امروز رادیو کلی از مشکلات کشاورزان جیرفتی گفت، از واردات محصولات کشاورزی و کسادی بازار فروش کشاورزان گرفته تا ورشکستگی مالی کشت کاران. مهم ترین مشکل چیرفتی ها، پیازهایی است که روی دست جیرفتی ها مانده است. کشاورزان قیمت پیاز را تا کیلویی چهل تومان هم پایین آورده اند ولی باز هم مشتری ندارد!!!! ای کاش هر کدام ما بتوانیم راه حلی برای از بین نرفتن زحمات این عزیزان کشاورز بدهیم. راهکارهایی مثل تهیه دستگاه های بزرگ و صنعتی پیاز خشک کن و پیاز خرد کن و پیاز سرخ کن های صنعتی که حداقل بتوان پیازها را برای مدت طولانی تری نگهداری کرد . از کسانی که دست اندرکار تولیدات مواد غذایی هستند، کارخانجات صنایع غذایی و ... بخواهیم که هر کدام راه حل مناسبی ارائه دهند و از مسئولین جیرفت بخواهیم تا برای پیش بینی این گونه موارد وام هایی در اختیار افراد قرار داده و کارگاههای مشورتی برگزار کند.
ظروف و ضایعات آلومینیوم به هر شکلی که باشد قابل بازیافت است .بنابراین فویل آلومینیومی وقوطی های نوشابه وکنسرو و بشقاب و چارچوب پنجره ها و حتی تراشه های آلومینیوم در کارگاه ها و حلقه های آلومینیومی در بازکن ها را می توان جمع آوری و بازیافت کرد.برای حفظ بهداشت محل نگهداری قوطی های مصرف شده و بازیافت صحیح تر و بهداشتی تر می توان آنها را شست و در جایی معین جمع آوری کرد. برای بازیافت قوطی های آلومینیومی ابتدا آنها را ذوب می کنند .سپس فلز مذاب را به محض سرد شدن زیر فشار می گذارند و به ورق تبدیل می کنند و سرانجام این ورقه ها را دوباره به شکل قوطی در می آورند.آلومینیوم بازیافتی نه تنها در ساخت قوطی های جدید که در ساخت مواد مختلف آلومینیومی از جمله مواد ساختمانی بکار می رود. از بازیافت ۵۰۰گرم آلومینیوم قوطی های نوشابه می توان انرژی کافی برای روشنایی یک لامپ ۱۰۰واتی به مدت ۴ساعت یا انرژی لازم برای روشنایی یک تلویزیون به مدت ۵/۳ ساعت را تامین کرد. بازیافت یک قوطی آلومینیومی در مقایسه با تولید همان قوطی از مواد خام اولیه باعث کاهش آلودگی به میزان ۹۷درصد و کاهش آلودگی هوا به میزان ۹۵درصد می شود. تولید آلومینیوم از آلومینیوم بازیافت شده نسبت به تولید آن از سنگ معدن به ۹۰ درصد انرژی کمتر نیاز دارد.بازیافت دو قوطی آلومینیومی موجب صرفه جویی در انرژی به اندازه نیم لیتر بنزین است .به همین خاطر است که آلومینیوم استفاده شده دارای ارزش قراضه ای زیادی است ساخت قطعات آلومینیومی از آلومینیوم بازیافتی هم موجب صرفه جویی در انرژی و هم موجب صرفه جویی در هزینه ها است. منبع: شیمی برای زندگی
نانوسم (NANOCEM) یک تحقیق جدید شبکه اروپاست که بر روی مراحل توسعه اصول فنی نانو (مقیاس یک بیلیونی) در مواد سیمانی متمرکز شده است. بستهای سیمان پورتلند ، اجزا اولیه فعال بتن هستند که در بیشتر ساختمانهای مدرن استفاده می شوند . دیگر تشکیل دهنده های بتن ، آب و مصالح دانه ای ریز و درشت (مانند شن و سنگ) هستند.http://www.alljobs.ir/news_asnaf/show/419/ |
فائو» عهده دار این وظایف است:
- جمع آوری و تجزیه و تحلیل و تفسیر و انتشار اطلاعات مربوط به تغذیه و غذا و کشاورزی (در اساسنامه فائو، واژه کشاورزی در برگیرنده شیلات و فراورده های شیلاتی و جنگلداری و محصولات اولیه جنگل نیز هست.)
- تقویت و در صورت لزوم توصیه به انجام دادن این امور در سطح ملی و بین المللی:
1. پژوهشهای علمی، فنی ، اجتماعی، اقتصادی، مرتبط با تغذیه و غذا و کشاورزی
2.ارتقای سطح آموزش و توان اداری امور مربوط به تغذیه و غذا و کشاورزی و ترویج دانش عمومی در این زمینه ها
1. حفاظت از منابع طبیعی و اتخاذ روشهای مناسبتر برای تولید محصولات کشاورزی
2. بهبود فراوری و بازاریابی و توزیع غذا و فراورده های کشاورزی
3. اتخاذ سیاستهای لازم، به منظور تأمین اعتبارات کشاورزی در سطح ملی و بین المللی
4. اتخاذ سیاستهای بین المللی، برای ساماندهی کالاهای کشاورزی
- این موارد نیز از جمله وظایف این سازمان است:
1- تأمین کمکهای فنی، بر اساس درخواست دولتهای عضو
2- همکاری با دولتها در خصوص اعزام هیئتهای فنی در مواقع نیاز، برای انجام دادن تعهدات نشستها در سازمان ملل در زمینه غذا و کشاورزی و یا با پذیرش این اساسنامه ایجاد می شود.
به طور کلی، انجام دادن فعالیتهای مورد نیاز برای نیل به اهداف این سازمان که در مقدمه اساسنامه بیان شده است.
یکی از ایده های جدید تولید انرژی ، انتقال انرژی خورشیدی از سطح ماه بصورت بی سیم است . اصول اولیه این طرح توسط دکتر دیوید کریسول ( Dr. David Criswell ) محقق دانشگاه هوستون تگزاس و مدیر موسسهSpace Systems Operations ارائه شده است . براساس این طرح ، ابتدا مجموعه ای بسیار وسیع از سلولهای خورشیدی بر سطح ماه ( که همیشه به طرف زمین است ) قرار داده میشوند تا نور خورشید را به انرژی الکتریکی تبدیل کنند . سپس انرژی الکتریکی حاصله به یک فرستنده مایکروویو ارسال میشود تا به امواج رادیویی در فرکانس 2.5 گیگاهرتز تبدیل شده و از آنجا بوسیله آنتنهای با پهنای بیم ( beam ) بسیار باریک بطرف زمین ارسال گردد . در سطح زمین این امواج الکترومغناطیسی پرقدرت بوسیله آرایه های بسیار بزرگ ( very large array ) از آنتنهای مایکروویو دریافت شده و دوباره به انرژی الکتریکی تبدیل میشوند . همچنین بخشی از این امواج توسط ماهواره های مخصوصی که در اطراف کره زمین قرار خواهند گرفت به نقاط دیگر کره زمین که در دید مستقیم ماه نمی باشند منعکس میشوند در واقع تبدیل انرژی الکتریکی به امواج الکترومغناطیسی این امکان را میدهد تا انرژی بصورت بی سیم از یک نقطه به نقطه دیگر منتقل شود و در نقطه مقابل پس از دریافت امواج الکترومغناطیسی با انجام عمل عکس ، انرژی الکتریکی مجدداً تولید گردد ( به این روش اصطلاحاً power beaming میگویند) . تقریباً اساس تمام سیستمهای انتقال برق بدون سیم بر همین پایه استوار است . البته واضح است که بازدهی چنین سیستمهایی در مقایسه با انتقال برق در خطوط برق بسیار پایین است چون مقدار زیادی از انرژی در تبدیل برق به امواج الکترومغناطیسی و بالعکس تلف میشود و بعلاوه مقداری از انرژی موجود در امواج نیز در فرآیند تشعشع و انتقال در محیط ( اتمسفر زمین ) به هدر خواهد رفت . با این وجود ، دکتر کریسول در مقالات مختلفی که ارائه کرده ( منجمله مقاله 1 و مقاله 2 ) بصورت تحلیلی به این مسائل اشاره کرده و با محاسبات مختلف ادعا نموده است که میزان انرژی تولید شده با احتساب تمام این تلفات و مخارجی که صرف ساخت و نصب تجهیزات خواهد شد باز مقرون به صرفه خواهد بود و تنها به کسری از یک سنت برای تولید یک کیلو وات بر ساعت برق خواهد رسید . البته دانشمندان ناسا نیز ایده های مشابهی مثل قرار دادن مجموعه ای از سلولهای خورشیدی و یا حتی صرفاً صفحه های منعکس کننده نور در مدار کره زمین ارائه کرده اند که بحث بر سر اینکه کدام روش مناسبتر است هنوز ادامه دارد. (منبع : http\\newtmemicroblog.info )
ازاینرو امسال را میتوان آلودهترین سال تهران نامید؛ سالی بدون یک روز پاک.آنگونه که مدیران شهرداری تهران و اعضای شورای اسلامی شهر پیشتر هشدار داده بودند، آلودگیهای جدید نظیر ترکیبات بنزین و برخی ذرات معلق، طی سالهای اخیر بهتدریج وارد هوای پایتخت شده و سرانجام موجب شد که امسال حتی در فصل بهار هم تهران روز پاک بهخود نبیند.
به گفته مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، ترکیبات سرطانزای بنزین، که نسوخته وارد هوای شهر میشود و خودروهای تولید داخل که عموماً تکنولوژی پایینی دارند، از دلایل افزایش آلودگیها در پایتخت هستند.شورای شهر و شهرداری تهران طی یکسال گذشته بارها نسبت به ورود آلودگی ناشی از سوخت ناقص بنزین، آلودگیهای ناشی از تداوم استفاده از آزبست و آلودگیهای ناشی از تردد خودروها و موتورسیکلتهای بیکیفیت، هشدار داده و خواستار توقف این رویه شده بودند.
یوسف رشیدی در ادامه ایست قلبی، تنگی نفس و خیلی بیماریهای دیگر را ازجمله آثار و عوارض آلودگی هوا دانست. وی با تأکید بر اینکه خودروهای استاندارد خارجی به درجهای از تکنولوژی رسیدهاند که خروجی اگزوز برخی از آنها از هوای تهران تمیزتر است، اظهار کرد: این در حالی است که خودروهای ما به زور استاندارد یورو 2 میگیرند. رشیدی با اشاره به اینکه با استانداردهای اعمال شده منواکسیدکربن تا حد قابل ملاحظهای کاهش پیدا کرده، تصریح کرد: این در حالی است که هنوز با هیدروکربنهای سرطانزا و ذرات آزبست درگیر هستیم.
وی با بیان اینکه در دنیا میدان دید یک عامل اصلی برای پاکی هوا شناخته میشود، اضافه کرد: الان وقتی از پنجره به بیرون نگاه میکنیم، کوههای شمال تهران را نمیتوانیم بهخوبی ببینیم. رشیدی با تأکید بر اینکه امسال در ایام عید که شهر خلوت بود نیز تهران یک روز هم هوای پاک نداشت، گفت: ما باید بتوانیم مقدار تولید آلودگی هوا را به توان تحمل اتمسفر رسانده و میزان آلودگی هوا را به یک چهارم وضعیت کنونی کاهش دهیم. وی با اشاره به اینکه اگر نتوانیم این کار را انجام دهیم با مشکلات جدی روبهرو میشویم، اظهار کرد: با گسترش حملونقل عمومی باید به نقطهای برسیم که شهروندان استفاده از وسایل نقلیه عمومی را به وسیله نقلیه شخصی خود ترجیح دهند.
رشیدی با تأکید بر اینکه خودروسازان باید به سمت تولید خودروهای با کیفیت و در عین حال کم مصرف بروند، گفت: تا وقتی خودروسازان به جای استفاده از تکنولوژی مدرن، موتور پیکان را روی پژو بگذارند وضعیت از این بهتر نمیشود.وی استفاده از کاتالیست در خودرو و تعویض دورهای کاتالیستها را از جمله راهکارهای کاهش آلودگی هوا بر شمرد و افزود: علاوه بر این باید استفاده از آزبست بهصورت کامل حذف شده و جایگاههای بنزین به سیستم جذب بخارهای بنزین مجهز شوند. رشیدی با تأکید بر اینکه ما در کشورمان از موتورسیکلتهایی استفاده میکنیم که دیگر در هیچ نقطهای از دنیا از آنها استفاده نمیشود، اعلام کرد: 75 تا 85 درصد آلودگی هوا ناشی از وسایل نقلیه و باقیمانده آن ناشی از کارخانهها و منازل است.
کودکان > دانش - لیلا رستگار*:
تا به حال در 499 شمارهای که نشریه دوچرخه منتشر شده، از بازیافت و اثرهای آن بر محیط زیست و راههای انجام آن صحبت زیادی شده است، اما این بار میخواهم به شما بگویم که بازیافت زبالهها و دور ریختنیها همیشه هم خوب نیست!
در واقع بیشتر ما هنگامی که زبالههایی را در سطل بازیافت میاندازیم، نسبت به آلوده کردن کره زمین کمتر احساس گناه میکنیم. با این حال اصرار ما برای بازیافت بعضی زبالهها، گاهی میتواند بیشتر از آنکه سودی داشته باشد، زیان برساند. اگر بدانید چه چیزهایی را نباید بازیافت کرد، آنگاه متوجه می شوید که چه مقدار از زباله را به اشتباه روانه سطل بازیافت میکنید.
بهترین کاری که میتوانید بکنید این است که اطلاعات خود را درباره موادی که کارخانه نزدیک شما میتواند بازیافت کند، بالا ببرید. ولی تعدادی از مواد هم وجود دارند که نباید برای بازیافت کنار گذاشته شوند:
جعبههای پیتزا: روغنی که از پیتزا خارج میشود و جعبه آن را چرب میکند، تبدیل این جعبهها به کاغذهای تمیز را غیر ممکن میسازد
دستمالها و حولههای کاغذی: بازیافت نکردن این دستمالها به خاطر کیفیت کاغذ آنها نیست، بلکه به این دلیل است که از آنها برای پاک کردن پسماندهای غذا و تمیز کردن اشیاء استفاده میشود و چون میکروب در این کاغذها جاخوش میکنند، به زبالههای خطرناکی تبدیل میشوند.
کاغذ یادداشتهای رنگی: بهتر است این کاغذها به دلیل رنگهای گوناگونی که دارند و لایه چسبی که در پشت آنهاست، به سطل بازیافت انداخته نشوند.
کاغذهای خیس شده: این کاغذها به دلیل خیس شدن فیبرهای درونشان خاصیت خود را تا حد زیادی از دست میدهند و برای بازیافت کیفیت مطلوبی ندارند.
باندهای زخم: این مواد به علت آلودگی، جزو زبالههای خطرناک به حساب میآیند و از انداختن آنها به سطلهای بازیافت باید جداً خودداری کرد.
اما همانطور که گفتم بهترین راه این است تا با کارخانه بازیافت شهر خود تماس بگیرید و دقیقا آگاه شوید که آنها چه موادی را می توانند بازیافت کنند؛ به این ترتیب هر چیزی را داخل سطلهای بازیافت نیندازید!
به گزارش بیبیسی، هر فروشنده اروپایی که بیش از 32 کیلوگرم باتری در سال، معادل یک بسته چهارتایی باتری AA در روز، به فروش برساند مشمول این قانون میشود.
علاوه بر کاهش زبالههای خطرناک برای محیط زیست و جلوگیری از ورود آنها به طبیعت، یکی دیگر از اهداف این طرح کاهش گسیل گازهای گلخانهای است که از تولید دوباره باتریها تولید میشود.
تنها در انگلیس، سالانه 30 هزار تون باتری وارد بازار میشود و 97 درصد آنها با زبالههای طبیعی وارد محیط زیست میشود.
دولت انگلیس تنها 3 درصد از باتریهای قابل حمل را بازیافت میکند و امیدوار است با استفاده از این طرح این میزان تا سال 2016 به 45 درصد برسد.
محیط زیست > بازیافت - واقعیت این است که رانندگان بیشتر به فکر هزینه گازوئیل و بنزین هستند تا روغن موتور که بایستی چند ماه به چند ماه آن را تعویض کنند.
اما کمپانیهای دستاندرکار انرژی و دوستداران محیطزیست در حال حاضر روی روشهای کاهش آلودگی ناشی از این محصول رایج نفتی تمرکز کردهاند. آنها حتی در حال تحقیق روی چگونگی تأثیر فرمولهای بهتر و صحیحتر در ارتقا کیفیت سوختهای مصرفی نیز هستند.
هرساله در سراسر جهان دهها میلیون بشکه روغن موتور مصرف میشود. تنها در آمریکا رانندگان هر ساله در حدود 1/3میلیارد گالن روغن موتور مصرف کرده و کثیف تولید میکنند. حتی فراتر از آن، آژانس حفاظت از محیطزیست آمریکا (EPA ) برآورد کرده است که هرساله 200میلیون گالن (757/082 لیتر) نیز بهصورت کاملا غیرقانونی وارد چرخه طبیعت میشود.
تنها بخشی از این محصول مصرفشده قابل بازیافت است که البته در مورد مزایای زیستمحیطی آن هم ابهاماتی وجود دارد. این محصول مصرفی معمولاً به سوزاندن محکوم است. این راه نیز خود یک منبع تولید آلودگی بیشتر است. اما یک گزینه دیگر هم وجود دارد؛ استفاده از روغن موتور بهعنوان یک منبع تجدیدپذیر. روغن موتور کهنه را میتوان مجدداً تصفیه کرد. این فرایند منجر به احیای کیفیت آن در حد یک محصول تازه و باکیفیت خواهد شد. در نهایت این محصول میتواند بارها و بارها با همان قیمت و بهعنوان یک روغن موتور متعارف به فروش برسد. در اروپا در حدود 50درصد از روغن موتورها مجدداً تصفیه و پالایش میشوند. مفسرین میگویند اروپا این را مدیون قوانینی است که در سال1975 وضع شدند، مجدداً در سال2008 این قوانین مورد بازنگری قرار گرفتند. در آمریکای شمالی تنها در حدود 10 الی 15درصد از روغنهای موتور دوباره تصفیه میشوند.
بازاری که اخیراً برای روغن موتورهای بازیافتی تحت عنوان روغن موتورهای سبز ایجاد شده، به کندی در حال تغییر است. آژانس حفاظت از محیطزیست آمریکا درصدد است که تهدیدهای ناشی از مصرف غیرقانونی روغن موتورهای آلوده را در خلال یکسری فعالیتهای سازمانیافته بیش از پیش برای عموم مردم تشریح کند. بدینمنظور کمپینی تحت عنوان «آلودگیای که شما دفع میکنید، در نهایت وارد آب آشامیدنی میشود» تشکیل شده است. آژانس حفاظت از محیطزیست برآورد کرده است که یک تغییر خیلی معمولی در روغن مصرفی میتواند بهشدت بر میزان آلایندگی آن تأثیر داشته باشد. حتی یک تغییر خیلی جزئی ممکن است یک میلیون گالن آب شیرین را که در ظرف یک سال نیازهای 50نفر را مرتفع میسازد، آلوده کند.
این آژانس همچنین پیشنهاد میکند تا افرادی که خود شخصاً اقدام به تعویض روغن اتومبیلشان میکنند، از این کار دست بردارند. چنانچه هر قطره از روغن کهنهای که این افراد غیرمتخصص هدر میدهند در ایستگاههای مخصوص تعویض روغن بهطور صحیح جمعآوری شده و به مراکز بازیافت و دفن زباله یا سایر اماکن مربوطه ارجاع داده شود، سالانه میتوان روغن بازیافتی کافی برای حدودا 50میلیون اتومبیل را از این راه تأمین کرد. انستیتو نفت آمریکا (API ) سایتی را طراحی کرده است که به مصرفکنندگان در جمعآوری و بازیافت روغن موتورهای مصرفیشان کمک میکند. ایستگاههای سرویس ماشین و مراکز مخصوص تعویض روغن سابق بر این هم روغن مصرفی را که از مشتریان خود با پرداخت هزینهای ناچیز جمعآوری میکردند، مجدداً مورد استفاده قرار میدادند، اما منظور از بازیافت در واقع چیز دیگری است. در سال2005 دپارتمان انرژی آمریکا (DOE ) در پی تحقیقی اعلام کرد که حدود 80درصد از روغن موتورهای جمعآوری شده در جایگاههای ویژه بهعنوان سوخت صنعتی در آسیابها، دیگهای بخار، کورههای آجرپزی، شوفاژخانهها و صنایع آسفالتی مورد استفاده مجدد قرار گرفتهاند.
این فرایند یک شمشیر دولبه است چرا که به روغن موتور مصرفی اتومبیل یک فرصت دوباره برای حیات میدهد اما در عین حال حجم قابل توجهی از آلایندهها نظیر فلزات سنگین را نیز به محیط وارد خواهد ساخت. طبق تحقیقاتی که در مجله جامعه شیمی در همان سال به چاپ رسید، سرب و زینک از نمونه فلزات سنگینی هستند که بدین واسطه در محیط انتشار خواهند یافت. جان وسلی، تولیدکننده روغنهای دوباره تصفیه شده با مارک اکواولترا (فوق اکو) میگوید: استفاده مجدد از روغنهای موتور به روش غیراصولی مولد آلودگی و پسماندهای غیرضروری است؛ در حالی که روغن موتور کهنه میتواند بازیافت شود و مجدداً بهعنوان روغن موتور مورد استفاده قرار گیرد. این تولیدکننده میافزاید: هیچ دلیلی برای دفع 200میلیون گالن روغن موتور در محیط وجود ندارد. این امر حتی نبایستی اتفاق بیفتد. واقعیت این است که اینکار یک نحوه برخورد اشتباه از جانب مصرفکنندگان و یک تجارت اشتباه است. آقای وسلی در مورد سوزاندن روغن موتور بهعنوان سوخت میگوید: اغلب محصولات پس از مصرف همین مسیر را طی میکنند اما اگر محصولی یکبار سوزانده شود، برای همیشه از دست رفته است.
جهت انجام فرایند تصفیه مجدد بیشترین هزینه صرف جمعآوری روغن موتور کهنه میشود؛ به همین دلیل است که ما وارد این حرفه شدهایم. ما میخواهیم کار صحیح را از دیدگاه اکولوژیکی انجام دهیم. در ضمن مزیت اقتصادی این کار هم قابل توجه است. مزیت اقتصادی کمپانیهای بزرگی نظیر روغن موتور یونیورسال را ترغیب میکند که روغن موتورهای بازیافتی را به مشتریان ارائه دهند؛ روغنهایی که از نظر کیفیت مورد تأیید انستیتو نفت آمریکا و سایر کارخانههای معتبر اتومبیلسازی نیز باشند. این تضمین کیفیت شامل مواردی نظیر قابلیت استارت در آب و هوای سرد، کنترل زنگزدگی، جلوگیری از فرسودگی موتور و آزمایش ویسکوزیته در درجه حرارتهای بالا است. روغنهای بازیافتی نهتنها بایستی دارای همان کیفیت روغن موتورهای خالص باشند، بلکه حتی قیمت فروش آنها نیز در خردهفروشیها میباید معادل همان روغن خالص اولیه باشد.
بازیافت صحیح روغن موتورها بهگونهای که با روغنهای نو تفاوتی نداشته باشند، در حال حاضر در دستورکار است. در طراحی موتورهای احتراق داخلی از اجزای فلزی استفاده میشود. روغن موتور ضرورتا یک لایه نازک ایجاد میکند، بدین واسطه این اطمینان فراهم میشود که هیچکدام از اجزا به هر نوعی در تماس مستقیم با هم قرار نخواهند گرفت. این لایه مانع از فرسودگی اجزاء موتور میشود و در ضمن از میزان اصطکاک نیز میکاهد تا آسیب ناشی از حرارت به حداقل برسد. همچنین روغن کمک میکند که سطح موتور اتومبیل تمیز باقی بماند، استارت زدن را آسانتر ساخته و مانع از فرسودگی و زنگزدگی نیز میشود. روغن آلودگی ناشی از فراوردههای جانبی احتراق شامل کربن، دوده و حتی فلزات سنگین حاصل از کارکرد موتورهای فرسوده را جذب میکند.
در گذر زمان که روغن این مواد را بهخود جذب کرد، کمکم از کاراییاش کاسته میشود. در عین حال روغن شامل افزودنیهای شیمیایی نیز است که منجر به عملکرد بهتر موتور اتومبیل خواهند شد. افزودنیهای شیمیایی حدود 15درصد از حجم روغن را بهخود اختصاص میدهند و هرچه این میزان بیشتر شود، از کارکرد مفید روغن هم کاسته خواهد شد. در واقع نسبت بیشتر مواد شیمیایی باعث کمرنگ شدن نقش آنها در ممانعت از زنگزدگی موتور و حتی جلوگیری از اضمحلال روغن موتور میشود. اما خصوصیات فیزیکی روغن موتور در خلال مصرف تحلیل نخواهد رفت. پالایش مجدد از یک فرایند تقطیر بیهوازی جهت حذف آلایندهها استفاده میکند. فرایند تقطیر بیهوازی یک پایه روغنی جدید را بهوجود میآورد که بعدها این پایه با افزودنیهای مختلف اعم از تفکیک کنندهها، دترجنتها و ترکیبات شیمیایی ضدکف ترکیب خواهد شد و در نهایت کارایی اصلی روغن دوباره احیا خواهد شد. در حدود یک گالن معادل 8. 3 لیتر از روغن مصرفی کهنه لازم است تا 4/2لیتر روغن موتور بازیافتی تولید شود.
پایه روغنی اولیه همچنین میتواند جهت تولید سایر انواع روغن یا گریس نظیر روغن هیدرولیک یا روغن مخصوص جعبه دنده استفاده شود. این روغنها نسبت به روغن موتورهای خالص اولیه کارایی بیشتری دارند. آمارهای سازمان حفاظت از محیطزیست آمریکا نشان میدهند که بهمنظور تولید همان میزان روغن یا گریس متفرقه بایستی حداقل یک بشکه کامل (معادل 42گالن یا 159لیتر) روغن موتور کهنه موجود باشد. آقای وسلی میگوید: زمانی که صحبت از تولید حجم یکسانی از روغن بازیافتی و روغن مصرفی در میان است، همه بر این مسئله اتفاق نظر دارند که برای بازیافت و یا تصفیه مجدد روغن تنها یک سوم انرژی اولیه لازم است. بدیهی است که مصرف انرژی کمتر به معنای انتشار کمتر کربن است و البته لازم به ذکر است که همان روغن را میتوان بارها و بارها تصفیه و بازیافت کرد.
تمایل به استفاده از روغن موتورهای بازیافتی روز به روز در حال افزایش است. آقای کوین فریک از انستیتو نفت آمریکا میگوید: بازار مصرف روغنهای بازیافتی در حال توسعه است. وی میافزاید: ما تاکنون فروش روغنهای بازیافتی را پیگیری نکردهایم اما من میتوانم با اطمینان بگویم که روز به روز مارکهای بیشتر و بیشتری از طریق خدمات آنلاین پا به عرصه میگذارند و مدعی میشوند که درصدی از روغنی که عرضه میکنند، بازیافتی است. خیلی جالب است که برخی از آنها تنها چند سالی است که وارد بازار شدهاند و جالبتر اینکه برخی بازاریان نیز زیر بار تولید روغنهای غیربازیافتی نمیروند. براساس قوانین آمریکا، ضرورتی ندارد که در برچسب یک کالا ذکر شود که محصولی خالص است اما این مسئله در مورد کالاهای بازیافتی کاملا فرق میکند و حتما باید در برچسب کالا مشخص شود. پیشتر بازاریان تمایلی نداشتند که فروش محصولات بازیافتی را تبلیغ کنند چراکه از اکراه مصرفکنندگان نسبت به استفاده از روغنهای کهنه بیم داشتند. اما در حال حاضر کمپانیهای مختلف متوجه مزایای این بازار شدهاند. آقای فریک میگوید: نظر من این است که افزایش آگاهی نسبت به مسائل زیستمحیطی منجر به تغییر گرایش مردم شده است. در آمریکا بخشهای تجاری و دولتی اغلب درصدد تغییر رویکرد به سمت استفاده از روغن موتورهای بازیافتی هستند. ایالت کالیفرنیا یک برنامه وسیع در مورد روغنهای بازیافتی دارد و در ضمن آژانسهای مختلف ایالتی هرساله در حدود 890/189 گالن (معادل 811/718 لیتر) روغن بازیافتی را مورد استفاده قرار میدهند.
براساس گزارشهای دپارتمان منابع بازیافتی روغن موتورهای بازیافتی حتی در پیستهای اتومبیلرانی مشهوری چون ناسکار نیز جای خود را باز کردهاند. این مجموعه در حال همکاری با شرکت سیفتی کلین، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان روغن موتور بازیافتی در ایالات متحده آمریکاست. سیفتی کلین تنها به تیمهای شرکتکننده در مسابقه سرویس نمیدهد، خدمات آن بسیار گسترده است. این شرکت حتی روغن موتورهای مسیرهای مسابقه و جایگاههای مخصوص را هم جمعآوری میکند تا مجدداً آنها را تصفیه کند و بهعنوان روغن بازیافتی به فروش برساند. تنها در سال2010 این شرکت توانست 185هزار گالن (700300 لیتر) روغن را با همین روش جمعآوری کند. کارخانههای بزرگ تولیدکننده روغن موتور متوجه تغییر گرایش بازار شدهاند و بدین جهت وارد بازار بازیافت شدهاند. در بهار سال2011 شرکت والولین روغنی را وارد بازار کرده که 50درصدش بازیافتی است. طبق بیانیه این شرکت تنها 50درصد این روغن بازیافتی است چرا که تنها با این میزان از پایه روغنی بازیافتی است که محصول میتواند در حجم بالا و با کیفیت مناسب تولید شود.
اما سیاست دولتها میتواند به نحو شایانی بر دسترسی و امکان بهرهبرداری از روغن موتورهای مصرف شده تأثیرگذار باشد. در آمریکا این بازار است که میزان روغن موتور مصرف شده را جهت بازیافت محدود میکند اما در اروپا این قوانین دولتی هستند که استفاده مجدد از روغن موتور بازیافتی را تشویق میکنند. دولتهای اروپایی بهطور معمول خود یک بازار برای روغنهای بازیافتی ایجاد میکنند. البته قوانین، آشکارا از کشوری به کشور دیگر فرق میکند، اما معمولا یک تاکتیک مرسوم این است که بر فروش روغن و گریس مالیات وضع کرده و بدین شکل دولتها از جمعآوری آنها پس از مصرف اطمینان حاصل میکنند.
دادههای شرکت سیفتی کلین نشان میدهد که در اروپای غربی در حدود نیمی از روغنهای کهنه و مصرف شده، بازیافت میشوند و تنها حدود 40درصد بهعنوان سوخت صنعتی سوزانده میشود. آمریکای جنوبی نیز در مقایسه با آمریکای شمالی درصد بالایی از روغن را بازیافت میکند. آمریکای جنوبی این مسئله را مدیون تلاشهایی است که در بزرگترین بازار این قاره یعنی برزیل انجام میشود. برزیل در این زمینه بسیار حرفهای و فعال عمل میکند. در برزیل رسما تمامی روغن موتورهای کهنه بازیافت میشوند. براساس مطالعات، سایر مناطق قطعا تا بدین حد روغن را بازیافت نمیکنند. در آسیا قوانینی در زمینه بازیافت کاغذ هست اما این قوانین اغلب از قدرت اجرایی برخوردار نیستند. در اکثر مواقع حتی زیرساختهای لازم هم وجود ندارد که دستاندرکاران را از میزان حقیقی روغن جمعآوری شده آگاه سازد. در بیشتر این بازارها نمیتوان به درستی فهمید که حقیقتا چه بر سر روغن مصرفشده میآید. براساس برآوردهای شرکت کلین وسایل نقلیه در سراسر جهان در سال 200 حدودا 7/3 میلیارد گالن (معادل 14میلیارد لیتر) روغن کهنه تولید کردهاند و این در حالی است که میزان روغنهای آلودهتر صنعتی میتواند تقریبا دو برابر حجم فوقالذکر باشد.
مطالعات شرکت کلین حاکی از آن است که در حدود سهچهارم روغن مصرفی جهان در سال2009 جمعآوری شده است اما تنها 16درصد آن بازیافت شده. اما تکنولوژیهای به کار رفته در روغن موتورهای جدید میتواند انرژی بیشتری را ذخیره کند و از هدررفت انرژی بکاهد. روغن موتورهای ترکیبی از نظر پیششرطهای لازم جهت تولید انرژی و فراوردههای خروجی تا حدودی قابل مقایسه با محصولات سنتی و معمول هستند اما حقیقت این است که روغنهای ترکیبی با افزایش کارایی سوخت و عملکرد بهتر از نظر زیستمحیطی و فنی در درازمدت کارایی بیشتری دارند. روغنهای ترکیبی پائو خالص یا روغنهای پلی آلفااولفین پایه نفتی ندارند و به واسطه پروسههای شیمیایی خاص که مولکولهای کربن را به هم متصل میسازند، ساخته میشوند. سایر انواع روغن تحت عنوان ترکیبی که از پایه روغنی خام تهیه میشوند، نسبت به روغنهای معمول تصفیه بیشتری را لازم دارند.
برخی از روغنها نیز ترکیبی از این دو نوع روغن هستند که در قالب یک محصول تولید میشوند. روغن موتورهای ترکیبی را میتوان از 7500مایل (12070 کیلومتر) گرفته تا 25هزار مایل (40234 کیلومتر) تعویض کرد. این بدان معناست که نه تنها روغن خیلی کمتری هدر میرود بلکه حتی از اثرات زیستمحیطی منفی نظیر سوزاندن روغن نیز کاسته میشود. البته نبایستی هزینههای انرژی ناشی از پروسه بازیافت را از نظر دور نگه داشت. روغن ترکیبی میتواند 5برابر روغنهای استاندارد ارزش داشته باشد، اما چنانچه تغییرات خیلی معمولی انجام شود، هزینه این دو تا حدی قابل قیاس خواهد شد. به علاوه روغنهای ترکیبی از مزایایی همچون عملکرد بهتر و بیشترکردن طول عمر موتور برخوردار هستند.
ترسی لانگر، مدیر مسئول برنامه کارایی انرژی و حملونقل اقتصادی میگوید: معمولا مردم توانایی بالقوه روغنها در کاهش مصرف یک یا دو درصد سوخت را در نظر میگیرند و این باعث میشود که به استفاده از بهترین روغن موتورها گرایش داشته باشند. اما لزوماً روغن موتورهای خالص نیستند که این مزیت را دارند. روغن موتورهای ترکیبی نیز بهدلیل طول عمر زیاد پتانسیل جلوگیری از هدر رفت بنزین را دارند، شاید حتی از این نظر کاملا شبیه روغن موتورهای خالص اولیه هم باشند. حتی کمپانیهایی نظیر شل نیز بهدنبال تحقیق درباره منافع ناشی از کارایی روغنهای موتور هستند. این کمپانی که نسبت به سایرین بیشترین روغن موتور یا گریس را در سطح جهان میفروشد، درصدد کاهش تولید روغن موتورهای سنتی و معمول است. این کمپانی با همکاری گوردون موری یک طراح مشهور اتومبیلهای فرمول یک، نوعی روغن موتور با ویسکوزیته فوقالعاده پایین را تولید کرده است. این روغن در آزمایشهای انجام شده در محیط شهری 5. 6درصد کاهش مصرف سوخت را نشان داده است.
چنین پژوهشهایی در زمینه کارایی بهتر سوخت در زمانی که روغنهای موتور منجر به بروز بیشترین اثرات منفی زیستمحیطی میشوند، احتمالاً نتایج مثبتی را بهدنبال خواهند داشت؛ خصوصا با در نظر داشتن اینکه روغنهای موتور مناسب تا اندازهای بر کاهش مصرف بنزین هم نقش دارند. دادههای مؤسسه اطلاعات انرژی آمریکا نشان میدهد که در سال2010 آمریکا روزانه حدودا 2.19میلیون بشکه بنزین را مصرف کرده است، در حالی که تنها 130هزار بشکه روغن موتور (کمتر از یک درصد) مصرف شده است. اما مسلماً پالایش مجدد و بازیافت روغن موتور در طول زمان صرفهجویی بیشتری را در پی خواهد داشت. برای بسیاری یک سیستم حلقه بسته که همان روغن را بارها و بارها به کار میگیرد، از گیرایی و جاذبه بالایی برخوردار است. آقای فریک از انستیتو نفت آمریکا میگوید: اگر شما نگران محیطزیست هستید سعی کنید که از روغن موتورهای بازیافتی استفاده کنید. این روغنها مادامی که تضمین شدهاند، برای وسایل نقلیه مناسب هستند. همیشه استفاده مجدد یک کار مثبت است که مانع از هدر رفت منابع با ارزش میشود.
محیط زیست > بازیافت - همشهری آنلاین:
گروهی از محققان برزیلی در عرصه محیط زیست به تازگی دریافتهاند که پوست موز میتواند فلزات سنگین موجود در آب را تصفیه کند.
به گزارش ایسنا، این فلزات سنگین معمولا از بخشهای صنعتی و کشاورزی وارد آب میشوند و برای سلامتی انسان بسیار خطرناک هستند.
عوارض اینگونه مواد تا جایی است که میتواند باعث به وجود آمدن بیماریهایی نظیر آسیبهای ریوی در انسان شود.
محققان اعتقاد دارند که استفاده از روش پوست موز برای تصفیه آب، یک روش بسیار به صرفه و کم هزینه است و علاوه بر آن تا 11 بار هم میتوان از یک پوست موز برای این منظور استفاده کرد.
پیش از این نیز گروهی دیگر از دانشمندان به خاصیت تصفیهکنندگی در پوسته بادام زمینی پی برده بودند.