شهره صدری – به گزارش الجزیره به ساکنان جزیره رمپانگ گفته شده است که تا پایان ماه به خانه های جدید در داخل کشور نقل مکان کنند تا راه را برای کارخانه شیشه چند میلیارد دلاری چینی باز کنند. پس از اینکه دولت اعلام کرد که 7500 ساکن جزیره رمپانگ باید به داخل خاک، حدود 60 کیلومتر دورتر از خانه های ساحلی خود نقل مکان کنند، اختلاف بر سر اخراج مردم بومی شدید تر شده است. بسیاری از آنها از طریق دریا امرار معاش می کنند و ماهی، خرچنگ، میگو و سایر غذاهای دریایی را از طریق صید محلی می فروشند.
اما با توجه به اینکه اکنون به ساکنان گفته شده است که تا پایان ماه جاری فرصت دارند تا آنجا را ترک کنند، اعتراضات افزایش یافته است. در روزهای اخیر، تظاهرکنندگان در تعدادی از مکان‌های ریاوو، از جمله رمپانگ و باتام، بزرگترین شهر در زنجیره جزیره، که درست در جنوب سنگاپور قرار دارد، با پلیس و ارتش روبرو شده‌اند. پلیس که از ماشین های آب پاش و گاز اشک آور استفاده کرده است، متهم به استفاده از زور بیش از حد شده است. در این درگیری ده ها نفر دستگیر شده اند.
هفته گذشته، تصاویری در رسانه های اجتماعی منتشر شد که نشان می داد پلیس از گاز اشک آور برای متفرق کردن جمعیت در یکی از تظاهرات رمپانگ استفاده می کند. تظاهرات در نزدیکی دو مدرسه محلی برگزار شد و فیلم‌ها نشان می‌داد که مردم، از جمله کودکانی که لباس‌های متحدالشکل به تن داشتند، برای فرار از پلیس می‌دویدند.
لیلیس، یک مادربزرگ 57 ساله چهار نوه، گفت که اعتراضات قبل از پرتاب گاز اشک آور مسالمت آمیز بود. او گفت: «مقامات چیزی برای هشدار به ما نگفتند. پلیس گفت: «یک، دو، سه، آتش». بلافاصله به نوه‌ام در مدرسه فکر کردم و به آنجا دویدم تا مطمئن شوم که سالم است.» نوه او، ویسنو 12 ساله گفت: «من فکر می‌کردم که پلیس می‌خواهد به مدرسه بیاید و به ما شلیک کند. من فکر کردم آنها از گلوله های واقعی استفاده می کنند. برخی از همکلاسی هایم به دلیل گاز اشک آور بیهوش شدند و نفس کشیدن سخت بود.»
مردم به عنوان موانع
محرک اعتراضات، طرحی برای ساخت یک کارخانه شیشه چینی برای پاسخگویی به تقاضای روزافزون جهان برای پنل های خورشیدی است. این کارخانه به عنوان مرکز یک مرکز اقتصادی به نام Rempang Eco-City یک پروژه مشترک بین سازمان منطقه آزاد باتام اندونزی و یک شرکت محلی راه اندازی شده است. این شرکت محلی که با مشارکت با شیشه چینی Xinyi Glass، بزرگترین سازنده شیشه و پنل های خورشیدی در جهان در حال کار است،
شرکت شیشه Xinyi حدود 11.6 میلیارد دلار به کارخانه تولید شیشه و پنل های خورشیدی که پیش بینی می شود دومین کارخانه بزرگ در نوع خود در جهان باشد، متعهد شده است. بهلیل لاهادالیا، وزیر سرمایه گذاری اندونزی، از این پروژه حمایت کرده و گفته است که این پروژه حدود 35000 شغل ایجاد می کند و تا سال 2080 حدود 26.6 میلیارد دلار سرمایه گذاری خواهد داشت.
ایان ویلسون، مدرس مطالعات سیاسی و امنیتی در دانشگاه مرداک در پرث که در مورد اخراج اجباری در اندونزی مطالعه کرده است، گفت که وضعیت در رمپانگ بخشی از یک رویه متأسفانه رایج در دیدن جمعیت های محلی به عنوان مانعی برای توسعه است. او افزود: این یک روش ساختاری خشونت آمیز برای مدیریت مردم است.
در حالی که نزدیک به 20 سال است که برنامه های توسعه رمپنگ در حال انجام است، ساکنان محلی به الجزیره گفتند که در اوایل سپتامبر به آنها اطلاع داده شد که باید قبل از پایان ماه از روستاهای خود نقل مکان کنند. این اعلامیه ناگهانی بسیاری از ساکنان را شوکه کرد و موج جدیدی از اعتراضات از جمله تظاهرات هفته گذشته در رمپانگ را به راه انداخت.
پس از انتشار این ویدئوها، مقامات محلی گفتند که مستقیماً به سمت مدرسه راهنمایی یا مدرسه ابتدایی همسایه شلیک نکرده‌اند، اما گاز اشک‌آور توسط باد حمل شده است. سیتی، معلم مدرسه ابتدایی، گفت که پس از شروع پرتاب گاز اشک آور توسط مقامات، والدین برای بردن فرزندان خود به مدارس هجوم آوردند. او گفت: «می‌توانستیم صدای انفجارها را بشنویم که بلندتر می‌شدند و بچه‌ها شروع به لرزیدن و دویدن کردند و سعی می‌کردند خود را پنهان کنند و از خود محافظت کنند. “همه جیغ می زدند.”
جامعه را درک کنید
روز دوشنبه، ساکنان رمپانگ و اعضای گروه‌های بومی مالایی از سراسر اندونزی با مقامات باتام در اعتراض به این پروژه در بیرون ساختمان BP Batam درگیر شدند. در حالی که پلیس بار دیگر به سمت معترضان گاز اشک آور شلیک کرد، حدود 43 نفر دستگیر شدند.
یکی از سخنرانان اصلی این تظاهرات، راجا زینودین، رئیس فرهنگ مالایی جزایر ریاو، گفت که گروه های بومی مالایی به اعتراضات پیوسته اند زیرا قرن ها در این منطقه بوده اند و از خشکی و دریای اطراف امرار معاش می کنند. . او گفت: “کسانی که می خواهند جزیره را توسعه دهند باید تاریخ را درک کنند.درباره تاریخ بیاموزید، در مورد فرهنگ بیاموزید، و در مورد شیوه زندگی جامعه محلی بیاموزید.” ویلسون از دانشگاه مرداک گفت که جابجایی مردم از سرزمین‌های مهم استراتژیک به مکان‌هایی دور از معیشتشان، ماهیت جوامع بومی را به درستی درک نمی‌کند. او گفت: «تمام کاری که انجام می‌دهد، ریشه‌کن کردن فقر و فقر و از هم گسیختن روابط اجتماعی پیچیده است، که اساساً از راه‌هایی که دولت قادر به درک آن نیست، درست نیست »
منبع اولیه: الجزیره
منبع ثانویه: https://www.envnew.ir/?p=2033
