لپ‌تاپ قابل بازیافت ساخته شده با پلاستیکی از نشاسته ذرت ...

روزنامه فناوران اطلاعات: پلاستیک‌های معمولی از منابع غیرقابل بازیافت مانند روغن، زغال‌سنگ و گازهای طبیعی تولید می‌شوند، در حالی که پلاستیک‌های قابل تجزیه ساخته شده از مواد گیاهی نیز سال‌هاست به بازار آمده ولی البته به دلیل قیمت بالا هرگز جایگزینی برای پلاستیک‌های غیرقابل بازیافت در صنعت کامپیوتر محسوب نشده‌اند.طبق اطلاعات به‌دست آمده، هم‌اکنون لپ‌تاپ‌های قابل بازیافت فوجیتسو که Life Book نام دارد، فقط در بازار ژاپن عرضه شده‌اند.پلاستیک‌های تولیدشده از مواد گیاهی قیمت بالایی دارند، اما 15درصد کمتر از پلاستیک‌های معمولی تبدیل به کربن می‌شوند. به‌طور کلی در غلات مقدار زیادی پلیمر طبیعی یافت می‌شود که با پردازش، قابل تبدیل به پلاستیک طبیعی است.

البته پلاستیک به‌دست آمده در آب حل می‌شود که با تغییر نوع پلیمر این مشکل نیز رفع خواهد شد.

به‌عنوان مثال گندم یا سیب‌زمینی پس از برداشت طی تغییرات ارگانیک، اسید لاکتیک تولید می‌کنند و ترکیبات اسیدلاکتیک، زنجیره‌های پلیمری را تشکیل می‌دهند که در پایان به تولید پلاستیکی به نام پلی‌لاکتاید (PLA برای مصارف صنعتی از سال 1990 آغاز شد اما به‌دلیل قیمت بالا مورد استقبال قرار نگرفت.

فوجیتسو پلاستیک‌های قابل بازیافت را پیش‌تر در گوشی‌های تلفن‌همراه نیز به کار گرفته بود.

دستگاه‌های ساخته شده از پلاستیک قابل بازیافت طی چند ماه در محیط تجزیه می‌شوند، در حالی که چرخه بازگشت پلاستیک‌های معمولی به طبیعت چندین دهه طول می‌کشد. مسوولان شرکت فوجیتسو هنوز جزییات و قیمت لپ‌تاپ را اعلام نکرده‌اند.

بازیافت زباله های الکترونیکی ...

بیش از چهار میلیون کامپیوتر در کشور غیرقابل استفاده است
در رویا تصور کنید شهرمان را که در آن تمامی‌ زباله‌ها به روش بسیار بهداشتی تفکیک و بازیافت می‌شود تا آن‌جا که در کنار سطل‌هایی مخصوص تفکیک زباله‌های تر و خشک، سطل‌ها را نیز برای جمع‌آوری زباله‌های الکترونیکی اختصاص داده‌اند که از طریق آن مردم می‌توانند سیستم‌های قدیمی‌خود را در این جایگاه‌ها قرار دهند که از آن‌ها به روش مطلوب و درستی استفاده شود‌. اما اگر از رویا فاصله بگیرم با این حقیقت تلخ روبه‌رو می‌شویم که هنوز در کشور ما روش جمع‌آوری و بازیافت زباله‌های خانگی دچار کاستی‌های شدیدی است که متاسفانه در چند ماه گذشته این مشکل چندین برابر شده است که به نوعی مسوولان این ماجرا را به جیره‌بندی بنزین و خروج اجباری کارگران افغان از کشور ارتباط داده‌اند‌. به هر حال مشکل از هر کجا نشات گرفته باشد در مجموع شاهد آن هستیم که در اکثر نقاط پایتخت گاهی اوقات زباله‌ها روزها در معابر باقی مانده‌اند که علاوه بر تولید یک منظر نه چندان چشم‌نواز از نظر بهداشتی نیز برای شهروندان مشکلاتی را به همراه داشته است. در چنین فضایی که جمع‌آوری و بازیافت زباله‌‌های خانگی دچار کاستی‌های بسیار شدیدی است به نظر می‌رسد جمع‌آوری زباله‌های الکترونیکی یک مبحث ناآشنا به حساب آید و این در حالی است که قانون جمع‌آوری و بازیافت تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی در بسیاری از کشورها به طور جدی پیگیری می‌شود.
● یک بازیافت خطرناک
پیشرفت روزافزون علم و تکنولوژی که به مدد آن انواع و اقسام دستگاه‌های الکترونیکی را در اختیار مردم قرار می‌دهد این روزها در کنار راحتی استفاده از چنین دستگاه‌هایی معضلی را نیز به نام زباله‌های الکترونیکی به وجود آورده است‌. معضلی که رفته‌رفته تبدیل به یک فاجعه خواهد شد چرا که زباله‌های کامپیوتری و الکترونیکی جزو زباله‌های خطرناکی به شمار می‌روند که سال‌ها در طبیعت باقی می‌مانند و این نکته موجب آن شده است که بازیافت این نوع زباله‌ها در سال‌‌های اخیر مورد توجه اکثر کشورها قرار گیرد‌. در همین رابطه گفته می‌شود یک قانون جدید واردکنندگان و تولیدکنندگان کالاهای الکترونیکی در انگلیس را مسوول بازیافت تولیداتشان می‌شناسد و به نوعی آن‌ها را مسوول اجرای این قانون می‌داند‌.
قانون زباله‌های تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی(WEEE( بازیافت زباله‌های الکترونیکی به میزان ‌چهار کیلوگرم‌ به ازای هر نفر را الزامی‌ می‌کند.
به‌موجب این قانون تولیدکنندگان موظفند بودجهء طرح‌های بازیافت را تامین کنند و خرده‌فروشان خدمات بازپس‌گیری را ‌در اختیار مشتریان قرار دهند‌.
قرار بود این قانون در ماه اوت سال ‌ ۲۰۰۵‌ اجرایی شود، اما به علت بروز مشکلات مهمی‌ به تاخیر افتاد‌. زباله‌های الکترونیکی که دستگاه‌های پی‌سی، کنسو‌ل‌بازی، مایکروویو و ماشین لباسشویی و..‌. را در برمی‌گیرند امروزه به عنوان سریع‌ترین منبع تولید زباله در اتحادیهء اروپا شناخته شده‌اند‌. تولیدکنندگان انگلیسی هر ساله ‌ ۱/۲‌ میلیون تن زبالهء الکترونیکی تولید می‌کنند که بیش‌تر آن‌ها راهی محل‌های تخلیهء زباله می‌شوند‌.
مدیر فروش یکی از شرکت‌های معتبر کامپیوتری درخصوص این قانون می‌گوید:«در گذشته تمام هم و غم تولیدکنندگان دستگاه‌های الکترونیکی، تولید و فروش کالاها به مشتریان بود‌. اکنون این شرکت‌ها ناچارند به سرنوشت کالاهای خود پس از فروش بیندیشند‌. قانون WEEE با شروع سال جدید وارد کتاب قانون شده است و براساس آن خرده‌فروشان کالاهای الکتریکی ملزم هستند خدمات رایگان بازپس‌گیری براساس نظیر به نظیر ارایه کنند، یا در بودجهء گسترش مراکز جمع آوری ‌ قانون زباله‌های تجهیزات الکترونیکی و الکتریکی (WEEE( مشارکت کنند‌.»
شرکت Comet که یکی از بزرگ‌ترین خرده‌فروشان کالاهای الکتریکی انگلیسی به شمار می‌آید نیز جزو شرکت‌هایی است که بودجهء ارتقای تاسیسات بازیافت محلی را تامین می‌کند‌. مدیرعامل این شرکت این قانون را ابتکاری مثبت دانسته که سبب می‌شود امکان بازیافت زباله‌های الکتریکی برای مشتریان به روش بسیار آسانی صورت بگیرد‌.
این قانون همچنین تولیدکنندگان را ملزم می‌کند به یکی از ۳۷‌ «طرح رعایت اصول توسط تولیدکنندگان» که در انگلیس دایر است بپیوندند‌. این طرح‌ها تحت نظارت سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد و از طرف شرکت‌ها مبادرت به جمع‌آوری و بازیافت زباله‌های الکترونیکی می‌کند‌.
یک مسوول شرکت هیولت پاکارد (HP) نیز می‌گوید:«مسوولیت ما براساس میزان فروش برآورد می‌شود‌.» میزان فروش شرکت‌ها به سازمان حفاظت محیط زیست اعلام و این سازمان فروش کلی تولیدکنندگان بزرگ را محاسبه کرده و درصد مسوولیت هر شرکت را مشخص می‌کند اما قانون اتحادیهء اروپا، فاقد مشوق‌هایی است که در ژاپن به تولیدکنندگان ارایه می‌دهد. در ژاپن در مقابل تولیدکنندگان، رویکرد فردی‌تر اعمال می‌شود‌. در این شیوه، شرکت(اچ‌پی) HP مسوول فروش و بازیافت تمام کالاهای الکترونیکی نیست و فقط مسوولیت تجهیزات (اچ پی) HP را بر‌عهده دارد‌. این شیوه مزایای زیست‌محیطی دیگری نیز دارد‌. بیش‌ترین تاثیر زیست محیطی در ساخت کالاها مربوط به مرحلهء طراحی است‌. اگر طراحی کالاها طوری باشد که در پایان عمر کالا بازیافت آن‌ها بهتر شود مزایای اقتصادی نیز دربردارد‌. قانون WEEE قرار است در سال ‌ ۲۰۰۸‌بازنگری شود‌. چهار سال قبل اتحادیهء اروپا در مورد اجرای قانونی برای حل مشکلات فزایندهء زباله‌های الکترونیکی به توافق رسید‌.
برنامهء محیط زیست سازمان ملل سال گذشته پیش از برگزاری «کنفرانس جهانی زباله‌های خطرناک» در کنیا اعلام کرد، سالانه ۲۰تا ‌ ۵۰‌میلیون تن زبالهء الکترونیکی در جهان تولید می‌شود. رایانه‌ها، تلفن‌های همراه و برخی دستگاه‌ها که چند ماه پس از تولید بلااستفاده می‌مانند، سهم آن‌ها در بین زباله‌های شهری در کشورهای توسعه‌یافته، به سرعت در حال افزایش است‌. با دانستن این آمار و ارقام این سوال به ذهن می‌رسد که در کشورهای پیشرفته غیر از اجبار قانون بازیافت کالاهای الکترونیکی از چه روش‌های دیگری استفاده می‌شود که برای پاسخ بد نیست به گزارش شبکهء فعالان زیست محیطی بازل با عنوان صادرات خطر زباله‌های صنعتی در آسیا اشاره کرد‌.
در این گزارش آمده است که ۵۰ تا ۸۰ درصد از زباله‌های الکترونیکی گردآوری شده برای بازیافت در ایالات متحدهء آمریکا به برخی کشورهای در حال توسعه همانند چین، هند و پاکستان صادر شده‌اند‌. این امر محیط زیست این کشورها و نیز مردان، زنان و کودکان محلی در این مناطق را در معرض انواع مواد سمی‌قرار داده است.
بنابراین گزارش‌، مراکز بازیافت در کشورهای در حال توسعه به مراکز تامین مواد برای صادرات زباله مبدل شده‌اند‌. در این مراکز کالاهای الکترونیک در شرایطی بسیار نامنظم و ناایمن بازیافت شده و مورد‌استفادهء مجدد قرار می‌گیرند‌. به طور مثال در شهرهایی همانند گویا در چین، دیدن صحنه‌هایی چون سوزاندن مواد پلاستیکی و انواع سیم‌ها یا ایجاد کوره‌های ذوب فلزات بازیافتی در فضای باز امری کاملا عادی است‌. در این مراکز وان‌ها و انواع ظروف دیگر انباشته از اسید، برای جداسازی طلا در کنارهء رودخانه‌ها به چشم می‌آید و نیز باتری‌ها و لوله‌های سربی که حاوی تشعشعات مضری است و در مونیتور‌ها و تلویزیون‌ها به کار می‌روند، با وجود پراکنده شدن انواع مواد خطرناک مانند سرب، در نهایت کالاهایی هستند که ارزش تجاری چندانی ندارند و به قیمتی بسیار ارزان عرضه می‌شوند‌. در این مراکز گلوله‌های پودر جوهر مورد استفاده در چاپگرها با دست از یکدیگر جدا می‌شوند که ابرهایی از غبار این پودر‌های مضر در هوا منتشر می‌کند در حالی که کارگران شاغل در این مراکز نیز عمدتا زنان و کودکانی هستند که بدون ماسک یا هر وسیلهء ایمنی دیگر به این فعالیت‌ها گماشته شده‌اند‌. به دلیل همین فعالیت‌ها، آب‌های زیرزمینی شهر گویای چین چنان آلوده شده‌اند که اخیرا مسوولین ناچار شده‌اند آب آشامیدنی این شهر را از مناطقی دیگر در فاصلهء ۳۰ کیلومتری این شهر حمل کنند.
● هیچ‌کس مسوول نیست
عمر کوتاه تجهیزات کامپیوتری از یک طرف و تنوع‌طلبی مردم در استفاده از تجهیزات الکترونیکی جدید سبب شده است که رفته رفته بحث زباله‌های الکترونیکی به مشکل بزرگ دنیا بدل شود اما به راستی تولید تجهیزات الکترونیکی به سادگی صورت می‌گیرد که اگر بخواهیم برای بازیافت آن کار جدی انجام ندهیم طبق یک تحقیق انجام شده گفته می‌شود برای ساخت یک مانیتور ساده علاوه بر مواد اولیهء مورد نیاز در حدود ۲۴۰ کیلوگرم سوخت،۲۲ کیلوگرم مواد شیمیایی، ۱۵۰۰ لیتر آب نیاز است و با توجه به این مساله به نظر می‌رسد استفادهء مجدد از وسایل کامپیوتری می‌تواند تا حد زیادی در مصرف مواد طبیعی صرفه‌جویی به وجود آورد‌. به گفتهء بسیاری از کارشناسان بازیافت بهترین راه برخورد با زباله‌های الکترونیکی به ویژه تجهیزات کامپیوتری است‌. چرا که یک کامپیوتر قدیمی‌ که دیگر قابل‌ترفیع نباشد را می‌توان به طور کامل بازیافت کرد و این بازیافت در تمامی ‌قطعات صورت می‌گیرد قطعاتی همچون شیشهء ‌مانیتور‌، پلاستیک کیس،مس موجود در منبع تغذیه، فلزات گران قیمت به کار رفته در مدارات، مودم یا منابع تغذیه و... می‌توانند بازیافت شوند اما در کشور ما دربارهء زباله‌های الکترونیکی چه اقداماتی صورت گرفته است‌. باقر بحری رییس‌ کمیسیون سخت‌افزار نظام صنفی رایانه‌ای در پاسخ به این سوال به ایرنا گفته است:«در ایران بیش از چهار میلیون رایانه از دور خارج شده وجود دارد و این در حالی است که نه سازمان بازیافت و نه محیط زیست هنوز هیچ برنامه‌ای برای جمع‌آوری و‌بازیافت زباله‌های الکترونیکی ندارند و با توجه به این که هر رایانهء رومیزی دارای ۳۲‌ درصد پلاستیک، نزدیک به هفت درصد سرب، ۴۱‌ درصد‌ آلومینیوم، ۶۱۰۰/۰‌ درصد طلا، ۲/۰ درصد آهن، ۹۸۱/۰‌ درصد نقره و مقادیری فلزات سنگین و خطرناک مانند کادمیوم، جیوه و آرسنیک است، می‌‌توان محاسبه کرد بازیافت چهار‌ میلیون رایانه، به جداسازی چه حجم عظیمی از عناصر ارزشمند و عناصر خطرناک خواهد انجامید که می‌‌تواند علاوه بر صرفه اقتصادی، جلوی خطرات زیست محیطی را نیز بگیرد. بنابراین ‌دفن یا سوزاندن این زباله‌ها سبب ورود عناصر سنگین به آب‌های زیرزمینی و گازهای سمی به محیط زیست می‌‌شود. ‌ ‌در سطح دنیا به لزوم تفکیک زباله‌های الکترونیکی از دیگر زباله‌ها اهمیت جدی داده می‌‌‌شود ولی متاسفانه وجود مشکلات متعدد در تفکیک و بازیافت زباله‌های خطرناک در ایران مانع طرح مسایلی همچون زباله‌های الکترونیکی می‌‌شود.‌»
رییس کمیسیون سخت افزار نظام صنفی رایانه‌ای معتقد است:‌ «باید برنامه‌هایی برای استفادهء مجدد از قطعات از دور خارج شده تدوین کرد; به عنوان مثال می‌توان از قطعات و مدارهای الکترونیکی در کارگاه‌های آموزشی و مدارس برای افزایش توان مهارت و یادگیری بهره برد.‌ به این طریق شاید بتوان جلوی هدر رفتن بخش زیادی از سرمایهء ملی را گرفت.‌ چون قطعات الکترونیکی دارای عمر طولانی و پرهزینه است و می‌‌توان از آن‌ها حتی در ساخت اسباب بازی نیز ‌استفاده کرد.‌
بحری در ادامه تصریح می‌‌کند:‌ عمر مفید رایانه‌ها در دنیا سه سال است ولی ما به ناچار از آن‌ها بیش‌تر استفاده می‌‌کنیم.‌ یکی از مسایلی که باعث از دور خارج شدن رایانه‌ها می‌‌شود، ورود مداوم نرم افزارها و برنامه‌های به روزی است که رایانه‌های مدل پایین قادر به اجرای آن‌ها نیست.‌ به عبارت دیگر به ظاهر عمر رایانه به پایان رسیده است، در حالی که از بسیاری قطعات و اجزای آن می‌‌توان استفاده‌های مفید دیگری کرد. اما متاسفانه ما برای استفادهء مجدد از رایانه‌های از دور خارج شده هیچ برنامه‌ای نداریم; حتی بسیاری از اداره‌ها و سازمان‌ها به این وسایل به چشم زباله هم نگاه نمی‌‌کنند و بخش عظیمی از اداره و سازمان را به انبار کردن این نوع رایانه‌ها اختصاص داده‌اند.‌ به اعتقاد بحری رایانه به صورت اجزای تفکیک شده وارد ایران می‌‌شود و ‌طبق برآوردها طی چند سال اخیر هر ساله یک میلیون و ۲۰۰‌ هزار تا یک میلیون و۵۰۰‌ هزار رایانه در ایران مونتاژ شده است و با توجه به این که از سال۱۳۷۰ ‌رایانه وارد ایران شده و اولین محموله تقریبا شامل ۱۰‌ هزار رایانه بوده است، می‌‌توان محاسبه کرد که تاکنون به طور تقریبی چند رایانه وارد ایران شده است و از این تعداد چه میزان از دور خارج شده‌اند.
رییس کمیسیون سخت‌افزار نظام صنفی رایانه‌ای می‌‌گوید:‌ «با توجه به اهمیت بازیافت زباله‌های الکترونیکی، بعضی شرکت‌های بزرگ خود موظف به بازیافت کالاهای تولیدی‌شان شده‌اند.‌ مثلا (اچ پی) HP در ژاپن، هنگام فروش کالا مبلغی را نیز به عنوان بازیافت می‌‌گیرد تا بعد از اسقاطی شدن کالای الکترونیکی، آن را بار دیگر وارد چرخهء بهره‌وری کند; متاسفانه از آن‌جا که اکثر نمایندگان این شرکت‌ها در ایران، نمایندگان غیرمستقیم و با واسطه هستند، بنابراین ارایهء این خدمات شامل کشور ما نمی‌‌شود.‌
این روزها در گشت و گذار کوتاهی در شهرمان می‌توانیم به سادگی علاوه بر صدها مغازهء عرضهء تجهیزات الکترونیکی و کامپیوتری ده‌ها پاساژ اختصاصی را نیز مشاهده کنیم که در طول فعالیت روزانهء خود مشغول فروش هزاران قطعه و لوازم الکترونیکی هستند که در کنار آن به سود هنگفتی نیز خواهند رسید‌ اما متاسفانه نه فروشنده و نه خریدار هیچ‌کدام در لحظهء معامله به این مساله فکر نمی‌کنند که عمر مفید لوازم فروخته شده به چه میزانی است و پس از چند سال سرنوشت این جنس فروخته شده چه خواهد شد و به عنوان مثال یک مانیتور سادهء کامپیوتر خانگی حامل دو تا چهار کیلوگرم سرب است که به تنهایی می‌تواند خطرات و عوارض وحشتناکی به ویژه بر تنفس و هوش کودکان بگذارد، پس از گذراندن عمر مفید خود به چه سرنوشتی دچار خواهد شد‌.
البته این مساله را در درجه اول باید مسوولان ذیربط از جمله نهادی همچون محیط زیست پاسخ دهد هرچند پس از سال‌ها همه‌گیر شدن کامپیوتر و لوازم جانبی آن در کشور هیچ نهادی درصدد پاسخگویی درمورد معضل زباله‌های الکترونیکی نبوده و تنها از سوی مسوولان محیط زیست گفته شده است که طرحی برای نحوهء برخورد با زباله‌های الکترونیکی در سازمان محیط زیست در حال تدوین است و مشخص نیست چه زمانی این تدوین به پایان خواهد رسید بنابراین این سازمان هنوز برای مقابله با زباله‌های الکترونیکی برنامه‌ای در دست ندارد و این یعنی این که متاسفانه باید شاهد آن باشیم که این زباله‌ها نیز با دیگر پسماندها دفن شوند و از آن‌جا که در ساختار این زباله‌ها فلزات سنگین و مواد شیمیایی بسیار سمی‌ وجود دارند رفته رفته این مواد به آب‌های زیر‌زمینی نفوذ خواهند کرد و آن فاجعه‌ای که بیمش می‌رود گریبان مردم را خواهد گرفت.

منبع: روزنامه سرمایه

بازیافت باتری ...

تمام باتری‌ها دارای دو عنصر عمومی هستند که ترکیب این دو باعث تولید انرژی می‌شود؛ محلول الکترولیت و فلزات سنگین. بازیافت باتری می‌تواند از نشر فلزات سنگین در خاک و هوا جلوگیری کند. با توجه به خاصیت تجمع‌پذیری فلزات سنگین در گیاهان و ورود آن‌ها به چرخه مواد غذایی، بازیافت این فلزات اهمیت ویژه‌ای دارد. همچنین مواد بازیافتی حاصل از باتری‌های مستعمل می‌توانند در ساخت یک باتری جدید استفاده شوند.

باتری‌ها حاوی فلزات سنگینی مانند جیوه، سرب، روی، کادمیوم و نیکل هستند. زمانی که باتری‌ها به صورت نامناسب دفع یا سوزانده شوند، ممکن است در هوا آزاد یا در خاکستر تغلیظ شوند. در مورد باتری تر هم باید گفت تقریباً هرساله 99 میلیون باتری تر (اسید – سرب) برای اتومبیل‌ها ساخته می‌شود. باتری‌های تر حاوی الکترولیت مایع هستند و معمولاً منبع انرژی برای موتور سیکلت و اتومبیل‌ها محسوب می‌شوند. در آمریکا 90 درصد باتری‌های اسید- سرب بازیافت می‌شوند. تقریباً بیشتر فروشندگان باتری، باتری‌های فرسوده را جمع‌آوری می‌کنند و برای بازیافت به محل‌های مخصوص می‌فرستند. پلاستیک و سرب از یکدیگر جدا می‌شوند. پلاستیک به کارخانه‌های بازیافت پلاستیک فرستاده می‌شود و سرب خالص به کارخانه‌های باتری‌سازی و دیگر صنایع مرتبط می‌رود. به صورت معمول 60تا 80 درصد سرب و پلاستیک به‌کاررفته در باتری‌های جدید، بازیافتی هستند. باتری‌های دیگر از این نوع که برای موارد مصرف غیر از خودرو‌ها استفاده می‌شوند، باتری‌هایی با سلول ژلی و سرب - اسید پک‌شده هستند که همانند چرخه باتری‌های اتومبیل بازیافت می‌شوند.

باتری‌های خشک

آمریکایی‌ها در سال، نزدیک به 3 میلیارد سلول باتری خشک برای اسباب‌بازی، ساعت، لپ‌تاپ، تلفن‌های قابل حمل، ابزارهای مکانیکی قابل حمل و کامپیوتر خریداری می‌کنند. هر آمریکایی به‌طور متوسط در سال، 8 باتری خشک مصرف می‌کند. باتری‌های آلکالین، هر روز در خانه‌ها، در وسایل کنترل از راه دور، چراغ‌های چشمک‌زن و دیگر دستگاه‌ها استفاده می‌شوند. یکی از راه‌های کاهش تعداد باتری‌های زاید و مستعمل، خرید باتری‌های قابل شارژ است‌. علاوه بر دوره طولانی مصرف (یعنی زمان نگه‌داشتن شارژ) این باتری‌ها به اندازه 100 باتری یک‌بار مصرف کار می‌کنند. تقریباً از هر 5 باتری خریداری‌شده در آمریکا، یکی قابل شارژ است.

باتری‌های تر

این نوع باتری‌ها در ساعت و وسایل کمک‌شنوایی استفاده می‌شوند؛ جیوه، نقره، کادمیوم، لیتیم یا دیگر فلزات سنگین، محتویات اصلی این باتری‌ها هستند. از آن‌جا که محتویات این باتری‌ها قابل بازیافت هستند و حجم آن‌ها هم کوچک و حمل‌و‌نقلشان آسان است، توجه و هدف‌گذاری خاصی برای بازیافت آن‌ها در سراسر دنیا انجام شده است.

تاثیرات زیست محیطی بازیافت گوشی های تلفن همراه ...

تحقیقات نشان داده که بازیافت گوشی های کهنه و فرسوده می تواند میزان انتشار گازهای گلخانه ای را در اتمسفر زمین کاهش دهد.
اثر گازهای گلخانه ای از جمله دی اکسید کربن، متان، اکسید نیتروس و کلرو فلئورو کربن ها یک پروسه بسیار پیچیده است که به وسیله آن دمای زمین هر روز گرم تر می شود.کاهش استفاده از منابع انرژی و ترکیبات کربن دار انرژی یکی از مواردی است که مورد توجه جوامع جهانی قرار گرفته است و می تواند موجب کاهش تولید گازهای گلخانه ای شود.سایت رسایکل نوشت که با وجود تکنولوژی های برتر در زندگی، همه افراد به دنبال جدیدترین ها هستند، بهترین ها را می خواهند و قصد دارند پیشرفته ترین ها را به دست آورند.
این در حالی است که می توانند با اقدام به بازیافت گوشی تلفن همراه فرصتی برای دوباره استفاده کردن از گوشی های کهنه و قدیمی را برای خود یا دیگران فراهم کنند.مطالعات اخیر که توسط Department of Commerce انجام شده است، نشان می دهد که کاربران به تغییر دادن گوشی و داشتن یک گوشی ساده در کوتاه مدت گرایش دارند. کاربران به دانلود موسیقی و ویدئو، پهنای باند موبایل، اتصالات برتر اینترنت و سرویس های اطلاعاتی غنی دیگر علاقه مندند وهمچنین قابلیت استفاده و کاربردی بودن دستگاه تلفن همراه برای مشتریان مهمتر است، مثلا80 درصد کاربران طی یک نظر سنجی گفتند که به صفحه نمایش بزرگ علاقه دارند. مطالعات نشان داده که فناوری های نسل سوم تاثیر مثبتی بر سودمندی این دستگاه ها داشته؛ زیرا به کاربران اجازه می دهد درحالی که حرکت می کنند اطلاعات پیچیده را تغییر داده و زمان و پول را از دست ندهند. این تجارت در فناوری جدید فرصت مناسبی را در جهت پررنگ تر شدن اهمیت بازیافت گوشی های کهنه و قدیمی، باتری ها و لوازم جانبی فراهم می کند. کنوانسیون بازل سوییس (Basel Convention) مبنی بر مدیریت کاهش زباله های تلفن همراه یکی از واکنش های جامعه جهانی برای بازیافت زباله موبایلی بوده است و برای اجرای این پروژه، دولت ها ملزم به جمع آوری گوشی های کهنه به منظور کمک به کشورهای آفریقایی و دیگر کشورهای منطقه و مدیریت زباله های پرخطر و سمی شدند.

بازیافت گوشی های تلفن همراه، معادن پنهان طلا ...

قصد دارید تلفن همراه قدیمی خود که تقریباً از کار افتاده است را دور بیندازید؟ ما به شما توصیه می کنیم کمی دست نگه دارید زیرا ممکن است در درون قطعات الکتریکی آن طلا، نقره، مس یا دیگر فلزات ارزشمند را پیدا کنید. هم اکنون افراد زیادی در تلاش هستند با دست یافتن به این فلزات گران قیمت و آب کردن آنها و ساخت جواهرات پول خوبی به جیب بزنند. شرکت های سازنده گوشی های موبایل اغلب در مدارهای الکترونیکی گوشی های خود از طلا استفاده می کنند زیرا این فلز با ارزش نسبت به دیگر فلزات رسانای بهتری است.

تاهیداکو سکیگاوا رئیس شرکت بازیافت دوا هولدینگز می گوید: «فلزات به کار رفته در گوشی های موبایل می توانند بیش از حد باارزش باشند برای همین ما می خواهیم هر طور که شده آنها را بازیافت کنیم.» معدنچیان از آب کردن یک تن سنگ طلاتنها پنج گرم طلااستخراج می کنند در حالی که بازیافت کنندگان گوشی همراه از ذوب یک تن گوشی تلفن همراه خراب شده 150 گرم طلابه دست می آورند. همین وزن گوشی تلفن همراه علاوه بر طلاحدود 100 کیلوگرم مس و سه کیلوگرم نقره را در کنار فلزهای دیگر در خود جای داده است. با افزایش قیمت فلزات در بازارهای جهانی بازیافت مواد اهمیت زیادی پیدا کرده است. قیمت طلادر هر اونس هم اکنون حدود 890 دلار است. قیمت این فلز گران قیمت در ماه مارس به اوج خود و به قیمت 1030 دلار رسید.

سرب و قلع هم نسبت به گذشته به قیمت بیشتری مبادله می شوند و قیمت نقره هم فاصله زیادی با میانگین قیمت خود در سال گذشته دارد. بازیافت قطعات الکترونیکی در ژاپن که منابع طبیعی کمی دارد کار عقلانی به نظر می رسد. صنعت الکترونیک این کشور بالغ بر میلیاردها دلار است و سالانه بیش از ده میلیون گوشی همراه قدیمی در این کشور از رده خارج می شود. نوزومو یاماناکا مدیر اکوسیستم کارخانه بازیافت مواد که در آن هزاران گوشی تلفن همراه بازیافت و ذوب می شوند، می گوید: «برای بسیاری گوشی های همراه انبار شده در کارخانه ما تنها یک توده فلزی و پلاستیکی به درد نخور هستند اما همین تپه های بی ارزش برای ما حکم معدن طلارا دارد.»

در کارخانه هانیو در 80 کیلومتری جنوب غربی توکیو استخراج طلاو نقره از داخل گوشی های همراه حسابی رونق دارد. در این کارخانه مدارهای الکترونیکی در داخل کوره هایی قرار می گیرند و طلای آن در اثر حرارت آب شده و از سوراخی در زیر کوره خارج می شود. قیمت سه کیلو طلای به دست آمده از این روش حدود 90 هزار دلار است. این طلاهای مذاب پس از خروج از کوره به صورت شمش های طلاقالب گیری می شوند.

آرای در حالی که عینک پلاستیکی به چشم زده می گوید: «دو سال پیش زمانی که به تازگی در این کارخانه استخدام شده بودم از آنچه می دیدم به شدت تعجب می کردم. هم اکنون استخراج انواع فلزات از درون مدارهای گوشی های تلفن همراه برای من به یک تفریح تبدیل شده است.» در این کارخانه مدارهای الکترونیکی و دیگر ضایعات صنعتی در ابتدا بر حسب نوع آن تفکیک می شوند و سپس در درون مواد شیمیایی فرو می روند تا مواد غیرضروری شان آب شود و تنها فلزات پاکسازی شده باقی بمانند.

این کارخانه که 20 سال پیش فعالیت خود را در نزدیکی توکیو آغاز کرد، ماهانه بین 200 تا 300 کیلو شمش طلابا خلوصی معادل 99/99 درصد تولید می کند که قیمت آن حدود 8/8 میلیون دلار است. میزان تولید طلای این کارخانه تقریباً برابر میزان تولید طلایی است که از کارخانجات استخراج طلااز سنگ معدن به دست می آید. این کارخانه همچنین از کابل ها، جوهرهای سیاه که حاوی پلادیوم و نقره هستند و کارت های حافظه قدیمی انواع فلزها را استخراج می کند. به رغم اینکه دولت توجه خاصی به فعالیت این کارخانه و اهمیت آن در اقتصاد کشور مبذول داشته، این کارخانه با کمبود گوشی های قدیمی موبایل روبه رو است. 128 میلیون جمعیت ژاپن به طور متوسط از هر گوشی تلفن همراه دو سال و هشت ماه استفاده می کنند. این بدان معنی است که سالانه تعداد زیادی گوشی همراه از استفاده ساقط می شوند. مشکل کار اینجا است که تنها 10 تا 20 درصد از آنها بازیافت می شوند زیرا مردم اغلب گوشی های خود را در کمد خانه هایشان نگه می دارند زیرا نگرانند که مبادا اطلاعات شخصی در آنها باشد که ممکن باشد در آینده به آنها نیاز پیدا کنند. در مارس 2007 تنها 558 تن گوشی قدیمی تلفن همراه برای بازیافت جمع آوری شد که میزان آن یک سوم میزان گوشی های همراه از رده خارج شده یی بود که در سه سال گذشته دور انداخته شده بودند.

منبع: روزنامه اعتماد

ترکیبی از چوب و پلاستیک

با توجه به ویژگی های بسیار خوب مواد مرکب چوب پلاستیک ، این مواد در زمینه های مختلفی مورد استفاده قرار گرفته اند و استفاده از آنها بسرعت رو به افزایش و گسترش است.
تجارت مواد مرکب چوب پلاستیک از سال 1998 رشد 25درصدی داشته است. تقاضا برای تولید این ماده مرکب در امریکای شمالی و اروپا از 50 هزار تن در سال 1995 به 70هزار تن در سال 2002 رسیده است.
پیش بینی می شود WPCها تا سال 2010 از رشد سالانه 14درصدی برخوردار باشند. تجارت این ماده که ترکیبی از 2ماده شناخته شده است ، بیشترین رشد را در بخشهای مختلف صنعت پلاستیک داشته است.

کاربرد پلاستیک بازیافتی در تولید چوبهای جدید ...

بازیافت ضایعات
به گفته مهندس مجید چهارمحالی ، دانش آموخته علوم و صنایع چوب و کاغذ از دانشگاه تربیت مدرس و مجری این طرح در مواد مرکب چوب پلاستیک دامنه وسیعی از پرکننده ها و تقویت کننده های سلولزی شامل پودر و الیاف حاصل از مواد چربی و بقایای محصولات کشاورزی و همچنین ضایعات حاصل از انواع کاغذ قابل استفاده است.
ویژگی های مواد چوب پلاستیک با ساختار آنها ارتباط مستقیم دارد.در این مواد پلاستک به صورت لایه نازکی ذرات چوب را می پوشاند. این مواد مرکب ، ویژگی های هر دو ماده اصلی تشکیل دهنده آنها یعنی چوب و پلاستیک را با هم دارند. سختی و مقاومت این مواد بین سختی چوب و پلاستیک است اما چگالی آن به طور کلی بالاتر از هر دوی آنها خواهد بود.این مواد در برابر قارچ زدگی و حمله حشرات مقاوم و در شکل های پیچیده نیز قابل تولید هستند. گفتنی است این ماده شکل ظاهری بسیار زیبایی دارد و در ساختار، ابعاد و اشکال مختلف قابل عرضه است.
مواد مرکب چوب پلاستیک ضایعات بسیار کمی تولید می کنند و ضایعات تولید شده نیز قابل مصرف مجدد هستند و جالب این که می توان از ضایعات چوبی و پسماندهای کشاورزی و حتی ضایعات پلاستیکی درون زباله ها به عنوان مواد اولیه در تولید این ماده استفاده کرد. به گفته چهارمحالی ، یکی از عمده ترین مشکلاتی که بر اثر برداشت از طبیعت برای جوامع انسانی به وجود آمده مواد زاید است که به عنوان محصول مصرف و توسعه روی دست انسان مانده و رفع آنها تلاش و هزینه های گزافی را طلب می کند. بازیافت مواد موثرترین راه برای جلوگیری از انباشته شدن مواد زاید است که دامنه و ابعاد آن در زندگی امروز انسان ها افزایش یافته است.
گستردگی کاربرد مواد پلاستیکی در زندگی کنونی انسان ها و مصرف روزافزون آنها سبب شده است حجم زیادی از این مواد پس از استفاده به صورت ضایعات دور ریخته شوند. در ایران نیز ضایعات پلاستیکی حجم زیادی از زباله های شهری ، روستایی و صنعتی کشور را تشکیل می دهند. این ترکیبات قابل تجزیه بیولوژیکی نیستند و زمانی که در محیط پراکنده شوند مشکلات زیادی را برای محیط زیست ایجاد خواهند کرد بنابراین بازیافت این مواد از نظر زیست محیطی و اقتصادی بسیار حائزاهمیت است و بازیابی ضایعات پلاستیک از مدتها پیش به عنوان مساله ای مهم توجه کارشناسان را به خود معطوف داشته است.
مناسب ترین راه افزایش ، چرخه زندگی مواد است. با توجه به حجم قابل توجه ضایعات پلاستیک و ضایعات مواد لیگنوسلولزی (چوبی) بازیابی و مصرف مجدد این مواد ضروری خواهد بود. خوشبختانه یکی از مزایای مهم مواد مرکب چوب پلاستیک این است که می توان در تولید آنها از ضایعات پلاستیک و الیاف طبیعی بازیافتی استفاده کرد که می تواند تامین کننده منبع فراوان و ارزانی در ساخت موادی باشد که بدون استفاده از مواد اولیه خام تهیه می شوند. با استفاده از این ضایعات و افزایش تقاضا برای آنها این مواد به نوعی ارزش مادی دست می یابند که عاملی برای ایجاد انگیزه در جمع آوری این مواد خواهد بود. از این ماده در ساخت کفپوش و دیوارپوش بخشهای داخلی و خارجی ساختمان و پوشش های عایق صوتی می توان استفاده کرد. همچنین از چوب پلاستیک می توان در ساخت مبلمان شهری و خانگی ، کابینت و قسمتهای داخلی ساختمان نیز استفاده کرد. با توجه به بررسی های انجام شده تجهیزات پارک بازی کودکان و چارچوب در و پنجره ساختمان ها نیز می توانند از چوب پلاستیک تهیه شوند.
جایگزینی مناسب
به گفته چهارمحالی ، برای تولید مواد مرکب چوب پلاستیک با در نظر گرفتن خلوص و کاربرد متفاوتی که برای محصول تولیدی مطرح شده است ، از روشهای مختلفی استفاده می شود. با استفاده از روش پرس گرم می توان تخته هایی با ابعاد بزرگ تولید کرد و همچنین امکان استفاده از حجم بالای الیاف که از قابلیت تجزیه بیولوژیکی برخوردارند سازگاری آنها را با محیط افزایش می دهد. تخته های ساخته شده به این روش رقیب جدی تخته های ام دی اف هستند زیرا یکی از مهمترین معایب این محصولات انتشار گاز فرمالدهید است که با استفاده از تخته های چوب پلاستیک این مشکل از میان برداشته خواهد شد. علاوه بر این ، در ساخت تخته های چوب پلاستیک می توان از ضایعات لیگنوسلولزی مانند ذرات ریز حاصل از سمباده زنی که در ساخت تخته های ام دی اف قابل استفاده نیستند، استفاده کرد.با توجه به ویژگی های ماده مرکب چوب پلاستیک و در نظر گرفتن این که پرکننده های آلی و طبیعی می توانند تا حدود 80درصد وزنی ماده مرکب را تشکیل دهند ، تقاضا برای الیاف چوب و دیگر الیاف طبیعی به عنوان تقویت کننده و پرکننده در سال 2000 نسبت به سال 1999 از رشد 135 درصدی برخوردار بوده و در مقایسه با 5سال گذشته بیشترین مقدار را داشته است بنابراین با ورود الیاف و پرکننده های طبیعی به صنعت پلاستیک ، مواد مرکب چوب پلاستیک که ترکیبی از الیاف چوب یا دیگر مواد لیگنوسلولزی به عنوان پرکننده یا تقویت کننده است تولید شده است.
در واقع این ماده مرکب از نوادگان 2 ماده کاملا متفاوت یعنی چوب و پلاستیک محسوب می شود. چهارمحالی در پایان خاطرنشان کرد این مواد کاربردهای زیادی دارند و می توانند براحتی در بیشتر موارد جایگزین تولیدات چوبی و پلاستیکی شوند. ساختمان سازی ، دکوراسیون داخلی و خارجی ساختمان ها و خودروسازی از مهمترین زمینه های کاربرد این مواد هستند. این در حالی است که بزرگترین و سریع ترین رشد بازار برای ماده مرکب چوب پلاستیک به استفاده از این ماده در دکوراسیون خارجی و تولید مواد ساختمانی اختصاص دارد که حدود 70درصد کل تولید این ماده را شامل می شود و جالب این که تاکنون هیچ یک از مواد ساختمانی به چنین بازار تقاضایی نرسیده است.

بسته‌بندی بیوژنیک - بیو پلاستیک قابل بازیافت ...

بسته‌بندی بیوژنیک (Biogenic Packaging) نوعی بسته‌بندی است که از مواد خام قابل بازیافت به دست می‌آید.در این گزارش یک مرکز فعال در این حوزه مورد بررسی قرار می‌گیرد: مرکز بسته‌بندی شهر گراز (Graz) در اتریش.دست‌اندرکاران این مرکز با استفاده از جلبک آلگا درصدد جایگزین‌سازی پلی استایرن برآمده‌اند و دستیابی به بیوپلاستیک برای آنها به یک هدف عمده تبدیل شده است.
در گزارش خود نگاه دقیقی به این تجربه دارد:
سوزان منینگر بی‌تردید یک کارآفرین واقعی است. او بینش و نگرشی معطوف به هدف دارد که جانمایه قصه موفقیت بزرگ مرکز بسته‌بندی شهر گراز در اتریش است.مرکز بسته‌بندی گراز تقریباً از یک دهه پیش کار بازاریابی تخصصی خود را در حوزه بسته‌بندی بیوژنیک آغاز کرد.بسته‌بندی بیوژنیک در واقع نوعی بسته‌بندی است که از مواد خام قابل بازتولید به دست می‌آید و در عین حال مواد خامی که در این نوع بسته‌بندی مورد استفاده قرار می‌گیرد، قابل تجزیه و قابل جذب در محیط زیست است.
سوزان میننگر مسئول مرکز بسته‌بندی شهر گراز درباره وضیت فعلی این پدیده می‌گوید: امکانات بالقوه‌ای در زمینه بسته‌بندی بیوژنیک وجود دارد که متأسفانه از همه آنها استفاده کامل نمی‌شود و علت این امر هم در اینجا نهفته است که دست‌اندرکاران این نوع از بسته‌بندی تمایلی به انجام پژوهش در این زمینه‌ها ندارند و در عین حال از روحیه پیشتازانه هم برخوردار نیستند.
بنابراین، او به عنوان مدیر یک شرکت تجاری دست به اقدامی نامتعارف زده است و با دانشگاه‌های مختلف دست به پژوهش‌های متعددی در این عرصه زده است تا به کاربردهای تازه‌ای در زمینه استفاده از مواد طبیعی در بسته‌بندی بیوژنیک برسد.

رنسانس خمیر چوب
نخستین اقدامی که این شرکت خانوادگی در زمینه بسته‌بندی بیوژنیک انجام داد، استفاده از خمیر چوب برای بسته‌بندی میوه بود که در دهه 1990 به تغییرات عمده‌ای در ترانزیت توت فرنگی با بسته‌بندی جدید منجر شد.
پدر سوزان میننگر روزهایی را به خاطر می‌آورد که کانتینرهای چوبی در دهه 1960 به‌طور وسیعی مورد استفاده قرار می‌گرفت و بعدها به تدریج از صحنه محو شد و جعبه‌های پلاستیکی جای آنها را گرفت.
خمیر چوب یکی از مواد خوب برای بسته‌بندی بیوژنیک است که از طریق چوب‌های زایدی به دست می‌آید که طی پروسه مدیریت جنگل‌ها به وفور پیدا می‌شود و در دسترس است.
وقتی خمیر چوب تحت فشار قالب‌گیری قرار داده می‌شود، رزین موجود بدون احتیاج به مواد چسبنده خود به خود حالت می‌گیرد.
مزیت دیگر بسته‌های بیوژنیک نسبت به بسته‌های پلاستیکی این است که بسته‌های بیوژنیک قابل تبدیل شدن به کود هستند، همچنین می‌توانند رطوبت موجود در فضا را جذب کرده و دوباره به محیط تحویل دهند. این امر به ویژه برای مواد غذایی یک جو کوچک طبیعی (micro climate) درست می‌کند که تشکیل باکتری و قارچ را -دست کم تا سه، چهار روز- به تأخیر می‌اندازد.

چشم‌انداز وسیع
سالانه حدود دو میلیون یورو مربوط به سفارشات بسته‌بندی‌های بیوژنیک می‌‌شود.
طیف محصولات موجود در عرصه بسته‌بندی بیوژنیک را بسته‌های ساخته شده از خمیر چوب، کیف‌های غنی توری، بسته‌های ساخته شده از نشاسته، کیف‌های کاغذی و انواع ساک‌ها تشکیل می‌دهند.
اما کیف‌های توری بافته شده از الیاف طبیعی جزو موفق‌ترین محصولات این عرصه به شمار می‌آیند. مرغوب‌ترین انواع این کیف‌ها توسط مرکز بسته‌بندی گراز تولید می‌شوند و از استحکام فوق‌العاده‌ای برخوردارند.
مرکز بسته‌بندی گراز از یک تکنولوژی ویژه در این زمینه استفاده می‌کند که به آن تکنولوژی دوبافته می‌گویند. در این روش الیاف مورد استفاده به صورت دوبل در یکدیگر تنیده می شوند و ضمن اینکه از استحکام بیشتری برخوردارند، به دلیل دوبار تابیده شدن از مواد کم‌تری هم استفاده می شود.

نگاه سبز کافی نیست
سوزان منینگر فردی بسیار پراگماتیست است. او برای معرفی یک محصول به بازار، همه جوانب را در نظر می‌گیرد. خودش می‌گوید: «صرف اینکه خیال کنیم استفاده از مواد طبیعی باعث می‌شود که به محیط زیست ضرر نزنیم، کافی نیست. مرکز بسته‌بندی گراز طول عمر یک محصول را در نظر می گیرد، هم مقوله انرژیی که صرف می شود، هم هزینه‌های حمل و نقل و هم تمامی طرح‌های موجود برای انهدام بسته‌ها را پس از استفاده، باید در نظر گرفت.»
این روزها تنها داشتن یک نگاه سبز (دوستدار محیط زیست) برای موفق شدن کافی نیست. استفاده از بسته‌بندی بیوژنیک باید صرفه اقتصادی هم داشته باشد.
سوزان منینگر می‌گوید: مشتریان این آمادگی را دارند که بابت استفاده از بسته‌های دوستدار محیط زیست، پول بیشتری بپردازند. اما تجربه به ما نشان داده که کانون درد در اینجا نهفته است که قیمت این بسته‌ها تقریباً بیست درصد از بسته‌های دیگر بیشتر است.
تجارب مرکز بسته‌بندی گراز همچنین حاکی از این است که در تولید بسته‌های بیوژنیک باید هر دو عامل مقرون به صرفه بودن اقتصادی و زیبایی بسته‌ها را در نظر داشت.
مرکز بسته‌بندی گراز گروه طراحی خاص خودش را دارد و در رأس آن بتینا رایشل قرار دارد که خواهر مدیر این مرکز است. او که خود یک طراح مد است بر این باور است که بسته‌ها باید در نقطه فروش از جذابیت منحصر به فرد برخوردار باشند.
بتینا رایشل نه تنها مسؤول طراحی و عرضه محصولات مرکز بسته‌بندی گراز است، بلکه همیشه مقوله ارتباط «بسته‌ها و محیط زیست» را هم در نظر دارد. این شعار او مورد استفاده شرکت تبلیغاتی والتل‌ اند والتل هم قرار گرفته است.

از ضایعات کشاورزی تا بیوپلاستیک
پایه فعالیت‌های پژوهشی مرکز بسته‌بندی گراز ترکیبی از صرفه اقتصادی، حفظ محیط زیست و زیبا بودن بسته‌های بیوژنیک است.
یکی از پروژه‌های جذاب مرکز بسته‌بندی گراز که به طور مشترک با دانشگاه فنی گراز انجام شد، مقوله بسته‌های بیوپلاستیک بود. قبلاً هم در این حوزه تلاش‌هایی صورت گرفته، اما موادی که مورد استفاده قرار گرفته بود، عمدتاً جزو مواد گران‌قیمت بود و شامل مواد اولیه‌ای چون شکر و نشاسته بود که باعث می‌شد قیمت تمام شده بسته‌ها حدود 6 برابر بسته‌های دیگر باشد.
مرکز بسته‌بندی گراز به همین خاطر در چارچوب کاستن از قیمت تمام شده بسته‌ها، استفاده از ضایعات کشاورزی را در دستور کار خود قرار داد.
در اتریش همیشه هزاران تن تفاله چغندر پس از استخراج شکر از آنها، به جا می‌ماند و همچنین وقتی که آب سیب‌های درختی را می‌گیرند، تفاله زیادی به جا می‌ماند که استفاده از این مواد به معنای کاهش قیمت بسته‌های بیوپلاستیک تا حد هفتاد درصد است.
البته مرکز بسته‌بندی گراز در نظر ندارد که بیوپلاستیک را جایگزین انواع پلاستیک‌های سنتی کند، اما خواصی که در این زمینه مطرح است باعث هیجان بیشتر مدیر مرکز بسته‌بندی گراز شده است: مقاومت در برابر اشعه ماوراءبنفش و چربی، خاصیت‌های ضد استاتیک و رخنه‌پذیری اندک اکسیژن و از همه مهم‌تر قابلیت تجزیه و جذب محیط زیست شدن.
از بسته‌های بیوپلاستیک می‌توان در حمل نوشیدنی‌ها استفاده کرد و به صورت حفاظ کارتن‌ها آنها را مورد استفاده قرار داد.

استفاده از آلگا
پروژه جذاب دیگر مرکز بسته‌بندی گراز استفاده از آلگا (Algae) به عنوان جایگزین پلی‌استایرن است. آلگاها از رشد و نمو چشم‌گیری برخوردارند، به طوری که برخی از انواع آنها در هر دوازده ساعت یک متر قد می‌کشند و می‌توان روزانه این جلبک‌ها را درو کرد.
سوزان منینگر می‌گوید: «با استفاده از این جلبک‌هامحصول نهایی 15 درصد گران‌تر از پلی‌استایرن می‌شود، اما اگر قیمت تفاله‌ها پایین‌تر بیاید، قیمت بسته‌ها هم پایین‌تر خواهد آمد.»

منبع: همشهری

ترجمه دکتریونس شکرخواه

مضرات کاربرد پلاستیکها ...

نگرانی راجع به بطری‌های پلاستیکی که از یک ماده شیمیایی هورمون مانند ساخته شده باعث شد در ماه دسامبر گذشته این بطری‌ها از ویترین بسیاری از مغازه‌های کانادا جمع آوری شود.

عده‌ای از دانشمندان معتقدند این بطری‌ها که در آن از پلی کربنات‌ها استفاده شده، ممکن است بتواند باعث اختلال در سیستم هورمونی بدن شود اما اختلاف بر سر این است که چگونه ممکن است مقادیر بسیار کم این ماده در غذا و نوشیدنی‌هایی که در این ظروف نگهداری می‌شوند، راه یافته و موجب ضرر شوند.

البته سازمان غذا و داروی آمریکا و صنعت پلاستیک‌سازی‌ آن معتقدند این محصولات خطری ندارد. با این‌حال گروهی از متخصصان این کشور در کنفرانسی خطرات احتمالی BPA ( بیسفنول آ) برای سلامت انسان را مورد توجه قرار داده و خواهان مطالعات بیشتر در این زمینه شده‌اند.

آنها به شواهدی استناد کرده‌اند که نشان می‌دهد میزان این ماده در بدن آمریکایی‌ها بیش از چیزی است که در حیوانات آزمایشگاهی توانسته آسیب برساند. حتی همین شبهات باعث شده که از اواخر سال 2005 در مناطقی دیگرکه فروشگاه‌های زنجیره‌ای مواد غذایی ارگانیک ارائه می‌کنند، فروش شیشه شیر بچه یا لیوان‌هایی که جنس پلی کربنات دارند، متوقف شود.

بعضی از انجمن‌های محیط زیست در آمریکا و کانادا انتظار دارند بقیه هم از این روش پیروی کنند.

آیا حقیقت قربانی تجارت می‌شود؟

این اختلاف باعث روشن شدن چراغ مؤسسه بین‌المللی NNI، منشعب از مؤسسه والتهام شد که 900 نفر را استخدام کرد تا از بازار فروش منطقه روچستر در پنفیلد پشتیبانی کنند. مدیر مرکز تحقیق NNI تام کامینز می‌گوید: به ندرت یک ماده شیمیایی سوژه چنین بررسی‌های دقیق و موشکافانه علمی قرار گرفته و هنوز آژانس‌های مهم و قدرتمندی هستند که از به‌کارگیری بطری‌های پلی کربنات حمایت کرده و آن را برای سلامت افراد مضر نمی‌دانند.

در سال 2000 بعد از گذشت حدود 50 سال از تأسیس این مؤسسه بطری‌های نالژن در رنگ‌های مختلف قرمز، آبی و زرد تولید شد که به سرعت در دبیرستان‌ها و دانشگا‌ه‌ها رایج شد.

بطری‌های سبک، بادوام و مقاوم در برابر تغییر رنگ و بو که درهای آن قابل پیچ شدن هم بود و برای نگهداری آب سرد و گرم استفاده می‌شد؛ جانشین بطری‌های یکبار مصرف آب شدند. این نوآوری‌ها کارو بار این شرکت را حسابی گرم کرده و در آمد زیادی را برای سهام‌داران رقم زده‌است.

انسان مقاوم‌تر است یا جوندگان؟

بد نیست بدانید بیسفنول آ در ماده پرکننده دندان، قوطی‌های غذا، سی دی و دی‌وی‌دی، عینک و بسیاری از لوازم خانگی هم بکار گرفته می‌شود. به استناد مطالعات متعددی که در آمریکا، اروپا و ژاپن انجام شده، بطری‌های پلی کربنات حاوی کمی بیسفنول‌آ (BPA) هستند و البته مقدار آن به قدری کم است که ضرر آن برای سلامت انسان و محیط زیست بسیارناچیز به نظر می‌رسد.

اما نکته در این است که بعضی از مطالعات که بر روی حیوانات انجام شده نشان داده که مقادیر بسیار کم هم ممکن است بتواند درایجاد بیماری‌های مزمنی مانند سرطان سینه و پروستات، چاقی و بیش فعالی کودکان، بلوغ زودرس، سقط خودبه‌خود و سایر مشکلات باروری نقش داشته باشد.

این هم خراب کرد!

علاوه بر این، تحقیق دیگری درباره ناهنجاری‌های کروموزومی که توسط دکتر پاتریشیا هانت و تیمی از محققان دانشگاه کیس وسترن در کلیو لند انجام شده نشان داده که بیسفنول آ که از بطری‌های پلی کربنات در آب یا ماده غذایی داخل ظرف آزاد می‌شود می‌تواند در موش‌های آزمایشگاهی موجب یک اشتباه در روند تقسیم سلول به نام آناپلوئیدی شود. (اگر چه طرفداران این بطری‌ها معتقدند این تحقیق استاندارد‌سازی‌ صحیحی نداشته و معتبر نیست.)

به نظر می‌رسد این اشتباه به علت نامرتب چیده‌شدن کروموزوم‌ها در یک مرحله مهم تقسیم سلول باشد. این مشکل در انسان می‌تواند باعث سقط و ناهنجاری‌های تولد از جمله سندرم داون شود. لازم است بدانید در سال 2003 هم تحقیقی درمجله دورنمای سلامت محیط به چاپ رسید که نشان می‌داد شست‌وشوی مکرر و سابیدن این بطری‌ها باعث آزاد شدن مقادیر بیشتری از بیسفنول آ می‌شود.

به عبارت دیگر هرچه ظرف پلاستیکی کهنه‌تر باشد، بیسفنول‌آ سریعتر از آن آزاد می‌شود. علاوه بر این گرما هم می‌تواند این روند را تشدید کند.

چه کسی راست می‌گوید؟

هیات 38 نفره محققان آموزشی و دولتی در مؤسسه ملی حامیان سلامت، نیز چندی پیش اعلام کردند لازم است اثرات بالقوه بیسفنول آ بر سلامت انسان مورد توجه قرار گرفته و در آینده بیشتر راجع به آن تحقیق شود. البته جالب است بدانید به گفته ووم سال پروفسور زیست شناس دانشگاه میسوری در این پانل بیش از 700 عنوان تحقیق راجع به BPA بررسی شده به‌خصوص آنهایی که در ده سال گذشته منتشر شده‌اند.

او معتقد است با این حال مسئولان سلامت و محیط زیست آمریکا وانمود می‌کنند هنوز در این باره نکات تاریکی وجود دارد.

اگرچه هنوز بر سر مضر یا بی‌ضرر بودن این بطری‌ها توافقی بین علما وجود ندارد، بهتر است تا می‌توانیم کمتر از این ظروف استفاده کنیم. بالاخره این ظروف هم به مرور زمان آسیب دیده و خراشیده می‌شوند.

3 نکته طلایی برای استفاده از بطری پلاستیکی

1)هنگامی که نیاز به ظروف قابل حمل دارید، بخصوص برای حمل نوشابه‌های اسیدی و داغ، بهتر است به جای ظروف پلاستیکی از ظروف استیل، سرامیکی یا شیشه‌ای استفاده کنید. اگر چه هنگام پیاده روی حمل ظروف سرامیکی یا شیشه‌ای مشکل است اما برای مسافرت یا هنگامی که ماشین دارید، این ظروف مناسب‌تر است.

2) اگر مجبورید از ظروف پلاستیکی استفاده کنید، از پلاستیک های پلی اتیلن وپلی پروپیلن استفاده کنید. اما ترجیحا از ظروف پلی استیرن، پلی وینیل کلراید و پلی کربنات استفاده نکنید. در ضمن ظرف‌هایی که از جنس پلی اتیلن ترفتالات (PET) ساخته شده‌اند، یک بار مصرف هستند و نباید مجددا استفاده شوند.

3) اگر از ظرف‌های پلاستیکی استفاده می‌کنید، آنها را از معرض گرما دور نگه‌دارید و تنها آب سرد را در آن ذخیره کنید. وقتی می‌خواهید از این ظروف استفاده کنید، ابتدا آنها را خودتان با مایع ظرفشویی ملایم بشویید و خوب و کامل آبکشی کنید.

منظور این است که از ماشین ظرفشویی و سفید کننده‌ها برای پاک کردن آن استفاده نکنید. سپس بگذارید ظرف در دمای اتاق خشک شود. حتی به مدت طولانی آنها را در معرض نور خورشید قرار ندهید. بهتر است هر 6 ماه یکبار ظروف را تعویض کرده و هر گاه ظروف پلاستیکی غذا رنگ گرفته و یا خراشیده شد، آنها را دور بیندازید.

ساخت اولین پلاستیک زیستی از چغندر قند ...

اولین و تنها پلاستیک زیستی که از چغندر قند تولید شده است توانست گواهینامه سازمان بین المللی "وینکوت" بلژیک را دریافت کند. به گزارش مهر، "ماینروفا" نام اولین و تنها پلیمر زیستی دنیا است که از چغندر قند تولید شده است. این پلاستیک زیستی که محصولCo.Pro.B، شرکت ایتالیایی فعال در بخش بیوتکنولوژی های مدرن است توانست گواهینامهOk Biodegradabile Water سازمان بین المللی "وینکوت" بلژیک رابه عنوان اولین پلاستیک تجدید پذیر زیستی دریافت کند.

این پلاستیک زیستی در سال 2007 و با اجرای یک پروژه تحقیقاتی شکل گرفت. هدف از اجرای این پروژه تولید پلاستیک تجدید پذیر زیستی از چغندر قند بود. در حقیقت تاکنون از چغندر قند تنها برای تهیه قند و شکر استفاده می شد اما برای اولین بار در دنیا این دانشمندان توانستند مادهPha ( پلی هیدروکسی آلکانوات) را ازاین گیاه و مشتقات آن به دست آورند. تاکنون این ماده از روغن ها و آمیدهای غلات تولید می شد و بیشترین پلیمرهای زیستی که امروزه در بازار وجود دارند از این مواد روغنی غلات هستند. براساس این گزارش، این گواهینامه نشان می دهد که این پلاستیک در آب و دمای محیط کاملاتجدید پذیر زیستی است. این ماده جدید می تواند در ساخت اشیای پلاستیکی سخت یا انعطاف پذیر مورد استفاده قرار گیرد و جایگزین پلاستیک های نفتی مثل "PVC"، "PP" و "PET" آلاینده محیط زیست شود.