جایگزینی آسفالت با کفپوش‌های ‌ترافیکی

کف پوش‌های ‌ترافیکی انواع مختلفی داشته و از بسیاری جهات نسبت به آسفالت دارای مزیت هستند.

شاهین ظهوری، مدیرعامل شرکت ساختمانی، تولیدی و تحقیقاتی آپتوس ایران با اشاره به هزینه پایین و آلودگی اندک کف پوش‌های ‌ترافیکی نسبت به آسفالت گفت: در روسازی‌های ‌شهری استفاده از بتن، هزینه کمتر و آلودگی زیست محیطی کمتری نسبت به آسفالت دارد و این ماده می‌تواند به عنوان جایگزین مناسب آسفالت انتخاب شود.
وی در خصوص انواع مختلف روسازی‌های ‌بتن گفت: روسازی بتنی در کشورهای مختلف به اشکال متنوعی قابل اجرا است و در ایران هم به دو صورت کف پوش‌های ‌ترافیکی و روسازی غلتکی انجام می‌شود.
وی ادامه داد: کف پوش‌های ‌ترافیکی معمولا به همان شکل کف پوش‌های ‌غیر ترافیکی تولید می‌شوند، اما ضخامت بیشتر (8-10 cm) و قدرت بارپذیری بیشتری نسبت به کف پوش‌های ‌معمولی دارند.
ظهوری ضمن برشمردن مزیت‌های ‌کف پوش‌های ‌ترافیکی گفت: کف‌پوش‌های ‌ترافیکی بهترین جایگزین آسفالت بوده و در توسعه پایدار شهری نقش بسزایی خواهند داشت. از دیدگاه معماری؛ زیبایی، طرح‌های ‌هندسی متمایز، هماهنگی با مبلمان شهری (جداول) از مزیت‌های ‌این کف‌پوش‌ها است.
مدیرعامل شرکت آپتوس ایران افزود:از دیدگاه اقتصادی، قیمت مناسب این محصول نسبت به آسفالت و از نظر دوام نیز عمر بیشتر نسبت به روسازی آسفالتی، البته به شرط زیرسازی مناسب. همچنین به دلیل استفاده از مصالح در محل، ماندگاری محصول بیشتر خواهد بود.
وی تصریح کرد: امکان جابه‌جایی قطعات در مواقع مورد نیاز بدون تخریب و جایگزینی مجدد کف‌پوش‌ها مانند تعمیر و نگهداری زیرساخت‌های ‌شهری از جمله گاز، برق، آب و غیره نیز وجود دارد. وی با تاکید برپایین بودن سطح آلودگی زیست محیطی کف‌پوش‌های ‌ترافیکی گفت: استخوان‌بندی روسازی آسفالتی و بتنی، سنگدانه است. اما در آسفالت از قیر و مشتقات نفتی برای چسباندن سنگدانه‌ها استفاده می‌شود ولی در بتن از سیمان.

” باکتری‌های نفت‌خوار ” معجزه‌ می کنند

آقای اشوارک می‌گوید: «حدود یک میلیون تن نفت وارد آب‌های خلیج فارس شد. شرایط آبزیان این خلیج تا حدی بحرانی بود که کارشناسان تصور می‌کردند همه آنها خواهند مرد و در این منطقه تا ۲۰۰ سال دیگر شاهد هیچ نشانی از حیات نخواهیم بود.»

این فاجعه تأثیر عمیقی بر گونه‌های مختلف آبزیان خلیج فارس گذاشت. اما شرایط سه سال بعد از حالت بحرانی خارج شد. دلیل آن‌هم این بود که باکتری‌های نفت‌خوار بخش اعظم نفت شناور در آب را تجزیه کرده بودند.

تفاوت نفت سبک و نفت سنگین

گرهارد دالمن، متخصص آلودگی‌های نفتی در سازمان کشتیرانی دولت آلمان می‌گوید، نوع نفت در تجزیه آن نقش بسیار مهمی بازی می‌کند. او می‌گوید: «نفت سبک اگر وارد دریا شود به سرعت پخش می‌شود و در مدت کوتاهی، بخش عمده آن بخار می‌شود. اما نفت سنگین بخار نمی‌‌شود و زمانی بسیار طولانی در آب دریا می‌ماند. نفت سنگین در سطح آب لایه‌های ‌چسبناکی تشکیل می‌دهد که باکتری‌های نفت‌خوار به زحمت می‌توانند آن را تجزیه کنند.»

باکتری‌های نفت‌خوار میکروارگانیسم‌های ارزشمندی هستند که گونه‌های فروانی دارند. هر گونه از این باکتری‌ها خود را با شرایط یک منطقه‌از آب‌های کره زمین هماهنگ کرده است.

برای مثال گونه‌ی‎ باکتری‌های نفت‌خوار آب‌های سرد که در سواحل آلاسکا زندگی می‌کند با گونه باکتری‌های نفت‌خوار مناطق سواحل استوایی تفاوت دارد. اما هر دو دسته یک کار انجام می‌دهند که آنهم هم تجزیه نفت است.

تجزیه نفت به دی‌اکسید کربن و آب

لورنتس اشوارک، کارشناس ژئوشیمی‌توضیح می‌دهد که اگر نفت سبک وارد دریا شود باکتری‌های نفت‌خوار امکان بهتری برای تجزیه آن دارند.

نفت سبک به قطرات کوچک‌تر تبدیل می‌شود و در نتیجه سطح بیشتری برای فعالیت باکتری‌های نفت‌خوار به وجود می‌آید.

او می‌گوید: «این باکتری‌ها درون نفت نیستند، بلکه در سطح لکه‌های نفتی و در تماس آب زندگی می‌کنند. در نتیجه هر چه این سطح بیشتر باشد، چون باکتری‌ها خوراک بیشتری در اختیار دارند، با سرعت بیشتری هم تکثیر می‌شوند و در مدت کوتاهی انبوهی از باکتری‌های نفت‌خوار به‌وجود می‌آید.»

اشوارک در ادامه توضیح می‌دهد که این باکتری‌ها، نفت را به گونه‌ا‌ی تغییر می‌دهند که یا به دی‌اکسید کربن و آب تجزیه می‌شود یا به ملکول‌های کوچک استات، پروپیونات و اسیدی‌های چرب که هر سه غیرسمی هستند و توسط میکروارگانیسم‌ها خورده می‌شوند. در نتیجه تقریبأ هیچ‌چیز باقی نمی‌ماند.

این کارشناس ژئوشیمی البته تأکید می‌کند که اگر میزان نفت سبک از حد مشخصی بیشتر باشد فعالیت باکتری‌های نفت‌خوار محیط ‌اطراف آنها را برای سایر آبزیان سمی می‌کند. وی می‌افزاید: «این باکتری‌ها هنگام تجزیه نفت، نیتروژن آزاد می‌کنند. نتیروژن در آب حل می‌شود و در مقیاس زیاد به حیات سایر آبزیان آسیب می‌‌رساند.»

جی پی اس GPS با ای جی پی اس AGPS چه فرق هایی دارد؟

سامانه موقعیت یاب جهانی از طریق دست کم 4 ماهواره (جی پی اس کلا 24 ماهواره فعال دارد) تعیین موقعیت می کند و این کار با دریافت سیگنال از ماهواره­های جی.پی.اس (که در مدارهایی به دور کره زمین در چرخش هستند) انجام می گردد. برای تعیین موقعیت ، گیرنده جی.پی.اس زمانهای دریافت شده را با زمان خود مقایسه می کند . تفاوت این دو مشخص کننده فاصله گیرنده جی.پی.اس از ماهواره مزبور خواهد بود و این عملی است که دقیقاً یک گیرنده جی.پی.اس انجام می دهد. با استفاده از حداقل چهار ماهواره یا بیشتر، جی.پی.اس می تواند طول و عرض جغرافیایی مکان خود را تعیین نماید که به آن تعیین دو بعدی می گویند. در موقعیت سه بعدی تبادل با چهار ماهواره جی.پی.اس موقعیت یابی می شود که شامل طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع است. ارتفاعی که جی.پی.اس به ما می دهد، با ارتفاع موجود در نقشه ها و اطلس ها فرق میکند. ارتفاع جی.پی.اس نسبت به سطح مبنایی بنام بیضوی مقایسه یا سطح ژئوئید است در حالی که ارتفاع موجود در نقشه ها ارتفاع اورتومتریک است که از سطح دریاهای آزاد محاسبه می گردد.

جی پی اس در تمام شرایط به صورت 24 ساعت در شبانه روز و در تمام دنیا قابل استفاده است، و هیچ گونه بهایی بابت این خدمات اخذ نمی شود. ماهواره های جی پی اس، هر روز دو بار در یک مدار دقیق دور زمین می گردند و سیگنال های حاوی اطلاعات را به زمین می فرستند

در جدول زیر فرقهای اساسی جی پی اس و ای جی پی اس را می بینیم

اما AGPS از طریق سرورهای کمکی روی شبکه های موبایل و برای تلفن های موبایل خدمات جی پی اس را عرضه می کند.

بدلیل استفاده از شبکه های موبایل در تامین منابع اطلاعاتی، هزینه بردار است و می توان از کاربر به ازای استفاده از این خدمات هزینه ای را اخذ نمود اما ارسال سیگنال از ماهواره به روی دستگاه جی پی اس به صورت مستقیم رایگان بوده و پولی از این بابت از کاربر گرفته نمی شود.

همچنین ارتباط مستقیم با ماهواره به صورت زنده میزان خطای موقعیت یابی را به یک متر می رساند اما در حالت ای.جی.پی.اس اختلاف موقعیت یابی از یک متر بیشتر شده و گاهی اوقات به دهها متر و یا صد متر بیشتر می رسد (بسته به نوع شبکه موبایل و دور بودن یا نزدیک بودن به آنتن های موبایل و شرایط آب و هوایی و...)

ای.جی.پی.اس بعنوان کمک سیستم موقعیت یاب جهانی از روی سرورهای دستیار در شبکه های موبایل عمل موقعیت یابی را از روی ماهواره جی پی اس انجام می دهد و با منبع اطلاعات مثلث سازی برای محاسبه دقیق موقعیت یابی یک جسم را از روی سرورهای کمکی موبایل انجام می دهد.

اولین ماهواره جی پی اس در سال 1978 با موفقیت به فضا پرتاب شد. هدف اصلی و اولیه از طراحی جی پی اس، اهداف نظامی بوده، اما از سال 1980 به بعد برای استفاده های غیرنظامی نیز در دسترس قرار گرفت. در سال 1994 تمامی 24 ماهواره در مدار زمین قرار گرفت. بخش کنترل زمینی این بخش شامل ایستگاههای کنترل زمینی است که دارای مختصات معلوم هستند و موقعیت آنها از طریق روشهای کلاسیک تعیین موقعیت نظیر روش VLBI (تعیین فواصل بلند توسط کوازارها) و روش SLR (فاصله سنجی ماهواره ای با امواج لیزر) بدست آمده است. این ایستگاهها وظیفه تعقیب چندجمله ای (Polynomials) ریاضی بطریق کمترین مربعات، پارامترهای مداری (افمریزها)و موقعیت ماهواره ها را نسبت به یک سیستم مختصات ژئودتیک ژئوسنتریک (مبدا سیستم مختصات تقریباً در مرکززمین قرار دارد.) محاسبه می نماید.

تعداد این ایستگاههای زمینی 5 عدد است که ایستگاه اصلی با نام کلرادو اسپرینگ در آمریکا قرار داردو 4 ایستگاه فرعی دیگر در نقاط دیگر کره زمین مستقر هستند. آخرین بخش از سیستم جی پی اس، قسمت USER یا کاربران سیستم است که خود شامل دو بخش است:

• آنتن دریافت کننده اطلاعات ارسالی از ماهواره ها
• گیرنده(پردازش کننده اطلاعات دریافتی و تعیین کننده موقعیت محل آنتن)

نرم افزار و ریزپردازنده داخل گیرنده فاصله بین آنتن زمینی تا ماهواره های مرتبط با گیرنده را تعیین می کند سپس با استفاده از حداقل 4 ماهواره موقعیت X وY و Z محل استقرار آنتن یا همان گیرنده تعیین می شود.

اما دستگاه جی پی اس چست؟

دستگاه جی پی اس یک رایانه کوچک است که جهت انجام امور خاصی برنامه ریزی شده است. بنابراین این رایانه با داشتن مختصات شما می تواند کارهای دیگری هم انجام بدهد. مثلا می تواند زمان طلوع و غروب خورشید را در موقعیت شما بگوید. همچنین زمان طلوع و غروب ماه. شاید خیلی جالب باشد ولی جی پی اس می تواند زمان باقیمانده برای رسیدن به مقصد مورد نظر را با توجه به سرعت شما محاسبه کند. همچنین میانگین سرعت شما، بیشترین سرعت، میانگین سربالایی و سرازیری مسیر، سرعت عمودی، موقعیت منطقه از نظر شکار و ماهیگیری و شکار در هر نقطه جهان، محاسبه مساحت یک نقطه ناشناخته و بر گرداندن شما از مسیر آمده را نیز می تواند انجام دهد.

خودروی الکتریکی که با آب شارژ می شود

شرکت فینرجی مدعی است باتری هوا ـ فلزی تولید کرده است که می تواند به نگرانی ها در مورد وسایل نقلیه الکتریکی پایان دهد.

باتری ساخت این شرکت 50 ورقه آلومینیومی دارد که هر کدام می تواند برای پیمودن حدود 32 کیلومتر راه انرژی الکتریکی تولید کند.

به این ترتیب می توان امیدوار بود خودروهای الکتریکی مجهز به این باتری بتوانند حداقل هزار کیلومتر راه را با یک باک پر از آب (!) طی کنند.

در حال حاضر شرکتها و دانشگاههای بسیاری وجود دارد که روی فناوری باتریهای بر پایه هوا (معمولا باتری های هوا ـ لیتیومی) کار می کنند تا بلکه قابلیت طی مسافت بیشتری به خودروهای الکتریکی اعطا کنند.

در باتری های معمولی کاتدهای جاگیر و سنگین قرار دارد و درون باتری اکسید کننده تعبیه شده است، اما اکنون این باتری های جدید با کاتدهای هوا که سبک تر هستند جایگزین شده و اکسیژن مورد نیاز خود را از محیط اطراف می گیرند.

بنا به گفته این شرکت آندهای ورقه ای این باتری که از جنس آلومینیوم هستند تراکم انرژی معادل هشت کیلووات ساعت بر کیلوگرم دارند، اما این نوع باتری ها را نمی توان دوباره شارژ کرد.

وقتی انرژی مصرف می شود، باید ورقه های آلومینیومی را که هر یک 25 کیلوگرم وزن دارند، عوض کرد. در هر حال ورقه های آلومینیومی براحتی بازیافت می شوند و تعویض باتری کهنه با نو سریع تر از شارژ مجدد آن انجام می شود.

از آنجا که این باتری ها قابل شارژ نیستند این شرکت معتقد است باتری های هوا ـ آلومینیومی را می توان در کنار باتری های لیتیوم ـ یونی معمولی به کاربرد، به این ترتیب که هنگام جابه جایی روزانه با کمک باتری لیتیوم ـ یونی هر زمان که به باتری هوا ـ آلومینیومی نیاز شد در دسترس باشد. این استفاده همزمان از دو نوع باتری می تواند برد خودرو را به 330 کیلومتر افزایش دهد.

اما این شرکت در حال ساخت باتری هوا ـ روی قابل شارژ مجدد نیز است که بتواند در برابر تشکیل دندریت که موجب خرابی باتری های هوا ـ روی دیگر است، مقاومت کند.

بنا به گفته مسئولان این شرکت، فناوری هوا ـ فلز تا چهار سال دیگر در دسترس خواهد بود.

پیشنهاد دانشمند ایرانی برای تامین انرژی سال 2030

یک گروه بین المللی از محققان با همکاری دانشمند ایرانی نشان داده اند که دسترسی جهانی به انرژی مدرن با سرمایه گذاری سالانه 65 تا 86 میلیارد دلار تا سال 2030 محقق خواهد شد.سرمایه گذاری های پیشنهادی در این خصوص، بسیار بالاتر از برآوردهای پیشین هستند؛ اما تنها با 3 تا 4 درصد از سرمایه گذاریهای کنونی در سیستم انرژی جهانی برابر است.

یافته های دکتر کیوان ریاحی و همکارانش در موسسه بین المللی تحلیل سیستم های کاربردی اتریش که در مجله Environmental Research Letters منتشر شده، همچنین برای اولین بار شامل هزینه های سیاست گذاری دستیابی جهانی به سوخت های احتراقی پاک پخت و پز و اجاق گازها تا سال 2030 است.

دسترسی به برق و سوخت های پاک پخت و پز و اجاق گاز می تواند با مرگ ومیرهای تخمینی سالانه چهار میلیون تن در اثر آلودگی هوای خانگی که در اثر پخت و پز سنتی بوده، مبارزه کند.

محققان در پژوهش خود محاسبه کردند که این دسترسی ارتقایافته به سوختهای مدرن پخت و پز می توانست از 0.6 تا 1.8 میلیون مرگ نابهنگام در سال 2003 جلوگیری کرده و در واقع سلامت را ارتقا بخشد.

این محققان برآورده کرده اند که یک ظرفیت تولید اضافی بین 21 تا 28 گیگاوات برای ارائه میزان نسبتا کم برق تمام خانواده های روستایی نیاز خواهد بود. این میزان کمتر از ظرفیت افزایش تولید سالانه چین است.

بر اساس برآوردهای این دانشمندان، هزینه این میزان برابر با حدود 180 تا 250 میلیارد دلار در 20 سال آینده بوده و همچنین به سیاست گذاری ها و اقدامات مرتبط نیاز است.

علاوه بر این ها، هزینه های سیاست گذاری برای کمک به تسهیل انتقال به پخت و پز پاک بیش از 40 درصد جمعیت جهان خواهد بود.

این سیاست گذاری ها شامل پژوهش های پشتیبان، هزینه سوخت های جدید، اجاق گازهای جدید و اجاق گازهای ارتقا یافته توده زیستی است.

پژوهشگران با استفاده از دو چهارچوب مدلسازی برای بررسی تاثیرگذاری راههای سیاست گذاری جایگزین به این هزینه های تخمینی دست یافتند.

برای برآورد سرمایه گذاری کلی مورد نیاز در گسترش دسترسی برق به جمعیت های روستایی، دانشمندان هزینه های گسترش شبکه برق، اجرا و نگهداری سیستم برق و سرمایه گذاری ها برای تولید برق بیشتر را در نظر گرفتند.

به گفته آنها، بدون سیاست گذاری برای تسریع برق رسانی، بین 600 تا 850 میلیون تن در روستاهای جنوب آسیا و آسیا-اقیانوسیه و همچنین جنوب صحرای آفریقا همچنان بدون برق خواهند ماند.

سازمان ملل اعلام کرده بود که سال 2012 سال بین المللی برای انرژی قابل نگهداری برای همه با دستیابی همگانی به انرژی مدرن تا سال 2030 به عنوان یکی از اهداف تصریح شده است.

در آینده گیاهان منبع تولید برق می شوند !

محققان هلندی تلاش می کنند تا با انجام تحقیقات بر روی گیاهان بتوان از آنها به عنوان منبع الکتریسیته استفاده کرد.

محققان دانشگاه «واگنینگن» در هلند در حال انجام تحقیقات بر روی گیاهانی هستند که بتوان از آنها به عنوان منبع الکتریسیته استفاده کرد.

در این تحقیقات دانشمندان سعی می کنند با استفاده از فتوسنتز گیاهان و ایجاد رابطه بین گیاه و منابع نوری مثل باتری، انرژی برق تولید کنند.

دانشمندان گفتند: 70 درصد از مواد آلی تولید شده در نتیجه عمل فتوسنتز توسط خود گیاه استفاده نمی شود و از طریق ریشه ها در زمین و فضای اطراف پخش می شود.

بر اساس همین نظریه، تعدادی باتری در اطراف ریشه های گیاهان بکار گذارده می شود تا این مواد را جذب کنند. به این ترتیب، این مواد آلی پس از انتقال به باتری ها به انرژی برق تبدیل می شوند.

«مارجولین هلدر» یکی از محققان این طرح گفت: صفحه های خورشیدی انرژی بیشتری در هر متر مربع تولید می کنند اما هدف ما کاستن از بهای تولید انرژی در آینده است.

این سیستم که ما به روی آن کار می کنیم می تواند در برنامه ها و طرح های مختلفی مورد استفاده قرار گیرد. این گیاهان که محققان آنها را «سلول های سوختی گیاهی» نام گذاری کرده اند، قابلیت استفاده در هر ابعادی را دارد.

تعداد گیاهانی که در یک مقیاس 15 متر مکعبی بکار برده می شوند توانایی تولید انرژی لازم برای یک کامپیوتر همراه را دارند. این دانشمندان همچنین در تلاشند تا از این روش در شالیزارها و تالاب ها که از نظر پوشش گیاهی، غنی هستند، استفاده کنند.

مارجولین هلدر گفت: این طرح کاربردهای زیادی دارد. تکنولوژی که ما به کار می بریم در همه سطوح قابل استفاد است. می توان از آن به روی سقف های ایزوله و یا منابع آب راکد با کاشتن گیاهان استفاده کرد، در مقیاس بزرگتر، برای استفاده در شالیزارها بسیار عالی است و همزمان می توان از این محیط های سبز هم به عنوان منبع غذایی و هم به عنوان منبع برق استفاده کرد.

اولین نمونه از این سیستم که به نام «برق سبز» نام گذاری شده، در روی سقف یکی از بناهای دانشگاه واگنینگن نصب شده و محققان در حال رفع اشکالات این طرح و تکمیل آن هستند.

چنانچه موفقیت این تحقیقات تضمین شود، از سال 2014 به صورت عمومی قابل بهره برداری خواهد بود. به دست آوردن برق از گیاهان موضوع پایان نامه دکترای مارجولین هلدر بوده است که اکنون سرپرستی این تحقیقات را نیز به عهده دارد.

وی گفت: با استفاده از این روش و کاشتن گیاهان در سقف یک خانه می توان تقریبا 50 درصد از برق مورد نیاز آن را تامین کرد.

هزینه تحقیقاتی این طرح توسط موسسات تجاری تامین می شود.

گیاه جاتروفا معجزه قرن

گیاه جاتروفا گیاهی است فوق العاده سمی و پر انرژی و با درصد روغن فراوان که اتفاقا به هیچ عنوان امکان کاربرد خوراکی نداشته و از همه مهمتر در زمینهایی قابل کشت بوده که سایر گونه های کشاورزی خوراکی قابلیت کشت مناسبی ندارد و به اصطلاح در زمینهای لم یزرع قابل استحصال میباشد.

استخراج سوخت زیستی از گیاه جاتروفا تأمین انرژی جهان و چگونگی مصرف آن از دیرباز یکی از دغدغه های ذهن بشر و مباحث روز دنیا بوده و هست و انسان همیشه مجبور به جستجو برای یافتن راههایی برای کاهش هزینه های تولید آن کرده است . انرژی بستر حرکت های اقتصادی را تعیین می کند و به پیروی از آن حرکت های اجتماعی سیاسی و فرهنگی ملت ها جهت و شکل می گیرند . اهرم انرژی در دنیای کنونی به قدری حیاتی است که به طور مستقیم منافع ملی کشور ها را تحت تأثیر قرار داده و رابطه آنها با یکدیگر را تعیین می کند.

هم اینک دنیا با قدرت و سرعت به سمت تولید انرژی های پاک یا سوخت های متکی به طبیعت تجدید شونده روی آورده است . از اساسی ترین علل این مسئله استراتژی قطع وابستگی جهان اول به سوخت های فسیلی خاورمیانه است که در استراتژی مدیریت جهانی تبدیل به یک نگرانی بزرگ برای جهان اول شده است. در حقیقت جهان اول به دنبال استقلال تولید انرژی از خاورمیانه ، با روش هایی است که کمترین هزینه را برایش داشته باشد . بدین ترتیب تولید بایودیزل ها و بایواتانول ها جایگاه ویژه ای کسب کرده است . تقاضای جهانی سوخت های زیستی مدام در حال افزایش است و تا سال۲۰۱۴ به ۴۴ میلیارد تن در سال خواهد رسید ، یکی دیگر از علل افزایش تقاضا برای سوخت های زیستی ، عزم جدی جهان برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی است که اکنون به یک نگرانی دائمی برای کشورهای دنیا تبدیل شده است و به نظر می رسد اگر مصرف سوخت های فسیلی به طور جدی کاهش نیابد ، کره زمین به همراه ساکنان آن روزهای سختی را پیش رو خواهد داشت. روزهایی که نشانه های آن ، با خشکسالی های پی در پی ، کاهش شدید بارندگی ها ، سیلاب های سهمگین ، گرمای بیش از حد ، انقراض گونه های گیاهی و جانوری به پیشواز آمده است . برای کشور ما ایران نیز دستیابی به تکنولوژی و خودکفایی در زمینه تولید مواد اولیه بایودیزل ها و بایواتانول ها حیاتی است و باید به عنوان یک راهبرد ملی در دستور قرار گیرد .

در روزگاری که مهمترین دغدغه مسئله زیست محیطی در کلان شهرها آلودگی هواست ، اگر کشوری بتواند به این تکنولوژی دست یابد علاوه بر اینکه در مصارف اقتصادی خود ، صرفه جویی می کند ، محیط زیست خود را نیز از آلودگی های ناشی از سوخت های فسیلی در امان نگاه می دارد . این موضوعی است که امروز دنیا را به فکر انداخته تا با همه توان سوخت های فسیلی را مغلوب سوخت های گیاهی کند و از این طریق علاوه بر اینکه انرژی های پاک آینده را از آن خود می کند ، هوای آلوده اش را هم به همراه سوخت های فسیلی دفن کند .

استفاده از سوختهای طبیعی یکی از راهکارهایی است که امروزه اکثر دانشمندان به دنبال تولید آن هستند . سوخت طبیعی به سوختی گفته می شود که با محیط زیست سازگار بوده و فاقد آلودگی باشد . یکی از این راه ها استفاده از روغن گیاه جاتروفا است ، روغنی که در حال حاضر می تواند به عنوان سوخت در هواپیما ها استفاده شود و می رود که کم کم خود را جایگزین سوختهای فسیلی نماید .
گیاه جاتروفا به دلیل داشتن ترکیبات سمی مثل لکتین و ساپونین و ترکیب سرطانزای phorbol مصرف خوراکی ندارد . دانه های جاتروفا حدودا ۴۰% روغن دارد . روغن به دست آمده از جاتروفا در هر هکتار ۱۰ برابر بیشتر از روغن ذرت و ۴ برابر بیشتر از روغن سویاست . این خصوصیات است که جاتروفا را به عنوان یک سوخت زیستی با صرفه مطرح می کند . تفاله های دانه های جاتروفا پس از روغن گیری باز هم قابل تخمیراست و می توان از آن به عنوان biomass الکل گرفت .
به طور کلی از دو روش جهت استفاده از سوختهای طبیعی استفاده می شود:
۱) در روش اول چغندر قند یا نیشکر یا نشاسته ذرت را به کمک مخمر ، تخمیر می کنند که محصول نهایی آن اتانل یا اتیل الکل هست . در اروپا سوختی به ماشین ها تزریق می شود که به جای تولید دی اکسید کربن ، متان تولید می کند . این سوخت از تخمیر مواد غذایی به دست آمده و به نحوی تولید آن منجر به تهدید امنیت غذایی جامعه می شود اما جاتروفا روغنی تولید می کند که سمی است و مصرف غذایی ندارد .
۲) در روش دوم استفاده از روغن گیاهان روغنی مثل روغن پالم ، ذرت ، سویا و اخیرا ً جاتروفاست . ویسکوزیته این روغن ها وقتی حرارت می بینند کم شده و مستقیما در موتورهای دیزلی قابل سوختن هستند . تولید سوخت های زیستی از این گیاه بدون انجام عملیات فرآوری مزیت اصلی جاتروفا است . استفاده از این سوخت نزدیک به ۸۰درصد از میزان انتشار دی اکسید کربن را نسبت به حجم مشابه سوخت فسیلی خود پائین می آورد .

 

پس از انجام فرآیندهای لازم روی بذر جاتروفا ، از آن به عنوان سوخت بیودیزل استفاده نموده و برخی مشتقات دارویی و بهداشتی و خوراکی داشته و در تهیه آفت کش ، تولید محصولات آرایشی و بهداشتی ، درمان بیماری های پوستی ،زخم های بدن ، رماتیسم ، دندان درد ، کنترل و پیشگیری از سرطان ، تهیه پادزهر و از تفاله آن به عنوان غذای دام استفاده می کنند . این درختچه از این منظر که چالشی برای امنیت غذایی و کاهش منابع آبی نیست ، توانسته است میان دو بخش کشاورزی و انرژی آشتی برقرار کند .

چون برای تولید آن باید جنگل کاری های وسیعی صورت پذیرد ، علاوه بر افزایش سطح فضای سبز و بیابان زدایی ، به ایجاد منافع حاصل از یک جنگل کاری مصنوعی نیز می انجامد . توسعه جاتروفا و بازاریابی آن فرصتی مناسب برای روستاییان بوده و می تواند سبب کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی و تعدیل فقر در جوامع محلی شود .
بیودیزل در دنیا عمدتاً از ذرت ، سویا ، کلزا ، آفتابگردان و دانه های روغنی دیگر تولید شده است اما در این طرح از جاتروفای کاشته شده در اراضی فقیر و غیرقابل کشت استفاده می شود . از آنجایی که در پالایشگاه های تولید این سوخت ، سوخت گیاهی به دست می آید مضرات زیست محیطی و آلودگی آبهای زیرزمینی را در پی نخواهد داشت .
تولید سوخت بیودیزل ، در کشورهای هند ، چین ، مصر ، تایلند ، ویتنام ، اندونزی ، برزیل ، اردن و عربستان به صورت پایلوت درحال انجام است و فقط درکشورهند چند میلیون هکتار به کشت این گیاه اختصاص داده شده است .

از امتیازات ویژه این سوخت بالابودن درجه اکتان ، بالابودن محتوای اکسیژن و پائین بودن گوگرد است و در مجموع احتراق فوق العاده ای در خودرو ایجاد می کند حال این که این سوخت یک سوخت فسیلی نیست بلکه یک سوخت زیستی محسوب می شود .

امروزه یکی از مهمترین چالش هایی که سوخت های گیاهی در دنیا ایجاد کرده اند ، استفاده از موادغذایی برای تهیه آنها است ، در شرایطی که هم اکنون بیش از یک میلیارد نفر گرسنه در جهان وجود دارد، استفاده از هویج، ذرت و کلم برای به حرکت درآوردن موتور خودروها غیرمنصفانه به نظر می رسد .
این در حالی است که جاتروفا از تخمیر موادغذایی به دست می آید و نه تنها مصرف خوراکی ندارد که مسموم کننده هم هست ، بنابراین روغن آن بدون این که موادغذایی گیاهی را تهدید کند ، به عنوان سوخت بدون فرآوری موتورهای دیزلی را به حرکت درمی آورد.
یکی از سیاست های سازمان خوار و بار و کشاورزی (فائو) ، تبادل بذر و گونه های جدید این گیاه در میان کشورهای عضو است .
سال ۲۰۰۷ ژاپن هواپیمایی ساخت که با این سوخت پروازکرد . در ژوئن ۲۰۰۸ در تریرروژ ژاپن جشنواره ای به نام Fet Gwo Medsyen با حضور بیش از ۱۰۰۰۰ نفر برای به نمایش گذاشتن محصولات ساخته شده از روغن گیاهی jatropha به عنوان پیشگام در توسعه سطح این گیاه در کشت و کشاورزی و اقتصاد برگزار شد .
خطوط هوایی ژاپن و پیشتر از آن هواپیماهای جت۷۴۷ Air New Zealand روغن جاتروفا را به عنوان سوخت انتخاب کردند . در حال حاضر برخی از کشورها از دانه های روغنی جاتروفا برای تولید سوخت استفاده می کنند مثل خطوط هوایی نیوزلند و ژاپن که در سال 2008 از این سوختدر هواپیماها استفاده کردند.
موارد استفاده دیگر روغن دانه های جاتروفا در صنایع ساخت صابون سازی و شمع سازی و از پس مانده آن که حاصل از روغن کشی می باشد یه عنوان کود قوی و مغزی و همچنین از تفاله های آن برای تولید سموم آفت کش طبیعی استفاده می شود.
اولین خودرو با سوخت گیاهی در اندونزی نیز به حرکت در آمده ، این خودرو با سوخت روغن گیاه جاتروفا ‪ حرکت کرده و به آرامی از قله های سرد آتشفشانی فلورس و جزایر سومباوا و همچنین ییلاقات گرم جاوانیس عبور کرد و یک سفر سه هزار و ‪ ۲۰۰‬کیلومتری را در اندونزی با موفقیت به پایان رساند . این سفر از مبدا آتامبو در تیمور شرقی به مقصد جاکارتا پایتخت اندونزی انجام رفت .
شاید این خودرو اولین خودرو با سوخت بیودیزل خالص در جهان باشد اما در اندونزی قطعا اولین است . با وجود اینکه اندونزی از لحاظ سوخت فسیلی غنی است اما می داند که این ذخیره بی پایان نیست . اندونزی تنها ‪ ۳۲‬ تا ‪ ۲۵‬سال نفت ، ‪ ۶۰‬سال گاز و ‪ ۱۵۰‬سال زغال سنگ دارد . این سوخت گزینه ارزانتری نسبت به سوخت های فسیلی است و بالقوه می تواند به بهبود وضع مالی کشاورزان فقیر اندونزی در شرق این کشور کمک کند . گیاه "جاتروفا" برای کشت در مناطق خشک شرق اندونزی مناسب است.
مشخصات گیاه شناسی جاتروفا :
نام علمی : Jatropha curcas
نام خانواده : Euphorbiaceae
نام

گیاه جاتروفا گیاهی است فوق العاده سمی و پر انرژی و با درصد روغن فراوان که اتفاقا به هیچ عنوان امکان کاربرد خوراکی نداشته و از همه مهمتر در زمینهایی قابل کشت بوده که سایر گونه های کشاورزی خوراکی قابلیت کشت مناسبی ندارد

های دیگر : جاتروفا - یاتروفا - توبا - سامبو

نام این گیاه جاتروفا است. سالیان سال است که از دانه های روغنی برای تولید سوخت خودرو در کشور های مختلف استفاده میشود. حتما این موضوع را قبلا هم شنیده اید که سهم قابل توجهی از سوخت خودروها را در برخی کشورها روغن دانه های روغنی از قبل سویا ذرت افتابگردان و غیره تشکیل میدهند. ولی استفاده از این مواد ستم به مواد غذایی موردنیاز انسانهاست و از طرفی باعث میشود آب کشاورزی و نیز سطح زیر کشت وسیعی از اراضی قابل کشت کشاورزی برای تولید سوخت اشغال شود. همچنین این موضوع به شدت مورد اعتراض سازمان جهانی غذا است.
گیاه جاتروفا گیاهی است فوق العاده سمی و پر انرژی و با درصد روغن فراوان که اتفاقا به هیچ عنوان امکان کاربرد خوراکی نداشته و از همه مهمتر در زمینهایی قابل کشت بوده که سایر گونه های کشاورزی خوراکی قابلیت کشت مناسبی ندارد و به اصطلاح در زمینهای لم یزرع قابل استحصال میباشد. ضمنا این گیاه حدود 50 سال طول عمر دارد و نکته جالب اینکه مانند گاو که از همه اجزای آن میتوان سود برد این گیاه نیز علاه بر روغن سوختی(بیودیزل) از تفاله های آن برای تولید سموم آفت کش طبیعی و نیز کود گیاهی میتوان تولید کرد.
دانه های جاتروفا حدودا 40% روغن داره. روغن به دست اومده در هکتار جاتروفا 10 برابر بیشتر از روغن ذرت و 4 برابر بیشتر از روغن سویاست. تمام این خصوصیات جاتروفا رو به عنوان یه سوخت زیستی با صرفه مطرح می کنه.

گیاهان غیر خوراکی ، Jatropha Curcas (جی . سی) ، برای تولید سوخت زیستی به عنوان یک جایگزین برای سوخت های فسیلی سنتی در زنجیره تولید انرژی و توازن زیست محیطی محسوب می گردد . سرمایه گذاری در زمینه سوخت زیستی جی . سی در مناطق گرمسیر مانند کنیا و در کشور های خاص و کمتر توسعه یافته در حال رشد است .

جاتروفا انواع گوناگونی دارد که بومی مناطق امریکا ، کارائیب ، مکزیک و شیلی است. جاتروفا خوراکی نیست حتی برای تغذیه دام هم نمیتونیم ازش استفاده کنیم چون بسیار سمی هست که سمیت آن هم بخاطر ماده ایی به نام کورتین هست.
اما جاتروفا بسیار مقاوم به کم آبی و خشکی هست و برای جنگل کاری و احیاء بیابان های غیرقابل کشت عالی هست.
جدا از سمی بودن و مقاومت جاتروفا به خشکی این گیاه دارای چربی بسیار بالایی هست به طوری که از هر بذر 50 درصد روغن خالص بدست میاد که میشه بدون هیچ عملیات فرآوری و حتی ترکیبی ، به عنوان جایگزینی مناسب به طور مستقیم وارد موتورهای دیزلی شود. گونه هایی از این گیاه قابلیت تهاجمی دارند و بذر سبک تولید می کنند ، در حالی که بذرهای جاتروفا بسیار سنگین بوده و خصوصیت تهاجمی برای آن در هیچ کجای دنیا گزارش نشده است . جاتروفا در مراکش ، عربستان و اردن کشت شده و بر اساس تفاهم نامه ای بین هند و مصر به این کشور ها وارد شده است .

جاتروفا از جمله گیاهان خاص نواحی تروپیکال بوده که برای اولین بار ، ۳ هزار بذر آن از مصر وارد ایران شده تا در بندرعباس در نهالستان باغو کشت شود . در حال حاضر این گیاه مراحل سازگاری با شرایط اقلیمی منطقه را می گذراند . سرمایه گذاران بخش خصوصی استان گلستان در گنبدکاووس نیز قصد دارند نخستین واحد کشت و صنعت و پالایشگاه سوخت زیستی بیودیزل یا سوخت سبز را با استفاده از گیاه جاتروفا بسازند و به میزان۶۰ میلیون لیتر سوخت بیودیزل در کشور را تولید کنند . بذری که اصل آن متعلق به منطقه آمریکای جنوبی (برزیل) است و در هند و مصر کاشته و توسعه یافته است .

از ویژگی جاتروفا آن است که اگر پس از سه سال به بار بنشیند حدود شش تن بذر در هکتارتولید می کند از این میزان سه تن روغن به دست خواهد آمد . ، یعنی از هر بذر آن حدود ۵۰ درصد روغن خالص به دست می آید و بدون هیچگونه عملیات فرآوری و حتی ترکیبی به عنوان جایگزینی مناسب به طور مستقیم وارد موتورهای دیزلی می شود . دانه های آن را می توان به سوخت های زیستی موتورهای دیزلی تبدیل کرد و از آن می توان در تولید برق و سوخت مورد نیاز برای پخت و پز در خانواده های روستایی بسیار فقیر در مناطق خشک استفاده کرد .
ریشه های جاتروفا در جستجوی آب به اعماق زمین نفوذ می کند و در سطح زمین نیز گسترده می شود لذا برای جلوگیری از فرسایش خاک بسیار موثر است ، به گفته فائو سطح زیر کشت گیاه جاتروفا در سرتاسر جهان به نهصد هزار هکتار رسیده ولی پیش بینی می شود تا سال دو هزار و پانزده سطح زیر کشت این گیاه به دوازده میلیون و هشتصد هزار هکتار برسد .
این گونه نوعی بوته است که در مناطق استوایی و اراضی تخریب شده ، بیابان و حاشیه آن ، بسیار مقاوم و تکثیر آن آسان و دارای ساقه سخت بوده و دامنه اکولوژیک گسترده دارد ، در اراضی غیر قابل استفاده برای زراعت می تواند کشت شود و بدون هیچگونه آفتی به راحتی رشد کند . از سوی دیگر ، آب مورد استفاده برای کشت گیاه هرز آب هایی است که در کشاورزی قابل بهره برداری نیست و با پساب ها می توان آن را آبیاری کرد . نهال این گونه در ۳ ۲ سال ابتدایی نیاز به آبیاری داشته و پس از طی این دوره ، نیاز آبی بسیار کمی دارد . برای چرای دام نیز ارجحیتی ندارد . این گیاه تا سن ۵۰ سالگی خاصیت بذردهی خود را حفظ می کند .

جاتروفا دارای قدرت پا جوش دهی و حداکثر ارتفاع درخت ۳ متر است بذر باقالی شکل این گونه آن قدر سنگین است که امکان پخش آن در اراضی جانبی آن وجود ندارد و در زمین های دیم و کم بازده و شور با متوسط بارندگی ۲۵۰ میلی متر درسال رشد می نماید . منطقه اصلی پراکنش آن در اطراف خط استواست ، میزان روغن موجود در بذر جاتروفا ۴۵ ۳۷ درصد بوده و پایه سوخت بایودیزل را تشکیل می دهد این درخت پس از ۳ سال ، دوبار در بهار و تابستان بذر تولید کرده و هر درخت هر بار ۵ تا ۸ کیلوگرم بذر می دهد و در سال های پایانی عمر گیاه ، تولید بذر کاهش می یابد . روغن تولید شده بسیار ارزان و روغنی است که مستقیما ً می تواند به عنوان سوخت یا روغن موتور در موتورهای سنگین استفاده شود.
روغن بذر این گونه جایگزین مناسبی برای سوخت موتورهای دیزلی ، هواپیما و تانک ها است . این محصول در ایران در نهالستان منطقه باغو در بندرعباس به صورت آزمایشی کشت شده و کشت تجاری و تولید سوخت آن و تامین اعتبار آن در حال مطالعه و بررسی هست.کشت این محصول و پالایشگاه آن در شهرهای جنوبی از جمله بوشهر،بندرعباس و سیستان و لوچستان میتونه تاثیری زیادی بر اشتغال زایی و تامین معیشت مردم داشته باشد.
در ضمن این گونه گیاهی مانند گونه های کهور که حالت مهاجم دارند و در هر جا استفاده شوند بر گونه های بومی به علت پراکنش راحت بذرشون غالب میشن ف این حالت مهاجمی در جاتروفا به علت سنگینی بذرها وجود ندارد.

مزرعه جاتروفا :

از روشهای تکثیر این گیاه بذر هست :

1- بذرها رو میزارن بین پارچه مرطوب تا جوانه بزنه :

2 - بعد از کاشت جوانه از خاک خارج میشه :

نمایی از خزانه های تولید نشا جاتروفا که شبیه به خزانه ها تولید نشا گوجه در بوشهر هست :

جاتروفا رو از طریق قلمه ساقه هم میتوان تکثیر کرد :

خبر مرتبط :

تولید سوخت بیودیزل در ایران
عضو هیئت مدیره انجمن علمی جنگلبانی ایران گفت: با استحصال روغن از گیاه جاتروفا که به‏صورت پایلوت در بندرعباس کاشته شده است، کشور به تولید سوخت بیودیزل دست پیدا کرد.
به گزارش فارس، پیمان یوسفی آذر گفت: با استحصال روغن از گیاه جاتروفا که به صورت پایلوت در بندرعباس به مساحت 2.5 هکتار کاشته شده کشور به تولید سوخت بیودیزل دست پیدا کرد.
تولید بذر از گیاه «جاتروفا» برای نخستین بار در کشور و استحصال روغن از آن انجام شد.
عضو هیئت مدیره انجمن علمی جنگلبانی ایران با بیان اینکه تولید بذر از گیاه «جاتروفا» برای نخستین بار در کشور و استحصال روغن از آن انجام شد، افزود: این روغن به عنوان سوخت بیودیزل استفاده می‌شود که روشی مرسوم در دنیا است.
وی افزود: استفاده از سوخت بیودیزل تا 85 درصد باعث کاهش آلودگی و CO2 هوا و اثرات تغییر اقلیمی می‌شود، این گیاه باعث بهبود شرایط خاک شده و به دلیل مقاوم بودن به شرایط نامساعد رشد مناسبی دارد.
یوسفی گفت: به دلیل محدود بودن میزان سوخت فسیلی در دنیا کشورها به استفاده از سوخت بیودیزلی روی آورده‌اند و در سال‌های اخیر بخشی از زمین‌های کشاورزی به کشت محصولاتی مانند "جاتروفا " اختصاص یافته است.
وی با اشاره به نامه رئیس جمهور به حمایت از تولید این سوخت در کشور افزود: در کشور ما هم خیز بزرگی برای استفاده از این گیاه و سایر گیاهانی که می‌توان از آن سوخت دیزلی استحصال کرد برداشته شده است.
یوسفی گفت: اگر 3 هزار تا 4 هزار هکتار از این درختچه‌ در کشور کاشته شود برای 25 تا 30 هزار واحد تولیدی سوخت بیودیزل به‎دست می‌آید.
وی گفت: کشورهایی مانند هندوستان، برزیل و ژاپن در تولید این سوخت پیش‌تاز هستند و سایر کشورها هم به دنبال تامین سوخت‌های گیاهی می‌باشند.
وی افزود: در گام نخست 2.5 هکتار از گیاه جاتروفا در منطقه بندرعباس کاشته شده که بعد از 17 ماه به بذر نشسته و در شرایط آزمایشگاهی روغن استحصال شده است.
به گزارش خبر گزاری فارس، به دنبال پیش‎بینی اتمام زودهنگام سوخت‌های فسیلی در دنیا یکی از تئوری‌ها برای تامین سوخت آینده استفاده از سوخت حاصل از گیاهان است که به نام سوخت دیزلی معروف شده است. این سوخت از برخی گیاهان مانند ذرت، سورگوم، جاتروفا و ملاس چغندرقند و غیره استحصال می‌شود.
فائو پیش‎بینی کرده که طی 40 سال آینده به دلیل گرایش دنیا به کاشت این محصولات برای تامین سوخت سطح زیر کشت برای تامین مواد غذایی به طور قابل توجهی کاهش خواهد یافت اما در عین حال استفاده از گیاه برای تامین سوخت در آینده به عنوان روش مطمئن و قابل قبولی مطرح است.

تهیه کننده مطالب با اندکی تغییر از : بهروز سروش نیا

گردآوری : www.MIGNA.ir
منابع :
http://www.jatrofa.com/
http://www.turkmenstudents.com
خبرگزاری حقوق بشر ارکان خبری کمیسیون حقوق بشر اسلامی ایران۱۴/۱۱/۱۳۸۸
روزنامه ایران، شماره ۴۴۲۳ به تاریخ ۸/۱۱/۸۸، صفحه ۱۹ (محیط زیست)

http://www.hamshahrionline.ir/news
http://www.iranseda.ir/FullNews
خبرگزاری موج

نابودی زباله های فضایی با شلیک لیزر زمینی!

محققان در یک طرح جدید برای تخلیه مدار زمین از ضایعات فضایی از یک لیزر زمینی قدرتمند سخن گفته اند که می تواند با شلیک پالس های قدرتمند به تولید یک جت پلاسمای کوچک که از خود ضایعات نشات گرفته، پرداخته و آنها را اساسا به نوعی موشک لیزری تبدیل کرده که خود را از مدار حذف می کند.

براساس این پژوهش که در مجله آرشیو منشر شده، حرارت ایجاد شده از انفجار های لیزری منجر به تبخیر بخش کوچکی از زباله فضایی و تبدیل آن به یک جت پلاسما می شود که با کاهش سرعت جسم، آنرا از مدار زمین خارج می کند.

به گفته مهندس کلاود فیپس از شرکت فوتونیک آسوشیتس که از مولفان این طرح است، با این کار در حقیقت یک موشک لیزری ایجاد می شود که از زباله فضایی به عنوان سوخت خود استفاده می کند.

ضایعات فضایی که متشکل از طیف گسترده ای از بلورهای رنگی کوچک تا ماهواره های از رده خارج و مراحل موشک صرف شده هستند، اکنون به یک نقطه اوج رسیده اند.

آژانس های فضایی که چندین دهه بر این گمان بودند که مدار پایین زمین از ظرفیت بالایی برای این ضایعات برخوردار است، اکنون دریافته اند که احتمال برخورد این زباله ها با ماهواره ها و فضاپیماهای زمینی تا حد زیادی اجتناب ناپذیر شده و هر برخورد منجر به تولید هزاران زباله جدید خواهد شد.

این سناریو که ابتدا توسط دونالد کسلر، اخترفیزیکدان آمریکایی در سال 1978 مطرح شده بود بدین معنی است که فضاپیماهای در حال ورود به مدار پایین زمین با تهدید برخورد با این ضایعات و سوراخ شدن پوسته آنها روبرو خواهند بود. دو سال پیش در اولین برخورد جدید ماهواره با ماهواره، یک ماهواره ارتباطی با یک فضاپیمای از رده خارج روسی برخورد کرد.

اوایل سال جاری نیز ساکنان ایستگاه فضایی بین المللی در پی نزدیک شدن یک زباله فضایی به آنها مجبور به پناه گرفتن در فضاپیمای سایوز شدند.

ناسا اکنون طرح های زیادی را برای پاکسازی فضا در دست بررسی دارد که از جمله آنها می توان به بافت تور بین تیرک های قابل تورم یا فضاپیماهای جمع آوری بدون سرنشین با قابلیت پرواز در اطراف و جمع آوری ضایعات اشاره کرد.

از دیگر طرح ها می توان به یک سیستم لیزری زمینی حذف اشاره کرد که در آن یک لیزر متوسط از تکانه های کوچک ایجاد شده توسط فوتون ها برای حرکت جسم به سوی خارج مدار استفاده می کند.

اما به گفته کسلر که دانشمند ارشد اسبق ناسا برای تحقیقات ضایعات مداری بوده، چنین رویکردی تنها به زباله های سبک محدود بوده و توانایی کاربری برای اجسام سنگین و بزرگ را ندارد.

لیزرهای قویتر با قدرت 150 کیلووات قادر خواهند بود که اجسام با هر اندازه را از مدار زمین خارج کنند. ضایعات کوچک پس از کاهش سرعت آنها و بیرون رفتن از مدار در جو زمین خواهند سوخت، در حالیکه برای ضایعات بزرگتر نیاز به هدایت آنها به سوی جایی مانند اقیانوس آرام است.

استفاده از لیزر زمینی، نیاز به ارسال یک خودرو به فضا را حذف کرده که منجر به کاهش چند میلیون دلاری در هزینه ها خواهد شد. بر اساس برآوردهای تیم فیپس، حذف یک جسم کوچک هزینه ای برابر با چند هزار دلار دارد که برای جسم بزرگتر این هزینه تا یک میلیون دلار افزایش می یابد.

با این حال به گفته کسلر، این شیوه نیازمند احتیاط بیشتری است. وی اظهار کرد: اگر مراقب نباشید، ممکن است به بخش اشتباهی از ماهواره ضربه زده یا به حدی آنرا تبخیر کنید که منفجر شود.

فیپس بر این باور است که می توان یک تلسکوپ 10 متری اختصاصی با قابلیت های لازم برای پیگیری زباله های فضایی ساخته و محل و چگونگی شلیک پالسهای لیزری به سوی آن را محاسبه کرد. تمام فناوریهای لازم برای این شیوه از جمله یک آینه بزرگ و لیزر قوی اکنون وجود داشته یا در حال ساخت هستند.

اما تنها مخالفت عمده با این پروژه از سوی جامعه بین المللی ممکن است به دلیل ترس از کاربرد چنین لیزر قدرتمندی در جهت اهداف نظامی ابراز شود که ناسا به دلیل این گونه پیچیدگی های سیاسی از پذیرش هرگونه طرح لیزری خودداری می کند.

اما به عقیده فیپس، پیگیری زباله های فضایی باید به عنوان بخشی از یک تلاش بین المللی تلقی شود.

نیمی از ضایعات فضایی توسط روسیه و آمریکا ایجاد شده اند و از این رو باید با همکاری با هم به حل این معضل بپردازند.

فیپس اظهار کرد: اگر همکاری به صورت بین المللی صورت بگیرد، دیگر کسی به لیزر به عنوان سلاحی در لباس میش نگاه نخواهد کرد!

متفاوت ترین سطل های زباله

طل زباله وسیله ای کثیف است که دست زدن به آن هم کمی انسان را اذیت می کند. این سطل های زباله اما وظیفه ای بزرگ را در خانه به دوش دارند چرا که مانع از بهم ریختگی زباله ها می شوند.

طرح هایی که برای یک سطل زباله ارائه می شود غالبا بدون تغییر هستند چرا که سادگی این وسیله بیشتر از تکنولوژیک یا متفاوت بودنش مد نظر است به همین علت تغییرات زیادی در آن ایجاد نمی شود اما باز هم طراحانی هستند که دست به ابتکار با سطل زباله می زنند.

سطل هوشمند

هوشمندسازی با پیشرفت تکنولوژی در بسیاری از وسیله های اطراف ما رخ داده است و سطل زباله نیز از این هوشمندسازی در امان نبوده است. سطح زباله هوشمند به شما این اجازه را می دهد تا بدون آنکه دستتان به سطل بخورد زباله ها را درون آن بریزید. این سطل همچنین مانع از خروج و پراکندگی آلودگی در فضای اطراف میشود. با نزدیک کردن زباله به سطل و رسیدن به فاصله 5 سانتی متری درب سطح باز می شود و پس از اتمام کار سریع بسته می شود.

سطل زباله شخصی

"آنا کاردیم" طراح پرتغالی چندی پیش ایده ای بسیار متفاوت برای زباله هایی که به طور روزانه ایجاد می کنیم داد. او بر روی لباسهایی که طراحی میکرد که سوزن تزئینی قرار میداد که این سوزن با اتصال یک تکه پلاستیک به سطل زباله شخصی تبدیل می شد. شما می توانستید تمام زباله های روزانه خود را درون این سطل بریزید تا محیط زیست نیز تخریب نشود.

سطل فشاری

یکی از بزرگترین مشکلات سطل های زباله کمبود فضا در داخل آن هاست. این مشکل مخصوصا در اداره ها که کاغز به میزان زیاد استفاده می شود بیشتر دیده خواهد شد. چندی پیش یک سطل زباله فشاری رونمایی شد که شما می توانستید هر بار که سطل پر می شود درب آن را بسته و سپس با پا تمام زباله ها را فشار دهید تا فشرده شده و فضای بیشتری برای شما ایجاد کند.

سطل زباله خنک

مشکل بزرگی که همیشه با سطل های زباله همراه بوده است بوی بسیار بد آنهاست به همین علت "مینوس" طراحی شده است. این سطل زباله هوای داخل سطل را خنک نگه می دارد تا بوی بد مواد غذایی فاسد شده و یا هر بوی دیگر سطل از بین برود. این سطل یکی از برترین طرح هایی بوده است که تا به حال در مورد یک سطل زباله ارائه شده است.

سطل زباله طلا

دیگر طلاکاری به حدی فراوان شده است که برخی از طراحان سطل زباله ای از طلا می سازند. این سطح توسط "سیلوای فلور" طراحی شده است، تنها 25 عدد از این سطل های گران قیمت را می توانید در دنیا پیدا کنید. اگر قصد دارید یکی از این سطل ها را در خانه خود بگذارید باید بیش از 15 هزار دلار هزینه پرداخت کنید.

پوشش کره زمین با اینترنت بی سیم از طریق بالون های پروژه Loon گوگل

اگر به خاطر داشته باشید، اوایل خرداد ماه از برنامه گوگل برای عرضه اینترنت بیسیم با بالون های هوای گرم گفتیم. حال به نظر می رسد این برنامه بسیار جدی شده و تبدیل به یکی از پروژه های اصلی (moonshot) آزمایشگاه گوگل ایکس گردیده است. این شرکت در روز گذشته در وبلاگ رسمی خود اطلاعات تازه ای در خصوص این پروژه که آن را Loon می نامد منتشر کرد.

گوگل به شکل جدی قصد دارد با استفاده از بالون های هوای داغ تمامی کره زمین را تحت پوشش شبکه بیسیم خود قرار دهد. آنها پیش از این پروژه پایلوتی را در نیوزیلند اجرا کرده و با استفاده از یک بالون ۵۰ کاربر را تحت پوشش شبکه خود قرار داده اند. در این سیستم کاربران از آنتن های ویژه ای استفاده می کنند تا سیگنال های بالون ها را دریافت کنند. و ارتفاع پرواز بالون ها هم دو برابر بالاتر از هواپیماهای تجاری است. ارسال سیگنال ها از آنتن های زمینی کاربران به بالون هایی که در چنین ارتفاع بالایی پرواز می کنند، از شیوه های انتشار رادیویی بسیار پیشرفته ای بهره می برد. لذا در آینده، این شرکت می تواند از بالون های خود علاوه بر عرضه خدمات اینترنت، برای عرضه خدمات مخابراتی هم استفاده کرده و با اتصال تلفن های همراه به بالون ها، سرویس هایی را معرفی نماید که امروزه وجود ندارند.

به گفته گوگل در نیمی از کشورهای نیمکره جنوبی و تقریبا از هر سه نفر جمعیت کره زمین برای دو نفر دسترسی به اینترنت بسیار گران است. آنها سعی می کنند طرح پایلوت این پروژه را در دیگر کشورهای هم عرض با نیوزیلند به زودی شروع کنند و برنامه گسترده ای برای پیشرفت سریع پروژه اصلی دارند.