فضای اطراف کره زمین در حال پر شدن از اجسام و ماهواره‌هایی است که ماموریت خود را انجام داده‌اند و قصد بازگشت به کره زمین را هم ندارند. وجود این اجسام بدون استفاده در فضا، کار را برای ماهواره‌هایی که به‌منظور انجام هدفی معین قصد سفر به فضا دارند، سخت خواهد کرد.
با توسعه صنعت فضانوردی و پرتاب ماهواره‌های بیشتر به فضا، حجم زباله‌های فضایی نیز بیشتر می‌شود. زباله‌های مدار نزدیک زمین مجددا به جو زمین برمی‌گردند. تکه‌های کوچک‌تر می‌سوزند و تکه‌های بزرگ‌تر باقی می‌مانند. بخش‌هایی از ایستگاه فضایی اسکای‌لاب در سال۱۹۷۹ در زمین فرود آمد اما در فاصله‌ای دورتر از زمین، بخش‌های دیگری از این ایستگاه فضایی برای سال‌ها در مدار باقی ماند. بسیاری از کارشناسان معتقدند که ماهواره‌ها می‌توانند تا بیش از یک میلیون سال در مدار زمین باقی بمانند.
حدود 7هزار جرم آسمانی در حال گردش در فضا به‌وسیله رادارها ردیابی شده است. از این تعداد تنها کمتر از ۴۰۰ مورد را ماهواره‌های فعال تشکیل می‌دهند. تکه‌های زیادی از زباله‌ها آنقدر کوچکند که قابل ردیابی نیستند اما همین تکه‌ها برای ایجاد خطر به اندازه کافی بزرگ هستند.
وجود این اشیای سرگردان در فضا برای ماهواره‌ها و فضانوردانی که عملیات برون‌سفینه‌ای انجام می‌دهند و حتی ساکنان زمین، بسیار خطرناک و مرگبار است.
برای مثال، اگر قطعه‌ای 350گرمی در مدارهای اطراف زمین سرگردان شود، با سرعت 15 کیلومتر در ثانیه (54 هزار کیلومتر در ساعت) به حرکت در می‌آید. در صورت تصادم، چنین شیئی می‌تواند ماهواره‌ای یک تنی را منهدم کند.
راه حل جدید
دانشمندان راه‌حلی عملی برای حل مشکل فزاینده انباشت زباله در مدار زمین و خطر تصادم ماهواره‌ها و فضاپیماها با این زباله‌ها ارائه کرده‌اند. بنابر ایده دانشمندان، ماهواره‌هایی در آینده به فضا پرتاب خواهد شد تا بزرگترین زباله‌های فضایی مانند محفظه‌های به جا مانده از موشک‌ها را جمع‌آوری کند.
محققان این تحقیق مقاله‌ای در تشریح دیدگاه خود در نشریه آکتا آستروناتیکا انتشار داده‌اند که در آن به این نکته اشاره شده است که می‌توان با هزینه نه چندان زیاد سالانه 5 تا 10عدد از این اشیا را پاکسازی کرد.
انباشت زباله در فضای اطراف زمین مشکلی بسیار بزرگ با ابعاد فوق‌العاده است و تهدیدی بالقوه برای آینده فضانوردی محسوب می‌شود؛ بیش از ۱۷هزار شیء به قطر ۱۰سانتی‌متر یا بیشتر در مدارهای پایینی اطراف زمین پراکنده است اما مشکل بالقوه و بزرگ‌تر این است که هر یک از بزرگترین زباله‌ها می‌تواند به هزار قطعه کوچک تبدیل شود. از این‌رو زمان در جمع‌آوری این زباله‌ها اهمیت دارد.
مارکو کاسترونوو، محقق سازمان فضایی ایتالیا و نویسنده اصلی این مقاله گفت: به‌نظر ما این مشکل یک چالش بسیار بزرگ است که باید به سرعت درباره آن اقدام کرد.
او در ادامه گفت: وقت عمل همین حالاست؛ هرچه زمان بیشتری بگذرد باید قطعات بیشتر و بیشتری را جمع‌آوری کنیم، در غیر این‌صورت خطر تصادم این قطعات با فضاپیماها بیش از گذشته افزایش می‌یابد.
چین به‌منظور برطرف‌کردن این مشکل در سال۲۰۰۷ یک سیستم ضدماهواره را به نمایش گذاشت و به‌وسیله آن یکی از ماهواره‌های از کار افتاده خود را هدف گرفت. حاصل آن برخورد، ایجاد 2هزار تکه زباله اضافه در فضا بود و نه تنها ثمری در بر نداشت که باعث انباشت حجم بیشتری از زباله در فضا شد. در یکی دو سال اخیر نیز برخورد ماهواره‌های آمریکایی و روسی باعث ایجاد زباله‌های بیشتر شده است.
بیم آن می‌رود که وقوع این نوع اتفاقات و حوادث در نهایت باعث ایجاد توده‌های بزرگی از زباله در فضا شود و بخش‌های وسیعی از مدارهای پایینی را غیرقابل استفاده کند.
این زباله‌ها نه تنها خطری برای سایر ماهواره‌ها در مدار زمین بلکه برای ایستگاه بین‌المللی فضایی و ماموریت‌های انسانی در فضا نیز به‌شمار می‌آید.
در نتیجه جدیدترین تحقیقات انجام گرفته بیش از ۶۰ شیء در ارتفاع ۸۵۰ کیلومتری شناسایی شده‌اند که دو سوم آنها هریک بیش از 3تن وزن دارند و بسیاری از آنها با سرعت تقریبا 5/7کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کنند. بیشتر این اشیای تهدیدکننده، بدنه موشک‌ها هستند و دکتر کاسترونوو گفت که تلاش برای پاکسازی باید از آنها شروع شود.
همان‌گونه که پیش از این نیز به آن اشاره شد، این اشیا با توجه به اینکه از سرعت بسیار بالایی برخوردارند درصورت برخورد به یک فضاپیمای چند تنی می‌توانند آن را به‌طور کامل منهدم کنند.
اشکال سیاسی
دکتر کاسترونوو، محقق سازمان فضایی ایتالیا در ادامه اظهارات خود در این باره گفت:این اقدام از نظر سیاسی دشوار است. بسیاری از این اشیا به کشورهایی تعلق دارد که مایل به همکاری نیستند یا اجازه دسترسی به این اشیا را نمی‌دهند حتی اگر در پایان عمر مفید خود باشند و هیچ مقررات بین‌المللی درباره اینکه چه کسی باید اشیای باقی‌مانده در فضا را جمع کند، وجود ندارد.
به گفته این محقق، اگر در زمان جمع‌آوری زباله بر بدنه موشک‌ها که تجهیزات حساسی روی آنها نصب نشده است تمرکز شود، نباید مشکلی در گرفتن اجازه از صاحب آنها برای پاکسازی وجود داشته باشد؛ چرا که شکی باقی نمی‌ماند که بدنه موشک‌های ازکار افتاده، دیگر کاربردی ندارد.
دکتر کاسترونوو طرحی را پیشنهاد داده است که براساس آن ماهواره‌های کوچک برای ماموریت‌های 7ساله در فضا مستقر شوند و هر کدام مجهز به 2 بازوی روباتیک باشند؛ یکی برای گرفتن و نگاهداشتن بدنه موشک یا ماهواره از کار افتاده و دیگری برای وصل‌کردن یک موتور یونی که زباله را از مدار خارج کند. بر مبنای این پیشنهاد، ماهواره‌های یادشده سپس زباله‌ها را رها خواهند کرد و به سراغ تکه زباله بعدی خواهند رفت. به احتمال زیاد، با اجرایی‌شدن این طرح ماهواره‌ها خواهند توانست 5 تا 10 تکه زباله بزرگ را در فضا جمع‌آوری کنند. استوارت ایوز، مهندس ارشد شرکت فناوری ماهواره‌ای گفت: عملیات نزدیک شدن و مانور آسان نیست اما با پیشرفت‌های تدریجی فناوری‌ای ارائه خواهد شد که اجرای این مرحله را آسان خواهد کرد. او در ادامه افزود: انواع طرح‌ها پیشنهاد شده که واقعا در این مقطع در حد علمی- تخیلی است.
با این حال دکتر کاسترونوو گفت که مشکل بزرگ‌تر ممکن است سیاسی باشد، چرا که هر راه‌حلی باید بکوشد نشان دهد که تنها هدف این طرح جمع‌آوری زباله فضایی است. او افزود: این نوع رویکرد ممکن است تهدیدی برای سیستم‌های فعال تلقی شود؛ اگر شما می‌توانید در فضا به سراغ شیئی بروید و آن را پایین بکشید، هیچ‌چیزی مانع این نخواهد بود که سراغ ماهواره‌ای فعال بروید و آن را پایین بکشید؛ بنابراین جمع‌آوری زباله‌ها در فضا موضوعی حساس تلقی می‌شود.
البته در کتاب رکودهای گینس که همه در تلاش‌اند بزرگ‌ترین‌ها، کوچک‌ترین‌ها، برترین‌ها و... را در آن به رخ بکشند، تعداد رکوردهای بازیافت جزو کمترین‌ترین‌هاست. در سایت این رکوردهای جهانی، چهار مورد بیشتر درباره بازیافت نیست.
بازیافت زباله؛ 8 ساعت، 8800 کیلو!
آخرین رکورد بازیافت مربوط به روز اول نوروز(21 مارس) است. در این روز، در شانگهای چین بیشترین بطری پلاستیکی به وزن 8 هزار و 799 کیلوگرم در 8 ساعت بازیافت شد. قبلاً رکورد مربوط به بازیافت، جمع‌آوری 2 هزار و 467 کیلوگرم بطری بود. البته درکتاب رکوردهای امسال در بخش بازیافت یک سگ هم هست که می‌توان لقب مهم‌ترین دوستدار طبیعت را به او داد. «توبی» 26 هزار بطری پلاستیکی قابل بازیافت جمع‌آوری کرد و با تحویل آن به صاحبش رکورد جمع‌آوری بیشترین بطری پلاستیکی را به خود اختصاص داد.
بزرگترین سطل بازیافت
بزرگترین سطل بازیافت زباله جهان، با 7 متر و 13سانتی‌متر ارتفاع و 4 متر و 76 سانتی‌متر شعاع، در 20ژوئن (30خرداد) سال 2009 (1388)در شهر لیسبون کشور پرتغال به نمایش در آمد.
لباس‌های بازیافت شده!
بیشترین لباس هم‌زمان بازیافت شده 33 هزار و 88 جفت شلوار جین بوده است که در تابستان سال 2009 توسط مجله کودکان «نشنال جیاگرافی» برای بازیافت جمع‌آوری شد. این لباس‌های جمع‌آوری شده در ایالت واشنگتن امریکا به نمایش درآمد.
چین بزرگترین وارد کننده زباله در جهان برای بازیافت آن است. به گزارش واحد مرکزی خبر به نقل از شبکه تلویزیونی الجزیره انگلیسی، بازیافت زباله در چین صنعتی با ارزش چهل میلیارد دلار است. باتوجه به این که جمعیت چین بیش از یک میلیارد نفر است طبیعی است که در این کشور روزانه زباله زیادی تولید شود. با این اوصاف، بازیافت زباله در چین ضرورتی اجتناب ناپذیر است.
فقط در شهر پکن ، پایتخت چین، هفده میلیون نفر زندگی می کنند و آنها روزانه کوه عظیمی از زباله تولید می کنند. یکصد هزار نفر در بخش بازیافت زباله شهر پکن فعال هستند. نکته جالب این است که در کارخانه های بزرگ بازیافت زباله در پکن ، فقط زباله های خود چینی ها بازیافت نمی شود. زباله ها از دیگر کشورهای جهان نیز به چین انتقال داده می شود تا بازیافت شود. در واقع، چین بزرگترین وارد کننده زباله در جهان برای بازیافت کردن ان است. بخشی از زباله هایی که در امریکا دور ریخته می شود از چین سر در می اورد. این زباله ها پس از بازیافت در قالب کالاهای جدیدی به کشورهای غربی فروخته می شود. مقامات چینی امیدوارند دیگر کشورهای جهان توجه بیشتری به مقوله بازیافت زباله نشان بدهند تا از این طریق احتمال الودگی بیشتر محیط زیست کاهش پیدا کند .
به گزارش واحد مرکزی خبر ، روزنامه لوموند افزود : زباله های رادیواکتیو در واقع مربوط به دستگاهی بوده که دانشگاه دهلی نو بطور غیرقانونی به خریداران فلز فروخته بود.
بخش شیمی دانشگاه دهلی نو این دستگاه متصاعد کننده اشعه گاما را در سال هزار و نهصد و شصت و هشت خریداری و در سال هزار و نهصد و هشتاد و پنج از رده خارج کرده بود.
دانشگاه دهلی بجای واگذاری این دستگاه به بخش مدیریت انرژی اتمی ، ان را به موسسات بازیافت تحویل داده بود.کارگاههای بازیافت با برداشتن پوشش سربی دستگاه موجب آزادشدن تشعشعات رادیواکتیو کوبالت شصت ، فلزی که در صنایع و تجهیزات فلزی مورد استفاده قرار می گیرد شدند.
حدود پانزده کارگاه محله مایاپوری آلوده شدند ، شش کارگر بر اثر این آلودگی در بیمارستان بستری شدند که حال آنها وخیم گزارش شده است.
یک نفر نیز جان خود را از دست داد.
به دنبال این حادثه آژانس بین المللی انرژی اتمی در تماسی با سازمان انرژی اتمی هند خواستار دریافت توضیحات بیشتر شد و به این کشور پیشنهاد همکاری داد.
این حادثه کوتاهی سازمان انرژی اتمی هند را برملا کرد.
یک استاد دانشگاه هند نیز برخی همکاران خود را به دفن بیش از بیست کیلو گرم زباله رادیواکتیو حاوی اورانیوم در بیست سال پیش متهم کرد.
در حالی که دانشگاه دهلی نو و سازمان انرژی اتمی هند با رد این اتهام اظهار داشتند نشانه ای از زباله های رادیواکتیو پیدا نکرده اند. به تازگی روزنامه دِ هیندو افشا کرد یک آزمایشگاه تحقیقاتی که مجهز به منابع رادیواکتیو بوده احتمالا به دنبال سیلِ ماه ژانویه جان سیصد هزار دانشجو را به مخاطره انداخته است.
موادی حاوی رادیوم-بریلیوم حتی در زمین انبار شده بودند.
برغم هشدار اساتید دانشگاه ، مسئولان دانشگاهی هیچگونه تدبیری برای ایمنی بیشتر محیط اتخاذ نکردند.
سازمان انرژی اتمی هند از دانشگاه دهلی نو خواسته است تا صدور دستورات جدید آزمایشگاههای خود را تعطیل کنند.
کمیته ای متشکل از سه کارشناس برای ارزیابی خطاهای صورت گرفته تشکیل شده است.
وزیر منابع طبیعی هند نیز گروهی را مامور بررسی و وضع قوانین جدی برای فراوری زباله های رادیواکتیو در دانشگاهها و آزمایشگاهها کرد.
رسوایی زباله های رادیواکتیو در دانشگاه دهلی بی سابقه نیست و حکایت از بی نظمی فزاینده در بخش های مختلف این کشور اعم از بیمارستان ها و آزمایشگاههای تحقیقاتی دارد.
نبود قوانین نظارتی باعث می شود برخی موسسات، سازمان انرژی اتمی هند را در جریان فعالیت های خود و داشتن مواد رادیواکتیو قرار ندهند.
هند که قصد دارد به پایتخت جهانی بازیافت زباله تبدیل شود در سال های گذشته میلیون ها تن زباله وارد کرده است.
اینگونه مواد از طریق کشتی از اقصی نقاط جهان در درون کانتینرهای زباله و بدون نظارت مرزی وارد این کشور می شوند.
هند به تازگی تصمیم گرفته است در دوازده بندر اصلی کشور تجهیزات ردیابی مواد رادیواکتیو نصب کند.
جامعه > محیط زیست - 500 مایل دورتر از ساحل کالیفرنیا، منطقه ای هست که به نام "حلقه های پلاستیکی" شناخته شده است و هم اکنون بزرگترین توده زباله جهان را تشکیل داده که مقدار آنها تا یکصد میلیون تن تخمین زده می شود.
ایرنا نوشت:
اقیانوس شناسان می گویند که حجم جزیره بزرگ شناور زباله ها در کالیفرنیای آمریکا در اقیانوس آرام، طی دهه گذشته دوبرابر شده که ابعاد این جزیره هم اکنون شش برابر کشور انگلستان است.
به گزارش روزنامه انگیسی دیلی تلگراف، مجموعه عظیمی که به "وصله زباله اقیانوس آرام " معروف است، بین کالیفرنیا و هاوایی واقع شده که در مدت زمان 60 سال رشد کرده و بزرگترین فاجعه زیست محیطی دنیا به شمار می رود.
براساس این گزارش، این جزیره زباله شامل همه اقلام از جمله کیسه های پلاستیکی، بطری های شامپو، اسباب بازی های کودکان، قوطی های نوشابه، لاستیک های اتومبیل، پلاستیک های استخرهای شنا و دیگر موارد است. همچنین آب این اقیانوس با مواد شیمیایی سمی و ذرات پلاستیکی شکسته سنگین شده که هم اکنون در ماهی های این منطقه نمود پیدا کرده است به طوری که دانشمندان تنها در بدن یک ماهی 26 تکه پلاستیکی یافته اند. این دانشمندان هشدار داده اند که مواد شیمیایی راه خود را در زنجیره غذایی انسانی پیدا میکند.
500 مایل دورتر از ساحل کالیفرنیا، منطقه ای هست که به نام "حلقه های پلاستیکی" شناخته شده است و هم اکنون بزرگترین توده زباله جهان را تشکیل داده که مقدار آنها تا یکصد میلیون تن تخمین زده می شود.
محققان دانشگاه نیویورک فناوری نوینی را طراحی کرده اند
که با استفاده از آن گیاه احساس نیاز خود به آب را از را تماس تلفنی
به صاحبش منتقل می کند.
ابداع کنندگان این فناوری نوین سعی کرده اند تا برای هر گیاه خاص
صدای نیاز خاص آن را طراحی کنند.
برای نمونه : آنها در تلاش بودند برای خزه های اسکاتلندی صدایی
با لهجه اسکاتلندی در نظر بگیرند.
.حسگرهای به کار گرفته شده در این فناوری جدید در درون خاک قرار می گیرند
در صورتی که گیاه به آب زیاد احتیاج داشته باشد سامانه از راه ریزه تراشه
جاسازی شده در گیاهان تصمیم میگیرد که به صاحب گیاه تلفن بزند.
|
انتقال نیروی برق بدون استفاده از سیم، از رویاهای دیرینه نویسندگان علمی‌تخیلی به شمار می‌رود. اما با پیشرفت‌های مهندسی، ابزارهای همراه و خودروهای الکتریکی، این رویا به زودی به واقعیت می‌پیوندد. کابل‌های برق همواره گرد و غبار را به خود جلب می‌کنند. کامپیوترها، تلویزیون‌ها و پخش کننده‌های موسیقی هر ساله باریک‌تر می‌شوند، ولی سیم‌های جمع شده در گوشه هر اتاق، یک مانع زشت بر سر راه مینیمالیسم واقعی است. آیا راهی برای حل این مشکل وجود دارد؟ |
|
بعد از آن دردسر شارژ تلفن‌ها، ام‌پی‌تری پلیرها و پی‌دی‌ای‌ها قرار دارد. معمولا خیلی دردسر ساز نیست، ولی خیلی پیش می‌آید که شارژ باطری را فراموش کنید و خانه را با یک باطری خالی ترک کنید. آیا زندگی ساده‌تر نمی‌شد اگر هنگامی که وارد یک ساختمان می‌شدید، نیروی برق به طور نامرئی به دستگاه شما تابیده می‌شد؟ ارتباطات بی‌سیم در همه جا وجود دارد، پس چرا ما نمی‌توانیم برای همیشه دستگاه‌های الکترونیک خود را هم از کابل‌های برق جدا کنیم. نیوساینتیست در مقاله‌ای به پاسخی برای این پرسش پرداخته است.
|
|
انتقال
بی‌سیم دوباره در دهه 1960 بروز یافت، زمانی که یک هلیکوپتر مینیاتوری به نمایش
درآمد که انرژی خود را از امواج مایکروویوی دریافت می‌کرد که از زمین به آن
تابیده می‌شد. برخی ادعا کردند که یک روز ما قادر خواهیم بود که نیروی مورد نیاز
فضاپیماهای خود را با تاباندن پرتوهای لیزر به آنها تامین کنیم. و به همین
ترتیب، کارهای نظری زیادی بر روی احتمال تاباندن نیرو به زمین از فضاپیماهایی که
انرژی خورشیدی را جذب می‌کنند، انجام شد.
|
|
این فناوری برای تامین نیروی لامپ‌های بی‌سیم، بلندگوها و ابزارهای الکترونیک با مصرف برق کمتر از 10 وات به کار رفته است. در طول زمان و با ارتقای فناوری لیزر و سلول‌های فتوولتائیک، شرکت امیدوار است که بازدهی بالاتر از 50 درصد هم امکان پذیر شود. گراهام می‌گوید: «هیچ دلیلی وجود ندارد که ما نتوانیم در نهایت یک لپتاپ را به این ترتیب شارژ کنیم». بر خلاف برخی از فناوری‌های امکان پذیر دیگر، یک لیزر متمرکز انرژی کمی را در فواصل طولانی از دست می‌دهد، و بازدهی خود را از دست نمی‌دهد: «صد متر فاصله طوانی محسوب نمی‌شود».
|
|
این اصل شناخته شده‌ای است که در صورتی که دو شیء در فرکانس مشابهی رزونانس داشته باشند، انرژی مکانیکی منتقل شده، خیلی بیشتر می‌شود، وقتی که یک خواننده اپرا با صدای خود یک لیوان را به لرزش در می‌آورد از همین اصل استفاده میکند.
|
چندین اسقف انگلیکن
بریتانیا از مسیحیانی که از امروز چهارشنبه 28 بهمن ماه به مدت چهل روز وارد ایام
روزه‌داری و توبه شدند خواستند در راستای حفاظت از محیط زیست مصرف کربن خود را
کنترل کنند.
مهر نوشت:
به گزارش آسوشیتدپرس، دوره چهل روزه توبه و نیایش پیش از عید پاک از سوی مسیحیان مورد توجه قرار می گیرد با توجه به تفاوتهایی در تقویم کلیساهای غربی و شرقی، کلیساهایی چون انگلیکن، کاتولیک و متودیست از امروز این دوره را آغاز کرده و چهل روز دیگر عید پاک را به عنوان عید رستاخیر مسیح برگزار خواهند کرد.
ابتکار عمل امسال اسقفهای بریتانیایی با هدف متقاعد کردن مؤمنان روزه دار مسیحی در این ایام عدم استفاده از آی پاد و تلفن همراه در تلاش برای کاهش استفاده از الکتریسته و ساماندهی میزان استفاده از کربنی است که وارد هوا می شود.
ریچارد کارتس اسقف لندن گفت: فقیرترین مردم در کشورهای درحال توسعه از بیشترین اثرات منفی تغییرات جوی رنج می برند که به دست انسان ایجاد شده است.
وی همچنین اظهار داشت که ابتکار روزه کربن فرصتی برای نشان دادن عشق به خداوند به شیوه عملی است.
روند رو به رشد بازیافت فولاد در دنیا کارگزاری بانک ملی ایران – سایت بورس کالا: به گزارش انجمن ورلدواچ در حال حاضر بیش از یک سوم از فولاد دنیا از مواد قراضه بازیافت می شود. بنا به تحلیل این موسسه در سال 2008 بیشتر از 4/1 بیلیون تن فلز(الومینیوم، آرسنیک، کادمیوم، کروم، مس، سرب، طلا، جیوه، نیکل و فولاد) در دنیا تولید شد که این مقدار 2 برابر فلز تولید شده در سال 1970 و هفت برابر بیشتر از تولید در سال 1950 بوده است. به نقل از میچل رنر محقق ارشد این موسسه، از اواخر سال 1990 رشد سریع اقتصاد چین منجر به افزایش تولید شد، آن هم تولید فولاد چین که با شتابی بی سابقه از 66 میلیون تن در سال 1990 به 500 میلیون تن در سال 2008 رسید و توانست 38 درصد از کل تولید فولاد جهان را به خود اختصاص دهد. پس از چین، کشور ژاپن با تولید 119 میلیون تن و ایالات متحده امریکا با 91 میلیون تن دومین و سومین تولید کننده بزرگ فولاد در دنیا هستند. در این تحلیل آمده است که شدت انرژی و نشر گازهای گلخانه ای حاصل ازتولید فولاد در کشورهای مختلف بسیار متفاوت بوده وبستگی به سهم آن کشور در تولید فولاد از مواد قراضه بازیافت شده دارد. در حال حاضر فولاد بازیافت شده 35 درصد از کل فولاد تولید شده را تشکیل داده که این مسئله موجب صرفه جویی در انرژی مورد نیاز برای تولید فولاد خام شده است. به علاوه فرایند بازیافت موجب کاهش نیاز به استخراج فلزات که اثر مخربی بر محیط زیست دارد شده است، چرا که فرایند تولید منجر به ایجاد مقدار بسیار زیادی از مواد زائد و آلوده شده و پوشش گیاهی را نابود می کند. دراین اثنا نرخ بازیافت در مناطق مختلف بسیار با هم فرق می کند: در سال 2008، اسپانیا و ترکیه تقریبا نزدیک به 90 درصد فولاد خود را از طریق بازیافت تامین کردند، پس از آنها ایتالیا با 77 درصد، ایالات متحده آمریکا با 64 درصد، کره جنوبی با 52 درصد، روسیه/اوکراین با 48 درصد و آلمان با 45 درصد در رتبه های بعدی قرار می گیرند. به نقل از آقای رنر، سهم فولاد تولید شده از طریق بازیافت در کشورهای چین، هندو برزیل به طور قابل ملاحظه ای پایین می باشد. همچنین تسهیلات کشور چین نیز برای این منظور فرسوده و ناکارا می باشند. بازیافت کاغذ شیشه و پلاستیک ها می توان فلزات را بدون آن که موادی تلف شود بازیافت کرد، اما در بازیافت کاغذ طول عمر آن محدود می باشد چرا که فیبر آن فرسوده می شود. طبق آمارهای صنعت کاغذ تولید خمیر کاغذ جهان در سال 2007 برابر 2/194 میلیون تن و تولید کاغذ 3/394 میلیون تن بوده است. بنا بر گزارش صنعت کاغذ اروپا به طور میانگین نیمی از مواد خام این صنعت از کاغذ و مقواهای بازیافت شده تامین می گردد. استفاده از شیشه بازیافت شده هم انرژی کمتری در فرایند ذوب مصرف می کند و مانع ایجاد مواد زائد می شود. با این که شیشه ماده است که می توان آن را 100 درصد بازیافت نمود، نرخ بازیافت آن در کشورهای اروپایی متفاوت بوده (در رومانی 9 درصد و در بلژیک 92 درصد) و به طور میانگین برابر 62 درصد می باشد. در خصوص بازیافت پلاستیک ها نیز مصرف سالانه جهانی مواد پلاستیکی از 5 میلیون تن درسال 1950 به بیش از 100 میلیون تن افزایش یافته است. با این حال نرخ بازیافت کل پلاستیک های مصرف شده در سال 2006 فقط 20 درصد بود.