پسماندها و بازیافت

اخبار مربوط به زباله و بازیافت

پسماندها و بازیافت

اخبار مربوط به زباله و بازیافت

ساخت کاغذ از سنگ!


تابه‌حال شده از خودمان سؤال کنیم که میزان کاغذی که روزانه مصرف می‌کنیم از کجا تأمین می‌شوند و چقدر وقت و انرژی برایشان صرف می‌شود؟ تابه‌حال شده به میزان درختی که برای تولید و چاپ کاغذ استفاده می‌شوند و ضربه‌ای که به اکوسیستم می‌زنند فکر کنیم؟ تابه‌حال از خودتان سؤال کرده‌اید که چگونه می‌توانید جهان بهتری برای آیندگان بسازید؟ آیا تابه‌حال حفاظت از محیط‌زیست و نجات درختان برای شما به دغدغه تبدیل شده است؟

جالب است بدانید که در کشور ما سالانه بیش از یک میلیون و 500 هزار تن کاغذ به مصرف می رسد و جالب تر است که بدانید برای هر تن کاغذ 15 اصله درخت مورد نیاز است و این یعنی برای مصرف سالانه باید 23 میلیون درخت به صورت سالانه قطع شوند. جالب است بدانید که در کشور ما سالانه بیش از یک میلیون و 500 هزار تن کاغذ به مصرف می رسد و جالب تر است که بدانید برای هر تن کاغذ 15 اصله درخت مورد نیاز است و این یعنی برای مصرف سالانه باید 23 میلیون درخت به صورت سالانه قطع شوند.


کاغذ سنگ

به لطف کاغذ سنگ، عصر جدیدی در صنعت کاغذ آغاز شده است. کاغذ جدید وارد بازار شده است که هم مقاوم در برابر آب و هم سازگار با محیط‌زیست است و به‌راحتی قابل‌تجزیه است. نظر شما چیست؟ ما با فراتر رفتن از مفهوم کاغذی که به آن عادت دارید، کاغذ جدیدی را به شما معرفی خواهیم کرد. نوت‌بوک‌ها و دفتر‌های تولید شده از کاغذ سنگ به دلیل علاقه شدید مصرف‌کنندگان به‌سرعت در سراسر جهان در حال گسترش هستند. دفترچه‌هایی که ماده اولیه آن کاغذ سنگ است نه خمیر چوب، به‌راحتی در طبیعت حل می‌شوند. کاغذ سنگ یعنی نه به قطع درختان. کاغذهای سنگی از ترکیب کربنات کلسیم که ماده اصلی تشکیل‌دهنده سنگ است تولید می‌شود. کاغذ سنگ از نظر بهداشتی و محیطی هیچ ضرری ندارد و کیفیت آن نیز بسیار بالاست. تولید کاغذ از خمیر چوب باعث آلودگی آب و قطع شدید درختان می‌شود. اما به لطف کاغذ سنگ، بسیاری از درختان از قطع‌شدن نجات پیدا می‌کنند.


کاغذ سنگ چیست؟

برای تولید کاغذ از نوعی الیاف استفاده می‌شود که از چوب درختان به دست می‌آید. این موضوع هم باعث می‌شود که شرایط لازم برای رشد درختان در منطقه فراهم باشد و هم باید تعداد زیادی از درختان برای این مصارف قطع شوند. به همین دلیل باید به دنبال راهی بود که از قطع‌شدن درختان جلوگیری کرد. یک شرکت کانادایی برای اولین‌بار اقدام به تولید کاغذ با استفاده از پودر نوعی سنگ خاص کرد و باعث به‌وجودآمدن تحولی شگرف در صنعت چاپ شد. این کار باعث شد تا هم از آب برای تولید کاغذ استفاده نشود و هم به دلیل این که از سفیدکننده‌ها برای تولید کاغذ استفاده نمی‌شد، آلاینده‌ها به محیط وارد نمی‌شوند.

به لطف کاغذ سنگ می‌توانیم بگوییم درخت‌ها در امان هستند. کاغذهای سنگ باکیفیت و سازگار با محیط‌زیست در آب خیس نمی‌شوند. با کربنات کلسیم، ترکیب اصلی سنگ تولید می‌شود. کاغذ سنگ در طبیعت بسیار سریع‌تر از کاغذ ساخته شده از خمیر چوب تبدیل می‌شود. درحالی‌که برای یک تن کاغذ معمولی تقریباً 30 تن آب و 17-18 درخت هدر می‌رود، در تولید کاغذ سنگی چنین چیزی مطرح نیست. این کاغذ کمی سنگین تر از کاغذ معمولی است اما در عین حال دارای کیفیت بسیار بالاتر است و کاملا سازگار با محیط زیست است.

کاغذ سنگ

ویژگی های کاغذ سنگ

  • عدم نیاز به قطع حتی یک درخت
  • ضد آب بودن
  • عدم نیاز به مواد سفید کننده
  • نوشتن روی آن حتی در زمان خیس بودن
  • عدم وجود مواد سمی در تولید آن
  • تجزیه پذیر و قابل برگشت به طبیعت
  • وارد نکردن هیچ گونه مواد سمی به محیط زیست
  • مقاومت در برابر پاره شدن
  • مقاومت در برابر آتش
  • استفاده از مواد اولیه طبیعی

کاغذ سنگ

کاغذی غیرمعمول و ضد آب


کاغذی را که روی آن نوشته‌اید در آب می‌گذارید و بیرون می‌آورید، اما چیزی تغییر نمی‌کند و آنچه نوشته‌اید همان می‌ماند و پاک نمی‌شود. این مثل یک شوخی است، این‌طور نیست؟ درحالی‌که چنین چیزی با کاغذ معمولی امکان‌پذیر نیست، اما کاغذ سنگ این امکان را به شما می‌دهد. کاغذ سنگ به دلیل ریختن تصادفی یک لیوان آب‌روی دفترتان خراب نمی‌شود و نوشته شما نیز پاک نمی‌شود.


درختان در امان هستند

به‌ازای هر تن کاغذ حدود 17 درخت قطع می‌شود. وقتی به جنگل‌هایی فکر می‌کنیم که هر سال ناپدید می‌شوند، می‌بینیم که واقعاً چند درخت قربانی کاغذهایی می‌شوند که به نظر ما بسیار بی‌گناه می‌آیند. به همین دلیل ما درختان خود را تحت حفاظت گرفتیم و کاغذ سنگی کاملا سازگار با محیط زیست تولید کردیم. ما باید از محیط‌زیست محافظت کنیم و دنیایی قابل‌زندگی برای نسل‌های آینده بگذاریم. ما باید درختانی را که برای تولید کاغذ معمولی نابود شده‌اند دوباره به دست آوریم. استفاده از سنگ کاغذ به این امر بسیار کمک می‌کند.

 

بازیافت و تجزیه زیستی سنگ کاغذ


کاغذ سنگ که ماده اولیه آن سنگ است، هم به‌راحتی قابل‌بازیافت هستند و هم به‌سرعت در طبیعت حل می‌شوند. ما کاغذهای سنگی را که سریع‌تر از کاغذهای معمولی در طبیعت حل می‌شوند به مشتریان خود پیشنهاد می‌کنیم. درحالی‌که کاغذ معمولی معایب زیادی دارد، کاغذهای سنگی مزایای زیادی دارند. ما باید محیطی پاک‌تر و دنیایی قابل‌زندگی را به‌عنوان میراثی برای نسل‌های آینده بگذاریم.

کاربرد کاغذ سنگ

  • کاغذ سنگ به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فردی که دارد، می‌تواند کاربردهای زیادی داشته باشد که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
  • در تولید برچسب‌ها، پوسترها، کتاب‌ها، دفترها، مجلات، کتب نفیس و ماندگار می‌توان از آن استفاده کرد.
  • به دلیل خاصیت تا شدن و ضد آب بودن آن در صنعت تبلیغات می‌توان از آن برای تولید بروشورهای تبلیغاتی، ساک‌های دستی تبلیغاتی، بسته‌بندی لوازم از آن استفاده کرد.
  • برای تولید انواع جعبه‌ها مثل جعبه‌های کادویی هم می‌توان از آن استفاده کرد.
  • در تولید ظروف یک‌بارمصرف هم کارایی دارد، چون که نه مواد سمی در آن استفاده شده و هم اینکه قابل‌تجزیه پذیری و برگشتن به محیط‌زیست است و هم حشرات نمی‌توانند آن را بجوند و به داخل آن راه پیدا کنند.

رنگ کاغذ سنگ

رنگی که در این کاغذ استفاده می‌شود رنگ سنگ است؛ یعنی رنگی که پودر سنگ بتواند آن را به خود بگیرد. پس از رزین فنلی و رندانه استفاده می‌شود و اینها مواد طبیعی و تجزیه‌پذیر هستند. در پایان برای جمع‌بندی به برتری کاغذ سنگ نسبت به کاغذهای تولید شده از چوب درخت می‌پردازیم:

  • نرم‌تر بودن نسبت به کاغذ معمولی
  • مقاوم‌بودن در برابر پاره شدن
  • ضد آب و ضد روغن بودن
  • قطع‌نشدن درختان و مفید برای محیط‌زیست
  • خراب‌نشدن جوهر در اثر برخورد با آب
  • مقاومت در برابر آتش‌گرفتن
  • مقاومت در مقابل جویده شدن توسط حیوانات
  • عدم استفاده از مواد سفیدکننده
  • به‌صرفه‌بودن در هزینه‌های نهایی

منبع: https://www.toorangco.com/blog/274/%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%DA%A9%D8%A7%D8%BA%D8%B0-%D8%A7%D8%B2-%D8%B3%D9%86%DA%AF

برای اطلاعات بیشتر به سایت زیر مراجعه شود

https://etojihi.com/produce-of-paper-from-stones-plan/

واکاوی مسئله خشکیدگی دریاچه ارومیه


شهره صدری – وبینار ” واکاوی مسئله خشکیدگی دریاچه ارومیه” روز دوشنبه هفدهم مهرماه توسط انجمن آموزش مهندسی محیط زیست در کارگروه ارتقاء سوادآبی برگزار شد.

 در این وبینار دکتر مسعود تجریشی مدیر سابق دفتر برنامه‌ریزی و تلفیق ستاد احیای دریاچه ارومیه در خصوص دلایل بروز بحران دریاچه ارومیه، ضرورت احیای دریاچه ارومیه، امکان پذیری و موانع احیای دریاچه و رابطه ی احیای دریاچه ارومیه با اخلاق مهندسی صحبت کرد.

در ابتدای وبینار دکتر تجریشی مروری بر چگونگی شکل گیری بحران در حوضه دریاچه ارومیه و خشکیدگی آن داشت و گفت: در یک دهه اخیر بارها نمودارها و اطلاعات مربوط به حجم آبدهی رودخانه های حوضه دریاچه ارومیه و میزان مصارف در این حوضه مرور شده است و دیگر مصرف بالاتر از ظرفیت تجدیدپذیری آب در این حوضه بر کسی پوشیده نیست.

آمار سطح تراز دریاچه ارومیه از سال 1310 تا 1394 نشان میدهد که در سال 1374 این دریاچه با حجم بالای آب و سطح تراز حداکثری روبرو بوده است. این مساله باعث اتخاذ تصمیم برای ساخت سدهای متعدد با این استدلال شد که آب در دریاچه بسیار بالا رفته است. این در حالی بود که از دهه 70 به بعد با بالارفتن مصارف در حوضه دریاچه به واسطه ساخت سدها، ارومیه سطح تراز دریاچه پایین آمد.

دکتر تجریشی با اشاره به مطالعات دیرینه شناسی دریاچه ارومیه گفت ” مطالعات ترکیبی انجام شده با استفاده از روش های زمین شناسی همچون پروکسی های ژئوشیمیایی، بازسازی گرده و عدم وجود هرگونه افق تبخیری در طول دوره هولوسن؛ نشان داده اند که دریاچه ارومیه حداقل در 12000 سال گذشته هرگز خشک شدن کامل را تجربه نکرده و انسان در نابودی دریاچه ارومیه نقش غالب داشته است”. در واقع تغییر اقلیم و کاهش بارش های نقش کمتری نسیت به تاثیر فعالیت های انسانی بر خشک شدن دریاچه ارومیه داشته اند.

مطالعات نشان میدهد که میزان آب تجدیدپذیر حوضه دریاچه ارومیه کاهش یافته است.  به نحوی که کاهش جریان سطحی ورودی به دریاچه ارومیه بین سالهای 76 تا 91 معادل 52 درصد بوده است. این امر حاکی از افزایش چشمگیر برداشت آب در این حوضه از زمان ساخت سدها در دهه 70 دارد. بنابراین بارش های در کاهش سطح تراز دریاچه ارومیه نقش اصلی را نداشته و علت اصلی عوامل انسانی بوده است.

توسعه نامتوازن در این حوضه باعث شده است تا ضمن برداشت بسیار بالا از آبهای سطحی، برداشت از منابع زیرزمینی نیز به شدت افزایش یابد به نحوی که هم اکنون 25 دشت ممنوعه و بحرانی در این حوضه شناسایی شده است. این در حالی است که اضافه برداشت آب زیرزمینی در حوضه دریاچه ارومیه بالغ بر 600 میلیون مترمکعب است.

مدیر اسبق دفتر برنامه‌ریزی و تلفیق ستاد احیای دریاچه ارومیه، ضمن ارائه آمار و تحلیل های انجام شده بر روی سطح تراز دریاچه ارومیه گفت “در سال 1373 با بیشترین اوج سطح تراز و در سال 1385 با بیشترین افت سطح تراز این دریاچه مواجه هستیم.  نکته قابل تامل این است که در همین سالها 130 هزار هکتار بر وسعت اراضی آبی کشاورزی در این حوضه افزوده شده است“.

در حوضه دریاچه ارومیه بیشترین سهم مصرف آب در بخش کشاورزی با 89 درصد سهم از کل مصارف است . در حالیکه این میزان آب مصرفی تنها 15 درصد از سهم تولید ناخالص داخلی حوضه را به خود اختصاص داده است. در مقابل سهم خدمات از مصارف آب حوضه تنها یک درصد بوده و 58 درصد از سهم تولید ناحالص داخلی حوضه را داراست.

تجریشی در اینباره گفت همواره این تفکر غالب وجود دارد که اگر کشاورزی را از دیم به آبی تبدیل کنیم و سطح اراضی را گسترش دهیم به توسعه منطقه کمک می کنیم. در حالیکه این اعداد و ارقام نشان میدهد که مصرف اصلی آب حوضه در جایی است که از کمترین بهره وری اقتصادی برخوردار بوده و نقش چندانی در سهم تولید ناخالص داخلی این حوضه ایفا نمی کند.

کشت عمده در حوضه دریاچه ارومیه یونجه با 32 درصد از آب مصرفی کشاورزی است. در حالیکه علوفه دامی به وفور در این حوضه تولید میشود ولی دامداری های بزرگ در این حوضه وجود ندارد و عمده دامداری های بزرگ کشور در کاشان، یزد و اصفهان یعنی در مناطقی کم آب و بدون تولید میزان علوفه مورد نیاز قرار دارند. حتی در مدیریت ساختارهای مبتنی بر تولید و مصرف محصول کشاورزی در چرخه تولیدی منابع غذایی این حوضه نیز به درستی عمل نشده است.

تجریشی ضمن اشاره به تعریف شاخص تنش آبی گفت در حال حاضر 100 درصد آب تجدیدپذیر در حوضه را مصرف کرده ایم. شاخص تنش آبی با بیش از 40 درصد مصرف در سطح بسیار پرخطر تعریف شده است. بنابراین ما سالهاست که سطح بسیار پرخطر تنش آبی در حوضه دریاچه ارومیه را پشت سر گذاشته و همه آب را مصرف کرده ایم.

یکی از پرسش هایی که همواره در خصوص احیای دریاچه ارومیه مطرح بوده زمان دستیابی به تراز اکولوژیک این دریاچه یعنی 1274.1 متر است. دکتر تجریشی در این مورد گفت نتیجه مطالعات جامع انجام شده نشان داد که اگر مصارف کشاورزی را در حوضه 20 درصد کاهش دهیم، احتمال دارد احیای دریاچه ارومیه بیش از 10 سال طول بکشد. در واقع هرچه مقدار مصرف کمتر شود زمان احیا کمتر میشود. نتیجه مهم دیگر این بودکه اگر مصارف کشاورزی را 40 درصد کاهش دهیم می توانیم به اهداف احیای دریاچه ارومیه در حوضه برسیم.

همچنین او ضمن اشاره به نقشه راه احیای دریاچه ارومیه گفت :«نیاز زیست محیطی دریاچه ارومیه مستند به قانون حفاظت، احیا و مدیریت تالاب های کشور 3426 میلیون مترمکعب در سال اعلام شده بود». برای دستیابی به این حجم از آب در ستاد احیای دریاچه ارومیه منابع آب ورودی به دیاچه ارومیه به قرار زیر معرفی شد:

  • ورود پساب از 17 تصفیه خانه در حوضه
  • انتقال آب از سد کانی سیب
  • انتقال آب از سد سیلوه
  • رهاسازی آب از 10 سد ملی در حوضه دریاچه
  • کاهش 40 درصدی مصارف کشاورزی از طریق رهاسازی آب از 10 سد ملی و 68 سد استانی در حوضه آبریز دریاچه، کاهش برداشت های سطحی سنتی و آب زیرزمینی

در این وبینار دبیر سابق ستاد احیای دریاچه ارومیه به این نکته مهم اشاره کرد که براساس یکی از مطالعات انجام شده توسط آژانس بین المللی اتمی، عمر آب داخل دریاچه ارومیه 2 سال است. در 3 سال اخیر حقابه دریاچه ارومیه داده نشده است و در این سه سال آب دریاچه ارومیه خشک شده است.

در انتهای این وبینار تجریشی به عدم همکاری برخی از دستگاه ها در روند احیای دریاچه ارومیه اشاره کرد. بطور مثال علیرغم مصوبه دولت مبنی بر ممنوعیت افزایش سطح کشت در حوضه آبریز دریاچه ارومیه، تنها در اراضی تحت آبیاری سد بوکان با افزایش سطح کشت 1200 هکتاری مواجه بودیم و یا بین سالهای 93 تا 96 در سد حسنلو، تعداد پمپاژها از 9 پمپاژ به 24 پمپاژ افزایش یافت.

منبع: https://www.envnew.ir/?p=2075

پسماندهای الکترونیکی با ارزش ایران روانه ترکیه میشود

شهره صدری- پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی حاوی منابع ارزشمندی مثل طلا، روی و مس هستند. این پسماندها در سطح جهانی یک معدن با ارزش شهری به شمار می آیند و یک ذخیره بالقوه از مواد قابل بازیافت هستند. در حالیکه کارخانجات بازیافت پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی در ایران فعال هستند ولی عمده این پسماندها به کارخانجات بازیافت ترکیه فروخته میشود.

تلفن، گوشی های هوشمند، یخچال و رایانه از ضروری ترین محصولات الکترونیکی هستند که در زندگی روزمره ما کاربرد دارند که با ریختن در سطل آشغال تبدیل به یک معضل میشوند. این پسماندها به دلیل خروج گازهای سمی و نشت ترکیبات خطرناک مانند سرب، جیوه و سایر فلزات سنگین در محیط اطراف محل های دفن، باعث از بین رفتن گیاهان، آلودگی منابع آب زیرزمینی و خاک می‌شود.

براساس گزارش سازمان ملل، در سال 2019 در جهان 53.6 میلیون تن پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی (WEEE) تولید شد. از این کوه پسماند که نسبت به سال 2014 از رشد 28 درصدی برخوردار است، تنها 17.4 درصد در سال 2019 بازیافت شده است.

اداره کل محیط زیست استان تهران اعلام کرد که سرانه تولید پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی در ایران از ۲۷/ ۰ کیلوگرم در سال ۱۳۷۶ به حدود هفت کیلوگرم در سال ۱۴۰۰ رسیده است. در همین حال میزان جمع آوری ضایعات الکترونیکی تنها در تهران در سال 1399 بالغ بر 52 تن در روز بوده است.

منبع: https://www.envnew.ir/?p=969

پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی حاوی منابع ارزشمندی مثل طلا، روی و مس هستند. در واقع پسماندهای الکترونیکی در سطح جهانی یک معدن با ارزش شهری به شمار می آیند و یک ذخیره بالقوه از مواد قابل بازیافت هستند.

در نمایشگاه بین المللی مدیریت پسماند و بازیافت که هفتم تا دهم اسفند در نمایشگاه بین المللی تهران برپا شد، تعدادی از شرکت های بازیافت کننده پسماندهای الکترونیکی نیز حضور داشتند.

حضور این شرکت ها با توان بالای بازیافت انواع پسماندهای الکترونیکی مطمئنا نشان دهنده عزم جدی برای حل معضل پسماندهای الکترونیکی در کشور است.

آقای هاشمی از شرکت بازیافت الکترونیک کاسپین از اصفهان در گفتگو با سایت خبری آخرین اخبار زیست محیطی جهان گفت: دستگاه های بازیافت ما از سیستم های حرارتی و شیمیایی که با استفاده از اسید تولید انواع آلاینده های محیط زیستی را می کنند نیست. ما از تفکیک فلزات با روش مکانیکی استفاده می کنیم که در آن انواع فلزات موجود در  پسماند الکترونیکی با سنسورهای خاص در دستگاه شناسایی و تفکیک میشود. انواع فلزات مانند آهن، مس، آلومینیوم و غیره توسط سنسورهای موجود در دستگاه شناسایی و تفکیک شده و در نهایت انواع شمش فلزات تولید می گردد.  

نمایشگاه بین المللی مدیریت پسماند و بازیافت و حضور شرکت بازیافت الکترونیک کاسپین

 این کارخانه بازیافت در حال حاضر توان بازیافت  200 تن پسماند الکترونیکی در ماه را دارد. البته در صورت تامین خوراک بیشتر ظرفیت بازیافت نیز بیشتر خواهد شد.

آقای هاشمی نائب رئیس هیات مدیره شرکت بازیافت کاسپین در خصوص میزان بازیافت پسماندهای الکترونیکی در این کارخانه گفت : فرآیند بازیافت در این کارخانه به شکلی است که بطور مثال اگر یخچال بعنوان خوراک وارد شود تقریبا 100 درصد امکان تفکیک قطعات و بازیافت آن وجود دارد. در خصوص سایر پسماندهای الکترونیکی مانند گوشی های تلفن و موبایل، بردهای کامپیوتر  و انواع لوازم الکتریکی خانگی نیز این چنین است.  این کارخانه توانایی بازیافت کلیه  پسماندها الکترونیکی به جز لامپ ها را داراست.

در ادامه این گفتگو، آقای محمدی مدیرعامل این شرکت در خصوص تامین خوراک اولیه – پسماندهای الکترونیکی- گفتند: متاسفانه با وجود حجم بالای پسماندهای الکترونیکی در کشور تامین خوراک مورد نیاز ما برای بازیافت آسان نیست.

براساس مصوبه شورایعالی حفاظت محیط زیست در خصوص پسماندهای الکترونیکی شرکت ها، سازمان ها، کارخانجات و سایر ارگان ها باید پسماندهای الکترونیکی خود را در سامانه محیط زیست ثبت کنند تا ما بتوانیم این پسماندها را بعنوان خوراک اولیه برای بازیافت تهیه کنیم. ولی متاسفانه با وجود شبکه های سنتی جمع آوری پسماند در کشور این کار به راحتی انجام نمیشود. بسیاری از دارندگان پسماندهای الکترونیکی این پسماندها را در اختیار این شبکه در سطح شهرها قرار میدهند. دلال های زباله نیز پسماندهای الکترونیکی را به کارخانجات بازیافت ترکیه می فروشند.

آقای محمدی توضیح داد با توجه به اینکه فروش پسماند الکترونیکی به ترکیه به دلار است و سود بیشتری دارد، این پسماندها چندان در اختیار کارخانجات بازیافت داخلی قرار نمی گیرد. در صورتی که خوراک اولیه کارخانه ما تامین شود، امکان ارتقاء ظرفیت بازیافت را داریم. از طرف دیگر با توجه به ارزشمند بودن فلزات بازیافتی از پسماندهای الکترونیکی، با خروج این پسماندها در اصل سرمایه ارزشمندی در کشور را از دست می دهیم.

محمدی در خاتمه به موضوع مهم اطلاع رسانی و فرهنگ سازی بین مردم برای بازیافت پسماندهای الکترونیکی اشاره کرد و گفت که هنوز مردم ما نسبت به تفکیک این پسماندها ترغیب نشده اند و اکثر این پسماندها در سطل های زباله شهری دور ریخته میشود.

پسماندهای الکترونیکی دور ریخته شده در صورت عدم تفکیک و جداسازی در محل، می توانند همراه با پسماندهای خانگی در محل های دفن زباله شهری دفن شده و باعث انتشار انواع آلاینده های خطرناک گردند.

بازیافت لاستیک های فرسوده راهی برای بهبود محیط زیست

بازیافت لاستیک های فرسوده راهی برای بهبود محیط زیست

شهره صدری – لاستیک های فرسوده خودرو یکی از مهم ترین انواع پسماندها به شمار می روند. با اینکه طول عمر لاستیک های خودرو نسبت به گذشته بیشتر شده است، اما بالا رفتن تعداد خودروها باعث افزایش تعداد لاستیک های فرسوده در حجم پسماندهای کشور شده است.

به ازای تولید هر  لاستیک، ۲ بشکه نفت مصرف می شود. لاستیک ها به راحتی در طبیعت تجزیه نمی شوند. رهاسازی لاستیک های فرسوده در محیط سبب ایجاد مشکلات زیادی اعم از کاهش زیبایی چشم اندازهای طبیعی و آتش زدن لاستیک ها و انتشار آلاینده های خطرناک می گردد.

بنابر آمار موجود، در کشور ما تنها 6 درصد از لاستیک ها بازیافت می شوند، این در حالی است که این رقم در سطح جهانی بین 60 تا 65 درصد است.  

بنابر آمار موجود، در کشور ما تنها 6 درصد از لاستیک ها بازیافت می شوند، این در حالی است که این رقم در سطح جهانی بین 60 تا 65 درصد است. کشورهای پیشرفته ای مانند ژاپن و چین سالیانه حدود 360 میلیارد دلار از بازیافت لاستیک های فرسوده درآمدزایی دارند.

 در کشورهای صنعتی از لاستیک‌های فرسوده به‌عنوان سوخت جایگزین و برای تولید انرژی و حرارت در کوره های کارخانه سیمان استفاده می شود. حمایت از واحدهای بازیافت لاستیک های فرسوده می تواند گام مهمی در کاهش میزان پسماندهای کشور، کاهش انتشار آلودگی و مدیریت بهتر پسماندها باشد.

شرکت بهسان تکاپو تدبیر با فعالیت بازیافت لاستیک های فرسوده از سال 1394 در اردبیل آغاز به کار کرده است. ظرفیت اولیه بازیافت این واحد روزانه 3 تا 4 تن بوده که با بهبود سیستم در حال حاضر ظرفیت بازیافت به 6 تا 7 تن لاستیک در روز رسیده است.

این واحد بازیافت قادر است تا سه محصول هیدروکربن سنگین، دوده صنعتی و سیم و مفتول را از لاستیک های فرسوده تولید کند.

محصول هیدروکربن سنگین و دوده از بازیافت لاستیک های فرسوده

بنا به گفته اسدالهی نژاد کارشناس این واحد در نمایشگاه پسماند،  حدود 15 درصد از وزن لاستیک های فرسوده را سیم و مفتول با آلیاژ مخصوص ، حدود 33 درصد دوده  و 45 درصد را هیدروکربن سنگین تشکیل میدهد.

خوراک ورودی این وحد بازیافت از جمع آوری لاستیک های فرسوده در محدوده استان اردبیل  تامین می گردد.

محصول هیدروکربن سنگین تولیدی قابلیت مصرف در مشعل های کارخانجات آسفالت و آهک را دارند. همچنین در صورت تقطیر و پالایش، انواع هیدروکربن های موجود در فازهای مختلف را میتوان استحصال نمود.

از دوده صنعتی تولیدی از بازیافت لاستیک های فرسوده می توان استفاده های متنوعی کرد، مانند رنگدانه در صنایع پلاستیک، مصالح ساختمانی، موزاییک و سنگ مصنوعی همچنین سوخت جامد با قابلیت مصرف در مشعل های جامد سوز.  

سومین نمایشگه بین المللی مدیریت پسماند، بازیافت، ماشین آلات و تجهیزات وابسته از هفتم تا دهم اسفند 1400 در نمایشگاه بین المللی محیط زیست برگزار شد. 

منبع خبر: http://www.envnew.ir/?p=960

پسماندهای الکترونیکی با ارزش ایران روانه ترکیه میشود

پسماندهای الکترونیکی با ارزش ایران روانه ترکیه میشود

شهره صدری- پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی حاوی منابع ارزشمندی مثل طلا، روی و مس هستند. این پسماندها در سطح جهانی یک معدن با ارزش شهری به شمار می آیند و یک ذخیره بالقوه از مواد قابل بازیافت هستند. در حالیکه کارخانجات بازیافت پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی در ایران فعال هستند ولی عمده این پسماندها به کارخانجات بازیافت ترکیه فروخته میشود.

تلفن، گوشی های هوشمند، یخچال و رایانه از ضروری ترین محصولات الکترونیکی هستند که در زندگی روزمره ما کاربرد دارند که با ریختن در سطل آشغال تبدیل به یک معضل میشوند. این پسماندها به دلیل خروج گازهای سمی و نشت ترکیبات خطرناک مانند سرب، جیوه و سایر فلزات سنگین در محیط اطراف محل های دفن، باعث از بین رفتن گیاهان، آلودگی منابع آب زیرزمینی و خاک می‌شود.

براساس گزارش سازمان ملل، در سال 2019 در جهان 53.6 میلیون تن پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی (WEEE) تولید شد. از این کوه پسماند که نسبت به سال 2014 از رشد 28 درصدی برخوردار است، تنها 17.4 درصد در سال 2019 بازیافت شده است.

اداره کل محیط زیست استان تهران اعلام کرد که سرانه تولید پسماندهای الکتریکی و الکترونیکی در ایران از ۲۷/ ۰ کیلوگرم در سال ۱۳۷۶ به حدود هفت کیلوگرم در سال ۱۴۰۰ رسیده است. در همین حال میزان جمع آوری ضایعات الکترونیکی تنها در تهران در سال 1399 بالغ بر 52 تن در روز بوده است.

پسماندهای الکترونیکی و الکتریکی حاوی منابع ارزشمندی مثل طلا، روی و مس هستند. در واقع پسماندهای الکترونیکی در سطح جهانی یک معدن با ارزش شهری به شمار می آیند و یک ذخیره بالقوه از مواد قابل بازیافت هستند.

در نمایشگاه بین المللی مدیریت پسماند و بازیافت که هفتم تا دهم اسفند در نمایشگاه بین المللی تهران برپا شد، تعدادی از شرکت های بازیافت کننده پسماندهای الکترونیکی نیز حضور داشتند.

حضور این شرکت ها با توان بالای بازیافت انواع پسماندهای الکترونیکی مطمئنا نشان دهنده عزم جدی برای حل معضل پسماندهای الکترونیکی در کشور است.

آقای هاشمی از شرکت بازیافت الکترونیک کاسپین از اصفهان در گفتگو با سایت خبری آخرین اخبار زیست محیطی جهان گفت: دستگاه های بازیافت ما از سیستم های حرارتی و شیمیایی که با استفاده از اسید تولید انواع آلاینده های محیط زیستی را می کنند نیست. ما از تفکیک فلزات با روش مکانیکی استفاده می کنیم که در آن انواع فلزات موجود در  پسماند الکترونیکی با سنسورهای خاص در دستگاه شناسایی و تفکیک میشود. انواع فلزات مانند آهن، مس، آلومینیوم و غیره توسط سنسورهای موجود در دستگاه شناسایی و تفکیک شده و در نهایت انواع شمش فلزات تولید می گردد.  

نمایشگاه بین المللی مدیریت پسماند و بازیافت و حضور شرکت بازیافت الکترونیک کاسپین

 این کارخانه بازیافت در حال حاضر توان بازیافت  200 تن پسماند الکترونیکی در ماه را دارد. البته در صورت تامین خوراک بیشتر ظرفیت بازیافت نیز بیشتر خواهد شد.

آقای هاشمی نائب رئیس هیات مدیره شرکت بازیافت کاسپین در خصوص میزان بازیافت پسماندهای الکترونیکی در این کارخانه گفت : فرآیند بازیافت در این کارخانه به شکلی است که بطور مثال اگر یخچال بعنوان خوراک وارد شود تقریبا 100 درصد امکان تفکیک قطعات و بازیافت آن وجود دارد. در خصوص سایر پسماندهای الکترونیکی مانند گوشی های تلفن و موبایل، بردهای کامپیوتر  و انواع لوازم الکتریکی خانگی نیز این چنین است.  این کارخانه توانایی بازیافت کلیه  پسماندها الکترونیکی به جز لامپ ها را داراست.

در ادامه این گفتگو، آقای محمدی مدیرعامل این شرکت در خصوص تامین خوراک اولیه – پسماندهای الکترونیکی- گفتند: متاسفانه با وجود حجم بالای پسماندهای الکترونیکی در کشور تامین خوراک مورد نیاز ما برای بازیافت آسان نیست.

براساس مصوبه شورایعالی حفاظت محیط زیست در خصوص پسماندهای الکترونیکی شرکت ها، سازمان ها، کارخانجات و سایر ارگان ها باید پسماندهای الکترونیکی خود را در سامانه محیط زیست ثبت کنند تا ما بتوانیم این پسماندها را بعنوان خوراک اولیه برای بازیافت تهیه کنیم. ولی متاسفانه با وجود شبکه های سنتی جمع آوری پسماند در کشور این کار به راحتی انجام نمیشود. بسیاری از دارندگان پسماندهای الکترونیکی این پسماندها را در اختیار این شبکه در سطح شهرها قرار میدهند. دلال های زباله نیز پسماندهای الکترونیکی را به کارخانجات بازیافت ترکیه می فروشند.

آقای محمدی توضیح داد با توجه به اینکه فروش پسماند الکترونیکی به ترکیه به دلار است و سود بیشتری دارد، این پسماندها چندان در اختیار کارخانجات بازیافت داخلی قرار نمی گیرد. در صورتی که خوراک اولیه کارخانه ما تامین شود، امکان ارتقاء ظرفیت بازیافت را داریم. از طرف دیگر با توجه به ارزشمند بودن فلزات بازیافتی از پسماندهای الکترونیکی، با خروج این پسماندها در اصل سرمایه ارزشمندی در کشور را از دست می دهیم.

محمدی در خاتمه به موضوع مهم اطلاع رسانی و فرهنگ سازی بین مردم برای بازیافت پسماندهای الکترونیکی اشاره کرد و گفت که هنوز مردم ما نسبت به تفکیک این پسماندها ترغیب نشده اند و اکثر این پسماندها در سطل های زباله شهری دور ریخته میشود.

پسماندهای الکترونیکی دور ریخته شده در صورت عدم تفکیک و جداسازی در محل، می توانند همراه با پسماندهای خانگی در محل های دفن زباله شهری دفن شده و باعث انتشار انواع آلاینده های خطرناک گردند.

منبع: http://www.envnew.ir/?p=969

ارزش هر "درخت بلوط" حدود یک میلیارد تومان

خطر نابودی در کمین جنگل‌های بلوط کشور  

ارزش هر "درخت بلوط" حدود یک میلیارد تومان!/ خطر نابودی در کمین جنگل‌های بلوط کشور

کارشناسان ارزش اکولوژیک یک درخت بلوط را حدود یک میلیارد تومان برآورد کرده‌اند؛ هر هکتار جنگل بلوط نیز، سالانه ۵۰۰ تا ۲ هزار مترمکعب آب را در فصل بارندگی، ذخیره می‌کند که منبع قابل‌توجهی برای آب در شرایط کم‌آبی کشور محسوب می‌شود.

به گزارش خبرنگار حوزه محیط زیست خبرگزاری تسنیم؛ منطقه زاگرس حدود 30 میلیون هکتار وسعت دارد که در این وسعت، 6 میلیون هکتار جنگل است که تیپ جنگل‌ها نیز از درختان بلوط است؛ درخت بلوط گونه مقاوم و خشکی‌‌پسندی است که قدمتی بیش از 5500 سال دارد.

فقط 7 درصد مساحت کل کشور ما را پوشش‌های جنگلی تشکیل می‌دهد که 93 درصد مابقی آن خشک و نیمه‌خشک و پوشش گیاهی آن نیز بسیار کم است، بنابراین هر یک درخت نیز اهمیت بسزایی دارد؛ با این توضیحات، هر درختی که در منطقه زاگرس، به دلایل مختلف، اعم از آتش‌سوزی‌‌های عمدی، غیرعمدی یا حتی قطع آنها، از دست می‌‌رود، کشور به سمت بیابانی شدن سوق داده می‌شود.

همواره یکی از دلایلی که برای تخریب جنگل‌‌های زاگرس مطرح می‌‌شود، آتش‌سوزی‌های عرصه‌های جنگلی و طبیعی در این منطقه است که با وقوع آن، درخت‌های بلوط از بین می‌روند، از طرف دیگر نیز، 50 درصد منابع آب کشور در زاگرس تولید می‌شود، برخی گیاهان دارویی، پرندگان و سایر حیوانات مانند خرس، پلنگ، گرگ و روباه نیز در زاگرس زیست می‌کنند که جزو دارایی‌های کشور محسوب می‌شوند، از جمله دارایی‌‌‌های جنگل‌های زاگرس، درختان بلوط هستند که به دلیل پایداری خاک، آب مناطق محلی را تأمین می‌کنند. 

همچنین یکی از پایه‌های تولید آب در کشور نیز درختان بلوط و پوشش‌های گیاهی جنگل‌های زاگرس است اما متأسفانه با وجود آتش‌سوزی‌هایی که در این منطقه صورت می‌گیرد، ارزش‌گذاری دقیقی از میزان تخریب این جنگل‌‌ها صورت نگرفته و تقریبا مشخص نیست که به واسطه آتش‌سوزی جنگل‌‌های زاگرس و درختان بلوط چه منابع با ارزشی از کشور نابود می‌شود البته کارشناسان ارزش اکولوژیک یک درخت بلوط را حدود یک میلیارد تومان برآورد کرده‌اند؛ هر هکتار جنگل بلوط نیز، سالانه 500 تا 2 هزار مترمکعب آب را در فصل بارندگی، ذخیره می‌کند که منبع قابل‌توجهی برای آب در شرایط کم‌آبی کشور محسوب می‌شود.

نکته قابل ملاحظه نیز این است که درختان بلوط در حفظ زیستگاه، تولید اکسیژن، پایداری آب و خاک، سرپناه و نیز نفوذ آب، نقش مؤثری در اکوسیستم منطقه و جنگل‌های زاگرس ایفا می‌کنند بنابراین ارزش‌گذاری آن نیز باید براساس ارزش‌های اکولوژیک انجام شود.

منبع : خبرگزاری تسنیم


پدر محیط زیست ایران ۱۴ اسفند ۱۳۹۸

۱۴ اسفند ۱۳۹۸: یک سال پیش در چنین روزی اسکندر فیروز در واشنگتن آمریکا درگذشت. کتاب "حیات وحش ایران" او به زبان‌های فارسی و انگلیسی کامل‌ترین اثر در این زمینه به شمار می‌رود.


اسکندر فیروز

اسکندر فیروز

اسکندر فیروز در سال ۱۳۰۵ در شیراز زاده شد.

پدرش سرلشکر بود و هشت ساله بود که او را برای تحصیل به آلمان فرستاد: «مراقبت ما را به خانواده زیلکس در ۲۳ کیلومتری شرق برلین سپردند. آقای زیلکس قاضی و مشغله فکری همسرش درس خواندن و ورزش ما شده بود.»

۱۳ ساله بود که با آغاز جنگ جهانی دوم، نخست به بیروت و سپس به آمریکا رفت و پس از پایان دبیرستان در دانشگاه بنام ییل مهندسی ساختمان خواند و در سه برنامه سدسازی بزرگ در سری‌لانکا، هند و ترکیه شرکت کرد: «هشت سالم بود که مرا به آلمان بردند و حال در ۲۴ سالگی به تهران بازگشتم. نسبت به تهران، در افکارم نوعی دوگانگی وجود داشت: پایتخت وطنم بود و خودمانی و دوست‌داشتنی و از طرف دیگر، بعد از آشنایی با شهرهای غرب، از کم‌توجهی به نظافت، بی‌نظمی در مکان‌های عمومی و خیابان‌ها و فقر مغازه‌ها ناراضی و ناراحت بودم.»

شیفتگی او به شکار او را با جنگل‌ها و بیابان‌های سراسر ایران آشنا کرد.

۳۰ ساله بود که "کانون شکار" را گشود و به عنوان نماینده مجلس در تصویب "قانون شکار در ایران" نقش کلیدی داشت.

۴۱ ساله بود که با تلاش‌های او "کانون شکار" به "سازمان شکاربانی و نظارت بر صید" تبدیل شد و چهار سال پس از آن در سال ۱۳۵۰ به "سازمان حفاظت محیط زیست" ارتقا یافت: «شکار شیر و به ویژه فیل، یعنی کشتن حیوانات به عنوان ورزش سالم یا تفریح، نوعی وازدگی و انزجار در من به وجود آورد. پس از سفر آفریقا دوربین‌های عکاسی جانشین تفنگ‌هایم شدند و به مراتب راضی‌تر بودم که در کلکسیونم عکس‌های خوب جای شاخ یا پوست حیوانات را بگیرند.»

۴۴ ساله بود که با تلاش‌های او بخش‌های نیازمند به نگهبانی زیست‌محیطی "پارک ملی"، "اثر طبیعی ملی"، "پناهگاه حیات وحش" و "منطقه حفاظت‌شده" نامگذاری شدند و یک سال پس از آن "کنوانسیون رامسر" ویژه نگهبانی از محیط زیست تنظیم و تصویب شد و "سازمان حفاظت محیط زیست ایران" گشایش یافت: «جالب است که تا یک دهه بعد فقط فرانسه و انگلستان مانند ایران، سازمان و وزارتخانه ای در این زمینه به وجود آوردند.»

۴۷ ساله بود که عضو هیأت مدیره "سازمان جهانی حفاظت از محیط زیست" زیر پوشش سازمان ملل متحد شد و دو سال پس از آن به معاونت این نهاد و عضویت "صندوق جهانی طبیعت" رسید. اسکندر فیروز در ۹۳ سالگی در پایتخت ایالات متحده آمریکا درگذشت.

منبع: https://p.dw.com/p/3qBPJ

با این ۶ راهکار می توانید زباله های سفرتان را به صفر برسانید

برای اینکه زباله‌های سفرتان را به صفر برسانید، ساده‌ترین راه این است که استفاده از وسایل یک‌بار مصرف به‌خصوص پلاستیک‌ها را کنار بگذارید و از وسایلی با دوام و ماندگاری بالا استفاده کنید.

حتمالا جنبش «زباله صفر» به گوش‌تان خورده است. در این جنبش، افراد با تغییر سبک زندگی خود، تولید زباله را به صفر می‌رسانند،‌ به عبارتی استفاده از وسایل یک‌بار مصرف به‌خصوص پلاستیک‌ها را کنار می‌گذارند. این موضوع در طول مسافرت نیز رخ می‌دهد و از غذاهای هواپیما که در ظروف یک‌بار مصرف سرو می‌شود تا بسته‌بندی خمیر دندان و شامپو و... به زباله تبدیل می‌شوند. زندگی عاری از زباله مخصوصا در طول سفر می‌تواند دشوار و چالش‌برانگیز باشد. ساده‌ترین راه این است که حواستان به آنچه که استفاده می‌کنید باشد. این روش خیلی زود به یک عادت تبدیل می‌شود و می‌توانید با کاهش زباله‌های سفرتان، کمک زیادی به محیط زیست کنید.

۱-همیشه بطری چند بار مصرف داشته باشید

مسافرت بدون زباله

در ایالات متحده فقط در طول یک سال، ۲۹ میلیون بطری‌ چندبار مصرف خریداری می‌شود. برای تهیه این تعداد بطری، از ۱۷ میلیون بشکه نفت خام استفاده می‌کنند و از آنجا که فقط ۲۳ درصد از این بطری‌ها بازیافت می‌شوند، مابقی بطری‌ها به محل دفن زباله‌ها می‌روند که تجزیه شدن آن‌ها صدها سال طول می‌کشد یا وارد اقیانوس‌ها می‌شوند و حیوانات دریایی را به کشتن می‌دهند یا به واسطه‌ی سوزانده شدن، مواد شیمیایی سمی وارد محیط زیست می‌کنند.

حالا وقت آن رسیده است که یک بطری‌ آب چندبار مصرف محکم بخرید تا بتوانید به‌طور دائم از آن استفاده کنید. به این ترتیب کافی است بطری را زیر شیر آب بگیرید و آن را پر کنید. اگر هم به جایی سفر کرده‌اید که آب شیر آشامیدنی نیست می‌توانید از نی تصفیه آب لایف استراو (Lifestraw) برای بطری خود استفاده کرده یا یک ظرف آب لایف استراو خریداری کنید. این فیلتر یک نی دارد که باکتری‌ها را از آب جدا کرده و آن را قابل آشامیدن می‌کند. با توجه به مقصدتان و اینکه شاید این فیلتر نتواند همه ویروس‌ها را از آب جدا کند، قرص‌های ضدعفونی‌کننده آب بخرید و آن را در بطری خود قرار دهید.

مسافرت بدون زباله

یکی دیگر از مواردی که باید در طول مسافرت همراهتان باشد، ظرف نگهداری غذا و نوشیدنی گرم است. من عاشق غذاهای خیابانی هستم،‌ اما از اینکه همین غذا را در یک ظرف پلاستیکی یا بسته‌بندی‌های یک بار مصرف بخورم،‌ بیزارم؛ به همین دلیل همیشه ظرف غذایم را به همراه دارم. به همین دلیل یک ظرف عایق یو کنسرو (U.Konserve) خریداری کرده‌ام که مناسب نگهداری غذا و نوشیدنی داغ است و هر وقت گرسنه نباشم، در ظرف را می‌بندم و آن را در کوله‌پشتی‌ام می‌گذارم بدون اینکه هیچ نشتی از آن بیرون بیاید.

این گزینه‌های پایدار نه تنها برای زمانی که به مقصدتان رسیده‌اید مفید هستند، بلکه می‌توانید در مسیر برگشت به کشورتان، غذا و آب را به داخل هواپیما ببرید. شخصا اصلا غذاهای هواپیما را دوست ندارم و به همین دلیل خودم غذا درست می‌کنم یا گاهی اوقات از فرودگاه غذا می‌خرم و در ظرف یو کنسرو نگهداری می‌کنم.

۲-لباس مناسب انتخاب کنید

مسافرت بدون زباله

خرید لباس ساری در سفر به هند، ‌شلوار فیل در سفر به تایلند و... می‌تواند جالب باشد، اما قبل از خرید خوب به انتخاب لباس مناسب فکر کنید. این لبا‌س‌ها ارزان و زیبا هستند، اما وزن زیادی دارند و وقتی به کشورتان برگردید در کمد لباس‌تان خاک می‌خورد زیرا اصلا از آن‌ها را استفاده نخواهید کرد. مد سریع و ارزان باعث ایجاد بحران زیست محیطی شده است. شهروندان آمریکا هر سال ۲۰ میلیون لباس جدید می‌خرند و ۱۰ میلیون تن لباس را به زباله‌دان می‌فرستند که هیچ‌کدام از آنها، حتی لباس‌های تهیه شده از الیاف طیعی هم تجزیه نمی‌شوند. علاوه‌براین، اتلاف منابع به کار رفته در تولید پارچه به شدت فاجعه‌بار است.

۳-کیف لوازم بهداشتی خود را مختصر کنید

مسافرت بدون زبالها ساده‌تر کردن کیف لوازم بهداشتی نه تنها می‌توانید به سبک سفر با زباله صفر نزدیک شوید، بلکه این روش باعث صرفه‌جویی در وقت و پول‌تان می‌شود. به جای بطری‌های شامپو و ژل حمام، از قالب‌های شامپو و صابون استفاده کنید. این قالب‌ها دوام خیلی بیشتری دارند و می‌توان آن‌ها را از هر فروشگاه مواد غذایی سالم تهیه کرد. اگر قالب صابون کاستیل دکتر برونر را خریداری کنید، می‌توانید از آن برای بدن و مو استفاده کنید و در طول سفر آن را بین دستکش حمام قرار دهید تا پس از استفاده به سرعت خشک شود و سایر وسایل کیف‌تان را کثیف نکند.

خمیر دندان خود را بسازید. در واقع با کمک سه ماده اولیه (روغن نارگیل، جوش شیرین، اسانس‌ روغنی) و قرار دادن آن در یک شیشه یا یک ظرف کوچک درپوش‌دار می‌توانید این خمیر دندان را برای چندین ماه استفاده کنید و دندان‌های تمیزی داشته باشید.

مسافرت بدون زباله

به جای عطر و ادکلن، از دئودورانت سنگ معدنی استفاده کنید که یک تکه‌ی آن ۵ سال دوام دارد و می‌توان آن را در هر فروشگاه مواد غذایی سالم پیدا کرد.ز گوش پاک کن استفاده نکنید زیرا هم برای خودتان و هم برای محیط زیست مضر است. گوش‌تان را با صابون بشویید و بعد از حمام با حوله خشک کنید.

از تیغ خودتراش استفاده کنید چراکه تیزتر از مدل‌های یک‌بار مصرف هستند و تیغ آن‌ها دوام خیلی بیشتری دارد و باعث صرفه‌جویی اقتصادی نیز می‌شود. این تیغ‌ها به خاطر فلزی بودن، قابل بازیافت هستند و در نتیجه هیچکدام به محل دفن زباله نمی‌روند. در ضمن می‌توان به جای فوم اصلاح از کف صابون معمولی استفاده کرد.

عادت نرم‌کنندگی پوست خود را تغییر دهید. به جای خرید چندین مدل مرطوب‌کننده مختلف در ظروف مختلف (کرم صورت، کرم شب، کرم بعد از اصلاح، لوسیون بدن و...)، به فروشگاه مواد غذایی سالم بروید و مقداری روغن نارگیل خریداری کنید. این روغن بهترین مرطوب‌کننده پوست است و مقدار کمی از آن برای مدت زمان طولانی روی پوست می‌ماند. پس با پر کردن یک شیشه یا ظرف پلاستیکی کوچک می‌توانید برای چندین هفته از آن استفاده کنید.

کیسه‌های زیپ‌دار را کنار بگذارید. این کیسه‌ها خیلی کاربردی هستند و وقتی مایعات و ژل‌هایی را در کوله‌پشتی‌تان دارید مانع از نشتی این مایعات به سایر وسایل‌تان می‌شود، اما این کیسه‌ها دوام زیادی ندارند و قابل بازیافت هم نیستند. پس با صرف کمی هزینه‌ی بیشتر یک کیسه ضد آب وسایل بهداشتی تهیه کنید که تا چندین سال دوام می‌آورد.

۴-به جای سوپرمارکت، ‌به بازار بروید

مسافرت بدون زباله

مسافران در سفر به یک کشور خارجی بهتر است به جای سوپرمارکت‌ها، به سراغ بازارها بروند. با این کار می‌توانند درباره‌ی محصولات محلی، و رژیم غذایی مردم مطلع شوند و در ضمن این بازارها بهترین مکان برای تمرین مهارت‌های زبانی با فروشندگان، ملاقات با مردم محلی و امتحان کردن غذاهای جدید است. در این بازارها می‌توانید مواد غذایی تازه و سالم و غرفه‌های غذاهای خیابانی را نیز ببینید.

۵-از برداشتن وسایل غیر ضروری بپرهیزید

مسافرت بدون زباله

نه گفتن، بهترین راه برای شروع یک سبک سفر با زباله صفر است که باید از درون هواپیما آغاز ‌شود. با اینکه شما نمی‌توانید به‌عنوان مثال از برچسب چمدان در فرودگاه بپرهیزید، اما به راحتی می‌توان از خیلی از وسایل چمدان‌تان صرفنظر کنید.

پتو جزو اقلامی است که در مسافرت‌ها اصلا از آن‌ها استفاده نمی‌کنم و به همین دلیل یک روسری پشمی بزرگ و نازک را جایگزین آن کرده‌ام.

هدفون‌های هواپیما در بسته‌های کوچک پلاستیکی هستند و بعد از استفاده، بخش فومی که وارد گوش شده، دور انداخته می‌شود؛ به همین دلیل من در هواپیما با هدفون خودم کار می‌کنم.

همانطور که قبلا هم گفتم از غذا یا نوشیدنی هواپیما استفاده نمی‌کنم زیرا همه مواد غذایی در فویل یا پلاستیک بسته‌بندی شده‌اند و نوشیدنی‌ها در فنجان‌های پلاستیکی یا یونولیت یک‌بار مصرف ارائه می‌شوند؛ در نتیجه از ظرف همیشگی خودم استفاده می‌کنم.

جالب است بدانید که من اصلا به بسته‌های مراقبتی دست نمی‌زنم چون هیچ نیازی به یک جفت جوراب نو یا مسواک جدید یا حتی ماسک چشم ندارم به‌خصوص ک همه آن‌ها در بسته‌بندی پلاستیکی هستند.

به دستمال کاغذی نه بگویید. من همیشه یک دستمال پارچه‌ای با خود دارم و در نتیجه هیچ نیازی به دستمال کاغذی یک‌بار مصرف ندارم.

مسافرت بدون زباله

هر سال ۴۰ میلیون کارد و چنگال پلاستیکی د‌ر ایالات متحده استفاده می‌شود و تقریبا هیچ‌کدام از آن‌ها وارد فرایند بازیافت نمی‌شوند. من یک کارد و چنگال چندبار مصرف از جنس بامبو دارم که از یک مغازه خریدم. به کسانی که می‌خواهند میزان زباله سفرشان را به صفر برسانند، توصیه می‌کنم که کارد و چنگال استیل نخرند زیرا نمی‌توانند آن را با خود به داخل هواپیما ببرند. چاپستیک نیز می‌تواند یک گزینه‌ی مناسب باشد.

آیا می‌دانستید که هر نی پلاستیکی که تاکنون ساخته شده است، همچنان روی کره زمین وجود دارد و از بین نرفته است؟ در ضمن هر روز ۵۰۰ میلیون نی در ایالات متحده مصرف می‌شود، پس به پیش‌خدمت بگویید که همراه با نوشیدنی برایتان نی نیارود!

۶-هیچ هدیه ای نخرید

مسافرت بدون زباله

من در گذشته از سفرهایم، هدایا و سوغاتی‌هایی به‌خصوص اقلام دست‌ساز و سنتی را برای خانواده‌ام می‌آوردم، اما به سرعت فهمیدم که خریدن هدیه، ایده خوبی نیست. همانطور که باید از شر خرید لباس‌های فانتزی خلاص شوید، خرید هدیه نیز هزینه‌بردار است و همینطور بخشی از فضای چمدان‌تان را اشغال می‌کند و در نهایت هم سر از خیریه درمی‌آورد.

در عوض می‌توانید کارت‌پستال‌هایی برای عزیزان خود تهیه کنید. همه عاشق این هستند که یک نامه دریافت کنند و ببینند که یک نفر آنقدر به فکر او بوده که برایش کارت‌پستال ارسال کرده است. در ضمن این کارت‌ها قابل بازیافت هستند و در نتیجه تاثیرشان بر محیط زیست کمتر از یک روسری فانتزی یا یک قطعه جواهر است.

من خودم خیلی دوست دارم که مواد غذایی کشورهای دیگر را با خود به کشورم ببرم. در روسیه که بودم یک قوطی چای سیاه خریدم که والدینم هنوز هم از قوطی آن استفاده می‌کنند یا در کانادا،‌ کره افرا در یک ظرف شیشه‌ای کوچک خریداری کردم که الان از ظرف آن برای نگهداری خمیر دندان خانگی‌ام استفاده می‌کنم.

منبع خبر:

https://www.kojaro.com/2018/12/23/167091/zero-waste-traveler/

تجزیه پلاستیک در ۱۰۰ ثانیه

عطیه اکبری-خبرنگار: شاید اگر «الکساندر پارکس» می‌دانست با اختراع کیسه نایلون در سال ۱۸۵۶ چه بر سر زمین و محیط‌زیست می‌آورد، عطای این اختراع را به لقایش می‌بخشید و آن را برای همیشه به گنجینه خاطرات علمی‌اش می‌سپرد.

اختراع

در این وانفسا که حتی مدیران شهری هم از آمار سر به فلک کشیده تولید کیسه‌های نایلونی توسط پایتخت‌نشینان به ستوه آمده‌اند، نخبه‌ای در محله چیتگر شمالی کیسه نایلونی اختراع کرده که نه به 100 سال بلکه به 100 ثانیه زمان برای تجزیه شدن نیاز دارد و در چشم بر هم زدنی اثری از آن باقی نمی‌ماند. اگر متولیان پایتخت، حامی این جوان نخبه باشند، اختراع دکتر «سیاوش اسماعیلی» می‌تواند ناجی این روزهای پایتخت و محیط‌زیست به گل نشسته‌اش باشد.

تصمیم گرفتیم همراه سیاوش اسماعیلی به منطقه‌ای برویم که بر اساس آمارهای سازمان پسماند سهم بالایی در تولید کیسه نایلون در میان مناطق مختلف پایتخت دارد. در یکی از روزهای گرم تیرماه، ایستگاه جمع‌آوری پسماند شماره 12 در خیابان شوش، محل آزمایش این اختراع نخبه جوان شد، اختراعی که شاید روزی گره از مشکل کیسه‌های پلاستیکی پایتخت باز کند.

انبوه کیسه‌های نایلونی انباشته شده روی هم نخستین تصویری است که در بدو ورود به مرکز جمع‌آوری پسماند منطقه 12، کام ما و مخترع جوان را تلخ می‌کند و این تلخ‌کامی وقتی بیشتر می‌شود که مدیر مرکز پسماند هم به جمع‌مان اضافه می‌شود و از آمار جمع‌آوری روزانه کیسه‌های نایلونی می‌گوید.

آمارها بهت‌آور و هشداردهنده هستند. مدیر مرکز پسماند می‌گوید: «روزانه 3 هزار و 600‌کیلوگرم کیسه نایلونی از منطقه 12 جمع‌آوری می‌شود.» حتی ذهن هم از پس تصور کردن این حجم از کیسه نایلون در یک مکان بر نمی‌آید. «رسول زارعی» ادامه می‌دهد: «منطقه 12 یکی از مراکز مهم تجاری تهران است و به همین دلیل هم سهم زیادی در تولید کیسه نایلونی دارد.»

  • جادوی پروفسور بالتازار جوان

مخترع جوان پیشنهاد می‌دهد برای آزمایش اختراع به محل دپوی کیسه‌های نایلونی برویم. نخبه جوان می‌گوید کیسه نایلونی که اختراع کرده در عرض 40 تا 100 ثانیه در آب حل می‌شود و هیچ اثری از آن باقی نمی‌ماند. اما موضوع به همین‌جا ختم نمی‌شود. سیاوش اسماعیلی می‌گوید: «آبی که کیسه پلاستیک در آن حل شده قابل خوردن است چون این کیسه از مواد ارگانیک ساخته شده و حتی می‌توان از آن برای آبیاری و رشد گیاهان استفاده کرد.»

آقای نخبه از نتیجه آزمایش‌هایش اطمینان دارد. دست به کار می‌شود و تکه‌ای از کیسه پلاستیک را داخل پارچ آب می‌اندازد. خبر حضور این مخترع به گوش کارگران مرکز پسماند هم رسیده است و آنها هم به جمع ما پیوسته‌اند تا نظاره‌گر این آزمایش جالب باشند. زمان‌سنج را روشن می‌کنیم. ادعای مخترع جوان واقعیت دارد. هنوز 100 ثانیه نگذشته که اثری از کیسه پلاستیک در آب دیده نمی‌شود. مدیر مرکز جمع‌آوری پسماند نمی‌تواند تعجب خود را از این اتفاق پنهان کند و خطاب به اسماعیلی می‌گوید: «این اختراع می‌تواند انقلاب بزرگی را در پایتخت رقم بزند.

آمار تولید کیسه‌های پلاستیک در تهران شبیه به فاجعه است. روزانه 7 هزار و 500 تن زباله در تهران تولید می‌شود که 500 تن آن زباله پلاستیکی است. بر اساس آمار، هر خانواده تهرانی در روز به‌طور میانگین 3 کیسه پلاستیکی مصرف می‌کند. کیسه‌های پلاستیکی‌ای که بسیاری از آنها غیرقابل بازیافت هستند.»

«رسول زارعی» می‌گوید: «کیسه‌های پلاستیکی‌ موجود در بازار علاوه بر غیر‌قابل بازیافت بودن مشکلات دیگری هم در پایتخت به وجود می‌آورند. بسیاری از کیسه‌ها توسط شهروندان در جوی‌ها رها شده و موجب گرفتگی آبراهه‌ها و فاضلاب‌ها می‌شود و سیلاب‌های خیابانی را در زمان بارندگی به وجود می‌آورند.»

  • تجزیه بطری در 30 روز

متولیان بازیافت در سال‌های گذشته سعی کردند با روش‌های مختلف، فرهنگ استفاده از کیسه‌های نایلونی را در میان شهرنشینان اصلاح کنند تا شاید آمار مصرف کاهش پیدا کند. این تلاش‌ها تا جایی ادامه پیدا کرد که یک روز تیر ماه را به نام روز بدون کیسه نایلون در تقویم نامگذاری کردند. اما با همه این تلاش‌ها، به گفته مسئولان، همچنان آمار تولید کیسه‌های پلاستیک بالاست. زارعی می‌گوید:

«مناطق 4، 1، 3، 8، 7 و 12 به‌ترتیب آمار بیشترین حجم تولید زباله را در میان مناطق مختلف به خود اختصاص می‌دهند اما منطقه 12 در تولید کیسه‌های نایلونی نسبت به مناطق دیگر پیشتاز است.» توضیحات مدیر مرکز پسماند که به اینجا می‌رسد، اسماعیلی برگ دیگری از اختراعاتش را رو می‌کند و از اختراع بطری پلاستیک تجزیه‌پذیری می‌گوید که آن هم مثل کیسه نایلون تجزیه‌پذیر، شگفت‌آور است: «بطری پلاستیکی با فرمولی خاص اختراع کردم که در اثر مجاورت با خاک و آب در مدت 28 تا 30 روز تجزیه می‌شوند و اثری از آن باقی نمی‌ماند. در حالی که بطری‌های معمولی برای تجزیه شدن به سال‌ها زمان نیاز دارند.»

  • تولید کیسه با مواد ارگانیک

علاقه نخبه جوان تهرانی به رشته شیمی بود اما شرایط او را مجبور کرد در رشته کامپیوتر درس بخواند. تا مقطع دکترای کامپیوتر پیش رفت و چند اختراع قابل توجه در این حوزه از او ثبت شد که مهم‌ترین آن دست هوشمند مصنوعی است. اختراعی که ایران را به سومین کشور تولید‌کننده دست مصنوعی در دنیا تبدیل کرد. اما چند سال قبل به دلیل علاقه قلبی‌اش تصمیم گرفت مطالعاتش را در رشته شیمی آغاز کند. اسماعیلی می‌گوید:

«5 سال وقتم را صرف مطالعه کتاب‌های شیمی و تفکر در فرمول‌های مختلف کردم. همیشه انبوه کیسه‌های پلاستیکی رها شده در کوچه‌ها و خیابان‌ها مرا آزار می‌داد تا اینکه تصمیم گرفتم از علم شیمی استفاده و کیسه پلاستیکی‌ای اختراع کنم که در کمترین زمان تجزیه شود. در طی یک سال، روند تولید و مصرف کیسه‌های پلاستیکی در کشورهای مختلف دنیا را هم بررسی کردم.

در دنیا 3 مخترع، کیسه پلاستیک‌تجزیه‌پذیر اختراع کرده‌اند اما در فرمول هریک از آنها موادی به کار رفته که تقریباً خاص همان کشور است و در همه کشورها وجود ندارد. مثلاً در کشور آفریقای جنوبی یک محقق، کیسه نایلون تجزیه‌پذیری را اختراع کرده که پایه اصلی تشکیل‌دهنده آن، نــوع خاصی از ســیب‌زمینی است که فقط در کشورهای آفریقای جنوبی کشت می‌شود. دانشمندی از کشــور اسـکاندیناوی کیسـه پلاستیک تجزیه‌پذیری اختراع کرده که از نوعی جلبک قرمز که خاص همان کشور است تولید می‌شود اما فرمول ابداعی من در ساخت کیسه نایلون از مواد ارگانیکی تشکیل می‌شود که در همه کشورها موجود است.»

  • فقط کافی است مسئولان اراده کنند

مخترع جوان تهرانی فرمول ساخت کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیرش را بر اساس فصل تغییر می‌دهد. دکتر اسماعیلی می‌گوید: «چون کیسه پلاستیکی اختراعی من در آب تجزیه می‌شود، فرمول ساخت را بر اساس فصلی که در آن هستیم تغییر می‌دهم. در فصل سرما فرمول ساخت را طوری تغییر می‌دهم که کیسه در آب گرم تجزیه شود و نسبت به آب سرد واکنش نشان ندهد.

یا برعکس در فصل تابستان فرمول ساخت کیسه را طوری تغییر می‌دهم که نسبت به آب سرد واکنش نشان دهد و تجزیه شود. نکته مهم‌تر آنکه، کیسه پلاستیکی اختراعی من با دستگاه‌های موجود تولید کیسه نایلون در ایران سازگاری دارد. یعنی اینکه فقط کافی است مسئولان اراده کنند و تصمیم بگیرند که فرمول من را در ساخت کیسه پلاستیک به کار ببرند و تولید‌کننده‌ها با دستگاه‌های موجود کارخانه‌ها می‌توانند این کیسه را به تولید انبوه برسانند.»

  • اگر مافیای زباله بگذارد!

هزینه تولید انبوه کیسه‌های نایلونی چقدر است؟ قیمت این کیسه‌ها برای مصرف‌کننده در صورت تولید انبوه آنقدر مناسب است که آنها را ترغیب به خرید کند؟ دکتراسماعیلی در این‌باره می‌گوید: «هزینه تولید یک تن کیسه پلاستیک با فرمول من، فقط یک میلیون تومان گران‌تر از هزینه تولید همین مقدار کیسه پلاستیک معمولی است.

اما این هزینه با هزینه‌هایی که به شهرداری برای جمع‌آوری و انتقال آنها به مراکز پسماند و در مرحله بعد سوزاندن یا بازیافت تحمیل می‌شود قابل مقایسه نیست.» امیدواریم مسئولان شهری قدر این نخبه جوان و اختراع منحصربه‌فردش را بدانند و شرایط را برای تولید انبوه کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر فراهم کنند. البته کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر آقای دکتر به مذاق خیلی‌ها خوش نمی‌آید؛ افرادی که مافیای زباله را در پایتخت راه انداخته‌اند و از این رهگذر سود هنگفتی را به جیب می‌زنند.جالب است بدانید اسماعیلی با اختراع شیشه هوشمند پلمیری در نخستین فستیوال بین المللی جایزه بزرگ اختراعات ایران از میان بیش از 6 هزار شرکت کننده برتر شده است.»

  • اختراعم را ثبت نکردم چون...

سیاوش اسماعیلی کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر را در سازمان اختراعات ثبت نکرده است. دلیلش را که جویا می‌شویم می‌گوید: «من تا به حال 6 اختراع داشته‌ام و همه آنها را ثبت کرده‌ام. ترجیح دادم فعلاً این اختراع را ثبت نکنم. چون برای دریافت تأییدیه، مخترع باید فرمول را به‌طور کامل توضیح دهد. پس از تأیید و طی مراحل ثبت، قوه قضاییه اظهارنامه‌ای صادر می‌کند که بر اساس آن انحصار تولید اختراع را به مدت 20 سال به فردی که آن را ثبت کرده است می‌دهد. اما گاهی برخی سودجویان با اعمال تغییری جزئی در فرمول، آن محصول را به تولید انبوه می‌رسانند. مخترع متوجه می‌شود و شکایت می‌کند اما روند پیشبرد این پرونده‌ها در قوه قضاییه به قدری کند است که تا زمان به نتیجه رسیدن، کار از کار گذشته است.»

  • حسن خلیل‌آبادی، عضو شورای شهر: حمایت می‌کنیم

«اعضای شورای‌شهر از هر نوآوری، اختراع و کارآفرینی‌ای که به بهبود وضعیت محیط‌زیست شهر تهران کمک کند، حمایت می‌کنند.» این جمله را عضو شورای‌شهر تهران وقتی موضوع اختراع کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر توسط یک جوان نخبه تهرانی را می‌شنود می‌گوید و ادامه می‌دهد: «محیط‌زیست پایتخت به دلیل استفاده بی‌اندازه تهرانی‌ها از کیسه‌های نایلون با مخاطرات جدی مواجه است و این اختراع می‌تواند اتفاقات خوبی را رقم بزند.» «حسن خلیل‌آبادی» از این جوان نخبه می‌خواهد به کمیسیون محیط‌زیست شورای‌شهر مراجعه کند و ادامه می‌دهد: «ما از این مخترع تهرانی حمایت می‌کنیم. کیسه پلاستیک تجزیه‌پذیر را می‌توان در بازارهای میوه و تره‌بار جایگزین کیسه‌های فعلی کرد.»

  • محمود دلاور؛ فعال محیط‌زیست: قدر این اختراع را بدانید

«استفاده از کیسه‌های پلاستیک تجزیه‌پذیر در بسیاری از کشورهای دنیا مرسوم است. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته از اختراعات حوزه فناوری‌های نوین حمایت می‌شود.» این جملات را محقق حوزه فناوری‌های نوین و فعال محیط‌زیست می‌گوید و ادامه می‌دهد: «از نخستین روزی که آقای اسماعیلی پروژه ساخت کیسه نایلون تجزیه‌پذیر را آغاز کرد با او همراه بوده‌ام و در جریان جزئیات این اختراع هستم. آبی که کیسه در آن تجزیه می‌شود قابل استفاده است و هیچ ضرری ندارد. امیدوارم مسئولان قدر این اختراع را بدانند.»

منبع : همشهری آنلاین کد خبر 411377

حجم آب دریاچه ارومیه بیش از 4 میلیارد مترمکعب افزایش یافت


تبریز- ایرنا- مدیر دفتر استانی ستاد احیای دریاچه ارومیه در آذربایجان شرقی با اشاره به تاثیرات بارندگی های اخیر و اقدامات این ستاد در احیای این پهنه آبی گفت: حجم آب دریاچه نسبت به روز مشابه سال گذشته 2.98 میلیارد مترمکعب و نسبت به ابتدای سال آبی جاری(اول مهر پارسال) 4.04 میلیارد مترمکعب افزایش‌یافته است.

به گزارش ایرنا، خلیل ساعی روز یکشنبه در جمع خبرنگاران در خصوص آخرین وضعیت دریاچه ارومیه اظهار داشت: بر این اساس وسعت دریاچه نسبت به روز مشابه پارسال 867 کیلومترمربع و نسبت به ابتدای مهرماه سال گذشته ( ابتدای سال آبی جاری ) یک هزار و 463 کیلومترمربع افزایش دارد.
وی افزود: اکنون حجم آب دریاچه به بیش از 5.03 میلیارد مترمکعب رسیده و تراز دریاچه ارومیه در 21 اردیبهشت یک هزار و 271 متر و 85 سانتی‌متر بود که در مقایسه با سال گذشته در همین موقع یک متر و 6سانتی متر سانتی‌متر افزایش ‌یافته است.
ساعی افزود: این افزایش نسبت به ابتدای مهرماه سال گذشته (ابتدای سال آبی جاری) یک متر و 56 سانتی‌متر افزایش دارد.
وی همچنین با بیان اینکه در کنار اقدامات اجرایی و فنی ستاد احیا، برای پیشبرد اهداف نیاز به بسترسازی‌های فرهنگی گسترده است، اظهار داشت: در خصوص این موضوع سمن‌ها با جلب مشارکت‌های مردمی نقش بسیار مؤثری را می‌توانند ایفا کنند.
وی افزود: برای افزایش مشارکت‌های اجتماعی، فعالیت تشکل‌های مردم‌نهاد از ضرورت‌هاست و با وجود هماهنگی و مشارکت مردمی، برنامه احیای دریاچه ارومیه با موفقیت‌های بیشتری عملی می‌شود.
مدیر دفتر استانی ستاد احیای دریاچه ارومیه در آذربایجان شرقی بیان کرد: سمن‌ها در واقع در کنار همه تعهدات شان، ارگان نظارتی مردم برای پیشبرد بهتر امور بوده و نمودی از دموکراسی هستند.
وی اضافه کرد: اکنون 45 سازمان مردم‌ نهاد در حوزه زیست ‌محیطی آذربایجان شرقی فعال و 6 مورد دیگر در حال طی مراحل ثبت هستند؛ البته مجموع سمن‌های فعال زیست‌محیطی در استان‌های دیگر حوضه آبریز دریاچه ارومیه بیش از این است.
ساعی با بیان اینکه در سال‌های گذشته تشکل‌های مردم‌ نهاد به‌ منظور پیشبرد اهداف ستاد احیا در کنار دولت بوده‌اند و این موضوع قابل تقدیر است، گفت: بدون حضور و مشارکت مردم در روند احیای دریاچه ارومیه به نتایج مطلوبی که انتظار داریم نخواهیم رسید.
به گزارش ایرنا، تراز دریاچه ارومیه از سال 1344 تا سال 1372 در حد فاصل یکهزار و 274 متر تا یکهزار و 278 متر متغیر بود، اما از این تاریخ به بعد روند کاهشی تراز دریاچه آغاز شد و تا سال 1393 کاهش متوسط سالانه 40 سانتی متر و در مجموع 8 متر از تراز دریاچه ارومیه به ثبت رسید.
پس از تصویب طرح نجات دریاچه ارومیه و با وجود تغییر نداشتن چشمگیر بارش های حوضه در چهار سال گذشته تراز دریاچه ارومیه نسبت به تراز احتمالی از روند گذشته با افزایش همراه شد که این نشان ‌دهنده توقف روند کاهشی و تثبیت وضعیت دریاچه است.
به واسطه بارش های مناسب سال آبی جاری امیدواری به احیای این گنجینه آبی شمال غرب کشور و تحقق اهداف برنامه ریزی برای بازگشت به تراز واسط دریاچه ( 1272 متر ) بیشتر شده است.
دریاچه ارومیه یکی از مهمترین و ارزشمندترین زیست‌ بوم‌های آبی در شمالغرب ایران است که 550 گونه گیاهی یک ‌ساله و چند ساله در ناحیه اکولوژیک آن شناسایی شده و پوشش گیاهی بیشتر این منطقه شامل گونه‌‌های شورپسند، خشکی ‌دوست و آبزی است.
این دریاچه به ‌دلیل برخورداری از ویژگی‌های طبیعی و اکولوژیکی منحصر به فرد از سال 1346 به عنوان پارک ملی و به همراه جزایر کبودان و قویون داغی جزو مناطق حفاظت شده اعلام شد.
دریاچه ارومیه در سال 1354 به عنوان سایت رامسر( تالاب بین ‌المللی) ثبت و در سال 1356 از سوی یونسکو جزو مناطق حفاظت ‌شده نیز اعلام شد.
حوضه آبریز این دریاچه با مساحت 51 هزار و 876 کیلومترمربع یکی از 6 حوضه آبریز اصلی کشور است.

منبع خبر: http://www.irna.ir/fa/News/83312060