بهبود سیستم در حال حاضر ظرفیت بازیافت به 6 تا 7 تن لاستیک در روز رسیده است.

این واحد بازیافت قادر است تا سه محصول هیدروکربن سنگین، دوده صنعتی و سیم و مفتول را از لاستیک های فرسوده تولید کند.

محصول هیدروکربن سنگین و دوده از بازیافت لاستیک های فرسوده

بنا به گفته اسدالهی نژاد کارشناس این واحد در نمایشگاه پسماند،  حدود 15 درصد از وزن لاستیک های فرسوده را سیم و مفتول با آلیاژ مخصوص ، حدود 33 درصد دوده  و 45 درصد را هیدروکربن سنگین تشکیل میدهد.

خوراک ورودی این وحد بازیافت از جمع آوری لاستیک های فرسوده در محدوده استان اردبیل  تامین می گردد.

محصول هیدروکربن سنگین تولیدی قابلیت مصرف در مشعل های کارخانجات آسفالت و آهک را دارند. همچنین در صورت تقطیر و پالایش، انواع هیدروکربن های موجود در فازهای مختلف را میتوان استحصال نمود.

از دوده صنعتی تولیدی از بازیافت لاستیک های فرسوده می توان استفاده های متنوعی کرد، مانند رنگدانه در صنایع پلاستیک، مصالح ساختمانی، موزاییک و سنگ مصنوعی همچنین سوخت جامد با قابلیت مصرف در مشعل های جامد سوز.  

سومین نمایشگه بین المللی مدیریت پسماند، بازیافت، ماشین آلات و تجهیزات وابسته از هفتم تا دهم اسفند 1400 در نمایشگاه بین المللی محیط زیست برگزار شد. 

منبع خبر: http://www.envnew.ir/?p=960

پسماندهای الکترونیکی با ارزش ایران روانه ترکیه میشود

شهره صدری- پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی حاوی منابع ارزشمندی مثل طلا، روی و مس هستند. این پسماندها در سطح جهانی یک معدن با ارزش شهری به شمار می آیند و یک ذخیره بالقوه از مواد قابل بازیافت هستند. در حالیکه کارخانجات بازیافت پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی در ایران فعال هستند ولی عمده این پسماندها به کارخانجات بازیافت ترکیه فروخته میشود.

تلفن، گوشی های هوشمند، یخچال و رایانه از ضروری ترین محصولات الکترونیکی هستند که در زندگی روزمره ما کاربرد دارند که با ریختن در سطل آشغال تبدیل به یک معضل میشوند. این پسماندها به دلیل خروج گازهای سمی و نشت ترکیبات خطرناک مانند سرب، جیوه و سایر فلزات سنگین در محیط اطراف محل های دفن، باعث از بین رفتن گیاهان، آلودگی منابع آب زیرزمینی و خاک می‌شود.

براساس گزارش سازمان ملل، در سال 2019 در جهان 53.6 میلیون تن پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی (WEEE) تولید شد. از این کوه پسماند که نسبت به سال 2014 از رشد 28 درصدی برخوردار است، تنها 17.4 درصد در سال 2019 بازیافت شده است.

اداره کل محیط زیست استان تهران اعلام کرد که سرانه تولید پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی در ایران از ۲۷/ ۰ کیلوگرم در سال ۱۳۷۶ به حدود هفت کیلوگرم در سال ۱۴۰۰ رسیده است. در همین حال میزان جمع آوری ضایعات الکترونیکی تنها در تهران در سال 1399 بالغ بر 52 تن در روز بوده است.

پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی حاوی منابع ارزشمندی مثل طلا، روی و مس هستند. در واقع پسماندهای الکترونیکی در سطح جهانی یک معدن با ارزش شهری به شمار می آیند و یک ذخیره بالقوه از مواد قابل بازیافت هستند.

در نمایشگاه بین المللی مدیریت پسماند و بازیافت که هفتم تا دهم اسفند در نمایشگاه بین المللی تهران برپا شد، تعدادی از شرکت های بازیافت کننده پسماندهای الکترونیکی نیز حضور داشتند.

حضور این شرکت ها با توان بالای بازیافت انواع پسماندهای الکترونیکی مطمئنا نشان دهنده عزم جدی برای حل معضل پسماندهای الکترونیکی در کشور است.

آقای هاشمی از شرکت بازیافت الکترونیک کاسپین از اصفهان در گفتگو با سایت خبری آخرین اخبار زیست محیطی جهان گفت: دستگاه های بازیافت ما از سیستم های حرارتی و شیمیایی که با استفاده از اسید تولید انواع آلاینده های محیط زیستی را می کنند نیست. ما از تفکیک فلزات با روش مکانیکی استفاده می کنیم که در آن انواع فلزات موجود در  پسماند الکترونیکی با سنسورهای خاص در دستگاه شناسایی و تفکیک میشود. انواع فلزات مانند آهن، مس، آلومینیوم و غیره توسط سنسورهای موجود در دستگاه شناسایی و تفکیک شده و در نهایت انواع شمش فلزات تولید می گردد.  

نمایشگاه بین المللی مدیریت پسماند و بازیافت و حضور شرکت بازیافت الکترونیک کاسپین

 این کارخانه بازیافت در حال حاضر توان بازیافت  200 تن پسماند الکترونیکی در ماه را دارد. البته در صورت تامین خوراک بیشتر ظرفیت بازیافت نیز بیشتر خواهد شد.

آقای هاشمی نائب رئیس هیات مدیره شرکت بازیافت کاسپین در خصوص میزان بازیافت پسماندهای الکترونیکی در این کارخانه گفت : فرآیند بازیافت در این کارخانه به شکلی است که بطور مثال اگر یخچال بعنوان خوراک وارد شود تقریبا 100 درصد امکان تفکیک قطعات و بازیافت آن وجود دارد. در خصوص سایر پسماندهای الکترونیکی مانند گوشی های تلفن و موبایل، بردهای کامپیوتر  و انواع لوازم الکتریکی خانگی نیز این چنین است.  این کارخانه توانایی بازیافت کلیه  پسماندها الکترونیکی به جز لامپ ها را داراست.

در ادامه این گفتگو، آقای محمدی مدیرعامل این شرکت در خصوص تامین خوراک اولیه – پسماندهای الکترونیکی- گفتند: متاسفانه با وجود حجم بالای پسماندهای الکترونیکی در کشور تامین خوراک مورد نیاز ما برای بازیافت آسان نیست.

براساس مصوبه شورایعالی حفاظت محیط زیست در خصوص پسماندهای الکترونیکی شرکت ها، سازمان ها، کارخانجات و سایر ارگان ها باید پسماندهای الکترونیکی خود را در سامانه محیط زیست ثبت کنند تا ما بتوانیم این پسماندها را بعنوان خوراک اولیه برای بازیافت تهیه کنیم. ولی متاسفانه با وجود شبکه های سنتی جمع آوری پسماند در کشور این کار به راحتی انجام نمیشود. بسیاری از دارندگان پسماندهای الکترونیکی این پسماندها را در اختیار این شبکه در سطح شهرها قرار میدهند. دلال های زباله نیز پسماندهای الکترونیکی را به کارخانجات بازیافت ترکیه می فروشند.

آقای محمدی توضیح داد با توجه به اینکه فروش پسماند الکترونیکی به ترکیه به دلار است و سود بیشتری دارد، این پسماندها چندان در اختیار کارخانجات بازیافت داخلی قرار نمی گیرد. در صورتی که خوراک اولیه کارخانه ما تامین شود، امکان ارتقاء ظرفیت بازیافت را داریم. از طرف دیگر با توجه به ارزشمند بودن فلزات بازیافتی از پسماندهای الکترونیکی، با خروج این پسماندها در اصل سرمایه ارزشمندی در کشور را از دست می دهیم.

محمدی در خاتمه به موضوع مهم اطلاع رسانی و فرهنگ سازی بین مردم برای بازیافت پسماندهای الکترونیکی اشاره کرد و گفت که هنوز مردم ما نسبت به تفکیک این پسماندها ترغیب نشده اند و اکثر این پسماندها در سطل های زباله شهری دور ریخته میشود.

پسماندهای الکترونیکی دور ریخته شده در صورت عدم تفکیک و جداسازی در محل، می توانند همراه با پسماندهای خانگی در محل های دفن زباله شهری دفن شده و باعث انتشار انواع آلاینده های خطرناک گردند.

منبع: http://www.envnew.ir/?p=969

بازیافت زباله در برخی کشورهای دنیا

شهریار نیوز: داستان دفن و محو زباله‌ها دیگر در جهان مدرن به پایان رسیده و راهی جز بازیافت آن باقی نمانده است.

با پیشرفت تکنولوژی بازیافت صنعتی زباله‌ها به مهم‌ترین چالش زیست محیطی و انسانی روزگار ما تبدیل شده که کشورهای مختلف رویه‌های متفاوتی را برای آن در پیش گرفته‌اند.

به گزارش شهریار، معمولا کشورهای صنعتی دارای بالاترین نرخ در تولید زباله هستند چرا که تولید و مصرف کالا در این کشورها بالاست؛ اما نکته اساسی که از شاخصه های توسعه نیز هست در صد بازیافت وفرهنگ مدیریت زباله است.

60 درصد زباله‌های خانگی بریتانیا قابل بازیافت یا تغییر کاربری است اما در انگلیس تنها 17.7 درصد زباله‌ها بازیافت می‌شوند و 78 درصد آن دفن می‌شوند. این در شرایطی است که روزانه بیش از 5.3 میلیون تن زباله در جهان تولید می‌شود که ایرانی‌ها با میانگین سرانه روزانه 700 گرم، ۴۰هزار تن زباله در روز تولید می‌کنند.

این در حالی است که آلمانی‌ها روزانه ۹۰هزار تن تولیدزباله دارند، که در نگاه نخست فاجعه بار به‌نظر می‌رسد. اما در کشورهای توسعه یافته‌ای همچون آلمان ۸۰درصد از زباله‌ها بازیافت می‌شود، در حالی که در ایران کمتر از 5 درصد زباله به چرخه استفاده باز می‌گردد و فاجعه درست از همین‌جا آغاز می‌شود؛ زمانی که با کوهی از زباله روبه‌روییم و نمی‌دانیم چه کنیم، در حالی‌که به‌طور متوسط کشورهای در حال توسعه، 5 درصد سرانه تولید ناخالص ملی خود را برای خدمات مدیریت ضایعات شهری هزینه می‌کنند.

ژاپن 5 درصد از بودجه شهرداری را به این امر اختصاص می‌دهد. در مالزی 70 درصد، در هند 86 درصد و در اندونزی 90 درصد هزینه مدیریت مواد زائد جامد شهری صرف جمع آوری ضایعات می‌شود. از سوی دیگر در کشورهای توسعه یافته خدمات جمع‌آوری محصولات قابل بازیافت بسیار بالاست و تاسیسات فراوری و بازیافت،  بسیار پیشرفته و بازار محصولات بازیافتی،  بسیار گسترده است. در همین حال روش‌های عملی شده برای کاهش آسیبی که زباله‌ها به سلامت و محیط وارد می‌کنند کاملاً شناخته شده هستند. در این میان اتحادیه اروپا همواره روی 4 اصل کاهش مواد اولیه،  استفاده دوباره از تولیدات،  بازیافت و احیای انرژی تاکید می‌کند.

سوئد

سوئد به منظور بازیافت زباله و بازیابی انرژی از کشورهای همسایه زباله وارد می کند.در حالی که زباله از سال ها پیش به یکی از مشکلات کشورهای صنعتی تبدیل شده ،‌ سوئد بعلت کمبود تولید زباله مجبور به وارد کردن آن از کشورهای همسایه است. در سوئد تنها یک درصد زباله های خانگی قابل بازیافت نیست در حالی که این رقم در کشورهای اروپایی به سی و هشت درصد می رسد. در سوئد سی و شش درصد زباله ها بازیافت ، ‌چهارده درصد تبدیل به کود و چهل و نه درصد سوزانده می شوند در حالی که متوسط بازیافت زباله در اروپا بیست و دو درصد است.سوئد با استفاده از دستگاههای بسیار پیشرفته سوزاندن زباله بیست درصد از برق مورد نیاز دستگاههای گرمازای کشور و نیز ذخیره برق برای دویست و پنجاه هزار خانوار از چهار میلیون و ششصد هزار خانوار را تامین می کند.مشکل کنونی سوئد ظرفیت بالای دستگاههای سوزاننده زباله است که بیش از میزان تولید زباله داخلی (دو میلیون تن در سال) است.استکهلم برای رونق این صنعت و پیشگیری از زیاندهی آن به تازگی شروع به واردات زباله از کشورهای اروپایی کرده است.بر این اساس سوئد سالانه هشتصد هزار تن زباله از نروژ وارد می کند.مشاور آژانس سوئدی حفاظت محیط زیست می گوید : استفاده از انرژی حاصل از زباله در جهانی که بهای انرژی رو به افزایش است اهمیت بسیاری دارد در حالی که ما ممکن است با کمبود سوخت مواجه شویم.سوئد همچنین برای کنترل گازهای آلاینده کارخانجات بازیافت زباله قوانینی جدی در دستور کار قرار داده است.

سوئیس 

سوئیس تجهیزات بازیافت زباله خود را به درستی مورد تمجید قرار می‌دهد. شیشه و کاغذ نمونه‌ای از زباله‌هایی هستند که به طور متوسط در سوئیس دور انداخته نمی شوند. در اکثر سوپرمارکتها سطل‌های مجزایی برای بطری‌هایی با شیشه سبز و قهوه‌ای وجود دارد. هر شهر این کشور به طور ماهانه به جمع آوری رایگان زباله‌های کاغذی می‌پردازد که تنها شامل روزنامه‌های قدیمی نمی‌شود و اکثر مردم همه اشیاء ساخته شد از مقوای نازک یا کاغذ را از پاکت غلات تا قبض‌های تلفن قدیمی را مورد بازیافت قرار می‌دهند. در مورد زباله‌های سبز هر دو هفته یک بار همه‌ی گیاهان و روییدنیهای مربوط به باغچه یا باغ که دیگر مورد استفاده نبوده بیرون گذاشته شده و جمع آوری می‌شود. آلومینیوم و حلبی به مخازن محلی منتقل شده باطریها به سوپرمارکتها بازگردانده می‌شوند و روغن‌های قدیمی یا سایر مواد شیمیایی در نقاط ویژه‌ای نگهداری می‌شود. بطری‌های پلاستیکی رایج‌ترین محفظه نوشیدنی‌ها در سوئیس هستند که 80 درصد آنها بازیافت می‌شوند که بسیار بیشتر از میانگین اروپا با 20 تا 40 درصد است. اما حفظ محیط زیست تنها عامل ایجاد چرخه بازیافت در سوئیس نیست و برای این کار انگیزه مالی زیادی نیز وجود دارد. بازیافت رایگان است اما در اکثر نقاط سوئیس دور انداختن زباله هزینه دارد و هر کیسه زباله داری برچسبی است که هر برچسب دست کم یک یورو هزینه دارد.

آمریکا 

در آمریکا تلاشها برای کاهش زباله‌های خانگی و تجاری تحت نظر آژانس محافظت از محیط زیست آمریکا (EPA) انجام می‌شود.  امروزه آمریکا 28 درصد زباله‌های خود را بازیافت می‌کند که این میزان در 15 سال گذشته تقریباً 2 برابر شده است.  بازیافت انواع خاصی از زباله‌ها در این کشور افزایش بیشتری داشته است: 42 درصد کاغذها، 40درصد بطری‌های پلاستیکی نوشابه‌های غیرالکلی، 55 درصد قوطی‌های آلومینیومی نوشیدنیها، 57 درصد بسته بندی‌های استیل و 52 درصد سایر اشیا هم بازیافت می‌شوند. 20 سال پیش تنها یک برنامه جاده‌ای زباله در آمریکا وجود داشت. این میزان در سال 1998 به 9000 برنامه جاده‌ای و 12 هزار مرکز بازیافت زباله رسید. در سال 1999 بازیافت و تغییر کاربری زباله‌ها مانع ورود 64 تن زباله به محل دفن یا مراکز سوزاندن زباله‌ها شد. میزان بازیافت زباله‌ها در ایالات مختلف آمریکا متفاوت است. در آلاسکا، وایومینگ و مونتانا کمتر از 9 درصد زباله‌ها بازیافت می‌شود در حالی که در نیویورک، ویرجینیا و 5 ایالات دیگر میزان بازیافت بیش از 40 درصد است.

اما امریکا هنوز نتوانسته و یا نخواسته است برای زباله های اتمی خود اماکن ذخیره سازی مناسب دائمی در داخل خاک خود بسازد. بعد از حادثه به وجود آمده در نیروگاه اتمی فوکوشیمای ژاپن و آلودگی حاصل از آن، موضوع زباله های اتمی در کشورهای دارای فناوری های مربوطه به خصوص در آمریکا مورد توجه قرار گرفته است. آمریکا 30 سال است که تلاش می کند برای زباله های اتمی خود پایگاه های ذخیره سازی مطمئنی بسازد ولی هنوز موفق نشده و با مخالفت مردم خود مواجه بوده و نیروگاه های اتمی زباله های خود را در حومه خود نگه می دارند. مقدار بسیار بیشتری از مقادیر اعلام شده نیز به صورت قاچاق و از مسیرهای غیر قانونی از این کشور خارج می شود که تا 50 درصد مقادیر اعلام شده نیز برآورد می شود. آمریکا همچنین تا هشتاد درصد زباله هایی که به آنها اقلام دست دوم الکترونیکی نام داده است را نیز از محدوده سرزمینی خود خارج می کند

دانمارک 

در دانمارک این امر تحت تأثیر فلسفه یکی از سبزترین کشورهای دنیا قرار دارد. هم اکنن چند دهه است سیاست زیست محیطی دانمارک به زباله به عنوان یک منبع می‌نگرد. در سال 2003 به طور میانگین هر دانمارکی 559 کیلوگرم زباله داشته است که از پلاستیک و کاغذ تا بطری و باطری متفاوت بوده است. حدود 10هزار دانمارکی در تجارت جمع آوری زباله فعالیت می‌کنند که حدود 1/0 درصد کل جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد. تلاش سخت برای دستیابی به دانمارکی سبزتر باعث شده که این کشور به رکوردی جالب دست یابد. آمار دولتی نشان می‌دهد در سال 2003، 31 درصد زباله‌های خانگی بازیافت شده و 62 درصد سوزانده شده است. 6درصد باقیمانده نیز در زمین دفن شده است. اگرچه میزان کل زباله‌های دانمارک به اندازه‌ای نیست تا این کشور به ایجاد مراکز بازیافت زباله بپردازد اما به ویژه زباله‌های پلاستیکی، زباله محصولات الکترونیکی باطریها و فلزات برای بازیافت به خارج این کشور فرستاده می‌شوند.  دولت همچنین در حال ترغیب صنایع به تولید محصولاتی است که زباله‌های کمتری را از خود به جای می‌گذارند تا میزان تولید زباله کشورش را محدود کند.

آلمان 

آلمانها خود را قهرمان محیط زیست جهان می‌دانند. البته شکی نیست که این بحث برای آنها بسیار مهم است. جداسازی زباله‌های خانگی امری بسیار مهم برای مردم آلمان است. در هر آپارتمان معمولاً 5 سطل برای 5 نوع زباله وجود دارد که با رنگ‌های جداگانه مشخص شده‌اند. زرد برای بسته بندیها (مانند کارتون‌های قدیمی شیر)، آبی برای کاغذ و مقوای نازک، سطل‌های ویژه شیشه در سه قسمت شیشه های روشن، قهوه‌ای و سبز و یک سطل برای مواد غذایی و گیاهی و سرانجام یک سطل سیاه برای سایر زباله‌ها که مناسب برای افرادی هم هست که حوصله جداسازی زباله‌ها را ندارند. از لحاظ تئوری و قانونی همه آلمانیها ملزم به رساندن زباله‌های خاص مانند باطری و مواد شیمیایی به مراکز بازیافت هستند واگر کسی این کار را نکند مرتکب جرمی اداری شده که البته در عمل به ندرت در این مورد پیگیرد قانونی رخ می‌دهد. بر اساس نظرسنجیها حدود 90درصد آلمانیها باعلاقه شخصی به جداسازی زباله‌ها می‌پردازند.

یونان 

بر اساس آمار جامعه بازیافت زیست محیطی یونان این کشور هرساله با تولید زباله‌ای برابر یک میلیارد بطری پلاستیکی آب، 1 میلیارد بطری نوشیدنی‌های غیرالکلی و یک میلیارد محفظه پلاستیکی شوینده‌ها روبه‌روست. حدود یک پنجم زباله‌های تولید شده این کشور پلاستیک است که تنها یک درصد آن بازیافت می‌شود. به گفته مقامات این سازمان یونان در بحث بازیافت زباله حدود 15 سال عقب تر از سایر کشورهای اتحادیه است. سیستم جداسازی زباله برای یونانیها مهم نبوده و دولت سعی دارد تا سال آینده خود را به استانداردهای اروپایی برساند. 

در نتیجه این روند آتن پایتخت این کشور در حال حاضر با بحران مدیریت زباله به دلیل نبود روش های جایگزین روبه روست. این درحالی است که آتن بزرگترین مرکز بازیافت زباله در اروپا را در کنار محل دفن زباله‌های این شهر داراست که ساخت آن 75 میلیون یورو هزینه برده است اما به همان شکل رها شده و فعالیتی ندارد.

ایتالیا 

قوانین زباله در ایتالیا از منطقه‌ای به منطقه دیگر بسیار متفاوت است. در همین ماه قوانین زباله در رم سخت‌تر شده و بر اساس آن افرادی که تا فاصله 500 متری خانه خود دارای سطل بازیافت هستند و زباله‌های خود را جدا نکنند تا 619 یورو جریمه خواهند شد.  ساکنان رم معتقدند که معمولاً یافتن سطل زباله در این شهر سخت بوده و در صورت یافتن هم اغلب پر هستند. شورای شهر رم اخیراً خواستار ایجاد سطل‌های زباله جدید با رنگ‌های مختلف برای جداسازی زباله‌ها شده است. سال گذشته کمیسیون اروپا اعلام کرد که قصد دارد با ایتالیا به خاطر 28 مورد نقض قواعد زیست محیطی اتحادیه اروپا برخورد کند.

سنگال 

بازیافت زباله در سنگال به صورت صنعتی انجام نمی‌شود اما بخشی از زندگی روزانه مردم سنگال است. در این کشور همه چیز بازیافت می‌شود. از کیسه‌های پلاستیکی تا کتاب تمرین مدارس، قوطی‌های غذا، بطری آب معدنی و حتی پوست میوه. گفته می‌شود پوست میوه برای استفاده در صنعت عطرهای ارزان جمع آوری می‌شود. قوطی های رب گوجه به لیوان آب مردم مناطق روستایی تبدیل شده و در خیابانها نیز مورد استفاده متکدیان قرار می‌گیرد. از روزنامه‌ها و اسناد اداری قدیمی برای پیچیدن نان، میوه و بادام استفاده می‌شود. از کیسه های پلاستیکی برای ساخت کفش استفاده شده و عده‌ای از مردم با هوش این کشور به جمع آوری زباله‌های فلزی برای ارسال آنها به کارخانه‌های اروپایی می‌پردازند. شرکت زباله‌های "آلسیون" سوئیس قراردادی را به ارزش 9 میلیون دلار با دولت سنگال منعقد کرده تا زباله‌های داکار پایتخت این کشور را جمع آوری کند.

چین

بزرگترین وارد کننده زباله در جهان برای بازیافت آن است . باتوجه به این که جمعیت چین بیش از یک میلیارد نفر است طبیعی است که در این کشور روزانه زباله زیادی تولید شود. با این اوصاف، بازیافت زباله در چین ضرورتی اجتناب ناپذیر است. فقط در شهر پکن ، پایتخت چین، هفده میلیون نفر زندگی می کنند و آنها روزانه کوه عظیمی از زباله تولید می کنند. یکصد هزار نفر در بخش بازیافت زباله شهر پکن فعال هستند. نکته جالب این است که در کارخانه های بزرگ بازیافت زباله در پکن ، فقط زباله های خود چینی ها بازیافت نمی شود. زباله ها از دیگر کشورهای جهان نیز به چین انتقال داده می شود تا بازیافت شود. در واقع، چین بزرگترین وارد کننده زباله در جهان برای بازیافت کردن ان است. بخشی از زباله هایی که در امریکا دور ریخته می شود از چین سر در می اورد. این زباله ها پس از بازیافت در قالب کالاهای جدیدی به کشورهای غربی فروخته می شود.

تایوان

در کشور تایوان که تایوان با بازیافت بطری ها ی پلاستیکی روح تازه ای به این ضایعات بخشید است و از  آن ها محصولات مختلفی نظیر پوشاک، گلدان، موی مصنوعی و زیب لباس  و آجرهای ساختمان تولید می کند. اداره حفاظت از محیط زیست تایوان از یک دهه ی پیش و با افزایش نگرانی های زیست محیطی اقدام به بازیافت پلاستیک کرد و امروز شاهد بازیافت حدود 73 درصدی در این کشور است. تایوان افتخار این را داشت که پارچه های سازگار با محیط زیست تولید کند و آن را در اختیار شرکت های داخلی قرار دهد تا آن ها هم از این پارچه ها لباس های فوتبال تولید کنند.

به گزارش موسسه تحقیقات نساجی تایوان هرکدام از این لباس ها از 8 بطری پلاستیکی ذوب شده و تبدیل شده به پلی استر تولید شده اند و وزنشان هم 13 درصد از وزن لباس های معمولی کمتر است. همچنین می توانند عرق را با سرعت بیشتری جذب و پراکنده کنند.

منابع:

وبسایت مرکز مطالعات علمی و تخصصی مدیریت شهری

خبرگزاری فارس

خبرگذاری همشهری آنلاین

هنر بازیافتی چیست؟
هنر بازیافتی یا Recycled Art که برخی آن را Junk Art می‌نامند از جنبش‌های هنری شناخته می‌شود که تولید انبوه و مصرف‌گرایی را نقد می‌کند. این هنر با استفاده از مواد بازیافتی و تبدیل زباله‌ها به آثار هنری انجام می‌شود. قدمت این هنر را می‌توان در جنگ جهانی اول و در آثار هنرمندان بزرگی همچون پیکاسو کشف کرد. این روزها هنر بازیافتی در مجسمه‌سازی، صنایع دستی، طراحی زیورآلات و حتی نقاشی هم دیده می‌شود. اما اینکه زباله و بازیافت چگونه به هنر تبدیل می‌شود و هنر بازیافتی دقیقا چیست؟ سوالی است که در ادامه به آن پاسخ می‌دهیم.
هنر بازیافتی یا Recycled Art چیست؟
با توسعه صنایع و مصرف‌گرایی، روزبه‌روز شاهد تولید انبوه زباله‌هایی هستیم که روی هم تلنبار شده و چهره زمین را آلوده می‌کنند. از بطری‌های شیشه‌ای و پلاستیکی گرفته تا انواع کاغذ و پارچه و فلز که یا بازیافت می‌شوند، یا در خاک‌چال‌ها دفن و در دریاها و طبیعت رها می‌شوند.
اما این زباله‌ها همان‌قدر که می‌توانند چهره زمین را زشت کنند، در دست هنرمندان می‌توانند به هنری پایدار تبدیل شده و زیبایی را خلق کنند.
در حال حاضر که جوامع با مقادیر بسیار زیادی زباله دست وپنجه نرم می‌کنند، بازیافت و تفکیک زباله‌ها به یکی از مهم‌ترین جنبش‌های مبارزه برای حفظ محیط زیست تبدیل شده است. چند سالی می‌شود که هنرمندان هم پا به این عرصه گذاشته و یک جنبش هنری به نام هنر بازیافتی را راه‌ا‌ندازی کرده‌اند که با کمک آن زباله‌ها را به آثار هنری تبدیل می‌کنند. آن‌ها با این کار نه تنها خلاقیت خود را نشان داده و آثاری منحصربه‌فرد خلق می‌کنند، بلکه به جامعه مصرف‌گرایی هم پیام‌های انتقادی خود را می‌رسانند.
در حقیقت هنر بازیافتی در برابر آلودگی محیطی ایستاده و از آن انتقاد می‌کند. در این هنر، زباله‌هایی مثل کاغذ، چوب، شیشه، پلاستیک، مقوا، فلزات و لاستیک با کمک خلاقیت هنرمندان به آثار هنری تبدیل می‌شوند. آثار به دست آمده فراتر از بازیافت بوده و ارزش هنری، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دارند.
شاید چند سالی باشد که هنر بازیافتی در کشورهای مختلف سر زبان‌ها آمده است، اما در حقیقت چیز جدیدی نیست. کلاژهای ساخته شده توسط پابلو پیکاسو یا آثار جورج برک با روزنامه‌ها و مجلات قدیمی از نمونه‌های بسیار قدیمی این هنر در دنیا به شمار می‌روند.
هنر بازیافتی را می‌توان استفاده مجدد از مواد دور ریختنی هم دانست و محدودیتی از استفاده مواد در این هنر وجود ندارد. آثار هنرهای بازیافتی می‌تواند کوچک یا بزرگ ساخته شوند و‌ می‌تواند دو بعدی یا حتی سه بعدی باشند.
تاریخچه هنر بازیافتی
همان‌طور که گفتیم هنر بازیافتی اتفاق جدیدی نیست. مهاجران اولیه آمریکا از تکه‌های پارچه و کیسه‌های گندم،‌ لحاف‌های چند تکه درست می‌کردند. در طول جنگ جهانی اول هم، سربازان از پوکه‌های گلوله برای درست کردن گردنبند یا حکاکی تصویر روی آن‌ها استفاده می‌کردند.
اما پیشرفت این هنر را می‌توان به اوایل قرن بیستم نسبت داد. این پیشرفت را می‌توان در کلاژهای ساخته شده پابلو پیکاسو دید که اولین کسی بود که این نوع از هنر را ایجاد کرد. او قطعات مختلفی از کاغذ، رزونامه، عکس یا اشیا و تکه‌های چوب را کنار هم می‌گذاشت و تصویر جدیدی را خلق می‌کرد.
مارسل دوشان هم که از اعضای جنبش دادائیسم بود، با خلق آثار هنری از چنین اشیایی به انتقاد از جنگ جهانی اول پرداخت و عقاید را به چالش کشید. او در مجسمه‌های خود از لاستیک‌های دوچرخه، مبلمان چوبی و سرامیک وان حمام استفاده می‌کرد. او از اشیایی که تولید انبوه می‌شدند و در دسترس همه افراد بود استفاده کرده و آثار هنری خلق می‌کرد. مارسل دوشان حتی این آثار را در نمایشگاه هم معرفی کرد.
در قرن بیست‌ویکم می‌توان از رابرت راوزنبرگ نام برد که از تابلوهای خیابانی، حیوانات تاکسیدرمی شده و لاستیک به خلق مجموعه‌های هنری پرداخت. جان چمبرلین هم از قطعات خودروها برای ساخت مجسمه‌ها استفاده می‌کرد. در حال حاضر هم هنرمندان معاصر بسیاری همچون عیسی جنزکن از مواد صنعتی مانند بتن، ورقه‌های استیل و قطعات عروسک‌ها و مانکن‌ها برای تولید هنر بازیافتی استفاده می کند.
جایگاه هنر بازیافتی در حفظ و بهبود محیط زیست
یکی از حیاتی‌ترین و جهانی‌ترین مشکلات بشریت، بازیابی زباله است. کشورهای بسیاری برای تمیز کردن قلمرو خود از زباله‌ها به دنبال راه حلی هستند. نکته جالب این است که در قسمت‌های مختلف دنیا این مشکل با هنر و خلاقیت هنرمندان حل شده است. آنها با استفاده از زباله‌های معمولی شروع به خلق هنر کردند و به این ترتیب این معضل را حل کردند.
در واقع هنرمندان خلاقی با رفتن به سمت هنر بازیافتی تاکنون توانستند کمک شایانی به حل این معضل کنند و زباله‌های زشتی را که به محیط زیست آسیب می‌رساندند مجدد به شی یا محصولی با قابلیت جدید تبدیل کنند.
این هنرمندان با هنر خلاقانه خود نه تنها آلودگی‌های محیط زیستی که ناشی از زباله‌هاست را کاهش داده‌اند بلکه توانستند اذهان عمومی را به این سمت سوق دهند که به اهمیت بازیافت و خودداری از مصرف‌گرایی پی ببرند. هنر بازیافتی در واقع رویکردی است نوین به پاکسازی محیط زیست و زیستگاه‌های انسانی.
کلام آخر

هنر بازیافتی را می‌توان ابزار جدیدی برای بیان انتقاد هنرمندان نسبت به مصرف‌گرایی و تولید انبوه دانست. آثار هنری خلق شده نه تنها به بازیافت زباله کمک کرده، بلکه مفهوم و پیامی را هم به مخاطب انتقال داده و ارزش فرهنگی و اجتماعی بالایی دارد.

منبع خبر:  سایت جاروب

۱۰ فایده اساسی کاشت "درخت"

"درخت" نماد آبادانی و شاخص سبزی و خرمی و مظهر زندگی و باعث تلطیف هوا و موجب آسایش و رفاه مردم و پاکی طبیعت است.

 نیمه اسفند به نام روز درختکاری نامگذاری شده که معمولا در این روز با کاشت نهال از سوی مردم و برخی مسئولان، بر اهمیت درختان بیشتر تأکید می‌شود.

در این گزارش به بهانه هفته درختکاری، مهم‌ترین فواید درختان در اکولوژی را یادآوری کرده‌ایم.

1- تولید اکسیژن و کاهش آلاینده‌‌ها

 تولید اکسیژن و کاهش آلاینده‌ها یکی از مؤثرترین ارزش‌ جنگل‌ها در زندگی انسان است. در مجموع 60 درصد از اکسیژن مصرفی جهان توسط پوشش گیاهی تولید می‌شود،  براساس برخی برآوردها هر هکتار جنگل قادر است ضمن جذب گاز کربنیک سالانه 2.5 تن اکسیژن (نیاز 10 نفر در سال) را آزاد کند.

کاهش آلودگی صوتی، جذب گرد و غبار، جذب برخی گازهای شیمیایی و از بین بردن بسیاری از باکتری‌ها، قارچ‌های تک‌سلولی و حشرات مضر از فواید دیگر درختان مناطق جنگلی محسوب می‌شود.

2- تعدیل آب و هوا

پوشش جنگلی باعث کاهش ماکزیمم و افزایش مینیمم دما، در مقایسه با مناطق عاری از درخت و سبب اعتدال در وضعیت آب و هوا می‌شود.

3- اکوتوریسم

امروزه درآمد کشورهای توسعه‌یافته از طریق گردشگری در مناطق جنگلی چندین برابر برداشت چوب از آن است. حفظ ذخایر ژنتیک گیاهی و جانوری و تنوع زیستی از کارکردهای دیگر جنگل‌هاست.

4- کنترل آب‌های سطحی و تغذیه سفره‌های آب زیر زمینی

برای نفوذ یک لیتر آب در اراضی جنگلی پهن‌برگ، هفت دقیقه و 40 ثانیه، در اراضی کشاورزی 46 دقیقه و 46 ثانیه و در محیط خارج از جنگل چهار ساعت و 26 دقیقه و 40 ثانیه وقت لازم است، به عبارتی در عرض یک ساعت در زمین جنگلی پهن برگ 8.4 لیتر، در زمین کشاورزی 1.29 لیتر و در محیط خارج از جنگل 0.22 لیتر آب وارد خاک می‌شود. این نتایج نشان‌دهنده اهمیت پوشش گیاهی به ‌ویژه جنگل‌ها در جلوگیری از بروز سیل همچنین جلوگیری از تبخیر و تغذیه بهتر سفره آب زیرزمینی است همچنین جنگل منشأ بسیاری از رودخانه‌ها و چشمه‌ها است.

5- توانایی ذخیره آب توسط درختان

سایه درختان روی برکه‌ها و چشمه‌ها از تبخیر شدن بی‌رویه آب جلوگیری می‌کند، جالب است بدانید که بیشتر درختان تازه کاشته شده تنها فقط به یک پانزدهم از یک گالون آب، در طول هفته نیاز دارد (هر گالون تقریبا برابر است با 4 و نیم لیتر). درختان توانایی این را نیز دارند که رطوبت جو را نیز افزایش دهند.

6- درختان هوا را تمیز می‌کنند

درختان قادرند بو‌ها و گاز‌های آلاینده (اکسید نیتروژن، آمونیاک، دی اکسید گوگرد و اوزون) را جذب کنند. آنها این ذرات مضرّ را به همراه هوا از طریق برگ‌های خود جذب کرده و علاوه بر اینکه اکسیژن تولید می‌کنند، این ذرات آلاینده را درون برگ‌ها و پوست تنه خود ذخیره می‌کنند.

7- جذب گونه‌های مختلف حیوانات به شهر‌ها با استفاده از درختان

وجود گونه‌های متفاوت درختان می‌تواند موجب شود تا گونه‌های جانوری بسیار زیبا و نادری، شهرها را برای محل زندگی و سکونت انتخاب کنند، فقط کافی است که نوع درختی که در شهر‌ها کاشته می‌شود، مورد پسند جانوران، چه پرندگان و چه جوندگان باشد، به عنوان مثال، درخت بلوط توانایی بالایی برای جذب جوندگانی مانند سنجاب دارد.

8- درخت پناهگاه جانوران است

زندگی بیش 500 نوع حشره، پرنده، پستاندار، قارچ‌ها و گلسنگ‌ها به زندگی درختان وابسته است. اگر جاندارانی در محیط ریشه درختان زندگی می‌کنند را هم اضافه کنیم، باید بگوییم زندگی هزاران نوع جاندار و جانور ریز و درشت، به حیات هر درخت گره خورده است، درخت، خانه پرندگان و بعضی از حیوانات بی‌پناه نیز هست.

9-  درختان به بهبود کیفیت آب کمک می‌کنند

آلودگی آب یکی دیگر از خطرات مهم سلامت است که جمعیت جهان را تهدید می‌کند، اما درختان می‌توانند به کاهش این خطر کمک کنند، درختان قدرت بارش باران را کاهش داده و ریشه‌های آنها آب را تصفیه کرده و آبخوان را دوباره پُر می‌کند، افزون بر این، درختان به کاهش روان‌آب‌ها و کاهش خطر سیل کمک می‌کنند، این شرایط نیز آلودگی آب را کاهش می‌دهد.

10- فضاهای سبز احساس جمعی را بهبود می‌بخشند

داشتن احساس جمعی برای سلامت و بهزیستی انسان اهمیت دارد. درختان می‌توانند مردم را به روشی مثبت گرد هم جمع کند. مردم به پیاده‌روی در خیابان درختکاری شده تمایل بیشتری دارند که می‌تواند به مبارزه با احساس تنهایی کمک کند. همچنین، درختان آلودگی صوتی در جوامع را کاهش می‌دهند که می‌تواند به حفظ شرایط خوب در مناطق شلوغ کمک کند، افزون بر این، پژوهش‌ها نشان داده‌اند جوامعی با درختان بیشتر با نرخ‌های پایین‌تر جرم و جنایت مواجه هستند.

منبع : خبرگزاری تسنیم

۱۲ نکته عجیب درباره "شتر"

"شتر" به خشکی بسیار مقاوم است تا حدی که گاهی ۳۰درصد از وزن شتر با از دست دادن آب بدن کاهش می‌یابد، امری که ممکن است در انسان و حیوانات اهلی دیگر منجر به مرگ شود!

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ در قرآن مجید به‌تناسب بیان داستان‌های مختلف نام 35 حیوان اعم از چهارپایان، پرندگان و حشرات برده شده است، یکی از حیواناتی که نام آن به‌دفعات در قرآن مجید بیان شده "شتر" است.

اگر خداوند به حضرت ابراهیم(ع) دستور داد که به‌جای ذبح فرزندش اسماعیل، قوچی را قربانی کند، به پیامبر اعظم(ص) فرمان می‌دهد که به‌شکرانه کوثر، برای پروردگارش نماز به‌جا آورد و شتر نحر کند، همچنین خداوند منان قوم سرکش ثمود را که پیامبر خود حضرت صالح(ع) را تکذیب می‌کردند به‌دلیل نحر شتری که به‌درخواست خودشان و به‌صورت معجزه از کوه بیرون آمده بود نابود کرده است. خداوند منان در یک بیان کلی در سوره غاشیه، بندگانش را به تفکر در آفرینش شتر دعوت می‌کند: «أَفَلایَنْظُرُو‌نَ إِلَی اْلإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ؛ آیا آنها به شتر نمی‌نگرند که چگونه آفریده شد؟» (غاشیه: 17)، از دیدگاه فقهی نیز شتر یکی از 9 چیزی است که پرداخت زکات آنها واجب و همچنین یکی از معیارهای تعیین قیمت دیه در دوره‌های مختلف می‌باشد!

این نوشتار کوتاه درصدد است با برشمردن چند مورد از شگفتیهای این حیوان اهلی، پربرکت و پر رمز و راز، به این پرسش پاسخ دهد که اگر شتر تا این حد ارزش اقتصادی و فرهنگی دارد، پس چرا در کشور اسلامی ما تا این حد به پرورش این حیوان بی‌توجهی شده است؟!

تعدادی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد شتر:

1. در حالی که بعضی از چهار پایان، تنها از گوشتشان و برخی دیگر نیز بیشتر از شیرشان استفاده می‌شود و از بعضی دیگر تنها سواری می‌گیرند و برخی نیز برای باربری مناسب هستند، شتر حیوانی است که هم از گوشت و شیرش استفاده می‌شود و هم از آن برای سواری و باربری بهره می‌برند.

2. شتر، نیرومندترین و مقاوم‌ترین حیوان اهلی است که می‌تواند بار فراوانی را حمل کند. هنگامی که در حالت خوابیده است، اگر بار سنگینی را بر او حمل کنند، با یک حرکت سریع برمی‌خیزد و روی پا می‌ایستد، در حالی که دیگر چهارپایان قدرت چنین کاری را ندارند. این حیوان برای حمل بار تا بیش از نیم تن و نیز برای کشیدن چرخ دستی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

3.شتر می‌تواند هر روز مسافتی طولانی را بپیماید و از زمین‌های ناهموار و شنزارهای سخت بگذرد که به همین دلیل، عرب‌ها آن را «کشتی بیابان‌ها» می‌نامند. در فصل‌های خشک 10 تا 20 روز توان تحمل تشنگی و گرسنگی شدید را دارد. در کاروان بین 170 تا 270 کیلوگرم بار را با سرعتی معادل 5 کیلومتر در ساعت حمل می‌کند؛ در کاروان معمولی این حیوان پنج روز حرکت می‌کند و پس از آن آب و غذا دریافت می‌کند!

4. شتر به خشکی بسیار مقاوم است تا حدی که گاهی 30 درصد از وزن شتر با از دست دادن آب بدن کاهش می‌یابد؛ امری که ممکن است در انسان و حیوانات اهلی دیگر منجر به مرگ شود! جالب اینکه، شتر می‌تواند این کاهش را ظرف چند دقیقه جبران کند. کمترین گردش آب را میان حیوانات دارد و قادر به جذب آب‌نمک از روده‌ها و دفع آنها از کلیه‌هاست. شتر برای پایین آوردن دمای بدنش به تعریق نیازی ندارد، بنابراین آب را در بدن خود حفظ می‌کند. شتر دمای بدن خود را از 34درجه سانتی‌گراد در اوایل صبح تا 41 درجه تا عصر تغییر می‌دهد و به این ترتیب از گرمای روز برای گرم کردن بدن خود در شب استفاده می‌کند. اکنون آشکار شده است که متناسب با اختلاف زیاد درجه حرارت  بدنش می‌تواند آب بدن خود را حفظ نماید، زیرا که از این آب برای خنک کردن بدن استفاده نمی‌کند؛ پاهای پهن شتر کوهاندار از فرو رفتن این حیوان در ماسه‌های نرم جلوگیری می‌کند.

5. تغییر پوشش شتر از پشم در زمستان به موهای براق منعکس‌کننده در تابستان نیز جالب توجه است. شتر استوایی موهای خود را نمی‌ریزد، اما یک پوشش منعکس‌کننده صاف را بر بدن خود در طول سال حفظ می‌کند. کوهان نه‌تنها به‌عنوان یک مخزن ذخیره آب و چربی است، بلکه یکی از بزرگترین استفاده‌های آن، این است که با جمع‌آوری چربی بدن در کوهان، بافتهای زیرجلدی تقریباً بدون چربی هستند، در نتیجه بدن خنک‌تر می‌ماند.

6. تغذیه شتر، بسیار کم‌خرج است و هرگونه رستنی حتی خار و خاشاکی را می‌خورد.

7. شتر در شرایط نامناسب جوّی، میان توفان‌های سخت بیابان که چشم و گوش هر جانداری را کور و کر می‌کند، با ویژگی خاصی که خداوند در پلک‌ها و گوش‌ها و بینی‌اش قرار داده است، مقاومت می‌کند و به راه خود ادامه می‌دهد.

8. شتر با داشتن قدرت فیزیکی بالا، از رام‌ترین حیوانات است، به‌گونه‌ای که یک کودک خردسال نیز می‌تواند مهار یک قطار شتر را در دست بگیرد و هر جا که می‌خواهد، ببرد. البته گاه ناگهان مهاجم می‌گردد (به‌ویژه در فصل جفت‌گیری)، به همین جهت بهتر است که در هنگام کار، شتران نر و ماده از هم جدا گردند.

9. بیماریهای شایع شتر بسیار محدود است؛ عمده‌ترین بیماریهای داخلی شتر عبارتند از: اسهال، میوپاتی تغذیه‌ای، نفخ شکم، بیماری انحراف گردن، بلعیدن اجسام خارجی، تورم ضربه‌ای نگاری، هماتوری، تورم شیردان، کوری و کولیک «دل‌درد شدید».

10. شیر شتر بیشتر از هر شیر دیگری در طبیعت شبیه شیر انسان است و 10 برابر بیشتر از شیر گاو آهن و سه برابر بیشتر ویتامین‌ث دارد. اگر بدنتان تحمل لاکتوز را ندارد بدون هیچ مشکلی می‌توانید این شیر را بنوشید. شیر آن بسیار چرب و پر از مواد غذایی است با وجود این شیر شتر در فروشگاه‌های آمریکا دیده نمی‌شود، دلیلش این است که فروش شیر شتر در ایالات متحده غیرقانونی است.
در قزاقستان شیر شتر برای درمان سل استفاده می‌شود و پزشکان آفریقایی از آن برای تغذیه ایدزی‌ها استفاده می‌کنند.

11. گوشت آن در دین اسلام حلال است، اما ذبح آن با دیگر جانوران حلال‌گوشت متفاوت است و باید آن را نحر کرد، در آیین یهود به‌دلیل نداشتن سُم آن را حرام‌گوشت می‌دانند، همچنین هندوها و زرتشتیان نیز از خودن آن امتناع می‌ورزند. از دیدگاه طب سنتی گوشت شتر طبعی گرم دارد. پیشگیری از زایمان زودرس، تسکین دردهای روماتیسمی، تقویت قوای جسمانی و جنسی از خواص گوشت شتر است.
گوشت شتر از ارزش غذایی و خواص دارویی و درمانی بسیاری برخوردار است، در روایات دینی ما به مصرف آن بسیار توصیه شده است. در روایاتی از حضرت رسول(ص) آمده است که گوشت شتر را بخورید حتی سالی یک بار.

12. از  پوست آن برای ساختن کفش، کمربند، صندلی و لباس استفاده می‌کنند، پشم شتر را در ساختن خیمه‌ها، پتو، فرش، لباس‌ها، فرش و چادر استفاده می‌کنند و از پیخال کاملاً خشک و هم‌چنین از مدفوع خشک‌شده آن برای روشن کردن آتش استفاده می‌شود.

بنابراین، چندان شگفت‌انگیز نیست که واحد شمارش آن در زبان عربی و فارسی "نفر" است و قبایل بادیه‌نشین تصور می‌کنند که شتر گرانبهاترین دارایی آنهاست، با وجود این متأسفانه در کشورهای غربی از نظر فرهنگی، شتر نماد عقب‌ماندگی و عدم توسعه‌یافتگی است، آنها به همان میزان که نسبت به بز، سمپاتی مثبت دارند نسبت به شتر سمپاتی منفی دارند، از این رو با این‌که در تقویم جهانی روزی به‌نام "روز جهانی بز" وجود دارد، ولی برای تحقیر مسلمانان در رسانه‌ها همواره از نخل و شتر استفاده می‌کنند و در نتیجه در مورد شتر تحقیقات علمی بسیار محدودی در جهان صورت گرفته است! یعنی اتفاقاً در مورد حیوانی که خداوند امر به مطالعه در خلقت آن کرده، در مورد آن کمترین مطالعه صورت می‌گیرد!

 گذشته از اینکه قاره سبز اروپا و مناطقی از آمریکای شمالی مناسب پرورش این حیوان نیستند اما شاید یکی از دلایل این تفاوت و تبعیض این باشد که امروزه بز یکی از نمادهای فراماسونری و شیطان‌پرستی است و شتر از نمادهای کشورهای اسلامی!

اما در ایران با وجود این‌که بسیاری از مناطق آن استعداد پرورش این حیوان کم‌هزینه و پربازده را دارند اما از آنجا که سرفصلهای قریب به اتفاق رشته‌ها و گرایش‌های دانشگاهی و از جمله دامپروری و دامداری صنعتی، به‌نوعی تقلید از نظام آموزشی غرب است لذا در سیاستهای کلان ترویجی و حمایتی وزارت جهاد کشاورزی کشورمان حمایت از این حیوانات جایگاه قابل دفاعی ندارد.

منبع: خبرنگاری تسنیم "[حجت‌الاسلام والمسلمین] علی ارجمند عین‌الدین؛ مسئول حوزه نمایندگی ولی فقیه در جهاد کشاورزی استان البرز"