سرنوشت زباله های شهر ما

از حدود صد سال پیش تا کنون که مسئولیت جمع آوری زباله های شهری به شهرداری ها سپرده شد، شهرداری ها برای جمع آوری و حمل زباله ها از کوچه و خیابان های شهرمان به هر روشی که فکرش را بکنید متوسل شدند.

 

از آن سال ها که زباله ها از سوی کارگران جمع آوری و در محل هایی در سطح شهر تلنبار شده و سپس به وسیله اسب و قاطر به حومه شهر منتقل و تخلیه می شد، گرفته تا امروز که پس از گذشت این همه سال کامیون های بزرگ حمل زباله جای گاری و قاطر را گرفته اند.

اما این پایان داستان زباله های شهری نیست. بطری های شیشه ای، قوطی های پلاستیکی، ته مانده غذاها و سبزیجات و میوه های پلاسیده، ظروف آلومینیومی و انواع و اقسام زباله های تر و خشکی که نام پسماند شهری را یدک می کشند هر کدام شان ممکن است سرنوشت متفاوتی داشته باشد.

شاید آنها را پس از پرس کردن دوباره به کارخانه ساخت ظروف آلومینیومی ببرند تا با آن ظرف های جدید درست کنند یا شاید در نزدیک ترین محل دفن زباله برای همیشه نابودشان کنند یا حتی به نقاطی دور فرستاده شود تا بازیافت شوند.

بسیاری از شهروندان گمان می کنند وقتی کیسه نایلونی سیاه رنگ زباله را دم در خانه می گذارند تا ساعت 9 شب کامیون های بزرگ جمع آوری زباله با کارگران نارنجی پوشی که پشت این خودروها سوار شده اند از راه می رسند، داستان زباله های شهرما هم تمام می شود، اما این تازه آغاز سفر است؛ سفری طولانی که در میانه راه سرنوشت زباله های شهری را تغییر می دهد.

ایستگاه اول: کامیون های حمل زباله

سر و کله شان حوالی ساعت 9 شب به بعد پیدا می شود؛ کامیون های بزرگ حمل زباله وقتی از کنارتان عبور می کنند علاوه بر ظاهر نازیبایشان که انواع و اقسام ته مانده زباله از آنها آویزان شده، بوی ناخوشایندی هم از آنها به مشام می رسد.

حالا نوبت کارگران خدمات شهری با آن لباس های فسفری رنگ شان است که تر و فرز از کامیون ها پایین بپرند و مخزن های از زباله لبریز شده سر کوچه و محله تان را با کمک بالابر مخصوص درون کامیون ها خالی کنند.

جمع آوری زباله های شهری که در اصطلاح به آنها پسماند هم گفته می شود مهم ترین فعالیت معاونت خدمات شهری شهرداری ها را تشکیل می دهد.

از سال 84 که شهرداری تصمیم گرفت زحمت کار رفتگرها را کمتر کند برای جمع آوری زباله های شهری به روش مکانیزاسیون متوسل شد.

در این روش با استفاده از ماشین آلات و تجهیزات مکانیزه که به سیستم فشرده سازی و پرس زباله مجهز هستند، پسماندهای نگهداری شده در مخازن مخصوص با خودروی مکانیزه تخلیه شده و پس از تکمیل ظرفیت به ایستگاه انتقال یا به طور مستقیم به مرکز دفن منتقل می شوند.

این خودروها به داشتن مخزن شیرابه گیر هم مجهز هستند، چون مخزن شیرابه گیر باعث جلوگیری از جاری شدن شیرابه و ریختن زباله در سطح خیابان می شود.

به این ترتیب در شیوه مکانیزه کارگران خدمات شهری، مستقیم با زباله و ضایعات و آلودگی های شهری تماس ندارند، بلکه فقط با مخازن در ارتباط هستند و تخلیه و حمل زباله با ماشین آلات مکانیزه انجام می شود که علاوه بر جلوگیری از بیماری ها، سبب افزایش بهره وری کارگران و سرعت گرفتن جمع آوری زباله از سطح شهر می شود.

البته این روش فقط شامل کلان شهرهایی چون تهران است و در شهرهای کوچک هنوز از سیستم های قدیمی جمع آوری زباله استفاده می شود.

ایستگاه دوم: ایستگاه های انتقال پسماند

ایستگاه های انتقال پسماند یا ایستگاه های خدمات شهری به مکان هایی گفته می شود که زباله های جمع آوری شده به آنجا منتقل و پس از ثبت اطلاعاتی مانند نوع بار، پیمانکار مربوط، تاریخ، زمان و.. در خودروهای سنگینی با عنوان خودروهای سمی تریلر بارگیری و به مرکز دفع حمل می شوند. در تهران تا قبل از اجرای سیستم جدید جمع آوری، حدود 1200 مرکز اصلی و فرعی زباله در کنار خیابان ها، چهار دیواری های بین ساختمان ها و کنار بیمارستان ها یا در محل های مسکونی وجود داشت که این نقاط به صورت ایستگاه انتقال عمل می کردند. ابتدا زباله از سوی رفتگرها در این محل ها تخلیه و سپس به وسیله کامیون از این ایستگاه ها به مراکز دفن در جاده آبعلی و کهریزک منتقل می شد، اما با اجرای سیستم جدید جمع آوری، این مراکز حذف و به جای آنها 11 ایستگاه انتقال ساخته شد. این ایستگاه ها محل تخلیه و بارگیری پسماند از خودروهای جمع آوری به خودروهای بزرگ تر (سمی تریلر) برای حمل به مرکز دفع و پردازش آرادکوه هستند.

وقتی راه زباله ها از هم جدا می شود

از اینجا به بعد راه زباله های شهری از هم جدا می شود، زباله های تر به راه خود، زباله های خشک هم به راه خود و سرنوشت خاک و نخاله های ساختمانی هم طور دیگری رقم می خورد!

پس از جمع آوری زباله خشک این زباله ها به ایستگاه های میانی در هر منطقه شهرداری منتقل می شوند؛ در اینجا شیشه، پلاستیک و کاغذ از هم تفکیک شده، بسته بندی می شوند و در صورت وجود مشتری به کارخانه هایی که برای تولیدات خود از مواد اولیه بازیافتی استفاده می کنند، فرستاده می شوند.

زباله های تر پس از رسیدن به کهریزک وارد خطوط پردازش شده و زباله های خشک ارزشمند از آن جدا می شود، سپس زباله تر باقیمانده به سایت تخمیر رفته، هوا دهی شده و به کمپوست درشت دانه تبدیل می شوند.

کمپوست های درشت دانه در آنجا به خطوط پالایش که کمپوست را به درجه یک و درجه دو تبدیل می کند، وارد می شود و در صورت وجود مشتری به مصارف کشاورزی می رسد.

خاک، نخاله و ضایعات ساختمانی نیز راهی مرکز دفن و پردازش خاک و نخاله می شوند.

مجتمع آرادکوه؛ خانه پایانی زباله ها

سرنوشت همه زباله ها به اینجا ختم می شود؛ مجتمع پردازش و دفع پسماند آرادکوه مجموعه ای بزرگ در مساحتی حدود 1400 هکتار است که از سال 1355 پذیرای زباله های شهر تهران بوده است.

این مرکز در جنوب شهر کهریزک و ابتدای جاده قدیم تهران قم واقع شده است، همه روزه به طور متوسط بیش از 7000 تن پسماند وارد این مرکز می شود، پسماند منتقل شده به این مرکز از منابع مختلفی مانند مناطق 22 گانه شهر تهران، بیمارستان ها و مراکز بهداشتی- درمانی، شرکت ها و شهرک های اطراف پایتخت وارد این مجتمع می شوند.

پسماندهای وارد شده به این مرکز، پس از وزن شدن یا برای طرح های پردازش پسماند و تولید کمپوست راهی واحدهای بازیافت و پردازش مجتمع آرادکوه هدایت می شوند یا به مرکز دفن منتقل و دفن می گردند.

کوه زباله

زباله ها اگر آنقدر با ارزش باشند که وقتی پایشان به مرکز آرادکوه می رسد، بشود روی شان حساب باز کرد به جای این که راهی بخش دفن زباله شوند سرنوشت دیگری پیدا می کنند. این زباله ها به واحد بازیافت و پردازش منتقل می شوند. این واحدها شامل 14 خط بازیافت و پردازش پسماند هستند که از سال 1384 تاکنون با همکاری بخش خصوصی راه اندازی و به بهره برداری رسیده است.

در این روش، پسماند ریزدانه پس از جداسازی و خردشدن، وارد فرآیند کمپوست سازی شده و پس از پشته سازی با هوادهی فعال یا غیرفعال در طی زمان به کمپوست تبدیل می شود.

پسماندهای تر حاصل از خطوط پردازش مجتمع آرادکوه به صورت مستقیم با تسمه نقاله به دو سایت هوادهی شماره یک و دو منتقل می شوند.

پسماندهای تر به صورت پشته هایی به ارتفاع دو متر و طول 200 متر روی یکدیگر ریخته شده و به طور متوسط هشت هفته روی یکدیگر باقی می مانند، در طول این مدت بر اثر فعالیت باکتری های هوازی مواد آلی تجزیه شده و بر اثر حرارت تولید شده، رطوبت موجود در پسماند (50 درصد وزن از کل پسماند تر ورودی) به صورت بخار خارج می شود.

در طول این مدت بنا به نظر آزمایشگاه کنترل کیفیت پشته های موجود در سایت ها با دستگاه های هوادهی زیر و رو شده تا کمپوست تولیدی از یکنواختی بیشتری برخوردار شود.

کمپوست تولید شده در این سایت پس از طی مرحله رسیدگی به واحدهای پالایش کمپوست وارد شده و محصول به دست آمده به صورت کمپوست درجه یک و دو در اختیار بازارهای مصارف کشاورزی قرار می گیرد.

گود آبعلی؛ قبرستان خاک و نخاله ساختمانی

از ابتدای دهه 40 زباله های شهر تهران به دره ای در آبعلی منتقل و در این محل سوزانده می شد، عملیات سوزاندن زباله از سال 1356 در این محل متوقف و از آن پس زباله ها در این محل دفن شدند.

به دلیل نزدیکی این محل به رودخانه و آلودگی های زیست محیطی ناشی از دفن زباله در این محدوده با توجه به ضرورت حفظ محیط زیست از شش ماهه دوم سال 1369 دفن زباله در گود آبعلی ممنوع شد و از آن زمان تاکنون از این مرکز فقط برای دفع خاک، نخاله و ضایعات ساختمانی تولیدی شهر تهران استفاده می شود.

البته پس از گود آبعلی، کهریزک مهم ترین مرکز دفع نخاله های ساختمانی در تهران است، مانند گود آبعلی، خاک و نخاله های ساختمانی مناطق جنوبی شهر به این مرکز منتقل می شود.

  منبع : جام جم

سطل های زباله شوخ

به منظور رعایت بهداشت و تمیزی ساحل سانتاکروز در آمریکا، چند سطل سخنگو گذاشته اند.

 

به منظور تشویق گردشگران برای کثیف نکردن ساحل سانتاکروز در آمریکا، با همکاری شرکت BBDO در سان فرانسیسکو، سطل های زباله ای در ساحل گذاشته اند که با رهگذران صبحت می کنند.

زمانی که رهگذری، آشغالی را در سطل می اندازد، سطل از او تشکر می کند و با کلمات طنز آمیز و محبت آمیز رهگذران را می خنداند.

این کار به منظور رعایت بهداشت و تمیزی ساحل انجام شده است.

 

  منبع : خبرگزاری فارس

به منظور رعایت بهداشت و تمیزی ساحل سانتاکروز در آمریکا، چند سطل سخنگو گذاشته اند.

 

به منظور تشویق گردشگران برای کثیف نکردن ساحل سانتاکروز در آمریکا، با همکاری شرکت BBDO در سان فرانسیسکو، سطل های زباله ای در ساحل گذاشته اند که با رهگذران صبحت می کنند.

زمانی که رهگذری، آشغالی را در سطل می اندازد، سطل از او تشکر می کند و با کلمات طنز آمیز و محبت آمیز رهگذران را می خنداند.

این کار به منظور رعایت بهداشت و تمیزی ساحل انجام شده است.

 

  منبع : خبرگزاری فارس

عطر هم بازیافتی دارد

بحث اورجینال و تقلبی بودن را همیشه داشته‌ایم ولی حدود سال‌های ۹۰ تا ۹۴ میلادی تکنولوژی وارد مراحل تازه‌ای شد و انواع محصولات تقلبی، مشابه و حتی بازیافتی به بازار راه پیدا کرد. تا چند سال پیش گاهی مردم از کنار خیابان عطرهای بازیافتی می‌خریدند و خودشان نمی‌دانستند. بازیافتی برای عطرها کلمه غریبی است ولی واقعیت دارد. شیشه عطرهایی که تمام می‌شد و مردم به سطل آشغال می‌انداختند گاهی دوباره سر از چرخه مصرف درمی‌آورد؛ یعنی افراد سودجویی بودند که شیشه‌های خالی را از زباله‌جمع‌کن‌ها می‌خریدند. هر شیشه هم بسته به اینکه چقدر سالم و تمیز باشد یا چه برندی باشد قیمتش فرق می‌کرد. شیشه‌ها دوباره پر می‌شد و با قیمت ارزان‌تر کنار خیابان به فروش می‌رسید. خوشبختانه با نظارت‌هایی که صورت گرفته این تقلب تا حد زیادی جمع شده است.

بحث اورجینال و تقلبی بودن را همیشه داشته‌ایم ولی حدود سال‌های ۹۰ تا ۹۴ میلادی تکنولوژی وارد مراحل تازه‌ای شد و انواع محصولات تقلبی، مشابه و حتی بازیافتی به بازار راه پیدا کرد. تا چند سال پیش گاهی مردم از کنار خیابان عطرهای بازیافتی می‌خریدند و خودشان نمی‌دانستند. بازیافتی برای عطرها کلمه غریبی است ولی واقعیت دارد. شیشه عطرهایی که تمام می‌شد و مردم به سطل آشغال می‌انداختند گاهی دوباره سر از چرخه مصرف درمی‌آورد؛ یعنی افراد سودجویی بودند که شیشه‌های خالی را از زباله‌جمع‌کن‌ها می‌خریدند. هر شیشه هم بسته به اینکه چقدر سالم و تمیز باشد یا چه برندی باشد قیمتش فرق می‌کرد. شیشه‌ها دوباره پر می‌شد و با قیمت ارزان‌تر کنار خیابان به فروش می‌رسید. خوشبختانه با نظارت‌هایی که صورت گرفته این تقلب تا حد زیادی جمع شده است.

قانون اجرا نشده پسماند نیازمند بازنگری است

عضو هیات مدیره اتحادیه بازیافت:

قانون اجرا نشده پسماند نیازمند بازنگری است

محیط زیست > بازیافت - همشهری آنلاین:
عضو هیات مدیره اتحادیه بازیافت گفت: قانون اجرا نشده پسماند کل کشور که در سال ۸۳ تدوین شد، نیازمند بازنگری است.

قانون مدیریت پسماند برای تحقق اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و به منظور حفظ محیط زیست از آثار زیانبار پسماندها و مدیریت بهینه آن در سال 83 توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شد و به تایید شورای نگهبان رسید.

به گزارش ایرنا، حمیدرضا ملکی در نشست با مسئولان این شرکت افزود: در دنیا قوانین حمایتی از صنعت بازیافت وجود دارد ولی در کشور ما این قانون هنوز تصویب نشده است.

وی اظهار کرد: به لحاظ حضور صنایع بزرگ فولادی کشور در اصفهان بیش‌ترین بازار بازیافت فلز کشور در این استان قرار دارد.

عضو هیات مدیره اتحادیه بازیافت گفت: اقدام ذوب آهن اصفهان برای ایجاد مدیریت خدمات شهری گامی مثبت در راستای نیل به اهداف مدیریت شهری و برنامه‌ریزی اقتصادی است.

وی ادامه داد: راه‌اندازی صنایع تبدیلی فولاد برای تولید ریل و تیرآهن بال پهن (H) اقدامی بسیار سودآور و اینگونه صنایع تبدیلی نیز بسیار اقتصادی است.

وی سرباره کوره بلند، انواع لجن‌های صنعتی، انواع غبارهای موجود، نخاله‌های ساختمانی و دیگر پسماندها را ثروتی عظیم دانست که در صنایع تبدیلی بازیافت مواد اولیه محسوب و به محصولی بسیار با ارزش‌تر تبدیل می‌شود.

وی خواستارآن شد تا با ایجاد دفتر مشترک با این شرکت، تحقیقات لازم برای صنایع تبدیلی بازیافت صورت گیرد تا بتوان پسماند و زباله‌های پرارزش این کارخانه را به مواد اولیه و انرژی تبدیل کرد.

مسئوول محیط زیست ذوب آهن اصفهان در این جلسه گفت: نظام مدیریت جامع پسماند ذوب آهن اصفهان درحال تدوین است که تاکنون به دلیل نبود متولی خاص در این صنعت، ناتمام مانده بود.

فرود احمدی بختیاری افزود: دفن زباله بهداشتی و غیربهداشتی نه تنها غیراصولی است بلکه دفن سرمایه محسوب می‌شود.

وی ادامه داد: ممانعت از دفن بی‌رویه ضایعات منوط به تفکیک آنها از مبدا است که اقدامات بسیار بسزایی در این زمینه در حال انجام است و از جمله آن‌ها می‌توان به استحصال قراضه در گود سرباره اشاره کرد.

وی همچنین از ایجاد کارگروه تخصصی در زمینه‌های صنایع تبدیلی بازیافت و پسماند در این شرکت خبر داد.

عضو هیات مدیره اتحادیه بازیافت:

قانون اجرا نشده پسماند نیازمند بازنگری است

محیط زیست > بازیافت - همشهری آنلاین:
عضو هیات مدیره اتحادیه بازیافت گفت: قانون اجرا نشده پسماند کل کشور که در سال ۸۳ تدوین شد، نیازمند بازنگری است.

قانون مدیریت پسماند برای تحقق اصل پنجاهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و به منظور حفظ محیط زیست از آثار زیانبار پسماندها و مدیریت بهینه آن در سال 83 توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شد و به تایید شورای نگهبان رسید.

به گزارش ایرنا، حمیدرضا ملکی در نشست با مسئولان این شرکت افزود: در دنیا قوانین حمایتی از صنعت بازیافت وجود دارد ولی در کشور ما این قانون هنوز تصویب نشده است.

وی اظهار کرد: به لحاظ حضور صنایع بزرگ فولادی کشور در اصفهان بیش‌ترین بازار بازیافت فلز کشور در این استان قرار دارد.

عضو هیات مدیره اتحادیه بازیافت گفت: اقدام ذوب آهن اصفهان برای ایجاد مدیریت خدمات شهری گامی مثبت در راستای نیل به اهداف مدیریت شهری و برنامه‌ریزی اقتصادی است.

وی ادامه داد: راه‌اندازی صنایع تبدیلی فولاد برای تولید ریل و تیرآهن بال پهن (H) اقدامی بسیار سودآور و اینگونه صنایع تبدیلی نیز بسیار اقتصادی است.

وی سرباره کوره بلند، انواع لجن‌های صنعتی، انواع غبارهای موجود، نخاله‌های ساختمانی و دیگر پسماندها را ثروتی عظیم دانست که در صنایع تبدیلی بازیافت مواد اولیه محسوب و به محصولی بسیار با ارزش‌تر تبدیل می‌شود.

وی خواستارآن شد تا با ایجاد دفتر مشترک با این شرکت، تحقیقات لازم برای صنایع تبدیلی بازیافت صورت گیرد تا بتوان پسماند و زباله‌های پرارزش این کارخانه را به مواد اولیه و انرژی تبدیل کرد.

مسئوول محیط زیست ذوب آهن اصفهان در این جلسه گفت: نظام مدیریت جامع پسماند ذوب آهن اصفهان درحال تدوین است که تاکنون به دلیل نبود متولی خاص در این صنعت، ناتمام مانده بود.

فرود احمدی بختیاری افزود: دفن زباله بهداشتی و غیربهداشتی نه تنها غیراصولی است بلکه دفن سرمایه محسوب می‌شود.

وی ادامه داد: ممانعت از دفن بی‌رویه ضایعات منوط به تفکیک آنها از مبدا است که اقدامات بسیار بسزایی در این زمینه در حال انجام است و از جمله آن‌ها می‌توان به استحصال قراضه در گود سرباره اشاره کرد.

وی همچنین از ایجاد کارگروه تخصصی در زمینه‌های صنایع تبدیلی بازیافت و پسماند در این شرکت خبر داد.

اقیانوس بر شانه‌های بزرگترین مجسمه زیر‌دریایی

هنر > تجسمی - همشهری آنلاین:
بزرگترین مجسمه‌ای که تاکنون در زیر آب دریا بنا شده‌است،‌ در هفته‌های گذشته زیر امواج آب‌های سواحل باهاماس قرار گرفته تا وزن آب‌های اقیانوس را بر شانه‌هایش نگه‌دارد.

براساس گزارش لایو‌ساینس، این مجسمه 5.5 متری که اطلس اقیانوس نام دارد، اوایل ماه جاری در میان آب‌های اقیانوس جا‌خوش کرد تا به بزرگترین مجسمه‌ای در جهان تبدیل شود که تاکنون زیر امواج آبهای اقیانوس قرار گرفته‌است. وزن اطلس اقیانوس 60 تن بوده و ارتفاع آن به اندازه یک ساختمان دو طبقه‌است. این مجسمه دختری باهاماسی را نشان می‌دهد که وزن اقیانوس روی شانه‌هایش افتاده‌است.

طراحی این مجسمه با الهام از افسانه‌ یونانی اطلس اقیانوس که کرات آسمانی را روی شانه‌هایش حمل می‌کرد انجام گرفته‌است. این مجسمه توسط هنرمند و فعال زیست‌محیطی، جیسون دی‌کایرس تیلور طراحی و ساخته شده‌است. جدا از ابعاد بزرگ آن، این مجسمه به گفته سازنده‌اش تنها جلوه‌ای بصری برای غواصان و ماهیگیران نیست. به گفته وی این مجسمه می‌تواند صخره مرجانی مصنوعی باشد و به سکونتگاه بسیاری از جاندارانی که در صخره‌های مرجانی زندگی می‌کنند، تبدیل شود.

هدف از بنای مجسمه این است که به مردم، به‌ویژه به نسل آینده نشان داده شود که انسان می‌تواند از دریاها محافظت کرده و آنها را از نابودی نجات دهد.

اطلس اقیانوس شاید بزرگترین مجسمه زیردریایی باشد، اما اولین مجسمه‌ای نیست که در زیر دریا بنا شده‌است. در سال 1954 نیز مجسمه‌اس از مسیح با دستانی که به بالا گرفته شده‌اند توسط گوئیدو گالتی با نام میسح اعماق ساخته شده و به منظور بزرگداشت غواصی که در این منطقه جان خود را از دست داده‌بود، در زیر آبهای دریای مدیترانه در نزدیکی جنوای ایتالیا نصب شد. نمونه‌های مشابه دیگری نیز در سواحل گرانادا و کی‌لارگو در فلوریدا وجود دارند.

همچنین یک پارک زیردریایی در نزدیکی کانکن مکزیک وجود دارد که بیش از 500 مجسمه در آن نصب شده و بیشتر آنها اثر تیلور هستند. تیلور، سازنده اطلس اقیانوس، در ساخت مجسمه های خود از سیمانی دریایی استفاده می‌کند که میزان PH آن خنثی بوده و از قدرت بسیار بالایی برخوردار است و برای استحکام‌ بخشیدن به آن نیازی به استفاده از فلزات که در آب به سرعت دچار زنگ‌زدگی می‌شوند نخواهد بود.

سرهم‌بندی چنین مجسمه بزرگی در زیر امواج خروشان دریا نیز خود کار بسیار دشواری است. قطعات مجسمه در ساحل قالب‌گیری شده و با کمک جرثقیل به اعماق آب برده شدند، جایی که تیمی از غواصان قطعه را جا‌به‌جا کرده و در جای خود نصب کردند.

از آنجایی که قرار است این مجسمه کاربردی مانند صخره‌های مرجانی مصنوعی داشته‌باشد، مواد استفاده شده‌ در ساخت آن باید محیطی مرجانی را برای جانداران دریایی شبیه‌سازی کند. این مجسمه در مکانی پایین‌تر از صخره‌های مرجانی نصب شده تا جنین‌های مرجانی که در آب سرگردان هستند به این مجسمه رسیده و در آن رشد و نمو کنند. تیلور حتی قصد دارد برای سرعت بخشیدن به ایجاد کلونی مرجانی، روی این مجسمه بذر مرجانی بپاشد.

در طراحی این مجسمه زیستگاه‌های مختلف موجودات دریایی نیز درنظر گرفته شده‌است، به شکلی که برای مثال سخت‌پوستان می‌توانند انتهای مجسمه را در تسخیر خود درآورند و ماهی‌های گله‌ای می‌توانند در میان فرورفتگی‌های این مجسمه خود را از شر شکارچیان در امان نگه دارند.

۲۶۹هزار تن پلاستیک در اقیانوس‌ها

محیط زیست > آلودگی - نیویورک> نتایج پژوهشی که در مجله Plos One منتشر شده نشان می‌دهد که حدود ۲۶۹هزار تن مواد پلاستیکی در اقیانوس‌ها به‌صورت زباله رها شده است.

بیشتر این پلاستیک‌ها ‌، در آب‌های نیمکره‌شمالی زمین شناور است. با درنظر گرفتن 288میلیون تن پلاستیکی که فقط در سال 2012تولید شده، این میزان در اقیانوس‌ها فقط یک دهم درصد تولید سال میلادی یاد‌شده است.  

 

به نقل از روزنامه همشهری 

پنجشنبه 27 آذر 1393

بازیافت زباله یک ضرورت اجتناب ناپذیر

همین چند وقت پیش بود که مردم ناپل جایی در ایتالیا که بیشتر با نام دیه گو مارادونا نابغه آرژرانتینی جهان فوتبال شناخته می شود نسبت به وضع آشفته شهر که در کوچه های آن کوهی از زباله انباشته شده بود اعتراض گسترده کردند.

شاید بتوان گفت که داستان دفن و محو زباله ها دیگر در جهان مدرن به پایان رسیده و راهی جز بازیافت آن باقی نمانده است. با پیشرفت تکنولوژی بازیافت ، بازیافت صنعتی زباله ها به مهم ترین چالش زیست محیطی و انسانی روزگار ما تبدیل شده که کشورهای مختلف رویه های متفاوتی را برای ان در پیش گرفته اند.

60 درصد زباله های خانگی بریتانیا قابل بازیافت یا تغییر کاربری است اما در انگلیس تنها 17.7 درصد زباله ها بازیافت می شوندو 78 درصد آن دفن می شوند. این در شرایطی است که روزانه بیش از 5.3  میلیون تن زباله در جهان تولید می شودکه ایرانی ها با میانگین سرانه 700گرم ،40 هزار تن زباله در روز تولید می کنند.

این در حالی است که آلمانی ها روزانه 90 هزار تن تولید زباله دارند، که در نگاه نخست فاجعه به نظر می رسد.اما در کشورهای توسعه یافته ای همچون آلمان 80 درصد از زباله ها بازیافت می شود،در حالی که در ایران کمتر از 5 درصد زباله به چرخه استفاده باز می گردد و فاجعه درست از همین جا آغاز می شود، زمانی که با کوهی از زباله روبه روییم و نمی دانیم  چه کنیم، در حالی که که به طور متوسط کشورهای در حال توسعه، 5 درصد سرانه تولید ناخالص ملی خود را برای خدمات مدیریت ضایعات شهری هزینه می کنند.

ژاپن 5 درصداز بودجه شهرداری را به این امر اختصاص می دهد، در مالزی 70 درصد، در هند 86 درصد و در اندونزی 90 درصد هزینه مدیریت مواد زائد جامد شهری صرف جمع آوری ضایعات می شود. از سوی دیگر در کشورهای توسعه یافته خدمات جمع آوری محصولات قابل بازیافت بسار بالاست و تاسیسات فراوری و بازیافت، بسیار پیشرفته و بازار محصولات بازیافتی ، بسیار گسترده است. در همین حال روش های عملی شده برای کاهش آسیبی که زباله ها به سلامت ومحیط وارد می کنند کاملا شناخته شده هستند.در این میان اتحادیه اروپا همواره روی 4 اصل کاهش مواد اولیه، استفاده دوباره از تولیدات، بازیافت و احیای انرژی تاکید می کند

سوئیس، مدیریت کامل بازیافت  سوئیس به عنوان یکی از مهم ترین کشورهای مدافع بازیافت زباله، در سال 2008 توانست 50 درصد زباله های تولیدی مردمانش را بازیافت کند. این در شرایطی است که در این کشور بیش از 5 میلیون تن زباله شهری  تولید شد که در حدود نیمی از این زباله ها را بازیافت و نیم دیگر آن را در کوره های مخصوص زباله سوزاندند. این کشور با میزان بازیافت بیش از 50 درصد در بین کشورهای پیشرفته  در این زمینه جای می گیرد. هر سوئیسی به طور میانگین 714 کیلو گرم در سال زباله تولید می کند.
در سوئیس هر سطل زباله برای این که از سوی رفتگران تخلیه یا دفع شود باید مجهز به یک برچسب ویژه باشد تا مشخص شود که هزینه مشمول مالیات، پرداخت شده است. بطری های پلاستیکی رایج ترین محفظه نوشیدنی ها در سوئیس هستند که 80 درصد آن ها بازیافت می شوند که بسیار بیشتر از  میانگین اروپا 20 تا 40 درصد است. از دیگر  سو در این کشور 29 کوره مخصوص سوزاندن زباله وجود دارد که براساس آمار 63  میلیون تن زباله در سال 2008 سوزانده شده که 417 هزار تن آن مربوط به کشورهای مجاور بوده است.

آمریکا، تلاش برای بازیافت بیشتر
در آمریکا تلاش برای کاهش زباله های خانگی و تجاری زیر نظر آژانس محافظت از محیط زیست آمریکا (EPA)  انجام می شود. آمریکایی ها 28 درصد زباله های خود را بازیافت می کنند که این میزان در سال گذشته تقریبا 2 برابر شده است . بازیافت انواع خاصی از زباله ها در این کشور افزایش بیشتری داشته است، به طوری که 42 درصد زباله های کاغذی ، 40 درصد بطری های پلاستیکی  نوشابه های غیر الکلی ،55 درصد قوطی های آلومینیومی نوشیدنی ها و 57 درصد بسته بندی های استیل بازیافت می شوند.
20 سال پیش تنها یک برنامه جاده ای زباله در آمریکا وجود داشت.این میزان در سال 1998 به 9 هزار برنامه جاده ای و 12 هزار مرکز بازیافت زباله رسید.در سال 1999 بازیافت و تغییر کاربری زباله ها مانع ورود 64 تن زباله به محل دفن یا مراکز سوزاندن زباله ها شد.میزان بازیافت زباله ها در ایالات مختلف آمریکا متفاوت است. در آلاسکا، وایومینگ و مونتانا کمتر از 9 درصد زباله ها بازیافت می شود در حالی که در نیویورک، ویرجینیا و 5 ایالات دیگر میزان بازیافت بیش از 40 درصد گزارش شده است.

آلمان، قهرمان محیط زیست جهان
آلمانی ها خود را قهرمان محیط زیست جهان می دانند. دیگر شکی نیست که این موضوع برای آن ها بسیار مهم است. جداسازی زباله های خانگی مدت هاست که امری بسیار مهم برای مردم آلمان است. در هر آپارتمان معمولا 5 سطل برای 5 نوع زباله وجود دارد که با رنگ های جداگانه مشخص شده اند. زرد برای بسته بندی ها (مانند کارتن های قدیمی شیر)، آبی برای کاغذ و مقوای نازک ، سطل های ویژه شیشه در 3 قسمت شیشه های روشن، قهوه ای و سبز و یک سطل برای مواد غذایی و گیاهی و سرانجام یک سطل سیاه برای سایر زباله ها که مناسب برای افرادی هم هست که حوصله جداسازی زباله ها را ندارند.
به لحاظ قانونی مردم آلمان ملزم به رساندن زباله های خاص مانند باطری و مواد شیمیایی به مراکز بازیافت هستند و اگر کسی این کار را نکند مرتکب جرمی اداری شده که البته در عمل به ندرت در این مورد پیگیرد قانونی رخ می دهد.این در حالی است که براساس نظر سنجی ها 90 درصد آلمانی ها با علاقه شخصی به جداسازی زباله می پردازند.

ژاپن، کسب ثروت از طلای کثیف
تازه ترین آمار وزارت محیط زیست ژاپن نشان می دهد که هر شهروند ژاپنی به طور میانگین روزانه یک هزار و 131 گرم زباله تولید می کند و این در حالی است که 20 درصد این زباله های تولید شده در ژاپن بازیافت می شوند.حجم تولید زباله خانگی در ژاپن در سال 1985 میلادی به بالاترین سطح رسیده بود اما پس از آن به دلیل افزایش آگاهی های عمومی درباره ضرورت حفظ محیط زیست، تولید زباله ، روند کاهشی به خود گرفت.در این کشور برای تسهیل در بازیافت زباله، زباله های خانگی به زباله های خشک ، تر  و قابل بازیافت دسته بندی می شوند.
از این رو در ژاپن نظم دقیقی برای دسته بندی کردن زباله های خانگی وجود داشته و براساس قوانین شهری، هر منطقه روزهای خاصی را برای دور ریختن زباله های مختلف در نظر گرفته است.
 برای نمونه زباله های خام آشپزخانه ،زباله های شیشه ای و ظروف پلاستیکی نوشابه ، زباله های فلزی از جنس آلومینیوم و زباله های مقوایی و روزنامه به طور جداگانه جمع آوری می شوند. کار جمع آوری زباله به بخش خصوصی واگذار شده است. در این کشور از زباله های خام خانگی برای تولید برق استفاده می شود و زباله های دیگر نیز بازیافت می شوند.

یونان، بزرگ ترین مرکز غیرفعالیونان هر ساله یک میلیارد بطری پلاستیکی آب ، یک میلیارد بطری نوشیدنی غیر الکلی و یک میلیارد محفظه پلاستیکی شوینده را به عنوان زباله تولید می کند. به این ترتیب حدود یک پنجم زباله های تولید شده این کشور پلاستیک است که تنها یک درصد آن بازیافت می شود.
به گفته مقامات این سازمان، یونان در بحث بازیافت زباله حدود 15 سال عقب تر از سایر کشورهای اتحادیه است. جداسازی زباله برای مردم یونان چندان مهم نیوده و دولت می کوشد تا با تشویق شهروندان، خود را به استانداردهای اروپایی برساند. در نتیجه این روند، آتن، پایتخت این کشور در حال حاضر با بحران مدیریت زباله به دلیل نبود روش های جایگزین روبه روست.
این در حالی است که آتن بزرگ ترین مرکز بازیافت زباله در اروپا را در کنار محل دفن زباله های این شهر داراست که ساخت آن 75 میلیون یورو هزینه برده است اما به همان شکل رها شده و تا امروز فعالیت چندانی ندارد. در یونان 93 درصد زباله ها دفن می شوند.

پروژه پیشنهادی جمع آوری زباله شهری در 700 شهر کشور
ظروف مورد نیاز جهت جمع آوری زباله شهری عموما از 240 تا 1100 لیتر می باشند. سایز این ظروف معمولا  بر مبنای وضعیت دسترسی، جمعیت و حجم زباه تولید شده قابل تغییر می باشد.براساس تجارب سایر کشورها و استانداردهای بین المللی برآورد می گردد نیاز متوسط شهرداری های ایران به این ظروف مطابق جدول ذیل باشد:

توضیح: به طور کلی 700 شهر در ایران شامل دهداری ها، بخش داری ها، بیمارستان ها، ادارات، مدارس و سایر فضاهای عمومی در محاسبات شهری لحاظ گردیده اند.
لازم به ذکر است در یک فرآیند تزریق پلاستیک با فروش مستقیم و بدون واسطه متوسط سود فروش نقدی 20 تا 30 درصد می باشد که در صورت فروش یک ساله این سود تا 40 درصد خواهد بود، در صورت  تحقق این پروژه سود یک دوره کامل (24 ماهه) حداقل 200 میلیارد تومان تخمین زده می شود.

پروژه پیشنهادی جمع آوری زباله در 15 میلیون خانه
تفکیک زباله در مبدا با هدف ارتقا کیفیت زباله ها و افزایش راندمان و بازدهی احیاء مواد زائد حداقل 50 سال است که در دنیا صورت می پذیرد.معمولا تفکیک زباله های خشک، تر، کاغذ و....چنان چه در محل صورت پذیرد دفعات جمع آوری زباله به حداقل رسیده و هزینه جداسازی آن ها کاهش می یابد. زباله ها در ظروف با رنگ های مختلف در سایزهای 10 الی 120 لیتری تفکیک می شوند. برآورد می گردد نیاز خانوارهای ایرانی مطابق جدول ذیل می باشد :

توضیح: برآورد می گردد با توجه به وضعیت موجود سطل های جمع آوری زباله در خانه ها، این پروژه به خودی خود تا حدودی انجام گرفته و برآورد واقعی حداقل یک سوم جمع کل مورد نیاز باشد.
لازم به ذکر است به طور کلی در یک فرآیند تزریق پلاستیک با فروش مستقیم و بدون واسطه متوسط سود فروش نقدی 20 تا 30 درصد می باشد که در صورت فروش یک ساله این سود تا 40 درصد خواهدبود. در صورت تحقق یک سوم از این پروژه سود یک دوره کامل (24 ماهه) حداقل حدود 100 میلیارد تومان برآورد می گردد. 

ماهنامه فناوری و توسعه صنعت بسته‌بندی

بازیافت البسه و منسوجات

ازیافت البسه و منسوجات-

بازیافت البسه و منسوجات عنوانی است که خیلی کمتر از سایر شاخه های بازیافت به آن پرداخته شده است. اما با توجه به سهم قابل توجه ای که در پسماند شهری دارد نیاز است اهمیت بیشتری را به آن معطوف کرد.

با جستجو و مطالعه توانستم مطالب قابل ذکری را در مورد بازیافت البسه و منسوجات بدست بیاورم و تصمیم گرفتم مطالبم رو در اختیار علاقمندان قرار بدهم.

اهمیت بازیافت منسوجات و البسه :

حدود 5% پسماند شهری را البسه و منسوجات کهنه در بر میگیرد. که این میزان در فصول مختلف متفاوت است و بخصوص در اسفند ماه به مقدار آن افزوده می شود. این میزان قابل توجه ای است که در صورت بازیافت نشدن به ناچار باید سوزانده و دفن شوند که مخاطرات آن هم بر همگان مشخص است.

روش های بازیافت البسه و منسوجات :

1- استفاده مجدد :

اولین و مهمترین روش بازیافت البسه و منسوجات که به فکر خطور می کند، استفاده مجدد از منسوجات کهنه و یا بلااستفاده است. این موضوع بسیار حائز اهمیت است که البسه و منسوجاتی که استفاده نمی کنیم را به صورت اهدا یا فروش در اختیار دیگران قرار دهیم و یا منسوجات کهنه را اهدا و یا به فروشگاه های تاناکورا بفروشیم تا اولا از تولید شدن پسماند جلوگیری کنیم و ثانیا کمکی به افراد کمتر توانمند کنیم.

 این فرهنگی است که در بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد و حتی افراد منسوجات کهنه خود را بسته بندی کرده و با احترام در دسترس افراد نیازمند قرار می دهند. البته در ایران هم به این موضوع توجه شده است اگرچه بسیار محدود است.

2- بازیافت :

منسوجات و البسه حدود 100% قابل بازیافت هستند. منسوجات طبیعی از دو قسمت پارچه ای (کتان، پنبه، نخ، ابریشم و ...) و ملحقات (کش، دکمه فلزی و پلاستیکی، زیپ) تشکیل شده است.

در زمینه ملحقات منسوجات (بازیافت اقلام پلاستیکی و فلزی) اطلاعات و مطالب فراوانی در سایت ها و مقالات موجود می باشد. در ضمن لازم است اشاره شود می توان از همین ملحقات سود فراوانی بدست آورد.

اما قسمت اصلی منسوجات بخش پارچه ای می باشد. مهمترین نکته در این مورد وجود تنوع فراوان در جنس پارچه بکار رفته در منسوجات می باشد که مانع استفاده از یک فرایند یکسان در بازیافت منسوجات مختلف می باشد. بنابراین باید برای بازیافت منسوجات و البسه با جنس های مختلف، آنها را از هم تفکیک کرد.

بازیافت البسه کانوایی و پنبه ای :

در کشور انگلیس منسوجات کانوایی و پنبه ای را با دستگاه خاص شکافته و بعد از انجام عملیات ها و فرآیندهای ریسندگی، از محصول نهایی به عنوان جعبه پرورش گیاه استفاده می شود. البته می توان در نظر گرفت که بعد از شکافتن منسوجات کانوایی از آنها محصولات متنوعی بدست آورد.

بازیافت البسه جین و کتان :

این گونه البسه را می توان بعد از تعمیر و رنگ آمیزی قابل استفاده مجدد کرد و آن را اهدا یا به فروش رساند. اما منسوجات جین و کتانی که بیش از حد کهنه شده اند را می توان به عنوان عایق صوتی و عایق حرارتی، و یا لکه گیری، در اختیار برخی شرکت های فعال در این زمینه قرار داد.

بازیافت البسه مختلط :

از انواع البسه و منسوجات کهنه می توان در صنایع بسته بندی، عایق کاری، لکه گیری، صنایع مبل سازی، مبلمان شهری وحتی ضربهگیر استفاده کرد. از دیگر کاربردهای منسوجات کهنه می توان در صنایع قالبسازی و تراشکاری و .. برای تمیز کاری دستگاه ها و مکان های روغن آلود استفاده کرد. در نهایت می توان البسه و منسوجات کهنه را سوزاند و از انرژی آن استفاده کرد.

ظرفیت های شهر تهران در این زمینه :

در صورت جمع آوری البسه و منسوجات کهنه و در نتیجه داشتن مقدار فراوان این پسماندها می توان امیدوار بود بازیافت آنها بصرفه تر شود.

در شهر تهران ظرفیت مناسبی برای جمع آوری منسوجات و البسه کهنه وجود دارد. وجود غرفه های بازیافت در محلات با توجه به ایجاد سیستم انگیزشی و تشویقی امکانات مناسبی را برای جمع آوری فراهم آورده است. همچنین پیمانکاران بازیافتمناطق با توجه به داشتن پرسنل جمع آوری پسماند می توانند نقش اساسی در جمع آوری ایفا کنند. 

نویسنده: ابوالفضل نوروزی

وضعیت بازیافت زباله در چند کشور جهان

با پیشرفت تکنولوژی و افزایش جمعیت، بازیافت صنعتی زباله‌ها به یکی از مهمترین چالشهای زیست محیطی و انسانی کشورهای تبدیل شده است که کشورهای مختلف رویه‌های متفاوتی را در مورد آن در پیش گرفته‌اند.
  
 
به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از بی‌بی‌سی، آمار نشان می‌دهد که 60 درصد زباله‌های خانگی بریتانیا قابل بازیافت یا تغییر کاربری است اما بزرگترین جامعه بریتانیایی در انگلیس تنها 7/17 درصد را مورد بازیافت قرار می‌دهد. در زیر مقایسه‌ای بین انگلیس و سایر کشورهای اروپایی و غیر اروپایی انجام شده است.

سوئیس
سوئیس تجهیزات بازیافت زباله خود را به درستی مورد تمجید قرار می‌دهد. شیشه و کاغذ نمونه‌ای از زباله‌هایی هستند که به طور متوسط در سوئیس دور انداخته نمی شوند. در اکثر سوپرمارکتها سطل‌های مجزایی برای بطری‌هایی با شیشه سبز و قهوه‌ای وجود دارد. هر شهر این کشور به طور ماهانه به جمع آوری رایگان زباله‌های کاغذی می‌پردازد که تنها شامل روزنامه‌های قدیمی نمی‌شود و اکثر مردم همه اشیاء ساخته شد از مقوای نازک یا کاغذ را از پاکت غلات تا قبض‌های تلفن قدیمی را مورد بازیافت قرار می‌دهند.
در مورد زباله‌های سبز هر دو هفته یک بار همه‌ی گیاهان و روییدنیهای مربوط به باغچه یا باغ که دیگر مورد استفاده نبوده بیرون گذاشته شده و جمع آوری می‌شود.
آلومینیوم و حلبی به مخازن محلی منتقل شده باطریها به سوپرمارکتها بازگردانده می‌شوند و روغن‌های قدیمی یا سایر مواد شیمیایی در نقاط ویژه‌ای نگهداری می‌شود.
بطری‌های پلاستیکی رایج‌ترین محفظه نوشیدنی‌ها در سوئیس هستند که 80 درصد آنها بازیافت می‌شوند که بسیار بیشتر از میانگین اروپا با 20 تا 40 درصد است.
اما حفظ محیط زیست تنها عامل ایجاد چرخه بازیافت در سوئیس نیست و برای این کار انگیزه مالی زیادی نیز وجود دارد. بازیافت رایگان است اما در اکثر نقاط سوئیس دور انداختن زباله هزینه دارد و هر کیسه زباله داری برچسبی است که هر برچسب دست کم یک یورو هزینه دارد.

آمریکا
در آمریکا تلاشها برای کاهش زباله‌های خانگی و تجاری تحت نظر آژانس محافظت از محیط زیست آمریکا (EPA) انجام می‌شود.
امروزه آمریکا 28 درصد زباله‌های خود را بازیافت می‌کند که این میزان در 15 سال گذشته تقریباً 2 برابر شده است.
بازیافت انواع خاصی از زباله‌ها در این کشور افزایش بیشتری داشته است: 42 درصد کاغذها، 40درصد بطری‌های پلاستیکی نوشابه‌های غیرالکلی، 55 درصد قوطی‌های آلومینیومی نوشیدنیها، 57 درصد بسته بندی‌های استیل و 52 درصد سایر اشیا هم بازیافت می‌شوند. 20 سال پیش تنها یک برنامه جاده‌ای زباله در آمریکا وجود داشت. این میزان در سال 1998 به 9000 برنامه جاده‌ای و 12 هزار مرکز بازیافت زباله رسید. در سال 1999 بازیافت و تغییر کاربری زباله‌ها مانع ورود 64 تن زباله به محل دفن یا مراکز سوزاندن زباله‌ها شد.
میزان بازیافت زباله‌ها در ایالات مختلف آمریکا متفاوت است. در آلاسکا، وایومینگ و مونتانا کمتر از 9 درصد زباله‌ها بازیافت می‌شود در حالی که در نیویورک، ویرجینیا و 5 ایالات دیگر میزان بازیافت بیش از 40 درصد است.

دانمارک
در دانمارک این امر تحت تأثیر فلسفه یکی از سبزترین کشورهای دنیا قرار دارد. هم اکنن چند دهه است سیاست زیست محیطی دانمارک به زباله به عنوان یک منبع می‌نگرد.
در سال 2003 به طور میانگین هر دانمارکی 559 کیلوگرم زباله داشته است که از پلاستیک و کاغذ تا بطری و باطری متفاوت بوده است. حدود 10هزار دانمارکی در تجارت جمع آوری زباله فعالیت می‌کنند که حدود 1/0 درصد کل جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد. تلاش سخت برای دستیابی به دانمارکی سبزتر باعث شده که این کشور به رکوردی جالب دست یابد.
آمار دولتی نشان می‌دهد در سال 2003، 31 درصد زباله‌های خانگی بازیافت شده و 62 درصد سوزانده شده است. 6درصد باقیمانده نیز در زمین دفن شده است.
اگرچه میزان کل زباله‌های دانمارک به اندازه‌ای نیست تا این کشور به ایجاد مراکز بازیافت زباله بپردازد اما به ویژه زباله‌های پلاستیکی، زباله محصولات الکترونیکی باطریها و فلزات برای بازیافت به خارج این کشور فرستاده می‌شوند.
دولت همچنین در حال ترغیب صنایع به تولید محصولاتی است که زباله‌های کمتری را از خود به جای می‌گذارند تا میزان تولید زباله کشورش را محدود کند.

آلمان
آلمانها خود را قهرمان محیط زیست جهان می‌دانند. البته شکی نیست که این بحث برای آنها بسیار مهم است. جداسازی زباله‌های خانگی امری بسیار مهم برای مردم آلمان است.
در هر آپارتمان معمولاً 5 سطل برای 5 نوع زباله وجود دارد که با رنگ‌های جداگانه مشخص شده‌اند. زرد برای بسته بندیها (مانند کارتون‌های قدیمی شیر)، آبی برای کاغذ و مقوای نازک، سطل‌های ویژه شیشه در سه قسمت شیشه های روشن، قهوه‌ای و سبز و یک سطل برای مواد غذایی و گیاهی و سرانجام یک سطل سیاه برای سایر زباله‌ها که مناسب برای افرادی هم هست که حوصله جداسازی زباله‌ها را ندارند. از لحاظ تئوری و قانونی همه آلمانیها ملزم به رساندن زباله‌های خاص مانند باطری و مواد شیمیایی به مراکز بازیافت هستند واگر کسی این کار را نکند مرتکب جرمی اداری شده که البته در عمل به ندرت در این مورد پیگیرد قانونی رخ می‌دهد.
بر اساس نظرسنجیها حدود 90درصد آلمانیها باعلاقه شخصی به جداسازی زباله‌ها می‌پردازند.

یونان
بر اساس آمار جامعه بازیافت زیست محیطی یونان این کشور هرساله با تولید زباله‌ای برابر یک میلیارد بطری پلاستیکی آب، 1 میلیارد بطری نوشیدنی‌های غیرالکلی و یک میلیارد محفظه پلاستیکی شوینده‌ها روبه‌روست.
حدود یک پنجم زباله‌های تولید شده این کشور پلاستیک است که تنها یک درصد آن بازیافت می‌شود. به گفته مقامات این سازمان یونان در بحث بازیافت زباله حدود 15 سال عقب تر از سایر کشورهای اتحادیه است.
سیستم جداسازی زباله برای یونانیها مهم نبوده و دولت سعی دارد تا سال آینده خود را به استانداردهای اروپایی برساند.
در نتیجه این روند آتن پایتخت این کشور در حال حاضر با بحران مدیریت زباله به دلیل نبود روش های جایگزین روبه روست. این درحالی است که آتن بزرگترین مرکز بازیافت زباله در اروپا را در کنار محل دفن زباله‌های این شهر داراست که ساخت آن 75 میلیون یورو هزینه برده است اما به همان شکل رها شده و فعالیتی ندارد.

ایتالیا
قوانین زباله در ایتالیا از منطقه‌ای به منطقه دیگر بسیار متفاوت است. در همین ماه قوانین زباله در رم سخت‌تر شده و بر اساس آن افرادی که تا فاصله 500 متری خانه خود دارای سطل بازیافت هستند و زباله‌های خود را جدا نکنند تا 619 یورو جریمه خواهند شد.
ساکنان رم معتقدند که معمولاً یافتن سطل زباله در این شهر سخت بوده و در صورت یافتن هم اغلب پر هستند. شورای شهر رم اخیراً خواستار ایجاد سطل‌های زباله جدید با رنگ‌های مختلف برای جداسازی زباله‌ها شده است.
سال گذشته کمیسیون اروپا اعلام کرد که قصد دارد با ایتالیا به خاطر 28 مورد نقض قواعد زیست محیطی اتحادیه اروپا برخورد کند.

سنگال
بازیافت زباله در سنگال به صورت صنعتی انجام نمی‌شود اما بخشی از زندگی روزانه مردم سنگال است. در این کشور همه چیز بازیافت می‌شود. از کیسه‌های پلاستیکی تا کتاب تمرین مدارس، قوطی‌های غذا، بطری آب معدنی و حتی پوست میوه. گفته می‌شود پوست میوه برای استفاده در صنعت عطرهای ارزان جمع آوری می‌شود.
قوطی های رب گوجه به لیوان آب مردم مناطق روستایی تبدیل شده و در خیابانها نیز مورد استفاده متکدیان قرار می‌گیرد. از روزنامه‌ها و اسناد اداری قدیمی برای پیچیدن نان، میوه و بادام استفاده می‌شود.
از کیسه های پلاستیکی برای ساخت کفش استفاده شده و عده‌ای از مردم با هوش این کشور به جمع آوری زباله‌های فلزی برای ارسال آنها به کارخانه‌های اروپایی می‌پردازند.
شرکت زباله‌های "آلسیون" سوئیس قراردادی را به ارزش 9 میلیون دلار با دولت سنگال منعقد کرده تا زباله‌های داکار پایتخت این کشور را جمع آوری کند.

صید میگوی شیشه ای!

دنیای بی کران دریاهارا هیچ کسی نمی تواند تا انتها رفته و تمام عجایب آن را به دست آورد زیرا هر روز موجودی عجیب در دل آب های دنیا پیدا می شود که بسیاری از دانشمندان حتی تصویر آن را هم تا به حال ندیده اند و هیچ ایده ای هم در مورد آن ندارند. "استورات فریسر" یک ماهی گیر اهل نیوزیلند است که چندی پیش با مشاهده یک ماهی خاص بسیار شکه شد. این مرد در حال صید میگو بود که ناگهان میان دیگر ماهی و میگوها با موجودی شیشه ای و بسیار عجیب روبرو شد. این موجود شیشه ای چهره خاصی داشته و به نظر می رسد نوع خاصی از میگو است ولی در هیچ کتابی نامی از آن برده نشده است. این مرد ادعا می کند ماهی شیشه ای را در محدوده 70 کیلومتری از ساحل پیدا کرده است وبدون کمترین دستخوردی آن را به دانشمندان تحویل داده است. بدن این ماهی کاملا شفاف بوده و پشت آن معلوم است همچنین شما می توانید به راحتی اندام های داخلی آن را مشاهده کنید که در حرکت هستند.