پلاستیک سازگار با محیط زیست تولید می‌شود

هر سال بیش از ‪ ۳۰‬میلیارد بطری آب به گورستان‌های دفع زباله آمریکا سرازیر می‌شود و کوه‌هایی از مشکلات زیست محیطی ایجاد می‌کند.

به گزارش ساینس دیلی اما درصورتی که تحقیقات علوم و فناوری دانشگاه میسوری با موفقیت رو به رو شود، بطری‌های پلاستیکی آینده، واقعا چهار ماه پس از دور انداخته شدن، از بین می‌روند.

گروه تحقیقاتی علم و فناوری میسوری در تلاش برای کاهش هزاران کیلوگرم زایدات پلاستیکی که هرساله به گورستان‌های دفع زباله منتقل میشوند، دست به کار تولید نوع جدیدی از لاستیک‌های زیست تجزیه پذیر و زیست دسترس( ‪ )bioavailabe‬شده اند.

پلاستیک‌های زیست دسترس حاوی موادی هستند که سیستم‌های زنده آنها را در توسط عملکرد فیزیولوژیکی طبیعی شان جذب می‌کنند.

این گروه تحقیقاتی با ترکیب و اصلاح نوعی پلیمرهای زیستی، طبیعی و بر پایه نفت قصد دارند ترکیب بهینه‌ای بسازند که در تولید پوشش‌های نازک کشاورزی، بطری و وسایل انتقال دارو و زیست پزشکی و موارد دیگر، استفاده شود.

این گروه تحقیقاتی تحت سرپرستی دکتر کی.بی. لی استاد مهندسی شیمی در میسوری در حال بهبود ویژگی‌های پلاستیک‌های زیست تجزیه پذیر برای محصولات واقعی هستند.

اگرچه شرکت‌ها هم اکنون پلیمرهای زیست تجزیه پذیر را به فروش می‌رسانند اما این محصولات اغلب گران هستند و برای استفاده در کاربردهای خاص کیفیت پایینی دارند.

به همین دلیل، این گروه از پژوهشگران در حال بررسی چگونگی استفاده از افزودنی‌های زیستی مانند نشاسته و سلولز ، بمنظور کاهش هزینه‌های انواع کاربردهای تجاری هستند.

این پژوهشگران علاقمند به استفاده از گلیسرول هستند که یک محصول فرعی مهم فرایند بیودیزل در پلاستیک‌های جدید است.

برخی پلیمرهای جدید این گروه شامل منابع تجدیدپذیر مانند اسید پلی لاکتیک هستند که توسط مخمر نشاسته تولید می‌شوند.

مهین شهلاری دانشجوی دکتری مهندسی شیمی در گروه تحقیقاتی علم و فناوری میسوری می‌گوید مکانیسم‌های شیمیایی و زیستی مختلف در تجزیه پذیری پلیمرها دخیل هستند.

به عنوان مثال در صورتی که اسید پلی لاکتیک در دمایی بین ‪ ۱۲۲‬تا ‪ ۱۴۰‬درجه فارنهایت کامپوست شود، طی ‪ ۴۵‬تا ‪ ۶۰‬روز تجزیه می‌شود.

همانطور که اسید پلی لاکتیک تجزیه می‌شود مواد آن با آب واکنش نشان می دهند و به مولکول‌های کوچک که آب و دی اکسید کربن هستند تجزیه می‌شوند.

شهلاری افزود در کل محصول اصلی نهایی تجزیه پلیمر، آب و دی اکسید کربن هستند. اسید پلی لاکتیک بالقوه می‌تواند جایگزین بطری‌های معمولی آب شود و انتظار می‌رود که این تحقیق به این هدف کمک کند.