وضعیت بازیافت زباله در چند کشور جهان

با پیشرفت تکنولوژی و افزایش جمعیت، بازیافت صنعتی زباله‌ها به یکی از مهمترین چالشهای زیست محیطی و انسانی کشورهای تبدیل شده است که کشورهای مختلف رویه‌های متفاوتی را در مورد آن در پیش گرفته‌اند.
  
 
به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از بی‌بی‌سی، آمار نشان می‌دهد که 60 درصد زباله‌های خانگی بریتانیا قابل بازیافت یا تغییر کاربری است اما بزرگترین جامعه بریتانیایی در انگلیس تنها 7/17 درصد را مورد بازیافت قرار می‌دهد. در زیر مقایسه‌ای بین انگلیس و سایر کشورهای اروپایی و غیر اروپایی انجام شده است.

سوئیس
سوئیس تجهیزات بازیافت زباله خود را به درستی مورد تمجید قرار می‌دهد. شیشه و کاغذ نمونه‌ای از زباله‌هایی هستند که به طور متوسط در سوئیس دور انداخته نمی شوند. در اکثر سوپرمارکتها سطل‌های مجزایی برای بطری‌هایی با شیشه سبز و قهوه‌ای وجود دارد. هر شهر این کشور به طور ماهانه به جمع آوری رایگان زباله‌های کاغذی می‌پردازد که تنها شامل روزنامه‌های قدیمی نمی‌شود و اکثر مردم همه اشیاء ساخته شد از مقوای نازک یا کاغذ را از پاکت غلات تا قبض‌های تلفن قدیمی را مورد بازیافت قرار می‌دهند.
در مورد زباله‌های سبز هر دو هفته یک بار همه‌ی گیاهان و روییدنیهای مربوط به باغچه یا باغ که دیگر مورد استفاده نبوده بیرون گذاشته شده و جمع آوری می‌شود.
آلومینیوم و حلبی به مخازن محلی منتقل شده باطریها به سوپرمارکتها بازگردانده می‌شوند و روغن‌های قدیمی یا سایر مواد شیمیایی در نقاط ویژه‌ای نگهداری می‌شود.
بطری‌های پلاستیکی رایج‌ترین محفظه نوشیدنی‌ها در سوئیس هستند که 80 درصد آنها بازیافت می‌شوند که بسیار بیشتر از میانگین اروپا با 20 تا 40 درصد است.
اما حفظ محیط زیست تنها عامل ایجاد چرخه بازیافت در سوئیس نیست و برای این کار انگیزه مالی زیادی نیز وجود دارد. بازیافت رایگان است اما در اکثر نقاط سوئیس دور انداختن زباله هزینه دارد و هر کیسه زباله داری برچسبی است که هر برچسب دست کم یک یورو هزینه دارد.

آمریکا
در آمریکا تلاشها برای کاهش زباله‌های خانگی و تجاری تحت نظر آژانس محافظت از محیط زیست آمریکا (EPA) انجام می‌شود.
امروزه آمریکا 28 درصد زباله‌های خود را بازیافت می‌کند که این میزان در 15 سال گذشته تقریباً 2 برابر شده است.
بازیافت انواع خاصی از زباله‌ها در این کشور افزایش بیشتری داشته است: 42 درصد کاغذها، 40درصد بطری‌های پلاستیکی نوشابه‌های غیرالکلی، 55 درصد قوطی‌های آلومینیومی نوشیدنیها، 57 درصد بسته بندی‌های استیل و 52 درصد سایر اشیا هم بازیافت می‌شوند. 20 سال پیش تنها یک برنامه جاده‌ای زباله در آمریکا وجود داشت. این میزان در سال 1998 به 9000 برنامه جاده‌ای و 12 هزار مرکز بازیافت زباله رسید. در سال 1999 بازیافت و تغییر کاربری زباله‌ها مانع ورود 64 تن زباله به محل دفن یا مراکز سوزاندن زباله‌ها شد.
میزان بازیافت زباله‌ها در ایالات مختلف آمریکا متفاوت است. در آلاسکا، وایومینگ و مونتانا کمتر از 9 درصد زباله‌ها بازیافت می‌شود در حالی که در نیویورک، ویرجینیا و 5 ایالات دیگر میزان بازیافت بیش از 40 درصد است.

دانمارک
در دانمارک این امر تحت تأثیر فلسفه یکی از سبزترین کشورهای دنیا قرار دارد. هم اکنن چند دهه است سیاست زیست محیطی دانمارک به زباله به عنوان یک منبع می‌نگرد.
در سال 2003 به طور میانگین هر دانمارکی 559 کیلوگرم زباله داشته است که از پلاستیک و کاغذ تا بطری و باطری متفاوت بوده است. حدود 10هزار دانمارکی در تجارت جمع آوری زباله فعالیت می‌کنند که حدود 1/0 درصد کل جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد. تلاش سخت برای دستیابی به دانمارکی سبزتر باعث شده که این کشور به رکوردی جالب دست یابد.
آمار دولتی نشان می‌دهد در سال 2003، 31 درصد زباله‌های خانگی بازیافت شده و 62 درصد سوزانده شده است. 6درصد باقیمانده نیز در زمین دفن شده است.
اگرچه میزان کل زباله‌های دانمارک به اندازه‌ای نیست تا این کشور به ایجاد مراکز بازیافت زباله بپردازد اما به ویژه زباله‌های پلاستیکی، زباله محصولات الکترونیکی باطریها و فلزات برای بازیافت به خارج این کشور فرستاده می‌شوند.
دولت همچنین در حال ترغیب صنایع به تولید محصولاتی است که زباله‌های کمتری را از خود به جای می‌گذارند تا میزان تولید زباله کشورش را محدود کند.

آلمان
آلمانها خود را قهرمان محیط زیست جهان می‌دانند. البته شکی نیست که این بحث برای آنها بسیار مهم است. جداسازی زباله‌های خانگی امری بسیار مهم برای مردم آلمان است.
در هر آپارتمان معمولاً 5 سطل برای 5 نوع زباله وجود دارد که با رنگ‌های جداگانه مشخص شده‌اند. زرد برای بسته بندیها (مانند کارتون‌های قدیمی شیر)، آبی برای کاغذ و مقوای نازک، سطل‌های ویژه شیشه در سه قسمت شیشه های روشن، قهوه‌ای و سبز و یک سطل برای مواد غذایی و گیاهی و سرانجام یک سطل سیاه برای سایر زباله‌ها که مناسب برای افرادی هم هست که حوصله جداسازی زباله‌ها را ندارند. از لحاظ تئوری و قانونی همه آلمانیها ملزم به رساندن زباله‌های خاص مانند باطری و مواد شیمیایی به مراکز بازیافت هستند واگر کسی این کار را نکند مرتکب جرمی اداری شده که البته در عمل به ندرت در این مورد پیگیرد قانونی رخ می‌دهد.
بر اساس نظرسنجیها حدود 90درصد آلمانیها باعلاقه شخصی به جداسازی زباله‌ها می‌پردازند.

یونان
بر اساس آمار جامعه بازیافت زیست محیطی یونان این کشور هرساله با تولید زباله‌ای برابر یک میلیارد بطری پلاستیکی آب، 1 میلیارد بطری نوشیدنی‌های غیرالکلی و یک میلیارد محفظه پلاستیکی شوینده‌ها روبه‌روست.
حدود یک پنجم زباله‌های تولید شده این کشور پلاستیک است که تنها یک درصد آن بازیافت می‌شود. به گفته مقامات این سازمان یونان در بحث بازیافت زباله حدود 15 سال عقب تر از سایر کشورهای اتحادیه است.
سیستم جداسازی زباله برای یونانیها مهم نبوده و دولت سعی دارد تا سال آینده خود را به استانداردهای اروپایی برساند.
در نتیجه این روند آتن پایتخت این کشور در حال حاضر با بحران مدیریت زباله به دلیل نبود روش های جایگزین روبه روست. این درحالی است که آتن بزرگترین مرکز بازیافت زباله در اروپا را در کنار محل دفن زباله‌های این شهر داراست که ساخت آن 75 میلیون یورو هزینه برده است اما به همان شکل رها شده و فعالیتی ندارد.

ایتالیا
قوانین زباله در ایتالیا از منطقه‌ای به منطقه دیگر بسیار متفاوت است. در همین ماه قوانین زباله در رم سخت‌تر شده و بر اساس آن افرادی که تا فاصله 500 متری خانه خود دارای سطل بازیافت هستند و زباله‌های خود را جدا نکنند تا 619 یورو جریمه خواهند شد.
ساکنان رم معتقدند که معمولاً یافتن سطل زباله در این شهر سخت بوده و در صورت یافتن هم اغلب پر هستند. شورای شهر رم اخیراً خواستار ایجاد سطل‌های زباله جدید با رنگ‌های مختلف برای جداسازی زباله‌ها شده است.
سال گذشته کمیسیون اروپا اعلام کرد که قصد دارد با ایتالیا به خاطر 28 مورد نقض قواعد زیست محیطی اتحادیه اروپا برخورد کند.

سنگال
بازیافت زباله در سنگال به صورت صنعتی انجام نمی‌شود اما بخشی از زندگی روزانه مردم سنگال است. در این کشور همه چیز بازیافت می‌شود. از کیسه‌های پلاستیکی تا کتاب تمرین مدارس، قوطی‌های غذا، بطری آب معدنی و حتی پوست میوه. گفته می‌شود پوست میوه برای استفاده در صنعت عطرهای ارزان جمع آوری می‌شود.
قوطی های رب گوجه به لیوان آب مردم مناطق روستایی تبدیل شده و در خیابانها نیز مورد استفاده متکدیان قرار می‌گیرد. از روزنامه‌ها و اسناد اداری قدیمی برای پیچیدن نان، میوه و بادام استفاده می‌شود.
از کیسه های پلاستیکی برای ساخت کفش استفاده شده و عده‌ای از مردم با هوش این کشور به جمع آوری زباله‌های فلزی برای ارسال آنها به کارخانه‌های اروپایی می‌پردازند.
شرکت زباله‌های "آلسیون" سوئیس قراردادی را به ارزش 9 میلیون دلار با دولت سنگال منعقد کرده تا زباله‌های داکار پایتخت این کشور را جمع آوری کند.

تمیز ترین کشورهای دنیا را بشناسید

خبرآنلاین: حفظ محیط زیست و نگه داری آن برای آیندگان یکی از اهداف مهم بشریت است که همواره با توسعه اقتصادی تهدید شده است.

در بین کشورهای پیشرفته دنیا هستند کشورهایی که به دلیل پیشرفت اقتصادی به محیطزیست آسیب فراوان زده اند شاید چین و آمریکا و هند امروز نمونه هایی برای این بحث باشند.

اما در کنار تلاش هایی که سازمان های جهانی برای حفظ محیط زیست می کنند برخی از کشورهای دنیا علیرغم بهره گیری از سطح بالای پیشرفت اقتصادی همچنان محیط زیست را پاک نگه می دارند.

در این کشورها پاک نگه داشتن محیط زیست یک واجب همگانی است و هیچ فردی مسئولیت تمیز نگه داشتن شهر و یا طبیعت را به شهرداری محول نمی کند.

به عنوان مثال در کشورهای اسکاندیناوی هر فرد نسبت به زباله تولیدی خود تا لحظه امحا مسئول است و وظیفه تفکیک و مدیریت زباله نیز تا حدودی به عهده خود اوست.

در این کشورها پاک نگاه داشتن محیط زیست یک فرهنگ است. و چنان که در جدول مشاهده می شود این گونه کشورها در رده بالای تمیزترین کشورها ی جهان هستند.

دراین جدول از شاخصه توسعه پایدار در محیطزیست استفاده شده است که برآیندی است از تمیزی آب ، هوا ،تولید و مدیریت زباله ،حفظ و نگه داری جنگلها و رودخانه ها و....که در نهایت مشخص کننده شاخصه اصلیست.

متاسفانه کشورهای آسیایی از جمله ایران به دلیل قرار گرفتن در مسیر توسعه و عدم مدیریت صحیح محیط زیست در رتبه خوبی قرار ندارند چرا که باید گفت نه تنها دولتها بلکه مردم کشورهای در حال توسعه نیز نگاه مهربانانه و مسئولانه ای به محیط زیست ندارند. و این فرهنگ اندک تلاش دولتها را نیز برای حفظ محیط زیست نقش بر آب می کند.

رونمایی از خانه مقوایی ضد زلزله

161012 -۲۹ مرداد ۱۳۹۲ این خانه مقوایی به جای بنایی در زلاندنو ساخته شده است که در زلزله سال ۲۰۱۱ ویران شد. لوله های مقوایی سازه اصلی استفاده شده در این ساختمان است. این بنا شامل ۹۸ لوله مقوایی بزرگ است. این ساختمان تحمل وزن ۷۰۰ نفر به طور همزمان را دارد و عمر مفید آن ۵۰ سال پیش بینی شده است. لوله ها دارای پوشش سه لایه پلی اورتان ضد آب هستند. برخی از این لوله ها دارای یک لایه پلی کربنات شفاف هستند که در شب می درخشند. این خانه مقوایی هفته قبل در زلاندنو رونمایی شد و حدود ۶ میلیون دلار قیمت گذاری شده است. این خانه توسط یک طراح ژاپنی به نام Shigeru Ban طراحی شده است. وی از سال ۱۹۸۶ بناهای متفاوتی را در همه جای دنیا طراحی کرده است. از این هنرمند خواسته شد که پس از سونامی و زلزله ژاپن، محل های اسکان اضطراری را در این کشور بسازد. این خانه مقوایی ضد زلزله است.  http://www.shasa.ir/newsdetail-161012-fa.html

معرفی فناوری بزرگ بعدی در خانه ها

159480 -۲۷ تیر ۱۳۹۲ پژوهشگران اخیرا یک فناوری را اختراع کرده اند که از آن با عنوان " فناوری بزرگ بعدی در خانه" یاد می کنند، این سیستم به کاربران خود این امکان را می دهد که اجسام عادی را چون یک پاکت نامه و یخچال را به تبلت تبدیل کنند. پژوهشگران بریتانیایی فناوری جدیدی عرضه کرده اند که می تواند هرچیزی را به یک تبلت رایانه ای به سبک آی پد تبدیل کند. این دو دانشجوی بریتانیایی فناوری را اختراع کرده اند که از آن با عنوان " فناوری بزرگ بعدی در خانه" یاد می کنند، این سیستم به کاربران خود این امکان را می دهد که اجسام عادی را چون یک پاکت نامه و یخچال را به تبلت تبدیل کنند. آنها این فناوری را در نمایشگاه ویژه فناوری دانشجویان دکترا به نمایش گذاشتند. این نوع آوری توسط جان هاردی و کارل الیس 25 ساله از دانشگاه لنکستر ارائه شده است. این سیستم از نرم افزاری به نام نمایشگرهای Ubi استفاده می کند که دربرگیرنده یک پروژکتور، یک دوربین عمقی و یک رایانه است تا صفحات لمسی تعاملی را در هرکجا و روی هرچیزی بسازد. درحال حاضر این دستگاه یک نمونه اولیه است و تمام فناوری آن در یک جعبه بزرگ و حجیم قرار گرفته که باید مقابل اجسامی که قرار است به عنوان تبلت به کار رود قرار می گیرد. این فناوری از پروژکتوری استفاده می کند تا تصویر یک آی پد، ساعت زنگ دار و یا هر دستگاه دیگری را روی یک شی منتقل کند. یک وب‌کم که پیکسلها را به رنگهای قرمز، سبز و آبی می بیند با ژرفای مورد نظر جزئیاتی را که فرد درحال انجام آن است و حرکات آن را به رایانه ارسال می کند. این رایانه از یک نرم افزار برای دنبال کردن انگشتان کاربر استفاده می کند تا کارهای مورد نظر وی انجام شود، به این معنا که یک کاربر می تواند تخت خود را به یک دفتر کار با فناوری بالا تبدیل کند و کارهای روزمره خود را بدون این که مجبور باشد تخت را ترک کنند انجام دهد. این دو دانشجو برای گسترش کار خود و عرضه آن به صورت تجاری که در حال حاضر مورد حمایت دانشگاه قرار دارد ابراز تمایل کرده و امیدوارند که با توسطه این طرح جعبه بزرگ خود را به اندازه یک تلفن هوشمند کاهش دهند. در ویدئویی که این فناوری را نشان می دهد یک ساعت زنگ با لمس یک گوشه تخت خاموش می شود و سرتیتر اخبار سایت انتخابی در قسمت بالای سر تخت به نمایش در می آید. هاردی گفت: زیبایی این بسته نرم افزاری این است که صفحه نمایشهای تعاملی سریع و ساده ای می سازد. درحالی که زندگی ما هر روز بیشتر دیجیتالی می شود، ما نیاز داریم که دنیای دیجیتال را با زندگی فیزیکی خود ترکیب کنیم. وی اضافه کرد: تلفنهای داخل جیب و صفحه نمایشهای روی میز الزاما بهترین روش دیجیتالی نیستند چرا که آنها بسیار محدود کنده است. این دانشجوی دکترا اعتقاد دارد که این فناوری روزی به قدری کوچک می شود که داخل یک لامپ جای می گیرد.  http://www.shasa.ir/newsdetail-159480-fa.html

ساخت خانه قابل حمل و تمام بازیافت

159272 -۲۲ تیر ۱۳۹۲ یک گروه از دانشجویان خانه ای قابل حمل و تمام بازیافت خورشیدی را ساختند که همه انرژی و سیستم تهویه آن از طریق خورشید تامین می شود. به گزارش پایگاه فناوری تی.جی.دیلی، یک تیم طراحی دانشجویی از دانشگاه فناوری سی.زچ (Czech) جمهوری چک در حال ساخت یک خانه تک اتاقی خورشیدی است. این خانه ای.آی.آر نام دارد و به گونه ای ساخته شده که قابل حمل و نقل و بازیافت است. در ساخت این خانه اکثرا از تک ماده ها استفاده شده است و هنگام ساخت آن فاصله ای تعیین شده بین لایه های تشکیل دهنده این مواد حفظ می شود. گفتنی است یکی از مواد اصلی تشکیل دهنده این خانه چوب روکش شده است که تولید زباله هنگام ساخت را به صفر می رساند و برای محیط زیست خطرساز نیست. چندی پیش یک تیم دانشجویی نیز اقدام به طراحی خانه خورشیدی با قابلیت تغییر شکل شده بود. خانه تبدیلی خورشیدی یک طرح مفهومی است که از پنج بخش مدولار با قابلیت چرخش و تغییر شکل ساخته می شود. امکان چرخش ۳۶۰ درجه‌ پنجره‌ها، استفاده حداکثر از نور خورشید در تمام طول روز و منظره متنوع برای ساکنان ازجمله ویژگی های این ساختمان است. دراین سازه شیشه‌های ترموکرومیک به کار رفته است که در واکنش به گرمای خورشید تغییر رنگ می‌دهند. همچنین دیوارهای سرامیکی در آن طراحی شده است که با افزایش درجه حرارات، عرق کرده و باعث خنک شدن محیط می شود.  http://www.shasa.ir/newsdetail-159272-fa.html

” باکتری‌های نفت‌خوار ” معجزه‌ می کنند

آقای اشوارک می‌گوید: «حدود یک میلیون تن نفت وارد آب‌های خلیج فارس شد. شرایط آبزیان این خلیج تا حدی بحرانی بود که کارشناسان تصور می‌کردند همه آنها خواهند مرد و در این منطقه تا ۲۰۰ سال دیگر شاهد هیچ نشانی از حیات نخواهیم بود.»

این فاجعه تأثیر عمیقی بر گونه‌های مختلف آبزیان خلیج فارس گذاشت. اما شرایط سه سال بعد از حالت بحرانی خارج شد. دلیل آن‌هم این بود که باکتری‌های نفت‌خوار بخش اعظم نفت شناور در آب را تجزیه کرده بودند.

تفاوت نفت سبک و نفت سنگین

گرهارد دالمن، متخصص آلودگی‌های نفتی در سازمان کشتیرانی دولت آلمان می‌گوید، نوع نفت در تجزیه آن نقش بسیار مهمی بازی می‌کند. او می‌گوید: «نفت سبک اگر وارد دریا شود به سرعت پخش می‌شود و در مدت کوتاهی، بخش عمده آن بخار می‌شود. اما نفت سنگین بخار نمی‌‌شود و زمانی بسیار طولانی در آب دریا می‌ماند. نفت سنگین در سطح آب لایه‌های ‌چسبناکی تشکیل می‌دهد که باکتری‌های نفت‌خوار به زحمت می‌توانند آن را تجزیه کنند.»

باکتری‌های نفت‌خوار میکروارگانیسم‌های ارزشمندی هستند که گونه‌های فروانی دارند. هر گونه از این باکتری‌ها خود را با شرایط یک منطقه‌از آب‌های کره زمین هماهنگ کرده است.

برای مثال گونه‌ی‎ باکتری‌های نفت‌خوار آب‌های سرد که در سواحل آلاسکا زندگی می‌کند با گونه باکتری‌های نفت‌خوار مناطق سواحل استوایی تفاوت دارد. اما هر دو دسته یک کار انجام می‌دهند که آنهم هم تجزیه نفت است.

تجزیه نفت به دی‌اکسید کربن و آب

لورنتس اشوارک، کارشناس ژئوشیمی‌توضیح می‌دهد که اگر نفت سبک وارد دریا شود باکتری‌های نفت‌خوار امکان بهتری برای تجزیه آن دارند.

نفت سبک به قطرات کوچک‌تر تبدیل می‌شود و در نتیجه سطح بیشتری برای فعالیت باکتری‌های نفت‌خوار به وجود می‌آید.

او می‌گوید: «این باکتری‌ها درون نفت نیستند، بلکه در سطح لکه‌های نفتی و در تماس آب زندگی می‌کنند. در نتیجه هر چه این سطح بیشتر باشد، چون باکتری‌ها خوراک بیشتری در اختیار دارند، با سرعت بیشتری هم تکثیر می‌شوند و در مدت کوتاهی انبوهی از باکتری‌های نفت‌خوار به‌وجود می‌آید.»

اشوارک در ادامه توضیح می‌دهد که این باکتری‌ها، نفت را به گونه‌ا‌ی تغییر می‌دهند که یا به دی‌اکسید کربن و آب تجزیه می‌شود یا به ملکول‌های کوچک استات، پروپیونات و اسیدی‌های چرب که هر سه غیرسمی هستند و توسط میکروارگانیسم‌ها خورده می‌شوند. در نتیجه تقریبأ هیچ‌چیز باقی نمی‌ماند.

این کارشناس ژئوشیمی البته تأکید می‌کند که اگر میزان نفت سبک از حد مشخصی بیشتر باشد فعالیت باکتری‌های نفت‌خوار محیط ‌اطراف آنها را برای سایر آبزیان سمی می‌کند. وی می‌افزاید: «این باکتری‌ها هنگام تجزیه نفت، نیتروژن آزاد می‌کنند. نتیروژن در آب حل می‌شود و در مقیاس زیاد به حیات سایر آبزیان آسیب می‌‌رساند.»

خودروی الکتریکی که با آب شارژ می شود

شرکت فینرجی مدعی است باتری هوا ـ فلزی تولید کرده است که می تواند به نگرانی ها در مورد وسایل نقلیه الکتریکی پایان دهد.

باتری ساخت این شرکت 50 ورقه آلومینیومی دارد که هر کدام می تواند برای پیمودن حدود 32 کیلومتر راه انرژی الکتریکی تولید کند.

به این ترتیب می توان امیدوار بود خودروهای الکتریکی مجهز به این باتری بتوانند حداقل هزار کیلومتر راه را با یک باک پر از آب (!) طی کنند.

در حال حاضر شرکتها و دانشگاههای بسیاری وجود دارد که روی فناوری باتریهای بر پایه هوا (معمولا باتری های هوا ـ لیتیومی) کار می کنند تا بلکه قابلیت طی مسافت بیشتری به خودروهای الکتریکی اعطا کنند.

در باتری های معمولی کاتدهای جاگیر و سنگین قرار دارد و درون باتری اکسید کننده تعبیه شده است، اما اکنون این باتری های جدید با کاتدهای هوا که سبک تر هستند جایگزین شده و اکسیژن مورد نیاز خود را از محیط اطراف می گیرند.

بنا به گفته این شرکت آندهای ورقه ای این باتری که از جنس آلومینیوم هستند تراکم انرژی معادل هشت کیلووات ساعت بر کیلوگرم دارند، اما این نوع باتری ها را نمی توان دوباره شارژ کرد.

وقتی انرژی مصرف می شود، باید ورقه های آلومینیومی را که هر یک 25 کیلوگرم وزن دارند، عوض کرد. در هر حال ورقه های آلومینیومی براحتی بازیافت می شوند و تعویض باتری کهنه با نو سریع تر از شارژ مجدد آن انجام می شود.

از آنجا که این باتری ها قابل شارژ نیستند این شرکت معتقد است باتری های هوا ـ آلومینیومی را می توان در کنار باتری های لیتیوم ـ یونی معمولی به کاربرد، به این ترتیب که هنگام جابه جایی روزانه با کمک باتری لیتیوم ـ یونی هر زمان که به باتری هوا ـ آلومینیومی نیاز شد در دسترس باشد. این استفاده همزمان از دو نوع باتری می تواند برد خودرو را به 330 کیلومتر افزایش دهد.

اما این شرکت در حال ساخت باتری هوا ـ روی قابل شارژ مجدد نیز است که بتواند در برابر تشکیل دندریت که موجب خرابی باتری های هوا ـ روی دیگر است، مقاومت کند.

بنا به گفته مسئولان این شرکت، فناوری هوا ـ فلز تا چهار سال دیگر در دسترس خواهد بود.

سدی که به تنهایی تمام مصرف برق ایران را جواب می دهد

مقامات جمهوری دموکراتیک کنگو و آفریقای جنوبی اعلام کرده اند که بزرگ ترین سد آفریقا را در اینگافالز روی رود کنگو احداث می کنند. در فاز نهایی، این سد 40هزار مگاوات برق تولید خواهد کرد.

فاز اول این پروژه که در سال 2015/1394 آغاز خواهد شد، 9 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و قرار است 4800 مگاوات انرژی تولید کند. خروجی فاز اول این سد از کل خروجی سد اسوان که در حال حاضر بزرگ ترین سد آفریقا است، بیشتر خواهد بود.

رود کنگو دومین رود بزرگ زمین پس از آمازون است. در اینگافالز (آبشار اینگا)، در هر ثانیه 42هزار مترمکعب آب سقوط می کند و چنان انرژی عظیمی آزاد می کنند که اگر زیر ساخت های مناسب در آن احداث شود، می تواند کل انرژی اروپا را نیز تامین کند! دبی آب رود کنگو به قدری زیاد است که نیازی به احداث دریاچه برای ذخیره آب پشت سد نیست و همین بر ارزش این سد می افزاید.

شرح عکس:

نمایی از سد تری گروگس روی رودخانه یانگ تسه در چین که در حال حاضر بزرگ ترین سد آبی جهان است و 22,500 مگاوات انرژی الکتریکی تولید می کند. توان تهایی سد رود کنگو 2 برابر این مقدار پیش بینی می شود.

شایان ذکر است طبق آمار منتشرشده از سوی وزارت نیرو، مصرف برق کشور طی روزهای اخیر به مرز 34 هزار مگاوات رسیده است و پیش بینی می شود در اواخر تیر / اوایل مرداد که مصرف برق همزمان با اوج گرما به بیشترین مقدار سالانه خواهد رسید، به حدود 50 هزار مگاوات افزایش یابد. قرار است ظرفیت تولید برق کشور تا پایان امسال به 73 هزار مگاوات برسد.

منبع : خبرآنلاین

در آینده گیاهان منبع تولید برق می شوند !

محققان هلندی تلاش می کنند تا با انجام تحقیقات بر روی گیاهان بتوان از آنها به عنوان منبع الکتریسیته استفاده کرد.

محققان دانشگاه «واگنینگن» در هلند در حال انجام تحقیقات بر روی گیاهانی هستند که بتوان از آنها به عنوان منبع الکتریسیته استفاده کرد.

در این تحقیقات دانشمندان سعی می کنند با استفاده از فتوسنتز گیاهان و ایجاد رابطه بین گیاه و منابع نوری مثل باتری، انرژی برق تولید کنند.

دانشمندان گفتند: 70 درصد از مواد آلی تولید شده در نتیجه عمل فتوسنتز توسط خود گیاه استفاده نمی شود و از طریق ریشه ها در زمین و فضای اطراف پخش می شود.

بر اساس همین نظریه، تعدادی باتری در اطراف ریشه های گیاهان بکار گذارده می شود تا این مواد را جذب کنند. به این ترتیب، این مواد آلی پس از انتقال به باتری ها به انرژی برق تبدیل می شوند.

«مارجولین هلدر» یکی از محققان این طرح گفت: صفحه های خورشیدی انرژی بیشتری در هر متر مربع تولید می کنند اما هدف ما کاستن از بهای تولید انرژی در آینده است.

این سیستم که ما به روی آن کار می کنیم می تواند در برنامه ها و طرح های مختلفی مورد استفاده قرار گیرد. این گیاهان که محققان آنها را «سلول های سوختی گیاهی» نام گذاری کرده اند، قابلیت استفاده در هر ابعادی را دارد.

تعداد گیاهانی که در یک مقیاس 15 متر مکعبی بکار برده می شوند توانایی تولید انرژی لازم برای یک کامپیوتر همراه را دارند. این دانشمندان همچنین در تلاشند تا از این روش در شالیزارها و تالاب ها که از نظر پوشش گیاهی، غنی هستند، استفاده کنند.

مارجولین هلدر گفت: این طرح کاربردهای زیادی دارد. تکنولوژی که ما به کار می بریم در همه سطوح قابل استفاد است. می توان از آن به روی سقف های ایزوله و یا منابع آب راکد با کاشتن گیاهان استفاده کرد، در مقیاس بزرگتر، برای استفاده در شالیزارها بسیار عالی است و همزمان می توان از این محیط های سبز هم به عنوان منبع غذایی و هم به عنوان منبع برق استفاده کرد.

اولین نمونه از این سیستم که به نام «برق سبز» نام گذاری شده، در روی سقف یکی از بناهای دانشگاه واگنینگن نصب شده و محققان در حال رفع اشکالات این طرح و تکمیل آن هستند.

چنانچه موفقیت این تحقیقات تضمین شود، از سال 2014 به صورت عمومی قابل بهره برداری خواهد بود. به دست آوردن برق از گیاهان موضوع پایان نامه دکترای مارجولین هلدر بوده است که اکنون سرپرستی این تحقیقات را نیز به عهده دارد.

وی گفت: با استفاده از این روش و کاشتن گیاهان در سقف یک خانه می توان تقریبا 50 درصد از برق مورد نیاز آن را تامین کرد.

هزینه تحقیقاتی این طرح توسط موسسات تجاری تامین می شود.

پوشش کره زمین با اینترنت بی سیم از طریق بالون های پروژه Loon گوگل

اگر به خاطر داشته باشید، اوایل خرداد ماه از برنامه گوگل برای عرضه اینترنت بیسیم با بالون های هوای گرم گفتیم. حال به نظر می رسد این برنامه بسیار جدی شده و تبدیل به یکی از پروژه های اصلی (moonshot) آزمایشگاه گوگل ایکس گردیده است. این شرکت در روز گذشته در وبلاگ رسمی خود اطلاعات تازه ای در خصوص این پروژه که آن را Loon می نامد منتشر کرد.

گوگل به شکل جدی قصد دارد با استفاده از بالون های هوای داغ تمامی کره زمین را تحت پوشش شبکه بیسیم خود قرار دهد. آنها پیش از این پروژه پایلوتی را در نیوزیلند اجرا کرده و با استفاده از یک بالون ۵۰ کاربر را تحت پوشش شبکه خود قرار داده اند. در این سیستم کاربران از آنتن های ویژه ای استفاده می کنند تا سیگنال های بالون ها را دریافت کنند. و ارتفاع پرواز بالون ها هم دو برابر بالاتر از هواپیماهای تجاری است. ارسال سیگنال ها از آنتن های زمینی کاربران به بالون هایی که در چنین ارتفاع بالایی پرواز می کنند، از شیوه های انتشار رادیویی بسیار پیشرفته ای بهره می برد. لذا در آینده، این شرکت می تواند از بالون های خود علاوه بر عرضه خدمات اینترنت، برای عرضه خدمات مخابراتی هم استفاده کرده و با اتصال تلفن های همراه به بالون ها، سرویس هایی را معرفی نماید که امروزه وجود ندارند.

به گفته گوگل در نیمی از کشورهای نیمکره جنوبی و تقریبا از هر سه نفر جمعیت کره زمین برای دو نفر دسترسی به اینترنت بسیار گران است. آنها سعی می کنند طرح پایلوت این پروژه را در دیگر کشورهای هم عرض با نیوزیلند به زودی شروع کنند و برنامه گسترده ای برای پیشرفت سریع پروژه اصلی دارند.