امواج Wi-Fi اطرافتان را ببینید !

ما با چشم غیر مسلح نمی‌توانیم ببینیم، اما در دنیای مدرن ارتباطات بی سیم، امواج Wi-Fi و پر از دستگاه‌هایی که با اینترنت به هم متصل اند، دائما در حال چرخش به دور هزارتو های در هم پیچیده ای از سیگنال‌های نامرئی هستیم که ما را مثل مگس‌هایی که در یک تور عنکبوت ترسناک گیر افتاده، احاطه کرده اند. در این مجموعه عکس‌های بی نظیر که یک دانشجوی دکتری به همراه یک گروه معماری و طراحی دیجیتال در دانشگاه نیو کسل (Newcastle university) ساخته است، واقعا می‌توانید ببینید که این موجودیت‌های غیر قابل مشاهده چه شکلی هستند. در واقع، این تصاویر زیبایی سورئال دنیای دیجیتالی ما را آشکار می‌کند.

تصاویر امواج Wi-Fi چطور ثبت شدند؟

این عکس‌ها با استفاده از دوربین تصویربرداری کرلیان (Kirlian Device)، گرفته شده است. این دوربین توسط لوییس هرنان (Luis Hernan) و به عنوان بخشی از پروژه “ظرافت دیجیتالی” (Digitally Ethereal) او اختراع شد. این وسیله از یک پنل LED تشکیل شده که می‌تواند قدرت امواج Wi-Fi را تشخیص دهد و آن‌ها را به جلوه‌هایی رنگی تبدیل کند؛ به صورتی که ضعیف ترین سیگنال‌ها به رنگ آبی و قوی ترین آن‌ها به رنگ قرمز ظاهر می‌شوند. هرنان با تصویربرداری از نوع نوردهی دراز مدت (تکنیکی در عکاسی که برای ثبت تصویر از عناصری که بازتاب کمتری داشته و در تاریکی قرار دارند مورد استفاده قرار می‌گیرد) و با حرکت دادن دوربین به سمت‌های مختلف این عکس‌ها را ثبت کرد. او توانست حد فاصل شبکه‌های اینترنتی محلی را ثبت کند و با این کار نوسانات قدرت امواج Wi-Fi را در فضا‌های مختلف نشان دهد. تصویر برداری از پیاده رو مجهز به Wi-Fi هم باید جالب باشد!

لوییس هرنان به کمک دستگاه کرلیان، امواج Wi-Fi را به تصویر کشیده.

اگر می‌توانستیم امواج Wi-Fi را ببینیم، دنیا این شکلی بود!

اسم این دستگاه از تکنیک عکس برداری کرلیان گرفته شده است. تکنیکی که تخلیه الکتریکی بار‌ها به داخل هوا را در اطراف اشیا مختلف ثبت می‌کند و به همین دلیل باعث می‌شود آن‌ها طوری به نظر برسند که انگار اطرافشان را یک‌هاله شبح مانند فرا گرفته است. با این که خیلی‌ها به اشتباه ادعا کرده اند که این دستگاه حضور ارواح را تشخیص می‌دهد، واقعیت این است که این بار‌ها بر اثر عبور فرکانس‌های بالا از میان یک صفحه فلزی که برای یونیزه کردن ذرات هوای اطراف استفاده می‌شود، به وجود می‌آیند.

امواج Wi-Fi اطراف یک تلفن هوشمند.

منبع: http://saakhtani.ir

پلاستیک جدیدی که در عرض ۳ ساعت تجزیه میشود

پلاستیک یکی از مهمترین محصولات در سطح جهانی است و همه کاره بودن آن باعث شده تقریباً در تمام محصولات مورد استفاده قرار بگیرد؛ از قطعات الکترونیکی و مبلمان گرفته تا خودروها و اندام‌های مصنوعی. هیچ شکی نیست که پلاستیک نقض بسیار مهم و بزرگی را در صنعت ایفا می‌کند. اما از طرفی هم یک فاجعه زیست محیطی بسیار بزرگ است. بخاطر کند بودن فرایند تجزیه پلاستیک، محصولات پلاستیکی برای صدها سال در محل دفن زباله‌ها باقی می‌مانند و بدتر اینکه به تدریج مواد شیمیایی مضری تولید می‌کنند که می‌تواند وارد آب‌های زیرزمینی شود. این پلاستیک‌ها وارد دریا هم می‌شوند و می‌توانند به موجودات دریایی آسیب بزنند. سوزاندن و ذوب کردن آنها هم منجر به تولید گازهای گلخانه ای سمی‌می‌شود.

با این اوصاف تنها راه حل موجود، ساخت پلاستیکی است که در طبیعت باقی نماند. این همان چیزی است که محققان دانشگاه ایالتی داکوتای شمالی روی آن کار کرده اند. این محققان موفق به ساخت نوعی پلاستیک شده اند که با قرار گرفتن در معرض نور خورشید تجزیه می‌شود و کل فرایند تجزیه این پلاستیک فقط ۳ ساعت طول می‌کشد.

این تیم تحقیقاتی برای ساخت ماده جدید، از ترکیب مولکول‌های مشتق شده از فروکتوز – یک قند ساده که در مواد غذایی مثل میوه یافت می‌شود – و مولکول‌های جاذب نور بنام phototrigger استفاده کرده اند. محققان می‌توانند با گرم کردن این ترکیب، زنجیره‌های تکراری و طولانی از مولکول‌هایی را بسازند که بعد از سردشدن تبدیل به پلاستیک جامد می‌شوند.

محققان برای بررسی روند تجزیه پلاستیک جدید، آن را در معرض نور ماوراء بنفش با طول موج ۳۵۰ نانومتر که همان محدوده طول موجی ساطع شده از خورشید است، قرار دادند. این عمل باعث شد مولکول‌های جاذب نور زنجیره مولکولی را بشکنند و از آن جدا شوند و همین امر باعث شروع روند تجزیه پلاستیک شد. این روند در آزمایش اثبات کارایی این محققان بسیار کارآمد بود و فقط بعد از سه ساعت تاباندن نور ماوراء بنفش، پلاستیک تبدیل به یک محلول شفاف شد. ذوب شدن پلاستیک نشان می‌دهد که پلاستیک به مولکول‌های تشکیل دهنده اش تقلیل یافته است.

براساس مقاله این تیم تحقیقاتی در نشریه Angewandte Chemie، می‌توان این محلول ناشی از تجزیه پلاستیک را بازیافت کرد و برای ساخت محسولات پلاستیکی جدید مورد استفاده قرار داد. این ویژگی این پلاستیک جدید هم به محیط زیست کمک می‌کند زیرا به میزان زیادی تقاضا برای مواد خام را کاهش می‌دهد.

چون بسیاری از محصولات پلاستیکی باید مدام در معرض نور خورشید باشند، این پلاستیک جدید برای بسیاری از کاربردها مناسب نیست. اما این پلاستیک جدید برای تولید ابزارهای الکترونیکی بسیار مفید هستند زیرا بازیافت این محصولات معمولاً بسیار دشوار است و به همین خاطر برای مدت طولانی در طبیعت می‌مانند.

محققان امیدوارند بتوانند با توسعه بیشتر این نوع پلاستیک ، بتوانند آن را به یک محصول تجاری تبدیل کنند. اما رسیدن به این هدف باید قبل از هر چیز تاثیرگذاری مولکول‌های جاذب نور روی برخی از خواص پلاستیک مثل ماندگاری آن، کار کنند.

منبع: ساختنی ها

زباله های پلاستیکی در بدن ۹۰ درصد پرندگان دریایی

محققانی که بر روی مشکل زباله‌های پلاستیکی موجود در دریا مطالعه می‌کنند پیشبینی می‌کنند که تا سال ۲۰۵۰ تقریبا هر پرنده ساحلی تکه ای پلاستیک در دستگاه گوارش خود خواهد داشت. این پیش بینی ترسناک بر اساس تحقیق جدیدی است که نشان می‌دهد

در حال حاضر ۹۰ درصد پرندگان دریایی پلاستیک درون بدن خود دارند !!

در دهه‌های اخیر مقدار پلاستیکی که در سیستم گوارشی پرندگان می‌ماند به شدت افزایش پیدا کرده است. در سال ۱۹۸۰ حدود ۱۰ درصد این پرندگان، پلاستیک درون شکم خود داشتند. افزایش تعداد این پرندگان به دلیل مقدار بسیار زیاد زباله‌های پلاستیکی است که امروزه در آب‌های دریاها انباشته شده است ،حدود ۳۶۰ هزار قطعه پلاستیک در هر مایل مربع اقیانوس‌ها !

بوریس ورم (Boris Worm)، زیست شناسی از دانشگاه دالهاوس که تفسیری بر این تحقیق نوشته است می‌گوید: این مشکل به تمام انسان‌ها مربوط می‌شود و فعالیت‌های روزانه ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

کریس ویلکاکس (Chris Wilcox) و همکارانش، اریک فن سبیل (Erik van Sebill) و بریتا دنیس‌هاردستی (Britta Denise Hardesty)  از CSIRO  (سازمان تحقیات علمی‌وابسته به دولت فدرال استرالیا) این تحقیق را هدایت کردند. آن‌ها داده‌ها را با ترکیب اطلاعاتی دیگر بر روی ۱۸۶ گونه پرنده دریایی بررسی کردند. اطلاعاتی از قبیل آلودگی پلاستیکی در زیستگاه‌های پرندگان، روش‌های غذایابی، اندازه بدن و… .

سپس محققان اطلاعات حقیقی بلعیدن زباله‌های پلاستیکی توسط پرندگان را با استفاده از گزارش‌های سال‌های ۱۹۶۲ تا ۲۰۱۲ گردآوری کردند. طبق نوشته ویلکاکس و همکارانش، مدل آماری و دیگر داده‌ها نشان می‌دهد که اگر این مطالعات امروز انجام می‌شد نرخ بلعیدن پلاستیک پرندگان ۹۰ درصد به دست می‌آمد. یافته‌های آنان در مجله پیشرفت‌های آکادمی‌ملی علوم (Proceedings of the National Academy of Sciences) منتشر شده است. نویسندگان مقاله می‌گویند:

ما پیشبینی می‌کنیم که بلعیدن پلاستیک در پرندگان رو به افزایش است و تا سال ۲۰۵۰ به نرخ ۹۹ درصد خواهد رسید.

مدلی که آن‌ها استفاده کردند باعث شد محققان عقیده پیدا کنند که پرندگان دریایی در اطراف دریای تاسمان، بین استرالیا و نیوزیلند، در معرض بیشترین خطر قرار دارند. تمرکز زیاد زباله‌های پلاستیکی در این منطقه همراه با جمعیت زیاد پرندگان خطری که منطقه را تهدید می‌کند، توضیح می‌دهد. قرن‌ها است که تمام گونه‌ها برای تولید مثل، غذایابی و دیگر اعمال بر منابع این منطقه تکیه دارند.

لاک پشتی که با یک زباله پلاستیکی اطراف لاک خود بزرگ شده است.

ورم می‌گوید:

پرندگان به دنبال پیدا کردن قطعات قابل رویت بر آب، زباله‌های پلاستیکی را با غذا اشتباه می‌گیرند. پرندگان قطعات بسیار مختلفی را می‌بلعند، شامل فندک‌های یک بار مصرف، مسواک، میله‌های نوری ( که در ماهی گیری‌های طولانی استفاده می‌شود) و خرده ریز‌های پسماند‌ها و زباله‌های پلاستیکی بزرگ تر.

ورم اضافه می‌کند که مقدار زیادی از زباله‌های پلاستیکی اقیانوس‌ها از طریق رودخانه‌ها به آن راه یافته است، پس منبع آلودگی خیلی عقب تر از اقیانوس‌ها و در خشکی قرار دارد.

این آلودگی حتی اگر بلعیده نشود برای پرندگان و دیگر گونه‌های حیات وحش مضر است زیرا منجر به مسمومیت، انسداد روده و دیگر مشکلات می‌شود. برای مثال نگه دارنده پلاستیکی بسته‌های نوشابه دور گردن پرندگان و لاک لاکپشت‌ها و دیگر حیوانات پیدا شده و نتایج وحشت آوردی به بار آورده است.

با توجه به آن چه دانشمندان می‌گویند با کم کردن اتکای خود به پلاستیک و مدیریت بهتر زباله‌ها می‌توان آلودگی اقیانوس‌ها و خطرات سلامت پرندگان دریایی و دیگر گونه‌ها را کاهش داد. ورم می‌گوید:

بزرگ ترین مشکل رشد سریع اقتصادی در حالی است که مدیریت استفاده ( مانند ذخیره امن و بازیابی) به همان نرخ رشد نکرده است. به همین دلیل زباله‌ها هر جایی رها می‌شوند و درست انباشته نمی‌شود.

منبع: http://saakhtani.ir/archive/1394/06/17561http://saakhtani.ir/archive/1394/06/17561

سرنوشت پسماندهای الکترونیکی

زباله‌های الکترونیکی خیلی بیشتر از آنچه فکر می‌کنید به سلامت ما و محیط زیست مان آسیب می‌زنند

برای برخی از افراد جابجا کردن لوازم الکترونیکی بزرگ و دورریختنی در خیابان‌های شهر خیلی سخت نیست اما عده ای هم هستند که دوست دارند از میزان زباله‌های الکترونیکی که در طبیعت وجود دارند، کم کنند. اگر جزو دسته دوم هستید، شاید برایتان جالب باشد بدانید که این وسایل الکترونیکی چگونه بازیافت می‌شوند و بعد از بازیافت چه استفاده‌هایی از آنها می‌شود؟ در این پست ساختنی جواب این سوال را می‌خوانید.

وقتی یک پرینتر قدیمی‌– یا هر وسیله الکترونیکی دیگر – را دور می‌اندازید، ابتدا بررسی می‌شود تا مشخص شود که قابل تعمیر هست یا خیر. شاید فکر کنید تعداد وسایل الکترونیکی که قابل بازگشت هستند خیلی ناچیز است اما حتی نمی‌توانید تصور کنید در بین زباله‌های الکترونیکی چه چیزهایی می‌توان یافت.

وسایلی که نمی‌توان آنها را برای استفاده مجدد تعمیر کرد، در کنار سایر وسایل قابل بازیافت بسته بندی می‌شوند و با تریلر به کارخانه‌های مخصوص بازیافت منتقل می‌شوند. بعد از اینکه تکنسین‌ها تمام وسایل و قطعات الکترونیکی را بررسی کردند، آنها را داخل یک خرد کننده بزرگ می‌ریزند تا تمام قطعات و سایل تبدیل به تکه‌های کوچک شوند. کارخانه‌های مختلف این تکه‌ها را براساس معیارهای مختلفی مرتب می‌کنند اما بیشتر آنها از سیستم مرتب سازی نوری استفاده می‌کنند. این نوع سیستم از یک پرتوی لیزر برای تشخیص ویژگی‌ها و خواص تکه‌هایی که روی نوار تسمه حرکت می‌کنند، استفاده می‌کند و قطعات را به پلاستیک، فلز و تراشه‌های کامپیوتری طبقه بندی می‌کند. سپس این کالاها در بازارهای جهانی به فروش می‌رسند.

وقتی این مواد فروخته شدند، بازیافت واقعی شروع می‌شود. از این مواد میتوان در کارخانه‌های مختلف و برای تولید قطعات مختلف استفاده کرد. برای مثال، تمام قطعات پلاستیکی که در کامپیوترها بکار می‌روند، مواد کند کننده آتش در خود دارند که می‌توان از آنها برای تولید مواد تکنولوژی بیشتر استفاده کرد. پلاستیک‌ها معمولاً به کارخانه‌های چینی فروخته می‌شوند تا در ساخت سایر وسایل و قطعات الکترونیکی مورد استفاده قرار بگیرند. فلزاتی که از زباله‌های الکترونیکی بازیافت شده، استخراج می‌شود معمولاً در کشورهایی که خودشان تاسیسات تولید فلز دارند، می‌مانند. در ساخت بسیاری از قطعات و وسایل الترونیکی از فلزات خاکی کمیاب استفاده می‌شود؛ استخراج این فلزات از زباله‌های الکترونیکی بسیار راحت تر از استخراج این مواد از زمین است.

اگرچه بسیاری از وسایل الکترونیکی با این روش بازیافت می‌شوند اما برخی از وسایل را نمی‌توان داخل دستگاه‌های خرد کننده ریخت. تلفن‌های همراه معمولاً دست آخر از همین کارخانه‌های بازیافت سر در می‌آورند، اما در برخی از شهرها روند بازیافت آنها متفاوت است. مثلاً در نیویورک از سال ۲۰۰۶ یک برنامه بازیافت اجباری در حال اجرا است که کمپانی‌های فروشنده موبایل را ملزم می‌کند در برنامه بازیافت هم داشته باشند. فرایند بازیافت موبال کمی‌بیشتر طول می‌کشد؛ شاید دلیلش این باشد که مردم کمتر موبایل‌هایشان را دور می‌اندازند.

وقتی وسایل الکترونیکی وارد کارخانه‌های بازیافت می‌شوند، تکنسین‌ها قطعاتی مثل کارتریج پرینت یا باتری‌های قابل شارژ که ممکن است در دستگاه خردکننده آتش بگیرند را جدا می‌کنند. مانیتورهای CRT – صفحه‌های مانیتور و تلویزیون که قبل از رواج صفحه‌های مسطح استفاده می‌شدند – باید با دست تخریب شوند زیرا پشت شیشه آنها یک لایه سرب قرار دارد که بیننده را دربرابر پرتوهای الکترونی محافظت می‌کند و تصاویر را به نمایش در می‌آورد. از هر کدام از این مانیتورها بیش از ۳ کیلوگرم سرب استخراج می‌شود که به کارخانه‌های ذوب فلز فرستاده می‌شود.

هدف از اجرای برنامه‌های اجباری بازیافت زباله‌های الکترونیکی در نیوروک – و ۴ ایالت دیگر – کاستن از حجم ۵۰ میلیون تن زباله ای است که هر سال در سرتاسر جهان در طبیعت رها می‌شوند. بیشتر زباله‌های تولید شده به تدریج تجزیه می‌شوند و در حین تجزیه گازهایی مثل دی اکسید کربن منتشر می‌کنند اما محیط اطراف شان را به کلی از بین نمی‌برند. باوجود اینکه زباله‌های الکترونیکی تنها بیش از ۲ درصد از زباله‌های رها شده در طبیعت را تشکیل می‌دهند اما ۷۰ درصد از آلودگی‌های زیستی از همین ۲ درصد ناشی می‌شوند. وقتی قطعات و وسایل الکترونیکی شروع به تجزیه شدن می‌کنند، فلزات و مواد شیمیایی داخل شان – مثل سرب – آزاد می‌شود که بشدت با مشکلات زیستی و سلامتی مرتبط است. با گذشت زمان، این مواد شیمیایی سمی‌به آب‌های زیرزمینی نفوذ می‌کنند و آنها را آلوده می‌کنند. وسایل و قطعات الکترونیکی آنقدر مواد سمی‌دارند که رها کردن آنها در طبیعت آسیب‌های جبران ناپذیری به سلامتی خودمان و محیط زندگی مان بزند.

اما اعمال این ممنوعیت‌ها چقدر کارایی دارد: در شهر نیویورک بیشتر مردم در آپارتمان‌های اجاره ای زندگی می‌کنند و به همین خاطر جریمه ۱۰۰ دلاری به دوش صاحبخانه‌هایی می‌افتد که مستاجرها را مجبور به پذیرش ممنوعیت‌ها نکرده اند. این مسئله یکی از مهمترین مشکلات پیش روی اجرای این محدودیت‌هاست؛ چون مانع از این می‌شود که جریمه متوجه مصرف کننده ای شود که به ممنوعیت‌ها اهمیت نداده است. مشکل بعدی کمبود زیرساخت‌های لازم در شهر نیویورک است؛ تصور کنید چند شهروند در روز وسایل الکترونیکی بزرگ را برای بازیافت به مراکز بازیافت خواهند آورد. البته برای رفع این مشکل مجتمع‌های مسکونی بزرگ می‌توانند درخواست نصب سطل‌های بازیافت مخصوص در محل مجتمع را بدهند که بصورت دوره ای توسط ماموران بازیافت تخلیه خواهد شد. همچنین می‌توانند به برنامه‌های بازیافت بپیوندند تا کامیون‌های بازیافت مرتباً به محل زندگی آنها سر بزند.

منبع: saakhtani.ir

دانشمندان توانستند تخم‌مرغ آب‌پز را به حالت اولیه‌اش بازگردانند

لابد شما هم با این سوال که اول مرغ بوده یا تخم‌مرغ درگیر بوده‌اید اما تمام این مدت دانشمندان به یک مساله دیگر فکر می‌کردند که آیا واقعا می‌شود تخم مرغ را به شکل اول درآورد و دوباره به یخچال بازگرداند؟ براساس مطالعه‌ای که اخیرا انجام شد و در کمال شگفتی باید بگوییم، بله.

هنگامی که تخم‌مرغ را می‌جوشانیم درون آن به سادگی سفت نمی‌شود. حرارت منجر به شکافته شدن زنجیره‌ها‌ی پروتئین‌ می‌شود، این زنجیره‌های پروتئین سپس با آمینواسیدهای دیگر پیوند می‌خورند و آب را در چین و شکن‌ها به خود جذب کرده و به ماده‌ای ژلاتینی تبدیل می‌شوند، جالب است بدانید دانشمندان تاکنون برگرداندن آن به شکل اولیه را ناممکن می‌دانستند اما حالا پژوهشگران دستگاهی اختراع کرده‌اند که تخم‌مرغ را از حالت آب‌پز به شکل اولیه باز می‌گرداند.

دستگاهی توسط محققین دانشگاه کالیفرنیا در ایرواین طراحی شده که می‌تواند این ماده‌ی ژله‌ای را مجددا به حالت مایع بازگرداند. پروفسور Gregory Weiss توضیح داد که سفیده‌ی تخم مرغی را 20 دقیقه در آب 90 درجه سانتیگراد جوشاند و سپس با فرآیندی وارونه آنرا به حالت مایع اولیه‌ بازگرداند، آنها طی فرایندی اوره را به تخم مرغ وارد کردند تا پیوند‌های شیمیایی دورن آن را شکسته و به حالت مایع تبدیل کند.

اگر حالا در حال پرسیدن این سوال هستید که این اختراع چه دردی از بشر درمان می‌کند باید بگوئیم این تکنیک می‌تواند ظرف چند دقیقه پروتئین‌ها را بازیابی کند و می‌شود از آن در تولید ارزان‌تر پادتن‌ در درمان سرطان و یا تولید پروتئین‌های باز ترکیب‌کننده در صنایع غذایی استفاده کرد

هنگامی که تخم‌مرغ را می‌جوشانیم درون آن به سادگی سفت نمی‌شود. حرارت منجر به شکافته شدن زنجیره‌ها‌ی پروتئین‌ می‌شود، این زنجیره‌های پروتئین سپس با آمینواسیدهای دیگر پیوند می‌خورند و آب را در چین و شکن‌ها به خود جذب کرده و به ماده‌ای ژلاتینی تبدیل می‌شوند، جالب است بدانید دانشمندان تاکنون برگرداندن آن به شکل اولیه را ناممکن می‌دانستند اما حالا پژوهشگران دستگاهی اختراع کرده‌اند که تخم‌مرغ را از حالت آب‌پز به شکل اولیه باز می‌گرداند.

دستگاهی توسط محققین دانشگاه کالیفرنیا در ایرواین طراحی شده که می‌تواند این ماده‌ی ژله‌ای را مجددا به حالت مایع بازگرداند. پروفسور Gregory Weiss توضیح داد که سفیده‌ی تخم مرغی را 20 دقیقه در آب 90 درجه سانتیگراد جوشاند و سپس با فرآیندی وارونه آنرا به حالت مایع اولیه‌ بازگرداند، آنها طی فرایندی اوره را به تخم مرغ وارد کردند تا پیوند‌های شیمیایی دورن آن را شکسته و به حالت مایع تبدیل کند.

اگر حالا در حال پرسیدن این سوال هستید که این اختراع چه دردی از بشر درمان می‌کند باید بگوئیم این تکنیک می‌تواند ظرف چند دقیقه پروتئین‌ها را بازیابی کند و می‌شود از آن در تولید ارزان‌تر پادتن‌ در درمان سرطان و یا تولید پروتئین‌های باز ترکیب‌کننده در صنایع غذایی استفاده کرد

منبع: http://farnet.ir/

علائم بازیافت پلاستیک ها

علائم بازیافت پلاستیک ها

آیا تا بحال کنجکاو شده اید این اعداد و ارقامی که ته ظرف های پلاستیکی حک شده چه هستند؟ اگر دقت کرده باشید وسط آرم بازیافت معمولا حروف یا اعداد و گاهی هر دو نوشته شده. اگر هم ندیده اید نگران نباشید، متاسفانه هر لحظه ای که اراده کنید دور و برتان آنقدر ظرف پلاستیکی زیاد است که کافی است دستتان را دراز کنید تا یکیشان را بردارید. اما داستان این اعداد: پلاستیک ها با توجه به نوعشان به ۷ گروه تقسیم بندی می شوند. با این شناخت پلاستیک های قابل بازیافت، خطرناک ، کم خطر و … قابل شناسایی خواهند بود.

شماره ۱: PETE یا PET که همان بطری های آب معدنی است که نسبتا بی خطرند اما بدلیل متخلخل بودن آن امکان نفوذ باکتری ها به درون بطری وجود دارد پس متاسفم که بگویم بهتر است آنها را استفاده مجدد نکنید.به زباله های خشک بسپاریدشان

شماره۲: HDPE یا پلی اتیلن متراکم. پلاستیک بی خطری است. کدر رنگ است . ظروف مایع ظرفشویی و سایر مواد شستشو از این قبیل پلاستیک ها هستند و برای بازیافت ظروف مناسبی هستند.

شماره۳: PVC که معمولا لوله ها از این جنس اند و همچنین مواد اولیه پلاستیک هایی که روی ظروف غذا می کشند و بطری های روغن مایع. این گونه از پلاستیک به هیچ وجه نباید نزدیک حرارت در هنگام پخت غذا شوند چراکه گرما باعث آزاد شدن مواد شیمیایی درون PVC شده و به درون مواد غذایی در حال پخت نفوذ می کند که باعث اختلالات هورمونی می شوند پس تا جایی که می توانید از استفاده ی ظروف با این جنس خودداری کنید . هرگز مواد را با پلاستیک رویش در مایکروویو نگذارید . راستی این PVC ها بد قلقند و به راحتی بازیافت نمی شوند.

شماره ۴: LDPE یا پلی اتیلن با تراکم کم. همان کیسه های نایلونی خرید . این کیسه ها بی خطرند اما متاسفانه و متاسفانه معمولا غیر قابل بازیافت.

شماره ۵: PP یا پلی پروپیلن . ظرف ماست و ظروف مشابه که دهانه گشادی دارند. همچنین نی نوشیدنی ها . بی خطرند و به راحتی بازیافت می شوند.

شماره ۶: PS یا پلی استیرن ها. همان ظروف یکبار مصرف . در این ظروف مواد سمی بالقوه وجود دارد بویژه هنگام گرم شدن . تا جایی که می شود از این ظروف استفاده نکنید. بیشتر مواقع غیر قابل بازیافتند.

شماره ۷: همان گزینه معروف سایر موارد. از کیس کامپیوتر و iPod گرفته تا ظروف غذا. استفاده از این جنس پلاستیک بویژه برای غذا همیشه آخرین گزینه تان باشد و این شماره ۷ هم معمولا غیر قابل بازیافت است.

نمی دانم توجه کردید یا نه اما بدترین ها همان کیسه نایلونی خرید و ظروف یکبارمصرف بودند که هم سمی اند و هم بازیافتشان سخت است. اما این بدترین ها بدبختانه در شمار بیشترین ها هم هستند.

منبع کلوب

مردم دنیا چظور پسماندها را تفکیک میکنند؟

خدمات جمع آوری زباله، برای همه ساکنین جزیره فراهم شده است و مسئولیت پرداخت هزینه های آن به عهده مالکین املاک است. در خانه های اجاره ای نیز صاحبخانه مسئول پرداخت این هزینه است. تمام استفاده کنندگان محلهای مسکونی و تجاری، موظفند برای کاهش هزینه های بازیافت، زباله های خود را طبق برنامه مشخص شده تفکیک کنند.

تمام خانه ها باید یک سطل چرخدارسبز رنگ برای جمع آوری مواد قابل تبدیل به کود (کمپوست) و یک سطل چرخدار مشکی رنگ برای جمع آوری ضایعات غیر قابل بازیافت و تعدادی کیسه آبی رنگ شفاف برای جمع آوری و تفکیک زباله های قابل بازیافت داشته باشند. همچنین داشتن مقداری طناببرای دسته بندی مقوا ها و کارتن ها می تواند مفید باشد. 

نام کمپانی ارائه دهنده خدمات جمع آوری زباله در PEI، شرکت مدیریت ضایعات جزیره (IWMC) است.

چگونه زباله ها را جدا سازی کنیم؟

ما می توانیم با جدا سازی زباله ها به روش زیر، به محیط زیست خود کمک کنیم:

مواد قابل بازیافت	کمپوست	ضایعات غیر قابل بازیافت
زباله های قابل بازیافت اقلامی هستند که کارخانه ها می توانند آنها را به مواد قابل مصرف تبدیل کنند. این اقلام باید به شرح زیر جداسازی و در کیسه های آبی رنگ شفاف جمع آوری شوند: کیسه آبی شماره 1 - کاغذ و محصولات کاغذی کیسه آبی شماره 2 - شیشه، پلاستیک ( انواع 1تا5 ) ، جعبه های شیر و آب میوه، مواد فلزی جعبه های مقوایی - کارتن ها و جعبه های مقوایی را تا کرده و دسته بندی کنید و در کنار کیسه های آبی قرار دهید. توجه : تمام اقلام قابل بازیافت باید تمیز و خشک باشند. توصیه می کنیم قبل از قرار دادن مواد کاغذی در کیسه، مدارک و برگه های دارای اطلاعات شخصی (مانند نام، آدرس، شماره حساب و غیره) را ریز ریز کنید.	کمپوست، مخلوطی از گیاهان، ضایعات سبزیجات، پس مانده های غذا و سایر مواد قابل تبدیل به کود گیاهی است که برای مصارف کشاورزی و کمک به رشد گیاهان استفاده می شود. زباله های مواد طبیعی (به شرح زیر) باید در سطل سبز رنگ ریخته شوند: پس مانده های غذا چای کیسه ای استفاده شده و قهوه و فیلترهای کاغذی پوست تخم مرغ کاغذهای غیر قابل بازیافت جعبه های کاغذی مانند جعبه دستمال کاغذی زباله های حیاط و باغچه توجه : هرگز مواد کمپوست را با کیسه های پلاستیکی، داخل سطل کمپوست قرار ندهید. می توانید مواد کمپوست را بدون کیسه، مستقیما داخل سطل چرخدار بریزید یا از کیسه های کمپوست شونده و کاغذی برای جمع آوری این مواد استفاده کنید. این کیسه ها از فروشگاه های مواد غذایی قابل تهیه است.	این ضایعات، شامل تمام اقلامی است که قابل بازیافت نیستند و قابلیت کمپوست شدن هم ندارند. در اینجا عناوین بعضی از موارد معمولی این ضایعات ذکر می شود: شیشه های شکسته و ظروف شکسته ظروف یکبار مصرف اسفنجی آدامس پلاستیک های غیر قابل بازیافت (نوع 6 و 7) لباس و کفش دستمال های گردگیری کف خانه و کیسه جاروبرقی ظروف خالی روغن موتور کامپیوتر های شکسته ، قطعات کامپیوتر و سایر لوازم الکترونیکی توجه : لباس ها و کفش های قابل استفاده را در سطل زباله نیاندازید، بلکه آنها را به ارگانهای خیریه اهدا کنید.

بعضی از زباله های خاص (مانند خاکستر و باتری و زباله های خطرساز) باید با روش های مخصوص، جمع آوری و دفع شوند. برای اطلاع از روش های دور ریختن این اقلام، می توانید به سایت IWMC مراجعه کنید.

اگر در مورد نحوه دسته بندی یک مورد خاص مطمئن نیستید، می توانید از راهنمای فعال سایت اینترنتی IWMC کمک بگیرید. [نگاه کنید به منابع مرتبط]

تخلیه سطل ها و حمل زباله ها

زباله های سطل های چرخدار مشکی و سبز، هر دو هفته یک بار تخلیه و حمل می شوند (یک هفته سطل های سبز و هفته دیگر سطل های مشکی). مواد قابل بازیافت نیز یک تا دو بار در ماه جمع آوری می شوند.

ساکنان خانه ها باید در روزهای تعیین شده، سطل های سبز و مشکی و کیسه های مواد قابل بازیافت را در مقابل منزل خود و در فاصله دو متری خیابان قرار دهند. برای اطلاع از زمان جمع آوری هر کدام از زباله ها می توانید به تقویم وب سایت IWMC مراجعه کنید. همچنین در این تقویم روزهای پاکسازی خاص (مثل پاکسازی در بهار و پاییز )و روزهای جایگزین دوران تعطیلات نیز مشخص شده است. برای اطلاع از اینکه در محل سکونت شما، چه روزی در هفته زباله ها را جمع می کنند، می توانید از روشهای زیر استفاده کنید:

• از صاحبخانه یا همسایگان خود سوال کنید؛
• از موتور جستجوگر وب سایت دولت PEI استفاده کنید؛
• با شرکت مدیریت ضایعات جزیره (IWMC) تماس بگیرید.

[نگاه کنید به منابع مرتبط]

برگشت ودیعه ظروف نوشابه

در صورت خریدن هر نوشیدنی بسته بندی شده (به جز محصولات لبنیاتی)، مبلغی به عنوان ودیعه برای قوطی یا بطری آن از شما دریافت خواهد شد. در صورت برگرداندن ظرف به نزدیکترین مرکز جمع آوری، می توانید مبلغ ودیعه را پس بگیرید.

منبع: http://www.peianc.com/

عوامل اصلی آلودگی هوا را بشناسید / رژیم غذایی ویژه روزهای آلوده

 گروه فناوریهای نوین: آلودگی هوا و رسیدن آن به سطوح بحرانی پدیده ای نگران کننده است که سلامت شهروندان را به خطر می اندازد. به همین علت جامعه جهانی در تلاش برای مبارزه با این پدیده از طریق اجرای راهکارهای بلندمدت و مقابله در موقعیتهای فوق العاده است.

این روزها شهر تهران همچون سالهای گذشته با افزایش سطح آلودگی هوا مواجه شده است. این پدیده بحرانی در سالهای اخیر در اوج تابستان و بسیاری از روزهای پاییز و زمستان پایتخت ایران را درگیر می کند. به همین منظور گروه فناوریهای نوین خبرگزاری مهر در گزارشی جامع به موضوع آلودگی هوا و راهکارهای پیشگیری از آن از جنبه علمی را مورد بررسی قرار می دهد.

آلودگی هوا یا آلودگی جوی اصطلاحی است که تمام عوامل فیزیکی، شیمیایی و زیستی را در بر می گیرد که ویژگیهای طبیعی جو (اتمسفر) را تغییر می دهند.

مهمترین آلاینده های جوی

منوکسید کربن (CO)

اکسید نیتروژن (Nox)

اکسید گوگرد (SOx)

هیدروکربورها (CxHy)

ذرات معلق (PTS)

ازون (PTS)

برای تمام این مواد به استثنای هیدروکربورها یکسری مقرراتی وجود دارند که این مقررات محدودیتهایی را برای استانداردسازی "کیفیت هوا" ارائه می کنند. این محدودیتها با شرایط سلامت انطباق دارند و در صورتی که شاخصهای این مواد از سطح این استانداردها فراتر رود این آلاینده ها می توانند به شدت سلامت عمومی را در معرض خطر قرار دهند.

 

منابع انتشار آلاینده ها

خدمات حمل و نقل عمومی

نیروگاههای ترموالکتریک

صنایع

مصارف خانگی

کشاورزی و شیلات

کشاورزی و شیلات مهمترین منابع انتشار منوکسیدکربن، هیدروکربورها، اکسید نیتروژن و ذرات معلق هستند درحالی که صنایع و نیروگاههای ترموالکتریک مسئولان اصلی انتشار دی اکسید گوگرد به شمار می روند. زمانی که این مواد در اتمسفر منتشر می شوند مواد سمی با جریان هوا به مناطق دورتر حداکثر تا فاصله هزار کیلومتر منتقل می شوند.

فلزات سنگین

فلزات سنگین نیز از دیگر مواد سمی هستند که می توانند به شدت منجر به آلوده شدن هوا شوند. این فلزات عبارتند از: کادمیم (Cd)، سرب (Pb) و جیوه (Hg)

آلودگی هوا در مراکز شهری

به گزارش مهر، بی شک ترافیک وسایل نقلیه موتوری و سیستمهای گرمایشی خانگی بزرگترین عوامل آلودگی هوا در شهرها به شمار می روند. به خصوص، وسایل نقلیه به سبب سطح بالای انتشار مواد آلاینده آنها در محیطهای با ترافیک سنگین نقش مرکزی در وضعیت نامناسب هوای شهرهای بزرگ ایفا می کنند.

به ویژه در دوره زمستان اغلب به دلیل پدیده های وارونگی گرمایی که موجب می شود هوای سرد در سطوح پایین انباشته شده و مانع رقیق شدن گازهای سمی شود ترافیک سنگین می تواند کیفیت هوا را به شدت در معرض خطر قرار دهد.

سطح آلودگی هوا در مراکز شهری می تواند هم با نوسانات فصلی و هم با نوسانات روزانه مورد بررسی قرار گیرد. برای مثال SO2 با گرمای ساختمانها ارتباط دارد. از آنجا که حداکثر پیک سیستمهای گرمایشی در دوره زمستان است بنابراین سطح این گاز در اتمسفر در دوره فصلی زمستان افزایش می یابد. درحالی که اوزن با "مه دود فتوشیمیایی" ارتباط دارد و بنابراین تمرکز این گاز در فصل تابستان و در ساعات میانی روز به حداکثر میزان خود می رسد.

این درحالی است که گازهای منوکسید کربن و منوکسید نیتروژن با پیک فصلی ارتباطی ندارند بلکه به تغییرات روزانه وابسته اند که یکی از مهمترین دلایل این تغییرات روزانه، سطح ترافیک وسایل نقلیه در ساعات مختلف روز است.

اثرات آلودگی هوا بر روی سلامت شهروندان 

نتایج نامطلوب آلودگی هوا بر روی سلامت شهروندان پس از چند موردی که در نیمه اول قرن گذشته به ثبت رسیدند به شدت مورد ملاحظه قرار گرفتند. از این موارد می تواند به آلودگی بسیار وخیم سال 1952 لندن اشاره کرد که در ادامه آن بیش از چهار هزار مورد مرگ و بیش از دو هزار مورد بستری در بیمارستان به دلیل بیماریهای دستگاه تنفسی به ثبت رسید.

در این آلودگی بزرگ، ذرات گرد و غبار و اکسید گوگرد مهمترین مواد آلاینده بودند اما امروز تمرکز این مواد در جو بسیار پایین آماده است. اما این مواد همچنان می توانند برای سلامت جمعیت نگران کننده باشند. 

در دو فصل تابستان و زمستان گازهایی که از اگزوز خودروها منتشر می شوند (منوکسید کربن، دی اکسید نیتروژن، سرب، بنزن، ذرات گرد و غباری که از خودروها روی آسفالت را می پوشانند) همراه با آلاینده هایی که از رسوبات صنعتی تولید می شوند به شدت سلامت عمومی را به خطر می اندازند. 

کودکان، سالمندان، بیماران قلبی، بیماران تنفسی و زنان باردار در مقولات با فاکتورهای خطر می گیرند و بنابراین در روزهایی که سطح مواد آلاینده جوی از استاندارد بالاتر می رود باید از تردد در مراکز شهری خودداری کنند. 

در شهرهامشکل آلودگی باید و می تواند از طریق سیاستهای درست حمل و نقل حل شود. برای مثال، با سرمایه گذاریهای صحیح در بخش حمل و نقل عمومی می توان به طور کامل از تردد خودروهای شخصی در طول روز برای رفتن به محل کار جلوگیری کرد. از دیگر راهکارهایی که می توانند از آلودگی هوا در روزهای بحرانی بکاهد می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1- اجتناب از سفرهای غیرضروری در طول روزها و ساعات پر ترافیک

2- انتخاب مسیرهای با حداقل سطح ترافیک به طوری که حرکت در مسیر مورد نظر روان باشد

3- انتخاب مسیرهایی که از میان پارکها و باغهای عمومی عبور می کند و رسیدن به مقصد به صورت پیاده و یا سوار بر دوچرخه

4- اجتناب از فعالیتهای ورزشی (برای مثال دویدن) در مناطق با ترافیک سنگین

5- اجتناب از بردن کودکان کم سن، به ویژه پیاده یا با کالسکه در خیابانهایی که ترافیک سنگین است

6- خاموش کردن موتور خودرو و بالاکشیدن شیشه پنجره ها در زمانی که خیابان در اثر ترافیک سنگین مسدود شده است

7- اجتناب از خروج از منزل در ساعات بحرانی (12 تا 17) به ویژه برای افراد دارای فاکتورهای خطر

 

رژیم غذایی

1- در روزهایی که سطح آلودگی هوا به مرحله بحرانی می رسد خوردن میوه و سبزیجات تازه که محتوی ویتامینهای مختلف هستند توصیه می شود. ویتامینها با رادیکالهای آزاد مقابله می کنند. مواد آلاینده قادرند سطح رادیکالهای آزاد را افزایش دهند.

2- محدود کردن مصرف نمک

3- عادت دادن کودکان به خوردن سیر، پیاز و تره فرنگی. هرچند ممکن است بوی این مواد آزاردهنده باشد اما این سبزیجات محتوی میزان زیادی گوگرد هستند و بنابراین می توانند از موکوس (مخاط) دستگاه تنفسی محافظت کنند. 

4- نوشیدن زیاد آب که به کلیه ها کمک می کند املاح اضافی از بدن خارج شوند. 

5- اجتناب از خرید میوه و سبزیجات تازه از وانتهایی که در کنار خیابانها محصولات خود را به فروش می رسانند و یا مغازه هایی که سبزیجات خود را در بیرون از مغازه و در مسیر عبور خودروها می گذارند.

علائمی که نشان دهنده مشکلات سلامتی ناشی از آلودگی هوا هستند

آلودگی جوی می تواند موجب سوزش چشمها، گلو و ریه ها شود. قرمز شدن چشمها، سرفه و احساس تنگی قفسه سینه از علائم شایع در زمان افزایش سطح آلودگی هوا به شمار می روند.

روش پکن در مقابله با آلودگی هوای شهری

به گزارش مهر، پکن از ابتدای سال 2006 با هدف کاهش آلودگی هوا در این شهر تصمیم گرفت 13 هزار تاکسی فرسوده را از رده خارج کند و به جای آنها خودروهایی را وارد سیستم تاکسیرانی کند که به استانداردهای انتشار "یورو- 3" احترام می گذارند. همچنین دو هزار اتوبوس را بازنشسته کرد. درحقیقت گازهایی که از اگزوز وسایل حمل و نقل عمومی  خارج می شوند اولین دلیل آلودگی شدید شهری است. در نیمه اول سال 2006 انتشار دی اکسید کربن در چین 2/4 درصد نسبت به دوره مشابه در 2005 رشد داشت. این استانداردهای جدید توانستند 30 درصد از مواد آلاینده ناشی از وسایط نقلیه موتوری را کاهش دهند.

آلودگی جوی به توسعه خود ادامه می دهد 

آلودگی جوی از دیدگاه رسانه ها و افکار عمومی همچنان یکی از خطرناکترین موضوعات هم برای محیط زیست و هم برای سلامت انسان بشمار می رود.

در این راستا، آژانس فضایی اروپا (اسا) بر روی ماهواره Envisat یک حسگر کنترل شاخص گازهای آلاینده به نام Sciamachy را نصب کرد. اطلاعات جمع آوری شده توسط این حسگر نشان می دهد که بین سالهای 2003 تا 2009 سطح دی اکسید کربن در اتمسفر حدود دو قسمت در میلیون (ppm) افزایش داشته است.

محققان دانشگاه برمن آلمان با استفاده از این اطلاعات موفق شدند نقشه ای از جزئیات آلودگی جوی زمین و توزیع گازهای گلخانه ای در سطح جهانی را ارائه کنند. 

همچنین نتایج یک تحقیق جدید در دانمارک نشان می دهد که آلودگی جوی حاصل از اگزوز خودروها می تواند منجر به بروز سکته مغزی و بیماریهای ریوی چون برونشیت و آسم شود.

 

5 راهکار ضروری

به گزارش مهر،‌ انجمن ریه آمریکا در گزارشی نشان داد که با ایجاد 5 تغییر اساسی در سیاستگذاریهای دولتها می توان هوایی را که در آن تنفس می کنیم پاک تر و سالم تر کرد. این 5 راهکار عبارتند از: 

1- تمیز کردن نیروگاههای ترموالکتریک از کربن 

2- تقویت مقررات کنترل اوزن هوا

3- تمیز کردن کشتیها. کشتیها و ناوهای باری و تمام وسایط موتوری که در آبهای دریاهای دنیا در ترددند میزان بسیار زیادی مه دود منتشر می کنند. این مه دودها از اکسید نیتروژن، دی اکسید گوگرد، دی اکسید کربن و فلزات سنگین و ذرات معلق تشکیل شده اند. 

4- بهبود شبکه کنترل آلودگی هوا

5- به کارگیری مقرارت مناسب موجود که اغلب مورد استفاده قرار نمی گیرند. در حقیقت در اجرای بسیاری از این مقررات، تصمیم گیریهای سیاسی و اقتصادی جای تصمیم گیریهای علمی را گرفته اند و بنابراین به مقرراتی که برپایه دستاوردهای علمی برای مقابله با آلودگی هوا تنظیم شده اند احترام گذاشته نمی شود.

بسته ی آب و هوایی ٢٠-٢٠-٢٠

اروپا به منظور مقابله با گرمای جهانی اصطلاح "بسته آب و هوایی 20-20-20" را ارائه کرد. این بسته برای تمام کشورهای اروپایی افزایش 20 درصدی میزان اثربخشی انرژی، کاهش 20 درصدی انتشار گازهای گلخانه ای و افزایش 20 درصدی میزان انرژیهای تجدیدپذیر زیستی را تا سال 2020 پیش بینی می کند. در راستای اجرایی شدن این پروژه، توسعه انرژیهای تجدیدپذیر زیستی و توسعه خودروهای الکترونیکی نه تنها منجر به کاهش گرمای جهانی می شوند بلکه می توانند شهرهایی با هوای پاک را به ارمغان آورند.

منبع: زمین پاک

میشه به جای آسمان آبی ، یک آسمان سفید داشت

محققان آمریکایی دریافته‌‌اند که اگر مهندسان هواشناسی برای متعادل کردن دمای جهان،افشانه‌های شکننده نور در جو بالایی زمین تزریق کنند،‌ آسمان‌ آبی به شکل سفید رنگ در خواهد آمد.

انتشار ذرات معلق سولفات در جو باید در حالت نظری به کاهش دمای جهانی از طریق منعکس کردن بخش کوچکی از نور خورشید وارده به زمین بپردازد. با این حال ذرات اضافی نیز ممکن است به انکسار بیشتر نور باقی مانده در جو بپردازند. به گفته محققان موسسه علوم کارنگی در کالیفرنیا، این امر باعث کاهش 20 درصدی میزان نور خورشید مستقیما تابیده شده بر زمین شده و همچنین سطوح نور پراکنده نرمتر را افزایش خواهد داد.

این کار همچنین می‌تواند تاثیرات مهمی بر حیات و فناوری انسان داشته باشد. کاهش نور مستقیم خورشید می‌تواند بر صنعت خورشیدی تاثیر بگذارد که بر نور مستقیم خورشید برای تولید بیشترین میزان انرژی خود تکیه دارد.

اما افزایش نور خورشید پراکنده می‌تواند عمل فتوسنتز را در پوشش‌های زیر درختان ارتقا بخشد. اگرچه واضح‌ترین تاثیر در بالای سر انسان قرار دارد.

رنگ آبی آسمان در اثر پراکنده شدن نور با مولکولهای هوا ایجاد می‌شود. این پراکندگی برای طول موجهای کوتاه آبی بسیار قویتر از طول موجهای بلند قرمز است. این در حالیست که ذرات معلق در هوا بسیار بزرگتر از مولکولهای هوا بوده و نور قرمز را با قدرت بیشتر پراکنده می‌کنند که باعث محو شدن رنگ آبی پراکنده شده توسط مولکولهای ریزتر و درخشنده‌تر و سفیدتر شدن آسمان خواهد شد. 

این محققان به محاسبه چگونگی تاثیر ذرات پراکنده با قطر از 0.1 تا 0.9 میکرومتر بر طبف نور پراکنده و تاثیر آن بر رنگ آسمان پرداخته‌اند. آنها دریافتند که در تمام این قطرها آسمان از رنگ محوتری برخوردار خواهد شد. ذرات دارای قطر متوسط در این محدود می‌توانند رنگ آسمان را سفیدتر جلوه دهند. 

این تاثیر در حومه شهرها از وضوح بیشتری برخوردار است که آلودگی هوا در آنها بسیار کمتر است.

اگرچه تردیدهای مهم زیادی باقی مانده از آن جمله اینکه چه اندازه ذرات معلق باید توسط مهندسان هواشناسی مورد استفاده قرار گیرد و چگونه اندازه آنها می‌تواند در طول زمین با به هم چسبیده شدن ذرات در محیط تغییر ایجاد کند.

 منبع : gtalk

غارها که بمانند، گرد و خاک‌ها کمتر می‌مانند!

اگر غارها نبودند، بی‌شک بسیاری از زیستمندان، از جمله خفاش‌ها هم نبودند...

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، محمد درویش مدیرکل دفتر آموزش و مشارکت های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست در وبلاگ خود نوشت: دیروز – دوم بهمن 1393 - در جریان برگزاری آیین قدردانی از بزرگان حوزه‌ی غار، غارنوردی و غارشناسی در ایران که با حضور معصومه ابتکار و جمعی از مدیران ارشد دو سازمان حفاظت محیط زیست و میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی برگزار شد، به واقعیتی اشاره کردم که تاکنون کمتر بدان پرداخته شده است!

    اینکه اگر غارها نبودند، بی‌شک بسیاری از زیستمندان، از جمله خفاش‌ها هم نبودند و این خفاش‌ها هستند که با کنترل بسیاری از حشرات و آفت‌ها و نیز کمک به زادآوری گیاهان مقاومی چون کاکتوس‌ها، توانسته‌اند از خسارت‌های میلیارددلاری به بخش کشاورزی و مصرف بیش از حد سموم شیمیایی جلوگیری کرده و در تثبیت ناهمواری‌های ماسه‌ای، مؤثر باشند.

    مراسم دیروز که به همت جواد نظام دوست و بروبچه‌های سختکوشش در انجمن غارشناسی ایران و حمایت سازمان حفاظت محیط زیست برگزار شده بود، نخستین آیین از نوع خود بود که کوشید تا دست‌مریزادی باشد به همه‌ی گمنامانی که در طول همه‌ی این سال‌ها، بی‌هیچ چشمداشتی کوشیده بودند تا غارهای ایرانی را بشناسند، پاک نگه دارند و این امانت گرانسنگ را به آیندگان بسپارند؛ ایندگانی که بی‌شک بیشتر از ما، قدر مروارید حیات در زمین را می‌دانند. در حقیقت اگر همان گونه که پیش‌تر و در مراسم روز جهانی کوهستان از نگینی 17 هزار هکتاری بر فراز سرزمین ایران سخن گفتم که در بلندای بیش از 4 هزار متر، نگهبان اب ایرانیان است؛ اینک می‌خواهم، از جان زمین، از غارهای ایرانی با عنوان مروارید نهفته در بطن قلمرو این بوم و بر سخن بگویم که باید بیشتر ... خیلی بیشتر از امروز قدرش را بدانیم و برای حفظش بکوشیم.

    آخرین مصوبه‌ی واپسین نشست شورای عالی محیط زیست در بیست و نهمین روز از دی ماه 1393، شاید یکی از نخستین کارهایی است که باید به سرعت برای دست کم یکصد غار دیگر در ایران انجام دهیم. تبدیل غار درفک در استان گیلان به اثر طبیعی ملّی، آغاز این راه طولانی است که ایرانیان را به منزلگاهی سبز و امن نزدیک‌تر می‌سازد.

    به بیانی روشن‌تر، اگر رییس جمهور جنگل ابر شاهرود را در واکنش به درخواست 151 نماینده‌ی محترم مجلس شورای اسلامی - که برایشان عبور یک جاده‌ی محلی، بیشتر از ابر می‌ارزید - منطقه‌ی حفاظت شده اعلام کرد تا پاسخی سزاوارانه و امیدبخش را در تاریخ محیط زیست ایران به نام خود ثبت کند؛ اینک افزوده شدن غار درفک به سیاهه‌ی آثار طبیعی ملّی نشان می‌دهد که ما مسیر را درست انتخاب کرده‌ایم؛ هرچند که می‌پذیریم هنوز در آغاز این راه پرپیچ و خم، ناهموار و دراز هستیم.

منبع: http://www.mohitzist.ir/